
Sprawdzamy dostępność
leków w 10 955 aptekach
Sprawdzamy dostępność
leków w 10 955 aptekach
Nadciśnienie pierwotne.
Obrzęki spowodowane zastoinową niewydolnością serca, obrzęk płuc, obrzęki pochodzenia wątrobowego, obrzęki pochodzenia nerkowego.
Jedna tabletka zawiera 5 mg torasemidu (Torasemidum).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Diured przeciwwskazany jest w następujących przypadkach:
- nadwrażliwość na torasemid, pochodne sulfonylomocznika lub którykolwiek składnik leku,
- zaburzenia czynności nerek z bezmoczem,
- śpiączka wątrobowa i stany przedśpiączkowe,
- niedociśnienie tętnicze,
- ciąża i laktacja,
- zaburzenia rytmu serca,
- jednoczesne stosowanie z antybiotykami z grupy aminoglikozydów oraz cefalosporyn.
Częstość występowania działań niepożądanych określono zgodnie z następującą zasadą:
Bardzo często (≥1/10)
Często (≥1/100 do < 1/10)
Niezbyt często (≥1/1 000 do < 1/100)
Rzadko (≥1/10 000 do < 1/1 000)
Bardzo rzadko (< 1/10 000), nie znana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
Badania diagnostyczne
Częste (≥1/100, < 1/10)
Zaostrzenie objawów kwasicy metabolicznej, kurcze mięśniowe (szczególnie na początku terapii). Wzrost stężenia we krwi kwasu moczowego i glukozy jak również lipidów (triglicerydów i cholesterolu). Hipokalemia - zwłaszcza przy diecie ubogiej w potas, przy towarzyszących wymiotach, biegunce, stosowaniu dużej ilości środków przeczyszczających, a także w przypadku zaburzeń czynności wątroby.
W zależności od dawki i długości leczenia mogą pojawić się objawy utraty elektrolitów i płynów,
A w szczególności oligemia, hipokalemia i/lub hiponatremia.
Zaburzenia naczyniowe
Bardzo rzadkie (< 1/10000)
Powikłania zakrzepowe spowodowane zagęszczeniem krwi, dezorientacja, zaburzenia krążenia sercowego i centralnego układu nerwowego (włączając niedokrwienie sercowe i mózgowe), co może doprowadzić do np. arytmii serca, dusznicy bolesnej, zawału serca lub omdlenia.
Zaburzenia żołądka i jelit
Częste (≥1/100, < 1/10)
Dolegliwości żołądkowo-jelitowe (np. zmniejszenie apetytu, ból żołądka, nudności, wymioty, biegunka, zaparcia), szczególnie na początku leczenia.
Bardzo rzadkie (< 1/10000)
Zapalenie trzustki.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Niezbyt częste (≥1/1000, < 1/100)
Zwiększone stężenie mocznika i kreatyniny w osoczu.
U pacjentów z zaburzeniami w odpływie moczu (np. w przypadku przerostu prostaty), może prowadzić do jego zatrzymania i uszkodzenia pęcherza moczowego.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Częste (≥1/100, < 1/10)
Zwiększenie stężenia enzymów wątrobowych (np.gamm-GT) we krwi.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Bardzo rzadkie (< 1/10000)
Reakcje alergiczne (np. świąd, wysypka, nadwrażliwość na światło), ciężkie reakcje skórne.
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Bardzo rzadkie (1/10000)
Zmniejszenie liczby płytek krwi, czerwonych i/lub białych krwinek.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Częste (≥1/100, < 1/10)
Bóle głowy, zawroty głowy, znużenie, osłabienie (szczególnie na początku leczenia).
Niezbyt częste (≥1/1000, < 1/100)
Suchość w jamie ustnej, parestezja.
Bardzo rzadkie (< 1/10000)
Zaburzenia widzenia, szumy uszne, utrata słuchu.
Dawkowanie i sposób podawania
Tabletki należy przyjmować rano popijając niewielką ilością płynów.
Dostępność biologiczna torasemidu nie zależy od przyjmowanych posiłków.
Nadciśnienie pierwotne
Zaleca się stosować dawkę 2,5 mg doustnie 1 raz na dobę. Jeżeli trzeba, dawkę można zwiększyć do 5 mg 1 raz na dobę. Przeprowadzone badania sugerują, ze dawki większe od 5 mg na dobę nie prowadzą do dalszego obniżenia ciśnienia krwi. Maksymalne działanie występuje po około 12 tygodniowym leczeniu.
Obrzęki
Zwykle stosuje się doustnie 5 mg 1 raz na dobę. Jeżeli istnieje taka koniczność dawkę można zwiększać stopniowo do 20 mg 1 raz na dobę. W indywidualnych, wyjątkowych przypadkach stosowano dawkę 40 mg na dobę.
Stosowanie u dzieci
Brak doświadczeń klinicznych w stosowaniu torasemidu w tej grupie wiekowej.
Stosowanie u osób w podeszłym wieku
Nie ma potrzeby zmiany dawkowania.
Stosowanie leku u pacjentów z niewydolnością wątroby
Podczas leczenia torasemidem, pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby powinni być pod specjalną kontrolą ze względu na ryzyko zwiększenia stężenia torasemidu we krwi.
Przed rozpoczęciem leczenia torasemidem należy przywrócić równowagę wodno- elektrolitową (hipoglikemia, hipotermia, hipowolemia) i usunąć przyczynę zaburzeń w oddawaniu moczu.
Podczas długotrwałego leczenia torasemidem zaleca się regularną kontrolę gospodarki wodno-elektrolitowej, stężenia glukozy, kwasu moczowego, kreatyniny i lipidów we krwi. Zaleca się dokładną kontrolę pacjentów ze skłonnością do zwiększonego stężenia kwasu moczowego we krwi (hiperurykemia) i skazy moczanowej.
U pacjentów z utajoną lub jawną cukrzycą należy kontrolować metabolizm węglowodanów.
Przed rozpoczęciem leczenia torasemidem należy przywrócić równowagę wodno- elektrolitową (hipoglikemia, hipotermia, hipowolemia) i usunąć przyczynę zaburzeń w oddawaniu moczu.
Podczas długotrwałego leczenia torasemidem zaleca się regularną kontrolę gospodarki wodno-elektrolitowej, stężenia glukozy, kwasu moczowego, kreatyniny i lipidów we krwi. Zaleca się dokładną kontrolę pacjentów ze skłonnością do zwiększonego stężenia kwasu moczowego we krwi (hiperurykemia) i skazy moczanowej.
U pacjentów z utajoną lub jawną cukrzycą należy kontrolować metabolizm węglowodanów.
Charakterystyka produktu leczniczego Diured
Charakterystyka produktu leczniczego wygenerowana została automatycznie na podstawie informacji dostępnych w Rejestrze Produktów Leczniczych.
Zamiast tego leku można wybrać jeden z 4 zamienników.
Zażywanie tego leku z innymi lekami w tym samym czasie może negatywnie wpływać na twoje zdrowie.
Najczęściej wykrywamy interakcje z następującymi lekami :
Nie posiadamy informacji wskazujących, aby podczas zażywania tego leku należało unikać jakichkolwiek produktów żywnościowych.
Wybierz interesujące Cię informacje: