BONOGREN

Każda 200 mg tabletka powlekana zawiera 200 mg, kwetiapiny (Quetiapinum) w postaci fumaranu kwetiapiny.

Każda 200 mg tabletka powlekana zawiera 56,00 mg laktozy jednowodnej.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Nadwrażliwość na kwetiapinę lub którąkolwiek substancję pomocniczą produktu leczniczego.

Przeciwwskazane jest jednoczesne podawanie inhibitorów cytochromu P450 3A4, takich jak: inhibitory proteazy wirusa HIV, leki przeciwgrzybiczne z grupy azoli, erytromycyna, klarytromycyna i nefazodon. Patrz również punkt 4.5.

Najczęściej zgłaszane działania niepożądane podczas stosowania kwetiapiny to: senność, zawroty głowy, suchość błony śluzowej jamy ustnej, umiarkowana astenia, zaparcia, tachykardia, niedociśnienie ortostatyczne i niestrawność.

Tak jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, w trakcie leczenia produktem leczniczym Bonogren mogą wystąpić: zwiększenie masy ciała, omdlenia, złośliwy zespół neuroleptyczny, leukopenia, neutropenia, obrzęki obwodowe.

Poniższa tabela przedstawia częstość działań niepożądanych występujących podczas leczenia kwetiapiną, zgodnie z zaleceniami Rady Międzynarodowych Towarzystw Medycznych CIOMS ( CIOMS III Grupa Robocza; 1995).

Częstość występowania działań niepożądanych jest określona w następujący sposób: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥1/1000 do < 1/100, rzadko (≥1/10 000 do < 1 /1000) oraz bardzo rzadko (< 1/10 000).

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Bardzo często: Zmniejszenie stężenia hemoglobiny23

Zaburzenia układu immunologicznego

Niezbyt często: Nadwrażliwość (w tym reakcje alergiczne skóry)

Bardzo rzadko: Reakcja anafilaktyczna6

Zaburzenia endokrynologiczne

Bardzo często: Zwiększenie stężenia trójglicerydów w surowicy11,31, zwiększenie

stężenia cholesterolu całkowitego we krwi (głównie cholesterolu LDL)12,31, zmniejszenie stężenia cholesterolu HDL18,31, wzrost masy

ciała9 , 31

Zaburzenia psychiatryczne:

Często: Złe sny i koszmary senne, myśli i zachowania samobójcze21

Rzadko: Somnambulizm i związane z nim reakcje, takie jak rozmowy senne i związane ze snem zaburzenia odżywiania

Zaburzenia układu nerwowego

Częstość występowania działań niepożądanych jest określona w następujący sposób: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥1/1000 do < 1/100, rzadko (≥1/10 000 do < 1 /1000) oraz bardzo rzadko (< 1/10 000).

Zaburzenia naczyniowe

Często: Niedociśnienie ortostatyczne4 ,[1]7

Rzadko: Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa1

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

Często: Zapalenie błony śluzowej nosa, duszność[2]4

Zaburzenia żołądka i jelit

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Często: Zwiększenie stężenia aminotransferaz (ALT, AST) w surowicy[3], zwiększenie aktywności gamma-GT3

Rzadko: Żółtaczka6, zapalenie wątroby6

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Bardzo rzadko: Obrzęk naczynioruchowy6, zespół Stevensa-Johnsona6

Częstość nieznana: Toksyczna martwica naskórka, rumień wielopostaciowy

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej

Bardzo rzadko: Rabdomioliza

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi

Niezbyt często: Zaburzenia seksualne

Rzadko: Priapizm, mlekotok, obrzęk piersi, zaburzenia miesiączkowania

Ciąża, połóg i stan okołoporodowy

Częstość nieznana: Zespół odstawienny u noworodka (patrz punkt 4.6)

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Bardzo często: Objawy odstawienne1 , 10

Często: Umiarkowana astenia, obrzęki obwodowe, drażliwość, gorączka

Rzadko: Złośliwy zespół neuroleptyczny1, hipotermia

Badania diagnostyczne

Rzadko: Zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej we krwi15

4. Jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych blokujących receptory alfa adrenergiczne, kwetiapina może często indukować niedociśnienie ortostatyczne, związane z zawrotami głowy, tachykardią oraz, u niektórych pacjentów, z omdleniami, szczególnie w początkowej fazie dostosowywania dawki (patrz punkt 4.4).

5. W bardzo rzadkich przypadkach odnotowano zaostrzenie objawów uprzednio stwierdzonej cukrzycy.

6. Obliczenie częstości niniejszych działań niepożądanych zostało dokonane jedynie w oparciu o dane po wprowadzeniu produktu do obrotu.

7. Przynajmniej raz stężenie glukozy na czczo ≥126 mg/dl (≥7,0 mmol/l) lub stężenie glukozy nie na czczo ≥200 mg/dl (≥11,1 mmol/l).

8. Wzrost częstości zaburzeń przełykania związany ze stosowaniem kwetiapiny w porównaniu do placebo obserwowano jedynie w badaniach klinicznych depresji dwubiegunowej.

9. W oparciu o > 7% wzrost masy ciała w stosunku do wartości wyjściowej. Występuje głównie w pierwszych tygodniach leczenia.

10. Najczęściej występującymi objawami odstawienia stwierdzanymi w kontrolowanych placebo badaniach klinicznych z zastosowaniem kwetiapiny w monoterapii były: bezsenność, nudności, ból głowy, biegunka, wymioty, zawroty głowy i rozdrażnienie. Częstość tych reakcji znacząco się zmniejszyła po 1 tygodniu od zakończenia terapii.

11. Przynajmniej raz trójglicerydy 200 mg/dl (≥2,258 mmol/l) u pacjentów ≥18 lat) lub ≥150 mg/dl (≥ 1,694 mmol/l) u pacjentów < 18 lat.

12. Przynajmniej raz cholesterol ≥240 mg/dl (≥6,2064 mmol/l) u pacjentów ≥18 lat lub ≥200 mg/dl (≥5,172 mmol/l) u pacjentów < 18 lat. Bardzo często stwierdzano wzrost stężenia cholesterolu LDL o ≥30 mg/dl (≥0,769 mmol/l). Średnia zmiana wśród pacjentów, u których obserwowano wzrost, wynosiła 41,7 mg/dl (1,07 mmol/l).

13. Patrz poniższy tekst

14. Przynajmniej raz płytki krwi ≤100 x 109/l,

15. Zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej we krwi zgłaszane w badaniach klinicznych, niezwiązane ze złośliwym zespołem neuroleptycznym.

16. Stężenie prolaktyny (pacjenci > 18 lat): > 20 μg/l (> 869,56 pmol/l) mężczyźni; > 30 μg/l (> 1304,34 pmol/l) kobiety, w dowolnym momencie.

17. Może prowadzić do upadków.

18. Cholesterol HDL: < 40 mg/dl (1,025 mmol/l) mężczyźni, < 50 mg/dl (1,282 mmol/l) kobiety w dowolnym momencie.

19. Częstość występowania u pacjentów z przesunięciem odstępu QT z < 450 ms do > 450 ms, ze wzrostem > 30 msek. W badaniach kontrolowanych placebo z użyciem kwetiapiny, średnie zmiany i częstość występowania u pacjentów z przesunięciem odstępu QT do poziomu wartości istotnej klinicznie jest podobny w grupie stosującej kwetiapinę i placebo.

20. Przynajmniej raz przesunięcie od > 132 mmol/l do ≤132 mmol/l.

21. Przypadki myśli samobójczych i zachowań samobójczych zgłaszane były podczas terapii kwetiapiną o opóźnionym uwalnianiu lub we wczesnym etapie po zakończeniu leczenia (patrz punkt 4.4 i 5.1).

22. Patrz punkt 5.1.

23. Wystąpienie przynajmniej jeden raz u 11% pacjentów przyjmujących kwetiapinę zmniejszenia stężenia hemoglobiny do ≤ 13 g/dl (8,07 mmol/l) u mężczyzn, ≤ 12 g/dl (7,45 mmol/l) u kobiet we wszystkich badaniach klinicznych, w tym w badaniach otwartych. U tych pacjentów, średnie zmniejszenie maksymalnego stężenia hemoglobiny w każdej chwili wynosiło -1,50 g/dl.

24. Doniesienia te często występowały w zdiagnozowanej tachykardii, zawrotach głowy, niedociśnieniu ortostatycznym i/lub w chorobach serca/układu oddechowego.

25. W oparciu o zmianę fizjologicznej wartości początkowej do potencjalnie istotnych klinicznie wartości w dowolnym momencie we wszystkich badaniach. Zmiany całkowitej T4, wolnej T4, całkowitej T3i wolnej T3są zdefiniowane jako < 0,8 x dolna granica normy (pmol/l) i zmiana stężenia TSH wynosi > 5 mIU/l w dowolnym momencie.

26. W oparciu o zwiększoną częstość wymiotów u pacjentów w podeszłym wieku (≥ 65 lat).

27. Na podstawie zmiany fizjologicznej wartości początkowej do potencjalnie istotnych klinicznie wartości w dowolnym momencie po rozpoczęciu badania we wszystkich badaniach. Zmiany wartości stężenia leukocytów są zdefiniowane jako ≤ 3x109komórek/l w dowolnym momencie.

28. Na podstawie zmiany fizjologicznej wartości początkowej do potencjalnie istotnych klinicznie wartości w dowolnym momencie po rozpoczęciu badania we wszystkich badaniach. Zmiany wartości stężenia eozynofili są zdefiniowane jako > 1x 109komórek/l w dowolnym momencie.

29. Zmiany wartości stężenia neutrofili o wartość ≥ 1,5 x 109komórek/l na początku badania do < 0,5 x 109komórek/l w dowolnym momencie w trakcie leczenia.

30. Na podstawie doniesień dotyczących działań niepożądanych zespołu metabolicznego ze wszystkich badań klinicznych z kwetiapiną.

31. U niektórych pacjentów w badaniach klinicznych obserwowano pogorszenie więcej niż jednego z czynników metabolicznych: masy ciała, stężenia glukozy i lipidów (patrz punkt 4.4).

Podczas stosowania leków neuroleptycznych zgłaszano przypadki wydłużonego odcinka QTc, niemiarowości komorowej, nagłej niespodziewanej śmierci, zatrzymania akcji serca, ?torsades de pointes? uznawane za działania wspólne dla tej grupy leków.

Dzieci i młodzież (10 do 17 lat)

Te same działania niepożądane opisane powyżej dla dorosłych dotyczą dzieci i młodzieży. Poniższa tabela zawiera podsumowanie działań niepożądanych, które występują częściej u chorych dzieci i młodzieży (w wieku 10-17 lat) niż w dorosłej populacji, jak i działania niepożądane, których nie stwierdzono w dorosłej populacji.

Częstość występowania działań niepożądanych jest określona w następujący sposób: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥1/1000 do < 1/100, rzadko (≥1/10 000 do < 1 /1000) oraz bardzo rzadko (< 1/10 000).

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

Bardzo często: Zwiększenie apetytu

Badania diagnostyczne

Bardzo często: Zwiększenie stężenia prolaktyny[4], zwiększenie ciśnienia krwi[5]

Zaburzenia układu nerwowego

Bardzo często: Objawy pozapiramidowe[6]

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Często: Drażliwość[7][8]

odnotowano przedawkowanie samej kwetiapiny powodujące śmierć lub śpiączkę. Ponadto w przypadkach ustalonego przedawkowania w monoterapii kwetiapiną zgłaszano następujące działania niepożadane: wydłużenie odstępu QT, drgawki, stan padaczkowy, rabdomiolizę, depresję oddechową, zatrzymanie moczu, splątanie, delirium i/lub niepokój.

Pacjenci z uprzednio stwierdzoną ciężką chorobą serca i naczyń są szczególnie zagrożeni w razie przedawkowania (patrz punkt 4.4 Układ sercowo-naczyniowy).

Na ogół objawy przedmiotowe i podmiotowe wynikały z zaostrzenia znanych skutków farmakologicznych substancji czynnej, takich jak: senność i uspokojenie polekowe, tachykardia i obniżone ciśnienie.

Dla każdego wskazania istnieje inny schemat dawkowania. Należy zatem upewnić się, że pacjenci otrzymali jasne informacje dotyczące prawidłowego dawkowania w ich stanie chorobowym.

Spożywanie posiłków nie wpływa na wchłanianie leku.

Dorośli

Leczenie schizofrenii

W leczeniu schizofrenii produkt Bonogren należy podawać dwa razy na dobę. Całkowita dawka dobowa przez pierwsze cztery dni leczenia wynosi: 50 mg (dzień 1), 100 mg (dzień 2), 200 mg (dzień 3), 300 mg (dzień 4).

Od czwartego dnia dawkę należy zwiększać do dawki skutecznej wynoszącej zazwyczaj od 300 do

450 mg na dobę. W zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji na lek, dawkę można dostosowywać w zakresie od 150 do 750 mg na dobę.

Leczenie epizodów maniakalnych w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej

W leczeniu epizodów maniakalnych związanych z chorobą dwubiegunową produkt Bonogren należy podawać dwa razy na dobę. Całkowita dawka dobowa w pierwszych czterech dniach leczenia wynosi: 100 mg (dzień 1), 200 mg (dzień 2), 300 mg (dzień 3), 400 mg (dzień 4). Następnie dawka może być zwiększana maksymalnie o 200 mg na dobę do dawki dobowej wynoszącej 800 mg w szóstym dniu leczenia.

Zależnie od reakcji pacjenta i tolerancji kwetiapiny dawka dobowa w leczeniu podtrzymującym może wynosić od 200 do 800 mg na dobę. Zwykle dawka skuteczna wynosi od 400 do 800 mg na dobę.

Leczenie epizodów depresyjnych w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej

Produkt Bonogren należy podawać raz na dobę przed snem. Całkowita dawka dobowa w pierwszych czterech dniach leczenia wynosi 50 mg (dzień 1), 100 mg (dzień 2), 200 mg (dzień 3) i 300 mg (dzień 4). Zalecana dzienna dawka to 300 mg. W badaniach klinicznych nie zaobserwowano dodatkowych korzyści w grupie przyjmującej do 600 mg w porównaniu z grupą przyjmującą 300 mg (patrz punkt 5.1). Jednak u niektórych pacjentów korzystne jest podawanie 600 mg. Dawki większe niż 300 mg powinny być wprowadzane przez lekarza doświadczonego w leczeniu choroby afektywnej dwubiegunowej. Badania kliniczne wykazały, że u niektórych pacjentów w razie problemów z tolerancją można rozważyć zmniejszenie dawki do minimum 200 mg.

Zapobieganie nawrotom choroby afektywnej dwubiegunowej

W celu zapobiegania nawrotom epizodów manii, mieszanych lub depresji w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej, u pacjentów z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi, którzy odpowiedzieli na leczenie kwetiapiną, należy kontynuować leczenie tą samą dawką. Dawka może być następnie modyfikowana, w zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji pacjenta, w zakresie od 300 do 800 mg, podawana dwa razy na dobę. Ważne, aby w leczeniu podtrzymującym stosować najmniejszą skuteczną dawkę.

Pacjenci w podeszłym wieku

Podobnie jak inne leki przeciwpsychotyczne i przeciwdepresyjne, kwetiapinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z tej grupy wiekowej, szczególnie na początku leczenia. Zależnie od reakcji pacjenta i tolerancji, zwiększanie dawki kwetiapiny należy spowolnić, a dobową dawkę terapeutyczną zmniejszyć w stosunku do dawki stosowanej u młodszych pacjentów. Średni klirens nerkowy kwetiapiny zmniejszał się u pacjentów w podeszłym wieku o 30% do 50% w porównaniu z młodszymi pacjentami.

Skuteczność i bezpieczeństwo nie zostały ocenione u pacjentów w wieku powyżej 65 lat z epizodami depresyjnymi w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej.

Dzieci i młodzież

Produkt leczniczy Bonogren nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży poniżej 18 roku życia ze względu na brak danych dotyczących stosowania w tej grupie wiekowej. Dostępne dane z kontrolowanych placebo badań klinicznych przedstawiono w punktach 4.4, 4.8, 5.1 oraz 5.2.

Zaburzenia czynności nerek

U pacjentów z zaburzeniem czynności nerek nie ma potrzeby dostosowywania dawki.

Zaburzenia czynności wątroby

Kwetiapina jest w znacznym stopniu metabolizowana w wątrobie. Należy, zatem zachować ostrożność podczas stosowania produktu Bonogren u pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby, szczególnie w początkowym okresie podawania leku. U pacjentów ze stwierdzonym zaburzeniem czynności wątroby początkowa dawka powinna wynosić 25 mg/dobę. Dawka może być zwiększana o 25 do 50 mg/dobę aż do uzyskania skutecznej dawki, zależnie od reakcji klinicznej pacjenta i tolerancji leczenia.

Ponieważ produkt leczniczy Bonogren posiada kilka wskazań, profil bezpieczeństwa należy rozważyć indywidualnie w odniesieniu do pacjenta, diagnozy i podawanej dawki.

Dzieci i młodzież (10 do 17 lat):

Produkt Bonogren nie jest zalecany dla dzieci i młodzieży poniżej 18 roku życia, ze względu na brak danych wspierających zastosowanie w tej grupie wiekowej. W badaniach klinicznych wykazano, że oprócz znanego profilu bezpieczeństwa określonego u dorosłych (patrz punkt 4.8), niektóre działania niepożądane u dzieci i młodzieży wystąpiły z większą częstością niż u dorosłych (zwiększenie apetytu, zwiększenie stężenia prolaktyny w surowicy i objawy pozapiramidowe) i zidentyfikowano jedno działanie niepożądane, którego nie obserwowano wcześniej w badaniach w grupie dorosłych (wzrost ciśnienia tętniczego krwi). U dzieci i młodzieży zaobserwowano również zmiany w badaniach czynności tarczycy.

Ponadto, brak danych dotyczących wpływu na wzrost i dojrzewanie, i bezpieczeństwa stosowania leku u dzieci i młodzieży dłuższego niż 26 tygodnie. Nie jest znany długoterminowy wpływ na rozwój poznawczy i behawioralny.

W kontrolowanych placebo badaniach klinicznych z udziałem dzieci i młodzieży leczonych kwetiapiną, stosowanie kwetiapiny wiązało się ze zwiększeniem (w porównaniu z placebo) częstości występowania objawów pozapiramidowych (ang. extrapyramidal symptoms, EPS) u chorych na schizofrenię i manię dwubiegunową (patrz punkt 4.8).

Samobójstwo/myśli samobójcze lub pogorszenie stanu klinicznego:

Depresja jest związana ze zwiększonym ryzykiem myśli samobójczych, samookaleczeń i samobójstw (zdarzenia związane z samobójstwem). Ryzyko to utrzymuje się do czasu uzyskania znaczącej remisji. Ponieważ poprawa może nie nastąpić w ciągu kilku pierwszych tygodni leczenia lub dłużej, pacjenci powinni być w tym czasie ściśle monitorowani. Doświadczenie kliniczne wskazuje, że ryzyko samobójstwa może zwiększyć się we wczesnym etapie powrotu do zdrowia.

Dodatkowo, lekarze powinni rozważyć ryzyko wystąpienia zdarzeń związanych z samobójstwem po nagłym przerwaniu leczenia kwetiapiną, ze względu na znane czynniki ryzyka leczonej choroby. Inne zaburzenia psychiczne, w których zalecana jest kwetiapina mogą być również związane ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia zdarzeń związanych z samobójstwem. Ponadto zaburzenia te mogą współistnieć z epizodami ciężkiej depresji. Te same środki ostrożności co podczas leczenia pacjentów z epizodami ciężkiej depresji należy zachować podczas leczenia pacjentów z innymi zaburzeniami psychicznymi.

Podczas leczenia należy uważnie obserwować pacjentów, u których wystąpiły zdarzenia związane z samobójstwem w wywiadzie lub wykazujących znaczny stopień myśli samobójczych przed rozpoczęciem leczenia, ponieważ narażeni są oni na większe ryzyko wystąpienia myśli samobójczych lub prób samobójczych. Metaanaliza badań klinicznych, kontrolowanych placebo, przeprowadzonych u dorosłych pacjentów z zaburzeniami psychicznymi z zastosowaniem leków przeciwdepresyjnych, wykazała zwiększone ryzyko zachowań samobójczych u pacjentów poniżej 25 roku życia w porównaniu z placebo.

Na początku terapii i w przypadku zmiany dawki należy ściśle obserwować pacjentów, w szczególności tych z grupy wysokiego ryzyka. Należy poinformować pacjentów (i ich opiekunów) o konieczności zwrócenia uwagi na każdy objaw klinicznego nasilenia choroby, zachowania lub myśli samobójcze oraz nietypowe zmiany w zachowaniu. W przypadku wystąpienia takich objawów powinni zasięgnąć porady lekarza.

W krótkoterminowych kontrolowanych placebo badaniach klinicznych u pacjentów z epizodami ciężkiej depresji w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej zaobserwowano zwiększone ryzyko wystąpienia zachowań samobójczych u młodych dorosłych pacjentów (w wieku poniżej 25 lat), którzy byli leczeni kwetiapiną w porównaniu do osób leczonych placebo (odpowiednio 3,0% vs 0%).

Objawy pozapiramidowe:

W kontrolowanych placebo badaniach klinicznych u dorosłych pacjentów leczonych z powodu ciężkich epizodów depresyjnych w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej, stosowanie kwetiapiny wiązało się ze zwiększoną częstością występowania objawów pozapiramidowych (ESP) w porównaniu do częstości ich występowania u pacjentów otrzymujących placebo (patrz punkt 4.8).

Stosowanie kwetiapiny związane było z rozwojem akatyzji, stanu charakteryzującego się subiektywnie nieprzyjemnym lub wyczerpującym niepokojem ruchowym oraz potrzebą ruchu, której często towarzyszy niezdolność do siedzenia lub stania. Wystąpienie tego stanu jest najbardziej prawdopodobne w ciągu pierwszych kilku tygodni leczenia. U pacjentów, u których wystąpią takie objawy, szkodliwe może być zwiększenie dawki.

Dyskineza późna:

W razie wystąpienia objawów przedmiotowych i podmiotowych dyskinezy późnej należy rozważyć zmniejszenie dawki leku lub przerwanie leczenia kwetiapiną (patrz punkt 4.8). Objawy dyskinezy późnej mogą się nasilić, a nawet pojawić się po zakończeniu leczenia (patrz punkt 4.8).

Senność i zawroty głowy:

Leczenie kwetiapiną związane jest z sennością i objawami z nią związanymi, takimi jak uspokojenie polekowe (patrz punkt 4.8). W badaniach klinicznych podczas leczenia pacjentów z depresją dwubiegunową, objawy te pojawiały się zazwyczaj w ciągu 3 pierwszych dni leczenia i miały zazwyczaj łagodne lub umiarkowane nasilenie. Pacjenci z depresją dwubiegunową doświadczający senności o ciężkim nasileniu mogą wymagać częstszych wizyt kontrolnych przez co najmniej 2 tygodnie od wystąpienia objawów senności lub do czasu poprawy; może być konieczne rozważenie przerwania leczenia.

Leczenie kwetiapiną wiązało się z niedociśnieniem ortostatycznym i związanymi z nim zawrotami głowy (patrz punkt 4.8), które, podobnie jak senność, występują zwykle w początkowym okresie zwiększania dawki. Może to zwiększać ryzyko wystąpienia przypadkowego zranienia (upadku), zwłaszcza w populacji osób starszych. Dlatego należy zalecić pacjentom zachowanie ostrożności, dopóki nie zapoznają się w pełni z możliwymi działaniami leku.

Układ sercowo-naczyniowy:

Produkt leczniczy Bonogren należy ostrożnie stosować u pacjentów z rozpoznaną chorobą układu sercowo-naczyniowego, chorobą naczyń krwionośnych mózgu, a także w przypadku innych stanów predysponujących do niskiego ciśnienia tętniczego. Kwetiapina może powodować ortostatyczne spadki ciśnienia, szczególnie w początkowym okresie zwiększania dawki, dlatego też należy rozważyć zmniejszenie dawki lub stopniowe jej dostosowanie w razie wystąpienia objawów niedociśnienia. U pacjentów ze współistniejącymi chorobami układu krążenia można rozważyć inny schemat i wolniejsze zwiększanie dawki.

Napady drgawkowe:

W kontrolowanych badaniach klinicznych nie wykazano różnicy w częstości napadów drgawkowych u pacjentów leczonych kwetiapiną lub otrzymujących placebo. Brak danych na temat częstości występowania napadów drgawkowych u pacjentów z padaczką. Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z padaczką w wywiadzie (patrz punkt 4.8).

Złośliwy zespół neuroleptyczny:

Występowanie złośliwego zespołu neuroleptycznego jest związane ze stosowaniem leków przeciwpsychotycznych, w tym również kwetiapiny (patrz punkt 4.8). Objawy kliniczne obejmują hipertermię, zaburzenia stanu psychicznego, sztywność mięśni, zaburzenia czynności układu autonomicznego i zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej.

W razie ich wystąpienia należy przerwać leczenie produktem leczniczym Bonogren i zastosować odpowiednie leczenie.

Ciężka neutropenia:

W badaniach klinicznych z kwetiapiną niezbyt często zgłaszano wystąpienie ciężkiej neutropenii (zawartość krwinek białych obojętnochłonnych we krwi < 0,5 x 109/l). Większość przypadków ciężkiej neutropenii wystąpiła w ciągu kilku miesięcy od rozpoczęcia terapii kwetiapiną, ale nie ustalono oczywistego związku z dawką leku. Po wprowadzeniu do obrotu produktów leczniczych zawierających kwetiapinę, leukopenia i (lub) neutropenia prowadziła do zakończenia leczenia kwetiapiną. Do możliwych czynników ryzyka związanych z neutropenią należą: uprzednie zmniejszenie liczby krwinek białych (WBC) oraz neutropenia polekowa w wywiadzie. U pacjentów, u których liczba krwinek białych obojętnochłonnych wynosi < 1,0 x 109/l, leczenie kwetiapiną należy przerwać. Pacjentów należy obserwować pod kątem podmiotowym i przedmiotowym objawów zakażenia i liczby krwinek białych obojętnochłonnych (dopóki nie przekroczą 1,5 x 109/l) (patrz punkt 5.1).

Interakcje:

Patrz także punkt 4.5.

W razie zastosowania produktu leczniczego Bonogren jednocześnie z lekami silnie indukującymi enzymy wątrobowe, np. karbamazepiną bądź fenytoiną, może się wyraźnie zmniejszyć stężenie kwetiapiny w osoczu, co może wpływać na skuteczność terapii kwetiapiną. U pacjentów otrzymujących leki pobudzające działanie enzymów wątrobowych leczenie kwetiapiną można rozpocząć wyłącznie jeśli lekarz stwierdzi, że korzyść z przyjmowania kwetiapiny przewyższa ryzyko wycofania tych leków. Istotne jest, by wszelkie zmiany dotyczące leków indukujących enzymy wątrobowe następowały stopniowo oraz by w razie potrzeby zastąpiono te leki lekami nieindukującymi enzymy wątrobowe (np. walproinian sodu).

Masa ciała:

U pacjentów leczonych kwetiapiną obserwowano przyrost masy ciała. Przyrost masy ciała należy monitorować i odpowiednio leczyć zgodnie z wytycznymi dotyczącymi leczenia przeciwpsychotycznego (patrz punkty 4.8 i 5.1).

Hiperglikemia:

Podczas leczenia kwetiapiną rzadko zgłaszano przypadki hiperglikemii i/lub rozwój lub zaostrzenie objawów cukrzycy sporadycznie związane z kwasicą ketonową lub śpiączką, w tym kilka przypadków śmiertelnych (patrz punkt 4.8). W niektórych przypadkach odnotowano, wcześniejszy wzrost masy ciała, który może być czynnikiem predysponującym. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi leczenia przeciwpsychotycznego zalecane jest odpowiednie monitorowanie stanu klinicznego. Należy obserwować pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi, w tym kwetiapiną, pod kątem objawów i symptomów hiperglikemii (takich jak nadmierne pragnienie, wielomocz, nadmierny apetyt i osłabienie), i zaleca się regularne kontrolowanie stężenia glukozy u pacjentów z cukrzycą lub z czynnikami ryzyka cukrzycy ze względu na możliwość pogorszenia parametrów. Należy regularnie monitorować masę ciała pacjenta.

Lipidy:

W badaniach klinicznych z kwetiapiną występowało zwiększenie stężenia trójglicerydów, LDL oraz całkowitego cholesterolu i zmniejszenie stężenia cholesterolu HDL we krwi (patrz punkt 4.8). W razie wystąpienia zmian stężenia lipidów, należy postępować zgodnie z przyjętą praktyką kliniczną.

Ryzyko zmian metabolicznych:

Ze względu na obserwowane w badaniach klinicznych zmiany masy ciała, stężenia glukozy we krwi

(patrz hiperglikemia) i stężenia lipidów, możliwe jest pogorszenie profilu ryzyka zmian metabolicznych u poszczególnych pacjentów (w tym u tych z prawidłowymi wartościami początkowymi), co należy odpowiednio leczyć (patrz punkt 4.8).

Wydłużenie odstępu QT:

W baniach klinicznych oraz podczas leczenia kwetiapiną zgodnie ze wskazaniami zawartymi w Charakterystyce Produktu Leczniczego, nie wykazano trwałego zwiększenia odstępu QT związanego ze stosowaniem kwetiapiny. Jednak po wprowadzeniu kwetiapiny do obrotu, odnotowano wydłużenie odstępu QT po dawkach terapeutycznych (patrz punkt 4.8) i po przedawkowaniu (patrz punkt 4.9). Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, należy zachować ostrożność, przepisując kwetiapinę pacjentom z chorobą sercowo-naczyniową lub wydłużonymi odstępami QT w wywiadzie rodzinnym. Należy również zachować ostrożność w przypadku przepisywania kwetiapiny albo z lekami, które powodują zwiększenie odstępów QT, albo równocześnie z lekami neuroleptycznymi, szczególnie u osób w podeszłym wieku, u pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT, zastoinową niewydolnością serca, hipertrofią serca, hipokaliemią bądź hipomagnezemią (patrz punkt 4.5).

Wycofanie leku:

Po nagłym zaprzestaniu podawania kwetiapiny opisywano ostre objawy wycofania leku, takie jak bezsenność, nudności, ból głowy, biegunka, wymioty, zawroty głowy i drażliwość. Zaleca się stopniowe wycofywanie leku przez okres przynajmniej jednego lub dwóch tygodni (patrz punkt 4.8).

Pacjenci w podeszłym wieku z psychozą powiązaną z demencją:

Produkt leczniczy Bonogren jest niewskazany dla osób leczonych z powodu psychozy powiązanej z demencją.

W randomizowanych badaniach klinicznych kontrolowanych placebo przeprowadzonych na populacji pacjentów cierpiących na demencję, przyjmujących nietypowe leki przeciwpsychotyczne stwierdzono trzykrotnie zwiększone ryzyko działań niepożądanych naczyniowo-mózgowych. Mechanizm tego zwiększenia ryzyka jest nieznany. Nie można wykluczyć zwiększonego ryzyka u pacjentów przyjmujących inne leki przeciwpsychotyczne lub w innych populacjach pacjentów. U pacjentów zagrożonych udarem produkt leczniczy Bonogren należy stosować z zachowaniem ostrożności.

Metaanaliza nietypowych leków przeciwpsychotycznych wykazała u pacjentów w podeszłym wieku, cierpiących na psychozy powiązane z demencją, zwiększone ryzyko śmierci, w porównaniu do pacjentów przyjmujących placebo. Jednakże dwa 10-tygodniowe badania kontrolowane placebo na tej samej populacji pacjentów (n = 710), średnia wieku: 83 lata (zakres: 56-99 lat), wykazały częstość zgonów u pacjentów leczonych kwetiapiną 5,5% w stosunku do 3,2% w grupie kontrolowanej placebo. Pacjenci objęci tymi badaniami zmarli z różnych innych powodów, zgodnie z przewidywanymi dla tej populacji. Dane te nie wskazują związku przyczynowo-skutkowego między leczeniem kwetiapiną a zgonami pacjentów cierpiących na demencję.

Zaburzenia przełykania:

W związku ze stosowaniem kwetiapiny odnotowano zaburzenia przełykania (patrz punkt 4.8) i przypadki zachłyśnięcia. Kwetiapinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z ryzykiem zachłystowego zapalenia płuc.

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa:

Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych zgłaszano incydenty żylnej choroby zakrzepowozatorowej (ang. venous thromboembolism, VTE). U pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi często występują nabyte czynniki ryzyka zakrzepicy z zatorami w układzie żylnym, z tego względu przed rozpoczęciem oraz w trakcie leczenia produktem leczniczym Bonogren należy rozpoznać wszystkie możliwe czynniki ryzyka VTE oraz podjąć odpowiednie działania prewencyjne.

Zapalenie trzustki:

W badaniach klinicznych i postmarketingowych raportowano o wystąpieniu zapalenia trzustki, jednak związek przyczynowo-skutkowy nie został ustalony. Wśród raportów marketingowych, u wielu pacjentów obserwowano czynniki, o których wiadomo, że są związane z zapaleniem trzustki, takie jak zwiększone stężenie trójglicerydów (patrz punkt 4.4 Lipidy), kamienie żółciowe i spożycie alkoholu.

Informacje dodatkowe:

Dane na temat stosowania kwetiapiny w połączeniu z solą sodową kwasu walproinowego lub litem w leczeniu umiarkowanych do ciężkich objawów manii są ograniczone; niemniej jednak, terapia połączona była dobrze tolerowana (patrz punkt 4.8 oraz 5.1). Dane wykazywały działanie addytywne w trzecim tygodniu.

Laktoza:

Tabletki produktu leczniczego Bonogren zawierają laktozę jednowodną. Pacjenci z rzadkimi problemami nietolerancji galaktozy, niedoborem laktozy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni zażywać tego leku.

Ponieważ produkt leczniczy Bonogren posiada kilka wskazań, profil bezpieczeństwa należy rozważyć indywidualnie w odniesieniu do pacjenta, diagnozy i podawanej dawki.

Dzieci i młodzież (10 do 17 lat):

Produkt Bonogren nie jest zalecany dla dzieci i młodzieży poniżej 18 roku życia, ze względu na brak danych wspierających zastosowanie w tej grupie wiekowej. W badaniach klinicznych wykazano, że oprócz znanego profilu bezpieczeństwa określonego u dorosłych (patrz punkt 4.8), niektóre działania niepożądane u dzieci i młodzieży wystąpiły z większą częstością niż u dorosłych (zwiększenie apetytu, zwiększenie stężenia prolaktyny w surowicy i objawy pozapiramidowe) i zidentyfikowano jedno działanie niepożądane, którego nie obserwowano wcześniej w badaniach w grupie dorosłych (wzrost ciśnienia tętniczego krwi). U dzieci i młodzieży zaobserwowano również zmiany w badaniach czynności tarczycy.

Ponadto, brak danych dotyczących wpływu na wzrost i dojrzewanie, i bezpieczeństwa stosowania leku u dzieci i młodzieży dłuższego niż 26 tygodnie. Nie jest znany długoterminowy wpływ na rozwój poznawczy i behawioralny.

W kontrolowanych placebo badaniach klinicznych z udziałem dzieci i młodzieży leczonych kwetiapiną, stosowanie kwetiapiny wiązało się ze zwiększeniem (w porównaniu z placebo) częstości występowania objawów pozapiramidowych (ang. extrapyramidal symptoms, EPS) u chorych na schizofrenię i manię dwubiegunową (patrz punkt 4.8).

Samobójstwo/myśli samobójcze lub pogorszenie stanu klinicznego:

Depresja jest związana ze zwiększonym ryzykiem myśli samobójczych, samookaleczeń i samobójstw (zdarzenia związane z samobójstwem). Ryzyko to utrzymuje się do czasu uzyskania znaczącej remisji. Ponieważ poprawa może nie nastąpić w ciągu kilku pierwszych tygodni leczenia lub dłużej, pacjenci powinni być w tym czasie ściśle monitorowani. Doświadczenie kliniczne wskazuje, że ryzyko samobójstwa może zwiększyć się we wczesnym etapie powrotu do zdrowia.

Dodatkowo, lekarze powinni rozważyć ryzyko wystąpienia zdarzeń związanych z samobójstwem po nagłym przerwaniu leczenia kwetiapiną, ze względu na znane czynniki ryzyka leczonej choroby. Inne zaburzenia psychiczne, w których zalecana jest kwetiapina mogą być również związane ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia zdarzeń związanych z samobójstwem. Ponadto zaburzenia te mogą współistnieć z epizodami ciężkiej depresji. Te same środki ostrożności co podczas leczenia pacjentów z epizodami ciężkiej depresji należy zachować podczas leczenia pacjentów z innymi zaburzeniami psychicznymi.

Podczas leczenia należy uważnie obserwować pacjentów, u których wystąpiły zdarzenia związane z samobójstwem w wywiadzie lub wykazujących znaczny stopień myśli samobójczych przed rozpoczęciem leczenia, ponieważ narażeni są oni na większe ryzyko wystąpienia myśli samobójczych lub prób samobójczych. Metaanaliza badań klinicznych, kontrolowanych placebo, przeprowadzonych u dorosłych pacjentów z zaburzeniami psychicznymi z zastosowaniem leków przeciwdepresyjnych, wykazała zwiększone ryzyko zachowań samobójczych u pacjentów poniżej 25 roku życia w porównaniu z placebo.

Na początku terapii i w przypadku zmiany dawki należy ściśle obserwować pacjentów, w szczególności tych z grupy wysokiego ryzyka. Należy poinformować pacjentów (i ich opiekunów) o konieczności zwrócenia uwagi na każdy objaw klinicznego nasilenia choroby, zachowania lub myśli samobójcze oraz nietypowe zmiany w zachowaniu. W przypadku wystąpienia takich objawów powinni zasięgnąć porady lekarza.

W krótkoterminowych kontrolowanych placebo badaniach klinicznych u pacjentów z epizodami ciężkiej depresji w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej zaobserwowano zwiększone ryzyko wystąpienia zachowań samobójczych u młodych dorosłych pacjentów (w wieku poniżej 25 lat), którzy byli leczeni kwetiapiną w porównaniu do osób leczonych placebo (odpowiednio 3,0% vs 0%).

Objawy pozapiramidowe:

W kontrolowanych placebo badaniach klinicznych u dorosłych pacjentów leczonych z powodu ciężkich epizodów depresyjnych w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej, stosowanie kwetiapiny wiązało się ze zwiększoną częstością występowania objawów pozapiramidowych (ESP) w porównaniu do częstości ich występowania u pacjentów otrzymujących placebo (patrz punkt 4.8).

Stosowanie kwetiapiny związane było z rozwojem akatyzji, stanu charakteryzującego się subiektywnie nieprzyjemnym lub wyczerpującym niepokojem ruchowym oraz potrzebą ruchu, której często towarzyszy niezdolność do siedzenia lub stania. Wystąpienie tego stanu jest najbardziej prawdopodobne w ciągu pierwszych kilku tygodni leczenia. U pacjentów, u których wystąpią takie objawy, szkodliwe może być zwiększenie dawki.

Dyskineza późna:

W razie wystąpienia objawów przedmiotowych i podmiotowych dyskinezy późnej należy rozważyć zmniejszenie dawki leku lub przerwanie leczenia kwetiapiną (patrz punkt 4.8). Objawy dyskinezy późnej mogą się nasilić, a nawet pojawić się po zakończeniu leczenia (patrz punkt 4.8).

Senność i zawroty głowy:

Leczenie kwetiapiną związane jest z sennością i objawami z nią związanymi, takimi jak uspokojenie polekowe (patrz punkt 4.8). W badaniach klinicznych podczas leczenia pacjentów z depresją dwubiegunową, objawy te pojawiały się zazwyczaj w ciągu 3 pierwszych dni leczenia i miały zazwyczaj łagodne lub umiarkowane nasilenie. Pacjenci z depresją dwubiegunową doświadczający senności o ciężkim nasileniu mogą wymagać częstszych wizyt kontrolnych przez co najmniej 2 tygodnie od wystąpienia objawów senności lub do czasu poprawy; może być konieczne rozważenie przerwania leczenia.

Leczenie kwetiapiną wiązało się z niedociśnieniem ortostatycznym i związanymi z nim zawrotami głowy (patrz punkt 4.8), które, podobnie jak senność, występują zwykle w początkowym okresie zwiększania dawki. Może to zwiększać ryzyko wystąpienia przypadkowego zranienia (upadku), zwłaszcza w populacji osób starszych. Dlatego należy zalecić pacjentom zachowanie ostrożności, dopóki nie zapoznają się w pełni z możliwymi działaniami leku.

Układ sercowo-naczyniowy:

Produkt leczniczy Bonogren należy ostrożnie stosować u pacjentów z rozpoznaną chorobą układu sercowo-naczyniowego, chorobą naczyń krwionośnych mózgu, a także w przypadku innych stanów predysponujących do niskiego ciśnienia tętniczego. Kwetiapina może powodować ortostatyczne spadki ciśnienia, szczególnie w początkowym okresie zwiększania dawki, dlatego też należy rozważyć zmniejszenie dawki lub stopniowe jej dostosowanie w razie wystąpienia objawów niedociśnienia. U pacjentów ze współistniejącymi chorobami układu krążenia można rozważyć inny schemat i wolniejsze zwiększanie dawki.

Napady drgawkowe:

W kontrolowanych badaniach klinicznych nie wykazano różnicy w częstości napadów drgawkowych u pacjentów leczonych kwetiapiną lub otrzymujących placebo. Brak danych na temat częstości występowania napadów drgawkowych u pacjentów z padaczką. Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z padaczką w wywiadzie (patrz punkt 4.8).

Złośliwy zespół neuroleptyczny:

Występowanie złośliwego zespołu neuroleptycznego jest związane ze stosowaniem leków przeciwpsychotycznych, w tym również kwetiapiny (patrz punkt 4.8). Objawy kliniczne obejmują hipertermię, zaburzenia stanu psychicznego, sztywność mięśni, zaburzenia czynności układu autonomicznego i zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej.

W razie ich wystąpienia należy przerwać leczenie produktem leczniczym Bonogren i zastosować odpowiednie leczenie.

Ciężka neutropenia:

W badaniach klinicznych z kwetiapiną niezbyt często zgłaszano wystąpienie ciężkiej neutropenii (zawartość krwinek białych obojętnochłonnych we krwi < 0,5 x 109/l). Większość przypadków ciężkiej neutropenii wystąpiła w ciągu kilku miesięcy od rozpoczęcia terapii kwetiapiną, ale nie ustalono oczywistego związku z dawką leku. Po wprowadzeniu do obrotu produktów leczniczych zawierających kwetiapinę, leukopenia i (lub) neutropenia prowadziła do zakończenia leczenia kwetiapiną. Do możliwych czynników ryzyka związanych z neutropenią należą: uprzednie zmniejszenie liczby krwinek białych (WBC) oraz neutropenia polekowa w wywiadzie. U pacjentów, u których liczba krwinek białych obojętnochłonnych wynosi < 1,0 x 109/l, leczenie kwetiapiną należy przerwać. Pacjentów należy obserwować pod kątem podmiotowym i przedmiotowym objawów zakażenia i liczby krwinek białych obojętnochłonnych (dopóki nie przekroczą 1,5 x 109/l) (patrz punkt 5.1).

Interakcje:

Patrz także punkt 4.5.

W razie zastosowania produktu leczniczego Bonogren jednocześnie z lekami silnie indukującymi enzymy wątrobowe, np. karbamazepiną bądź fenytoiną, może się wyraźnie zmniejszyć stężenie kwetiapiny w osoczu, co może wpływać na skuteczność terapii kwetiapiną. U pacjentów otrzymujących leki pobudzające działanie enzymów wątrobowych leczenie kwetiapiną można rozpocząć wyłącznie jeśli lekarz stwierdzi, że korzyść z przyjmowania kwetiapiny przewyższa ryzyko wycofania tych leków. Istotne jest, by wszelkie zmiany dotyczące leków indukujących enzymy wątrobowe następowały stopniowo oraz by w razie potrzeby zastąpiono te leki lekami nieindukującymi enzymy wątrobowe (np. walproinian sodu).

Masa ciała:

U pacjentów leczonych kwetiapiną obserwowano przyrost masy ciała. Przyrost masy ciała należy monitorować i odpowiednio leczyć zgodnie z wytycznymi dotyczącymi leczenia przeciwpsychotycznego (patrz punkty 4.8 i 5.1).

Hiperglikemia:

Podczas leczenia kwetiapiną rzadko zgłaszano przypadki hiperglikemii i/lub rozwój lub zaostrzenie objawów cukrzycy sporadycznie związane z kwasicą ketonową lub śpiączką, w tym kilka przypadków śmiertelnych (patrz punkt 4.8). W niektórych przypadkach odnotowano, wcześniejszy wzrost masy ciała, który może być czynnikiem predysponującym. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi leczenia przeciwpsychotycznego zalecane jest odpowiednie monitorowanie stanu klinicznego. Należy obserwować pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi, w tym kwetiapiną, pod kątem objawów i symptomów hiperglikemii (takich jak nadmierne pragnienie, wielomocz, nadmierny apetyt i osłabienie), i zaleca się regularne kontrolowanie stężenia glukozy u pacjentów z cukrzycą lub z czynnikami ryzyka cukrzycy ze względu na możliwość pogorszenia parametrów. Należy regularnie monitorować masę ciała pacjenta.

Lipidy:

W badaniach klinicznych z kwetiapiną występowało zwiększenie stężenia trójglicerydów, LDL oraz całkowitego cholesterolu i zmniejszenie stężenia cholesterolu HDL we krwi (patrz punkt 4.8). W razie wystąpienia zmian stężenia lipidów, należy postępować zgodnie z przyjętą praktyką kliniczną.

Ryzyko zmian metabolicznych:

Ze względu na obserwowane w badaniach klinicznych zmiany masy ciała, stężenia glukozy we krwi

(patrz hiperglikemia) i stężenia lipidów, możliwe jest pogorszenie profilu ryzyka zmian metabolicznych u poszczególnych pacjentów (w tym u tych z prawidłowymi wartościami początkowymi), co należy odpowiednio leczyć (patrz punkt 4.8).

Wydłużenie odstępu QT:

W baniach klinicznych oraz podczas leczenia kwetiapiną zgodnie ze wskazaniami zawartymi w Charakterystyce Produktu Leczniczego, nie wykazano trwałego zwiększenia odstępu QT związanego ze stosowaniem kwetiapiny. Jednak po wprowadzeniu kwetiapiny do obrotu, odnotowano wydłużenie odstępu QT po dawkach terapeutycznych (patrz punkt 4.8) i po przedawkowaniu (patrz punkt 4.9). Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, należy zachować ostrożność, przepisując kwetiapinę pacjentom z chorobą sercowo-naczyniową lub wydłużonymi odstępami QT w wywiadzie rodzinnym. Należy również zachować ostrożność w przypadku przepisywania kwetiapiny albo z lekami, które powodują zwiększenie odstępów QT, albo równocześnie z lekami neuroleptycznymi, szczególnie u osób w podeszłym wieku, u pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT, zastoinową niewydolnością serca, hipertrofią serca, hipokaliemią bądź hipomagnezemią (patrz punkt 4.5).

Wycofanie leku:

Po nagłym zaprzestaniu podawania kwetiapiny opisywano ostre objawy wycofania leku, takie jak bezsenność, nudności, ból głowy, biegunka, wymioty, zawroty głowy i drażliwość. Zaleca się stopniowe wycofywanie leku przez okres przynajmniej jednego lub dwóch tygodni (patrz punkt 4.8).

Pacjenci w podeszłym wieku z psychozą powiązaną z demencją:

Produkt leczniczy Bonogren jest niewskazany dla osób leczonych z powodu psychozy powiązanej z demencją.

W randomizowanych badaniach klinicznych kontrolowanych placebo przeprowadzonych na populacji pacjentów cierpiących na demencję, przyjmujących nietypowe leki przeciwpsychotyczne stwierdzono trzykrotnie zwiększone ryzyko działań niepożądanych naczyniowo-mózgowych. Mechanizm tego zwiększenia ryzyka jest nieznany. Nie można wykluczyć zwiększonego ryzyka u pacjentów przyjmujących inne leki przeciwpsychotyczne lub w innych populacjach pacjentów. U pacjentów zagrożonych udarem produkt leczniczy Bonogren należy stosować z zachowaniem ostrożności.

Metaanaliza nietypowych leków przeciwpsychotycznych wykazała u pacjentów w podeszłym wieku, cierpiących na psychozy powiązane z demencją, zwiększone ryzyko śmierci, w porównaniu do pacjentów przyjmujących placebo. Jednakże dwa 10-tygodniowe badania kontrolowane placebo na tej samej populacji pacjentów (n = 710), średnia wieku: 83 lata (zakres: 56-99 lat), wykazały częstość zgonów u pacjentów leczonych kwetiapiną 5,5% w stosunku do 3,2% w grupie kontrolowanej placebo. Pacjenci objęci tymi badaniami zmarli z różnych innych powodów, zgodnie z przewidywanymi dla tej populacji. Dane te nie wskazują związku przyczynowo-skutkowego między leczeniem kwetiapiną a zgonami pacjentów cierpiących na demencję.

Zaburzenia przełykania:

W związku ze stosowaniem kwetiapiny odnotowano zaburzenia przełykania (patrz punkt 4.8) i przypadki zachłyśnięcia. Kwetiapinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z ryzykiem zachłystowego zapalenia płuc.

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa:

Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych zgłaszano incydenty żylnej choroby zakrzepowozatorowej (ang. venous thromboembolism, VTE). U pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi często występują nabyte czynniki ryzyka zakrzepicy z zatorami w układzie żylnym, z tego względu przed rozpoczęciem oraz w trakcie leczenia produktem leczniczym Bonogren należy rozpoznać wszystkie możliwe czynniki ryzyka VTE oraz podjąć odpowiednie działania prewencyjne.

Zapalenie trzustki:

W badaniach klinicznych i postmarketingowych raportowano o wystąpieniu zapalenia trzustki, jednak związek przyczynowo-skutkowy nie został ustalony. Wśród raportów marketingowych, u wielu pacjentów obserwowano czynniki, o których wiadomo, że są związane z zapaleniem trzustki, takie jak zwiększone stężenie trójglicerydów (patrz punkt 4.4 Lipidy), kamienie żółciowe i spożycie alkoholu.

Informacje dodatkowe:

Dane na temat stosowania kwetiapiny w połączeniu z solą sodową kwasu walproinowego lub litem w leczeniu umiarkowanych do ciężkich objawów manii są ograniczone; niemniej jednak, terapia połączona była dobrze tolerowana (patrz punkt 4.8 oraz 5.1). Dane wykazywały działanie addytywne w trzecim tygodniu.

Laktoza:

Tabletki produktu leczniczego Bonogren zawierają laktozę jednowodną. Pacjenci z rzadkimi problemami nietolerancji galaktozy, niedoborem laktozy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni zażywać tego leku.