Leki zoboj
ę
tniające
W badaniu farmakokinetycznym, w którym oceniano działanie stosowanych jednocześnie leków zobojętniających z azytromycyną, nie stwierdzono wpływu na ogólną biodostępność, chociaż najwyższe stężenia w surowicy były zmniejszone o 25%. Azytromycynę należy podawać co najmniej godzinę przed lub 2 godziny po przyjęciu leków zobojętniających sok żołądkowy.
Cetyryzyna
U zdrowych ochotników jednoczesne podawanie przez 5 dni
azytromycyny
z cetyryzyną w dawce 20 mg nie doprowadziło w stanie równowagi do interakcji farmakokinetycznej ani do istotnych zmian odstępu
QT
.
Dydanozyna (dideokoksyinozyna)
Jednoczesne podawanie
azytromycyny
w dawce 1200 mg na dobę i
dydanozyny
w dawce 400 mg na dobę u 6 osób z rozpoznanym zakażeniem HIV nie wpłynęło na farmakokinetykę
dydanozyny
w stanie równowagi, w porównaniu do placebo.
Digoksyna (substraty glikoproteiny P)
Jednoczesne podawanie antybiotyków
makrolidowych
, w tym
azytromycyny
, z substratami glikoproteiny P, takimi jak digoksyna, powoduje zwiększenie stężeń substratu glikoproteiny P w surowicy. Dlatego też, jeżeli azytromycynę stosuje się jednocześnie z substratami glikoproteiny P, takimi jak digoksyna, należy rozważyć możliwość zwiększenia się stężeń substratu w surowicy.
Zydowudyna
Pojedyncze dawki 1000 mg oraz wielokrotne dawki 600 mg lub 1200 mg
azytromycyny
wywierają niewielki wpływ na farmakokinetykę
zydowudyny
lub jej
glukuronidowego
metabolitu bądź też na ich wydalanie z moczem. Jednakże podawanie
azytromycyny
zwiększyło stężenia
fosforylowanej
zydowudyny
– klinicznie czynnego metabolitu, w jednojądrzastych komórkach krwi obwodowej. Znaczenie kliniczne tej obserwacji jest niejasne, jednak może ona być korzystna dla pacjentów.
Azytromycyna
nie wchodzi w istotne interakcje poprzez układ wątrobowego cytochromu P450. Uważa się, że nie wchodzi ona w interakcje farmakokinetyczne, obserwowane dla erytromycyny i innych antybiotyków
makrolidowych
. Indukcja lub inaktywacja wątrobowego cytochromu P450 poprzez kompleks metabolitów cytochromu nie zachodzi w przypadku
azytromycyny
.
Alkaloidy sporyszu
Ze względu na teoretyczną możliwość zatrucia sporyszem nie zaleca się jednoczesnego stosowania
azytromycyny
i alkaloidów sporyszu (patrz punkt 4.4).
Przeprowadzono badania farmakokinetyczne pomiędzy azytromycyną a wymienionymi poniżej lekami, które są w istotnym stopniu metabolizowane za pośrednictwem cytochromu P450.
Atorwastatyna
Jednoczesne podawanie
atorwastatyny
(w dawce 10 mg na dobę) i
azytromycyny
(w dawce 500 mg na dobę) nie prowadziło do zmiany stężenia
atorwastatyny
w osoczu (na podstawie próby zahamowania
reduktazy
HMG-CoA). Po wprowadzeniu produktu do obrotu notowano jednak o przypadki
rabdomiolizy
u pacjentów otrzymujących jednocześnie azytromycynę i statyny.
Karbamazepina
W badaniu interakcji farmakokinetycznej u zdrowych ochotników nie obserwowano żadnego istotnego wpływu na stężenia
karbamazepiny
lub jej aktywnego metabolitu w osoczu podczas jednoczesnego stosowania
azytromycyny
.
Cyzapryd
Cyzapryd
jest metabolizowany w wątrobie przez enzym CYP3A4. Antybiotyki
makrolidowe
hamują działanie tego enzymu, dlatego jednoczesne stosowanie
azytromycyny
z
cyzaprydem
może powodować wydłużenie odstępu
QT
, komorowe zaburzenia rytmu i
torsades
de
pointes
.
Cymetydyna
W badaniu farmakokinetycznym oceniano wpływ na farmakokinetykę
azytromycyny
pojedynczej dawki
cymetydyny
podawanej 2 godziny przed podaniem
azytromycyny
i nie obserwowano żadnych odchyleń parametrów farmakokinetycznych
azytromycyny
.
Doustne leki przeciwzakrzepowe z grupy pochodnych kumaryny
W badaniu interakcji farmakokinetycznych, podawanie
azytromycyny
nie powodowało zmiany działania przeciwzakrzepowego
warfaryny
zastosowanej w pojedynczej dawce 15 mg u zdrowych ochotników. Po wprowadzeniu leku do obrotu opisywano przypadki nasilenia działania przeciwzakrzepowego po jednoczesnym podaniu
azytromycyny
i doustnych leków przeciwzakrzepowych z grupy pochodnych kumaryny. Chociaż nie ustalono związku przyczynowego tego zjawiska, należy zwrócić uwagę na właściwą częstość kontrolnych oznaczeń czasu
protrombinowego
podczas stosowania
azytromycyny
u pacjentów otrzymujących doustne leki przeciwzakrzepowe z grupy pochodnych kumaryny.
Cyklosporyna
W badaniu farmakokinetycznym zdrowych ochotników, którym podawano doustnie azytromycynę w dawce 500 mg na dobę przez 3 dni, a następnie cyklosporynę w pojedynczej dawce doustnej 10 mg na kg
mc
., stwierdzono istotne zwiększenie
C
max
i AUC
0-5
cyklosporyny
. W związku z tym należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania tych produktów. Jeśli konieczne jest jednoczesne stosowanie
azytromycyny
i
cyklosporyny
, należy monitorować stężenia
cyklosporyny
i odpowiednio modyfikować jej dawkowanie.
Efawirenz
Jednoczesne podawanie
azytromycyny
w pojedynczej dawce 600 mg i
efawirenzu
w dawce 400 mg na dobę przez 7 dni nie spowodowało żadnych istotnych klinicznie interakcji farmakokinetycznych.
Flukonazol
Jednoczesne podanie pojedynczej dawki 1200 mg
azytromycyny
nie wpłynęło na parametry
farmakokinetyczne pojedynczej dawki 800 mg
flukonazolu
. Całkowite narażenie na działanie
azytromycyny
i jej okres półtrwania nie zmieniały się podczas jednoczesnego podawania
flukonazolu
, jednakże obserwowano nie mające znaczenia klinicznego zmniejszenie wartości
C
max
(18%)
azytromycyny
.
Indynawir
Jednoczesne podawanie pojedynczej dawki 1200 mg
azytromycyny
nie wywierało istotnego statystycznie wpływu na parametry farmakokinetyczne
indynawiru
podawanego w dawce 800 mg trzy razy na dobę przez 5 dni.
Metyloprednizolon
W badaniach interakcji farmakokinetycznych u zdrowych ochotników,
azytromycyna
nie wykazała istotnego wpływu na parametry farmakokinetyczne metyloprednizolonu.
Midazolam
U zdrowych ochotników jednoczesne podawanie
azytromycyny
w dawce 500 mg na dobę przez 3 dni nie wywarło istotnego wpływu na parametry farmakokinetyczne i farmakodynamiczne
midazolamu
podawanego w pojedynczej dawce 15 mg.
Nelfinawir
Podawanie
azytromycyny
(1200 mg) jednocześnie z
nelfinawirem
w stanie stacjonarnym (750 mg trzy razy na dobę) prowadziło do zwiększenia stężenia
azytromycyny
. Nie zaobserwowano klinicznie istotnych działań niepożądanych i nie była konieczna modyfikacja dawkowania.
Ryfabutyna
Jednoczesne stosowanie
azytromycyny
i
ryfabutyny
nie miało wpływu na stężenia w osoczu żadnej z tych substancji czynnych. U pacjentów, u których zastosowano jednoczesne leczenie azytromycyną i ryfabutyną obserwowano neutropenię. Chociaż występowanie
neutropenii
związano ze stosowaniem
ryfabutyny
, nie potwierdzono związku przyczynowego z jednoczesnym stosowaniem obu produktów (patrz punkt 4.8).
Syldenafil
U zdrowych ochotników płci męskiej nie stwierdzono wpływu
azytromycyny
(stosowanej w dawce 500 mg na dobę przez 3 dni) na
AUC
i
C
max
syldenafilu
lub jego głównego krążącego metabolitu.
Terfenadyna
W badaniach farmakokinetycznych nie uzyskano dowodów występowania interakcji pomiędzy azytromycyną a terfenadyną. Opisywano rzadkie przypadki, w których nie można było całkowicie wykluczyć możliwości interakcji obu produktów; jednakże brak jednoznacznych dowodów na występowanie takich interakcji.
Teofilina
Nie ma dowodów występowania klinicznie istotnych interakcji farmakokinetycznych podczas jednoczesnego podawania
azytromycyny
i teofiliny zdrowym ochotnikom. Ponieważ obserwowano interakcje podczas jednoczesnego stosowania teofiliny z innymi antybiotykami
makrolidowymi
, zaleca się obserwację objawów, w związku ze zwiększeniem stężenia teofiliny we krwi.
Triazolam
W badaniu z udziałem 14 zdrowych ochotników jednoczesne podawanie
azytromycyny
w dawce 500 mg w 1. dniu i 250 mg w 2. dniu oraz
triazolamu
w dawce 0,125 mg w 2. dniu nie wywarło istotnego wpływu na którykolwiek z parametrów farmakokinetycznych
triazolamu
, w porównaniu do
triazolamu
podawanego z placebo.
Trimetoprim i sulfametoksazol
Jednoczesne stosowanie
trimetoprimu
i
sulfametoksazolu
(w dawce 160 mg i 800 mg) przez 7 dni jednocześnie z azytromycyną w dawce 1200 mg w 7. dniu nie miało wpływu na jej maksymalne stężenia, całkowite narażenie na działanie leku i wydalanie nerkowe
trimetoprimu
ani
sulfametoksazolu
. Stężenia
azytromycyny
w surowicy były porównywalne z obserwowanymi w innych badaniach.