Alendronate Sodium Accord tabletki | 70 mg | 12 tabl.

Każda tabletka zawiera 70 mg kwasu alendronowego (w postaci sodu alendronianu: 91,370 mg) Substancje pomocnicze: każda tabletka zawiera 272,070 mg laktozy bezwodnej.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1

Kwas alendronowy jest przeciwwskazany w przypadku:

• Nieprawidłowości w budowie przełyku oraz innych czynników powodujących opóźnienie jego opróżniania, takich jak zwężenie lub achalazja

• Niemożności utrzymania pozycji stojącej lub siedzącej przez co najmniej 30 minut • Nadwrażliwości na kwas alendronowy lub którąkolwiek substancję pomocniczą

• Hipokalcemii (patrz punkt 4.4).

W badaniach klinicznych trwających jeden rok, z udziałem kobiet po menopauzie cierpiących na osteoporozę całkowite profile bezpieczeństwa stosowania kwasu alendronowego w dawce 70 mg (n=519) oraz kwasu alendronowego w dawce 10 mg na dobę (n=370) były zbliżone.

W dwóch zaprojektowanych identycznie badaniach trwających trzy lata, z udziałem kobiet po menopauzie (kwas alendronowy w dawce 10 mg: n=196, placebo: n=397) całkowite profile bezpieczeństwa dla kwasu alendronowego podawanego w dawce 10 mg na dobę oraz placebo były zbliżone.

Poniżej wymienione są działania niepożądane, przedstawione przez badaczy jako potencjalnie związane ze stosowaniem produktu leczniczego, jeśli występowały u ≥ 1% w którejkolwiek z leczonych grup w badaniu trwającym jeden rok lub u ≥1% pacjentów leczonych kwasem alendronowym w dawce 10 mg na dobę i przy większym odsetku niż u pacjentów, którym podawano placebo w badaniach, trwających trzy lata:

Podczas badań klinicznych i (lub) po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu odnotowano następujące działania niepożądane:

[Często (≥1/100, < 1/10), niezbyt często (≥1/1000, < 1/100), rzadko ( ≥1/10 000, < 1/1000), bardzo rzadko ( < 1/10 000 nieznane (nie można ich oszacować na podstawie dostępnych danych)]

Zaburzenia układu immunologicznego:

Rzadko: reakcje nadwrażliwości, w tym pokrzywka i obrzęk naczynioruchowy Zaburzenia metabolizmu i odżywiania:

Rzadko: objawowa hipokalcemia, często związana z czynnikami

predysponującymi (patrz punkt 4.4) Zaburzenia układu nerwowego:

Często: ból głowy

Zaburzenia oka:

Rzadko: zapalenie błony naczyniowej oka, zapalenie twardówki,

zapalenie nadtwardówki Zaburzenia żołądka i jelit:

Często: ból brzucha, niestrawność, zaparcia, biegunka, oddawanie

gazów, owrzodzenie przełyku*, zaburzenia połykania*, wzdęcia, zarzucanie treści pokarmowej do przełyku

Niezbyt często: nudności, wymioty, zapalenie błony śluzowej żołądka, zapalenie przełyku*, nadżerki przełyku*, smoliste stolce

Rzadko: zwężenie przełyku*, owrzodzenie błony śluzowej jamy

ustnej i gardła*, górny odcinek przewodu pokarmowego (perforacja, owrzodzenie i krwawienie) (patrz punkt 4.4) *Patrz punkty 4.2 i 4.4

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej:

Niezbyt często: wysypka, świąd, rumień

Rzadko: wysypka z reakcją nadwrażliwości na światło

Bardzo rzadko i pojedyncze pojedyncze przypadki ciężkich reakcji skórnych, w tym przypadki: zespół Stevensa-Johnsona i martwica toksycznorozpływna naskórka

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej

Często: ból mięśniowo-kostny (kości, mięśni lub stawów)

Rzadko: martwicę kości szczęki obserwowano u pacjentów

przyjmujących bisfosfoniany. Większość doniesień dotyczyła pacjentów z rakiem, jednak przypadki takie zgłaszano także u pacjentów leczonych z powodu osteoporozy. Martwica kości szczęki, związana jest na ogół z ekstrakcją zęba i (lub) miejscowym stanem zapalnym (w tym z zapaleniem szpiku kostnego). Rozpoznanie raka, chemioterapia, radioterapia, kortykosteroidy oraz nieprawidłowa higiena jamy ustnej, również uznane są za czynniki ryzyka; silny ból mięśniowo-kostny (kości, mięśni lub stawów) (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania:

Rzadko: przemijające objawy jak w reakcji ostrej fazy (bóle

mięśniowe, złe samopoczucie i rzadko gorączka), zazwyczaj związane z rozpoczęciem leczenia.

Po wprowadzeniu leku do obrotu zgłoszono następujące działania niepożądane (ich częstotliwość występowania nie jest znana):

Zaburzenia układu nerwowego - rzadko: zawroty głowy, zaburzenia smaku

Zaburzenia ucha i błędnika: zawroty głowy spowodowane zaburzeniami błędnika

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: łysienie

Zaburzenia mięśniowo – szkieletowe i tkanki łącznej: obrzęk stawów, , złamania przeciążeniowe bliższego odcinka trzonu kości udowej (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: osłabienie, obrzęki obwodowe

Badania diagnostyczne

W badaniach klinicznych zaobserwowano bezobjawowe, łagodne i przemijające zmniejszenie stężenia wapnia i fosforanów w surowicy krwi, odpowiednio u około 18 % i 10 % pacjentów przyjmujących kwas alendronowy w dawce 10 mg/ dobę w porównaniu z około 12 % i 3 % pacjentów przyjmujących placebo. Jednak przypadki zmniejszenia stężenia wapnia w surowicy do < 8,0 mg/dl (2,0 mmol/l) i stężenia fosforanów do ≤ 2,0 mg/dl (0,65 mmol/l) występowały równie często u obu leczonych grup.

Zalecana dawka to jedna tabletka 70 mg raz w tygodniu.

Aby zapewnić odpowiednie wchłanianie kwasu alendronowego:

Produkt leczniczy Alendronate Sodium Accord, 70 mg, tabletki należy przyjmować co najmniej na 30 minut przed pierwszym posiłkiem, napojem lub przyjęciem innych leków, popijając tylko zwykłą wodą. Inne napoje (także woda mineralna), pokarm i niektóre produkty lecznicze mogą zmniejszać wchłanianie kwasu alendronowego (patrz punkt 4.5).

Aby ułatwić przedostanie się tabletki do żołądka i zmniejszyć ryzyko wystąpienia miejscowych podrażnień przełyku i (lub) działań niepożądanych (patrz punkt 4.4):

• Produkt leczniczy Alendronate Sodium Accord, 70 mg, tabletki należy przyjmować wyłącznie rano, bezpośrednio po wstaniu z łóżka i popijając pełną szklanką wody (nie mniej niż 200 ml lub 7 uncji).

• Tabletki nie należy żuć ani dopuścić do jej rozpuszczenia w ustach ze względu na ryzyko wystąpienia owrzodzeń jamy ustnej i gardła.

• Po połknięciu tabletki pacjenci nie powinni kłaść się aż do przyjęcia pierwszego posiłku, który należy spożyć nie wcześniej niż 30 minut od przyjęcia produktu leczniczego.

• Pacjenci nie powinni kłaść się przez co najmniej 30 minut po przyjęciu produktu leczniczego Alendronate Sodium Accord, 70 mg, tabletki.

• produktu leczniczego Alendronate Sodium Accord, 70 mg, tabletki nie należy stosować przed snem ani przed porannym wstaniem z łóżka.

Pacjenci powinni dodatkowo przyjmować leki zawierające wapń i witaminę D, w przypadku ich niedoboru w diecie (patrz punkt 4.4).

Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku. W badaniach klinicznych nie stwierdzono zależnej od wieku różnicy skuteczności lub bezpieczeństwa stosowania kwasu alendronowego. Z tego względu nie jest konieczne dostosowanie dawki u pacjentów w podeszłym wieku.

Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Nie jest konieczne dostosowanie dawki u pacjentów ze współczynnikiem przesączania kłębuszkowego większym niż 35 ml/min. Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Alendronate Sodium Accord, 70 mg, tabletki u pacjentów z niewydolnością nerek, u których klirens kreatyniny jest mniejszy niż 35 ml/min, ze względu na brak wystarczających danych.

Produkt leczniczy Alendronate Sodium Accord, 70 mg, tabletki nie jest zalecany do stosowania u dzieci poniżej 18 r.ż., ze względu na brak wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania i skuteczności w leczeniu osteoporozy u dzieci (patrz punkt 5.1).

Nie zbadano wpływu stosowania produktu leczniczego Alendronate Sodium Accord, 70 mg, tabletki w leczeniu osteoporozy wywołanej stosowaniem glikokortykosteroidów.

Kwas alendronowy może powodować miejscowe podrażnienie błony śluzowej górnego odcinka przewodu pokarmowego. Ze względu na możliwość nasilenia objawów choroby, należy zachować ostrożność podczas stosowania kwasu alendronowego u pacjentów z czynnymi zaburzeniami w obrębie górnego odcinka przewodu pokarmowego, takimi jak: trudności w połykaniu, choroba przełyku, zapalenie błony śluzowej żołądka i (lub) dwunastnicy, owrzodzenia lub u osób, u których ostatnio (w ciągu ostatniego roku) wystąpiły ciężkie schorzenia układu pokarmowego takie, jak wrzód trawienny, czynne krwawienie z przewodu pokarmowego, zabieg chirurgiczny w obrębie górnego odcinka przewodu pokarmowego inny niż plastyka odźwiernika (patrz punkt 4.3). U pacjentów ze zdiagnozowanym stanem chorobowym przełyku zwanym przełykiem Barretta lekarz powinien rozważyć potencjalne korzyści i ryzyko związane ze stosowaniem kwasu alendronowego indywidualnie u każdego pacjenta.

U pacjentów przyjmujących kwas alendronowy opisywano objawy niepożądane dotyczące przełyku (czasami ciężkie i wymagające hospitalizacji), takie jak zapalenie, owrzodzenia i nadżerki, a w rzadkich przypadkach z następującym zwężeniem lub perforacją przełyku. Z tego względu lekarz powinien starannie obserwować, czy nie występują u pacjenta objawy wskazujące na działanie produktu leczniczego na przełyk. Należy poinformować pacjentów, że w przypadku trudności lub bólu w czasie połykania, bólów zamostkowych oraz wystąpienia lub nasilania się zgagi należy przerwać stosowanie kwasu alendronowego i zgłosić się do lekarza. Ryzyko wystąpienia ciężkich działań niepożądanych dotyczące przełyku wydaje się być większe u pacjentów, którzy stosują kwas alendronowy nieprawidłowo i (lub) kontynuują stosowanie produktu leczniczego mimo wystąpienia objawów wskazujących na podrażnienie przełyku. Jest więc bardzo ważne, aby pacjent dokładnie zapoznał się z instrukcją dotyczącą dawkowania produktu leczniczego i ją zrozumiał (patrz punkt 4.2). Pacjentów należy poinformować, że niezastosowanie się do tych zaleceń może zwiększyć ryzyko występowania zaburzeń w obrębie przełyku.

Podczas gdy nie zaobserwowano zwiększonego ryzyka w trakcie przeprowadzania badań klinicznych, odnotowano (po wprowadzeniu produktu do obrotu) rzadkie przypadki występowania choroby wrzodowej żołądka i (lub) dwunastnicy, niektóre o ciężkim przebiegu z powikłaniami.

U pacjentów z rozpoznaniem raka, otrzymujących głównie dożylnie bisfosfoniany, doniesiono o przypadkach występowania martwicy kości szczęki, na ogół związanej z ekstrakcją zęba i (lub) miejscowym zakażeniem (w tym z zapaleniem szpiku kostnego). Wielu z tych pacjentów otrzymywało również chemioterapię i kortykosteroidy. Martwicę kości szczęki obserwowano także u pacjentów z osteoporozą, otrzymujących bisfosfoniany doustnie.

W przypadku pacjentów z współistniejącymi czynnikami ryzyka (np. rak, chemioterapia, radioterapia, kortykosteroidy, nieprawidłowa higiena jamy ustnej i choroby przyzębia) przed rozpoczęciem leczenia bisfosfonianami należy rozważyć badanie stomatologiczne z zastosowaniem odpowiedniej profilaktyki stomatologicznej.

W okresie leczenia pacjenci ci powinni, o ile to możliwe, unikać inwazyjnych zabiegów stomatologicznych. W przypadku pacjentów, u których w okresie leczenia bisfosfonianami wystąpi martwica kości szczęki, zabieg stomatologiczny może zaostrzyć ten stan. Brak jest danych wykazujących czy przerwanie leczenia bisfosfonianami zmniejsza ryzyko martwicy kości szczęki u pacjentów wymagających zabiegów stomatologicznych.

Ocena kliniczna lekarza prowadzącego powinna być podstawą ustalenia schematu leczenia dla każdego pacjenta w oparciu o indywidualną ocenę stosunku korzyści do ryzyka.

U pacjentów przyjmujących bisfosfoniany obserwowano bóle kości, stawów i (lub) mięśni. W badaniach przeprowadzonych po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu, objawy te w rzadkich przypadkach były ciężkie i (lub) powodowały niesprawność pacjenta (patrz punkt 4.8). Czas wystąpienia objawów różnił się od pierwszego dnia do wielu miesięcy od rozpoczęcia leczenia. U większości pacjentów objawy ustępowały po zakończeniu leczenia. Nawrót objawów występował po ponownym zastosowaniu samego produktu leczniczego lub innego leku z grupy bisfosfonianów.

Zgłaszano występowanie złamań z przeciążenia (znane także jako złamania z niewydolności) końca bliższego trzonu kości udowej u pacjentów długotrwale leczonym kwasem alendronowym (czas wystapienia większości odnotowanych przypadków złamań to okres od 18 miesięcy do 10 lat). Złamania te wystąpiły na skutek niewielkiego urazu lub nawet pomimo jego braku, a niektórzy pacjenci odczuwali ból uda, którym często towarzyszyły objawy złamania z przeciążenia w badaniach obrazowych na wiele miesięcy przed ujawnieniem się pełnego złamania kości udowej Złamania często występowały obustronnie; dlatego należy ocenić kość udową drugiej kończyny u leczonych bisfosfonianami pacjentów, którzy doznali złamania trzonu kości udowej. Zgłaszano również przypadki słabego gojenia się tych złamań. Zaleca się odstawienie bisfosfonianów u pacjentów ze złamaniami z przeciążenia do czasu przeprowadzenia oceny stanu pacjenta, w oparciu o indywidualną ocenę stosunku korzyści do ryzyka.

Pacjenci powinni być poinformowani, że w przypadku pominięcia zastosowania dawki produktu leczniczego Alendronate Sodium Accord, 70 mg, tabletki, należy przyjąć jedną tabletkę rano następnego dnia. Nie należy przyjmować dwóch tabletek tego samego dnia, należy nadal stosować jedną tabletkę raz w tygodniu w ustalonym wcześniej wybranym dniu.

Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Alendronate Sodium Accord, 10 mg, tabletki u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek, gdy klirens kreatyniny jest mniejszy niż 35 ml/min

(patrz punkt 4.2). Należy uwzględnić inne przyczyny osteoporozy oprócz niedoboru estrogenów, wieku i stosowania glikokortykosteroidów.

Przed rozpoczęciem leczenia kwasem alendronowym należy wyrównać hipokalcemię (patrz punkt 4.3). Należy również skutecznie wyleczyć inne zaburzenia mające wpływ na gospodarkę mineralną organizmu (takie jak niedobór witaminy D oraz niedoczynność przytarczyc). U pacjentów, u których występują powyższe zaburzenia należy kontrolować stężenie wapnia w osoczu i objawy hipokalcemii podczas leczenia kwasem alendronowym.

W związku z korzystnym działaniem kwasu alendronowego na zwiększenie zawartości składników mineralnych w kościach może wystąpić zmniejszenie stężenia wapnia i fosforanów w surowicy, zwłaszczau pacjentów przyjmujących glikokortykoidy, u których wchłanianie wapnia może być zmniejszone. Zazwyczaj występuje w niewielkim stopniu i ma charakter bezobjawowy. Odnotowano rzadkie przypadki występowania objawowej hipokalcemii, które sporadycznie miały ciężki przebieg i często występowały u pacjentów z grupy ryzyka (np. z niedoczynnością przytarczyc, niedoborem witaminy D i nieprawidłowym wchłanianiem wapnia).

Szczególnie ważne jest zapewnienie pacjentom przyjmujących glikokortykosteroidy odpowiednich ilości przyjmowanego wapnia i witaminy D.

Substancje pomocnicze

Produkt leczniczy zawiera laktozę. Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną, nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozo-galaktozy, nie powinni stosować tego produktu leczniczego.

Kwas alendronowy może powodować miejscowe podrażnienie błony śluzowej górnego odcinka przewodu pokarmowego. Ze względu na możliwość nasilenia objawów choroby, należy zachować ostrożność podczas stosowania kwasu alendronowego u pacjentów z czynnymi zaburzeniami w obrębie górnego odcinka przewodu pokarmowego, takimi jak: trudności w połykaniu, choroba przełyku, zapalenie błony śluzowej żołądka i (lub) dwunastnicy, owrzodzenia lub u osób, u których ostatnio (w ciągu ostatniego roku) wystąpiły ciężkie schorzenia układu pokarmowego takie, jak wrzód trawienny, czynne krwawienie z przewodu pokarmowego, zabieg chirurgiczny w obrębie górnego odcinka przewodu pokarmowego inny niż plastyka odźwiernika (patrz punkt 4.3). U pacjentów ze zdiagnozowanym stanem chorobowym przełyku zwanym przełykiem Barretta lekarz powinien rozważyć potencjalne korzyści i ryzyko związane ze stosowaniem kwasu alendronowego indywidualnie u każdego pacjenta.

U pacjentów przyjmujących kwas alendronowy opisywano objawy niepożądane dotyczące przełyku (czasami ciężkie i wymagające hospitalizacji), takie jak zapalenie, owrzodzenia i nadżerki, a w rzadkich przypadkach z następującym zwężeniem lub perforacją przełyku. Z tego względu lekarz powinien starannie obserwować, czy nie występują u pacjenta objawy wskazujące na działanie produktu leczniczego na przełyk. Należy poinformować pacjentów, że w przypadku trudności lub bólu w czasie połykania, bólów zamostkowych oraz wystąpienia lub nasilania się zgagi należy przerwać stosowanie kwasu alendronowego i zgłosić się do lekarza. Ryzyko wystąpienia ciężkich działań niepożądanych dotyczące przełyku wydaje się być większe u pacjentów, którzy stosują kwas alendronowy nieprawidłowo i (lub) kontynuują stosowanie produktu leczniczego mimo wystąpienia objawów wskazujących na podrażnienie przełyku. Jest więc bardzo ważne, aby pacjent dokładnie zapoznał się z instrukcją dotyczącą dawkowania produktu leczniczego i ją zrozumiał (patrz punkt 4.2). Pacjentów należy poinformować, że niezastosowanie się do tych zaleceń może zwiększyć ryzyko występowania zaburzeń w obrębie przełyku.

Podczas gdy nie zaobserwowano zwiększonego ryzyka w trakcie przeprowadzania badań klinicznych, odnotowano (po wprowadzeniu produktu do obrotu) rzadkie przypadki występowania choroby wrzodowej żołądka i (lub) dwunastnicy, niektóre o ciężkim przebiegu z powikłaniami.

U pacjentów z rozpoznaniem raka, otrzymujących głównie dożylnie bisfosfoniany, doniesiono o przypadkach występowania martwicy kości szczęki, na ogół związanej z ekstrakcją zęba i (lub) miejscowym zakażeniem (w tym z zapaleniem szpiku kostnego). Wielu z tych pacjentów otrzymywało również chemioterapię i kortykosteroidy. Martwicę kości szczęki obserwowano także u pacjentów z osteoporozą, otrzymujących bisfosfoniany doustnie.

W przypadku pacjentów z współistniejącymi czynnikami ryzyka (np. rak, chemioterapia, radioterapia, kortykosteroidy, nieprawidłowa higiena jamy ustnej i choroby przyzębia) przed rozpoczęciem leczenia bisfosfonianami należy rozważyć badanie stomatologiczne z zastosowaniem odpowiedniej profilaktyki stomatologicznej.

W okresie leczenia pacjenci ci powinni, o ile to możliwe, unikać inwazyjnych zabiegów stomatologicznych. W przypadku pacjentów, u których w okresie leczenia bisfosfonianami wystąpi martwica kości szczęki, zabieg stomatologiczny może zaostrzyć ten stan. Brak jest danych wykazujących czy przerwanie leczenia bisfosfonianami zmniejsza ryzyko martwicy kości szczęki u pacjentów wymagających zabiegów stomatologicznych.

Ocena kliniczna lekarza prowadzącego powinna być podstawą ustalenia schematu leczenia dla każdego pacjenta w oparciu o indywidualną ocenę stosunku korzyści do ryzyka.

U pacjentów przyjmujących bisfosfoniany obserwowano bóle kości, stawów i (lub) mięśni. W badaniach przeprowadzonych po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu, objawy te w rzadkich przypadkach były ciężkie i (lub) powodowały niesprawność pacjenta (patrz punkt 4.8). Czas wystąpienia objawów różnił się od pierwszego dnia do wielu miesięcy od rozpoczęcia leczenia. U większości pacjentów objawy ustępowały po zakończeniu leczenia. Nawrót objawów występował po ponownym zastosowaniu samego produktu leczniczego lub innego leku z grupy bisfosfonianów.

Zgłaszano występowanie złamań z przeciążenia (znane także jako złamania z niewydolności) końca bliższego trzonu kości udowej u pacjentów długotrwale leczonym kwasem alendronowym (czas wystapienia większości odnotowanych przypadków złamań to okres od 18 miesięcy do 10 lat). Złamania te wystąpiły na skutek niewielkiego urazu lub nawet pomimo jego braku, a niektórzy pacjenci odczuwali ból uda, którym często towarzyszyły objawy złamania z przeciążenia w badaniach obrazowych na wiele miesięcy przed ujawnieniem się pełnego złamania kości udowej Złamania często występowały obustronnie; dlatego należy ocenić kość udową drugiej kończyny u leczonych bisfosfonianami pacjentów, którzy doznali złamania trzonu kości udowej. Zgłaszano również przypadki słabego gojenia się tych złamań. Zaleca się odstawienie bisfosfonianów u pacjentów ze złamaniami z przeciążenia do czasu przeprowadzenia oceny stanu pacjenta, w oparciu o indywidualną ocenę stosunku korzyści do ryzyka.

Pacjenci powinni być poinformowani, że w przypadku pominięcia zastosowania dawki produktu leczniczego Alendronate Sodium Accord, 70 mg, tabletki, należy przyjąć jedną tabletkę rano następnego dnia. Nie należy przyjmować dwóch tabletek tego samego dnia, należy nadal stosować jedną tabletkę raz w tygodniu w ustalonym wcześniej wybranym dniu.

Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Alendronate Sodium Accord, 10 mg, tabletki u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek, gdy klirens kreatyniny jest mniejszy niż 35 ml/min

(patrz punkt 4.2). Należy uwzględnić inne przyczyny osteoporozy oprócz niedoboru estrogenów, wieku i stosowania glikokortykosteroidów.

Przed rozpoczęciem leczenia kwasem alendronowym należy wyrównać hipokalcemię (patrz punkt 4.3). Należy również skutecznie wyleczyć inne zaburzenia mające wpływ na gospodarkę mineralną organizmu (takie jak niedobór witaminy D oraz niedoczynność przytarczyc). U pacjentów, u których występują powyższe zaburzenia należy kontrolować stężenie wapnia w osoczu i objawy hipokalcemii podczas leczenia kwasem alendronowym.

W związku z korzystnym działaniem kwasu alendronowego na zwiększenie zawartości składników mineralnych w kościach może wystąpić zmniejszenie stężenia wapnia i fosforanów w surowicy, zwłaszczau pacjentów przyjmujących glikokortykoidy, u których wchłanianie wapnia może być zmniejszone. Zazwyczaj występuje w niewielkim stopniu i ma charakter bezobjawowy. Odnotowano rzadkie przypadki występowania objawowej hipokalcemii, które sporadycznie miały ciężki przebieg i często występowały u pacjentów z grupy ryzyka (np. z niedoczynnością przytarczyc, niedoborem witaminy D i nieprawidłowym wchłanianiem wapnia).

Szczególnie ważne jest zapewnienie pacjentom przyjmujących glikokortykosteroidy odpowiednich ilości przyjmowanego wapnia i witaminy D.

Substancje pomocnicze

Produkt leczniczy zawiera laktozę. Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną, nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozo-galaktozy, nie powinni stosować tego produktu leczniczego.