Interakcja istotna
- Dotyczy leków
- Votrient
Cytrusy
Możliwy wzrost stężenia pazopanibu we krwi, a tym samym ryzyka nasilenia jego działań niepożądanych.
Sprawdzamy dostępność
leków w 10 929 aptekach
VOTRIENT
Cena zależna od apteki
Brak informacji o dostępności produktu
Ulotka
- Kiedy stosujemy Votrient?
- Jaki jest skład Votrient?
- Jakie są przeciwwskazania do stosowania Votrient?
- Votrient – jakie działania niepożądane mogą wystąpić?
- Votrient - dawkowanie
- Votrient – jakie środki ostrożności należy zachować?
- Przyjmowanie Votrient w czasie ciąży
- Czy Votrient wchodzi w interakcje z innymi lekami?
- Czy Votrient wchodzi w interakcje z alkoholem?
Kiedy stosujemy Votrient?
Rak nerkowokomórkowy (ang. Renal Cell Carcinoma, RCC)
Produkt Votrient jest wskazany w leczeniu pierwszego rzutu dorosłych pacjentów z zaawansowanym rakiem nerkowokomórkowym (RCC) oraz w leczeniu pacjentów, u których wcześniej stosowano cytokiny z powodu zaawansowanego raka nerkowokomórkowego (RCC).
Mięsaki tkanek miękkich (ang. Soft tissue sarcoma, STS)
Produkt Votrient jest wskazany w leczeniu dorosłych pacjentów z określonymi podtypami zaawansowanego mięsaka tkanek miękkich (STS), którzy wcześniej otrzymali chemioterapię w leczeniu choroby rozsianej lub u których nastąpiła progresja choroby w ciągu 12 miesięcy od leczenia neoadjuwantowego i (lub) adjuwantowego.
.Skuteczność i bezpieczeństwo pazopanibu oceniano w poszczególnych podtypach histologicznych STS (patrz punkt 5.1).
Jaki jest skład Votrient?
Każda tabletka powlekana zawiera 400 mg pazopanibu (w postaci chlorowodorku). Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Jakie są przeciwwskazania do stosowania Votrient?
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Votrient – jakie działania niepożądane mogą wystąpić?
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa
Ocenę bezpieczeństwa stosowania i tolerancji pazopanibu u pacjentów z rakiem nerkowokomórkowym (całkowita liczba pacjentów n=1149) przeprowadzono na podstawie danych zebranych w głównym badaniu u pacjentów z rakiem nerki (VEG105192, n=290), w badaniu będącym przedłużeniem poprzedniego badania (VEG107769, n=71), w uzupełniającym badaniu II fazy (VEG102616, n=225) oraz w randomizowanym, otwartym badaniu III fazy typu non-inferiority przeprowadzonym metodą prób równoległych (VEG108844, n=557) (patrz punkt 5.1).
Ogólną ocenę bezpieczeństwa stosowania i tolerancji pazopanibu u pacjentów z STS (całkowita liczba pacjentów n=382) przeprowadzono na podstawie danych zebranych w głównym badaniu u pacjentów z STS (VEG110727, n=369) oraz w uzupełniającym badaniu II fazy (VEG20002, n=142) (patrz punkt 5.1).
Najważniejsze ciężkie działania niepożądane zidentyfikowane w badaniach klinicznych u pacjentów z RCC i STS obejmowały: przemijające napady niedokrwienne, udar niedokrwienny mózgu, niedokrwienie mięśnia sercowego, zawał serca i mózgu, zaburzenia czynności serca, perforacje i przetoki w przewodzie pokarmowym, wydłużenie odstępu QT oraz krwotoki z płuc, z przewodu pokarmowego i do mózgu, przy czym wszystkie te działania niepożądane obserwowano u < 1% leczonych pacjentów. Inne istotne ciężkie działania niepożądane zidentyfikowane w badaniach u pacjentów z STS obejmowały żylne powikłania zakrzepowo-zatorowe, zaburzenia czynności lewej komory i odmę opłucnową.
Do zdarzeń prowadzących do zgonu, które uznano za potencjalnie związane ze stosowaniem pazopanibu, należały: krwotok z przewodu pokarmowego, krwotok z płuc/krwioplucie, zaburzenia czynności wątroby, perforacja przewodu pokarmowego i udar niedokrwienny mózgu.
Do najczęstszych działań niepożądanych (występujących u co najmniej 10% pacjentów) dowolnego stopnia, obserwowanych w badaniach u pacjentów z RCC i STS, należały: biegunka, zmiana koloru włosów, hipopigmentacja skóry, złuszczająca wysypka, nadciśnienie tętnicze, nudności, ból głowy, uczucie zmęczenia, jadłowstręt, wymioty, zaburzenia smaku, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zmniejszenie masy ciała, ból, zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej i zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej.
Poniżej wymieniono związane z leczeniem działania niepożądane wszystkich stopni, które
obserwowano u pacjentów z RCC lub STS w okresie po wprowadzeniu produktu do obrotu, uporządkowane zgodnie z terminologią MedDRA według grup układowo-narządowych częstości występowania i stopnia ciężkości. Przyjęto następującą konwencję klasyfikacji częstości występowania:
> = 1/10
> = 1/100 do < 1/10
> = 1/1000 do < 1/100
Bardzo często Często
Niezbyt często Rzadko
Bardzo rzadko Częstość nieznana
> = 1/10 000 do < 1/1 000 < 1/10 000
(nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
Kategorie zostały przypisane na podstawie danych dotyczących bezwzględnych częstości określonych zdarzeń w badaniach klinicznych. Ocenie poddano również dane dotyczące bezpieczeństwa i tolerancji u pacjentów zebrane w trakcie wszystkich badań klinicznych z zastosowaniem pazopanibu oraz pochodzące ze zgłoszeń spontanicznych. W obrębie każdej grupy układowo-narządowej objawy niepożądane o określonej częstości występowania są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się
nasileniem.
Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych
Tabela 2. Działania niepożądane związane z leczeniem, zgłaszane w badaniach u pacjentów z RCC (n=1149) lub w okresie po wprowadzeniu produktu do obrotu
Klasa układowo-narządowa | Częstość występowania (wszystkie stopnie) | Działania niepożądane | wszystkich stopni n (%) | stopnia 3. n (%) | stopnia 4. n (%) |
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze | Niezbyt często | Zakażenia (z neutropenią lub bez neutropenii)f | nie znana | nie znana | nie znana |
Niezbyt często | Zakażenia dziąseł | 1 (< 1%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Zakaźne zapalenie okrężnicy | 1 (< 1%) | 0 | 0 | |
Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w | Niezbyt często | Ból nowotworowy | 1 (< 1%) | 1 (< 1%) | 0 |
tym torbiele i polipy) | |||||
Często | Małopłytkowość | 80 (7%) | 10 (< 1%) | 5 (< 1%) | |
Często | Neutropenia | 79 (7%) | 20 (2%) | 4 (< 1%) | |
Często | Leukopenia | 63 (5%) | 5 (< 1%) | 0 | |
Zaburzenia krwi i układu chłonnego | Rzadko | Mikroangiopatia zakrzepowa (w tym zakrzepowa plamica małopłytkowa i zespół hemolityczno-mocznicowy) f | nieznana | nieznana | nieznana |
Zaburzenia endokrynologiczne | Często | Niedoczynność tarczycy | 83 (7%) | 1 (< 1%) | 0 |
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania | Bardzo często | Zmniejszenie łaknieniae | 317 (28%) | 14 (1%) | 0 |
Często | Hipofosfatemia | 21 (2%) | 7 (< 1%) | 0 | |
Często | Odwodnienie | 16 (1%) | 5 (< 1%) | 0 | |
Niezbyt często | Hipomagnezemia | 10 (< 1%) | 0 | 0 | |
Zaburzenia | Często | Bezsenność | 30 (3%) | 0 | 0 |
psychiczne | |||||
Bardzo często | Zaburzenia smakuc | 254 (22%) | 1 (< 1%) | 0 | |
Bardzo często | Bóle głowy | 122 (11%) | 11 (< 1%) | 0 | |
Często | Zawroty głowy | 55 (5%) | 3 (< 1%) | 1 (< 1%) | |
Często | Letarg | 30 (3%) | 3 (< 1%) | 0 | |
Często | Parestezje | 20 (2%) | 2 (< 1%) | 0 | |
Często | Obwodowa neuropatia czuciowa | 17 (1%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Niedoczulica | 8 (< 1%) | 0 | 0 | |
Zaburzenia układu nerwowego | Niezbyt często | Przemijający atak niedokrwienny | 7 (< 1%) | 4 (< 1%) | 0 |
Niezbyt często | Senność | 3 (< 1%) | 1 (< 1%) | 0 | |
Niezbyt często | Zdarzenia naczyniowo-mózgowe | 2 (< 1%) | 1 (< 1%) | 1 (< 1%) | |
Niezbyt często | Zawał mózgu | 2 (< 1%) | 0 | 1 (< 1%) | |
Rzadko | Odwracalna tylna encefalopatia / zespół odwracalnej tylnej leukoencefalopatii f | nieznana | nieznana | nieznana |
Często | Niewyraźne widzenie | 19 (2%) | 1 (< 1%) | 0 | |
Zaburzenia oka | Niezbyt często | Odwarstwienie siatkówki f | 1 (< 1%) | 1 (< 1%) | 0 |
Niezbyt często | Przedarcie siatkówki f | 1 (< 1%) | 1 (< 1%) | 0 | |
Niezbyt często | Odbarwienie rzęs | 4 (< 1 %) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Bradykardia | 6 (< 1%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Zawał mięśnia sercowego | 5 (< 1%) | 1 (< 1%) | 4 (< 1%) | |
Zaburzenia serca | Niezbyt często | Zaburzenia czynności sercaf | 4 (< 1%) | 1 (< 1%) | 0 |
Często | Niedokrwienie mięśnia sercowego | 3 (< 1%) | 1 (< 1%) | 0 | |
Bardzo często | Nadciśnienie tętnicze | 473 (41%) | 115 (10%) | 1 (< 1%) | |
Często | Uderzenia gorąca | 16 (1%) | 0 | 0 | |
Zaburzenia | Często | Zylne powikłania zakrzepowo -zatoroweg | 13 (1%) | 6 (< 1%) | 7 (< 1%) |
naczyniowe | Często | Rumieniec | 12 (1%) | 0 | 0 |
Niezbyt często | Przełom nadciśnieniowy | 6 (< 1%) | 0 | 2 (< 1%) | |
Niezbyt często | Krwotok | 1 (< 1%) | 0 | 0 | |
Często | Krwawienie z nosa | 50 (4%) | 1 (< 1%) | 0 | |
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia | Często | Chrypka | 48 (4%) | 0 | 0 |
Często | Duszność | 42 (4%) | 8 (< 1%) | 1 (< 1%) | |
Często | Krwioplucie | 15 (1%) | 1 (< 1%) | 0 | |
Niezbyt często | Wyciek wodnisty z nosa | 8 (< 1%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Krwotok z płuc | 2 (< 1%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Odma opłucnowa | 1 (< 1%) | 0 | 0 | |
Bardzo często | Biegunka | 614 (53%) | 65 (6%) | 2 (< 1%) | |
Bardzo często | Nudności | 386 (34%) | 14 (1%) | 0 | |
Bardzo często | Wymioty | 225 (20%) | 18 (2%) | 1 (< 1%) | |
Bardzo często | Ból brzucha3 | 139 (12%) | 15 (1%) | 0 | |
Często | Zapalenie błony śluzowej jamy ustnej | 96 (8%) | 4 (< 1%) | 0 | |
Często | Objawy dyspepsji | 83 (7%) | 2 (< 1%) | 0 | |
Często | Wiatry | 43 (4%) | 0 | 0 | |
Często | Wzdęcie brzucha | 36 (3%) | 2 (< 1%) | 0 | |
Często | Owrzodzenie jamy ustnej | 28 (2%) | 3 (< 1%) | 0 | |
Często | Suchość w jamie ustnej | 27 (2%) | 0 | 0 | |
Zaburzenia żołądka i jelit | Niezbyt często | Zapalenie trzustki | 8 (< 1%) | 4 (< 1%) | 0 |
Niezbyt często | Krwotok z odbytnicy | 8 (< 1%) | 2 (< 1%) | 0 | |
Niezbyt często | Obecność świeżej krwi w kale | 6 (< 1%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Krwotok z przewodu pokarmowego | 4 (< 1%) | 2 (< 1%) | 0 | |
Niezbyt często | Smoliste stolce | 4 (< 1%) | 1(< 1%) | 0 | |
Niezbyt często | Przyspieszona perystaltyka | 3 (< 1%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Krwotok z odbytu | 2 (< 1%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Perforacja jelita grubego | 2 (< 1%) | 1 (< 1%) | 0 | |
Niezbyt często | Krwotok z jamy ustnej | 2 (< 1%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Krwotok z górnego odcinka przewodu pokarmowego | 2 (< 1%) | 1 (< 1%) | 0 | |
Niezbyt często | Przetoka j elitowo-skórna | 1 (< 1%) | 0 | 0 |
Niezbyt często | Krwawe wymioty | 1 (< 1%) | 0 | 0 | |
Krwawienie z guzków krwawniczych | 1 (< 1%) | 0 | 0 | ||
Niezbyt często | Perforacja jelita krętego | 1 (< 1%) | 0 | 1 (< 1%) | |
Niezbyt często | Krwotok z przełyku | 1 (< 1%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Krwotok zaotrzewnowy | 1 (< 1%) | 0 | 0 | |
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych | Często | Hiperbilirubinemia | 38 (3%) | 2 (< 1%) | 1 (< 1%) |
Często | Zaburzenia czynności wątroby | 29 (3%) | 13 (1%) | 2 (< 1%) | |
Często | Hepatotoksyczność | 18 (2%) | 11(< 1%) | 2 (< 1%) | |
Niezbyt często | Żółtaczka | 3 (< 1%) | 1 (< 1%) | 0 | |
Niezbyt często | Polekowe uszkodzenie wątroby | 2 (< 1%) | 2 (< 1%) | 0 | |
Niezbyt często | Niewydolność wątroby | 1 (< 1%) | 0 | 1 (< 1%) | |
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej | Bardzo często | Zmiana koloru włosów | 404 (35%) | 1 (< 1%) | 0 |
Bardzo często | Zespół erytrodyzestezji dłoniowo-podeszwowej | 206 (18%) | 39 (3%) | 0 | |
Bardzo często | Łysienie | 130 (11%) | 0 | 0 | |
Bardzo często | Wysypka | 129 (11%) | 7 (< 1%) | 0 | |
Często | Hipopigmentacja skóry | 52 (5%) | 0 | 0 | |
Często | Suchość skóry | 50 (4%) | 0 | 0 | |
Często | Swiąd | 29 (3%) | 0 | 0 | |
Często | Rumień | 25 (2%) | 0 | 0 | |
Często | Depigmentacja skóry | 20 (2%) | 0 | 0 | |
Często | Nadmierna potliwość | 17 (1%) | 0 | 0 | |
Często | Zaburzenia paznokci | 11 (< 1%) | 0 | 0 | |
Często | Złuszczanie skóry | 10 (< 1%) | 0 | 0 | |
Często | Reakcje nadwrażliwości na światło | 7 (< 1%) | 0 | 0 | |
Często | Wysypka rumieniowa | 6 (< 1%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Zaburzenia skóry | 5 (< 1%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Wysypka plamkowa | 4 (< 1%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Wysypka z towarzyszącym świądem | 3 (< 1%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Wysypka pęcherzykowa | 3 (< 1%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Swiąd uogólniony | 2 (< 1%) | 1 (< 1%) | 0 | |
Niezbyt często | Wysypka uogólniona | 2 (< 1%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Wysypka grudkowa | 2 (< 1%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Rumień podeszwowy | 1 (< 1%) | 0 | 0 | |
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej | Często | Bóle stawów | 48 (4%) | 8 (< 1%) | 0 |
Często | Bóle mięśniowe | 35 (3%) | 2 (< 1%) | 0 | |
Często | Kurcze mięśniowe | 25 (2%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Ból mięśniowo-szkieletowy | 9 (< 1%) | 1 (< 1%) | 0 | |
Zaburzenia nerek i dróg moczowych | Bardzo często | Białkomocz | 135 (12%) | 32 (3%) | 0 |
Niezbyt często | Krwawienie z dróg moczowych | 1 (< 1%) | 0 | 0 | |
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi | Niezbyt często | Obfite krwawienia miesięczne | 3 (< 1%) | 0 | 0 |
Niezbyt często | Krwotok z pochwy | 3 (< 1%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Krwotok maciczny | 1 (< 1%) | 0 | 0 | |
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania | Bardzo często | Uczucie zmęczenia | 415 (36%) | 65 (6%) | 1 (< 1%) |
Często | Zapalenie błon śluzowych | 86 (7%) | 5 (< 1%) | 0 | |
Często | Osłabienie | 82 (7%) | 20 (2%) | 1 (< 1%) |
Często | Obrzękib | 72 (6%) | 1 (< 1%) | 0 | |
Często | Ból w klatce piersiowej | 18 (2%) | 2 (< 1%) | 0 | |
Często | Dreszcze | 4 (< 1%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Zaburzenia błon śluzowych | 1 (< 1%) | 0 | 0 | |
Bardzo często | Zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej | 246 (21%) | 84 (7%) | 14 (1%) | |
Bardzo często | Zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej | 211 (18%) | 51 (4%) | 10 (< 1%) | |
Często | Zmniejszenie masy ciała | 96 (8%) | 7 (< 1%) | 0 | |
Często | Zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi | 61 (5%) | 6 (< 1%) | 1 (< 1%) | |
Często | Zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi | 55 (5%) | 3 (< 1%) | 0 | |
Często | Zwiększenie aktywności lipazy | 51 (4%) | 21 (2%) | 7 (< 1%) | |
Często | Zmniejszenie liczby krwinek białych we krwid | 51 (4%) | 3 (< 1%) | 0 | |
Często | Zwiększenie stężenia tyreotropiny we krwi | 36 (3%) | 0 | 0 | |
Często | Zwiększenie aktywności amylazy we krwi | 35 (3%) | 7 (< 1%) | 0 | |
Często | Zwiększenie aktywności | 31 (3%) | 9 (< 1%) | 4 (< 1%) | |
Badania diagnostyczne | gamma- glutamylotransferazy | ||||
Często | Zwiększenie ciśnienia tętniczego | 15 (1%) | 2 (< 1%) | 0 | |
Często | Zwiększenie stężenia mocznika we krwi | 12 (1%) | 1 (< 1%) | 0 | |
Często | Nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby | 12 (1%) | 6 (< 1%) | 1 (< 1%) | |
Niezbyt często | Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych | 11 (< 1%) | 4 (< 1%) | 3 (< 1%) | |
Niezbyt często | Zmniejszenie stężenia glukozy we krwi | 7 (< 1%) | 0 | 1 (< 1%) | |
Niezbyt często | Wydłużenie odstępu QT w elektrokardiogramie | 7 (< 1%) | 2 (< 1%) | 0 | |
Niezbyt często | Zwiększenie aktywności aminotransferaz | 7 (< 1%) | 1 (< 1%) | 0 | |
Niezbyt często | Nieprawidłowe wyniki badań czynności tarczycy | 3 (< 1%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Zwiększenie rozkurczowego ciśnienia tętniczego | 2 (< 1%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Zwiększenie skurczowego ciśnienia tętniczego | 1 (< 1%) | 0 | 0 | |
fDziałania niepożądane związane z leczeniem uzyskane po wprowadzeniu produktu do obrotu (dane pochodzące ze zgłoszeń spontanicznych i zebrane w trakcie wszystkich badań klinicznych z zastosowaniem pazopanibu). | |||||
Połączono następujące pojęcia: | |||||
a Bóle brzucha, bóle w górnej części brzucha i bóle w dolnej części brzucha b Obrzęki, obrzęki obwodowe, obrzęki oczu, obrzęki miejscowe i obrzęk twarzy c Zaburzenia smaku, zanik smaku i osłabienie smaku
d Zmniejszenie liczby krwinek białych, zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych i zmniejszenie liczby leukocytów e Zmniejszenie łaknienia i jadłowstręt
f Zaburzenia czynności serca, zaburzenia czynności lewej komory, niewydolność serca, kardiomiopatia ograniczająca
g Żylne powikłania zakrzepowo-zatorowe, zakrzepica żył głębokich, zator tętnicy płucnej i inne postaci zakrzepicy_
Neutropenię, trombocytopenię i zespół erytrodyzestezji dłoniowo-podeszwowej obserwowano częściej u pacjentów pochodzenia wschodnioazjatyckiego.
Tabela 3. Działania niepożądane związane z leczeniem, zgłaszane w badaniach u pacjentów z STS (n=382)
Klasa układowo-narządowa | Częstość występowania (wszystkie stopnie) | Działania niepożądane | wszystkich stopni n (%) | stopnia 3. n (%) | stopnia 4. n (%) |
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze | Często | Zakażenia dziąseł | 4 (1%) | 0 | 0 |
Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy) | Bardzo często | Ból nowotworowy | 121 (32%) | 32 (8%) | 0 |
Zaburzenia krwi i układu chłonnego | Bardzo często | Leukopenia | 106 (44%) | 3 (1%) | 0 |
Bardzo często | Małopłytkowość | 86 (36%) | 7 (3%) | 2 (< 1%) | |
Bardzo często | Neutropenia | 79 (33%) | 10 (4%) | 0 | |
Niezbyt często | Mikroangiopatia zakrzepowa (w tym zakrzepowa plamica małopłytkowa i zespół hemolityczno-mocznicowy) f | 1 (< 1 %) | 1 (< 1 %) | 0 | |
Zaburzenia endokrynologiczne | Często | Niedoczynność tarczycy | 18 (5%) | 0 | 0 |
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania | Bardzo często | Zmniejszenie łaknienia | 108 (28%) | 12 (3%) | 0 |
Bardzo często | Hipoalbuminemia | 81 (34%) | 2 (< 1%) | 0 | |
Często | Odwodnienie | 4 (1%) | 2 (1%) | 0 | |
Niezbyt często | Hipomagnezemia | 1 (< 1%) | 0 | 0 | |
Zaburzenia psychiczne | Często | Bezsenność | 5 (1%) | 1 (< 1%) | 0 |
Zaburzenia układu nerwowego | Bardzo często | Zaburzenia smaku | 79 (21%) | 0 | 0 |
Bardzo często | Bóle głowy | 54 (14%) | 2 (< 1%) | 0 | |
Często | Obwodowa neuropatia czuciowa | 30 (8%) | 1 (< 1%) | 0 | |
Często | Zawroty głowy | 15 (4%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Senność | 3 (< 1%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Parestezje | 1 (< 1%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Zawał mózgu | 1 (< 1%) | 0 | 1 (< 1%) | |
Zaburzenia oka | Często | Niewyraźne widzenie | 15 (4%) | 0 | 0 |
Zaburzenia serca | Często | Zaburzenia czynności sercag | 21 (5%) | 3 (< 1%) | 1 (< 1%) |
Często | Zaburzenia czynności lewej komory | 13 (3%) | 3 (< 1%) | 0 | |
Często | Bradykardia | 4 (1%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Zawał mięśnia sercowego | 1 (< 1%) | 0 | 0 | |
Zaburzenia naczyniowe | Bardzo często | Nadciśnienie tętnicze | 152 (40%) | 26 (7%) | 0 |
Często | Żylne powikłania zakrzepowo -zatorowed | 13 (3%) | 4 (1%) | 5 (1%) | |
Często | Uderzenia gorąca | 12 (3%) | 0 | 0 | |
Często | Rumieniec | 4 (1%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Krwotok | 2 (< 1%) | 1 (< 1%) | 0 | |
Zaburzenia układu | Często | Krwawienie z nosa | 22 (6%) | 0 | 0 |
oddechowego, | Często | Chrypka | 20 (5%) | 0 | 0 |
klatki piersiowej i | Często | Duszność | 14 (4%) | 3 (< 1%) | 0 |
śródpiersia | Często | Kaszel | 12 (3%) | 0 | 0 |
Często | Odma opłucnowa | 7 (2%) | 2 (< 1%) | 1 (< 1%) | |
Często | Czkawka | 4 (1%) | 0 | 0 | |
Często | Krwotok z płuc | 4 (1%) | 1 (< 1%) | 0 | |
Niezbyt często | Ból części ustnej gardła | 3 (< 1%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Krwotok z oskrzeli | 2 (< 1%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Wyciek wodnisty z nosa | 1 (< 1%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Krwioplucie | 1 (< 1%) | 0 | 0 | |
Bardzo często | Biegunka | 174 (46%) | 17 (4%) | 0 | |
Bardzo często | Nudności | 167 (44%) | 8 (2%) | 0 | |
Bardzo często | Wymioty | 96 (25%) | 7 (2%) | 0 | |
Bardzo często | Ból brzucha" | 55 (14%) | 4 (1%) | 0 | |
Bardzo często | Zapalenie błony śluzowej jamy ustnej | 41 (11%) | 1 (< 1%) | 0 | |
Często | Wzdęcie brzucha | 16 (4%) | 2 (1%) | 0 | |
Często | Suchość w jamie ustnej | 14 (4%) | 0 | 0 | |
Często | Objawy dyspepsji | 12 (3%) | 0 | 0 | |
Często | Krwotok z jamy ustnej | 5 (1%) | 0 | 0 | |
Często | Wiatry | 5 (1%) | 0 | 0 | |
Zaburzenia żołądka | Często | Krwotok z odbytu | 4 (1%) | 0 | 0 |
i jelit | Niezbyt często | Krwotok z przewodu pokarmowego | 2 (< 1%) | 0 | 0 |
Niezbyt często | Krwotok z odbytnicy | 2 (< 1%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Przetoka j elitowo-skórna | 1 (< 1%) | 1 (< 1%) | 0 | |
Niezbyt często | Krwotok z żołądka | 1 (< 1%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Smoliste stolce | 2 (< 1%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Krwotok z przełyku | 1 (< 1%) | 0 | 1 (< 1%) | |
Niezbyt często | Zapalenie otrzewnej | 1 (< 1%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Krwotok zaotrzewnowy | 1 (< 1%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Krwotok z górnego odcinka przewodu pokarmowego | 1 (< 1%) | 1 (< 1%) | 0 | |
Niezbyt często | Perforacja jelita krętego | 1 (< 1%) | 0 | 1 (< 1%) | |
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych | Niezbyt często | Zaburzenia czynności wątroby | 2 (< 1%) | 0 | 1 (< 1%) |
Bardzo często | Zmiana koloru włosów | 93 (24%) | 0 | 0 | |
Bardzo często | Hipopigmentacja skóry | 80 (21%) | 0 | 0 | |
Bardzo często | Złuszczająca wysypka | 52 (14%) | 2 (< 1%) | 0 | |
Często | Łysienie | 30 (8%) | 0 | 0 | |
Często | Zaburzenia skóryc | 26 (7%) | 4 (1%) | 0 | |
Często | Suchość skóry | 21 (5%) | 0 | 0 | |
Często | Nadmierna potliwość | 18 (5%) | 0 | 0 | |
Zaburzenia skóry i | Często | Zaburzenia paznokci | 13 (3%) | 0 | 0 |
tkanki podskórnej | Często | Swiąd | 11 (3%) | 0 | 0 |
Często | Rumień | 4 (1%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Owrzodzenie skóry | 3 (< 1%) | 1 (< 1%) | 0 | |
Niezbyt często | Wysypka | 1 (< 1%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Wysypka grudkowa | 1 (< 1%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Reakcje nadwrażliwości na światło | 1 (< 1%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Zespół erytrodyzestezji | 2 (< 1%) | 0 | 0 |
dłoniowo-podeszwowej | |||||
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej | Często | Ból mięśniowo-szkieletowy | 35 (9%) | 2 (< 1%) | 0 |
Często | Bóle mięśniowe | 28 (7%) | 2 (< 1%) | 0 | |
Często | Kurcze mięśniowe | 8 (2 %) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Bóle stawów | 2 (< 1%) | 0 | 0 | |
Zaburzenia nerek i | Często | Białkomocz | 2 (< 1%) | 0 | 0 |
dróg moczowych | |||||
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi | Niezbyt często | Krwotok z pochwy | 3 (< 1%) | 0 | 0 |
Niezbyt często | Obfite krwawienia miesięczne | 1 (< 1%) | 0 | 0 | |
Bardzo często | Uczucie zmęczenia | 178 (47%) | 34 (9%) | 1 (< 1%) | |
Często | Obrzękib | 18 (5%) | 1 (< 1%) | 0 | |
Zaburzenia ogólne i | Często | Ból w klatce piersiowej | 12 (3%) | 4 (1%) | 0 |
stany w miejscu | Często | Dreszcze | 10 (3%) | 0 | 0 |
podania | Niezbyt często | Zapalenie błon śluzowyche | 1 (< 1%) | 0 | 0 |
Niezbyt często | Osłabienie | 1 (< 1%) | 0 | 0 | |
Bardzo często | Zmniejszenie masy ciała | 86 (23%) | 5 (1%) | 0 | |
Często | Nieprawidłowe wyniki badania ucha, oka, gardłae | 29 (8%) | 4 (1%) | 0 | |
Często | Zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej | 8 (2%) | 4 (1%) | 2 (< 1%) | |
Często | Nieprawidłowe stężenie cholesterolu we krwi | 6 (2%) | 0 | 0 | |
Często | Zwiększenie aktywności aminotransferazy | 5 (1%) | 2 (< 1%) | 2 (< 1%) | |
Badania diagnostyczneh | asparaginianowej | ||||
Często | Zwiększenie aktywności gamma- glutamylotransferazy | 4 (1%) | 0 | 3 (< 1%) | |
Niezbyt często | Zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi | 2 (< 1%) | 0 | 0 | |
Niezbyt często | Aminotransferaza asparaginianowa | 2 (< 1%) | 0 | 2 (< 1%) | |
Niezbyt często | Aminotransferaza alaninowa | 1 (< 1%) | 0 | 1 (< 1%) | |
Niezbyt często | Zmniejszenie liczby płytek krwi | 1 (< 1%) | 0 | 1 (< 1%) | |
Niezbyt często | Wydłużenie odstępu QT w elektrokardiogramie | 2 (< 1%) | 1 (< 1%) | 0 | |
Połączono następujące pojęcia: a Bóle brzucha, bóle w górnej części brzucha i bóle w dolnej części brzucha b Obrzęki, obrzęki obwodowe, obrzęki powiek c Większość przypadków stanowiło zespół erytrodyzestezji dłoniowo-podeszwowej d Żylne powikłania zakrzepowo-zatorowe - w tym zakrzepica żył głębokich, zator tętnicy płucnej i inne postaci zakrzepicy e Większość przypadków stanowiły zapalenia błony śluzowej jamy ustnej f Częstość oparta na tablicach wartości laboratoryjnych uzyskanych z VEG110727 (N=240). Objawy te były rzadziej zgłaszane przez badaczy jako działania niepożądane niż wynikałoby to z tablic wartości laboratoryjnych. g Zaburzenia czynności serca - w tym zaburzenia czynności lewej komory, niewydolność serca, kardiomiopatia ograniczająca h Częstość oparta jest na działaniach niepożądanych zgłoszonych przez badaczy. Nieprawidłowości | |||||
stwierdzone w badaniach laboratoryjnych były rzadziej zgłaszane przez badaczy jako działania niepożądane niż wynikałoby to z tablic wartości laboratoryjnych.
Neutropenię, trombocytopenię i zespół erytrodyzestezji dłoniowo-podeszwowej obserwowano częściej u pacjentów pochodzenia wschodnioazjatyckiego.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem krajowego systemu zgłaszania wymienionego w załączniku V.
Votrient - dawkowanie
Leczenie produktem Votrient może być rozpoczynane wyłącznie przez lekarza z doświadczeniem w stosowaniu leków przeciwnowotworowych.
Dawkowanie
Dorośli
Zalecana dawka pazopanibu w leczeniu RCC lub STS wynosi 800 mg raz na dobę.
Modyfikacja dawki
W zależności od indywidualnej tolerancji leczenia, w celu opanowania działań niepożądanych, dawkę należy dostosowywać, zmieniając ją stopniowo, za każdym razem o 200 mg. Dawka pazopanibu nie powinna być większa niż 800 mg.
Dzieci i młodzież
Pazopanibu nie należy stosować u dzieci w wieku poniżej 2 lat ze względów bezpieczeństwa związanych z wzrostem i dojrzewaniem narządów (patrz punkty 4.4 i 5.3).
Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność pazopanibu u dzieci i młodzieży w wieku od2 do 18 lat nie zostało ustalone (patrz punkt 5.1).
Pacjenci w podeszłym wieku
Dane dotyczące stosowania pazopanibu u osób w wieku 65 lat i starszych są ograniczone. Ogólnie w badaniach klinicznych pazopanibu w leczeniu raka nerkowokomórkowego nie stwierdzono klinicznie istotnych różnic w zakresie bezpieczeństwa stosowania pazopanibu u pacjentów w wieku co najmniej 65 lat w porównaniu z młodszymi pacjentami. Doświadczenie kliniczne nie wykazało różnic w zakresie odpowiedzi na leczenie u pacjentów w podeszłym wieku w porównaniu z młodszymi pacjentami. Nie można jednak wykluczyć większej wrażliwości u niektórych osób w podeszłym wieku.
Zaburzenia czynności nerek
Z uwagi na małe wydalanie pazopanibu i jego metabolitów przez nerki, jest mało prawdopodobne, aby zaburzenia czynności nerek miały klinicznie istotny wpływ na farmakokinetykę pazopanibu (patrz punkt 5.2). Dlatego u pacjentów z klirensem kreatyniny powyżej 30 ml/min nie jest wymagane dostosowanie dawki. U pacjentów z klirensem kreatyniny poniżej 30 ml/min należy zachować ostrożność, ponieważ brak doświadczenia klinicznego dotyczącego stosowania pazopanibu w tej grupie pacjentów.
Zaburzenia czynności wątroby
Zalecenia dotyczące dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby oparte są na badaniach farmakokinetycznych u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby różnego stopnia (patrz punkt 5.2). Przed i w trakcie leczenia pazopanibem należy u wszystkich pacjentów przeprowadzić badania czynności wątroby aby sprawdzić, czy nie występują u nich zaburzenia czynności wątroby (patrz punkt 4.4). U pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby należy zachować ostrożność i konieczne jest ścisłe monitorowanie tolerancji leczenia. U pacjentów z łagodnymi nieprawidłowościami wyników prób wątrobowych (określanymi albo jako prawidłowe stężenie bilirubiny oraz dowolny stopień podwyższenia aktywności aminotransferazy alaninowej (AlAT) lub zwiększenie stężenia bilirubiny bezpośredniej (> 35%) do 1,5 x górnej granicy normy (GGN), niezależnie od aktywności AlAT) zalecana dawka pazopanibu to 800 mg raz na dobę. U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (określanymi jako zwiększenie stężenia bilirubiny > 1,5 x do 3 x GGN, niezależnie od aktywności AlAT) zaleca się zmniejszenie dawki do 200 mg raz na dobę (patrz punkt 5.2).
Stosowanie pazopanibu nie jest zalecane u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (określanymi jako stężenie bilirubiny całkowitej > 3 x GGN, niezależnie od aktywności AlAT).
W celu uzyskania informacji dotyczących kontrolowania czynności wątroby oraz dostosowania dawki u pacjentów, u których produkt wykazał działanie hepatotoksyczne, patrz punkt 4.4.
Sposób podawania
Pazopanib należy przyjmować bez jedzenia, co najmniej jedną godzinę przed posiłkiem lub dwie godziny po posiłku (patrz punkt 5.2). Tabletki produktu Votrient należy połykać w całości, popijając wodą; nie należy ich łamać ani kruszyć (patrz punkt 5.2).
Votrient – jakie środki ostrożności należy zachować?
Wpływ na wątrobę
Zgłaszano przypadki niewydolności wątroby (w tym przypadki śmiertelne) podczas stosowania pazopanibu. Podczas stosowania pazopanibu u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby należy zachować ostrożność i konieczne jest ścisłe monitorowanie. U pacjentów z łagodnymi nieprawidłowościami wyników prób wątrobowych (określanymi albo jako prawidłowe stężenie bilirubiny oraz dowolny stopień podwyższenia aktywności aminotransferazy alaninowej (AlAT) lub zwiększenie stężenia bilirubiny do 1,5 x górnej granicy normy (GGN), niezależnie od aktywności AlAT) zalecana dawka pazopanibu to 800 mg na dobę. U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (określanymi jako zwiększenie stężenia bilirubiny >
1.5 x do 3 x GGN, niezależnie od aktywności AlAT) zalecane jest stosowanie zmniejszonej dawki 200 mg pazopanibu (patrz punkty 4.2 i 5.2). Stosowanie pazopanibu nie jest zalecane u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (stężenie bilirubiny całkowitej > 3 x GGN, niezależnie od aktywności AlAT) (patrz punkt 4.2 i 5.3). U tych pacjentów ekspozycja na dawkę 200 mg jest wyraźnie zmniejszona, chociaż wykazująca dużą zmienność, z wartościami uznawanymi za niewystarczające do uzyskania odpowiedniego efektu klinicznego.
W badaniach klinicznych pazopanibu obserwowano zwiększenie aktywności aminotransferaz (AlAT, aminotransferazy asparaginianowej [AspAT]) i stężania bilirubiny w surowicy (patrz punkt 4.8). W większości tych przypadków stwierdzano izolowane zwiększenie aktywności AlAT i AspAT, bez jednoczesnego zwiększenia aktywności fosfatazy zasadowej lub stężenia bilirubiny. Pacjenci w wieku powyżej 60 lat mogą być w grupie większego ryzyka łagodnego (> 3 x GGN) do ciężkiego (> 8 x GGN) zwiększenia aktywności AlAT.
Należy kontrolować wskaźniki czynności wątroby w surowicy przed rozpoczęciem leczenia pazopanibem i w 3, 5, 7 i 9 tygodniu. Następnie, skontrolować w 3 miesiącu i w 4 miesiącu, a także w przypadkach uzasadnionych klinicznie. Należy kontynuować okresową kontrolę również po 4 miesiącu leczenia.
W celu uzyskania informacji dotyczących dostosowania dawki u pacjentów z wyjściowymi stężeniem bilirubiny całkowitej < = 1,5 x GGN i aktywnością AspAT i AlAT < = 2 x GGN, patrz tabela 1.
Tabela 1 Dostosowanie dawki w razie wystąpienia hepatotoksyczności
Wyniki badania czynności wątroby | Dostosowanie dawki |
Zwiększenie aktywności aminotransferaz w granicach od 3 x do 8 x GGN | Kontynuować stosowanie pazopanibu, kontrolując parametry czynności wątroby co tydzień, do powrotu aktywności aminotransferaz do stopnia 1. lub do wartości początkowych |
Zwiększenie aktywności aminotransferaz > 8 x GGN | Przerwać stosowanie pazopanibu do chwili powrotu aktywności aminotransferaz do stopnia 1. lub do wartości początkowych. Jeśli lekarz uzna, że potencjalne korzyści ze wznowienia leczenia pazopanibem przeważają nad ryzykiem hepatotoksyczności, wówczas należy wznowić stosowanie leku w zmniejszonej dawce wynoszącej 400 mg raz na dobę i wykonywać oznaczenia parametrów czynności wątroby w surowicy co tydzień przez 8 tygodni. Jeśli aktywność aminotransferaz ponownie zwiększy się do > 3 x GGN, należy zaprzestać stosowania pazopanibu. |
Zwiększenie aktywności aminotransferaz > 3 x GGN z jednoczesny zwiększeniem stężenia bilirubiny > 2 x GGN | Należy zaprzestać stosowania pazopanibu. Pacjentów należy obserwować do czasu powrotu aktywności aminotransferaz do stopnia 1. lub do wartości początkowych. Pazopanib jest inhibitorem UGT1A1. U pacjentów z zespołem Gilberta może wystąpić łagodna, pośrednia hiperbilirubinemia (dotycząca bilirubiny niesprzężonej). Pacjenci z łagodną, pośrednią hiperbilirubinemią, stwierdzonym zespołem Gilberta |
lub z jego podejrzeniem oraz zwiększeniem aktywności AlAT > 3 x GGN powinni być leczeni zgodnie z wytycznymi dotyczącymi izolowanego zwiększenia aktywności AlAT.
Jednoczesne stosowanie pazopanibu i symwastatyny zwiększa ryzyko podwyższonej aktywności AlAT (patrz punkt 4.5) i należy je podejmować z ostrożnością i pod ścisłą obserwacją.
Nadciśnienie tętnicze
W badaniach klinicznych z zastosowaniem pazopanibu, wystąpiły przypadki nadciśnienia tętniczego, w tym po raz pierwszy rozpoznane epizody objawowego zwiększenia ciśnienia krwi (przełomu nadciśnieniowego). Przed rozpoczęciem stosowania pazopanibu należy uzyskać właściwą kontrolę ciśnienia tętniczego. Należy kontrolować stan pacjentów w celu wykrycia nadciśnienia tętniczego wkrótce po rozpoczęciu leczenia (nie później niż po tygodniu od rozpoczęcia stosowania pazopanibu), a następnie z dużą częstością w celu zapewnienia kontroli ciśnienia. Zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi (ciśnienie skurczowe > = 150 lub ciśnienie rozkurczowe > = 100 mm Hg) wystąpiło na początku leczenia (około 40% przypadków wystąpiło do dnia 9. a około 90% przypadków wystąpiło w trakcie pierwszych 18. tygodni). Ciśnienie tętnicze należy kontrolować i leczyć szybko jednocześnie stosując leczenie obniżające ciśnienie krwi i modyfikując dawki pazopanibu (przerwanie lub wznowienie leczenia z zastosowaniem zmniejszonej dawki oparte na ocenie klinicznej) (patrz punkty 4.2 i 4.8). Należy zaprzestać stosowania pazopanibu w razie stwierdzenia przełomu nadciśnieniowego lub ciężkiego nadciśnienia tętniczego utrzymującego się pomimo leczenia hipotensyjnego i zmniejszenia dawki pazopanibu.
Zespół odwracalnej tylnej encefalopatii (ang. Posterior reversible encephalopathy syndrome, PRES) / zespół odwracalnej tylnej leukoencefalopatii (ang. Reversible posterior leukoencephalopathy syndrome, RPLS)
Obserwowano PRES / RPLS po zastosowaniu pazopanibu. PRES / RPLS może objawiać się bólem głowy, nadciśnieniem tętniczym, napadami drgawkowymi, sennością, splątaniem, ślepotą oraz innymi zaburzeniami widzenia lub innymi zaburzeniami neurologicznymi i może prowadzić do zgonu. U pacjentów, u których wystąpił PRES / RPLS, należy trwale przerwać leczenie pazopanibem.
Zaburzenia czynności serca/niewydolność serca
Przed rozpoczęciem leczenia u pacjentów z zaburzeniami czynności serca w wywiadzie, należy rozważyć ryzyko i korzyści stosowania pazopanibu. Nie badano bezpieczeństwa stosowania i farmakokinetyki pazopanibu u pacjentów z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością serca lub pacjentów ze zmniejszeniem frakcji wyrzutowej lewej komory (ang. left ventricular ejection fraction, LVEF) poniżej wartości uznanych za prawidłowe.
W badaniach klinicznych z zastosowaniem pazopanibu, występowały przypadki zaburzeń czynności serca takie jak zastoinowa niewydolność serca i zmniejszenie frakcji wyrzutowej lewej komory (LVEF) (patrz punkt 4.8). Zastoinową niewydolność serca zaobserwowano u 2 z 382 pacjentów (0,5%) z grupy STS. Zmniejszenie LVEF u pacjentów, u których wykonano dodatkowy pomiar po ustaleniu wartości początkowych wykryto u 11% pacjentów (15/140) z ramienia pazopanibu w porównaniu do 3% pacjentów (1/39) w ramieniu placebo.
Czynniki ryzyka: trzynastu z 15 pacjentów z ramienia pazopanibu w badaniu III fazy w STS miało współistniejące nadciśnienie tętnicze, które poprzez obciążenie następcze mogło nasilić zaburzenia czynności serca u pacjentów z grupy ryzyka. 99% pacjentów (243/246) włączonych do badania III fazy w STS, włączając 15 pacjentów ze współistniejącym nadciśnieniem tętniczym, przyjmowało antracykliny. Uprzednie leczenie antracyklinami może stanowić czynnik ryzyka zaburzeń czynności serca.
Rezultat: u czterech z 15 pacjentów nastąpiła całkowita poprawa (w zakresie 5% wartości początkowych), a u 5 nastąpiła częściowa poprawa (w zakresie normy, jednak > 5% poniżej wartości
początkowych). U jednego pacjenta nie było poprawy, a dla 5 pacjentów nie były dostępne dane z obserwacji.
Postępowanie: u pacjentów ze znacznym zmniejszeniem LVEF, przerwanie leczenia pazopanibem i (lub) zmniejszenie dawki powinno być połączone z leczeniem nadciśnienia tętniczego (jeśli występuje, patrz ostrzeżenie dotyczące nadciśnienia tętniczego zamieszczone powyżej), zgodnie z potrzebą kliniczną.
Pacjentów należy uważnie obserwować w celu wykrycia przedmiotowych i podmiotowych objawów klinicznych zastoinowej niewydolności serca. U pacjentów z ryzykiem zaburzeń czynności serca zaleca się wykonanie wyjściowej i okresowej oceny LVEF.
Wydłużenie odstępu QT i zaburzenia rytmu serca typu Torsade de pointes
W badaniach klinicznych pazopanibu występowały zdarzenia w postaci wydłużenia odstępu QT i zaburzeń rytmu serca typu Torsade de pointes (patrz punkt 4.8). Należy zachować ostrożność podczas stosowania pazopanibu u pacjentów z wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie, u pacjentów stosujących leki przeciwarytmiczne lub inne produkty lecznicze, które mogą powodować wydłużenie odstępu QT, i u pacjentów z istotną istniejącą chorobą serca. W trakcie stosowania pazopanibu zaleca się początkowe i okresowe kontrolowanie elektrokardiogramu i utrzymywanie stężenia elektrolitów (np. wapnia, magnezu, potasu) w granicach wartości uznanych za prawidłowe (normy).
Tętnicze incydenty zakrzepowe
W badaniach klinicznych pazopanibu obserwowano zawał mięśnia sercowego, udar niedokrwienny mózgu i przemijający napad niedokrwienny (patrz punkt 4.8). Obserwowano przypadki zgonów. Należy zachować ostrożność podczas stosowania pazopanibu u pacjentów z grupy wysokiego ryzyka incydentów zakrzepowych lub z incydentami zakrzepowymi w wywiadzie. Nie badano zastosowania pazopanibu u pacjentów, u których wystąpił incydentem zakrzepowy w ciągu ostatnich 6 miesięcy. Decyzję o podjęciu leczenia należy podejmować na podstawie indywidualnej oceny stosunku korzyści do ryzyka u danego pacjenta.
Żylne powikłania zakrzepowo-zatorowe
W badaniach klinicznych z zastosowaniem pazopanibu występowały żylne powikłania zakrzepowo-zatorowe, w tym zakrzepica żył i zator płucny zakończony zgonem. Chociaż obserwowane zarówno w badaniach u pacjentów z RCC jak i z STS, częstość występowania była większa w grupie STS (5%) niż w grupie RCC (2%).
Mikroangiopatia zakrzepowa
W badaniach klinicznych z zastosowaniem pazopanibu w monoterapii, w skojarzeniu z bewacyzumabem oraz w skojarzeniu z topotekanem obserwowano mikroangiopatię zakrzepową (patrz punkt 4.8). U pacjentów, których wystąpiła mikroangiopatia zakrzepowa należy trwale przerwać leczenie pazopanibem. Ustąpienie objawów mikroangiopatii zakrzepowej obserwowano po przerwaniu leczenia. Pazopanib nie jest wskazany do stosowania w skojarzeniu z innymi produktami leczniczymi.
Incydenty krwotoczne
W badaniach klinicznych pazopanibu zgłaszano incydenty krwotoczne (patrz punkt 4.8). Obserwowano incydenty krwotoczne zakończone zgonem. Nie badano zastosowania pazopanibu u pacjentów, u których w ciągu ostatnich 6 miesięcy wystąpiło krwioplucie lub krwotok do mózgu, albo istotny klinicznie krwotok z przewodu pokarmowego. Należy zachować ostrożność podczas stosowania pazopanibu u pacjentów, u których istnieje znaczne ryzyko krwotoku.
Perforacje i przetoki w obrębie przewodu pokarmowego
W badaniach klinicznych pazopanibu występowały przypadki perforacji lub przetoki w obrębie przewodu pokarmowego (patrz punkt 4.8). Obserwowano przypadki perforacji zakończone zgonem. Należy zachować ostrożność podczas stosowania pazopanibu u pacjentów, u których istnieje ryzyko perforacji lub przetoki w obrębie przewodu pokarmowego.
Gojenie ran
Nie przeprowadzono formalnych badań dotyczących wpływu pazopanibu na gojenie ran. Ponieważ inhibitory naczyniowego czynnika wzrostu śródbłonka (VEGF) mogą utrudniać gojenie ran, leczenie pazopanibem należy przerwać co najmniej 7 dni przed zaplanowaną operacją chirurgiczną. Decyzję o wznowieniu leczenia pazopanibem po operacji należy podjąć po ocenie klinicznej gojenia ran. Należy przerwać stosowanie pazopanibu u pacjentów, u których nastąpiło rozejście się brzegów rany.
Niedoczynność tarczycy
W badaniach klinicznych pazopanibu zgłaszano przypadki niedoczynności tarczycy (patrz punkt 4.8). Zaleca się wykonanie oznaczeń laboratoryjnych wskaźników czynności tarczycy przed rozpoczęciem stosowania pazopanibu. U pacjentów z niedoczynnością tarczycy należy przed rozpoczęciem stosowania pazopanibu wdrożyć leczenie zgodne ze standardowymi zasadami postępowania. Wszystkich pacjentów podczas leczenia pazopanibem należy poddać ścisłej obserwacji w celu wykrycia podmiotowych i przedmiotowych objawów zaburzeń czynności tarczycy. Okresowo należy kontrolować laboratoryjne wskaźniki czynności tarczycy i postępować zgodnie ze standardowymi zasadami.
Białkomocz
W badaniach klinicznych pazopanibu zgłaszano przypadki białkomoczu. Zaleca się wykonywanie badań ogólnych moczu przed rozpoczęciem leczenia i okresowo w trakcie leczenia oraz obserwację w celu wykrycia zwiększenia białkomoczu. Należy przerwać stosowanie pazopanibu, jeśli u pacjenta wystąpi zespół nerczycowy.
Odma opłucnowa
W badaniach klinicznych z zastosowaniem pazopanibu w zaawansowanym mięsaku tkanek miękkich wystąpiły przypadki odmy opłucnowej (patrz punkt 4.8). Pacjenci przyjmujący pazopanib powinni być uważnie obserwowani w celu wykrycia przedmiotowych i podmiotowych objawów odmy opłucnowej.
Dzieci i młodzież
Z uwagi na to, że mechanizm działania pazopanibu może wywierać znaczący wpływ na wzrost organów i ich dojrzewanie we wczesnym okresie rozwoju pourodzeniowego u gryzoni (patrz punkt 5.3), pazopanib nie powinien być stosowany u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 2 lat.
Zakażenia
Obserwowano ciężkie zakażenia (z neutropenią lub bez neutropenii), w niektórych przypadkach zakończone zgonem.
Skojarzenie z innymi przeciwnowotworowymi lekami systemowymi
Badania kliniczne z zastosowaniem pazopanibu w skojarzeniu z pemetreksedem (niedrobnokomórkowy rak płuc, ang. non-small cell lung cancer (NSCLC)) i lapatynibem (rak szyjki macicy) zostały wcześnie zakończone z uwagi na ryzyko zwiększonej toksyczności i (lub) śmiertelności, a dawka zapewniająca skuteczność i bezpieczeństwo w leczeniu skojarzonym nie została ustalona.
Ciąża
Badania niekliniczne na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3). W przypadku stosowania pazopanibu w trakcie ciąży lub zajścia w ciążę w trakcie otrzymywania pazopanibu należy wyjaśnić pacjentce, na czym polegają potencjalne zagrożenia dla płodu. Kobietom w wieku rozrodczym należy zalecić unikanie zajścia w ciążę w trakcie leczenia pazopanibem (patrz punkt 4.6).
Interakcje
Należy unikać jednoczesnego leczenia silnymi inhibitorami izoenzymu CYP3A4, glikoproteiny P (P-gp) lub białka oporności raka piersi (BCRP), ze względu na ryzyko zwiększenia ekspozycji na pazopanib (patrz punkt 4.5). Należy rozważyć zastosowanie alternatywnych produktów leczniczych bez działania hamującego izoenzym CYP3A4, P-gp lub BCRP, bądź też wywierających takie działanie jedynie w minimalnym stopniu.
Należy unikać jednoczesnego stosowanie leków indukujących CYP3A4 ze względu na ryzyko zmniejszenia ekspozycji na pazopanib (patrz punkt 4.5).
Podczas jednoczesnego stosowania z ketokonazolem obserwowano przypadki hiperglikemii.
Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania pazopanibu z substratami transferazy urydyno-difosforano-glukuronozylowej 1A1 (UGT1A1) (np. irynotekanem), ponieważ pazopanib jest inhibitorem UGT1A1 (patrz punkt 4.5).
Należy unikać spożywania soku grejpfrutowego podczas leczenia pazopanibem (patrz punkt 4.5).
Przyjmowanie Votrient w czasie ciąży
Wpływ na wątrobę
Zgłaszano przypadki niewydolności wątroby (w tym przypadki śmiertelne) podczas stosowania pazopanibu. Podczas stosowania pazopanibu u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby należy zachować ostrożność i konieczne jest ścisłe monitorowanie. U pacjentów z łagodnymi nieprawidłowościami wyników prób wątrobowych (określanymi albo jako prawidłowe stężenie bilirubiny oraz dowolny stopień podwyższenia aktywności aminotransferazy alaninowej (AlAT) lub zwiększenie stężenia bilirubiny do 1,5 x górnej granicy normy (GGN), niezależnie od aktywności AlAT) zalecana dawka pazopanibu to 800 mg na dobę. U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (określanymi jako zwiększenie stężenia bilirubiny >
1.5 x do 3 x GGN, niezależnie od aktywności AlAT) zalecane jest stosowanie zmniejszonej dawki 200 mg pazopanibu (patrz punkty 4.2 i 5.2). Stosowanie pazopanibu nie jest zalecane u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (stężenie bilirubiny całkowitej > 3 x GGN, niezależnie od aktywności AlAT) (patrz punkt 4.2 i 5.3). U tych pacjentów ekspozycja na dawkę 200 mg jest wyraźnie zmniejszona, chociaż wykazująca dużą zmienność, z wartościami uznawanymi za niewystarczające do uzyskania odpowiedniego efektu klinicznego.
W badaniach klinicznych pazopanibu obserwowano zwiększenie aktywności aminotransferaz (AlAT, aminotransferazy asparaginianowej [AspAT]) i stężania bilirubiny w surowicy (patrz punkt 4.8). W większości tych przypadków stwierdzano izolowane zwiększenie aktywności AlAT i AspAT, bez jednoczesnego zwiększenia aktywności fosfatazy zasadowej lub stężenia bilirubiny. Pacjenci w wieku powyżej 60 lat mogą być w grupie większego ryzyka łagodnego (> 3 x GGN) do ciężkiego (> 8 x GGN) zwiększenia aktywności AlAT.
Należy kontrolować wskaźniki czynności wątroby w surowicy przed rozpoczęciem leczenia pazopanibem i w 3, 5, 7 i 9 tygodniu. Następnie, skontrolować w 3 miesiącu i w 4 miesiącu, a także w przypadkach uzasadnionych klinicznie. Należy kontynuować okresową kontrolę również po 4 miesiącu leczenia.
W celu uzyskania informacji dotyczących dostosowania dawki u pacjentów z wyjściowymi stężeniem bilirubiny całkowitej < = 1,5 x GGN i aktywnością AspAT i AlAT < = 2 x GGN, patrz tabela 1.
Tabela 1 Dostosowanie dawki w razie wystąpienia hepatotoksyczności
Wyniki badania czynności wątroby | Dostosowanie dawki |
Zwiększenie aktywności aminotransferaz w granicach od 3 x do 8 x GGN | Kontynuować stosowanie pazopanibu, kontrolując parametry czynności wątroby co tydzień, do powrotu aktywności aminotransferaz do stopnia 1. lub do wartości początkowych |
Zwiększenie aktywności aminotransferaz > 8 x GGN | Przerwać stosowanie pazopanibu do chwili powrotu aktywności aminotransferaz do stopnia 1. lub do wartości początkowych. Jeśli lekarz uzna, że potencjalne korzyści ze wznowienia leczenia pazopanibem przeważają nad ryzykiem hepatotoksyczności, wówczas należy wznowić stosowanie leku w zmniejszonej dawce wynoszącej 400 mg raz na dobę i wykonywać oznaczenia parametrów czynności wątroby w surowicy co tydzień przez 8 tygodni. Jeśli aktywność aminotransferaz ponownie zwiększy się do > 3 x GGN, należy zaprzestać stosowania pazopanibu. |
Zwiększenie aktywności aminotransferaz > 3 x GGN z jednoczesny zwiększeniem stężenia bilirubiny > 2 x GGN | Należy zaprzestać stosowania pazopanibu. Pacjentów należy obserwować do czasu powrotu aktywności aminotransferaz do stopnia 1. lub do wartości początkowych. Pazopanib jest inhibitorem UGT1A1. U pacjentów z zespołem Gilberta może wystąpić łagodna, pośrednia hiperbilirubinemia (dotycząca bilirubiny niesprzężonej). Pacjenci z łagodną, pośrednią hiperbilirubinemią, stwierdzonym zespołem Gilberta |
lub z jego podejrzeniem oraz zwiększeniem aktywności AlAT > 3 x GGN powinni być leczeni zgodnie z wytycznymi dotyczącymi izolowanego zwiększenia aktywności AlAT.
Jednoczesne stosowanie pazopanibu i symwastatyny zwiększa ryzyko podwyższonej aktywności AlAT (patrz punkt 4.5) i należy je podejmować z ostrożnością i pod ścisłą obserwacją.
Nadciśnienie tętnicze
W badaniach klinicznych z zastosowaniem pazopanibu, wystąpiły przypadki nadciśnienia tętniczego, w tym po raz pierwszy rozpoznane epizody objawowego zwiększenia ciśnienia krwi (przełomu nadciśnieniowego). Przed rozpoczęciem stosowania pazopanibu należy uzyskać właściwą kontrolę ciśnienia tętniczego. Należy kontrolować stan pacjentów w celu wykrycia nadciśnienia tętniczego wkrótce po rozpoczęciu leczenia (nie później niż po tygodniu od rozpoczęcia stosowania pazopanibu), a następnie z dużą częstością w celu zapewnienia kontroli ciśnienia. Zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi (ciśnienie skurczowe > = 150 lub ciśnienie rozkurczowe > = 100 mm Hg) wystąpiło na początku leczenia (około 40% przypadków wystąpiło do dnia 9. a około 90% przypadków wystąpiło w trakcie pierwszych 18. tygodni). Ciśnienie tętnicze należy kontrolować i leczyć szybko jednocześnie stosując leczenie obniżające ciśnienie krwi i modyfikując dawki pazopanibu (przerwanie lub wznowienie leczenia z zastosowaniem zmniejszonej dawki oparte na ocenie klinicznej) (patrz punkty 4.2 i 4.8). Należy zaprzestać stosowania pazopanibu w razie stwierdzenia przełomu nadciśnieniowego lub ciężkiego nadciśnienia tętniczego utrzymującego się pomimo leczenia hipotensyjnego i zmniejszenia dawki pazopanibu.
Zespół odwracalnej tylnej encefalopatii (ang. Posterior reversible encephalopathy syndrome, PRES) / zespół odwracalnej tylnej leukoencefalopatii (ang. Reversible posterior leukoencephalopathy syndrome, RPLS)
Obserwowano PRES / RPLS po zastosowaniu pazopanibu. PRES / RPLS może objawiać się bólem głowy, nadciśnieniem tętniczym, napadami drgawkowymi, sennością, splątaniem, ślepotą oraz innymi zaburzeniami widzenia lub innymi zaburzeniami neurologicznymi i może prowadzić do zgonu. U pacjentów, u których wystąpił PRES / RPLS, należy trwale przerwać leczenie pazopanibem.
Zaburzenia czynności serca/niewydolność serca
Przed rozpoczęciem leczenia u pacjentów z zaburzeniami czynności serca w wywiadzie, należy rozważyć ryzyko i korzyści stosowania pazopanibu. Nie badano bezpieczeństwa stosowania i farmakokinetyki pazopanibu u pacjentów z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością serca lub pacjentów ze zmniejszeniem frakcji wyrzutowej lewej komory (ang. left ventricular ejection fraction, LVEF) poniżej wartości uznanych za prawidłowe.
W badaniach klinicznych z zastosowaniem pazopanibu, występowały przypadki zaburzeń czynności serca takie jak zastoinowa niewydolność serca i zmniejszenie frakcji wyrzutowej lewej komory (LVEF) (patrz punkt 4.8). Zastoinową niewydolność serca zaobserwowano u 2 z 382 pacjentów (0,5%) z grupy STS. Zmniejszenie LVEF u pacjentów, u których wykonano dodatkowy pomiar po ustaleniu wartości początkowych wykryto u 11% pacjentów (15/140) z ramienia pazopanibu w porównaniu do 3% pacjentów (1/39) w ramieniu placebo.
Czynniki ryzyka: trzynastu z 15 pacjentów z ramienia pazopanibu w badaniu III fazy w STS miało współistniejące nadciśnienie tętnicze, które poprzez obciążenie następcze mogło nasilić zaburzenia czynności serca u pacjentów z grupy ryzyka. 99% pacjentów (243/246) włączonych do badania III fazy w STS, włączając 15 pacjentów ze współistniejącym nadciśnieniem tętniczym, przyjmowało antracykliny. Uprzednie leczenie antracyklinami może stanowić czynnik ryzyka zaburzeń czynności serca.
Rezultat: u czterech z 15 pacjentów nastąpiła całkowita poprawa (w zakresie 5% wartości początkowych), a u 5 nastąpiła częściowa poprawa (w zakresie normy, jednak > 5% poniżej wartości
początkowych). U jednego pacjenta nie było poprawy, a dla 5 pacjentów nie były dostępne dane z obserwacji.
Postępowanie: u pacjentów ze znacznym zmniejszeniem LVEF, przerwanie leczenia pazopanibem i (lub) zmniejszenie dawki powinno być połączone z leczeniem nadciśnienia tętniczego (jeśli występuje, patrz ostrzeżenie dotyczące nadciśnienia tętniczego zamieszczone powyżej), zgodnie z potrzebą kliniczną.
Pacjentów należy uważnie obserwować w celu wykrycia przedmiotowych i podmiotowych objawów klinicznych zastoinowej niewydolności serca. U pacjentów z ryzykiem zaburzeń czynności serca zaleca się wykonanie wyjściowej i okresowej oceny LVEF.
Wydłużenie odstępu QT i zaburzenia rytmu serca typu Torsade de pointes
W badaniach klinicznych pazopanibu występowały zdarzenia w postaci wydłużenia odstępu QT i zaburzeń rytmu serca typu Torsade de pointes (patrz punkt 4.8). Należy zachować ostrożność podczas stosowania pazopanibu u pacjentów z wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie, u pacjentów stosujących leki przeciwarytmiczne lub inne produkty lecznicze, które mogą powodować wydłużenie odstępu QT, i u pacjentów z istotną istniejącą chorobą serca. W trakcie stosowania pazopanibu zaleca się początkowe i okresowe kontrolowanie elektrokardiogramu i utrzymywanie stężenia elektrolitów (np. wapnia, magnezu, potasu) w granicach wartości uznanych za prawidłowe (normy).
Tętnicze incydenty zakrzepowe
W badaniach klinicznych pazopanibu obserwowano zawał mięśnia sercowego, udar niedokrwienny mózgu i przemijający napad niedokrwienny (patrz punkt 4.8). Obserwowano przypadki zgonów. Należy zachować ostrożność podczas stosowania pazopanibu u pacjentów z grupy wysokiego ryzyka incydentów zakrzepowych lub z incydentami zakrzepowymi w wywiadzie. Nie badano zastosowania pazopanibu u pacjentów, u których wystąpił incydentem zakrzepowy w ciągu ostatnich 6 miesięcy. Decyzję o podjęciu leczenia należy podejmować na podstawie indywidualnej oceny stosunku korzyści do ryzyka u danego pacjenta.
Żylne powikłania zakrzepowo-zatorowe
W badaniach klinicznych z zastosowaniem pazopanibu występowały żylne powikłania zakrzepowo-zatorowe, w tym zakrzepica żył i zator płucny zakończony zgonem. Chociaż obserwowane zarówno w badaniach u pacjentów z RCC jak i z STS, częstość występowania była większa w grupie STS (5%) niż w grupie RCC (2%).
Mikroangiopatia zakrzepowa
W badaniach klinicznych z zastosowaniem pazopanibu w monoterapii, w skojarzeniu z bewacyzumabem oraz w skojarzeniu z topotekanem obserwowano mikroangiopatię zakrzepową (patrz punkt 4.8). U pacjentów, których wystąpiła mikroangiopatia zakrzepowa należy trwale przerwać leczenie pazopanibem. Ustąpienie objawów mikroangiopatii zakrzepowej obserwowano po przerwaniu leczenia. Pazopanib nie jest wskazany do stosowania w skojarzeniu z innymi produktami leczniczymi.
Incydenty krwotoczne
W badaniach klinicznych pazopanibu zgłaszano incydenty krwotoczne (patrz punkt 4.8). Obserwowano incydenty krwotoczne zakończone zgonem. Nie badano zastosowania pazopanibu u pacjentów, u których w ciągu ostatnich 6 miesięcy wystąpiło krwioplucie lub krwotok do mózgu, albo istotny klinicznie krwotok z przewodu pokarmowego. Należy zachować ostrożność podczas stosowania pazopanibu u pacjentów, u których istnieje znaczne ryzyko krwotoku.
Perforacje i przetoki w obrębie przewodu pokarmowego
W badaniach klinicznych pazopanibu występowały przypadki perforacji lub przetoki w obrębie przewodu pokarmowego (patrz punkt 4.8). Obserwowano przypadki perforacji zakończone zgonem. Należy zachować ostrożność podczas stosowania pazopanibu u pacjentów, u których istnieje ryzyko perforacji lub przetoki w obrębie przewodu pokarmowego.
Gojenie ran
Nie przeprowadzono formalnych badań dotyczących wpływu pazopanibu na gojenie ran. Ponieważ inhibitory naczyniowego czynnika wzrostu śródbłonka (VEGF) mogą utrudniać gojenie ran, leczenie pazopanibem należy przerwać co najmniej 7 dni przed zaplanowaną operacją chirurgiczną. Decyzję o wznowieniu leczenia pazopanibem po operacji należy podjąć po ocenie klinicznej gojenia ran. Należy przerwać stosowanie pazopanibu u pacjentów, u których nastąpiło rozejście się brzegów rany.
Niedoczynność tarczycy
W badaniach klinicznych pazopanibu zgłaszano przypadki niedoczynności tarczycy (patrz punkt 4.8). Zaleca się wykonanie oznaczeń laboratoryjnych wskaźników czynności tarczycy przed rozpoczęciem stosowania pazopanibu. U pacjentów z niedoczynnością tarczycy należy przed rozpoczęciem stosowania pazopanibu wdrożyć leczenie zgodne ze standardowymi zasadami postępowania. Wszystkich pacjentów podczas leczenia pazopanibem należy poddać ścisłej obserwacji w celu wykrycia podmiotowych i przedmiotowych objawów zaburzeń czynności tarczycy. Okresowo należy kontrolować laboratoryjne wskaźniki czynności tarczycy i postępować zgodnie ze standardowymi zasadami.
Białkomocz
W badaniach klinicznych pazopanibu zgłaszano przypadki białkomoczu. Zaleca się wykonywanie badań ogólnych moczu przed rozpoczęciem leczenia i okresowo w trakcie leczenia oraz obserwację w celu wykrycia zwiększenia białkomoczu. Należy przerwać stosowanie pazopanibu, jeśli u pacjenta wystąpi zespół nerczycowy.
Odma opłucnowa
W badaniach klinicznych z zastosowaniem pazopanibu w zaawansowanym mięsaku tkanek miękkich wystąpiły przypadki odmy opłucnowej (patrz punkt 4.8). Pacjenci przyjmujący pazopanib powinni być uważnie obserwowani w celu wykrycia przedmiotowych i podmiotowych objawów odmy opłucnowej.
Dzieci i młodzież
Z uwagi na to, że mechanizm działania pazopanibu może wywierać znaczący wpływ na wzrost organów i ich dojrzewanie we wczesnym okresie rozwoju pourodzeniowego u gryzoni (patrz punkt 5.3), pazopanib nie powinien być stosowany u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 2 lat.
Zakażenia
Obserwowano ciężkie zakażenia (z neutropenią lub bez neutropenii), w niektórych przypadkach zakończone zgonem.
Skojarzenie z innymi przeciwnowotworowymi lekami systemowymi
Badania kliniczne z zastosowaniem pazopanibu w skojarzeniu z pemetreksedem (niedrobnokomórkowy rak płuc, ang. non-small cell lung cancer (NSCLC)) i lapatynibem (rak szyjki macicy) zostały wcześnie zakończone z uwagi na ryzyko zwiększonej toksyczności i (lub) śmiertelności, a dawka zapewniająca skuteczność i bezpieczeństwo w leczeniu skojarzonym nie została ustalona.
Ciąża
Badania niekliniczne na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3). W przypadku stosowania pazopanibu w trakcie ciąży lub zajścia w ciążę w trakcie otrzymywania pazopanibu należy wyjaśnić pacjentce, na czym polegają potencjalne zagrożenia dla płodu. Kobietom w wieku rozrodczym należy zalecić unikanie zajścia w ciążę w trakcie leczenia pazopanibem (patrz punkt 4.6).
Interakcje
Należy unikać jednoczesnego leczenia silnymi inhibitorami izoenzymu CYP3A4, glikoproteiny P (P-gp) lub białka oporności raka piersi (BCRP), ze względu na ryzyko zwiększenia ekspozycji na pazopanib (patrz punkt 4.5). Należy rozważyć zastosowanie alternatywnych produktów leczniczych bez działania hamującego izoenzym CYP3A4, P-gp lub BCRP, bądź też wywierających takie działanie jedynie w minimalnym stopniu.
Należy unikać jednoczesnego stosowanie leków indukujących CYP3A4 ze względu na ryzyko zmniejszenia ekspozycji na pazopanib (patrz punkt 4.5).
Podczas jednoczesnego stosowania z ketokonazolem obserwowano przypadki hiperglikemii.
Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania pazopanibu z substratami transferazy urydyno-difosforano-glukuronozylowej 1A1 (UGT1A1) (np. irynotekanem), ponieważ pazopanib jest inhibitorem UGT1A1 (patrz punkt 4.5).
Należy unikać spożywania soku grejpfrutowego podczas leczenia pazopanibem (patrz punkt 4.5).
- Substancja czynna:
- Pazopanibi hydrochloridum
- Dawka:
- 400 mg
- Postać:
- tabletki powlekane
- Działanie:
- Wewnętrzne
- Temp. przechowywania:
- od 2.0° C do 8.0° C
- Podmiot odpowiedzialny:
- NOVARTIS EUROPHARM LTD.
- Grupy:
- Leki przeciwnowotworowe
- Typ produktu i informacja o imporcie dla leków:
- Lek, Gotowy, Lek w Polsce
- Dostępność:
- Apteki szpitalne, Apteki otwarte
- Podawanie:
- Doustnie
- Wydawanie:
- Rp zastrzeż.
- Rejestracja:
- Decyzja o dopuszczeniu w UE
- Numer pozwolenia europejskiego:
- EU/1/10/628/003
- Opakowanie handlowe:
- 30 tabl.
Interakcje Votrient z innymi lekami
Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie.
Interakcje Votrient z żywnością
Interakcje tego leku z żywnością mogą wpływać na ograniczenie skuteczności leczenia.
Poniżej znajduje się lista znanych nam interakcji tego leku z żywnością.
Wybierz interesujące Cię informacje:
