Vincristin Richter liofilizat i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań | 1 mg | 10 fiol.s.subs.

Każda fiolka zawiera 1 mg siarczanu winkrystyny (co odpowiada 0,89 mg winkrystyny )

Substancje pomocnicze o znanym działaniu:

Proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań: laktoza jednowodna.

Rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań: sodu chlorek, alkohol benzylowy, woda do wstrzykiwań.

- Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

- Zahamowanie czynności szpiku kostnego.

- Pacjenci z chorobami neuromięśniowymi (takimi jak demielinizująca postać choroby Charcota-Mariego-Tootha).

- Pacjenci z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby.

- Pacjenci z zaparciami oraz pacjenci z ryzykiem wystąpienia niedrożności jelit, szczególnie u dzieci.

- Pacjenci poddawani radioterapii wątroby.

- Ze względu na zawartość alkoholu benzylowego, nie wolno podawać produktu leczniczego wcześniakom, noworodkom i dzieciom w wieku do lat 3.

Produkt leczniczy wyłącznie do podawania dożylnego (należy unikać podania leku poza żyłę)! Podawanie dooponowe oraz inne sposoby podawania są zabronione, ze względu na możliwość wystąpienia zgonu!

Winkrystyny siarczan może być stosowany wyłącznie pod ścisłym nadzorem lekarzy doświadczonych

w prowadzeniu leczenia środkami cytotoksycznymi .

Dawkę należy wyznaczyć indywidualnie dla każdego pacjenta na podstawie jego stanu klinicznego. Nie należy zwiększać dawki poza zakres, w którym podawanie leku wykazuje korzyść terapeutyczną (przedawkowanie może prowadzić do ciężkich powikłań, w tym do zgonu).

Na ogół pojedyncze dawki nie powinny być większe niż 2 mg. Należy również oznaczać ilość białych krwinek przed i po podaniu każdej dawki.

Podczas stosowania w monoterapii , dawki należy podawać w odstępach tygodniowych. W leczeniu skojarzonym z innymi lekami przeciwnowotworowymi, częstość dawkowania zależy od schematu leczenia.

Długość leczenia wynosi zwykle 4 do 6 tygodni.

Dawkowanie

Dorośli:

Zazwyczaj 1,0 do 1,4 mg (maksymalnie 2 mg) na metr kwadratowy powierzchni ciała w pojedynczej dawce raz w tygodniu. Całkowita dawka winkrystyny użyta w trakcie jednego kursu leczenia nie powinna przekraczać 10 do 12 mg na metr kwadratowy.

Dzieci i młodzież

Dzieci mogą tolerować większe dawki. Zalecana dawka to 1,4 do 2 mg na metr kwadratowy podawana raz na tydzień (przy minimalnej dawce tygodniowej wynoszącej 2 mg/m ² ). U dzieci

o masie ciała wynoszącej 10 kg i poniżej, dawka początkowa wynosi 0,05 mg/kg raz na tydzień.

Ze względu na zawartość alkoholu benzylowego, nie wolno podawać produktu leczniczego wcześniakom, noworodkom i dzieciom w wieku do lat 3.

Zaburzenia czynności wątroby

Ze względu na metabolizm winkrystyny w wątrobie oraz wydalanie jej z żółcią, u pacjentów

z zaburzeniami czynności wątroby lub z wartością bilirubiny związanej w surowicy powyżej 3 mg/100 ml (51 mikromoli/l), zaleca się stosowanie 50% dawki winkrystyny siarczanu.

W przypadku nasilonego działania neurotoksycznego nie należy podawać winrystyny siarczanu, szczególnie w przypadku porażenia. Gdy objawy zmniejszą się po odstawieniu winkrystyny siarczanu, można wznowić leczenie przy pomocy 50% poprzedniej dawki.

Uwaga

Winkrystyny nie należy podawać do żyły w kończynie o słabym krążeniu krwi, ponieważ zwiększa to ryzyko zakrzepicy (np. żylaków, zapalenia żył, nowotworu inwazyjnego).

Niezwykle istotne jest, aby przed podaniem jakiegokolwiek leku odpowiednio umiejscowić igłę

w żyle. Należy uważać, aby nie doszło do wynaczynienia do sąsiadujących tkanek. Wynaczynienie podczas dożylnego podawania winkrystyny siarczanu może powodować znaczne podrażnienia. Aby zapobiec podrażnieniu naczyń krwionośnych, żyłę należy starannie przepłukać po podaniu winkrystyny siarczanu.

Produkt należy podawać wyłącznie dożylnie.

Monitorowanie stanu pacjentów leczonych winkrystyną powinno być nadzorowane przez specjalistę

z doświadczeniem w dziedzinie chemioterapii onkologicznej.

Dooponowe podanie winkrystyny prowadzi do zgonu!

Po nieumyślnym podaniu dooponowym należy przeprowadzić natychmiastową interwencję neurochirurgiczną aby zapobiec postępującemu paraliżowi, który prowadzi do zgonu. U bardzo małej liczby pacjentów udało się zahamować zagrażający życiu paraliż prowadzący do zgonu, jednak prowadziło to do wyniszczających następstw neurologicznych, a poprawa nastąpiła w ograniczonym zakresie.

W przypadku, gdy winkrystyny siarczan omyłkowo podano drogą dooponową, należy rozpocząć następujące leczenie natychmiast po wstrzyknięciu :

Usunąć możliwie jak najwięcej płynu mózgowo-rdzeniowego ( CSF ), jak to jest możliwe, biorąc pod uwagę bezpieczeństwo pacjenta, poprzez nakłucie lędźwiowe. Wprowadzić cewnik nadtwardówkowy do przestrzeni podpajęczynówkowej poprzez przestrzeń międzykręgową powyżej wkłucia lędźwiowego oraz irygacja CSF przy pomocy roztworu Ringera z dodatkiem mleczanu.

Należy dostarczyć świeżo mrożone osocze ( FFP ) i gdy jest ono dostępne, należy dodać je w ilości 25 ml na każdy 1 litr roztworu Ringera z mleczanem.

Konieczne jest założenie przez neurochirurga dokomorowego drenażu lub cewnika i kontynuowanie irygacji CSF z usuwaniem płynu poprzez nakłucie lędźwiowe połączone z zamkniętym systemem drenażowym.

Roztwór Ringera z mleczanem należy podawać jako wlew ciągły o szybkości 150 ml/h lub 75 ml/h w przypadku, gdy do roztworu dodano świeżo mrożono osocze (jak opisano powyżej). Należy dostosować szybkość wlewu, aby zapewnić stężenie białek w płynie rdzeniowym na poziomie 150 mg/dl.

Na podstawie opublikowanych danych, dodatkowo stosowano również następujące środki (które jednak nie muszą być konieczne):

- Podawano dożylnie kwas folinowy w postaci jednorazowego wstrzyknięcia 100 mg, a następnie jako wlew o szybkości 25 mg/h przez 24 godziny. Później pojedyncze dawki 25 mg co 6 godzin przez 1 tydzień.

- Dożylne podanie kwasu glutaminowego w dawce 10 g w ciągu 24 godzin, a następnie 500 mg trzy razy na dobę doustnie przez jeden miesiąc.

- Podawano pirydoksynę w dawce 50 mg co 8 godzin we wlewie dożylnym przez 30 minut.

Znaczenie tych metod w zmniejszeniu neurotoksyczności nie jest jasne.

Zaburzenia czynności wątroby mogą powodować zwiększenie stężenia we krwi i wydłużenie okresu półtrwania w osoczu winkrystyny , co z kolei nasila działania niepożądane.

Podawanie produktu wymaga zwiększonej ostrożności w przypadku niedawnego lub jednoczesnego leczenia cytotoksycznego lub radioterapii, w przypadku leukopenii lub trombocytopenii,

w zaburzeniach czynności wątroby oraz u pacjentów w podeszłym wieku, ponieważ pacjenci

w podeszłym wieku mogą być bardziej wrażliwi na neurotoksyczne działanie winkrystyny siarczanu.

W przypadku wystąpienia objawów neurotoksyczności (np. hiporefleksja , parestezja, hipotonia i (lub) osłabienie ruchowe), leczenie należy odstawić.

Działanie neurotoksyczne winkrystyny może sumować się z działaniem innych środków neurotoksycznych lub może się nasilać pod wpływem radioterapii rdzenia kręgowego i choroby neurologicznej.

Może być konieczne stosowanie odpowiedniej diety, podawanie profilaktyczne środków przeczyszczających – w szczególności laktulozy – i (lub) wykonanie lewatywy w celu zapewnienia prawidłowej czynności jelit (ze względu na ryzyko porażennej niedrożności jelit).

Należy ostrożnie podawać winkrystynę u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca.

Należy regularnie monitorować wartość hemoglobiny i hematokrytu, ilość płytek krwi, rodzaj i ilość leukocytów, aktywność AlAT i AspAT , stężenie bilirubiny w surowicy oraz aktywność dehydrogenazy mleczanowej.

Jednakże należy pamiętać, że zazwyczaj działanie toksyczne na układ nerwowy, a nie zahamowanie aktywności szpiku kostnego jest przyczyną niestosowania większych dawek. Zarówno lekarz, jak i pacjent powinni być wyczuleni na wystąpienie jakichkolwiek powikłanych zakażeń z powodu leukopenii. Podczas leczenia winkrystyną konieczne jest uważne monitorowania ilości leukocytów. Jeśli podczas leczenia wartość ta spadnie poniżej 3000/mm ³ , leczenie należy przerwać i zaleca się również profilaktyczne podanie antybiotyku.

Jeśli u pacjenta występuje obecnie leukopenia lub powikłane zakażenie, należy uważnie rozważyć podanie kolejnej dawki winkrystyny .

Aby zapobiec wystąpieniu ostrej nefropatii moczanowej, należy regularnie monitorować stężenie kwasu moczowego w surowicy oraz zapewnić odpowiednia podaż płynów i diurezę. W przypadku, gdy stężenie kwasu moczowego w surowicy zwiększy się, może być konieczne podanie allopurynolu lub alkalizacja moczu.

Jeśli wystąpi hiponatremia lub zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego ( SIADH ), należy czasowo przerwać leczenie winkrystyną, zmniejszyć podaż płynów oraz, jeśli to konieczne, podać leki moczopędne.

W czasie leczenia oraz przez 6 miesięcy po jego ukończeniu należy stosować niehormonalne środki antykoncepcyjne, zarówno przez pacjentki jak i pacjentów.

Przeciwwskazane jest stosowanie szczepionek w trakcie leczenia winkrystyną.

Należy zachować ostrożność, aby zapobiec kontaktowi winkrystyny z oczami. Gdy jednak to nastąpi, należy natychmiast przemyć oczy dużą ilością wody, aby zapobiec ciężkiemu podrażnieniu i owrzodzeniu twardówki. W przypadku, gdy podrażnienie oczu utrzymuje się, pacjenci powinni skonsultować się z lekarzem okulistą.

Podczas przypadkowego kontaktu ze skórą należy umyć miejsce kontaktu dużą ilością wody, a następnie wodą z mydłem i dokładnie spłukać.

Przed podaniem iniekcji należy upewnić się odnośnie umiejscowienia igły w żyle. Wynaczynienie powoduje bolesny miejscowy odczyn i martwicę tkanek. Dlatego też, jeśli ono wystąpi, należy wstrzymać podawanie leku, a pozostałą ilość wstrzyknąć do innej żyły. Miejscowe wstrzyknięcie hialuronidazy oraz ciepły okład w miejscu przesączenia pomaga rozproszyć lek i uważa się, że zmniejsza to dyskomfort oraz możliwość wystąpienia zapalenia tkanki łącznej. 

Produkt należy podawać wyłącznie dożylnie.

Monitorowanie stanu pacjentów leczonych winkrystyną powinno być nadzorowane przez specjalistę

z doświadczeniem w dziedzinie chemioterapii onkologicznej.

Dooponowe podanie winkrystyny prowadzi do zgonu!

Po nieumyślnym podaniu dooponowym należy przeprowadzić natychmiastową interwencję neurochirurgiczną aby zapobiec postępującemu paraliżowi, który prowadzi do zgonu. U bardzo małej liczby pacjentów udało się zahamować zagrażający życiu paraliż prowadzący do zgonu, jednak prowadziło to do wyniszczających następstw neurologicznych, a poprawa nastąpiła w ograniczonym zakresie.

W przypadku, gdy winkrystyny siarczan omyłkowo podano drogą dooponową, należy rozpocząć następujące leczenie natychmiast po wstrzyknięciu :

Usunąć możliwie jak najwięcej płynu mózgowo-rdzeniowego ( CSF ), jak to jest możliwe, biorąc pod uwagę bezpieczeństwo pacjenta, poprzez nakłucie lędźwiowe. Wprowadzić cewnik nadtwardówkowy do przestrzeni podpajęczynówkowej poprzez przestrzeń międzykręgową powyżej wkłucia lędźwiowego oraz irygacja CSF przy pomocy roztworu Ringera z dodatkiem mleczanu.

Należy dostarczyć świeżo mrożone osocze ( FFP ) i gdy jest ono dostępne, należy dodać je w ilości 25 ml na każdy 1 litr roztworu Ringera z mleczanem.

Konieczne jest założenie przez neurochirurga dokomorowego drenażu lub cewnika i kontynuowanie irygacji CSF z usuwaniem płynu poprzez nakłucie lędźwiowe połączone z zamkniętym systemem drenażowym.

Roztwór Ringera z mleczanem należy podawać jako wlew ciągły o szybkości 150 ml/h lub 75 ml/h w przypadku, gdy do roztworu dodano świeżo mrożono osocze (jak opisano powyżej). Należy dostosować szybkość wlewu, aby zapewnić stężenie białek w płynie rdzeniowym na poziomie 150 mg/dl.

Na podstawie opublikowanych danych, dodatkowo stosowano również następujące środki (które jednak nie muszą być konieczne):

- Podawano dożylnie kwas folinowy w postaci jednorazowego wstrzyknięcia 100 mg, a następnie jako wlew o szybkości 25 mg/h przez 24 godziny. Później pojedyncze dawki 25 mg co 6 godzin przez 1 tydzień.

- Dożylne podanie kwasu glutaminowego w dawce 10 g w ciągu 24 godzin, a następnie 500 mg trzy razy na dobę doustnie przez jeden miesiąc.

- Podawano pirydoksynę w dawce 50 mg co 8 godzin we wlewie dożylnym przez 30 minut.

Znaczenie tych metod w zmniejszeniu neurotoksyczności nie jest jasne.

Zaburzenia czynności wątroby mogą powodować zwiększenie stężenia we krwi i wydłużenie okresu półtrwania w osoczu winkrystyny , co z kolei nasila działania niepożądane.

Podawanie produktu wymaga zwiększonej ostrożności w przypadku niedawnego lub jednoczesnego leczenia cytotoksycznego lub radioterapii, w przypadku leukopenii lub trombocytopenii,

w zaburzeniach czynności wątroby oraz u pacjentów w podeszłym wieku, ponieważ pacjenci

w podeszłym wieku mogą być bardziej wrażliwi na neurotoksyczne działanie winkrystyny siarczanu.

W przypadku wystąpienia objawów neurotoksyczności (np. hiporefleksja , parestezja, hipotonia i (lub) osłabienie ruchowe), leczenie należy odstawić.

Działanie neurotoksyczne winkrystyny może sumować się z działaniem innych środków neurotoksycznych lub może się nasilać pod wpływem radioterapii rdzenia kręgowego i choroby neurologicznej.

Może być konieczne stosowanie odpowiedniej diety, podawanie profilaktyczne środków przeczyszczających – w szczególności laktulozy – i (lub) wykonanie lewatywy w celu zapewnienia prawidłowej czynności jelit (ze względu na ryzyko porażennej niedrożności jelit).

Należy ostrożnie podawać winkrystynę u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca.

Należy regularnie monitorować wartość hemoglobiny i hematokrytu, ilość płytek krwi, rodzaj i ilość leukocytów, aktywność AlAT i AspAT , stężenie bilirubiny w surowicy oraz aktywność dehydrogenazy mleczanowej.

Jednakże należy pamiętać, że zazwyczaj działanie toksyczne na układ nerwowy, a nie zahamowanie aktywności szpiku kostnego jest przyczyną niestosowania większych dawek. Zarówno lekarz, jak i pacjent powinni być wyczuleni na wystąpienie jakichkolwiek powikłanych zakażeń z powodu leukopenii. Podczas leczenia winkrystyną konieczne jest uważne monitorowania ilości leukocytów. Jeśli podczas leczenia wartość ta spadnie poniżej 3000/mm ³ , leczenie należy przerwać i zaleca się również profilaktyczne podanie antybiotyku.

Jeśli u pacjenta występuje obecnie leukopenia lub powikłane zakażenie, należy uważnie rozważyć podanie kolejnej dawki winkrystyny .

Aby zapobiec wystąpieniu ostrej nefropatii moczanowej, należy regularnie monitorować stężenie kwasu moczowego w surowicy oraz zapewnić odpowiednia podaż płynów i diurezę. W przypadku, gdy stężenie kwasu moczowego w surowicy zwiększy się, może być konieczne podanie allopurynolu lub alkalizacja moczu.

Jeśli wystąpi hiponatremia lub zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego ( SIADH ), należy czasowo przerwać leczenie winkrystyną, zmniejszyć podaż płynów oraz, jeśli to konieczne, podać leki moczopędne.

W czasie leczenia oraz przez 6 miesięcy po jego ukończeniu należy stosować niehormonalne środki antykoncepcyjne, zarówno przez pacjentki jak i pacjentów.

Przeciwwskazane jest stosowanie szczepionek w trakcie leczenia winkrystyną.

Należy zachować ostrożność, aby zapobiec kontaktowi winkrystyny z oczami. Gdy jednak to nastąpi, należy natychmiast przemyć oczy dużą ilością wody, aby zapobiec ciężkiemu podrażnieniu i owrzodzeniu twardówki. W przypadku, gdy podrażnienie oczu utrzymuje się, pacjenci powinni skonsultować się z lekarzem okulistą.

Podczas przypadkowego kontaktu ze skórą należy umyć miejsce kontaktu dużą ilością wody, a następnie wodą z mydłem i dokładnie spłukać.

Przed podaniem iniekcji należy upewnić się odnośnie umiejscowienia igły w żyle. Wynaczynienie powoduje bolesny miejscowy odczyn i martwicę tkanek. Dlatego też, jeśli ono wystąpi, należy wstrzymać podawanie leku, a pozostałą ilość wstrzyknąć do innej żyły. Miejscowe wstrzyknięcie hialuronidazy oraz ciepły okład w miejscu przesączenia pomaga rozproszyć lek i uważa się, że zmniejsza to dyskomfort oraz możliwość wystąpienia zapalenia tkanki łącznej.