Viavardis tabletki powlekane | 10 mg | 4 tabl.

Każda tabletka powlekana zawiera 5 mg, 10 mg lub 20 mg wardenafilu ( Vardenafilum ) (w postaci chlorowodorku trójwodnego ).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

Jednoczesne stosowanie wardenafilu i azotanów ( nitratów ) lub donorów tlenku azotu (takich jak azotyn amylu ) w jakiejkolwiek postaci jest przeciwwskazane (patrz punkty 4.5 i 5.1).

Produkt leczniczy Viavardis jest przeciwwskazany u pacjentów, którzy utracili wzrok w jednym oku w wyniku niezwiązanej z zapaleniem tętnic przedniej niedokrwiennej neuropatii nerwu wzrokowego (ang. non-arteritic anterior ischemic optic neuropathy , NAION ) niezależnie od tego, czy miało to związek, czy nie miało związku z wcześniejszą ekspozycją na inhibitor fosfodiesterazy 5 (PDE5) (patrz punkt 4.4).

Produktów leczniczych stosowanych w leczeniu zaburzeń erekcji nie należy zazwyczaj stosować u mężczyzn, u których nie jest wskazana aktywność seksualna [np. u pacjentów z ciężkimi chorobami układu krążenia, takimi jak: niestabilna dławica piersiowa lub ciężka niewydolność serca (III lub IV stopień zaawansowania w skali New York Heart Association )].

Nie badano bezpieczeństwa stosowania wardenafilu w następujących podgrupach pacjentów i dlatego jego stosowanie jest przeciwwskazane do czasu uzyskania dalszych informacji:

- ciężka niewydolność wątroby (C w skali Childa-Pugha),

- schyłkowa niewydolność nerek wymagająca leczenia dializami,

- niedociśnienie (ciśnienie tętnicze < 90/50 mmHg ),

- niedawno przebyty (w ciągu ostatnich 6 miesięcy) udar mózgu lub zawał mięśnia sercowego,

- niestabilna dławica piersiowa oraz rozpoznane wrodzone choroby zwyrodnieniowe siatkówki, takie jak zwyrodnienie barwnikowe siatkówki ( retinitis pigmentosa ).

Jednoczesne stosowanie wardenafilu i silnych inhibitorów cytochromu CYP3A4: ketokonazolu i itrakonazolu (postać doustna) jest przeciwwskazane u mężczyzn w wieku powyżej 75 lat.

Jednoczesne stosowanie wardenafilu z inhibitorami proteazy wirusa HIV, takimi jak: rytonawir i indynawir jest przeciwwskazane, ponieważ są one silnymi inhibitorami CYP3A4 (patrz punkt 4.5).

Jednoczesne stosowanie inhibitorów PDE5, w tym wardenafilu , i produktów leczniczych pobudzających cyklazę guanylową, takich jak riocyguat , jest przeciwwskazane, ponieważ może prowadzić do objawowego niedociśnienia tętniczego (patrz punkt 4.5).

Działania niepożądane zgłaszane w badaniach klinicznych z zastosowaniem wardenafilu w postaci tabletek powlekanych były zwykle przemijające i miały nasilenie od łagodnego do umiarkowanego. Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym, występującym u > 10% pacjentów był ból głowy.

Działania niepożądane przedstawiono zgodnie z konwencją MedDRA dotyczącą częstości występowania: bardzo często (> 1/10), często (> 1/100 do < 1/10), niezbyt często (> 1/1 000 do < 1/100), rzadko (> 1/10 000 do < 1/1 000) oraz częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.

Zgłoszono następujące działania niepożądane:

Krwawienie z prącia, hematospermię i krwiomocz pochodzą z badań klinicznych oraz ze zgłoszeń spontanicznych po wprowadzeniu wardenafilu do obrotu oraz wszystkich inhibitorów PDE5, w tym

wardenafilu .

U pacjentów w podeszłym wieku (> 65 lat), po podaniu 20 mg wardenafilu w postaci tabletek, częściej niż u młodszych pacjentów (< 65 lat) występują bóle głowy (16,2% do 11,8%) i zawroty głowy (3,7% do 0,7%). Wykazano, że częstość występowania działań niepożądanych (szczególnie „zawrotów głowy") jest nieznacznie większa u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym w wywiadzie.

Po wprowadzeniu do obrotu innego produktu leczniczego z tej grupy odnotowano Zaburzenia naczyniowe

Ciężkie zdarzenia sercowo-naczyniowe, w tym udar krwotoczny, nagła śmierć sercowa, przemijające napady niedokrwienne, niestabilna dławica piersiowa i arytmia komorowa były odnotowane po wprowadzeniu do obrotu jako czasowo związane z innym produktem leczniczym z tej grupy.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49-21-301 fax: +48 22 49-21-309 e-mail: ndl @urpl.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dawkowanie

Stosowanie u dorosłych mężczyzn

Zalecaną dawką jest 10 mg, przyjmowane w razie potrzeby około 25 do 60 minut przed rozpoczęciem aktywności seksualnej. W zależności od skuteczności i tolerancji produktu leczniczego dawkę można zwiększyć do 20 mg lub zmniejszyć do 5 mg. Maksymalna zalecana dawka wynosi 20 mg. Maksymalna zalecana częstość stosowania - raz na dobę. Produkt leczniczy Viavardis można przyjmować jednocześnie

z pokarmem lub bez niego. Początek działania może być opóźniony, jeżeli produkt leczniczy przyjmuje się razem z posiłkiem wysokotłuszczowym (patrz punkt 5.2).

Specjalne grupy pacjentów

Pacjenci w podeszłym wieku (> 65 lat)

Dostosowanie dawki u osób w podeszłym wieku nie jest konieczne. Jednakże, zwiększenie do dawki maksymalnej 20 mg należy uważnie rozważyć w zależności od indywidualnej tolerancji pacjenta na produkt leczniczy (patrz punkty 4.4 i 4.8).

Zaburzenia czynności wątroby

U pacjentów z łagodnym i umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby (A-B w skali ChildaPugha ) należy rozważyć rozpoczęcie leczenia od dawki 5 mg. W zależności od tolerancji i skuteczności dawkę można następnie zwiększyć. Maksymalna zalecana dawka u pacjentów z umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby (B w skali Childa-Pugha) wynosi 10 mg (patrz punkty 4.3 i 5.2).

Zaburzenia czynności nerek

Nie ma potrzeby dostosowania dawki u pacjentów z łagodnym i umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek.

U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min) należy rozważyć rozpoczęcie leczenia od dawki 5 mg. W zależności od tolerancji i skuteczności dawkę można zwiększyć do 10 mg i 20 mg.

Dzieci i młodzież

Produkt leczniczy Viavardis nie jest wskazany do stosowania u osób w wieku poniżej 18 lat. Brak właściwego wskazania do stosowania wardenafilu u dzieci.

Stosowanie u pacjentów przyjmujących inne produkty lecznicze

Jednoczesne stosowanie inhibitorów CYP 3A4

W przypadku jednoczesnego stosowania produktu leczniczego Viavardis i inhibitorów cytochromu CYP 3A4, takich jak erytromycyna lub klarytromycyna , dawka wardenafilu nie powinna być większa niż 5 mg (patrz punkt 4.5).

Sposób podawania Podanie doustne.

Przed podjęciem decyzji o leczeniu farmakologicznym należy przeprowadzić wywiad oraz badanie fizykalne w celu rozpoznania zaburzenia erekcji oraz ustalenia potencjalnych przyczyn tego schorzenia.

Przed rozpoczęciem jakiegokolwiek leczenia zaburzeń erekcji lekarz powinien wziąć pod uwagę stan układu sercowo-naczyniowego pacjenta, ponieważ z aktywnością seksualną wiąże się pewien stopień ryzyka wystąpienia zaburzeń czynności serca (patrz punkt 4.3). Wardenafil ma właściwości rozszerzające naczynia krwionośne, co może powodować łagodne i przemijające obniżenie ciśnienia

tętniczego krwi (patrz punkt 5.1). Pacjenci z zaburzonym odpływem z lewej komory serca, np. ze zwężeniem aorty lub samoistnym przerostowym podzastawkowym zwężeniem aorty mogą być wrażliwi na działanie substancji rozszerzających naczynia, w tym na inhibitory fosfodiesterazy 5.

Produkty lecznicze stosowane w leczeniu zaburzeń erekcji należy stosować ostrożnie u pacjentów z anatomicznymi zniekształceniami prącia (takimi jak: skrzywienie prącia, zwłóknienie ciał jamistych lub choroba Peyroniego ) lub u pacjentów z chorobami mogącymi predysponować do wystąpienia priapizmu (takimi jak: niedokrwistość sierpowatokrwinkowa , szpiczak mnogi lub białaczka).

Nie badano bezpieczeństwa i skuteczności stosowania wardenafilu w postaci tabletek powlekanych w połączeniu z innymi metodami leczenia zaburzeń erekcji. Dlatego nie zaleca się stosowania takich połączeń.

Tolerancja maksymalnej dawki 20 mg może być mniejsza u pacjentów w podeszłym wieku (65 lat lub więcej) (patrz punkty 4.2 i 4.8).

Jednoczesne stosowanie produktów leczniczych blokujących receptory a-adrenergiczne Jednoczesne stosowanie wardenafilu z produktami leczniczymi blokującymi receptory aadrenergiczne może u niektórych pacjentów doprowadzić do objawowego obniżenia ciśnienia

tętniczego krwi, ponieważ obydwa produkty lecznicze rozszerzają naczynia krwionośne. U pacjentów z ustalonym leczeniem produktami leczniczymi blokującymi receptory a-adrenergiczne leczenie

wardenafilem należy rozpocząć od najmniejszej zalecanej dawki początkowej 5 mg w postaci tabletek powlekanych. Wardenafil może być stosowany w dowolnym momencie, niezależnie od przyjmowanej dawki tamsulozyny lub alfuzosyny . W przypadku jednoczesnego stosowania innych produktów leczniczych blokujących receptory a-adrenergiczne oraz wardenafilu należy zachować odstęp między podaniem produktów leczniczych (patrz punkt 4.5). U pacjentów, którzy już przyjmują optymalną dawkę wardenafilu , leczenie produktami leczniczymi blokującymi receptory a-adrenergiczne należy rozpocząć od najmniejszej zalecanej dawki. Stopniowe zwiększanie dawki produktów leczniczych blokujących receptory a-adrenergiczne może powodować dalsze obniżanie ciśnienia tętniczego krwi u pacjentów stosujących wardenafil .

Jednoczesne stosowanie inhibitorów cytochromu CYP3A4

Należy unikać jednoczesnego stosowania wardenafilu z silnymi inhibitorami cytochromu CYP3A4, takimi jak: itrakonazol i ketokonazol (do podawania doustnego), ponieważ dochodzi wówczas do

znacznego zwiększenia stężenia wardenafilu w osoczu (patrz punkty 4.5 i 4.3).

Może być konieczne dostosowanie dawki wardenafilu , jeżeli jednocześnie stosuje się produkty lecznicze, które w umiarkowanym stopniu hamują aktywność enzymu CYP3A4, takie jak erytromycyna i klarytromycyna (patrz punkty 4.5 i 4.2).

Należy oczekiwać, że jednoczesne przyjmowanie wardenafilu z grapefruitem lub sokiem grapefruitowym doprowadzi do zwiększenia stężenia wardenafilu w osoczu. Dlatego wardenafilu nie należy popijać sokiem grapefruitowym (patrz punkt 4.5).

Wpływ na odstęp QT

Wykazano, że doustne podanie wardenafilu w pojedynczej dawce 10 mg lub 80 mg powoduje wydłużenie odstępu QT średnio o odpowiednio 8 milisekund i 10 milisekund. Podanie pojedynczej dawki 10 mg wardenafilu jednocześnie z 400 mg gatyfloksacyny , substancji czynnej o porównywalnym wpływie na odstęp QT , prowadziło do wydłużenia o dodatkowe 4 milisekundy odstępu QT , w porównaniu do którejkolwiek z tych substancji czynnych podawanej osobno. Wpływ

tych zmian odstępu QT na obraz kliniczny nie jest znany (patrz punkt 5.1).

Znaczenie kliniczne tego odkrycia nie jest znane i nie można go uogólniać na wszystkich pacjentów w każdych warunkach, ponieważ jego wystąpienie będzie uzależnione od indywidualnych czynników

ryzyka i stanów predysponujących, które mogą wystąpić w dowolnym czasie i u każdego pacjenta. Najlepiej jest unikać stosowania produktów leczniczych, które mogą wydłużyć odstęp QTc , w tym wardenafilu , u pacjentów z określonymi czynnikami ryzyka, np. z hipokaliemią, wrodzonym zespołem wydłużonego QT , stosujących jednocześnie produkty lecznicze przeciwarytmiczne z klasy Ia (np. chinidyna, prokainamid) lub klasy III (np. amiodaron , sotalol ).

Wpływ na wzrok

W związku z przyjmowaniem wardenafilu i innych inhibitorów PDE5 zgłaszano zaburzenia widzenia i przypadki niezwiązanej z zapaleniem tętnic przedniej niedokrwiennej neuropatii nerwu wzrokowego ( NAION ). Pacjentowi należy zalecić, aby w przypadku wystąpienia nagłych zaburzeń widzenia przerwał przyjmowanie produktu leczniczego Viavardis i niezwłocznie skonsultował się z lekarzem (patrz punkt 4.3).

Wpływ na krwawienie

Badania in vitro na ludzkich płytkach krwi wskazują, że wardenafil nie wykazuje działania przeciwpłytkowego , jednakże w dużych stężeniach (przewyższających stężenia terapeutyczne) nasila przeciwpłytkowe działanie donora tlenku azotu - nitroprusydku sodu. U ludzi wardenafil ani w monoterapii , ani w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym nie wpływa na czas krwawienia (patrz punkt 4.5). Brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania wardenafilu u pacjentów z zaburzeniami krzepnięcia oraz u pacjentów z czynną chorobą wrzodową żołądka. Dlatego

zastosowanie wardenafilu u tych pacjentów powinno być poprzedzone wnikliwą oceną stosunku do korzyści do ryzyka wynikających z leczenia.

Przed podjęciem decyzji o leczeniu farmakologicznym należy przeprowadzić wywiad oraz badanie fizykalne w celu rozpoznania zaburzenia erekcji oraz ustalenia potencjalnych przyczyn tego schorzenia.

Przed rozpoczęciem jakiegokolwiek leczenia zaburzeń erekcji lekarz powinien wziąć pod uwagę stan układu sercowo-naczyniowego pacjenta, ponieważ z aktywnością seksualną wiąże się pewien stopień ryzyka wystąpienia zaburzeń czynności serca (patrz punkt 4.3). Wardenafil ma właściwości rozszerzające naczynia krwionośne, co może powodować łagodne i przemijające obniżenie ciśnienia

tętniczego krwi (patrz punkt 5.1). Pacjenci z zaburzonym odpływem z lewej komory serca, np. ze zwężeniem aorty lub samoistnym przerostowym podzastawkowym zwężeniem aorty mogą być wrażliwi na działanie substancji rozszerzających naczynia, w tym na inhibitory fosfodiesterazy 5.

Produkty lecznicze stosowane w leczeniu zaburzeń erekcji należy stosować ostrożnie u pacjentów z anatomicznymi zniekształceniami prącia (takimi jak: skrzywienie prącia, zwłóknienie ciał jamistych lub choroba Peyroniego ) lub u pacjentów z chorobami mogącymi predysponować do wystąpienia priapizmu (takimi jak: niedokrwistość sierpowatokrwinkowa , szpiczak mnogi lub białaczka).

Nie badano bezpieczeństwa i skuteczności stosowania wardenafilu w postaci tabletek powlekanych w połączeniu z innymi metodami leczenia zaburzeń erekcji. Dlatego nie zaleca się stosowania takich połączeń.

Tolerancja maksymalnej dawki 20 mg może być mniejsza u pacjentów w podeszłym wieku (65 lat lub więcej) (patrz punkty 4.2 i 4.8).

Jednoczesne stosowanie produktów leczniczych blokujących receptory a-adrenergiczne Jednoczesne stosowanie wardenafilu z produktami leczniczymi blokującymi receptory aadrenergiczne może u niektórych pacjentów doprowadzić do objawowego obniżenia ciśnienia

tętniczego krwi, ponieważ obydwa produkty lecznicze rozszerzają naczynia krwionośne. U pacjentów z ustalonym leczeniem produktami leczniczymi blokującymi receptory a-adrenergiczne leczenie

wardenafilem należy rozpocząć od najmniejszej zalecanej dawki początkowej 5 mg w postaci tabletek powlekanych. Wardenafil może być stosowany w dowolnym momencie, niezależnie od przyjmowanej dawki tamsulozyny lub alfuzosyny . W przypadku jednoczesnego stosowania innych produktów leczniczych blokujących receptory a-adrenergiczne oraz wardenafilu należy zachować odstęp między podaniem produktów leczniczych (patrz punkt 4.5). U pacjentów, którzy już przyjmują optymalną dawkę wardenafilu , leczenie produktami leczniczymi blokującymi receptory a-adrenergiczne należy rozpocząć od najmniejszej zalecanej dawki. Stopniowe zwiększanie dawki produktów leczniczych blokujących receptory a-adrenergiczne może powodować dalsze obniżanie ciśnienia tętniczego krwi u pacjentów stosujących wardenafil .

Jednoczesne stosowanie inhibitorów cytochromu CYP3A4

Należy unikać jednoczesnego stosowania wardenafilu z silnymi inhibitorami cytochromu CYP3A4, takimi jak: itrakonazol i ketokonazol (do podawania doustnego), ponieważ dochodzi wówczas do

znacznego zwiększenia stężenia wardenafilu w osoczu (patrz punkty 4.5 i 4.3).

Może być konieczne dostosowanie dawki wardenafilu , jeżeli jednocześnie stosuje się produkty lecznicze, które w umiarkowanym stopniu hamują aktywność enzymu CYP3A4, takie jak erytromycyna i klarytromycyna (patrz punkty 4.5 i 4.2).

Należy oczekiwać, że jednoczesne przyjmowanie wardenafilu z grapefruitem lub sokiem grapefruitowym doprowadzi do zwiększenia stężenia wardenafilu w osoczu. Dlatego wardenafilu nie należy popijać sokiem grapefruitowym (patrz punkt 4.5).

Wpływ na odstęp QT

Wykazano, że doustne podanie wardenafilu w pojedynczej dawce 10 mg lub 80 mg powoduje wydłużenie odstępu QT średnio o odpowiednio 8 milisekund i 10 milisekund. Podanie pojedynczej dawki 10 mg wardenafilu jednocześnie z 400 mg gatyfloksacyny , substancji czynnej o porównywalnym wpływie na odstęp QT , prowadziło do wydłużenia o dodatkowe 4 milisekundy odstępu QT , w porównaniu do którejkolwiek z tych substancji czynnych podawanej osobno. Wpływ

tych zmian odstępu QT na obraz kliniczny nie jest znany (patrz punkt 5.1).

Znaczenie kliniczne tego odkrycia nie jest znane i nie można go uogólniać na wszystkich pacjentów w każdych warunkach, ponieważ jego wystąpienie będzie uzależnione od indywidualnych czynników

ryzyka i stanów predysponujących, które mogą wystąpić w dowolnym czasie i u każdego pacjenta. Najlepiej jest unikać stosowania produktów leczniczych, które mogą wydłużyć odstęp QTc , w tym wardenafilu , u pacjentów z określonymi czynnikami ryzyka, np. z hipokaliemią, wrodzonym zespołem wydłużonego QT , stosujących jednocześnie produkty lecznicze przeciwarytmiczne z klasy Ia (np. chinidyna, prokainamid) lub klasy III (np. amiodaron , sotalol ).

Wpływ na wzrok

W związku z przyjmowaniem wardenafilu i innych inhibitorów PDE5 zgłaszano zaburzenia widzenia i przypadki niezwiązanej z zapaleniem tętnic przedniej niedokrwiennej neuropatii nerwu wzrokowego ( NAION ). Pacjentowi należy zalecić, aby w przypadku wystąpienia nagłych zaburzeń widzenia przerwał przyjmowanie produktu leczniczego Viavardis i niezwłocznie skonsultował się z lekarzem (patrz punkt 4.3).

Wpływ na krwawienie

Badania in vitro na ludzkich płytkach krwi wskazują, że wardenafil nie wykazuje działania przeciwpłytkowego , jednakże w dużych stężeniach (przewyższających stężenia terapeutyczne) nasila przeciwpłytkowe działanie donora tlenku azotu - nitroprusydku sodu. U ludzi wardenafil ani w monoterapii , ani w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym nie wpływa na czas krwawienia (patrz punkt 4.5). Brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania wardenafilu u pacjentów z zaburzeniami krzepnięcia oraz u pacjentów z czynną chorobą wrzodową żołądka. Dlatego

zastosowanie wardenafilu u tych pacjentów powinno być poprzedzone wnikliwą oceną stosunku do korzyści do ryzyka wynikających z leczenia.