Valdoxan tabletki powlekane | 25 mg | 100 tabl.

Każda tabletka powlekana zawiera 25 mg agomelatyny.

Substancja pomocnicza: 61,84 mg laktozy jednowodnej.

Pełny wykaz substancji pomocniczych: patrz punkt 6.1.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Zaburzenie czynności wątroby (tj. marskość lub czynna choroba wątroby)(patrz punkty 4.2 i 4.4). Jednoczesne stosowanie z silnymi inhibitorami CYP1A2 (np. fluwoksamina, cyprofloksacyna) (patrz punkt 4.5).

W badaniach klinicznych ponad 7 200 pacjentów z depresją otrzymywało produkt Valdoxan.

Działania niepożądane zazwyczaj były łagodne lub umiarkowane i występowały w pierwszych dwóch tygodniach leczenia.

Najczęstszymi działaniami niepożądanymi były nudności i zawroty głowy. Zazwyczaj były to przemijające działania niepożądane i na ogół nie prowadziły do przerwania leczenia. Pacjenci z depresją wykazują pewne objawy, które są związane z chorobą jako taką. Z tego względu czasami trudno jest określić, które objawy są spowodowane przez chorobę, a które są rezultatem leczenia produktem Valdoxan.

Działania niepożądane wymieniono poniżej zgodnie z następującą konwencją: bardzo częste (≥1/10); częste (≥1/100 do < 1/10); niezbyt częste (≥1/1 000 do < 1/100); rzadkie ( ≥ 1/10 000 do < 1/1 000); bardzo rzadkie (< 1/10 000), częstość nieznana (nie może być oceniona na podstawie dostępnych danych). Częstości występowania nie były korygowane względem placebo.

Zaburzenia układu nerwowego

Częste: ból głowy, zawroty głowy, senność, bezsenność, migrena. Niezbyt częste: parestezje.

Zaburzenia psychiczne Częste: lęk.

Niezbyt częste: pobudzenie oraz powiązane objawy* (takie jak drażliwość i niepokój), agresja*, koszmary nocne*, niezwykłe sny*. Rzadkie:

- mania/hipomania*. Objawy te mogą być także spowodowane przez chorobę podstawową (patrz punkt 4.4). - omamy*.

Częstość nieznana: myśli lub zachowania samobójcze (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia oka

Niezbyt częste: niewyraźne widzenie.

Zaburzenia żołądka i jelit

Częste: nudności, biegunka, zaparcie, bóle brzucha, wymioty.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Częste: wzmożone pocenie się.

Niezbyt częste: egzema, świąd.

Rzadkie: wysypka rumieniowata.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Częste: ból pleców.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Częste: zmęczenie.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Częste: zwiększone aktywności AlAT i (lub) AspAT [w badaniach klinicznych, zwiększenie > 3krotnej wartości górnej granicy prawidłowego zakresu dla AlAT i (lub) AspAT obserwowano u 1,4% pacjentów po agomelatynie w dawce 25 mg na dobę oraz u 2,5% pacjentów po agomelatynie w dawce 50 mg na dobę wobec 0,6% po placebo].

Rzadkie: zapalenie wątroby, zwiększona aktywność gamma-glutamylotransferazy* (GGT) (> 3-krotnej wartości górnej granicy prawidłowego zakresu), zwiększona aktywność fosfatazy zasadowej* (> 3krotnej wartości górnej granicy prawidłowego zakresu), niewydolność wątroby*, żółtaczka*.

Badania diagnostyczne

Rzadkie: zwiększenie masy ciała*, zmniejszenie masy ciała*.

* Częstość działań niepożądanych określona w badaniach klinicznych na podstawie spontanicznych raportów.

Dawkowanie

Zalecana dawka to 25 mg raz na dobę, zażywana doustnie wieczorem przed snem.

Po dwóch tygodniach leczenia, jeżeli nie ma poprawy, dawka może być zwiększona do 50 mg raz na dobę, tj. do dwóch tabletek po 25 mg przyjmowanych przed snem.

U wszystkich pacjentów na początku leczenia, a następnie okresowo po około trzech tygodniach, sześciu tygodniach (koniec ostrej fazy), po dwunastu tygodniach i po dwudziestu czterech tygodniach leczenia (koniec fazy podtrzymującej) oraz później, kiedy jest to klinicznie wskazane (patrz także punkt 4.4), należy przeprowadzić badania czynności wątroby.

Zwiększając dawkowanie, należy znowu przeprowadzić badania czynności wątroby z tą samą częstością, jak podczas rozpoczynania leczenia.

Aby zapewnić ustąpienie objawów, pacjenci z depresją powinni być leczeni przez wystarczający okres przynajmniej 6 miesięcy.

Tabletki produktu Valdoxan mogą być przyjmowane z pokarmem lub bez pokarmu.

Dzieci i młodzież

Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności produktu leczniczego Valdoxan u dzieci w wieku poniżej 18 lat. Brak dostępnych danych (patrz punkt 4.4).

Pacjenci w podeszłym wieku

U pacjentów w podeszłym wieku ( ≥ 65 lat) nie wykazano wyraźnej skuteczności. Dostępne są tylko ograniczone kliniczne dane dotyczące stosowania produktu Valdoxan u pacjentów w podeszłym wieku ≥ 65 lat, z dużymi epizodami depresyjnymi. Z tego względu należy zachować ostrożność, przepisując produkt Valdoxan tym pacjentom (patrz punkt 4.4).

Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek

U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek nie obserwowano istotnej zmiany parametrów farmakokinetycznych agomelatyny. Jednak dostępne są tylko ograniczone kliniczne dane dotyczące stosowania produktu Valdoxan u chorujących na depresję pacjentów z ciężkim lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek i z dużymi epizodami depresyjnymi. Z tego względu należy zachować ostrożność przepisując produkt Valdoxan tym pacjentom.

Pacjenci z zaburzeniem czynności wątroby

Produkt Valdoxan jest przeciwwskazany u pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby (patrz punkty

4.3, 4.4 i 5.2).

Przerwanie leczenia

Nie jest wymagane zmniejszenie dawki w celu przerwania leczenia.

Sposób podawania

Tabletki produktu Valdoxan mogą być przyjmowane z pokarmem lub bez pokarmu.

Monitorowanie czynności wątroby

U pacjentów leczonych produktem Valdoxan, po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano przypadki uszkodzenia wątroby, w tym niewydolność wątroby, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych powyżej 10- krotnej wartości górnej granicy prawidłowego zakresu, zapalenie wątroby i żółtaczkę (patrz punkt 4.8). Większość tych przypadków wystąpiła w pierwszych miesiącach leczenia. Uszkodzenie wątroby następowało głównie na poziomie hepatocytów. Gdy u tych pacjentów przerwano stosowanie produktu Valdoxan, aktywności aminotransferaz w surowicy zwykle powracały do poziomów prawidłowych. Badania czynności wątroby należy przeprowadzić u wszystkich pacjentów: na początku leczenia, a następnie okresowo po około trzech tygodniach, sześciu tygodniach (koniec ostrej fazy), po około dwunastu tygodniach i po dwudziestu czterech tygodniach leczenia (koniec fazy podtrzymującej) oraz później, kiedy jest to klinicznie wskazane. Zwiększając dawkowanie, należy znowu przeprowadzić badania czynności wątroby z tą samą częstością, jak podczas rozpoczynania leczenia. U każdego pacjenta, u którego wystąpi zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy, należy w ciągu 48 godzin powtórzyć badania czynności wątroby. Jeśli aktywność aminotransferaz w surowicy jest 3 razy powyżej górnej granicy prawidłowego zakresu, należy przerwać leczenie i regularnie wykonywać badania czynności wątroby, dopóki aktywność aminotranferaz w surowicy nie powróci do normy.

Jeśli wystąpią objawy przedmiotowe lub podmiotowe możliwego uszkodzenia wątroby (takie jak ciemno zabarwiony mocz, jasny kał, zażółcenie skóry lub oczu, ból w prawej górnej części brzucha, utrzymujące się nowo powstałe i niewyjaśnione zmęczenie), należy natychmiast przerwać leczenie produktem Valdoxan.

Należy zachować ostrożność, podając produkt Valdoxan pacjentom, u których przed leczeniem aktywność aminotransferaz była zwiększona (> wartości górnej granicy prawidłowych zakresów i ≤3krotnej wartości górnej granicy prawidłowego zakresu).

Należy zachować ostrożność, przepisując produkt Valdoxan pacjentom z czynnikami ryzyka uszkodzenia wątroby, np. otyłym, z nadwagą, z niealkoholową chorobą stłuszczeniową wątroby, cukrzycą, spożywającym znaczne ilości alkoholu lub jednocześnie leczonym produktami leczniczymi, których stosowanie niesie ryzyko uszkodzenia wątroby.

Stosowanie u dzieci i młodzieży

Nie zaleca się produktu Valdoxan w leczeniu depresji u pacjentów w wieku poniżej 18 lat, ponieważ nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności produktu Valdoxan w tej grupie wiekowej. W badaniach klinicznych dzieci i młodzieży leczonych innymi lekami przeciwdepresyjnymi częściej obserwowano zachowania związane z samobójstwem (próby samobójcze i myśli samobójcze) oraz wrogość (głównie agresja, sprzeciw i gniew) niż u pacjentów otrzymujących placebo (patrz punkt 4.2).

Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem

Produkt Valdoxan nie powinien być stosowany w leczeniu dużych epizodów depresyjnych u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem, ponieważ nie ustalono u nich bezpieczeństwa i skuteczności tego produktu.

Choroba afektywna dwubiegunowa/mania/hipomania

Produkt Valdoxan powinien być stosowany z ostrożnością u pacjentów z chorobą afektywną dwubiegunową, manią lub hipomanią w wywiadzie, a leczenie należy przerwać, jeżeli u pacjenta wystąpią objawy manii (patrz punkt 4.8).

Samobójstwo/myśli samobójcze

Depresja jest związana ze zwiększonym ryzykiem myśli samobójczych, samookaleczeń i samobójstwa

(zdarzenia związane z samobójstwem). Ryzyko utrzymuje się do czasu uzyskania znaczącej remisji. Poprawa może nie wystąpić w ciągu pierwszych tygodni leczenia a nawet dłużej, dlatego pacjentów należy ściśle obserwować, aż do uzyskania znaczącej poprawy. Z doświadczeń klinicznych wynika, że ryzyko samobójstwa może zwiększyć się we wczesnych etapach powrotu do zdrowia.

Pacjenci z zachowaniami samobójczymi w wywiadzie lub przejawiający przed rozpoczęciem leczenia znacznego stopnia skłonności samobójcze, należą do grupy zwiększonego ryzyka wystąpienia myśli samobójczych lub prób samobójczych i powinni być uważnie obserwowani podczas leczenia. Metaanaliza kontrolowanych placebo badań klinicznych, dotyczących leków przeciwdepresyjnych stosowanych u dorosłych pacjentów z zaburzeniami psychicznymi wykazała u pacjentów w wieku poniżej 25 lat zwiększone (w porównaniu z placebo) ryzyko zachowań samobójczych.

W trakcie leczenia, zwłaszcza na początku terapii i po zmianach dawki, należy ściśle obserwować pacjentów, szczególnie z grupy wysokiego ryzyka. Pacjentów (oraz ich opiekunów) należy powiadomić o konieczności obserwowania jakiegokolwiek klinicznego pogorszenia stanu, zachowań lub myśli samobójczych i niezwykłych zmian w zachowaniu oraz natychmiastowego zwrócenia się o poradę lekarską, jeśli te objawy wystąpią.

Jednoczesne leczenie inhibitorami CYP1A2 (patrz punkty 4.3 i 4.5)

Jednoczesne leczenie silnymi inhibitorami CYP1A2 jest przeciwwskazane. Należy zachować ostrożność, stosując produkt Valdoxan z umiarkowanymi inhibitorami CYP1A2 (np. propranololem, grepafloksacyną, enoksacyną), ponieważ może to powodować zwiększoną ekspozycję na agomelatynę.

Nietolerancja laktozy

Valdoxan zawiera laktozę. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy i galaktozy nie powinni stosować tego leku.

Monitorowanie czynności wątroby

U pacjentów leczonych produktem Valdoxan, po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano przypadki uszkodzenia wątroby, w tym niewydolność wątroby, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych powyżej 10- krotnej wartości górnej granicy prawidłowego zakresu, zapalenie wątroby i żółtaczkę (patrz punkt 4.8). Większość tych przypadków wystąpiła w pierwszych miesiącach leczenia. Uszkodzenie wątroby następowało głównie na poziomie hepatocytów. Gdy u tych pacjentów przerwano stosowanie produktu Valdoxan, aktywności aminotransferaz w surowicy zwykle powracały do poziomów prawidłowych. Badania czynności wątroby należy przeprowadzić u wszystkich pacjentów: na początku leczenia, a następnie okresowo po około trzech tygodniach, sześciu tygodniach (koniec ostrej fazy), po około dwunastu tygodniach i po dwudziestu czterech tygodniach leczenia (koniec fazy podtrzymującej) oraz później, kiedy jest to klinicznie wskazane. Zwiększając dawkowanie, należy znowu przeprowadzić badania czynności wątroby z tą samą częstością, jak podczas rozpoczynania leczenia. U każdego pacjenta, u którego wystąpi zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy, należy w ciągu 48 godzin powtórzyć badania czynności wątroby. Jeśli aktywność aminotransferaz w surowicy jest 3 razy powyżej górnej granicy prawidłowego zakresu, należy przerwać leczenie i regularnie wykonywać badania czynności wątroby, dopóki aktywność aminotranferaz w surowicy nie powróci do normy.

Jeśli wystąpią objawy przedmiotowe lub podmiotowe możliwego uszkodzenia wątroby (takie jak ciemno zabarwiony mocz, jasny kał, zażółcenie skóry lub oczu, ból w prawej górnej części brzucha, utrzymujące się nowo powstałe i niewyjaśnione zmęczenie), należy natychmiast przerwać leczenie produktem Valdoxan.

Należy zachować ostrożność, podając produkt Valdoxan pacjentom, u których przed leczeniem aktywność aminotransferaz była zwiększona (> wartości górnej granicy prawidłowych zakresów i ≤3krotnej wartości górnej granicy prawidłowego zakresu).

Należy zachować ostrożność, przepisując produkt Valdoxan pacjentom z czynnikami ryzyka uszkodzenia wątroby, np. otyłym, z nadwagą, z niealkoholową chorobą stłuszczeniową wątroby, cukrzycą, spożywającym znaczne ilości alkoholu lub jednocześnie leczonym produktami leczniczymi, których stosowanie niesie ryzyko uszkodzenia wątroby.

Stosowanie u dzieci i młodzieży

Nie zaleca się produktu Valdoxan w leczeniu depresji u pacjentów w wieku poniżej 18 lat, ponieważ nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności produktu Valdoxan w tej grupie wiekowej. W badaniach klinicznych dzieci i młodzieży leczonych innymi lekami przeciwdepresyjnymi częściej obserwowano zachowania związane z samobójstwem (próby samobójcze i myśli samobójcze) oraz wrogość (głównie agresja, sprzeciw i gniew) niż u pacjentów otrzymujących placebo (patrz punkt 4.2).

Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem

Produkt Valdoxan nie powinien być stosowany w leczeniu dużych epizodów depresyjnych u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem, ponieważ nie ustalono u nich bezpieczeństwa i skuteczności tego produktu.

Choroba afektywna dwubiegunowa/mania/hipomania

Produkt Valdoxan powinien być stosowany z ostrożnością u pacjentów z chorobą afektywną dwubiegunową, manią lub hipomanią w wywiadzie, a leczenie należy przerwać, jeżeli u pacjenta wystąpią objawy manii (patrz punkt 4.8).

Samobójstwo/myśli samobójcze

Depresja jest związana ze zwiększonym ryzykiem myśli samobójczych, samookaleczeń i samobójstwa

(zdarzenia związane z samobójstwem). Ryzyko utrzymuje się do czasu uzyskania znaczącej remisji. Poprawa może nie wystąpić w ciągu pierwszych tygodni leczenia a nawet dłużej, dlatego pacjentów należy ściśle obserwować, aż do uzyskania znaczącej poprawy. Z doświadczeń klinicznych wynika, że ryzyko samobójstwa może zwiększyć się we wczesnych etapach powrotu do zdrowia.

Pacjenci z zachowaniami samobójczymi w wywiadzie lub przejawiający przed rozpoczęciem leczenia znacznego stopnia skłonności samobójcze, należą do grupy zwiększonego ryzyka wystąpienia myśli samobójczych lub prób samobójczych i powinni być uważnie obserwowani podczas leczenia. Metaanaliza kontrolowanych placebo badań klinicznych, dotyczących leków przeciwdepresyjnych stosowanych u dorosłych pacjentów z zaburzeniami psychicznymi wykazała u pacjentów w wieku poniżej 25 lat zwiększone (w porównaniu z placebo) ryzyko zachowań samobójczych.

W trakcie leczenia, zwłaszcza na początku terapii i po zmianach dawki, należy ściśle obserwować pacjentów, szczególnie z grupy wysokiego ryzyka. Pacjentów (oraz ich opiekunów) należy powiadomić o konieczności obserwowania jakiegokolwiek klinicznego pogorszenia stanu, zachowań lub myśli samobójczych i niezwykłych zmian w zachowaniu oraz natychmiastowego zwrócenia się o poradę lekarską, jeśli te objawy wystąpią.

Jednoczesne leczenie inhibitorami CYP1A2 (patrz punkty 4.3 i 4.5)

Jednoczesne leczenie silnymi inhibitorami CYP1A2 jest przeciwwskazane. Należy zachować ostrożność, stosując produkt Valdoxan z umiarkowanymi inhibitorami CYP1A2 (np. propranololem, grepafloksacyną, enoksacyną), ponieważ może to powodować zwiększoną ekspozycję na agomelatynę.

Nietolerancja laktozy

Valdoxan zawiera laktozę. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy i galaktozy nie powinni stosować tego leku.