Sprawdzamy dostępność
leków w 10 989 aptekach
TALVOSILEN
Cena zależna od apteki
Brak informacji o dostępności produktu
Ulotka
- Kiedy stosujemy Talvosilen?
- Jaki jest skład Talvosilen?
- Jakie są przeciwwskazania do stosowania Talvosilen?
- Talvosilen – jakie działania niepożądane mogą wystąpić?
- Talvosilen - dawkowanie
- Talvosilen – jakie środki ostrożności należy zachować?
- Przyjmowanie Talvosilen w czasie ciąży
- Talvosilen - interakcje
- Czy Talvosilen wpływa na prowadzenie pojazdów ?
- Talvosilen - przedawkowanie
- Czy Talvosilen wchodzi w interakcje z innymi lekami?
- Czy Talvosilen wchodzi w interakcje z alkoholem?
- Podobne leki zawierające Paracetamolum, Codeinum.
Kiedy stosujemy Talvosilen?
Bóle o średnim i dużym nasileniu, nieustępujące po zastosowaniu leków przeciwbólowych o działaniu obwodowym.Jaki jest skład Talvosilen?
1 tabletka zawiera 500 mg paracetamolu (Paracetamolum) oraz 20 mg kodeiny fosforanu półwodnego (Codeini phosphas hemihydricus). Pełny wykaz substancji pomocniczych: patrz punkt 6.1
Jakie są przeciwwskazania do stosowania Talvosilen?
Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Produktu leczniczego Talvosilen nie należy stosować w następujących przypadkach: ciężka niewydolność hepatocytów (wskaźnik Child-Pugh ? 9); niewydolność oddechowa; depresja ośrodka oddechowego; utrata przytomności; śpiączka; zapalenie płuc; ostry atak astmy; okres przedporodowy; zagrożenie porodem przedwczesnym; u dzieci w wieku poniżej 12 lat.
Talvosilen – jakie działania niepożądane mogą wystąpić?
Częstość występowania działań niepożądanych określono następująco: bardzo często (> 1/10) często (od > 1/100 do < 1/10) niezbyt często (od > 1/1000 do < 1/100) rzadko (od > 1/10 000 do < 1/1000) bardzo rzadko (< 1/10 000) Zaburzenia układu pokarmowego: Bardzo często: nudności, wymioty, zaparcia Niezbyt często: suchość błony śluzowej jamy ustnej Rzadko: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (transaminaz) Zaburzenia układu nerwowego: Bardzo często: uczucie zmęczenia, niewielkie bóle głowy Często: niewielka senność Niezbyt często: zaburzenia snu Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: Niezbyt często: świąd, rumień, wysypka, pokrzywka Rzadko: ostre reakcje alergiczne, w tym zespół Stevensa-Johnsona Zaburzenia układu oddechowego: Niezbyt często: skrócenie oddechu Bardzo rzadko: skurcz oskrzeli (tzw. astma po analgetykach) Obrzęk płuc może wystąpić przy dużych dawkach, zwłaszcza u pacjentów z istniejącymi poprzednio zaburzeniami czynności płuc. Zaburzenia naczyniowe: Często: zmniejszenie ciśnienia krwi i omdlenia podczas przyjmowania dużych dawek Zaburzenia ucha i błędnika: Niezbyt często: szumy uszne Zaburzenia krwi i układu chłonnego: Rzadko: małopłytkowość, leukocytopenia Bardzo rzadko: agranulocytoza, pancytopenia Zaburzenia układu immunologicznego: Bardzo rzadko: reakcje nadwrażliwości takie jak obrzęk naczynioruchowy, duszność, wzmożone pocenie, nudności, gwałtowne obniżenie ciśnienia krwi prowadzące do wstrząsu. Uwaga Podczas długotrwałego stosowania dużych dawek istnieje ryzyko rozwoju uzależnienia. Po dużych dawkach i u osób o zwiększonej wrażliwości może dojść do zależnych od dawki zaburzeń koordynacji wzrokowo-ruchowej i pogorszenia ostrości widzenia. Ponadto może wystąpić zahamowanie ośrodka oddechowego i euforia. Kodeina, zwłaszcza w dawkach jednorazowych powyżej 60 mg, może zwiększać napięcie mięśniówki gładkiej. Po zastosowaniu dużych dawek terapeutycznych oraz podczas zatrucia produktem leczniczym mogą występować omdlenia oraz spadki ciśnienia krwi; u pacjentów podających w wywiadzie zaburzenia czynności płuc należy liczyć się z możliwością wystąpienia obrzęku płuc. Należy pouczyć pacjenta, by w przypadku wystąpienia oznak nadwrażliwości przerwał przyjmowanie produktu leczniczego i jak najszybciej skontaktował się z lekarzem. Nie zgłaszano dotychczas, by podczas stosowania produktu leczniczego zgodnie z jego przeznaczeniem zwiększył się zakres i rodzaj działań niepożądanych pochodzących od poszczególnych składników połączonych w jeden produkt złożony.
Talvosilen - dawkowanie
Dawkowanie Dorośli i młodzież w wieku powyżej 12 lat: doustnie, jednorazowo 1 do 2 tabletek; w razie potrzeby dawkę można powtarzać co 6 do 8 godzin, nie częściej niż 4 razy na dobę. Dawka paracetamolu zależy od masy ciała oraz wieku pacjenta (zazwyczaj dawka pojedyncza wynosi 10 do 15 mg na kg masy ciała). W ciągu doby nie należy przekraczać łącznej dawki 60 mg/kg masy ciała. Maksymalna dawka dobowa: - paracetamolu wynosi 4000 mg; - kodeiny wynosi 160 mg; co odpowiada 8 tabletkom. Masa ciała (wiek) Dawka jednorazowa (odpowiednia dawka paracetamolu i kodeiny fosforanu półwodnego) Maksymalna dawka dobowa (24 godz.) (odpowiednia dawka paracetamolu i kodeiny fosforanu półwodnego) od 43 kg (dzieci powyżej 12 lat, młodzież i dorośli) 1 lub 2 tabletki (co odpowiada 500 lub 1000 mg paracetamolu i 20 lub 40 mg kodeiny fosforanu półwodnego) do 8 tabletek (co odpowiada maks. 4000 mg paracetamolu i maks. 160 mg kodeiny fosforanu półwodnego) Produktu leczniczego Talvosilen nie należy stosować u dzieci w wieku poniżej 12 lat lub o masie ciała mniejszej niż 43 kg, ze względu na niedopasowanie wielkości dawki dla tej grupy pacjentów. Sposób podawania Linia podziału na tabletce ułatwia tylko rozkruszenie w celu ułatwienia połknięcia, a nie podział na równe dawki. Tabletki należy przyjmować w całości, popijając odpowiednią ilością płynu, pomiędzy posiłkami. Przyjmowanie po jedzeniu może opóźnić działanie. Nie należy przyjmować tabletek w pozycji leżącej. Czas trwania przyjmowania leku powinien określić lekarz prowadzący leczenie. Niewydolność wątroby i lekka niewydolność nerek W przypadku pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek oraz z zespołem GilbertaMeulengrachta należy zmniejszyć dawkę lub wydłużyć odstępy pomiędzy dawkami. Ciężka niewydolność nerek W przypadku ciężkiej niewydolności nerek (klirens kreatyniny < 10 ml/min) należy zachowywać co najmniej 8-godzinne odstępy pomiędzy kolejnymi dawkami.
Talvosilen – jakie środki ostrożności należy zachować?
Ze względu na ryzyko przedawkowania, należy sprawdzić czy inne przyjmowane równolegle leki nie zawierają paracetamolu i (lub) kodeiny. Talvosilen można stosować wyłącznie po dokładnym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka w następujących przypadkach: uzależnienie od opioidów; zaburzenia świadomości; stany z podwyższeniem ciśnienia śródczaszkowego; zaburzenia ośrodka oddechowego i czynności układu oddechowego; jednoczesne stosowanie inhibitorów MAO; przewlekła obturacyjna choroba płuc. Talvosilen należy stosować ze szczególną ostrożnością (tzn. z wydłużeniem odstępów pomiędzy dawkami lub w zmniejszonych dawkach) oraz pod kontrolą lekarza w następujących przypadkach: niewydolność hepatocytów (wskaźnik Child-Pugh < 9); przewlekły alkoholizm; ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny < 10 ml/min) oraz pacjenci poddawani dializie; zespół Gilberta-Meulengrachta; choroby mogące przebiegać ze zmniejszeniem stężenia glutationu (np. w przypadku cukrzycy, zakażenia HIV, zespołu Downa, nowotworów). Leczenie pacjentów po cholecystektomii należy prowadzić z zachowaniem ostrożności. Ze względu na skurcz zwieracza Oddiego mogą wystąpić objawy przypominające zawał serca oraz nasilenie objawów związanych z istniejącym zapaleniem trzustki. Ze względu na polimorfizm genetyczny cytochromu CYP2D6, u niektórych pacjentów kodeina nawet w dawkach terapeutycznych może być w takim stopniu metabolizowana do morfiny, że doprowadzi do klinicznych objawów zatrucia morfiną (patrz punkt 4.9). Należy kontrolować indywidualną reakcję pacjenta na lek, w celu szybkiego rozpoznania ewentualnego względnego przedawkowania. Szczególnie dotyczy to pacjentów w podeszłym wieku, z osłabioną czynnością nerek oraz z zaburzeniami oddychania (niebezpieczeństwo obrzęku płuc). Ciężkie objawy ostrej nadwrażliwości (np. wstrząs anafilaktyczny) obserwowano bardzo rzadko. W przypadku wystąpienia reakcji nadwrażliwości pacjent powinien odstawić lek i natychmiast skontaktować się z lekarzem. Przekroczenie zalecanej dawki może spowodować ciężkie uszkodzenie wątroby. W przypadku obniżonego ciśnienia krwi z jednoczesną hipowolemią nie należy stosować tego produktu leczniczego w dużych dawkach. W przypadku dłuższego stosowania paracetamolu w dużych dawkach mogą wystąpić bóle głowy, których nie wolno leczyć za pomocą podwyższonych dawek produktu leczniczego. W takich przypadkach nie należy dalej przyjmować leku przeciwbólowego bez uprzedniego porozumienia z lekarzem. Długotrwałe przyjmowanie leków przeciwbólowych, zwłaszcza w połączeniu z lekami przeciwbólowymi o działaniu przeciwzapalnym i przeciwgorączkowym, może prowadzić do trwałego uszkodzenia nerek i wystąpienia ryzyka niewydolności nerek (nefropatia po analgetykach). Podczas długotrwałego stosowania produktu leczniczego, podobnie jak w przypadku innych leków zawierających kodeinę, istnieje ryzyko uzależnienia. Należy zachować ostrożność stosując produkt leczniczy u osób uzależnionych w przeszłości od opioidów. Kodeina jest stosowana jako środek zastępczy przez osoby uzależnione od heroiny. Osoby uzależnione od alkoholu i leków uspokajających mają skłonności do nadużywania kodeiny. Nie należy nagle przerywać leczenia, jeśli produkt leczniczy stosowany był długotrwale, ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu odstawiennego. Mogą wystąpić bóle głowy oraz zmęczenie, bóle mięśniowe, zdenerwowanie i objawy wegetatywne. Objawy odstawienia ustępują zazwyczaj samoistnie w ciągu kilku dni. Należy poinstruować pacjenta, że w takich przypadkach nie powinien ponownie zaczynać przyjmowania leków przeciwbólowych bez porozumienia z lekarzem. Leki zawierające kodeinę mogą być wydawane tylko z przepisu lekarza i stosowane pod ciągłą kontrolą lekarską. Należy poinstruować pacjenta, że odstępowanie osobom trzecim leków przepisanych pacjentowi przez lekarza jest niedozwolone.
Przyjmowanie Talvosilen w czasie ciąży
Ze względu na ryzyko przedawkowania, należy sprawdzić czy inne przyjmowane równolegle leki nie zawierają paracetamolu i (lub) kodeiny. Talvosilen można stosować wyłącznie po dokładnym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka w następujących przypadkach: uzależnienie od opioidów; zaburzenia świadomości; stany z podwyższeniem ciśnienia śródczaszkowego; zaburzenia ośrodka oddechowego i czynności układu oddechowego; jednoczesne stosowanie inhibitorów MAO; przewlekła obturacyjna choroba płuc. Talvosilen należy stosować ze szczególną ostrożnością (tzn. z wydłużeniem odstępów pomiędzy dawkami lub w zmniejszonych dawkach) oraz pod kontrolą lekarza w następujących przypadkach: niewydolność hepatocytów (wskaźnik Child-Pugh < 9); przewlekły alkoholizm; ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny < 10 ml/min) oraz pacjenci poddawani dializie; zespół Gilberta-Meulengrachta; choroby mogące przebiegać ze zmniejszeniem stężenia glutationu (np. w przypadku cukrzycy, zakażenia HIV, zespołu Downa, nowotworów). Leczenie pacjentów po cholecystektomii należy prowadzić z zachowaniem ostrożności. Ze względu na skurcz zwieracza Oddiego mogą wystąpić objawy przypominające zawał serca oraz nasilenie objawów związanych z istniejącym zapaleniem trzustki. Ze względu na polimorfizm genetyczny cytochromu CYP2D6, u niektórych pacjentów kodeina nawet w dawkach terapeutycznych może być w takim stopniu metabolizowana do morfiny, że doprowadzi do klinicznych objawów zatrucia morfiną (patrz punkt 4.9). Należy kontrolować indywidualną reakcję pacjenta na lek, w celu szybkiego rozpoznania ewentualnego względnego przedawkowania. Szczególnie dotyczy to pacjentów w podeszłym wieku, z osłabioną czynnością nerek oraz z zaburzeniami oddychania (niebezpieczeństwo obrzęku płuc). Ciężkie objawy ostrej nadwrażliwości (np. wstrząs anafilaktyczny) obserwowano bardzo rzadko. W przypadku wystąpienia reakcji nadwrażliwości pacjent powinien odstawić lek i natychmiast skontaktować się z lekarzem. Przekroczenie zalecanej dawki może spowodować ciężkie uszkodzenie wątroby. W przypadku obniżonego ciśnienia krwi z jednoczesną hipowolemią nie należy stosować tego produktu leczniczego w dużych dawkach. W przypadku dłuższego stosowania paracetamolu w dużych dawkach mogą wystąpić bóle głowy, których nie wolno leczyć za pomocą podwyższonych dawek produktu leczniczego. W takich przypadkach nie należy dalej przyjmować leku przeciwbólowego bez uprzedniego porozumienia z lekarzem. Długotrwałe przyjmowanie leków przeciwbólowych, zwłaszcza w połączeniu z lekami przeciwbólowymi o działaniu przeciwzapalnym i przeciwgorączkowym, może prowadzić do trwałego uszkodzenia nerek i wystąpienia ryzyka niewydolności nerek (nefropatia po analgetykach). Podczas długotrwałego stosowania produktu leczniczego, podobnie jak w przypadku innych leków zawierających kodeinę, istnieje ryzyko uzależnienia. Należy zachować ostrożność stosując produkt leczniczy u osób uzależnionych w przeszłości od opioidów. Kodeina jest stosowana jako środek zastępczy przez osoby uzależnione od heroiny. Osoby uzależnione od alkoholu i leków uspokajających mają skłonności do nadużywania kodeiny. Nie należy nagle przerywać leczenia, jeśli produkt leczniczy stosowany był długotrwale, ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu odstawiennego. Mogą wystąpić bóle głowy oraz zmęczenie, bóle mięśniowe, zdenerwowanie i objawy wegetatywne. Objawy odstawienia ustępują zazwyczaj samoistnie w ciągu kilku dni. Należy poinstruować pacjenta, że w takich przypadkach nie powinien ponownie zaczynać przyjmowania leków przeciwbólowych bez porozumienia z lekarzem. Leki zawierające kodeinę mogą być wydawane tylko z przepisu lekarza i stosowane pod ciągłą kontrolą lekarską. Należy poinstruować pacjenta, że odstępowanie osobom trzecim leków przepisanych pacjentowi przez lekarza jest niedozwolone.
Talvosilen - interakcje
Równoczesne stosowanie produktów leczniczych zaburzających czynność ośrodkowego układu nerwowego, takich jak leki uspokajające, nasenne lub psychotropowe (np. chloropromazyna, tiorydazyna, perfenazyna) czy leków przeciwhistaminowych (np. prometazyna, meklozyna) obniżających ciśnienie, jak również innych leków przeciwbólowych, a także picie alkoholu może nasilić działanie uspokajające i depresję ośrodka oddechowego. Równoczesne stosowanie produktów leczniczych zwiększających metabolizm wątrobowy, jak niektóre leki nasenne i przeciwpadaczkowe (np. fenobarbital, fenytoina, karbamazepina) oraz ryfampicyny może powodować uszkodzenie wątroby nawet podczas stosowania zalecanych dawek paracetamolu. Dotyczy to również substancji potencjalnie hepatotoksycznych oraz nadużywania alkoholu. Przyjmowanie produktu leczniczego z pokarmem i (lub) lekami spowalniającymi opróżnianie żołądka (np. propentelina) może opóźnić wchłanianie paracetamolu oraz wystąpienie efektu leczniczego. Przyjmowanie produktu leczniczego z lekami przyśpieszającymi opróżnianie żołądka (np. metoklopramid) może nasilić wchłanianie paracetamolu oraz efekt leczniczy. Produkt leczniczy podawany jednocześnie z AZT (zydowudyna) nasila działanie toksyczne zydowudyny na szpik kostny. Przyjmowanie probenecydu utrudnia sprzęganie paracetamolu z kwasem glukuronowym i prowadzi do około dwukrotnego zmniejszenia klirensu paracetamolu. Przy jednoczesnym przyjmowaniu probenecydu należy zmniejszyć dawkę paracetamolu. Kolestyramina zmniejsza wchłanianie paracetamolu. Podczas przyjmowania produktu leczniczego Talvosilen należy unikać picia alkoholu, ponieważ efekt addycyjny alkoholu ze składnikami leku prowadzi do znacznego zmniejszenia wydolności psychomotorycznej organizmu. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne imipramina, amitryptylina oraz opipramol mogą nasilać depresję ośrodka oddechowego wywołaną przez kodeinę. Jednoczesne stosowanie inhibitorów MAO (takich jak np. tranylcypromina) nasila działania na ośrodkowy układ nerwowy oraz inne działania niepożądane w stopniu trudnym do przewidzenia. Dlatego stosowanie produktu leczniczego Talvosilen można rozpocząć dopiero po dwóch tygodniach od zakończenia terapii lekami z grupy inhibitorów MAO. Jednoczesne stosowanie z częściowymi agonistami (lub antagonistami) opioidowymi, takimi jak np. buprenorfina i pentazocyna może osłabić działanie produktu leczniczego. Cymetydyna i inne leki zmieniające metabolizm wątrobowy mogą nasilać działanie produktu leczniczego Talvosilen. Podczas jednoczesnego stosowania cymetydyny z morfiną obserwowano zahamowanie rozkładu metabolicznego morfiny, prowadzące do wzrostu jej stężenia w osoczu krwi. Nie można wykluczyć wystąpienia takiej reakcji również w przypadku kodeiny. Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych Paracetamol zawarty w produkcie leczniczym Talvosilen może wywierać pewien wpływ na wyniki oznaczeń stężenia kwasu moczowego oraz cukru we krwi.
Czy Talvosilen wpływa na prowadzenie pojazdów ?
Talvosilen może zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, nawet jeśli jest przyjmowany zgodnie z zaleceniem lekarza. Podczas stosowania produktu leczniczego Talvosilen nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.
Talvosilen - przedawkowanie
W przypadku przedawkowania produktu leczniczego Talvosilen mogą wystąpić objawy zatrucia, które odpowiadają objawom zatrucia poszczególnymi składnikami produktu. Objawy zatruć Paracetamol Ryzyko zatrucia dotyczy szczególnie małych dzieci, osób w podeszłym wieku, z chorobami wątroby, uzależnionych od alkoholu, niedożywionych oraz przyjmujących jednocześnie leki indukujące enzymy. W takich przypadkach przedawkowanie może nawet doprowadzić do śmierci. Przypadkowe lub zamierzone przedawkowanie paracetamolu może w ciągu kilku do kilkunastu godzin spowodować nudności, wymioty, nadmierne pocenie, senność i ogólne osłabienie. Objawy te mogą ustąpić następnego dnia, pomimo, że zaczyna rozwijać się uszkodzenie wątroby, które następnie daje objawy rozpierania w nadbrzuszu, powrót nudności i żółtaczkę. Przedawkowanie po podaniu ok. 6 g lub większej dawki paracetamolu jednorazowo u osoby dorosłej, lub jednorazowo 140 mg/kg masy ciała u dziecka, powoduje obumieranie komórek wątroby, co może prowadzić do całkowitej, nieodwracalnej martwicy, później do niewydolności hepatocytów, kwasicy metabolicznej oraz encefalopatii. To z kolei może powodować śpiączkę — nawet ze skutkiem śmiertelnym. Jednocześnie obserwuje się zwiększoną aktywność transaminaz wątrobowych (AspAT, AlaT) i dehydrogenazy mleczanowej oraz zwiększone stężenie bilirubiny, w połączeniu z wydłużeniem czasu protrombinowego, co może wystąpić 12 do 48 godzin od momentu przyjęcia leku. Objawy kliniczne i uszkodzenie wątroby zaczynają być widoczne zazwyczaj po 2 dobach i osiągają swój szczyt po 4-6 dobach. Również w przypadkach, gdy uszkodzenie wątroby nie jest ciężkie, może pojawić się ostra niewydolność nerek z ostrą martwicą kanalików. Do innych objawów niezależnych od wątroby, które obserwowano po przedawkowaniu paracetamolu, należą anomalie tkanki mięśnia sercowego i stany zapalne trzustki. Kodeina Po przedawkowaniu kodeiny mogą wystąpić: zahamowanie ośrodka oddechowego, senność, śpiączka, zwężenie źrenic, wymioty, bóle głowy, zatrzymanie moczu i zaparcie. Obserwowano również sinicę, niedotlenienie narządów, zimną skórę, atonię mięśni szkieletowych, w niektórych przypadkach bradykardię i gwałtowne obniżenie ciśnienia krwi. Czasami, zwłaszcza u dzieci, występują skurcze mięśniowe.Objawy te mogą się nasilić przy jednoczesnym spożyciu alkoholu lub przyjęciu leków zaburzających czynność ośrodkowego układu nerwowego. Kodeina, zwłaszcza w dawkach powyżej 60 mg, może zwiększać napięcie mięśniówki gładkiej. Leczenie zatruć Paracetamol W momencie podejrzenia zatrucia paracetamolem: zaleca się oznaczenie stężenia paracetamolu w osoczu krwi; przeprowadzenie hemodializy może zmniejszyć stężenie paracetamolu we krwi; w ciągu pierwszych 10 godzin wskazane jest dożylne podanie substancji będącej donorem grup SH, np. N-acetylocysteiny. N-acetylocysteina wykazuje w pewnym stopniu działanie ochronne nawet po upływie 10 godzin, aż do 48 godzin od momentu zatrucia. W takim przypadku zaleca się podawanie przez dłuższy okres. Inne możliwości terapeutyczne leczenia zatruć paracetamolem wdraża się w zależności od zakresu, stadium zatrucia i objawów klinicznych, zgodnie z zasadami postępowania w intensywnej terapii. Kodeina W przypadku wystąpienia objawów klinicznych po podaniu dawki kodeiny powyżej 2 mg/kg masy ciała należy monitorować oddech w warunkach zapewniających możliwość reanimacji, aż do ustąpienia objawów. W przypadku braku objawów zaleca się obserwację przez co najmniej 6 godzin od momentu zatrucia. Zniesienie skutków działania kodeiny, przejawiających się depresją ośrodka oddechowego, można uzyskać podając antagonistę opioidów, np. nalokson. Nalokson można podać więcej niż jeden raz, ponieważ działanie kodeiny utrzymuje się dłużej niż działanie naloksonu. W przypadku, gdy nie ma możliwości podania naloksonu, wskazane jest leczenie objawowe, zwłaszcza ułożenie pacjenta w pozycji bocznej bezpiecznej, prowadzenie sztucznego oddychania i terapia przeciwwstrząsowa.
- Substancja czynna:
- Paracetamolum, Codeinum
- Dawka:
- 500mg+20mg
- Postać:
- tabletki
- Działanie:
- Wewnętrzne
- Podmiot odpowiedzialny:
- BENE-ARZNEIMITTEL GMBH
- Grupy:
- Leki przeciwbólowe
- Typ produktu i informacja o imporcie dla leków:
- Gotowy, Lek, Lek w Polsce
- Dostępność:
- Apteki szpitalne, Apteki otwarte
- Podawanie:
- Doustnie
- Ostrzeżenia:
- Silnie działający (B), Narkotyk (N)
- Wydawanie:
- Na receptę Rp
- Rejestracja:
- Decyzja o dopuszczeniu (leki)
- Opakowanie handlowe:
- 20 tabl. (2 blist. po 10 tabl.)
- Charakterystyka produktu leczniczego w formacie PDF :
- Pobierz
CHPL - Charakterystyka produktu leczniczego Talvosilen
Charakterystyka produktu leczniczego (chpl) wygenerowana została automatycznie na podstawie informacji dostępnych w Rejestrze Produktów Leczniczych.
Podobne produkty z tą samą substancją czynną
Dostępny w większości aptek
Dostępny w większości aptek
Dostępny w ponad połowie aptek
Interakcje Talvosilen z innymi lekami
Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie.
Interakcje Talvosilen z żywnością
Nie posiadamy informacji wskazujących, aby podczas zażywania tego leku należało unikać jakichkolwiek produktów żywnościowych.
Najczęściej zadawane pytania dotyczące Talvosilen
Ile kosztuje Talvosilen?
Cena Talvosilen może się różnić w zależności od apteki, regionu, co wynika z indywidualnej polityki cenowej poszczególnych aptek.
Czy Talvosilen jest refundowany?
Talvosilen nie jest refundowany. Jest to preparat, którego koszt pacjent pokrywa w całości, niezależnie od wskazań medycznych czy uprawnień.
Czy Talvosilen jest na receptę?
Talvosilen jest na receptę. Preparat może być wydany wyłącznie z przepisu lekarza ze względu na swoje działanie, możliwe skutki uboczne. Stosowanie takich preparatów wymaga nadzoru lekarskiego.
Czy Talvosilen ma zamiennik bez recepty?
Dla Talvosilen nie ma zamienników bez recepty. Warto skonsultować się z farmaceutą, by dobrać odpowiedni preparat.
Czy Talvosilen ma odpowiednik bez recepty?
Dla Talvosilen nie ma odpowiedników bez recepty. Warto skonsultować się z farmaceutą, by dobrać odpowiedni preparat.
Czy leki zawierające Paracetamolum, Codeinum są dostępne bez recepty?
Leki zawierające Paracetamolum, Codeinum są dostępne bez recepty, które na podstawie danych z serwisu KtoMaLek.pl są widoczne jako dostępne w aptekach. Przed wyborem warto skonsultować się z farmaceutą.
Najnowsze pytania pacjentów dotyczące Talvosilen
Wybierz interesujące Cię informacje:
