Quetiapine Krka tabletki powlekane | 100 mg | 30 tabl.

Każda tabletka powlekana zawiera 25 mg, 100 mg, 200 mg lub 300 mg kwetiapiny (w postaci kwetiapiny fumaranu).

Substancja pomocnicza o znanym działaniu:

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

Równoczesne stosowanie inhibitorów cytochromu P450 3A4, takich jak inhibitory proteazy HIV, azolowe leki przeciwgrzybicze, erytromycyna, klarytromycyna i nefazodon jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.5).

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa

Najczęściej zgłaszane działania niepożądane związane ze stosowaniem kwetiapiny to: senność, zawroty głowy, suchość w jamie ustnej, niewielkie osłabienie, zaparcia, tachykardia, niedociśnienie ortostatyczne i niestrawność.

Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, stosowanie kwetiapiny związane było ze zwiększeniem masy ciała, omdleniami, złośliwym zespołem neuroleptycznym, leukopenią, neutropenią i obrzękami obwodowymi.

Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych

Częstości występowania działań niepożądanych związanych ze stosowaniem kwetiapiny zostały podane zgodnie z zaleceniami CIOMS (Council for International Organizations of Medical Sciences) III Working Group 1995.

Częstość występowania działań niepożądanych jest określona następująco: bardzo często (> =1/10), często (> =1/100 i < 1/10), niezbyt często (> =1/1000 i < 1/100), rzadko (> =1/10 000 i < 1/1000), bardzo rzadko (< 1/10 000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.

1. Patrz punkt 4.4.

2. Senność zazwyczaj występuje podczas pierwszych dwóch tygodni leczenia i zazwyczaj ustępuje podczas dalszego stosowania kwetiapiny.

3. Obserwowano bezobjawowe zwiększenie aktywności (zmiana z wartości prawidłowych do > 3X ULN w dowolnym czasie) aminotransferaz (ALT, AST) oraz gamma-GT u niektórych pacjentów przyjmujących kwetiapinę. Objawy te zwykle ustępowały w trackie dalszego leczenia kwetiapiną.

4. Podobnie jak inne leki przeciwpsychotyczne o działaniu blokującym receptory alfa1 adrenergiczne, kwetiapina może często powodować niedociśnienie ortostatyczne, któremu towarzyszą zawroty głowy, tachykardia oraz u niektórych pacjentów omdlenia, zwłaszcza w początkowym okresie zwiększania dawki (patrz punkt 4.4).

5. W bardzo rzadkich przypadkach dochodziło do nasilenia objawów cukrzycy.

6. Określenie częstości występowania tych działań niepożądanych opiera się jedynie na danych zebranych po wprowadzeniu do obrotu kwetiapiny w postaci tabletek o natychmiastowym uwalnianiu.

7. Stężenie glukozy we krwi na czczo > =126 mg/dl (> =7,0 mmol/l) lub stężenie glukozy we krwi po posiłku > =200 mg/dl (> =11,1 mmol/l) przynajmniej w jednym badaniu.

8. Zwiększenie częstości występowania dysfagii po zastosowaniu kwetiapiny w porównaniu z placebo obserwowano jedynie w badaniach klinicznych pacjentów z epizodami depresji w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych.

9. Definiowane jako przyrost masy ciała o > 7% w stosunku do masy wyjściowej. Pojawia się przeważnie w pierwszych tygodniach leczenia.

10. Objawy odstawienia występowały częściej w badaniach klinicznych kontrolowanych placebo z zastosowaniem kwetiapiny w intensywnej monoterapii, co pozwoliło na ustalenie następujących objawów odstawienia: bezsenność, nudności, ból głowy, biegunka, wymioty, zawroty głowy oraz drażliwość. Częstość występowania tych reakcji zmniejszyła się znacząco po upływie 1 tygodnia od momentu przerwania leczenia.

11. Stężenie triglicerydów > =200 mg/dl (> =2,258 mmol/l) (u pacj entów w wieku > =18 lat) lub > =150 mg/dl (> =1,694 mmol/l) (u pacjentów w wieku < 18 lat) przynajmniej w jednym badaniu.

12. Stężenie cholesterolu > =240 mg/dl (> =6,2064 mmol/l) (u pacjentów w wieku > =18 lat) lub > =200 mg/dl (> =5,172 mmol/l) (u pacjentów w wieku < 18 lat) przynajmniej w jednym badaniu. Bardzo często odnotowywano zwiększenie stężenia LDL o > =30 mg/dl (> =0,769 mmol/l). Średnia zmiana u pacjentów, u których odnotowano takie zwiększenie stężenia, wyniosła 41,7 mg/dl (> =1,07 mmol/l).

13. Zobacz informacje poniżej.

14. Liczba płytek krwi < =100 x 109/l przynajmniej w jednym badaniu.

15. W badaniach klinicznych zgłaszano zdarzenia niepożądane dotyczące zwiększenia aktywności fosfokinazy kreatynowej we krwi, niewiążące się ze złośliwym zespołem neuroleptycznym.

16. Stężenie proklatyny u mężczyzn (u pacjentów w wieku > 18 lat): > 20 mcg/l (> 869,56 pmol/l); zaś u kobiet > 30 mcg/l (> 1304,34 pmol/l) w dowolnym momencie leczenia.

17. Może prowadzić do upadków.

18. Stężenie HDL u mężczyzn < 40 mg/dl (1,025 mmol/l); zaś u kobiet wyniósł < 50 mg/dl (1,282 mmol/l) w dowolnym momencie leczenia.

19. Częstość zmian odstępie QT z wartości < 450 ms. do > =450 ms. ze wzrostem o > =30 ms. Badania kliniczne kontrowane placebo z zastosowaniem kwetiapiny wykazały, że średnia wartość zmiany oraz częstość występowania zmian odstępu QT o klinicznym znaczeniu była porównywalna w grupie otrzymującej kwetiapinę i w grupie placebo.

20. Zmiana z > 132 mml/l do < =132 mml/l w przynajmniej jednym badaniu.

21.Opisywano również przypadki myśli i zachowań samobójczych w trakcie leczenia kwetiapiną oraz we wczesnym okresie po odstawieniu kwetiapiny (patrz punkty 4.4 i 5.1).

22. Patrz punkt 5.1.

23. We wszystkich badaniach, łącznie z przedłużeniem otwartego badania głównego, przynajmniej raz odnotowano zmniejszenie stężenia hemoglobiny do < =13 g/dl (8,07 mmol/l) u mężczyzn i < =12 g/dl (7,45 mmol/l) u kobiet wśród 11% pacjentów przyjmujących kwetiapinę. U tych pacjentów średnie maksymalne zmniejszenie stężenia hemoglobiny w dowolnym czasie wynosiło 1,50 g/dl.

24. Doniesienia te pojawiały się często w kontekście tachykardii, zawrotów głowy, niedociśnienia ortostatycznego i (lub) podstawowej choroby serca i układu oddechowego.

25. W oparciu o zmiany od prawidłowego punktu początkowego do potencjalnie istotnej klinicznie wartości w dowolnym czasie we wszystkich badaniach. Zmiany całkowitej T 4, wolnej T4, całkowitej T3 i wolnej T3 definiowane są jako < 0,8 x LLN (pmol/l), a zmiany w TSH jako > 5 mIU/l w dowolnym czasie.

26. W oparciu o podwyższoną częstość wymiotów u osób w wieku podeszłym (> =65 rok życia).

27. Zmiana liczby neutrofilów z wyjściowej wartości > =1,5 x 109/l do < 0,5 x 109/l w dowolnym momencie w trakcie leczenia.

28.W oparciu o zmiany od prawidłowych wartości wyjściowych do potencjalnie istotnej klinicznie wartości w dowolnym czasie we wszystkich badaniach. Zmiany eozynofilów są definiowane jako > 1x 109 komórek/l w dowolnym czasie.

29. W oparciu o zmiany od prawidłowych wartości wstępnych do potencjalnie istotnej klinicznie wartości w dowolnym czasie we wszystkich badaniach. Zmiany w WBC są definiowane jako

< = 3x109 komórek/l w dowolnym czasie.

30.W oparciu o zgłoszenia zdarzeń niepożądanych zespołu metabolicznego ze wszystkich badań klinicznych dotyczących kwetiapiny.

31.U niektórych pacjentów obserwowano w badaniach klinicznych pogorszenie więcej niż jednego z czynników metabolicznych: masy ciała, stężenia glukozy we krwi oraz lipidów (patrz punkt 4.4).

32. Patrz punk 4.6.

xx Może wystąpić na początku lub niedługo po rozpoczęciu leczenia oraz jest związana z niedociśnieniem i (lub) omdleniami. Częstość określono w oparciu o przypadki bradykardii i związanych z nią zdarzeń zgłoszone w raportach o działaniach niepożądanych we wszystkich badaniach klinicznych z zastosowaniem kwetiapiny.

Opis wybranych działań niepożądanych

Podczas stosowania leków neuroleptycznych obserwowano przypadki wydłużenia odstępu QT, przedsionkowych zaburzeń rytmu, nagłych niespodziewanych zgonów, zatrzymania akcji serca i torsades de pointes, które są uznane za charakterystyczne dla tej grupy leków.

Dzieci i młodzież (w wieku od 10 do 17 lat)

Powyżej wymienione działania niepożądane u dorosłych odnoszą się również do dzieci i młodzieży. Poniżej przedstawiono zbiorcze zestawienie działań niepożądanych występujących częściej u dzieci i młodzieży (w wieku od 10 do 17 lat) niż u pacjentów dorosłych lub działań niepożądanych, których nie stwierdzono u pacjentów dorosłych.

Częstość występowania działań niepożądanych jest określona następująco: bardzo często (> =1/10); często (> =1/100 i < 1/10); niezbyt często (> =1/1000 i < 1/100); rzadko (> =1/10000 i < 1/1000); bardzo rzadko (< 1/10 000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.

1. Stężenie prolaktyny u chłopców (u pacjentów w wieku < 18 lat): > 20 mcg/l (> 869,56 pmol/l); u dziewcząt zaś > 26 mcg/l (> 1130,428 pmol/l) w dowolnym momencie. Zwiększenie stężenia prolaktyny do > 100 mcg/l wystąpiło u mniej niż 1% pacjentów.

2. Na podstawie zmian powyżej klinicznie znaczących wartości progowych [przyjęte zgodnie z wytycznymi Narodowego Instytutu Zdrowia (National Institute of Health)] lub wzrostu skurczowego ciśnienia tętniczego > 20 mmHg lub wzrostu rozkurczowego ciśnienia tętniczego > 10 mmHg w dowolnym momencie w czasie trwania 2 badań klinicznych dotyczących zaostrzeń (3-6 tygodni) kontrolowanych placebo, przeprowadzonych u dzieci i młodzieży.

3. Patrz punkt 5.1

4. Uwaga: Częstość występowania działań niepożądanych jest zgodna z tą obserwowaną u dorosłych, jednak wystąpienie drażliwości u dzieci i młodzieży może być związane z innymi implikacjami klinicznymi niż u dorosłych.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych {aktualny adres, nr telefonu i faksu ww. Departamentu } e-mail: adr@urpl.gov.pl.

Dawkowanie

Dorośli:

Schizofrenia

W leczeniu schizofrenii produkt leczniczy Quetiapine Krka należy podawać dwa razy na dobę. Całkowita dawka dobowa przez pierwsze cztery dni leczenia wynosi 50 mg (dzień 1), 100 mg (dzień 2), 200 mg (dzień 3) i 300 mg (dzień 4).

Od czwartego dnia dawka powinna być stopniowo zwiększana do zazwyczaj skutecznej dawki, w zakresie 300-450 mg/dobę. W zależności od indywidualnej odpowiedzi klinicznej i tolerancji pacjenta na leczenie, można stosować dawkę w zakresie 150-750 mg/dobę.

Epizody maniakalne o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych

W leczeniu epizodów maniakalnych związanych z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi produkt leczniczy Quetiapine Krka należy podawać dwa razy na dobę. Całkowita dawka dobowa w ciągu pierwszych czterech dni leczenia wynosi 100 mg (dzień 1), 200 mg (dzień 2), 300 mg (dzień 3) i 400 mg (dzień 4).

Następnie dawkę można zwiększać o maksymalnie 200 mg na dobę do dawki 800 mg/dobę w dniu szóstym. W zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji pacjenta na leczenie, można stosować dawkę w zakresie 200-800 mg/dobę. Zazwyczaj dawka skuteczna mieści się w zakresie 400-800 mg/dobę.

Epizody depresji w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych

Quetiapine Krka należy podawać raz na dobę przed snem. Całkowita dawka dobowa w ciągu czterech pierwszych dni leczenia wynosi odpowiednio: 50 mg (dzień 1), 100 mg (dzień 2), 200 mg (dzień 3) oraz 300 mg (dzień 4). Zalecana dawka dobowa wynosi 300 mg. W badaniach klinicznych nie zaobserwowano dodatkowych korzyści w grupie osób przyjmujących dawki 600 mg w porównaniu do grupy osób przyjmujących dawki 300 mg (patrz punkt 5.1). W indywidualnych przypadkach dawka 600 mg może okazać się korzystna. Dawki większe niż 300 mg powinny być wprowadzane przez lekarzy posiadających doświadczenie w leczeniu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych. W badaniach klinicznych wykazano możliwość zmniejszenia dawki do 200 mg u tych pacjentów, u których istnieją obawy dotyczące tolerancji leku.

Zapobieganie nawrotom w zaburzeniach afektywnych dwubiegunowych

Pacjenci, u których wystąpiła odpowiedź na leczenie kwetiapiną w ostrych zaburzeniach afektywnych dwubiegunowych, powinni kontynuować terapię kwetiapiną w tej samej dawce, aby zapobiegać nawrotom epizodów maniakalnych, mieszanych lub depresyjnych w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych. Dawka kwetiapiny może być dostosowana w zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji leku przez pacjenta w zakresie dawek 300-800 mg/dobę podawanych dwa razy na dobę. Ważne, aby w czasie leczenia podtrzymującego stosować najmniejszą skuteczną dawkę.

Pacjenci w podeszłym wieku

Podobnie jak inne leki przeciwpsychotyczne i leki przeciwdepresyjne, produkt leczniczy Quetiapine Krka należy stosować ostrożnie u osób w podeszłym wieku, zwłaszcza w początkowym okresie leczenia.

U pacjentów w podeszłym wieku, w zależności od odwiedzi klinicznej i tolerancji leku przez pacjenta może być konieczne wolniejsze zwiększanie dawki kwetiapiny i stosowanie mniejszej terapeutycznej dawki dobowej niż u młodszych pacjentów. Średni klirens kwetiapiny w osoczu u pacjentów w podeszłym wieku był zmniejszony o 30-50% w porównaniu z wartościami występującymi u młodszych pacjentów.

Nie badano skuteczności i bezpieczeństwa stosowania kwetiapiny u pacjentów powyżej 65 roku życia z epizodami depresyjnymi w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych.

Dzieci i młodzież

Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Quetiapine Krka u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 roku życia ze względu na brak danych uzasadniających stosowanie w tej grupie wiekowej.

Dostępne dane z kontrolowanych placebo badań klinicznych z zastosowaniem kwetiapiny. przedstawiono w punkach 4.4, 4.8, 5.1 i 5.2.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

Kwetiapina w znacznym stopniu jest metabolizowana w wątrobie. Dlatego też produkt leczniczy Quetiapine Krka należy ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, szczególnie w początkowym okresie stosowania. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby leczenie należy rozpoczynać od dawki 25 mg/dobę. Dawkę można zwiększać o 25-50 mg/dobę, aż do osiągnięcia skutecznej dawki, zależnie od indywidualnej odpowiedzi klinicznej i tolerancji leczenia przez pacjenta..

Sposób podawania

Quetiapine Krka można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłków.

Dla każdego wskazania schemat dawkowania jest inny. Należy dopilnować, aby pacjent otrzymał

dokładne informacje dotyczące dawkowania odpowiedniego w jego chorobie.

Ponieważ kwetiapina ma kilka wskazań do stosowania, profil bezpieczeństwa należy rozpatrywać u poszczególnych pacjentów w odniesieniu do rodzaju wskazania oraz podawanej dawki.

Dzieci i młodzież (w wieku od 10 do 17 lat)

Kwetiapina nie jest zalecana u dzieci i młodzieży poniżej 18. roku życia, ze względu na brak danych uzasadniających stosowanie w tej grupie wiekowej. Badania kliniczne dotyczące stosowania kwetiapiny wykazały, iż w porównaniu do znanego profilu bezpieczeństwa określonego dla pacjentów dorosłych (patrz punkt 4.8), poszczególne działania niepożądane występowały ze zwiększoną częstością u dzieci i młodzieży (zwiększony apetyt, zwiększenie stężenia prolaktyny w osoczu i objawy pozapiramidowe). W tej grupie wiekowej zidentyfikowano również jedno działanie nieobserwowane wcześniej w badaniach u pacjentów dorosłych (zwiększone ciśnienie tętnicze krwi). U dzieci i młodzieży wykryto również zmiany w testach czynności tarczycy.

Ponadto, długotrwałe bezpieczeństwo wpływu leczenia kwetiapiną na wzrost i dojrzewanie badano nie dłużej niż przez 26 tygodni. Długotrwałe implikacje dla rozwoju poznawczego i zachowania nie są znane.

W kontrolowanych placebo badaniach klinicznych u dzieci i młodzieży ze schizofrenią i epizodami maniakalnymi w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych leczonych kwetiapiną, stwierdzano większą częstość objawów pozapiramidowych w porównaniu z placebo (patrz punkt 4.8).

Samobójstwo/myśli samobójcze lub pogorszenie stanu klinicznego

Depresja jest związana ze zwiększonym ryzykiem występowania myśli samobójczych, samookaleczeń oraz samobójstw (zdarzenia związane z próbami samobójczymi). Ryzyko to utrzymuje się do czasu wystąpienia znaczącej remisji. Poprawa stanu pacjenta może nie wystąpić przez kilka pierwszych tygodni leczenia lub dłużej , dlatego pacjenci powinni pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarską do czasu wystąpienia poprawy. Ogólne doświadczenie kliniczne wskazuje, że ryzyko samobójstw może być większe we wczesnej fazie poprawy stanu klinicznego pacjenta.

Ponadto lekarze powinni wziąć pod uwagę ryzyko zachowań samobójczych w przypadku nagłego odstawienia kwetiapiny ze względu na znane czynniki ryzyka leczonej choroby.

Inne zaburzenia psychiczne, w których stosowana jest kwetiapina, mogą również zwiększać ryzyko zachowań samobójczych. Ponadto zaburzenia te mogą współistnieć z epizodami dużej depresji. W związku z tym u pacjentów leczonych z powodu innych zaburzeń psychicznych należy podjąć takie same środki ostrożności jak u pacjentów z epizodami dużej depresji.

Pacjenci z zachowaniami samobójczymi w wywiadzie lub pacjenci wykazujący przed rozpoczęciem leczenia skłonności samobójcze znacznego stopnia należą do grupy zwiększonego ryzyka myśli samobójczych lub prób samobójczych i należy ich poddać uważnej obserwacji w trakcie leczenia. Metaanaliza kontrolowanych placebo badań klinicznych z zastosowaniem leków przeciwdepresyjnych stosowanych u dorosłych pacjentów z zaburzeniami psychicznymi wykazała zwiększone (w porównaniu z placebo) ryzyko zachowań samobójczych u pacjentów w wieku poniżej 25 lat stosujących leki przeciwdepresyjne.

W trakcie leczenia, zwłaszcza na początku terapii i w przypadku zmiany dawki, należy uważnie obserwować pacjentów, szczególnie tych z grupy podwyższonego ryzyka. Pacjentów (oraz ich opiekunów) należy uprzedzić o konieczności zwrócenia uwagi na każdy objaw klinicznego nasilenia choroby, wystąpienie zachowań lub myśli samobójczych oraz nietypowych zmian w zachowaniu, a w razie ich pojawienia się, o konieczności natychmiastowego zwrócenia się do lekarza.

Krótkoterminowe badania kliniczne kontrolowane placebo z udziałem pacjentów z epizodami dużej depresji w zaburzeniach afektywnych dwubiegunowych, wykazały zwiększone ryzyko zachowań samobójczych w grupie pacjentów w wieku poniżej 25 lat, którym podano kwetiapinę, w porównaniu do grupy osób otrzymującej placebo (w grupie przyjmującej kwetiapinę ryzyko wyniosło 3%, a w grupie przyjmującej placebo 0%).

Objawy pozapiramidowe

W badaniach klinicznych kontrolowanych placebo u dorosłych pacjentów leczonych z powodu epizodów dużej depresji w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych stosowanie kwetiapiny było związane ze zwiększoną częstością występowania objawów pozapiramidowych (ang. Extrapyramidal Syndrome, EPS) w porównaniu do grupy placebo (patrz punkty 4.8 i 5.1). Stosowanie kwetiapiny wiąże się z występowaniem akatyzji, stanu polegającego na subiektywnym odczuwaniu nieprzyjemnego lub dokuczliwego niepokoju wraz z niemożnością stania lub siedzenia w jednym miejscu. Stan ten występuje najczęściej w ciągu pierwszych kilku tygodni leczenia. U pacjentów z niepokojem psychoruchowym zwiększenie dawki może być szkodliwe.

Późne dyskinezy

Jeśli pojawią się przedmiotowe i podmiotowe objawy późnych dyskinez, należy rozważyć zmniejszenie dawki lub odstawienie kwetiapiny. Objawy dyskinez późnych mogą się pogłębić a nawet pojawić po przerwaniu terapii (patrz punkt 4.8).

Senność i zawroty głowy

Leczenie kwetiapiną powodowało występowanie senności i związanych z nią objawów, takich jak uspokojenie (patrz punkt 4.8). W badaniach klinicznych pacjentów z epizodami depresyjnymi w zaburzeniach afektywnych dwubiegunowych objawy te pojawiały się zazwyczaj w ciągu 3 pierwszych dni leczenia i miały przede wszystkim łagodne lub umiarkowane nasilenie. Pacjenci z epizodami depresji w zaburzeniach afektywnych dwubiegunowych, u których występuje senność o znacznym nasileniu, mogą wymagać częstszych kontroli lekarskich, przez co najmniej 2 tygodnie od czasu wystąpienia senności lub do czasu wystąpienia poprawy. W takim przypadku można rozważyć przerwanie leczenia.

Kwetiapina może powodować niedociśnienie ortostatyczne połączone z zawrotami głowy (patrz punkt 4.8). Podobnie jak w przypadku senności, objawy te pojawiają się zazwyczaj w początkowym okresie zwiększania dawki. Może to prowadzić do zwiększonej częstości przypadkowych obrażeń (upadków), zwłaszcza u osób w wieku podeszłym. Dlatego pacjentom zaleca się ostrożność, aż do momentu zaznajomienia się z potencjalnymi działaniami niepożądanymi kwetiapiny.

Choroby układu sercowo-naczyniowego

Kwetiapinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z rozpoznaną chorobą układu sercowo-naczyniowego, chorobą naczyń mózgowych lub innymi zaburzeniami predysponującymi do niedociśnienia tętniczego.

Kwetiapina może powodować niedociśnienie ortostatyczne, zwłaszcza w początkowym okresie zwiększania dawki, dlatego też należy rozważyć zmniejszenie dawki lub wolniejsze jej zwiększanie, jeśli wystąpi taka potrzeba. U pacjentów z pierwotnymi chorobami układu sercowo-naczyniowego rozważyć można wolniejsze zwiększanie dawki.

Napady drgawkowe

W kontrolowanych badaniach klinicznych nie wykazano różnicy w częstości występowania napadów drgawkowych u pacjentów leczonych kwetiapiną lub otrzymujących placebo. Brak danych dotyczących częstości występowania drgawek u pacjentów z napadami drgawkowymi w wywiadzie. Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z napadami drgawkowymi w wywiadzie (patrz punkt 4.8).

Złośliwy zespół neuroleptyczny

Złośliwy zespół neuroleptyczny związany jest ze stosowaniem leków przeciwpsychotycznych, w tym kwetiapiny (patrz punkt 4.8). Objawy kliniczne obejmują hipertermię, zaburzenia stanu psychicznego, sztywność mięśni, zaburzenia czynności układu autonomicznego oraz zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej. W razie ich wystąpienia należy przerwać stosowanie kwetiapiny oraz zastosować odpowiednie leczenie.

Ciężka neutropenia

W badaniach klinicznych niezbyt często zgłaszano występowanie ciężkiej neutropenii (liczba neutrofilów < 0,5 x 109/l). Większość przypadków ciężkiej neutropenii wystąpiła w ciągu kilku miesięcy po rozpoczęciu terapii kwetiapiną. Nie ma ona wyraźnego związku z wielkością dawki. Z doświadczenia po wprowadzeniu leku do obrotu wynika, iż po przerwaniu terapii kwetiapiną leukopenia i (lub) neutropenia ustępowały. Prawdopodobnymi czynnikami ryzyka neutropenii są: mała liczba białych krwinek (ang. White Blood Cell, WBC) przed rozpoczęciem leczenia oraz neutropenia wywołana przez leki w wywiadzie. Należy przerwać stosowanie kwetiapiny, jeśli liczba neutrofilów wynosi < 1,0 x 109/l. Należy obserwować pacjenta pod kątem wystąpienia oznak i objawów zakażeń oraz kontrolować liczbę neutrofilów (aż ich liczba przekroczy 1,5 x 109/l) (patrz punkt 5.1).

Interakcje

Patrz również punkt 4.5.

Jednoczesne stosowanie kwetiapiny z silnymi induktorami enzymów wątrobowych, takimi jak karbamazepina lub fenytoina, może znacząco zmniejszyć stężenie kwetiapiny w osoczu, co może wpływać na skuteczność leczenia kwetiapiną.

U pacjentów stosujących induktory enzymów wątrobowych można rozpocząć leczenie kwetiapiną, jeśli w opinii lekarza korzyści wynikające ze stosowania kwetiapiny przeważają nad ryzykiem związanym z przerwaniem stosowania induktorów enzymów wątrobowych. Ważne, aby jakiekolwiek zmiany leku indukującego enzymy wątrobowe dokonywane były stopniowo, i jeśli jest to konieczne, zastąpić go lekiem nieindukującym enzymów wątrobowych (np. walproinianem sodu).

Masa ciała

U pacjentów przyjmujących kwetiapinę stwierdzano przyrost masy ciała. Pacjenta należy ważyć i odpowiednio postępować, zgodnie z wytycznymi dotyczącymi stosowania leków przeciwpsychotycznych (patrz punkty 4.8 i 5.1).

Hiperglikemia

Istnieją rzadkie doniesienia o hiperglikemii i (lub) rozwoju lub nasilenia cukrzycy, której czasem towarzyszyła kwasica ketonowa lub śpiączka. Opisywano też kilka przypadków śmiertelnych (patrz punkt 4.8). Niekiedy donoszono o wcześniejszym zwiększeniu masy ciała, co mogło być czynnikiem predysponującym. Zaleca się odpowiedni monitoring kliniczny, zgodny z wytycznymi dotyczącymi stosowania leków przeciwpsychotycznych. Pacjenci stosujący jakikolwiek lek przeciwpsychotyczny, w tym kwetiapinę, powinni być obserwowani pod kątem wystąpienia objawów hiperglikemii (takich jak polidypsja, poliuria, polifagia i osłabienie). Pacjenci z cukrzycą lub wysokim ryzykiem wystąpienia cukrzycy powinni być regularnie kontrolowani pod kątem pogorszenia kontroli stężenia glukozy. Należy regularnie kontrolować masę ciała.

Lipidy

W badaniach klinicznych dotyczących kwetiapiny obserwowano zwiększenie stężenia triglicerydów, cholesterolu LDL i całkowitego cholesterolu oraz zmniej szenie stężenia cholesterolu HDL (patrz punkt 4.8). W wypadku zmian stężenia lipidów należy postępować zgodnie z praktyką kliniczną.

Ryzyko metaboliczne

Obserwowane w badaniach klinicznych zmiany masy ciała, stężenia glukozy (patrz hiperglikemia) i lipidów we krwi mogą być przyczyną pogorszenia profilu ryzyka metabolicznego u pacjentów (w tym pacjentów z prawidłowymi wartościami wyjściowymi), co wymaga właściwego postępowania klinicznego (patrz punkt 4.8).

Wydłużenie odstępu QT

Dane z badań klinicznych i ze stosowania kwetiapiny zgodnie z Charakterystyką Produktu Leczniczego wykazały, iż podawanie kwetiapiny nie powodowało wydłużenia odstępu QT. Po wprowadzeniu leku do obrotu, wydłużenie odstępu QT obserwowano podczas stosowania kwetiapiny w dawkach terapeutycznych (patrz punkt 4.8) i po przedawkowaniu (patrz punkt 4.9). Podobnie jednak jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, należy zachować ostrożność, jeśli kwetiapina przepisywana jest pacjentom z chorobami układu sercowo-naczyniowego lub wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym. Ostrożność zalecana jest również, jeśli kwetiapina stosowana jest jednocześnie z innymi lekami wydłużającymi odstęp QT lub lekami neuroleptycznymi, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT, jak również u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, przerostem mięśnia sercowego, hipokaliemią lub hipomagnezemią (patrz punkt 4.5).

Objawy odstawienia

Po nagłym odstawieniu kwetiapiny obserwowano ostre objawy odstawienia, takie jak: bezsenność, nudności, ból głowy, biegunka, wymioty, zawroty głowy i drażliwość. Zaleca się zatem stopniowe odstawianie leku w czasie nie krótszym niż 1-2 tygodnie (patrz punkt 4.8).

Pacjenci w podeszłym wieku z psychozą związaną z otępieniem

Kwetiapina nie została zatwierdzona do leczenia psychozy związanej z otępieniem.

W randomizowanych, kontrolowanych placebo badaniach z udziałem pacjentów z otępieniem, stosujących niektóre atypowe leki przeciwpsychotyczne, wykazano około 3-krotne zwiększenie ryzyka naczyniowo-mózgowych zdarzeń niepożądanych. Mechanizm tego zwiększenia ryzyka nie jest znany. Zwiększenia ryzyka nie można wykluczyć w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych lub w innych grupach pacjentów. Kwetiapinę należy ostrożnie stosować u pacjentów z czynnikami ryzyka udaru mózgu.

W metaanalizie dotyczącej atypowych leków przeciwpsychotycznych wykazano, że u pacjentów w podeszłym wieku z psychozą związaną z otępieniem ryzyko zgonu jest zwiększone w porównaniu z grupą placebo. Jednakże, w dwóch 10-tygodniowych, kontrolowanych placebo badaniach dotyczących kwetiapiny, przeprowadzonych w takiej samej grupie pacjentów (n=710; średni wiek: 83 lata; przedział wiekowy: 56-99 lat), częstość występowania zgonów u pacjentów leczonych kwetiapiną wynosiła 5,5% w porównaniu z 3,2% w grupie placebo. Przyczyny zgonów pacjentów w trakcie badań klinicznych były różne, zgodne ze spodziewanymi dla tej populacji. Powyższe dane nie określają związku przyczynowego pomiędzy leczeniem kwetiapiną a zgonami pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem.

Dysfagia

Podczas stosowania kwetiapiny obserwowano przypadki dysfagii (patrz punkt 4.8). Kwetiapina powinna być stosowana z zachowaniem ostrożności u pacjentów z ryzykiem zachłystowego zapalenia płuc.

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (VTE)

Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych zgłaszano incydenty żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ang. venous thromboembolism, VTE). U pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi często występują nabyte czynniki ryzyka zakrzepicy z zatorami w układzie żylnym, z tego względu przed rozpoczęciem oraz w trakcie leczenia kwetiapiną należy rozpoznać wszystkie możliwe czynniki ryzyka VTE oraz podjąć odpowiednie działania prewencyjne.

Zapalenie trzustki

W badaniach klinicznych oraz po wprowadzeniu kwetiapiny do obrotu odnotowano przypadki zapalenia trzustki, jednak związek przyczynowo-skutkowy nie został ustalony. W zgłoszeniach z okresu po wprowadzeniu leku do obrotu u wielu pacjentów występowały czynniki ryzyka, mające związek z zapaleniem trzustki, takie jak podwyższone stężenie triglicerydów (patrz punkt 4.4.), kamica żółciowa oraz spożywanie alkoholu, choć nie wszystkie takie przypadki były związane z czynnikami ryzyka.

Dodatkowe informacje

Dane dotyczące stosowania kwetiapiny w skojarzeniu z diwalproinianem lub litem w leczeniu ostrych epizodów maniakalnych o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego są ograniczone. Jednakże leczenie skojarzone było dobrze tolerowane (patrz punkt 4.8 i 5.1). Dane wykazały działanie addycyjne w 3 tygodniu stosowania.

Laktoza

Produkt leczniczy Quetiapine Krka zawiera laktozę. Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, z niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni stosować tego produktu leczniczego.

Ponieważ kwetiapina ma kilka wskazań do stosowania, profil bezpieczeństwa należy rozpatrywać u poszczególnych pacjentów w odniesieniu do rodzaju wskazania oraz podawanej dawki.

Dzieci i młodzież (w wieku od 10 do 17 lat)

Kwetiapina nie jest zalecana u dzieci i młodzieży poniżej 18. roku życia, ze względu na brak danych uzasadniających stosowanie w tej grupie wiekowej. Badania kliniczne dotyczące stosowania kwetiapiny wykazały, iż w porównaniu do znanego profilu bezpieczeństwa określonego dla pacjentów dorosłych (patrz punkt 4.8), poszczególne działania niepożądane występowały ze zwiększoną częstością u dzieci i młodzieży (zwiększony apetyt, zwiększenie stężenia prolaktyny w osoczu i objawy pozapiramidowe). W tej grupie wiekowej zidentyfikowano również jedno działanie nieobserwowane wcześniej w badaniach u pacjentów dorosłych (zwiększone ciśnienie tętnicze krwi). U dzieci i młodzieży wykryto również zmiany w testach czynności tarczycy.

Ponadto, długotrwałe bezpieczeństwo wpływu leczenia kwetiapiną na wzrost i dojrzewanie badano nie dłużej niż przez 26 tygodni. Długotrwałe implikacje dla rozwoju poznawczego i zachowania nie są znane.

W kontrolowanych placebo badaniach klinicznych u dzieci i młodzieży ze schizofrenią i epizodami maniakalnymi w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych leczonych kwetiapiną, stwierdzano większą częstość objawów pozapiramidowych w porównaniu z placebo (patrz punkt 4.8).

Samobójstwo/myśli samobójcze lub pogorszenie stanu klinicznego

Depresja jest związana ze zwiększonym ryzykiem występowania myśli samobójczych, samookaleczeń oraz samobójstw (zdarzenia związane z próbami samobójczymi). Ryzyko to utrzymuje się do czasu wystąpienia znaczącej remisji. Poprawa stanu pacjenta może nie wystąpić przez kilka pierwszych tygodni leczenia lub dłużej , dlatego pacjenci powinni pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarską do czasu wystąpienia poprawy. Ogólne doświadczenie kliniczne wskazuje, że ryzyko samobójstw może być większe we wczesnej fazie poprawy stanu klinicznego pacjenta.

Ponadto lekarze powinni wziąć pod uwagę ryzyko zachowań samobójczych w przypadku nagłego odstawienia kwetiapiny ze względu na znane czynniki ryzyka leczonej choroby.

Inne zaburzenia psychiczne, w których stosowana jest kwetiapina, mogą również zwiększać ryzyko zachowań samobójczych. Ponadto zaburzenia te mogą współistnieć z epizodami dużej depresji. W związku z tym u pacjentów leczonych z powodu innych zaburzeń psychicznych należy podjąć takie same środki ostrożności jak u pacjentów z epizodami dużej depresji.

Pacjenci z zachowaniami samobójczymi w wywiadzie lub pacjenci wykazujący przed rozpoczęciem leczenia skłonności samobójcze znacznego stopnia należą do grupy zwiększonego ryzyka myśli samobójczych lub prób samobójczych i należy ich poddać uważnej obserwacji w trakcie leczenia. Metaanaliza kontrolowanych placebo badań klinicznych z zastosowaniem leków przeciwdepresyjnych stosowanych u dorosłych pacjentów z zaburzeniami psychicznymi wykazała zwiększone (w porównaniu z placebo) ryzyko zachowań samobójczych u pacjentów w wieku poniżej 25 lat stosujących leki przeciwdepresyjne.

W trakcie leczenia, zwłaszcza na początku terapii i w przypadku zmiany dawki, należy uważnie obserwować pacjentów, szczególnie tych z grupy podwyższonego ryzyka. Pacjentów (oraz ich opiekunów) należy uprzedzić o konieczności zwrócenia uwagi na każdy objaw klinicznego nasilenia choroby, wystąpienie zachowań lub myśli samobójczych oraz nietypowych zmian w zachowaniu, a w razie ich pojawienia się, o konieczności natychmiastowego zwrócenia się do lekarza.

Krótkoterminowe badania kliniczne kontrolowane placebo z udziałem pacjentów z epizodami dużej depresji w zaburzeniach afektywnych dwubiegunowych, wykazały zwiększone ryzyko zachowań samobójczych w grupie pacjentów w wieku poniżej 25 lat, którym podano kwetiapinę, w porównaniu do grupy osób otrzymującej placebo (w grupie przyjmującej kwetiapinę ryzyko wyniosło 3%, a w grupie przyjmującej placebo 0%).

Objawy pozapiramidowe

W badaniach klinicznych kontrolowanych placebo u dorosłych pacjentów leczonych z powodu epizodów dużej depresji w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych stosowanie kwetiapiny było związane ze zwiększoną częstością występowania objawów pozapiramidowych (ang. Extrapyramidal Syndrome, EPS) w porównaniu do grupy placebo (patrz punkty 4.8 i 5.1). Stosowanie kwetiapiny wiąże się z występowaniem akatyzji, stanu polegającego na subiektywnym odczuwaniu nieprzyjemnego lub dokuczliwego niepokoju wraz z niemożnością stania lub siedzenia w jednym miejscu. Stan ten występuje najczęściej w ciągu pierwszych kilku tygodni leczenia. U pacjentów z niepokojem psychoruchowym zwiększenie dawki może być szkodliwe.

Późne dyskinezy

Jeśli pojawią się przedmiotowe i podmiotowe objawy późnych dyskinez, należy rozważyć zmniejszenie dawki lub odstawienie kwetiapiny. Objawy dyskinez późnych mogą się pogłębić a nawet pojawić po przerwaniu terapii (patrz punkt 4.8).

Senność i zawroty głowy

Leczenie kwetiapiną powodowało występowanie senności i związanych z nią objawów, takich jak uspokojenie (patrz punkt 4.8). W badaniach klinicznych pacjentów z epizodami depresyjnymi w zaburzeniach afektywnych dwubiegunowych objawy te pojawiały się zazwyczaj w ciągu 3 pierwszych dni leczenia i miały przede wszystkim łagodne lub umiarkowane nasilenie. Pacjenci z epizodami depresji w zaburzeniach afektywnych dwubiegunowych, u których występuje senność o znacznym nasileniu, mogą wymagać częstszych kontroli lekarskich, przez co najmniej 2 tygodnie od czasu wystąpienia senności lub do czasu wystąpienia poprawy. W takim przypadku można rozważyć przerwanie leczenia.

Kwetiapina może powodować niedociśnienie ortostatyczne połączone z zawrotami głowy (patrz punkt 4.8). Podobnie jak w przypadku senności, objawy te pojawiają się zazwyczaj w początkowym okresie zwiększania dawki. Może to prowadzić do zwiększonej częstości przypadkowych obrażeń (upadków), zwłaszcza u osób w wieku podeszłym. Dlatego pacjentom zaleca się ostrożność, aż do momentu zaznajomienia się z potencjalnymi działaniami niepożądanymi kwetiapiny.

Choroby układu sercowo-naczyniowego

Kwetiapinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z rozpoznaną chorobą układu sercowo-naczyniowego, chorobą naczyń mózgowych lub innymi zaburzeniami predysponującymi do niedociśnienia tętniczego.

Kwetiapina może powodować niedociśnienie ortostatyczne, zwłaszcza w początkowym okresie zwiększania dawki, dlatego też należy rozważyć zmniejszenie dawki lub wolniejsze jej zwiększanie, jeśli wystąpi taka potrzeba. U pacjentów z pierwotnymi chorobami układu sercowo-naczyniowego rozważyć można wolniejsze zwiększanie dawki.

Napady drgawkowe

W kontrolowanych badaniach klinicznych nie wykazano różnicy w częstości występowania napadów drgawkowych u pacjentów leczonych kwetiapiną lub otrzymujących placebo. Brak danych dotyczących częstości występowania drgawek u pacjentów z napadami drgawkowymi w wywiadzie. Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z napadami drgawkowymi w wywiadzie (patrz punkt 4.8).

Złośliwy zespół neuroleptyczny

Złośliwy zespół neuroleptyczny związany jest ze stosowaniem leków przeciwpsychotycznych, w tym kwetiapiny (patrz punkt 4.8). Objawy kliniczne obejmują hipertermię, zaburzenia stanu psychicznego, sztywność mięśni, zaburzenia czynności układu autonomicznego oraz zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej. W razie ich wystąpienia należy przerwać stosowanie kwetiapiny oraz zastosować odpowiednie leczenie.

Ciężka neutropenia

W badaniach klinicznych niezbyt często zgłaszano występowanie ciężkiej neutropenii (liczba neutrofilów < 0,5 x 109/l). Większość przypadków ciężkiej neutropenii wystąpiła w ciągu kilku miesięcy po rozpoczęciu terapii kwetiapiną. Nie ma ona wyraźnego związku z wielkością dawki. Z doświadczenia po wprowadzeniu leku do obrotu wynika, iż po przerwaniu terapii kwetiapiną leukopenia i (lub) neutropenia ustępowały. Prawdopodobnymi czynnikami ryzyka neutropenii są: mała liczba białych krwinek (ang. White Blood Cell, WBC) przed rozpoczęciem leczenia oraz neutropenia wywołana przez leki w wywiadzie. Należy przerwać stosowanie kwetiapiny, jeśli liczba neutrofilów wynosi < 1,0 x 109/l. Należy obserwować pacjenta pod kątem wystąpienia oznak i objawów zakażeń oraz kontrolować liczbę neutrofilów (aż ich liczba przekroczy 1,5 x 109/l) (patrz punkt 5.1).

Interakcje

Patrz również punkt 4.5.

Jednoczesne stosowanie kwetiapiny z silnymi induktorami enzymów wątrobowych, takimi jak karbamazepina lub fenytoina, może znacząco zmniejszyć stężenie kwetiapiny w osoczu, co może wpływać na skuteczność leczenia kwetiapiną.

U pacjentów stosujących induktory enzymów wątrobowych można rozpocząć leczenie kwetiapiną, jeśli w opinii lekarza korzyści wynikające ze stosowania kwetiapiny przeważają nad ryzykiem związanym z przerwaniem stosowania induktorów enzymów wątrobowych. Ważne, aby jakiekolwiek zmiany leku indukującego enzymy wątrobowe dokonywane były stopniowo, i jeśli jest to konieczne, zastąpić go lekiem nieindukującym enzymów wątrobowych (np. walproinianem sodu).

Masa ciała

U pacjentów przyjmujących kwetiapinę stwierdzano przyrost masy ciała. Pacjenta należy ważyć i odpowiednio postępować, zgodnie z wytycznymi dotyczącymi stosowania leków przeciwpsychotycznych (patrz punkty 4.8 i 5.1).

Hiperglikemia

Istnieją rzadkie doniesienia o hiperglikemii i (lub) rozwoju lub nasilenia cukrzycy, której czasem towarzyszyła kwasica ketonowa lub śpiączka. Opisywano też kilka przypadków śmiertelnych (patrz punkt 4.8). Niekiedy donoszono o wcześniejszym zwiększeniu masy ciała, co mogło być czynnikiem predysponującym. Zaleca się odpowiedni monitoring kliniczny, zgodny z wytycznymi dotyczącymi stosowania leków przeciwpsychotycznych. Pacjenci stosujący jakikolwiek lek przeciwpsychotyczny, w tym kwetiapinę, powinni być obserwowani pod kątem wystąpienia objawów hiperglikemii (takich jak polidypsja, poliuria, polifagia i osłabienie). Pacjenci z cukrzycą lub wysokim ryzykiem wystąpienia cukrzycy powinni być regularnie kontrolowani pod kątem pogorszenia kontroli stężenia glukozy. Należy regularnie kontrolować masę ciała.

Lipidy

W badaniach klinicznych dotyczących kwetiapiny obserwowano zwiększenie stężenia triglicerydów, cholesterolu LDL i całkowitego cholesterolu oraz zmniej szenie stężenia cholesterolu HDL (patrz punkt 4.8). W wypadku zmian stężenia lipidów należy postępować zgodnie z praktyką kliniczną.

Ryzyko metaboliczne

Obserwowane w badaniach klinicznych zmiany masy ciała, stężenia glukozy (patrz hiperglikemia) i lipidów we krwi mogą być przyczyną pogorszenia profilu ryzyka metabolicznego u pacjentów (w tym pacjentów z prawidłowymi wartościami wyjściowymi), co wymaga właściwego postępowania klinicznego (patrz punkt 4.8).

Wydłużenie odstępu QT

Dane z badań klinicznych i ze stosowania kwetiapiny zgodnie z Charakterystyką Produktu Leczniczego wykazały, iż podawanie kwetiapiny nie powodowało wydłużenia odstępu QT. Po wprowadzeniu leku do obrotu, wydłużenie odstępu QT obserwowano podczas stosowania kwetiapiny w dawkach terapeutycznych (patrz punkt 4.8) i po przedawkowaniu (patrz punkt 4.9). Podobnie jednak jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, należy zachować ostrożność, jeśli kwetiapina przepisywana jest pacjentom z chorobami układu sercowo-naczyniowego lub wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym. Ostrożność zalecana jest również, jeśli kwetiapina stosowana jest jednocześnie z innymi lekami wydłużającymi odstęp QT lub lekami neuroleptycznymi, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT, jak również u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, przerostem mięśnia sercowego, hipokaliemią lub hipomagnezemią (patrz punkt 4.5).

Objawy odstawienia

Po nagłym odstawieniu kwetiapiny obserwowano ostre objawy odstawienia, takie jak: bezsenność, nudności, ból głowy, biegunka, wymioty, zawroty głowy i drażliwość. Zaleca się zatem stopniowe odstawianie leku w czasie nie krótszym niż 1-2 tygodnie (patrz punkt 4.8).

Pacjenci w podeszłym wieku z psychozą związaną z otępieniem

Kwetiapina nie została zatwierdzona do leczenia psychozy związanej z otępieniem.

W randomizowanych, kontrolowanych placebo badaniach z udziałem pacjentów z otępieniem, stosujących niektóre atypowe leki przeciwpsychotyczne, wykazano około 3-krotne zwiększenie ryzyka naczyniowo-mózgowych zdarzeń niepożądanych. Mechanizm tego zwiększenia ryzyka nie jest znany. Zwiększenia ryzyka nie można wykluczyć w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych lub w innych grupach pacjentów. Kwetiapinę należy ostrożnie stosować u pacjentów z czynnikami ryzyka udaru mózgu.

W metaanalizie dotyczącej atypowych leków przeciwpsychotycznych wykazano, że u pacjentów w podeszłym wieku z psychozą związaną z otępieniem ryzyko zgonu jest zwiększone w porównaniu z grupą placebo. Jednakże, w dwóch 10-tygodniowych, kontrolowanych placebo badaniach dotyczących kwetiapiny, przeprowadzonych w takiej samej grupie pacjentów (n=710; średni wiek: 83 lata; przedział wiekowy: 56-99 lat), częstość występowania zgonów u pacjentów leczonych kwetiapiną wynosiła 5,5% w porównaniu z 3,2% w grupie placebo. Przyczyny zgonów pacjentów w trakcie badań klinicznych były różne, zgodne ze spodziewanymi dla tej populacji. Powyższe dane nie określają związku przyczynowego pomiędzy leczeniem kwetiapiną a zgonami pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem.

Dysfagia

Podczas stosowania kwetiapiny obserwowano przypadki dysfagii (patrz punkt 4.8). Kwetiapina powinna być stosowana z zachowaniem ostrożności u pacjentów z ryzykiem zachłystowego zapalenia płuc.

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (VTE)

Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych zgłaszano incydenty żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ang. venous thromboembolism, VTE). U pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi często występują nabyte czynniki ryzyka zakrzepicy z zatorami w układzie żylnym, z tego względu przed rozpoczęciem oraz w trakcie leczenia kwetiapiną należy rozpoznać wszystkie możliwe czynniki ryzyka VTE oraz podjąć odpowiednie działania prewencyjne.

Zapalenie trzustki

W badaniach klinicznych oraz po wprowadzeniu kwetiapiny do obrotu odnotowano przypadki zapalenia trzustki, jednak związek przyczynowo-skutkowy nie został ustalony. W zgłoszeniach z okresu po wprowadzeniu leku do obrotu u wielu pacjentów występowały czynniki ryzyka, mające związek z zapaleniem trzustki, takie jak podwyższone stężenie triglicerydów (patrz punkt 4.4.), kamica żółciowa oraz spożywanie alkoholu, choć nie wszystkie takie przypadki były związane z czynnikami ryzyka.

Dodatkowe informacje

Dane dotyczące stosowania kwetiapiny w skojarzeniu z diwalproinianem lub litem w leczeniu ostrych epizodów maniakalnych o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego są ograniczone. Jednakże leczenie skojarzone było dobrze tolerowane (patrz punkt 4.8 i 5.1). Dane wykazały działanie addycyjne w 3 tygodniu stosowania.

Laktoza

Produkt leczniczy Quetiapine Krka zawiera laktozę. Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, z niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni stosować tego produktu leczniczego.