Quentapil tabletki powlekane | 200 mg | 20 tabl.

Jedna tabletka powlekana zawiera 200 mg kwetiapiny w postaci fumaranu kwetiapiny.

Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza jednowodna 56,00 mg.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą produktu.

Równoległe podawanie inhibitorów cytochromu P450 3A4, takich jak inhibitory proteazy HIV, azolowe leki przeciwgrzybicze, erytromycyna, klarytromycyna i nefazodon, jest przeciwwskazane. Patrz również punkt 4.5.

Najczęściej zgłaszane reakcje niepożądane podczas leczenia kwetiapiną to: senność, zawroty głowy, suchość błon śluzowych jamy ustnej, łagodne osłabienie, zaparcia, tachykardia, ortostatyczny spadek ciśnienia i dyspepsja.

Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, w trakcie leczenia kwetiapiną mogą wystąpić: przyrost masy ciała, omdlenia, złośliwy zespół neuroleptyczny, leukopenia, neutropenia i obrzęki obwodowe.

Częstość występowania reakcji niepożądanych związanych z leczeniem kwetiapiną przedstawiono poniżej zgodnie z formatem zalecanym przez Radę Międzynarodowych Organizacji Nauk Medycznych (Grupa Robocza CIOMS III; 1995).

Częstość występowania zdarzeń niepożądanych została sklasyfikowana następująco: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥1/1000 do < 1/100), rzadko (≥1/10000 do < 1/1000) i bardzo rzadko (< 1/10000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Niezbyt często: Nadwrażliwość (w tym alergiczne reakcje skórne)

Bardzo rzadko: Reakcja anafilaktyczna6

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

Zaburzenia układu nerwowego

Bardzo często: Zawroty głowy4, 17, senność2, 17, ból głowy

Często: Omdlenia4, 17,objawy pozapiramidalne1, 22, zaburzenia mowy

Niezbyt często: Napady padaczkowe1, zespół niespokojnych nóg, dyskinezy późne1, 6

Często: Ortostatyczne spadki ciśnienia4, 17

Często: Zwiększenie stężenia transaminaz (ALAT, ASPAT)3, Zwiększenie stężenia GGTP3

Rzadko: Żółtaczka6, zapalenie wątroby6

Bardzo rzadko: Obrzęk naczynioruchowy6, zespół Stevensa-Johnsona6

Często: Łagodne osłabienie, obrzęk obwodowy, drażliwość, gorączka Rzadko: Złośliwy zespół neuroleptyczny1, hipotermia

(1) Patrz punkt 4.4.

(2) Senność występuje najczęściej podczas pierwszych dwóch tygodni leczenia i zwykle ustępuje po dalszym podawaniu produktu Quentapil.

(3) Obserwowano bezobjawowe zwiększenie (z wartości prawidłowych do > 3 x górna norma w dowolnym pomiarze) aktywności enzymów wątrobowych (ALAT, ASPAT) lub gamma-GT u niektórych pacjentów otrzymujących produkt Quentapil. To zwiększenie aktywności było na ogół odwracalne, jeśli kontynuowano leczenie produktem Quentapil.

(4) Quentapil, podobnie jak inne leki przeciwpsychotyczne wykazujące aktywność α1-adrenolityczną, może powodować ortostatyczny spadek ciśnienia połączony z zawrotami głowy, tachykardią, a u niektórych pacjentów omdleniem, szczególnie w początkowym okresie zwiększania dawki leku (patrz punkt 4.4).

(5) W bardzo rzadkich przypadkach odnotowywano zaostrzenie objawów wcześniej istniejącej cukrzycy.

(6) Częstość tych reakcji niepożądanych obliczono wyłącznie w oparciu o dane po wprowadzeniu leku do obrotu.

(7) Co najmniej jeden wynik pomiaru glikemii na czczo ≥126mg/dl (≥7,0 mmol/l) lub glikemia poposiłkowa ≥200mg/dl (≥11,1 mmol/l)

(8) Zwiększenie częstości dysfagii po kwetiapinie vs placebo obserwowano tylko w badaniu klinicznym w depresji dwubiegunowej.

(9) Na podstawie zwiększenia masy ciała o > 7% w stosunku do wartości początkowych. Występuje głównie w pierwszych tygodniach leczenia u pacjentów.

(10) W badaniach klinicznych kontrolowanych placebo, mających na celu ocenę objawów odstawienia kwetiapiny stosowanej w monoterapii, do najczęściej obserwowanych objawów odstawienia zaliczono: senność, nudności, ból głowy, biegunkę, wymioty, zawroty głowy oraz drażliwość. Częstość tych objawów zmniejszyła się istotnie po tygodniu od odstawienia leku.

(11) Co najmniej jednokrotny pomiar trójglicerydów ≥200 mg/dl (≥2,258 mmol/l) (pacjenci w wieku ≥18 lat) lub ≥150 mg/dl (≥1,694 mmol/l) (pacjenci w wieku < 18 lat).

(12) Co najmniej jednokrotny pomiar cholesterolu ≥240 mg/dl (≥6,2064 mmol/l) (pacjenci w wieku 18 lat) lub ≥200 mg/dl (> 5,172 mmol/l) (pacjenci w wieku < 18 lat). Zwiększenie stężenia cholesterolu frakcji LDL ≥30 mg/dl (≥0,769 mmol/l) obserwowane było bardzo często. Średnia zmiana u pacjentów, u których wystąpiło to zwiększenie, wynosiła 41,7 mg/dl (1,07 mmol/l).

(13) Patrz poniżej.

(14) Co najmniej jednokrotny pomiar ilości płytek krwi ≤100 x 109/l.

(15) Na podstawie pochodzących z badania klinicznego zgłoszeń zdarzeń niepożądanych dotyczących przypadków zwiększenia aktywności kinazy kreatynowej nie związanych ze złośliwym zespołem neuroleptycznym.

(16) Stężenie prolaktyny (u pacjentów > 18 r.ż.): > 20 µg/L (> 869,56 pmol/L) u mężczyzn; > 30 µg/L (> 1304,34 pmol/L) u kobiet w dowolnym czasie.

(17) Może prowadzić do upadków.

(18) Cholesterol frakcji HDL: < 40 mg/dl (1,025 mmol/) u mężczyzn; < 50 mg/dl (1,282 mmol/l) u kobiet

(19) Wzrosła liczba pacjentów, u których nastąpiło wydłużenie odstępu QTc z wartości < 450 ms do wartości > 450 ms, o nie mniej niż 30 ms. W badaniach klinicznych z kwetiapiną, kontrolowanych placebo, średnia zmiana oraz odsetek pacjentów, u których wystąpiła klinicznie istotna zmiana czasu trwania odstępu QTc, były w grupie kwetiapiny i w grupie placebo podobne.

(20) Zmiana z > 132 mmol/L do < 132 mmol/L przynajmniej w jednym pomiarze.

(21) Przypadki wyobrażeń i zachowań samobójczych zgłaszano w czasie leczenie kwetiapiną XR i wcześnie po przerwaniu leczenia (patrz pkt 4.4 i 5.1).

(22) Patrz pkt 5.1.

(23) Zmniejszenie stężenia hemoglobiny do < 13 g/dL (8,07 mmol/L) u mężczyzn, < 12 g/dL (7,45 mmol/L) u kobiet w przynajmniej jednym pomiarze wystąpiło u 11% pacjentów leczonych kwetiapiną we wszystkich badaniach w tym otwartych. Dla tych pacjentów, średnie maksymalne zmniejszenie stężenia hemoglobiny w dowolnym czasie wynosiło -1,50 g/dL.

(24) Te przypadki często występowały łącznie z tachykardią, zawrotami głowy, niedociśnieniem ortostatycznym i (lub) chorobą układu oddechowego lub serca.

(25) W oparciu o zmianę z prawidłowych wartości początkowych na potencjalnie klinicznie istotne wartości w dowolnym czasie poza początkowym we wszystkich badaniach. Zmiana całkowitego T4, wolnego T4, całkowitego T3, wolnego T3jest zdefiniowana jako < 0,8 x dolna granica normy (pmol/L) i zmiana TSH jako > 5 mIU/L w dowolnym czasie.

(26) W oparciu o zwiększenie częstości występowania wymiotów u pacjentów w podeszłym wieku (> 65 r.ż.)

(27) W oparciu o zmianę z prawidłowych wartości początkowych na potencjalnie klinicznie istotne w dowolnym czasie poza początkowym we wszystkich badaniach. Zmiana liczby białych krwinek jest zdefiniowana jako < 3 x 109 komórek/L w dowolnym czasie.

(28) W oparciu o zmianę z prawidłowych wartości początkowych na potencjalnie klinicznie istotne w dowolnym czasie poza początkowym we wszystkich badaniach. Zmiana liczby eozynofili jest zdefiniowana jako > 1 x 109komórek/L w dowolnym czasie.

(29) Zmiana liczby neutrofilów z > =1,5 x 10^9/L wartości początkowych na < 0,5 x 10^9/L w dowolnym czasie podczas leczenia.

(30) W oparciu o zgłoszenia działań niepożądanych zespołu metabolicznego z wszystkich badań klinicznych kwetiapiny.

(31) U niektórych pacjentów nasilenie jednego lub więcej objawów czynników metabolicznych takich jak masa ciała, stężenie glukozy lub lipidów we krwi obserwowano w badaniach klinicznych (patrz pkt.4.4).

Przypadki wydłużenia odstępu QT, niemiarowości komorowej, nagłego niewyjaśnionego zgonu, zatrzymania akcji serca i zaburzeń typu torsade de pointes obserwowano podczas stosowania neuroleptyków i uznaje się je za efekt klasy.

Dzieci i młodzież (w wieku od 10 do 17 lat)

U dzieci i młodzieży należy spodziewać się występowania takich samych działań niepożądanych, jak te opisane powyżej dla pacjentów dorosłych. W poniższej tabeli przedstawiono działania niepożądane, które u dzieci i młodzieży (w wieku 10-17 lat) występują w wyższej kategorii częstości niż u dorosłych oraz działania niepożądane, których nie obserwowano w populacji dorosłych.

Częstość występowania zdarzeń niepożądanych została sklasyfikowana następująco: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥1/1000 do < 1/100), rzadko (≥1/10000 do < 1/1000) i bardzo rzadko

(> 1130,428 pmol/l) u dziewcząt, w którymkolwiek badaniu. U mniej niż 1% pacjentów stężenie prolaktyny uległo zwiększeniu do ponad 100 μg/l.

(2) Na podstawie zmian przekraczających klinicznie istotne progi (wg kryteriów National Institutes of Health) albo zwiększenia ciśnienia skurczowego > 20 mmHg lub rozkurczowego > 10 mmHg w dowolnym czasie, w trakcie w dwóch badań klinicznych kontrolowanych placebo, trwających 3-6 tygodni, przeprowadzonych u dzieci i młodzieży.

(3) Patrz punkt 5.1.

(4) Uwaga: Częstość jest zgodna z tą, jaką obserwowano u dorosłych, jednak drażliwość u dzieci i młodzieży może mieć inne konsekwencje kliniczne, niż u dorosłych.

Dla każdego wskazania obowiązują różne schematy dawkowania. Dlatego wymagane jest, aby pacjent otrzymał dokładną informację o właściwym dawkowaniu w jego chorobie.

Quentapil należy podawać dwa razy na dobę, z posiłkiem lub bez posiłku.

Dawkowanie

Dorośli:

W leczeniu schizofrenii całkowita dawka dobowa w pierwszych czterech dniach leczenia wynosi 50 mg (dzień 1.), 100 mg (dzień 2.), 200 mg (dzień 3.) i 300 mg (dzień 4.).

Począwszy od 4. dnia dawkę należy zwiększać do skutecznej dawki wynoszącej zazwyczaj 300 do 450 mg/dobę. W zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji u danego pacjenta, dawkę można dostosować w zakresie 150 do 750 mg/dobę.

W leczeniu epizodów maniakalnych w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych całkowita dawka dobowa w pierwszych czterech dniach leczenia wynosi 100 mg (dzień 1.), 200 mg (dzień 2.), 300 mg (dzień 3.) i 400 mg (dzień 4.). Dalsze zwiększanie dawki do maksymalnie 800 mg/dobę w 6. dniu terapii należy przeprowadzać, zwiększając dawkowanie o nie więcej niż 200 mg/dobę.

W zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji u danego pacjenta, dawkę można dostosować w zakresie 200 do 800 mg/dobę. Skuteczna dawka zazwyczaj mieści się w zakresie 400 do 800 mg/dobę.

Pacjenci w podeszłym wieku:

Podobnie jak inne leki przeciwpsychotyczne, kwetiapinę należy stosować ostrożnie u pacjentów w podeszłym wieku, szczególnie w początkowym okresie leczenia. W zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji danego pacjenta, może być potrzebne wolniejsze zwiększanie dawki i mniejsza, niż u młodszych pacjentów, dobowa dawka terapeutyczna. U osób w podeszłym wieku średni osoczowy klirens kwetiapiny był mniejszy o 30?50% w porównaniu z młodszymi pacjentami.

Dzieci i młodzież:

Quentapil nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży poniżej lat 18 ze względu na brak danych, które uzasadniałyby stosowanie go u pacjentów w tym wieku. Dostępne dane pochodzące z badań kontrolowanych placebo przedstawiono w punktach 4.4, 4.8, 5.1 i 5.2.

Zaburzenia czynności nerek:

Nie ma konieczności zmiany dawki leku u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.

Zaburzenia czynności wątroby:

Kwetiapina jest intensywnie metabolizowana w wątrobie, dlatego należy ją stosować ostrożnie u pacjentów ze stwierdzonymi zaburzeniami wątroby, szczególnie w początkowym okresie podawania. Zaleca się, aby pacjenci ze znaną niewydolnością wątroby rozpoczynali leczenie od dawki 25 mg/dobę. Dawkę należy zwiększać, w zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji u danego pacjenta, codziennie o 25 do 50 mg/dobę, aż do osiągnięcia skutecznej dawki terapeutycznej.

Quentapil jest stosowany w kilku wskazaniach, dlatego jego profil bezpieczeństwa określa się z uwzględnieniem rozpoznania i dawkowania ustalonego indywidualnie dla każdego pacjenta.

Dzieci i młodzież (w wieku od 10 do 17 lat)

Quentapil nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży poniżej lat 18 ze względu na brak danych, które uzasadniałyby stosowanie go u pacjentów w tym wieku. Wyniki badań klinicznych wykazały istnienie pewnych różnic w stosunku do profilu bezpieczeństwa określonego dla dorosłych (patrz punkt 4.8) - pewne zdarzenia niepożądane występują u dzieci i młodzieży częściej niż u dorosłych (zwiększony apetyt, zwiększenie stężenia prolaktyny w surowicy, objawy pozapiramidowe); zidentyfikowano również jedno zdarzenie niepożądane (zwiększenie ciśnienia tętniczego), którego nie obserwowano wcześniej w badaniach prowadzonych u dorosłych pacjentów. U dzieci i młodzieży obserwowano również zmiany dotyczące wyników badań czynnościowych tarczycy.

Ponadto nie zbadano odległego (przekraczającego 26 tygodni) wpływu, jakie leczenie wywiera na wzrost i dojrzewanie. Nieznany jest odległy wpływ na rozwój behawioralny oraz rozwój procesów poznawczych.

W badaniach klinicznych kontrolowanych placebo, w których uczestniczyły dzieci i młodzież, stosowanie kwetiapiny związane było z większą niż w grupie placebo częstością występowania objawów pozapiramidowych u pacjentów leczonych z powodu schizofrenii i pobudzenia maniakalnego w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych (patrz punkt 4.8).

Samobójstwo/myśli samobójcze i nasilenie objawów klinicznych

Depresja jest związana ze zwiększonym ryzykiem występowania myśli samobójczych, samookaleczenia i samobójstwa (zdarzeń związanych z samobójstwem). Ryzyko to utrzymuje się aż do osiągnięcia wyraźnej remisji. Ponieważ poprawa może nie nastąpić w ciągu pierwszych kilku lub więcej tygodni leczenia, należy uważnie monitorować pacjentów aż do wystąpienia poprawy. Szerokie doświadczenie kliniczne wskazuje, że ryzyko samobójstwa może być większe we wczesnych stadiach zdrowienia.

Ponadto lekarze powinni uwzględnić możliwe ryzyko wystąpienia zdarzeń związanych z samobójstwem po nagłym przerwaniu leczenia kwetiapiną, z powodu czynników ryzyka występujących w leczonej chorobie. Inne choroby psychiczne, w których przepisywana jest kwetiapina mogą być również związane ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia zdarzeń związanych z samobójstwem. Poza tym te choroby mogą występować jednocześnie z dużym epizodem depresji. Dlatego te same środki ostrożności stosowane podczas leczenia pacjentów z dużym epizodem depresji powinny być stosowane podczas leczenia pacjentów z innymi chorobami psychicznymi.

Pacjenci ze zdarzeniami związanymi z samobójstwem w wywiadzie lub u których przed rozpoczęciem leczenia występowały wyobrażenia samobójcze o znacznym nasileniu, są bardziej narażeni na wystąpienie myśli samobójczych lub prób samobójczych i powinni być uważnie monitorowani w czasie leczenia. Metaanaliza kontrolowanych placebo badań klinicznych z użyciem leków przeciwdepresyjnych u dorosłych z chorobami psychicznymi wykazała zwiększone ryzyko zachowań samobójczych w grupie przyjmujących leki przeciwdepresyjne w porównaniu z placebo u pacjentów poniżej 25 roku życia.

Ścisły nadzór nad pacjentami, zwłaszcza wysokiego ryzyka, powinien towarzyszyć terapii, w szczególności we wczesnej fazie leczenia i po zmianie dawkowania. Pacjenci (i ich opiekunowie) powinni zostać uświadomieni o konieczności monitorowania nasilenia objawów klinicznych, zachowań lub myśli samobójczych i nienaturalnych zmian zachowania i natychmiastowego kontaktu z lekarzem w przypadku ich wystąpienia.

W krótkookresowych, kontrolowanych placebo badaniach klinicznych u pacjentów z dużymi epizodami depresyjnymi w przebiegu zaburzenia dwubiegunowego zaobserwowano zwiększone ryzyko wystąpienia zdarzeń związanych z samobójstwem u młodych dorosłych pacjentów (poniżej 25 roku życia) leczonych kwetiapiną w porównaniu z placebo (odpowiednio 3,0 % vs 0 %).

Choroby układu sercowo-naczyniowego

Kwetiapinę należy ostrożnie stosować u pacjentów ze stwierdzoną chorobą serca i naczyń, chorobą układu naczyniowego mózgu oraz w innych stanach predysponujących do hipotensji. Kwetiapina może powodować ortostatyczne spadki ciśnienia, szczególnie w początkowym okresie dostosowywania dawki, dlatego w takim przypadku należy rozważyć zmniejszenie dawki lub wydłużenie okresów stopniowania podczas zwiększania dawki. Należy rozważyć wolniejsze tempo zwiększania dawki u pacjentów z chorobą sercowo-naczyniową.

Napady padaczkowe

W kontrolowanych badaniach klinicznych nie wykazano różnicy w częstości napadów padaczki u pacjentów leczonych kwetiapiną i otrzymujących placebo. Brak jest danych dotyczących częstości występowania drgawek u pacjentów z drgawkami w wywiadzie.

Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, zalecana jest ostrożność podczas leczenia pacjentów z napadami padaczkowymi w wywiadzie (patrz punkt 4.8).

Objawy pozapiramidowe

W badaniach klinicznych kontrolowanych placebo przeprowadzonych u dorosłych pacjentów, stosowanie kwetiapiny związane było z większą niż w grupie placebo częstością występowania objawów pozapiramidowych u pacjentów leczonych z powodu epizodów dużej depresji w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych (patrz punkt 4.8).

Stosowanie kwetiapiny jest związane z rozwojem akatyzji, charakteryzującej się odczuwanym jako dolegliwość i cierpienie niepokojem i potrzebą ruchu z często towarzyszącą niemożnością stania lub siedzenia bez ruchu. Najczęściej występuje w pierwszych tygodniach leczenia. U pacjentów, u których pojawiły się te objawy, zwiększanie dawki może być niekorzystne.

Dyskinezy późne

W razie stwierdzenia objawów dyskinez późnych należy rozważyć zmniejszenie dawki lub odstawienie kwetiapiny. Objawy dyskinez późnych mogą się zaostrzyć lub nawet pojawić po zaprzestaniu leczenia (patrz punkt 4.8).

Senność i zawroty głowy

Leczenie kwetiapiną jest związane z sennością i objawami związanymi, takimi jak nadmierne uspokojenie (patrz pkt. 4.8). W badaniach klinicznych u pacjentów z depresją dwubiegunową, początek występował zazwyczaj w czasie 3 pierwszych dni leczenia i był przeważnie o nasileniu lekkim do średniego. Pacjenci z depresją dwubiegunową, u których występuje senność o ciężkim nasileniu mogą wymagać częstszego kontaktu w ciągu co najmniej 2 tygodni od początku wystąpienia senności lub aż do osiągnięcia poprawy objawów i może być konieczne rozważenie przerwania leczenia.

Leczenie kwetiapiną ma związek z niedociśnieniem ortostatycznym i związanymi zawrotami głowy (patrz sekcja 4.8), które tak jak senność, zazwyczaj pojawiają się w początkowym okresie zwiększania dawki. Może to zwiększać występowanie przypadkowych urazów (upadki), szczególnie u osób w podeszłym wieku. Dlatego pacjentom należy zalecić ostrożność, aż poznają oni możliwe skutki działania leku.

Złośliwy zespół neuroleptyczny

Występowanie złośliwego zespołu neuroleptycznego jest związane z leczeniem lekami przeciwpsychotycznymi, w tym również kwetiapiną (patrz punkt 4.8). Objawy kliniczne obejmują hipertermię, zaburzenia stanu psychicznego, sztywność mięśni, zaburzenia czynności układu autonomicznego i zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej. W razie ich wystąpienia należy przerwać podawanie kwetiapiny i zapewnić właściwe leczenie.

Ostra neutropenia

W badaniach klinicznych, w których stosowano kwetiapinę, rzadko występowała ostra neutropenia (liczba granulocytów obojętnochłonnych poniżej 0,5 x 109/l). Większość takich przypadków stwierdzano w okresie pierwszych kilku miesięcy leczenia kwetiapiną. Nie wykazano zależności między dawką leku a wystąpieniem ostrej neutropenii. Po wprowadzeniu leku do obrotu, obserwowano ustępowanie leukopenii i (lub) neutropenii po przerwaniu leczenia kwetiapiną. Możliwymi czynnikami ryzyka neutropenii są wcześniejsza leukopenia oraz neutropenia polekowa w przeszłości. U pacjentów, u których liczba neutrofilów jest niższa niż 1,0 x 109/l, należy przerwać podawanie kwetiapiny. Pacjenci powinni być monitorowani w kierunku objawów zakażenia, należy też sprawdzać u nich liczbę neutrofilów (aż do momentu przekroczenia wartości 1,5 x 109/l) (patrz punkt 4.8).

Interakcje

Patrz również punkt 4.5.

Jednoczesne stosowanie kwetiapiny z lekami silnie indukującymi enzymy wątrobowe, takimi jak karbamazepina lub fenytoina, znacząco obniża stężenie kwetiapiny w osoczu, co może wpływać na skuteczność leczenia kwetiapiną. U pacjentów otrzymujących lek indukujący enzymy wątrobowe leczenie kwetiapiną należy rozpocząć tylko, jeśli lekarz uzna, że korzyści ze stosowania kwetiapiny przewyższają ryzyko odstawienia leku indukującego enzymy wątrobowe. Ważne jest, aby wszelkie zmiany leczenia lekiem indukującym przeprowadzać stopniowo i jeśli to konieczne, zastąpić lekiem niewykazującym właściwości indukujących enzymy wątrobowe (np. walproinianem sodu).

Masa ciała

Zwiększanie masy ciała zgłaszane u pacjentów leczonych kwetiapiną powinno być monitorowane i właściwe postępowanie kliniczne wdrożone zgodnie z odpowiednimi wytycznymi stosowania leków przeciwpsychotycznych (patrz pkt. 4.8 i 5.1).

Hiperglikemia

Hiperglikemia i (lub) rozwój lub zaostrzenie cukrzycy sporadycznie związane z kwasicą ketonową lub śpiączką, zgłaszana była rzadko, włącznie ze zgonami (patrz pkt. 4.8). W niektórych przypadkach zgłaszano wcześniejsze zwiększenie masy ciała, co może być czynnikiem predysponującym. Właściwe monitorowanie kliniczne jest zalecane zgodnie z odpowiednimi wytycznymi stosowania leków przeciwpsychotycznych. Pacjenci leczeni lekami przeciwpsychotycznymi, w tym kwetiapiną, powinni być obserwowani w kierunku objawów hiperglikemii (jak polidypsja, poliuria, polifagia i osłabienie), a u pacjentów z cukrzycą lub z czynnikami ryzyka cukrzycy należy regularnie kontrolować stężenie glukozy. Masa ciała powinna być regularnie monitorowana.

Zaburzenia gospodarki lipidowej

W badaniach klinicznych, w których stosowano kwetiapinę, obserwowano zwiększenie stężenia trójglicerydów, frakcji LDL oraz całkowitego cholesterolu, a także obniżenie frakcji HDL cholesterolu (patrz punkt 4.8). W razie zmian stężenia lipidów należy wdrożyć odpowiednie postępowanie kliniczne.

Ryzyko zaburzeń metabolicznych

Z uwagi na obserwowane w badaniach klinicznych zmiany masy ciała, stężenia glukozy we krwi (patrz hiperglikemia) i lipidów, u pacjentów (w tym u tych z prawidłowymi wartościami początkowymi) może wystąpić pogorszenie profilu ryzyka zaburzeń metabolicznych, które należy objąć odpowiednim postępowaniem.

Wydłużenie odstępu QT

W badaniach klinicznych, w przypadku stosowania leku zgodnie z ChPL, nie stwierdzono związku między przyjmowaniem kwetiapiny a przetrwałym wydłużeniem bezwzględnych wartości odstępu QT. Po wprowadzeniu leku do obrotu, zgłaszano wydłużenie odstępu QT w dawkach terapeutycznych (patrz pkt 4.8) oraz po przedawkowaniu (patrz punkt 4.9). Tak jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, należy zachować ostrożność, przepisując kwetiapinę pacjentom z chorobą serca i naczyń lub z wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym. Ostrożność jest również konieczna, gdy kwetiapina jest stosowana jednocześnie z innymi lekami wydłużającymi odstęp QTc i neuroleptykami, szczególnie u osób starszych, u pacjentów z wrodzonym zespołem długiego QT, zastoinową niewydolnością serca, przerostem mięśnia sercowego, hipokaliemią lub hipomagnezemią (patrz punkt 4.5).

Objawy odstawienia

Po nagłym zaprzestaniu stosowania kwetiapiny opisywano ostre objawy odstawienia, takie jak nudności, ból głowy, biegunkę, zawroty głowy, drażliwość, wymioty i bezsenność. Zaleca się stopniowe odstawianie leku przez okres nie krótszy niż 1-2 tygodni.

Osoby w podeszłym wieku z psychozą związaną z otępieniem

Quentapil nie jest dopuszczony do leczenia psychozy związanej z otępieniem.

W randomizowanych badaniach z grupą kontrolną placebo zaobserwowano około 3-krotne zwiększenie ryzyka mózgowo-naczyniowych zdarzeń niepożądanych w populacji pacjentów z otępieniem stosujących niektóre nietypowe leki przeciwpsychotyczne. Mechanizm tego podwyższonego ryzyka jest nieznany. Nie można wykluczyć podwyższonego ryzyka dla innych leków przeciwpsychotycznych lub w innych populacjach pacjentów. Produkt Quentapil należy stosować ostrożnie u pacjentów z czynnikami ryzyka udaru mózgu.

W metaanalizie nietypowych leków przeciwpsychotycznych wykazano zwiększone ryzyko zgonu u pacjentów w podeszłym wieku z psychozą związaną z otępieniem leczonych kwetiapiną względem grupy otrzymującej placebo. Jednakże w dwóch 10-tygodniowych badaniach z udziałem pacjentów leczonych kwetiapiną z grupą kontrolną placebo w tej samej populacji pacjentów (n=710; średni wiek: 83 lat; zakres wiekowy: 56-99 lat) wskaźnik umieralności pacjentów leczonych kwetiapiną wynosił 5,5% w porównaniu z 3,2% w grupie placebo. Zgony pacjentów w tych badaniach spowodowane były różnymi przyczynami, spodziewanymi w tej populacji. Powyższe badania nie wykazały związku przyczynowego między leczeniem kwetiapiną a zgonami pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem.

Dysfagia

Zgłaszano dysfagię (patrz pkt. 4.8) po stosowaniu kwetiapiny. Kwetiapina powinna być stosowana z ostrożnością u pacjentów z ryzykiem zachłystowego zapalenia płuc.

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (Venous thromboembolism ? VTE)

Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych opisywano przypadki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. Pacjenci leczeni lekami przeciwpsychotycznymi często mają nabyte czynniki ryzyka VTE, dlatego przed rozpoczęciem i w trakcie leczenia produktem Quentapil należy zidentyfikować wszystkie czynniki ryzyka tej choroby i podjąć odpowiednie środki profilaktyczne.

Zapalenie trzustki

Zgłaszano zapalenie trzustki w badaniach klinicznych i po wprowadzeniu leku do obrotu, jednak nie ustalono zależności przyczynowej. W zgłoszeniach porejestracyjnych u wielu pacjentów występowały czynniki ryzyka zapalenia trzustki, takie jak zwiększone stężenie trójglicerydów (patrz pkt. 4.4 Zaburzenia gospodarki lipidowej), kamienie żółciowe i spożycie alkoholu.

Dodatkowe informacje

Dane dotyczące kwetiapiny stosowanej w skojarzeniu z diwalproinianem lub litem w umiarkowanych lub ciężkich epizodach maniakalnych są ograniczone; choć leczenie skojarzone było dobrze tolerowane (patrz punkty 4.8 i 5.1). Badania wykazały działanie addycyjne w 3.

tygodniu.

Laktoza

Tabletki kwetiapiny zawierają laktozę jednowodną. Pacjenci obarczeni pewnymi rzadko występującymi zaburzeniami dziedzicznymi, takimi jak nietolerancja galaktozy, niedobór laktazy Lapp lub zespół złego wchłaniania glukozy-galaktozy, nie powinni stosować tego leku.

Jedna z substancji pomocniczych produktu Quentapil 25 mg, żółcień pomarańczowa (E110), może powodować reakcje alergiczne.

Quentapil jest stosowany w kilku wskazaniach, dlatego jego profil bezpieczeństwa określa się z uwzględnieniem rozpoznania i dawkowania ustalonego indywidualnie dla każdego pacjenta.

Dzieci i młodzież (w wieku od 10 do 17 lat)

Quentapil nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży poniżej lat 18 ze względu na brak danych, które uzasadniałyby stosowanie go u pacjentów w tym wieku. Wyniki badań klinicznych wykazały istnienie pewnych różnic w stosunku do profilu bezpieczeństwa określonego dla dorosłych (patrz punkt 4.8) - pewne zdarzenia niepożądane występują u dzieci i młodzieży częściej niż u dorosłych (zwiększony apetyt, zwiększenie stężenia prolaktyny w surowicy, objawy pozapiramidowe); zidentyfikowano również jedno zdarzenie niepożądane (zwiększenie ciśnienia tętniczego), którego nie obserwowano wcześniej w badaniach prowadzonych u dorosłych pacjentów. U dzieci i młodzieży obserwowano również zmiany dotyczące wyników badań czynnościowych tarczycy.

Ponadto nie zbadano odległego (przekraczającego 26 tygodni) wpływu, jakie leczenie wywiera na wzrost i dojrzewanie. Nieznany jest odległy wpływ na rozwój behawioralny oraz rozwój procesów poznawczych.

W badaniach klinicznych kontrolowanych placebo, w których uczestniczyły dzieci i młodzież, stosowanie kwetiapiny związane było z większą niż w grupie placebo częstością występowania objawów pozapiramidowych u pacjentów leczonych z powodu schizofrenii i pobudzenia maniakalnego w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych (patrz punkt 4.8).

Samobójstwo/myśli samobójcze i nasilenie objawów klinicznych

Depresja jest związana ze zwiększonym ryzykiem występowania myśli samobójczych, samookaleczenia i samobójstwa (zdarzeń związanych z samobójstwem). Ryzyko to utrzymuje się aż do osiągnięcia wyraźnej remisji. Ponieważ poprawa może nie nastąpić w ciągu pierwszych kilku lub więcej tygodni leczenia, należy uważnie monitorować pacjentów aż do wystąpienia poprawy. Szerokie doświadczenie kliniczne wskazuje, że ryzyko samobójstwa może być większe we wczesnych stadiach zdrowienia.

Ponadto lekarze powinni uwzględnić możliwe ryzyko wystąpienia zdarzeń związanych z samobójstwem po nagłym przerwaniu leczenia kwetiapiną, z powodu czynników ryzyka występujących w leczonej chorobie. Inne choroby psychiczne, w których przepisywana jest kwetiapina mogą być również związane ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia zdarzeń związanych z samobójstwem. Poza tym te choroby mogą występować jednocześnie z dużym epizodem depresji. Dlatego te same środki ostrożności stosowane podczas leczenia pacjentów z dużym epizodem depresji powinny być stosowane podczas leczenia pacjentów z innymi chorobami psychicznymi.

Pacjenci ze zdarzeniami związanymi z samobójstwem w wywiadzie lub u których przed rozpoczęciem leczenia występowały wyobrażenia samobójcze o znacznym nasileniu, są bardziej narażeni na wystąpienie myśli samobójczych lub prób samobójczych i powinni być uważnie monitorowani w czasie leczenia. Metaanaliza kontrolowanych placebo badań klinicznych z użyciem leków przeciwdepresyjnych u dorosłych z chorobami psychicznymi wykazała zwiększone ryzyko zachowań samobójczych w grupie przyjmujących leki przeciwdepresyjne w porównaniu z placebo u pacjentów poniżej 25 roku życia.

Ścisły nadzór nad pacjentami, zwłaszcza wysokiego ryzyka, powinien towarzyszyć terapii, w szczególności we wczesnej fazie leczenia i po zmianie dawkowania. Pacjenci (i ich opiekunowie) powinni zostać uświadomieni o konieczności monitorowania nasilenia objawów klinicznych, zachowań lub myśli samobójczych i nienaturalnych zmian zachowania i natychmiastowego kontaktu z lekarzem w przypadku ich wystąpienia.

W krótkookresowych, kontrolowanych placebo badaniach klinicznych u pacjentów z dużymi epizodami depresyjnymi w przebiegu zaburzenia dwubiegunowego zaobserwowano zwiększone ryzyko wystąpienia zdarzeń związanych z samobójstwem u młodych dorosłych pacjentów (poniżej 25 roku życia) leczonych kwetiapiną w porównaniu z placebo (odpowiednio 3,0 % vs 0 %).

Choroby układu sercowo-naczyniowego

Kwetiapinę należy ostrożnie stosować u pacjentów ze stwierdzoną chorobą serca i naczyń, chorobą układu naczyniowego mózgu oraz w innych stanach predysponujących do hipotensji. Kwetiapina może powodować ortostatyczne spadki ciśnienia, szczególnie w początkowym okresie dostosowywania dawki, dlatego w takim przypadku należy rozważyć zmniejszenie dawki lub wydłużenie okresów stopniowania podczas zwiększania dawki. Należy rozważyć wolniejsze tempo zwiększania dawki u pacjentów z chorobą sercowo-naczyniową.

Napady padaczkowe

W kontrolowanych badaniach klinicznych nie wykazano różnicy w częstości napadów padaczki u pacjentów leczonych kwetiapiną i otrzymujących placebo. Brak jest danych dotyczących częstości występowania drgawek u pacjentów z drgawkami w wywiadzie.

Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, zalecana jest ostrożność podczas leczenia pacjentów z napadami padaczkowymi w wywiadzie (patrz punkt 4.8).

Objawy pozapiramidowe

W badaniach klinicznych kontrolowanych placebo przeprowadzonych u dorosłych pacjentów, stosowanie kwetiapiny związane było z większą niż w grupie placebo częstością występowania objawów pozapiramidowych u pacjentów leczonych z powodu epizodów dużej depresji w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych (patrz punkt 4.8).

Stosowanie kwetiapiny jest związane z rozwojem akatyzji, charakteryzującej się odczuwanym jako dolegliwość i cierpienie niepokojem i potrzebą ruchu z często towarzyszącą niemożnością stania lub siedzenia bez ruchu. Najczęściej występuje w pierwszych tygodniach leczenia. U pacjentów, u których pojawiły się te objawy, zwiększanie dawki może być niekorzystne.

Dyskinezy późne

W razie stwierdzenia objawów dyskinez późnych należy rozważyć zmniejszenie dawki lub odstawienie kwetiapiny. Objawy dyskinez późnych mogą się zaostrzyć lub nawet pojawić po zaprzestaniu leczenia (patrz punkt 4.8).

Senność i zawroty głowy

Leczenie kwetiapiną jest związane z sennością i objawami związanymi, takimi jak nadmierne uspokojenie (patrz pkt. 4.8). W badaniach klinicznych u pacjentów z depresją dwubiegunową, początek występował zazwyczaj w czasie 3 pierwszych dni leczenia i był przeważnie o nasileniu lekkim do średniego. Pacjenci z depresją dwubiegunową, u których występuje senność o ciężkim nasileniu mogą wymagać częstszego kontaktu w ciągu co najmniej 2 tygodni od początku wystąpienia senności lub aż do osiągnięcia poprawy objawów i może być konieczne rozważenie przerwania leczenia.

Leczenie kwetiapiną ma związek z niedociśnieniem ortostatycznym i związanymi zawrotami głowy (patrz sekcja 4.8), które tak jak senność, zazwyczaj pojawiają się w początkowym okresie zwiększania dawki. Może to zwiększać występowanie przypadkowych urazów (upadki), szczególnie u osób w podeszłym wieku. Dlatego pacjentom należy zalecić ostrożność, aż poznają oni możliwe skutki działania leku.

Złośliwy zespół neuroleptyczny

Występowanie złośliwego zespołu neuroleptycznego jest związane z leczeniem lekami przeciwpsychotycznymi, w tym również kwetiapiną (patrz punkt 4.8). Objawy kliniczne obejmują hipertermię, zaburzenia stanu psychicznego, sztywność mięśni, zaburzenia czynności układu autonomicznego i zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej. W razie ich wystąpienia należy przerwać podawanie kwetiapiny i zapewnić właściwe leczenie.

Ostra neutropenia

W badaniach klinicznych, w których stosowano kwetiapinę, rzadko występowała ostra neutropenia (liczba granulocytów obojętnochłonnych poniżej 0,5 x 109/l). Większość takich przypadków stwierdzano w okresie pierwszych kilku miesięcy leczenia kwetiapiną. Nie wykazano zależności między dawką leku a wystąpieniem ostrej neutropenii. Po wprowadzeniu leku do obrotu, obserwowano ustępowanie leukopenii i (lub) neutropenii po przerwaniu leczenia kwetiapiną. Możliwymi czynnikami ryzyka neutropenii są wcześniejsza leukopenia oraz neutropenia polekowa w przeszłości. U pacjentów, u których liczba neutrofilów jest niższa niż 1,0 x 109/l, należy przerwać podawanie kwetiapiny. Pacjenci powinni być monitorowani w kierunku objawów zakażenia, należy też sprawdzać u nich liczbę neutrofilów (aż do momentu przekroczenia wartości 1,5 x 109/l) (patrz punkt 4.8).

Interakcje

Patrz również punkt 4.5.

Jednoczesne stosowanie kwetiapiny z lekami silnie indukującymi enzymy wątrobowe, takimi jak karbamazepina lub fenytoina, znacząco obniża stężenie kwetiapiny w osoczu, co może wpływać na skuteczność leczenia kwetiapiną. U pacjentów otrzymujących lek indukujący enzymy wątrobowe leczenie kwetiapiną należy rozpocząć tylko, jeśli lekarz uzna, że korzyści ze stosowania kwetiapiny przewyższają ryzyko odstawienia leku indukującego enzymy wątrobowe. Ważne jest, aby wszelkie zmiany leczenia lekiem indukującym przeprowadzać stopniowo i jeśli to konieczne, zastąpić lekiem niewykazującym właściwości indukujących enzymy wątrobowe (np. walproinianem sodu).

Masa ciała

Zwiększanie masy ciała zgłaszane u pacjentów leczonych kwetiapiną powinno być monitorowane i właściwe postępowanie kliniczne wdrożone zgodnie z odpowiednimi wytycznymi stosowania leków przeciwpsychotycznych (patrz pkt. 4.8 i 5.1).

Hiperglikemia

Hiperglikemia i (lub) rozwój lub zaostrzenie cukrzycy sporadycznie związane z kwasicą ketonową lub śpiączką, zgłaszana była rzadko, włącznie ze zgonami (patrz pkt. 4.8). W niektórych przypadkach zgłaszano wcześniejsze zwiększenie masy ciała, co może być czynnikiem predysponującym. Właściwe monitorowanie kliniczne jest zalecane zgodnie z odpowiednimi wytycznymi stosowania leków przeciwpsychotycznych. Pacjenci leczeni lekami przeciwpsychotycznymi, w tym kwetiapiną, powinni być obserwowani w kierunku objawów hiperglikemii (jak polidypsja, poliuria, polifagia i osłabienie), a u pacjentów z cukrzycą lub z czynnikami ryzyka cukrzycy należy regularnie kontrolować stężenie glukozy. Masa ciała powinna być regularnie monitorowana.

Zaburzenia gospodarki lipidowej

W badaniach klinicznych, w których stosowano kwetiapinę, obserwowano zwiększenie stężenia trójglicerydów, frakcji LDL oraz całkowitego cholesterolu, a także obniżenie frakcji HDL cholesterolu (patrz punkt 4.8). W razie zmian stężenia lipidów należy wdrożyć odpowiednie postępowanie kliniczne.

Ryzyko zaburzeń metabolicznych

Z uwagi na obserwowane w badaniach klinicznych zmiany masy ciała, stężenia glukozy we krwi (patrz hiperglikemia) i lipidów, u pacjentów (w tym u tych z prawidłowymi wartościami początkowymi) może wystąpić pogorszenie profilu ryzyka zaburzeń metabolicznych, które należy objąć odpowiednim postępowaniem.

Wydłużenie odstępu QT

W badaniach klinicznych, w przypadku stosowania leku zgodnie z ChPL, nie stwierdzono związku między przyjmowaniem kwetiapiny a przetrwałym wydłużeniem bezwzględnych wartości odstępu QT. Po wprowadzeniu leku do obrotu, zgłaszano wydłużenie odstępu QT w dawkach terapeutycznych (patrz pkt 4.8) oraz po przedawkowaniu (patrz punkt 4.9). Tak jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, należy zachować ostrożność, przepisując kwetiapinę pacjentom z chorobą serca i naczyń lub z wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym. Ostrożność jest również konieczna, gdy kwetiapina jest stosowana jednocześnie z innymi lekami wydłużającymi odstęp QTc i neuroleptykami, szczególnie u osób starszych, u pacjentów z wrodzonym zespołem długiego QT, zastoinową niewydolnością serca, przerostem mięśnia sercowego, hipokaliemią lub hipomagnezemią (patrz punkt 4.5).

Objawy odstawienia

Po nagłym zaprzestaniu stosowania kwetiapiny opisywano ostre objawy odstawienia, takie jak nudności, ból głowy, biegunkę, zawroty głowy, drażliwość, wymioty i bezsenność. Zaleca się stopniowe odstawianie leku przez okres nie krótszy niż 1-2 tygodni.

Osoby w podeszłym wieku z psychozą związaną z otępieniem

Quentapil nie jest dopuszczony do leczenia psychozy związanej z otępieniem.

W randomizowanych badaniach z grupą kontrolną placebo zaobserwowano około 3-krotne zwiększenie ryzyka mózgowo-naczyniowych zdarzeń niepożądanych w populacji pacjentów z otępieniem stosujących niektóre nietypowe leki przeciwpsychotyczne. Mechanizm tego podwyższonego ryzyka jest nieznany. Nie można wykluczyć podwyższonego ryzyka dla innych leków przeciwpsychotycznych lub w innych populacjach pacjentów. Produkt Quentapil należy stosować ostrożnie u pacjentów z czynnikami ryzyka udaru mózgu.

W metaanalizie nietypowych leków przeciwpsychotycznych wykazano zwiększone ryzyko zgonu u pacjentów w podeszłym wieku z psychozą związaną z otępieniem leczonych kwetiapiną względem grupy otrzymującej placebo. Jednakże w dwóch 10-tygodniowych badaniach z udziałem pacjentów leczonych kwetiapiną z grupą kontrolną placebo w tej samej populacji pacjentów (n=710; średni wiek: 83 lat; zakres wiekowy: 56-99 lat) wskaźnik umieralności pacjentów leczonych kwetiapiną wynosił 5,5% w porównaniu z 3,2% w grupie placebo. Zgony pacjentów w tych badaniach spowodowane były różnymi przyczynami, spodziewanymi w tej populacji. Powyższe badania nie wykazały związku przyczynowego między leczeniem kwetiapiną a zgonami pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem.

Dysfagia

Zgłaszano dysfagię (patrz pkt. 4.8) po stosowaniu kwetiapiny. Kwetiapina powinna być stosowana z ostrożnością u pacjentów z ryzykiem zachłystowego zapalenia płuc.

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (Venous thromboembolism ? VTE)

Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych opisywano przypadki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. Pacjenci leczeni lekami przeciwpsychotycznymi często mają nabyte czynniki ryzyka VTE, dlatego przed rozpoczęciem i w trakcie leczenia produktem Quentapil należy zidentyfikować wszystkie czynniki ryzyka tej choroby i podjąć odpowiednie środki profilaktyczne.

Zapalenie trzustki

Zgłaszano zapalenie trzustki w badaniach klinicznych i po wprowadzeniu leku do obrotu, jednak nie ustalono zależności przyczynowej. W zgłoszeniach porejestracyjnych u wielu pacjentów występowały czynniki ryzyka zapalenia trzustki, takie jak zwiększone stężenie trójglicerydów (patrz pkt. 4.4 Zaburzenia gospodarki lipidowej), kamienie żółciowe i spożycie alkoholu.

Dodatkowe informacje

Dane dotyczące kwetiapiny stosowanej w skojarzeniu z diwalproinianem lub litem w umiarkowanych lub ciężkich epizodach maniakalnych są ograniczone; choć leczenie skojarzone było dobrze tolerowane (patrz punkty 4.8 i 5.1). Badania wykazały działanie addycyjne w 3.

tygodniu.

Laktoza

Tabletki kwetiapiny zawierają laktozę jednowodną. Pacjenci obarczeni pewnymi rzadko występującymi zaburzeniami dziedzicznymi, takimi jak nietolerancja galaktozy, niedobór laktazy Lapp lub zespół złego wchłaniania glukozy-galaktozy, nie powinni stosować tego leku.

Jedna z substancji pomocniczych produktu Quentapil 25 mg, żółcień pomarańczowa (E110), może powodować reakcje alergiczne.