OXYCODONE MOLTENI

Oxycodone Molteni 10 mg/ml (odpowiada 9 mg oksykodonu ).

Każda ampułka o objętości 1 ml zawiera 10 mg oksykodonu chlorowodorku.

Każda ampułka o objętości 2 ml zawiera 20 mg oksykodonu chlorowodorku (10 mg/ml).

Każda ampułka o objętości 20 ml zawiera 200 mg oksykodonu chlorowodorku (10 mg/ml).

Substancje pomocnicze o znanym działaniu:

Ten produkt leczniczy zawiera 0,124 mmol sodu (2,85 mg) na 1 ml.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz CHPL : punkt 6.1.

Lek Oxycodone Molteni jest przeciwwskazany u pacjentów ze znaną nadwrażliwością na oksykodon lub na którąkolwiek substancje pomocniczą wymienioną w CHPL w punkcie 6.1.

Oxycodone Molteni nie należy stosować w żadnej sytuacji, gdy przeciwwskazane jest stosowanie opioidów, tj. w następujących przypadkach: depresja oddechowa; uraz głowy; niedrożność jelita; ostry ból brzucha; przewlekła obturacyjna choroba płuc; serce płucne; przewlekła astma oskrzelowa; hiperkapnia; umiarkowana lub ciężka niewydolność wątroby; ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny < 10 ml/min); przewlekłe zaparcia; jednoczesne stosowanie inhibitorów monoaminooksydazy lub w ciągu 2 tygodni od zaprzestania ich stosowania; ciąża.

Działania niepożądane są typowe jak dla wszystkich agonistów receptorów opioidowych. Może wystąpić tolerancja i uzależnienie (patrz CHPL : punkt 4.4). Zaparciom można zapobiegać stosując odpowiedni środek przeczyszczający. Jeśli występowanie nudności lub wymiotów jest kłopotliwe, stosowanie oksykodonu może być połączone z podawaniem leków przeciwwymiotnych.

Działania niepożądane zgłaszane spontanicznie lub obserwowane w badaniach klinicznych są przedstawione w poniższej tabeli. W ramach każdego z układów i narządów działania niepożądane są sklasyfikowane zgodnie z częstością ich występowania, w następujący sposób: bardzo często (> 1/10), często (> 1/100 do < 1/10), niezbyt często (> 1/1000 do < 1/100), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania

produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, PL-02 222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: ndl @urpl.gov.pl. Działania niepożądane można również zgłaszać podmiotowi odpowiedzialnemu.

Droga podania:

Podskórne wstrzyknięcie lub infuzja. Dożylne wstrzyknięcie lub infuzja.

Dawkowanie:

Dawkowanie należy dostosować do nasilenia bólu, indywidualnego stanu pacjenta oraz przyjmowanych obecnie lub wcześniej leków.

Osoby dorosłe powyżej 18 roku życia:

Następujące dawki początkowe są zalecane u pacjentów nieleczonych wcześniej opioidami. Początkowa dawka powinna być dostosowana do wcześniejszego lub równoczesnego leczenia (w szczególności, jeśli pacjent był leczony wcześniej przy pomocy innych opioidów), ogólnego stanu pacjenta, a także nasilenia bólu. Jeśli działanie przeciwbólowe jest niewystarczające, lub gdy wzrasta natężenie bólu może być konieczne stopniowe zwiększanie dawki.

- iv. (bolus): Lek należy rozcieńczyć do 1 mg/ml przy pomocy roztworu soli fizjologicznej 0,9%, dekstrozy 5% lub wody do wstrzykiwań. Należy podawać pojedynczą dawkę w bolusie od 1 do 10 mg powoli, w ciągu 1-2 minut. Dawki nie powinny być podawane częściej niż co 4 godziny.

- iv. (infuzja): Lek należy rozcieńczyć do 1 mg/ml przy pomocy roztworu soli fizjologicznej 0,9%, dekstrozy 5% lub wody do wstrzykiwań. Początkowa zalecana dawka to 2 mg/h.

- iv. ( PCA ): Lek należy rozcieńczyć do 1 mg/ml przy pomocy roztworu soli fizjologicznej 0,9%, dekstrozy 5% lub wody do wstrzykiwań. Dawka 0,03 mg/kg powinna być podawana w postaci bolusa, z czasem refrakcji minimum 5 minut.

- SC. (bolus): Używać leku o stężeniu 10 mg/ml. Zaleca się rozpoczęcie leczenia od dawki 5 mg, powtarzanej zgodnie z potrzebami w odstępach 4-godzinnych.

- SC. (infuzja): W razie potrzeby lek należy rozcieńczyć przy pomocy roztworu soli fizjologicznej 0,9%, dekstrozy 5% lub wody do wstrzykiwań. Dawka początkowa wynosi 7,5 mg/dobę i jest zalecana dla pacjentów wcześniej nieleczonych przy pomocy opioidów, miareczkowanie stopniowe, zgodnie z kontrolą objawów. Pacjenci z nowotworami, u których doszło do zamiany oksykodonu doustnego na oksykodon pozajelitowy mogą wymagać znacznie silniejszej dawki (patrz CHPL : poniżej).

Zamiana u pacjentów oksykodonu doustnego na oksykodon pozajelitowy:

Dawka powinna być oparta na następuj ącym stosunku: 2 mg oksykodonu doustnego jest równoważne 1 mg oksykodonu pozajelitowego. Należy podkreślić, że jest to zalecana dawka wymagana. Różnice występujące między pacjentami wymagają, aby u każdego pacjenta dokładnie dostosować odpowiednią dawkę.

Osoby w podeszłym wieku:

Najniższą dawkę należy podawać przy zachowaniu ostrożności w doborze dawki w celu opanowania bólu.

Pacjenci z niewydolnością nerek lub wątroby:

U pacjentów z łagodną i umiarkowaną niewydolnością nerek i/lub łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby lek należy stosować z zachowaniem ostrożności. Najniższą dawkę należy podawać przy zachowaniu ostrożności w doborze dawki w celu opanowania bólu. Dzieci poniżej 18 roku życia:

Brak danych dotyczących stosowania leku Oxycodone Molteni u pacjentów poniżej 18 roku życia.

Czas trwania leczenia:

Leku Oxycodone nie należy stosować dłużej niż jest to konieczne.

Zastosowanie w przypadku przewlekłego bólu pochodzenia nienowotworowego:

Opioidy nie są środkiem pierwszego wyboru w przypadku przewlekłego bólu pochodzenia nienowotworowego, nie są one również zalecane jako jedyny sposób leczenia. Bóle przewlekłe, w przypadku których wykazano, że mogą być łagodzone przez działanie silnych opioidów obejmują przewlekłe bóle zwyrodnieniowe i chorobę zwyrodnieniową dysku. Potrzebę dalszego leczenia w przypadku przewlekłego bólu pochodzenia nienowotworowego należy oceniać w regularnych odstępach czasu.

Zaprzestanie leczenia:

W przypadku, gdy pacjent nie wymaga dalszego leczenia przy pomocy oksykodonu , może być wskazane, aby stopniowo zmniejszać dawkę, aby zapobiec objawom odstawienia.

Sposób podawania

Instrukcje dotyczące rozcieńczania produktu leczniczego przed podaniem, patrz CHPL : punkt 6.6.

Głównym ryzykiem związanym z nadmierną dawką opioidów jest depresja oddechowa.

Należy zachować ostrożność przy podawaniu oksykodonu osobom osłabionym w podeszłym wieku; pacjentom z ciężkimi zaburzeniami czynności płuc, zaburzeniami czynności wątroby lub nerek; pacjentom cierpi ącym na obrzęk śluzowaty, niedoczynność tarczycy, chorobę Addisona , psychozę toksyczną, przerost gruczołu krokowego, niewydolność nadnerczy, alkoholizm, majaczenie alkoholowe, choroby dróg żółciowych, zapalenie trzustki, choroby zapalne jelit, niedociśnienie, hipowolemię oraz u pacjentów z podwyższonym ciśnieniem wewnątrzczaszkowym . Lek Oxycodone Molteni nie powinien być stosowany, gdy istnieje możliwość wystąpienia porażennej niedrożności jelit. Jeśli istnieje podejrzenie wystąpienia porażennej niedrożności jelit lub wystąpi ona w trakcie stosowania produktu leczniczego, należy niezwłocznie zaprzestać stosowania produktu (patrz CHPL : punkt 4.3). Lek Oxycodone Molteni należy stosować ostrożnie przed, lub w trakcie operacji, oraz w ciągu pierwszych 24 godzin po operacji.

Podobnie jak w przypadku wszystkich leków opioidowych produkty lecznicze zawierające oksykodon należy stosować ostrożnie u pacjentów po operacji jelit, jako, że wykazano zdolność opioidów do osłabienia funkcjonalności jelit i nie powinny być one wykorzystywane do momentu, w którym lekarz jest pewny, iż przywrócone zostało normalne funkcjonowanie jelit.

W przypadku pacjentów, którzy cierpią z powodu przewlekłego bólu pochodzenia nienowotworowego, opioidy powinny być stosowane w ramach kompleksowego programu leczenia z udziałem innych leków i metod leczenia. Istotnym elementem oceny pacjenta z przewlekłym bólem pochodzenia nienowotworowego jest analiza historii uzależnienia i nadużywania substancji przez pacjenta.

Jeśli właściwym jest podjęcie leczenia opioidami u danego pacjenta, głównym celem leczenia nie jest zmniejszenie dawki leku opioidowego, lecz ustalenie dawki optymalnej do uśmierzenia bólu przy ograniczeniu do minimum działań niepożądanych. Pacjent powinien być w stałym kontakcie z lekarzem prowadz ącym , aby było możliwe odpowiednie dostosowanie dawki. Silnie zaleca się, aby lekarz oceniał wyniki leczenia zgodnie z wytycznymi dotyczącymi leczenia bólu. Lekarz i pacjent mogą podjąć decyzję o przerwaniu leczenia, jeśli cele te nie zostały osiągnięte.

Podczas długotrwałego stosowania u pacjenta może się rozwinąć tolerancja na lek i konieczne okaże się stopniowe zwiększanie dawki dla utrzymania stałego łagodzenia bólu. Przewlekłe stosowanie niniejszego produktu leczniczego może prowadzić do uzależnienia fizycznego, a w przypadku nagłego przerwania leczenia do rozwoju zespołu odstawienia. Gdy pacjent nie będzie już wymagał leczenia oksykodonem, zaleca się stopniowe zmniejszenie dawki, aby zapobiec wystąpieniu objawów odstawiennych . W przypadku leków opioidowych, objawy odstawienne mogą obejmować niektóre, lub wszystkie z następujących objawów: niepokój, łzawienie, wyciek z nosa, ziewanie, pocenie się, dreszcze, bóle mięśni, rozszerzenie źrenic i palpitacje serca. Inne objawy jakie mogą wystąpić to: drażliwość, lęk, bóle pleców, bóle stawów, osłabienie, skurcze brzucha, bezsenność, nudności, brak apetytu, wymioty, biegunka, lub zwiększone ciśnienie krwi, zwiększona częstotliwość oddechu lub tętna.

Przeczulica bólowa, która nie będzie reagować na dalszy wzrost dawki oksykodonu występuje bardzo rzadko, zwłaszcza w przypadku zastosowania bardzo dużych dawek. Konieczne może okazać się zmniejszenie dawki oksykodonu lub zastosowanie innego leku opioidowego.

Oxycodone Molteni jest lekiem uzależniaj ącym podobnym do innych silnych agonistów receptorów opioidowych. Oxycodone Molteni może być nadużywany przez osoby o ukrytych lub jawnych uzależnieniach. W przypadku opioidowych leków przeciwbólowych, w tym oksykodonu istnieje potencjał dla rozwoju uzależnienia psychicznego. Dlatego też Oxycodone Molteni należy stosować ze szczególną ostrożnością u pacjentów z uzależnieniem od alkoholu i narkotyków.

Podobnie jak w przypadku innych leków opioidowych, noworodki urodzone przez matki uzależnione mogą wykazywać po urodzeniu objawy odstawienia oraz depresji oddechowej.

Jednoczesne stosowanie alkoholu i leku Oxycodone może zintensyfikować działania niepożądane Oxycodone Molteni ; należy unikać ich jednoczesnego stosowania.

Niniejszy produkt leczniczy zawiera 0,124 mmol sodu (2,85 mg) na 1 ml, należy ten fakt wziąć pod uwagę w przypadku pacjentów będących na diecie niskosodowej stosujących ampułki o objętości 20 ml oksykodonu chlorowodorku o mocy 10 mg/ml.

Głównym ryzykiem związanym z nadmierną dawką opioidów jest depresja oddechowa.

Należy zachować ostrożność przy podawaniu oksykodonu osobom osłabionym w podeszłym wieku; pacjentom z ciężkimi zaburzeniami czynności płuc, zaburzeniami czynności wątroby lub nerek; pacjentom cierpi ącym na obrzęk śluzowaty, niedoczynność tarczycy, chorobę Addisona , psychozę toksyczną, przerost gruczołu krokowego, niewydolność nadnerczy, alkoholizm, majaczenie alkoholowe, choroby dróg żółciowych, zapalenie trzustki, choroby zapalne jelit, niedociśnienie, hipowolemię oraz u pacjentów z podwyższonym ciśnieniem wewnątrzczaszkowym . Lek Oxycodone Molteni nie powinien być stosowany, gdy istnieje możliwość wystąpienia porażennej niedrożności jelit. Jeśli istnieje podejrzenie wystąpienia porażennej niedrożności jelit lub wystąpi ona w trakcie stosowania produktu leczniczego, należy niezwłocznie zaprzestać stosowania produktu (patrz CHPL : punkt 4.3). Lek Oxycodone Molteni należy stosować ostrożnie przed, lub w trakcie operacji, oraz w ciągu pierwszych 24 godzin po operacji.

Podobnie jak w przypadku wszystkich leków opioidowych produkty lecznicze zawierające oksykodon należy stosować ostrożnie u pacjentów po operacji jelit, jako, że wykazano zdolność opioidów do osłabienia funkcjonalności jelit i nie powinny być one wykorzystywane do momentu, w którym lekarz jest pewny, iż przywrócone zostało normalne funkcjonowanie jelit.

W przypadku pacjentów, którzy cierpią z powodu przewlekłego bólu pochodzenia nienowotworowego, opioidy powinny być stosowane w ramach kompleksowego programu leczenia z udziałem innych leków i metod leczenia. Istotnym elementem oceny pacjenta z przewlekłym bólem pochodzenia nienowotworowego jest analiza historii uzależnienia i nadużywania substancji przez pacjenta.

Jeśli właściwym jest podjęcie leczenia opioidami u danego pacjenta, głównym celem leczenia nie jest zmniejszenie dawki leku opioidowego, lecz ustalenie dawki optymalnej do uśmierzenia bólu przy ograniczeniu do minimum działań niepożądanych. Pacjent powinien być w stałym kontakcie z lekarzem prowadz ącym , aby było możliwe odpowiednie dostosowanie dawki. Silnie zaleca się, aby lekarz oceniał wyniki leczenia zgodnie z wytycznymi dotyczącymi leczenia bólu. Lekarz i pacjent mogą podjąć decyzję o przerwaniu leczenia, jeśli cele te nie zostały osiągnięte.

Podczas długotrwałego stosowania u pacjenta może się rozwinąć tolerancja na lek i konieczne okaże się stopniowe zwiększanie dawki dla utrzymania stałego łagodzenia bólu. Przewlekłe stosowanie niniejszego produktu leczniczego może prowadzić do uzależnienia fizycznego, a w przypadku nagłego przerwania leczenia do rozwoju zespołu odstawienia. Gdy pacjent nie będzie już wymagał leczenia oksykodonem, zaleca się stopniowe zmniejszenie dawki, aby zapobiec wystąpieniu objawów odstawiennych . W przypadku leków opioidowych, objawy odstawienne mogą obejmować niektóre, lub wszystkie z następujących objawów: niepokój, łzawienie, wyciek z nosa, ziewanie, pocenie się, dreszcze, bóle mięśni, rozszerzenie źrenic i palpitacje serca. Inne objawy jakie mogą wystąpić to: drażliwość, lęk, bóle pleców, bóle stawów, osłabienie, skurcze brzucha, bezsenność, nudności, brak apetytu, wymioty, biegunka, lub zwiększone ciśnienie krwi, zwiększona częstotliwość oddechu lub tętna.

Przeczulica bólowa, która nie będzie reagować na dalszy wzrost dawki oksykodonu występuje bardzo rzadko, zwłaszcza w przypadku zastosowania bardzo dużych dawek. Konieczne może okazać się zmniejszenie dawki oksykodonu lub zastosowanie innego leku opioidowego.

Oxycodone Molteni jest lekiem uzależniaj ącym podobnym do innych silnych agonistów receptorów opioidowych. Oxycodone Molteni może być nadużywany przez osoby o ukrytych lub jawnych uzależnieniach. W przypadku opioidowych leków przeciwbólowych, w tym oksykodonu istnieje potencjał dla rozwoju uzależnienia psychicznego. Dlatego też Oxycodone Molteni należy stosować ze szczególną ostrożnością u pacjentów z uzależnieniem od alkoholu i narkotyków.

Podobnie jak w przypadku innych leków opioidowych, noworodki urodzone przez matki uzależnione mogą wykazywać po urodzeniu objawy odstawienia oraz depresji oddechowej.

Jednoczesne stosowanie alkoholu i leku Oxycodone może zintensyfikować działania niepożądane Oxycodone Molteni ; należy unikać ich jednoczesnego stosowania.

Niniejszy produkt leczniczy zawiera 0,124 mmol sodu (2,85 mg) na 1 ml, należy ten fakt wziąć pod uwagę w przypadku pacjentów będących na diecie niskosodowej stosujących ampułki o objętości 20 ml oksykodonu chlorowodorku o mocy 10 mg/ml.

Mogą wystąpić wzmocnione skutki środków działających depresyjnie na centralny układ nerwowy, takich jak środki uspokajające, leki znieczulające, leki nasenne, leki przeciwdepresyjne, pochodne fenotiazyny, leki neuroleptyczne, alkohol, inne leki opioidowe zwiotczające mięśnie i leki przeciwnadciśnieniowe . Inhibitory monoaminooksydazy (MAO) znane są z wchodzenia w interakcje z narkotycznymi środkami przeciwbólowymi. Inhibitory monoaminooksydazy wywołują pobudzenie lub depresję centralnego układu nerwowego związaną z przełomem nadciśnieniowym lub niedociśnienieniowym (patrz CHPL : punkt 4.4). Alkohol może nasilać działanie farmakodynamiczne leku Oxycodone Molteni ; należy unikać ich jednoczesnego stosowania.

Oxycodone Molteni jest metabolizowany głównie przez izoenzym CYP3A4, ze współudziałem CYP2D6.

Aktywność tych szlaków metabolicznych może być hamowana lub indukowana przez różne leki stosowane jednocześnie lub elementy diety.

Inhibitory CYP3A4, takie jak antybiotyki makrolidowe (np. klarytromycyna , erytromycyna i telitromycyna ), azolowe leki przeciwgrzybicze (np. ketokonazol , worykonazol , itrakonazol i pozakonazol ), inhibitory proteazy (np. boceprewir , rytonawir , indynawir , nelfinawir i sakwinawir ), cymetydyna i sok grejpfrutowy mogą spowodować zmniejszenie klirensu oksykodonu , co może spowodować z kolei wzrost stężenia oksykodonu w osoczu. Dlatego też, konieczne może być odpowiednie dostosowanie dawki oksykodonu .

Niektóre konkretne przykłady podano poniżej:

• Itrakonazol , silnie działający inhibitor CYP3A4, podawany w dawce 200 mg doustnie, przez pięć dni, zwiększał AUC podawanego doustnie oksykodonu . Średnio, AUC było około 2,4 razy wyższe (w zakresie 1,5 - 3,4).

• Worykonazol , inhibitor CYP3A4, podawany w dawce 200 mg dwa razy dziennie przez cztery dni (400 mg podawane w dwóch pierwszych dawkach), zwiększał AUC podawanego doustnie oksykodonu . Średnio, AUC było wyższe około 3,6 razy (w zakresie 2,7 - 5,6).

• Telitromycyna , inhibitor CYP3A4, podawana w dawce 800 mg doustnie przez cztery dni, zwiększała AUC podawanego doustnie oksykodonu . Średnio, AUC było około 1,8 razy wyższe (w zakresie 1,3 - 2,3).

• Sok grejpfrutowy, inhibitor CYP3A4, podawany w ilości 200 ml trzy razy dziennie przez pięć dni, zwiększał AUC podawanego doustnie oksykodonu . Średnio, AUC było około 1,7 razy wyższe (w zakresie 1,1 - 2,1).

Induktory CYP3A4, takie jak ryfampicyna , karbamazepina , fenytoina i dziurawiec zwyczajny mogą indukować metabolizm oksykodonu i spowodować zwiększenie klirensu oksykodonu , a tym samym powodować zmniejszenie stężenia oksykodonu w osoczu. Konieczne może być odpowiednie dostosowane dawki oksykodonu .

Niektóre konkretne przykłady podano poniżej:

• Dziurawiec zwyczajny, induktor CYP3A4, podawany w dawce 300 mg trzy razy dziennie w ciągu piętnastu dni, zmniejszał AUC podawanego doustnie oksykodonu . Średnio, AUC było niższe o około 50% (w zakresie 37-57%).

• Ryfampicyna , induktor CYP3A4, podawana w dawce 600 mg raz na dobę przez siedem dni, zmniejszała AUC podawanego doustnie oksykodonu . Średnio, AUC było niższe o około 86%. Leki hamujące aktywność CYP2D6, takie jak paroksetyna i chinidyna, mogą powodować zmniejszenie klirensu oksykodonu , co może prowadzić do zwiększenia stężenia oksykodonu w osoczu.

Oxycodone Molteni może zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Oxycodone Molteni może wpływać na reakcję pacjentów w różnym stopniu w zależności od dawki i indywidualnej wrażliwości. W takich przypadkach pacjenci nie powinni prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

Objawy przedawkowania

Oznaki toksyczności i przedawkowania oksykodonu to zwężenie źrenic, depresja oddechowa, niedociśnienie tętnicze i omamy. W mniej poważnych przypadkach mogą wystąpić nudności i wymioty. Niekardiologiczny obrzęk płuc i rozpad mięśni prążkowanych występują szczególnie często po wstrzyknięciu dożylnym analgetyków opioidowych. W cięższych przypadkach może wystąpić niewydolność krążenia i senność przechodząca do stanu zamroczenia lub śpiączki, wiotkość mięśni szkieletowych (hipotonia), bradykardia, a nawet zgon. Skutki przedawkowania będą nasilone przez jednoczesne spożycie alkoholu lub innych środków psychotropowych.

Postępowanie w przypadku przedawkowania

W pierwszej kolejności należy udrożnić drogi oddechowe i rozpocząć wspomaganą lub kontrolowaną wentylację. W przypadku występowania objawów przedawkowania opioidów należy zastosować czystych antagonistów receptorów opioidowych, takich jak nalokson , który jest właściwą odtrutką. Inne środki wspomagające powinny być stosowane w razie potrzeby.

W przypadku poważnego przedawkowania, należy zastosować podawanie naloksonu dożylnie (0,4 do 2 mg dla osoby dorosłej i 0,01 mg/kg masy ciała dla dzieci), jeśli pacjent znajduje się w śpiączce lub w stanie depresji oddechowej. Podawanie dawki należy powtarzać w odstępach 2 minutowych w przypadku braku reakcji. Jeśli wymagane jest podanie dawki wielokrotnej, należy rozpocząć infuzję od 60% dawki początkowej na godzinę jako użyteczny punkt początkowy. Roztwór 10 mg w 50 ml dekstrozy pozwala uzyskać roztwór o stężeniu 200 mikrogramów/ml do infuzji z zastosowaniem pompy infuzyjnej IV (dawkę należy dostosować w zależności od reakcji klinicznej). Infuzje nie zastąpią częstego monitorowania stanu klinicznego pacjenta.

W przypadku braku możliwości zastosowania popy infuzyjnej IV, alternatywnie można podać nalokson domięśniowo. Ponieważ czas działania naloksonu jest stosunkowo krótki, pacjent powinien być uważnie obserwowany do momentu przywrócenia spontanicznego oddychania.

Nalokson jest antagonistą kompetytywnym i w przypadku poważnych zatruć może być wymagane stosowanie dużych dawek (4 mg). Przy mniej ciężkich przedawkowaniach, należy podawać nalokson

dożylnie w dawce 0,2 mg, a następnie, w razie potrzeby, zwiększać dawkę o 0,1 mg co 2 minuty. Pacjent powinien pozostać pod obserwacj ą przez co najmniej 6 godzin po podaniu ostatniej dawki naloksonu . Nalokson nie powinien być stosowany w przypadku braku istotnych klinicznie oznak depresji oddechowej lub krążenia będących wynikiem przedawkowania oksykodonu . Nalokson należy podawać ostrożnie pacjentom u których występuje lub można podejrzewać występowanie fizycznego uzależnienia od oksykodonu . W takich przypadkach, nagłe lub całkowite odwrócenie efektów działania opioidów może wywołać ból i wystąpienie ostrego zespołu odstawienia.