NORVIPREN

Noryipren , 5 mikrogramów/godzinę

Każdy system transdermalny zawiera 5 mg buprenorfiny ( Buprenorphinum ) Powierzchnia zawierająca substancję czynną: 6,25 cm ² .

Szybkość uwalniania: 5 mikrogramów buprenorfiny na godzinę.

Norvipren , 10 mikrogramów/godzinę

Każdy system transdermalny zawiera 10 mg buprenorfiny ( Buprenorphinum ) Powierzchnia zawierająca substancję czynną: 12,5 cm ² .

Nominalna szybkość uwalniania: 10 mikrogramów buprenorfiny na godzinę.

Noryipren , 15 mikrogramów/godzinę

Każdy system transdermalny zawiera 15 mg buprenorfiny ( Buprenorphinum ) Powierzchnia zawierająca substancję czynną: 18,75 cm ² .

Nominalna szybkość uwalniania: 15 mikrogramów buprenorfiny na godzinę.

Noryipren , 20 mikrogramów/godzinę

Każdy system transdermalny zawiera 20 mg buprenorfiny ( Buprenorphinum ) Powierzchnia zawierająca substancję czynną: 25 cm ² .

Nominalna szybkość uwalniania: 20 mikrogramów buprenorfiny na godzinę.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

• Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

• Uzależnienie od opioidów i leczenie narkotykowego zespołu odstawienia.

• Stany z istniejącą lub zagrażającą niewydolnością oddechową.

• Przyjmowanie inhibitorów MAO obecnie lub w ciągu ostatnich 2 tygodni (patrz punkt 4.5).

• Miastenia ( myastenia gravis).

• Majaczenie alkoholowe (delirium tremens).

Ciężkie działania niepożądane, które mogą się wiązać ze stosowaniem produktu leczniczego Noryipren , są podobne do obserwowanych podczas stosowania innych opioidowych leków przeciwbólowych i obejmują m.in. depresję oddechową (zwłaszcza podczas stosowania z innymi lekami o działaniu hamującym na OUN ) i niedociśnienie tętnicze (patrz punkt 4.4).

Częstości określono następująco:

bardzo często (> 1/10) często (> 1/100 do < 1/10) niezbyt często (> 1/1000 do < 1/100) rzadko (> 1/10000 do < 1/1000) bardzo rzadko (< 1/10000) częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

* W niektórych wypadkach występowały opóźnione reakcje alergiczne z widocznymi objawami zapalenia. Należy wówczas przerwać stosowanie buprenorfiny .

Stosowanie buprenorfiny wiąże się z małym ryzykiem uzależnienia. Wystąpienie objawów odstawienia po przerwaniu stosowania jest mało prawdopodobne. Przyczyną może być bardzo powolna dysocjacja buprenorfiny z receptora opioidowego i stopniowe zmniejszanie się jej stężenia w osoczu (zwykle po ponad 30 godzinach od usunięcia ostatniego plastra). Jednak po długotrwałym stosowaniu produktu nie można całkowicie wykluczyć możliwości wystąpienia objawów odstawienia

podobnych do tych, które występują po odstawieniu opioidów. Do objawów tych należą: pobudzenie, uczucie lęku, nerwowość, bezsenność, nadmierna ruchliwość, drżenie i zaburzenia żołądka i jelit.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301/faks: + 48 22 49 21 309/e-mail: ndl @urpl.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dawkowanie

Pacjenci w wieku powyżej 18 lat

Jako dawkę początkową należy stosować produkt leczniczy Noryipren o mocy 5 mikrogramów na godzinę. Należy wziąć pod uwagę wcześniejsze stosowanie opioidów (patrz punkt 4.5) oraz aktualny stan ogólny i kliniczny pacjenta.

Nie należy stosować większych dawek produktu leczniczego Noryipren niż zalecane.

Systemy transdermalne Noryipren należy zmieniać co 7 dni.

Ustalanie dawkowania

Podczas rozpoczynania leczenia produktem Noryipren oraz w fazie dostosowywania jego dawki pacjenci powinni stosować w razie konieczności zalecane dawki krótko działających leków

przeciwbólowych (patrz punkt 4.5), aż do czasu uzyskania skutecznego działania przeciwbólowego produktu Noryipren .

Nie należy zwiększać dawki przed upływem 3 dni, w którym to czasie uzyskuje się maksymalne działanie podawanej dawki. Następnie dawkę można stopniowo zwiększać, w zależności od zapotrzebowania pacjenta na dodatkowe leki przeciwbólowe i od reakcji pacjenta na działanie przeciwbólowe plastra.

W celu zwiększenia dawki należy dotychczas stosowany plaster zastąpić plastrem o większej mocy lub zastosować połączenie kilku plastrów naklejanych w rożnych miejscach tak, aby uzyskać żądaną dawkę. Zaleca się, aby nie stosować jednocześnie więcej niż dwóch plastrów, a maksymalna całkowita dawka nie może być większa niż 40 mikrogramów/godzinę. Pacjentów należy uważnie i regularnie kontrolować w celu oceny wielkości optymalnej dawki i czasu trwania leczenia.

Zmiana z innych opioidowych leków przeciwbólowych:

Noryipren można stosować zamiennie w leczeniu innymi opioidami. U takich pacjentów leczenie należy rozpoczynać od stosowania produktu Noryipren w najmniejszej dostępnej mocy (5 mikrogramów/godzinę) i podczas ustalania jego dawki kontynuować w razie konieczności stosowanie krótko działających dodatkowych leków przeciwbólowych (patrz punkt 4.5).

Czas trwania leczenia

Produktu leczniczego Noryipren nie należy w żadnym wypadku stosować dłużej niż to absolutnie konieczne. Jeśli ze względu na rodzaj i nasilenie choroby konieczne jest długotrwałe leczenie bólu produktem leczniczym Noryipren , należy uważnie i regularnie kontrolować stan pacjenta (robiąc w razie konieczności przerwy w leczeniu) w celu ustalenia, czy niezbędne jest dalsze leczenie i jak długo powinno ono trwać.

Przerwanie stosowania produktu Norvipren

Po zdj ęciu systemu transdermalnego stężenie buprenorfiny w surowicy zmniejsza się stopniowo, więc działanie przeciwbólowe utrzymuje się przez pewien czas. Należy to brać pod uwagę, jeśli po stosowaniu produktu Noryipren zastosowany będzie inny produkt leczniczy zawierający opioidy. Zgodnie z ogólną zasadą nie należy stosować kolejnych produktów leczniczych zwierających opioidy w ciągu 24 godzin od zdjęcia plastra Noryipren . Obecnie dostępne są tylko ograniczone dane dotyczące dawki początkowej innych opioidów stosowanych po zakończeniu stosowania systemu transdermalnego (patrz punkt 4.5).

Szczególne grupy pacjentów

Osoby w podeszłym wieku

U pacjentów w podeszłym wieku modyfikacja dawki produktu leczniczego Noryipren nie jest konieczna.

Zaburzenia czynności nerek.

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek specjalna modyfikacja dawki produktu leczniczego Noryipren nie jest konieczna.

Zaburzenia czynności wątroby

Buprenorfina jest metabolizowana w wątrobie. Zaburzenia czynności wątroby mogą wpływać na siłę i czas działania buprenorfiny . Dlatego stan pacjentów z niewydolnością wątroby należy uważnie monitorować podczas stosowania produktu leczniczego Noryipren .

U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby możliwa jest kumulacja buprenorfiny podczas stosowania produktu leczniczego Noryipren . U tych pacjentów należy rozważyć zastosowanie innego leczenia, a Noryipren należy stosować (jeśli w ogóle) z zachowaniem ostrożności.

Dzieci i młodzież

Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Noryipren u pacjentów w wieku poniżej 18 lat ze względu na brak badań w tej grupie wiekowej.

Sposób stosowania Podanie przezskórne.

Stosownie systemu transdermalnego , plastra

Noryipren należy stosować na niepodrażnioną, nieuszkodzoną skórę górnej, zewnętrznej części ramienia, górną lub boczną część klatki piersiowej, górną część pleców, bez rozległych zbliznowaceń.

Noryipren należy naklejać na względnie nieowłosione lub prawie nieowłosione miejsce na skórze. Jeśli takie miejsce nie jest dostępne, włosy na skórze w planowanym miejscu naklejenia należy usunąć nożyczkami (nie golić).

Jeśli skóra wymaga oczyszczenia, należy umyć ją czystą wodą. Nie wolno używać w tym celu mydła, alkoholu, oliwek, lotionów ani środków o działaniu ścierającym. Przed naklejeniem plastra skóra musi być osuszona. Plaster należy nakładać bezpośrednio po wyj ęciu z saszetki. Po zdj ęciu folii ochronnej należy nałożyć plaster na skórę i mocno przyciskać go dłonią przez około 30 sekund, aby zapewnić

jego pełne przyleganie do skóry, zwłaszcza na brzegach. Jeżeli brzegi plastra zaczną się odklejać,

można je przymocować stosując odpowiedni plaster przylepny.

Plaster nie powinien odkleić się podczas kąpieli, natrysku lub pływania. Jeśli jednak odklei się, należy zastosować nowy plaster.

Należy zachować co najmniej 3-4-tygodniowy odstęp przed nałożeniem nowego plastra w tym samym miejscu (patrz punkt 5.2).

Buprenorfinę należy stosować ze szczególną ostrożnością u pacjentów z ostrym zatruciem alkoholem, zaburzeniami drgawkowymi, urazami głowy, we wstrząsie, z zaburzeniami świadomości o nieznanej etiologii, ze zmianami śródczaszkowymi, ze zwiększonym ciśnieniem śródczaszkowym lub z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 4.2).

Podawanie buprenorfiny , zwłaszcza dożylne, wiązało się ze znaczącą depresją oddechową. Odnotowano przypadki zgonu z powodu przedawkowania u osób uzależnionych od narkotyków po dożylnym zastosowaniu za dużej ilości buprenorfiny , zwykle jednocześnie z benzodiazepinami. Ponadto opisywano zgony spowodowane przedawkowaniem etanolu i benzodiazepin w skojarzeniu z buprenorfiną (patrz punkt 4.5).

Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Noryipren w celu złagodzenia bólu we wczesnym okresie pooperacyjnym lub w innych sytuacjach charakteryzujących się wąskim indeksem

terapeutycznym, bądź w przypadku szybko zmieniającego się zapotrzebowania na leczenie przeciwbólowe.

Kontrolowane badania u ludzi i na zwierzętach wskazują, że buprenorfina ma mniejszy potencjał uzależniający niż opioidy będące czystymi agonistami. U ludzi buprenorfina powodowała ograniczone działania euforogenne . Może to prowadzić do pewnego nadużywania, dlatego należy zachować ostrożność przy przepisywaniu produktu leczniczego pacjentom ze stwierdzonym lub podejrzewanym uzależnieniem od leków.

Długotrwałe stosowanie buprenorfiny może spowodować rozwój uzależnienia fizycznego. Jeśli wystąpią objawy zespołu z odstawienia (zespołu abstynencyjnego), są one na ogół lekkie, rozpoczynają się po 2 dniach i mogą utrzymywać się do 2 tygodni. Do objawów tych należą:

pobudzenie, niepokój, nerwowość, bezsenność, nadmierna aktywność ruchowa, drżenie i zaburzenia żołądkowo-j elitowe.

Pacjenci z gorączką i (lub) narażeni na zewnętrzne źródła ciepła

Pacjentom należy zalecić, aby podczas stosowania systemów transdermalnych , plastrów unikali ekspozycji miejsca z naklejonym plastrem na zewnętrzne źródła ciepła, takie jak termofor, koce elektryczne, lampy rozgrzewające, sauna, gorąca kąpiel w wannie, podgrzewane łóżka wodne itd. Mogą one zwiększać wchłanianie buprenorfiny . Podczas leczenia buprenorfiną pacjentów gorączkujących należy brać po uwagę możliwość zwiększenia wchłaniania buprenorfiny i zwiększenia ryzyka nasilenia działania opioidu.

Należy poinformować lekkoatletów, że buprenorfina może dawać dodatnią reakcję w kontrolnych badaniach antydopingowych.

Ciąża

Brak danych dotyczących stosowania buprenorfiny u kobiet w ciąży lub liczba takich danych jest ograniczona. Badania na zwierzętach wykazały toksyczne działanie na rozrodczość (patrz punkt 5.3). Potencjalne ryzyko dla ludzi jest nieznane. Duże dawki buprenorfiny stosowane pod koniec ciąży mogą powodować depresję oddechową u noworodka, nawet jeśli były stosowane przez krótki czas. Długotrwałe stosowanie buprenorfiny w ostatnim trymestrze ciąży może powodować zespół odstawienia u noworodka. Z tego względu buprenorfiny nie należy stosować w czasie ciąży i u kobiet w wieku rozrodczym, które nie stosują skutecznej antykoncepcji.

Karmienie piersią

Buprenorfina przenika do mleka kobiecego. Badania na szczurach wykazały, że buprenorfina może zahamować laktację. Dostępne dane farmakodynamiczne i toksykologiczne wskazują na przenikanie buprenorfiny do mleka samic badanych zwierząt w okresie laktacji (patrz punkt 5.3). Z tego względu buprenorfiny nie należy stosować w okresie karmienia piersią.

Płodność

Brak dostępnych danych dotyczących wpływu buprenorfiny na płodność u ludzi. W badaniu płodności i wczesnego rozwoju zarodków nie obserwowano wpływu buprenorfiny na parametry rozrodczości u samic i samców szczura (patrz punkt 5.3).

Produktu leczniczego Noryipren nie wolno stosować jednocześnie z inhibitorami MAO lub u pacjentów, którzy przyjmowali je w ciągu ostatnich 2 tygodni (patrz punkt 4.3).

Wpływ innych substancji czynnych na farmakokinetykę buprenorfiny

Buprenorfina jest metabolizowana głównie w procesie glukuronidacji i w mniejszym stopniu (w około 30%) przez izoenzym CYP3A4. Jednoczesne leczenie inhibitorami izoenzymu CYP3A4 może spowodować zwiększenie stężenia buprenorfiny w osoczu i zwiększenie jej działania.

W badaniu interakcji lekowej z zastosowaniem inhibitora CYP3A4 ( ketokonazolu ) nie stwierdzono, aby w porównaniu z zastosowaniem buprenorfiny w systemie transdermalnym w monoterapii , jej stosowanie jednocześnie z ketokonazolem zwiększało znacząco klinicznie średnie maksymalne stężenie buprenorfiny ( Cmax ) lub całkowitą ekspozycję na buprenorfinę (AUC).

Nie badano interakcji buprenorfiny z induktorami izoenzymu CYP3A4. Jednoczesne stosowanie produktu leczniczego Noryipren i induktorów enzymów (np. fenobarbitalu, karbamazepiny , fenytoiny i ryfampicyny ) może prowadzić do zwiększenia klirensu buprenorfiny , co może spowodować osłabienie jej działania.

Zmniejszenie przepływu krwi przez wątrobę powodowane przez niektóre leki znieczulające

(tj. halotan) i inne produkty lecznicze może spowodować zmniejszenie szybkości eliminacji buprenorfiny przez wątrobę.

Interakcje farmakodynamiczne Noryipren należy stosować ostrożnie z:

- benzodiazepinami: takie połączenie może spowodować nasilenie depresji oddechowej pochodzenia ośrodkowego z ryzykiem zgonu (patrz punkt 4.4)

- innymi lekami hamującymi czynność ośrodkowego układu nerwowego: innymi pochodnymi opioidów (leków przeciwbólowych i przeciwkaszlowych zawierających np. morfinę, dekstropropoksyfen , kodeinę, dekstrometorfan lub noskapinę), niektórymi lekami przeciwdepresyjnymi, antagonistami receptorów H1 o działaniu uspokajającym, alkoholem, lekami przeciwlękowymi, neuroleptykami, klonidyną i pokrewnymi substancjami. Takie połączenie zwiększa działanie hamujące na OUN .

W typowych dawkach przeciwbólowych buprenorfina działa jak częściowy agonista receptora p (mu). W badaniach klinicznych, w których u pacjentów stosujących opioidy o właściwościach pełnego agonisty receptorów p (w dawce dobowej do 90 mg morfiny doustnej lub dawce równoważnej innego opioidu) zmieniono terapię na buprenorfinę w systemach transdermalnych , nie stwierdzono przypadków wystąpienia zespołu abstynencji lub objawów odstawienia opioidu w trakcie zmiany leczenia (patrz punkt 4.4).

Buprenorfina wywiera znaczący wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Nawet stosowana zgodnie z zaleceniami może zaburzać reakcje pacjenta w stopniu osłabiającym jego zdolność bezpiecznego uczestniczenia w ruchu ulicznym oraz zdolność obsługiwania maszyn. Dotyczy to zwłaszcza początku leczenia i stosowania razem z innymi substancjami działającymi ośrodkowo, w tym z alkoholem, lekami uspokajającymi i nasennymi. Lekarz powinien przekazać pacjentowi indywidualne zalecenia. Ograniczenia te nie muszą dotyczyć pacjentów, którzy stosują

produkt leczniczy w stałej dawce.

Pacjenci, których dotyczą powyższe ograniczenia, na przykład na początku leczenia lub podczas zwiększania dawki, nie powinni prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn, również przez co najmniej 24 godziny po zdj ęciu plastra.

Objawy

Po przedawkowaniu buprenorfiny należy spodziewać się objawów podobnych do występujących po innych ośrodkowo działających lekach przeciwbólowych. Są to: zahamowanie czynności ośrodka oddechowego, nadmierne uspokojenie, senność, nudności, wymioty, zapaść krążeniowa i znaczące zwężenie źrenic.

Leczenie

Należy usunąć wszelkie plastry ze skóry pacjenta. Należy zapewnić i utrzymać drożność dróg oddechowych, rozpocząć oddech wspomagany lub kontrolowany (jeśli to wskazane) oraz utrzymać prawidłową temperaturę ciała i bilans płynów. W razie konieczności podawać tlen, płyny dożylne, leki wazopresyjne i stosować innego rodzaju leczenie podtrzymujące czynności życiowe.

Działanie buprenorfiny może odwrócić podanie swoistego antagonisty receptorów opioidowych, np. naloksonu . Dawka dożylna naloksonu może wynosić od 5 do 12 mg. Początek działania naloksonu może wystąpić z opóźnieniem 30 minut lub dłuższym. Większe znaczenie niż podanie naloksonu ma utrzymanie odpowiedniej wentylacji.