IBANDRONAT APOTEX

Każda tabletka powlekana zawiera 150 mg kwasu ibandronowego (w postaci sodu ibandrononianu z glikolem propylenowym).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

- Nadwrażliwość na kwas ibandronowy lub na którąkolwiek pozostałych substancji pomocniczych.

- Hipokalcemia (patrz punkt 4.4).

- Nieprawidłowości w obrębie przełyku, prowadząca do opóźnienia jego opróżniania, takie jak zwężenie lub skurcz dolnej części przełyku.

- Niezdolność do utrzymania pozycji stojącej lub siedzącej przez co najmniej 60 minut.

Bezpieczeństwo doustnego stosowania kwasu ibandronowego w dawce 2,5 mg raz na dobę badano u 1251 pacjentek uczestniczących w czterech badaniach klinicznych, kontrolowanych placebo, z czego ogromną większość stanowiły pacjentki biorące udział w podstawowym 3-letnim badaniu, oceniającym ryzyko złamań (MF 4411). We wszystkich tych badaniach ogólny profil bezpieczeństwa stosowania kwasu ibandronowego w dawce 2,5 mg raz na dobę był podobny do placebo.

W dwuletnim badaniu przeprowadzonym u kobiet po menopauzie z osteoporozą (BM 16549) ogólny profil bezpieczeństwa kwasu ibandronowego w dawce 150 mg raz na miesiąc był podobny, jak w przypadku stosowania w dawce 2,5 mg raz na dobę. Odsetek pacjentek, u których wystąpiły działania niepożądane związane ze stosowaniem kwasu ibandronowego w dawce 150 mg raz na miesiąc, wynosił po roku i po dwóch latach odpowiednio 22,7% i 25,0%. Większość działań niepożądanych miała nasilenie łagodne do umiarkowanego. Większość przypadków nie prowadziła do przerwania leczenia.

Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym był ból stawów.

Poniżej przedstawiono, zgodnie z klasyfikacją układów i narządów, działania niepożądane uznane przez badaczy za związane przyczynowo ze stosowaniem kwasu ibandronowego.

Częstość występowania zdefiniowano następująco: często (≥1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥1/1000 do < 1/100), rzadko (≥1/10 000 do < 1/1000). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania wymieniono działania zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.

Tabela 1. Działania niepożądane produktu leczniczego występujące u kobiet po menopauzie otrzymujących kwas ibandronowy w dawce 150 mg co miesiąc lub kwas ibandronowy 2,5 mg na dobę w badaniach fazy III BM16549 i MF4411 oraz po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu.

*Więcej informacji patrz poniżej

† Zidentyfikowano po wprowadzeniu produktu do obrotu.

Działania niepożądane dotyczące przewodu pokarmowego

Pacjenci z chorobą żołądkowo-jelitową w wywiadzie z uwzględnieniem pacjentów z wrzodem trawiennym, u których nie było krwawienia lub hospitalizacji w ostatnim czasie i pacjenci z objawami niestrawności lub refluksu, leczeni farmakologicznie byli włączeni do badania w schemacie dawkowania raz na miesiąc. U tych pacjentów nie zaobserwowano różnicy w częstości występowania działań niepożądanych ze strony układu żołądkowo-jelitowego dla schematu dawkowania 150 mg raz na miesiąc i schematu dawkowania 2,5 mg raz na dobę.

Objawy grypopodobne

Przemijające objawy grypopodobne były zgłaszane u pacjentów stosujących kwas ibandronowy w dawce 150 mg raz na miesiąc, typowo związane z pierwszą dawką. Objawy takie przeważnie miały krótki okres trwania i nasilenie od łagodnego do umiarkowanego i ustępowały w czasie kontynuowania leczenia bez konieczności zastosowania zaradczych środków medycznych. Do objawów grypopodobnych z zaliczano zdarzenia niepożądane zgłaszane jako reakcje ostrej fazy lub objawy takie jak bóle mięśni, bóle stawów, gorączka, dreszcze, zmęczenie, nudności, utrata apetytu, lub bóle kości.

Martwica kości żuchwy

Donoszono o przypadkach martwicy żuchwy u pacjentów leczonych bisfosfonianami. Większość z tych doniesień dotyczy pacjentów z rakiem, lecz o takich przypadkach donoszono także u chorych leczonych z powodu osteoporozy. Wystąpienie martwicy żuchwy jest na ogół związane z ekstrakcją zęba i (lub) z miejscowym zakażeniem (z zapaleniem kości i szpiku kostnego włącznie).

Zdiagnozowany rak, stosowanie chemioterapii, radioterapii, kortykosteroidów, nieprawidłowa higiena jamy ustnej są także wymieniane jako czynniki ryzyka (patrz: punkt 4.4).

Zapalenie oka

Zdarzenia takie jak zapalenie błony naczyniowej oka, zapalenie nadtwardówki i twardówki były raportowane po stosowaniu kwasu ibandronowego. W niektórych przypadkach zdarzenia te nie ustępowały do czasu zakończenia leczenia kwasem ibandronowym.

Dawkowanie:

Zalecana dawka to jedna tabletka powlekana 150 mg raz na miesiąc. Tabletkę należy przyjmować tego samego dnia każdego miesiąca.

Produkt Ibandronat Apotex należy przyjmować po całonocnym okresie niejedzenia (co najmniej 6 godzin od ostatniego posiłku), na jedną godzinę przed pierwszym tego dnia posiłkiem lub napojem

(innym niż woda) (patrz punkt 4.5) lub jakimkolwiek innym doustnym produktem leczniczym lub suplementem diety (w tym preparaty wapnia).

Należy poinformować pacjentki, że w przypadku pominięcia dawki powinny przyjąć jedną tabletkę produktu Ibandronat Apotex 150 mg następnego dnia rano po dniu, w którym przypomną sobie o pominiętej dawce, jeśli do następnej dawki zgodnie ze schematem dawkowania zostało więcej niż 7 dni. Następnie należy powrócić do stosowania produktu raz na miesiąc zgodnie z dotychczasowym schematem dawkowania.

Jeśli do następnej zaplanowanej dawki zostało mniej niż 7 dni, pacjentki powinny zaczekać do dnia przyjęcia tej dawki, a następnie kontynuować stosowanie jednej tabletki raz na miesiąc zgodnie z dotychczasowym schematem.

Nie należy przyjmować dwóch tabletek w tym samym tygodniu.

Pacjentki powinny stosować suplementację wapnia i (lub) witaminy D, jeśli ich podaż w zawartość jest niewystarczająca (patrz punkty 4.4 i 4.5).

Szczególne grupy pacjentów

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

Nie jest konieczne dostosowanie dawki u pacjentek z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek, u których klirens kreatyniny jest równy lub większy niż 30 ml/min.

Ze względu na ograniczoną ilość danych klinicznych nie zaleca się stosowania produktu Ibandronat Apotex u pacjentek z klirensem kreatyniny mniejszym niż 30 ml/min (patrz punkty 4.4 i 5.2).

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

Nie jest konieczne dostosowanie dawki (patrz punkt 5.2).

Osoby w podeszłym wieku

Nie jest konieczne dostosowanie dawki (patrz punkt 5.2).

Dzieci i młodzież

Ibandronat Apotex nie stosuje się u dzieci i nie był on badany u dzieci i młodzieży.

Sposób podawania:

Stosowanie doustne.

Tabletki należy połykać w całości, popijając szklanką zwykłej wody (180 do 240 ml), w pozycji wyprostowanej siedzącej lub stojącej. Po przyjęciu produktu Ibandronat Apotex nie należy kłaść się przez godzinę.

Zwykła woda jest jedynym napojem, którym należy popić produkt Ibandronat Apotex. Niektóre wody mineralne mogą mieć większą zawartość wapnia i z tego powodu nie należy ich stosować.

Pacjenci nie powinni żuć ani ssać tabletek, ze względu na potencjalne ryzyko owrzodzeń jamy ustnej i gardła.

Nie ustalono optymalnego czasu trwania leczenia bisfosfonianami. Należy okresowo oceniać konieczność dalszego leczenia u każdego pacjenta indywidualnie w oparciu o korzyści i potencjalne ryzyko związane ze stosowaniem produktu Ibandronat Apotex, zwłaszcza po upływie co najmniej 5 lat terapii.

Hipokalcemia

Przed rozpoczęciem stosowania produktu Ibandronat Apotex należy wyrównać istniejący niedobór wapnia we krwi. Powinny zostać również wyleczone inne zaburzenia metabolizmu kostnego i mineralnego. U wszystkich pacjentek ważna jest odpowiednia podaż wapnia i witaminy D.

Zaburzenia żołądkowo-jelitowe

Doustne podawanie bisfosfonianów może powodować miejscowe podrażnienie błony śluzowej górnego odcinka przewodu pokarmowego. Z powodu możliwości działania drażniącego i potencjalnego pogorszenia choroby podstawowej, produkt leczniczy Ibandronat Apotex powinien być stosowany z ostrożnością u pacjentów z czynną chorobą górnego odcinka przewodu pokarmowego (np. przełyk Barreta, dysfagia, inne choroby przełyku, zapalenie błony śluzowej żołądka, dwunastnicy lub owrzodzenie).

U pacjentów otrzymujących doustne leczenie bisfosfonianami zgłaszano działania niepożądane takie jak zapalenie błony śluzowej przełyku, owrzodzenie przełyku i nadżerki przełyku, w niektórych przypadkach ciężkie, wymagające hospitalizacji, rzadko z krwawieniem lub z następowym zwężeniem przełyku lub perforacją. Ryzyko wystąpienia ciężkich działań niepożądanych dotyczących przełyku było większe u pacjentów, którzy nie stosowali się do instrukcji przyjmowania produktu leczniczego i (lub) którzy kontynuowali przyjmowanie doustnych bisfosfonianów po pojawieniu się objawów wskazujących na podrażnienie przełyku. Pacjenci powinni przywiązywać szczególną uwagę do przestrzegania instrukcji przyjmowania produktu (patrz punkt 4.2).

Lekarze powinni zwracać szczególną uwagę na jakiekolwiek dolegliwości i objawy mogące dotyczyć przełyku i poinstruować pacjentów, by przerwali stosowanie produktu Ibandronat Apotex i zgłosili się w celu uzyskania pomocy medycznej, jeśli rozwinie się dysfagia, bolesne przełykanie, ból zamostkowy lub wystąpi zgaga czy też jej nasilenie. Podczas, gdy w klinicznych badaniach kontrolowanych nie obserwowano większego ryzyka, po wprowadzeniu do obrotu zgłaszano wystąpienia owrzodzenia żołądka i przełyku po stosowaniu doustnych bisfosfonianów.

Stosowanie zarówno niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), jak i bisfosfonianów wiąże się z podrażnieniem przewodu pokarmowego, dlatego w przypadku jednoczesnego podawania tych produktów należy zachować ostrożność.

Martwica żuchwy

Informowano o przypadkach martwicy żuchwy, na ogół związanych z ekstrakcją zęba i (lub) z miejscowym zakażeniem (w tym zapalenie szpiku kostnego) u pacjentek z rakiem, poddawanych leczeniu schematami z pierwotnym zastosowaniem podawanych dożylnie bisfosfonianów. Wiele z tych pacjentek otrzymywało także chemioterapię i kortykosteroidy. U pacjentek z osteoporozą stosujących doustne bisfosfoniany odnotowano także występowanie martwicy żuchwy.

U pacjentek z istniejącymi czynnikami ryzyka (np. rak, chemioterapia, radioterapia, stosowanie kortykosteroidów, nieprawidłowa higiena jamy ustnej) należy rozważyć wykonanie badania stomatologicznego oraz zastosowanie właściwej profilaktyki stomatologicznej przed rozpoczęciem leczenia bisfosfonianami.

W tej grupie pacjentek, jeśli to możliwe, należy unikać inwazyjnych zabiegów stomatologicznych podczas leczenia bisfosfonianami. U pacjentek, u których podczas leczenia wystąpi martwica żuchwy, chirurgiczne zabiegi stomatologiczne mogą nasilić to powikłanie. U pacjentek wymagających zabiegów stomatologicznych brak jest danych sugerujących, czy przerwanie leczenia bisfosfonianami zmniejsza ryzyko wystąpienia martwicy żuchwy. Lekarz prowadzący powinien na podstawie oceny klinicznej ustalić postępowanie z każdym pacjentem w oparciu o indywidualną ocenę stosunku korzyści do ryzyka.

Zaburzenia czynności nerek

Ze względu na ograniczoną ilość danych klinicznych nie zaleca się stosowania produktu Ibandronat Apotex u pacjentek z klirensem kreatyniny mniejszym niż 30 ml/min (patrz punkt 5.2).

Nietypowe złamania kości udowej

Zgłaszano przypadki nietypowych złamań podkrętarzowych i trzonu kości udowej u osób stosujących bisfosfoniany, głównie u pacjentów długotrwale leczonych z powodu osteoporozy. Te poprzeczne lub krótkie skośne złamania mogą pojawić się w dowolnym miejscu wzdłuż całej kości udowej - od miejsca zlokalizowanego tuż pod krętarzem mniejszym aż do okolicy nadkłykciowej. Do tego typu złamań dochodzi po minimalnym urazie lub bez urazu, a niektórzy pacjenci odczuwają ból uda lub ból w pachwinie. W badaniach obrazowych często na kilka tygodni lub miesięcy przed całkowitym złamaniem kości udowej widoczne są cechy złamań z przeciążenia. Złamania często występują obustronnie, dlatego u leczonych bisfosfonianami pacjentów, u których stwierdzono złamanie trzonu kości udowej, należy zbadać kość udową w drugiej kończynie. Zgłaszano również słabe gojenie się tych złamań. Na podstawie indywidualnej oceny stosunku korzyści do ryzyka u pacjentów, u których podejrzewa się nietypowe złamanie kości udowej, należy rozważyć odstawienie bisfosfonianów do czasu przeprowadzenia oceny.

Należy zalecić pacjentom, żeby zgłaszali pojawienie się jakiegokolwiek bólu w obrębie uda, biodra lub pachwiny występującego w trakcie leczenia bisfosfonianami, a każdy pacjent zgłaszający się z takimi objawami powinien być zbadany pod względem obecności niecałkowitego złamania kości udowej.

Hipokalcemia

Przed rozpoczęciem stosowania produktu Ibandronat Apotex należy wyrównać istniejący niedobór wapnia we krwi. Powinny zostać również wyleczone inne zaburzenia metabolizmu kostnego i mineralnego. U wszystkich pacjentek ważna jest odpowiednia podaż wapnia i witaminy D.

Zaburzenia żołądkowo-jelitowe

Doustne podawanie bisfosfonianów może powodować miejscowe podrażnienie błony śluzowej górnego odcinka przewodu pokarmowego. Z powodu możliwości działania drażniącego i potencjalnego pogorszenia choroby podstawowej, produkt leczniczy Ibandronat Apotex powinien być stosowany z ostrożnością u pacjentów z czynną chorobą górnego odcinka przewodu pokarmowego (np. przełyk Barreta, dysfagia, inne choroby przełyku, zapalenie błony śluzowej żołądka, dwunastnicy lub owrzodzenie).

U pacjentów otrzymujących doustne leczenie bisfosfonianami zgłaszano działania niepożądane takie jak zapalenie błony śluzowej przełyku, owrzodzenie przełyku i nadżerki przełyku, w niektórych przypadkach ciężkie, wymagające hospitalizacji, rzadko z krwawieniem lub z następowym zwężeniem przełyku lub perforacją. Ryzyko wystąpienia ciężkich działań niepożądanych dotyczących przełyku było większe u pacjentów, którzy nie stosowali się do instrukcji przyjmowania produktu leczniczego i (lub) którzy kontynuowali przyjmowanie doustnych bisfosfonianów po pojawieniu się objawów wskazujących na podrażnienie przełyku. Pacjenci powinni przywiązywać szczególną uwagę do przestrzegania instrukcji przyjmowania produktu (patrz punkt 4.2).

Lekarze powinni zwracać szczególną uwagę na jakiekolwiek dolegliwości i objawy mogące dotyczyć przełyku i poinstruować pacjentów, by przerwali stosowanie produktu Ibandronat Apotex i zgłosili się w celu uzyskania pomocy medycznej, jeśli rozwinie się dysfagia, bolesne przełykanie, ból zamostkowy lub wystąpi zgaga czy też jej nasilenie. Podczas, gdy w klinicznych badaniach kontrolowanych nie obserwowano większego ryzyka, po wprowadzeniu do obrotu zgłaszano wystąpienia owrzodzenia żołądka i przełyku po stosowaniu doustnych bisfosfonianów.

Stosowanie zarówno niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), jak i bisfosfonianów wiąże się z podrażnieniem przewodu pokarmowego, dlatego w przypadku jednoczesnego podawania tych produktów należy zachować ostrożność.

Martwica żuchwy

Informowano o przypadkach martwicy żuchwy, na ogół związanych z ekstrakcją zęba i (lub) z miejscowym zakażeniem (w tym zapalenie szpiku kostnego) u pacjentek z rakiem, poddawanych leczeniu schematami z pierwotnym zastosowaniem podawanych dożylnie bisfosfonianów. Wiele z tych pacjentek otrzymywało także chemioterapię i kortykosteroidy. U pacjentek z osteoporozą stosujących doustne bisfosfoniany odnotowano także występowanie martwicy żuchwy.

U pacjentek z istniejącymi czynnikami ryzyka (np. rak, chemioterapia, radioterapia, stosowanie kortykosteroidów, nieprawidłowa higiena jamy ustnej) należy rozważyć wykonanie badania stomatologicznego oraz zastosowanie właściwej profilaktyki stomatologicznej przed rozpoczęciem leczenia bisfosfonianami.

W tej grupie pacjentek, jeśli to możliwe, należy unikać inwazyjnych zabiegów stomatologicznych podczas leczenia bisfosfonianami. U pacjentek, u których podczas leczenia wystąpi martwica żuchwy, chirurgiczne zabiegi stomatologiczne mogą nasilić to powikłanie. U pacjentek wymagających zabiegów stomatologicznych brak jest danych sugerujących, czy przerwanie leczenia bisfosfonianami zmniejsza ryzyko wystąpienia martwicy żuchwy. Lekarz prowadzący powinien na podstawie oceny klinicznej ustalić postępowanie z każdym pacjentem w oparciu o indywidualną ocenę stosunku korzyści do ryzyka.

Zaburzenia czynności nerek

Ze względu na ograniczoną ilość danych klinicznych nie zaleca się stosowania produktu Ibandronat Apotex u pacjentek z klirensem kreatyniny mniejszym niż 30 ml/min (patrz punkt 5.2).

Nietypowe złamania kości udowej

Zgłaszano przypadki nietypowych złamań podkrętarzowych i trzonu kości udowej u osób stosujących bisfosfoniany, głównie u pacjentów długotrwale leczonych z powodu osteoporozy. Te poprzeczne lub krótkie skośne złamania mogą pojawić się w dowolnym miejscu wzdłuż całej kości udowej - od miejsca zlokalizowanego tuż pod krętarzem mniejszym aż do okolicy nadkłykciowej. Do tego typu złamań dochodzi po minimalnym urazie lub bez urazu, a niektórzy pacjenci odczuwają ból uda lub ból w pachwinie. W badaniach obrazowych często na kilka tygodni lub miesięcy przed całkowitym złamaniem kości udowej widoczne są cechy złamań z przeciążenia. Złamania często występują obustronnie, dlatego u leczonych bisfosfonianami pacjentów, u których stwierdzono złamanie trzonu kości udowej, należy zbadać kość udową w drugiej kończynie. Zgłaszano również słabe gojenie się tych złamań. Na podstawie indywidualnej oceny stosunku korzyści do ryzyka u pacjentów, u których podejrzewa się nietypowe złamanie kości udowej, należy rozważyć odstawienie bisfosfonianów do czasu przeprowadzenia oceny.

Należy zalecić pacjentom, żeby zgłaszali pojawienie się jakiegokolwiek bólu w obrębie uda, biodra lub pachwiny występującego w trakcie leczenia bisfosfonianami, a każdy pacjent zgłaszający się z takimi objawami powinien być zbadany pod względem obecności niecałkowitego złamania kości udowej.

Biodostępność kwasu ibandronowego podanego doustnie zmniejsza się zazwyczaj w obecności pokarmu. Z badań na zwierzętach wynika, że na wchłanianie kwasu ibandronowego mogą zwłaszcza wpływać produkty zawierające wapń i inne wielowartościowe kationy (takie jak glin, magnez, żelazo), w tym mleko. Z tego względu przed zastosowaniem produktu Ibandronat Apotex pacjentki powinny być na czczo (nie jeść co najmniej przez 6 godzin) oraz powstrzymać się od jedzenia przez godzinę po zastosowaniu produktu (patrz punkt 4.2).

Produkty zawierające wapń, leki zobojętniające sok żołądkowy i niektóre inne doustne produkty lecznicze zawierające wielowartościowe kationy (takie jak glin, magnez, żelazo) mogą wpływać na wchłanianie kwasu ibandronowego. Z tego powodu nie należy przyjmować innych doustnych produktów leczniczych przez co najmniej 6 godzin przed i 1 godzinę po zastosowaniu produktu Ibandronat Apotex.

Wystąpienie interakcji metabolicznych wydaje się być mało prawdopodobne, ponieważ kwas ibandronowy nie działa hamująco na aktywność większości wątrobowych izoenzymów P-450 u ludzi, wykazano również, że produkt nie indukuje wątrobowego układu cytochromu P-450 u szczurów. Ponadto, wiązanie z białkami osocza (określone in vitro dla stężeń terapeutycznych produktu) wynosi ok. 85-87%, więc niewielkie jest prawdopodobieństwo wystąpienia interakcji z innymi produktami leczniczymi wskutek ich wyparcia z połączeń z białkami. Kwas ibandronowy jest wydalany wyłącznie przez nerki i nie ulega biotransformacji. Wydaje się, że w wydalaniu kwasu ibandronowego nie uczestniczą żadne ze znanych kwasowych lub zasadowych układów transportowych, biorących udział w eliminacji innych substancji czynnych.

W dwuletnim badaniu przeprowadzonym u kobiet po menopauzie z osteoporozą (BM 16549), stosujących jednocześnie kwas acetylosalicylowy lub leki z grupy NLPZ, częstość zdarzeń niepożądanych związanych z górnym odcinkiem przewodu pokarmowego była podobna po roku i po dwóch latach u pacjentek stosujących kwas ibandronowy w dawce 2,5 mg raz na dobę lub 150 mg raz na miesiąc.

W grupie ponad 1500 pacjentek włączonych do badania BM 16549, porównującego miesięczny z dobowym sposób dawkowania kwasu ibandronowego, 14% i 18% pacjentek stosowało jednocześnie leki z grupy antagonistów receptora H₂ lub inhibitory pompy protonowej, odpowiednio po roku i po dwóch latach. U tych pacjentek częstość zdarzeń niepożądanych dotyczących górnego odcinka przewodu pokarmowego była podobna zarówno w grupie stosującej kwas ibandronowy w dawce 150 mg raz na miesiąc, jak i u pacjentów leczonych kwasem ibandronowym 2,5 mg raz na dobę.

U zdrowych ochotników płci męskiej oraz u kobiet po menopauzie dożylne stosowanie ranitydyny zwiększało biodostępność kwasu ibandronowego o około 20%, prawdopodobnie wskutek zmniejszenia kwaśności soku żołądkowego. Ponieważ jednak działanie to mieści się w przyjętych granicach dla prawidłowej zmienności biodostępności kwasu ibandronowego, nie ma konieczności zmiany dawkowania produktu Ibandronat Apotex, gdy jest on stosowany z antagonistami receptora H₂ lub innymi substancjami czynnymi zwiększającymi pH soku żołądkowego.

Wyniki badań interakcji farmakokinetycznych przeprowadzonych u kobiet po menopauzie wykazały brak potencjalnych interakcji z tamoksyfenem lub hormonalną terapią zastępczą (estrogenami).

Nie obserwowano interakcji podczas jednoczesnego stosowania melfalanu/prednizolonu u pacjentek ze szpiczakiem mnogim.

Nie badano wpływu kwasu ibandronowego na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Nie ma dostępnych informacji dotyczących postępowania w przypadku przedawkowania produktu Ibandronat Apotex. Jednak na podstawie wiedzy o związkach z tej klasy można przypuszczać, że po doustnym przedawkowaniu mogą wystąpić reakcje niepożądane dotyczące górnego odcinka przewodu pokarmowego (takie, jak zaburzenia żołądkowe, dyspepsja, zapalenie błony śluzowej przełyku, zapalenie błony śluzowej żołądka, owrzodzenie żołądka) i hipokalcemia. Aby związać kwas ibandronowy należy podać mleko lub preparaty zobojętniające sok żołądkowy oraz należy leczyć objawowo działania niepożądane. Ze względu na ryzyko podrażnienia przełyku nie należy prowokować wymiotów, zaś pacjent powinien utrzymywać całkowicie wyprostowaną pozycję ciała.