Badania na zwierzętach:
Istotną statystycznie śmiertelność u szczurów i myszy obserwowano po podaniu dawek doustnych,
odpowiednio, 1965 mg/kg i 2581 mg/kg.
Badania z udziałem ludzi:
Po przedawkowaniu może wystąpić:
- nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego (ciśnienie skurczowe < 90 mm Hg),
- bladość skóry,
- nadmierne pocenie,
- pogorszenie wyczuwalności tętna,
- tachykardia,
- zawroty głowy związane ze zmianą pozycji ciała,
- ból głowy,
- osłabienie,
- zawroty głowy,
- nudności,
- wymioty,
- biegunka.
- Donoszono o możliwości wystąpienia methemoglobinemii u pacjentów, którym podawano inne
organiczne azotany. Podczas metabolizmu monoazotanu izosorbidu powstają azotyny, które mogą
prowadzić do sinicy z przyspieszeniem oddechu, niepokojem, utratą przytomności i zatrzymaniem
akcji serca. Nie można wykluczyć, że przedawkowanie monoazotanu izosorbidu może powodować
wyżej wymienione działania niepożądane.
- Bardzo duże dawki monoazotanu izosorbidu mogą spowodować zwiększenie ciśnienia
śródczaszkowego, co może prowadzić do wystąpienia objawów mózgowych.
Ogólne zasady postępowania leczniczego w przypadku przedawkowania:
• Wstrzymać podawanie produktu.
• Sprowokować wymioty, wykonać płukanie żołądka i podać węgiel aktywowany - jeśli od
zażycia nie upłynęło więcej niż godzina.
• Zastosować ogólne metody postępowania w przypadku niedociśnienia tętniczego
spowodowanego podawaniem azotanów:
- położyć chorego z uniesionymi kończynami dolnymi,
- podawać tlen,
- zwiększyć objętość osocza płynami infuzyjnymi (np. 0,9% roztworem chlorku sodu),
- zastosować specjalistyczne leczenie wstrząsu (na oddziale intensywnej opieki medycznej).
Postępowanie w szczególnych przypadkach:
• W przypadku bardzo małych wartości ciśnienia tętniczego krwi należy podwyższyć ciśnienie
tętnicze, np. podając chlorowodorek norepinefryny i (lub) dopaminę. Epinefryna i jej pochodne
są w tym postępowaniu przeciwwskazane.
• Leki zwężające naczynia krwionośne należy stosować jedynie u pacjentów, którzy w
niewystarczającym stopniu odpowiadają na reanimację z zastosowaniem płynów.
• Leczenie methemoglobinemii:
- zastosować związki redukujące: witaminę C, błękit metylenowy, błękit toluidynowy,
- podawać tlen (w razie konieczności),
- zastosować wentylację płuc z użyciem respiratora,
- przeprowadzić hemodializę (w razie konieczności).
W przypadku objawów zatrzymania oddechu i krążenia należy natychmiast rozpocząć resuscytację.