AVODART

Jedna kapsułka zawiera 0,5 mg dutasterydu (Dutasteridum).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Avodart jest przeciwwskazany:

- u kobiet, dzieci i młodzieży (patrz punkt 4.6),

- u pacjentów z nadwrażliwością na dutasteryd, inne inhibitory 5-alfa reduktazy, soję, orzeszki ziemne lub na którąkolwiek z innych substancji pomocniczych, - u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby.

AVODART W MONOTERAPII

Spośród 2167 mężczyzn przyjmujących dutasteryd podczas trwających dwa lata badań III fazy kontrolowanych placebo, działania niepożądane leku w pierwszym roku leczenia obserwowano u około 19% pacjentów. W większości były to objawy o lekkim lub umiarkowanym nasileniu i dotyczyły układu rozrodczego. W kolejnych dwóch latach, podczas kontynuacji tych badań, prowadzonej na zasadzie otwartej próby, nie stwierdzono zmian w profilu działań niepożądanych.

W zamieszczonej poniżej tabeli przedstawiono objawy niepożądane zgłaszane w trakcie kontrolowanych badań klinicznych oraz po wprowadzeniu leku do obrotu. Wymienione zdarzenia niepożądane, zgłaszane w trakcie badań klinicznych, to zdarzenia uznane przez badacza za związane z leczeniem (występujące z częstością większą lub równą 1%), które wystąpiły znamiennie częściej u pacjentów przyjmujących dutasteryd niż w grupie placebo w pierwszym roku przyjmowania leku. Informacje na temat zdarzeń niepożądanych zgłaszanych po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu pochodzą ze zgłoszeń spontanicznych, dlatego rzeczywista częstość występowania tych objawów jest nieznana:

AVODART W SKOJARZENIU Z LEKIEM BLOKUJĄCYM RECEPTORY ALFA, TAMSULOZYNĄ

Dane pochodzące z trwającego 4 lata badania CombAT, w którym porównywano dutasteryd w dawce 0,5 mg (n=1623) i tamsulozynę w dawce 0,4 mg (n=1611) stosowane raz na dobę w monoterapii lub w terapii skojarzonej (n=1610) wykazały, że częstość występowania zdarzeń niepożądanych, uznanych przez badacza za związane ze stosowanym leczeniem wynosiła w pierwszym, drugim, trzecim i czwartym roku terapii odpowiednio 22%, 6%, 4% i 2% dla terapii skojarzonej dutasterydem/tamsulozyną, 15%, 6%, 3% i 2% dla monoterapii dutasterydem oraz 13%, 5%, 2% i 2% dla monoterapii tamsulozyną. Większa częstość występowania zdarzeń niepożądanych w grupie terapii skojarzonej w pierwszym roku leczenia wynikała z większej liczby zaburzeń układu rozrodczego, zwłaszcza zaburzeń wytrysku nasienia, stwierdzanych w tej grupie.

Na podstawie analizy danych uzyskanych w czasie trwania badania CombAT stwierdzono, że następujące zdarzenia niepożądane, uznane przez badacza za związane z leczeniem, wystąpiły z częstością większą lub równą 1% podczas pierwszego roku leczenia; w poniższej tabeli przedstawiono częstość występowania tych działań niepożądanych podczas czterech lat leczenia:

a) Terapia skojarzona = dutasteryd 0,5 mg raz na dobę i tamsulosyna 0,4 mg raz na dobę.

b) W tym powiększenie i (lub) tkliwość piersi.

Zgłaszano następujące przypadki podczas badań klinicznych oraz po wprowadzeniu leku do obrotu:

rak gruczołu piersiowego u mężczyzn (patrz pkt. 4.4).

Avodart można stosować w monoterapii lub w skojarzeniu z tamsulozyną (0,4 mg), lekiem blokującym receptory alfa (patrz punkty 4.4, 4.8 i 5.1)

Dorośli (w tym pacjenci w podeszłym wieku):

Zalecana dawka produktu Avodart to jedna kapsułka (0,5 mg) przyjmowana doustnie, raz na dobę. Kapsułki należy połykać w całości, nie należy ich rozgryzać ani otwierać, ponieważ kontakt z zawartością kapsułki może powodować podrażnienie błony śluzowej jamy ustnej i gardła. Kapsułki można zażywać zarówno z posiłkiem, jak i niezależnie od posiłku. Pierwsze działanie lecznicze może wystąpić we wczesnym okresie stosowania, jednak może upłynąć do 6 miesięcy od początku leczenia zanim osiągnięta zostanie odpowiedź terapeutyczna. Nie jest konieczne modyfikowanie dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku.

Zaburzenia czynności nerek

Nie przeprowadzono badań oceniających wpływ zaburzeń czynności nerek na farmakokinetykę dutasterydu. Nie przewiduje się konieczności dostosowania dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (patrz punkt 5.2).

Zaburzenia czynności wątroby

Nie przeprowadzono badań oceniających wpływ zaburzeń czynności wątroby na farmakokinetykę dutasterydu, dlatego należy zachować ostrożność w przypadku pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 4.4 i punkt 5.2). U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby stosowanie dutasterydu jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3).

Terapię skojarzoną należy zalecać wyłącznie po starannej analizie stosunku korzyści do ryzyka, ze względu na możliwość zwiększenia ryzyka działań niepożądanych, oraz po rozważeniu wszystkich opcji terapeutycznych, w tym również monoterapii (patrz punkt 4.2).

W trwających 4 lata badaniach klinicznych, częstość występowania niewydolności serca (zgłoszonych przypadków łącznie: pierwotnej niewydolności serca i zastoinowej niewydolności serca) była większa wśród pacjentów przyjmujących w skojarzeniu produkt Avodart i alfa bloker tamsulosynę, niż wśród pacjentów, u których nie stosowano leczenia skojarzonego. Związek przyczynowy między stosowaniem produktu Avodart (w monoterapii lub w skojarzeniu z alfa blokerem) i niewydolnością serca nie został ustalony (patrz punkt 5.1).

U każdego pacjenta z rozpoznanym BPH, przed rozpoczęciem leczenia produktem Avodart należy wykonać badanie per rectum oraz inne badania w kierunku raka gruczołu krokowego. Badania te należy powtarzać okresowo w trakcie leczenia.

Dutasteryd wchłaniany jest przez skórę, dlatego kobiety, dzieci i młodzież muszą unikać kontaktu z uszkodzonymi kapsułkami (patrz punkt 4.6). W przypadku kontaktu z uszkodzonymi kapsułkami, powierzchnię kontaktu należy natychmiast przemyć wodą z mydłem.

Nie badano działania leku u pacjentów z chorobami wątroby. Należy zachować ostrożność podczas stosowania dutasterydu u pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 4.2, punkt 4.3 i punkt 5.2).

Oznaczenie stężenia PSA (ang. Prostate Specific Antigen - Swoisty Antygen Sterczowy) jest ważnym elementem diagnostyki raka gruczołu krokowego. Zazwyczaj całkowite stężenie PSA powyżej 4,0 ng/ml (Hybritech) wymaga dalszej diagnostyki i rozważenia konieczności wykonania biopsji gruczołu krokowego. Stężenie PSA poniżej 4,0 ng/ml u pacjentów przyjmujących dutasteryd nie wyklucza rozpoznania raka gruczołu krokowego. Po 6 miesiącach przyjmowania produktu Avodart dochodzi do zmniejszenia stężenia PSA o około 50% u chorych na łagodny rozrost gruczołu krokowego, nawet w przypadku współistnienia raka. Pomimo indywidualnego zróżnicowania należy zakładać zmniejszenie stężenia PSA średnio o około 50% tak, jak zaobserwowano w grupie pacjentów ze stężeniem PSA w zakresie 1,5 ? 10,0 ng/ml. W związku z tym w celu dokładnej interpretacji pojedynczego oznaczenia stężenia PSA u pacjentów przyjmujących Avodart dłużej niż 6 miesięcy należy, w porównaniu do mężczyzn nieleczonych, podwoić uzyskaną wartość stężenia PSA. W wyniku tej modyfikacji zostaje zachowana czułość i swoistość oznaczenia PSA w rozpoznawaniu raka gruczołu krokowego. Utrzymujące się zwiększenie stężenia PSA w trakcie stosowania produktu Avodart wymaga dokładnej oceny oraz rozważenia nieprzestrzegania przez pacjenta zaleceń dotyczących leczenia.

Po upływie 6 miesięcy od odstawienia produktu Avodart całkowite stężenie PSA powraca do wartości wyjściowych. Stosunek stężeń wolnego do całkowitego PSA nie zmienia się pod wpływem produktu Avodart. Zastosowanie oznaczenia zawartości procentowej wolnego PSA w diagnostyce raka gruczołu krokowego u pacjentów leczonych produktem Avodart nie wymaga korygowania otrzymanych wartości.

Zgłaszano przypadki raka gruczołu piersiowego u mężczyzn przyjmujących dutasteryd podczas badań klinicznych (patrz pkt. 5.1) oraz po wprowadzeniu leku do obrotu. Należy zalecić pacjentom niezwłoczne zgłaszanie każdej zmiany w tkance sutka takiej jak guzki czy wydzielina z brodawki sutkowej. Związek pomiędzy długotrwałym stosowaniem dutasterydu a rakiem gruczołu piersiowego u mężczyzn jest nieznany.

Terapię skojarzoną należy zalecać wyłącznie po starannej analizie stosunku korzyści do ryzyka, ze względu na możliwość zwiększenia ryzyka działań niepożądanych, oraz po rozważeniu wszystkich opcji terapeutycznych, w tym również monoterapii (patrz punkt 4.2).

W trwających 4 lata badaniach klinicznych, częstość występowania niewydolności serca (zgłoszonych przypadków łącznie: pierwotnej niewydolności serca i zastoinowej niewydolności serca) była większa wśród pacjentów przyjmujących w skojarzeniu produkt Avodart i alfa bloker tamsulosynę, niż wśród pacjentów, u których nie stosowano leczenia skojarzonego. Związek przyczynowy między stosowaniem produktu Avodart (w monoterapii lub w skojarzeniu z alfa blokerem) i niewydolnością serca nie został ustalony (patrz punkt 5.1).

U każdego pacjenta z rozpoznanym BPH, przed rozpoczęciem leczenia produktem Avodart należy wykonać badanie per rectum oraz inne badania w kierunku raka gruczołu krokowego. Badania te należy powtarzać okresowo w trakcie leczenia.

Dutasteryd wchłaniany jest przez skórę, dlatego kobiety, dzieci i młodzież muszą unikać kontaktu z uszkodzonymi kapsułkami (patrz punkt 4.6). W przypadku kontaktu z uszkodzonymi kapsułkami, powierzchnię kontaktu należy natychmiast przemyć wodą z mydłem.

Nie badano działania leku u pacjentów z chorobami wątroby. Należy zachować ostrożność podczas stosowania dutasterydu u pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 4.2, punkt 4.3 i punkt 5.2).

Oznaczenie stężenia PSA (ang. Prostate Specific Antigen - Swoisty Antygen Sterczowy) jest ważnym elementem diagnostyki raka gruczołu krokowego. Zazwyczaj całkowite stężenie PSA powyżej 4,0 ng/ml (Hybritech) wymaga dalszej diagnostyki i rozważenia konieczności wykonania biopsji gruczołu krokowego. Stężenie PSA poniżej 4,0 ng/ml u pacjentów przyjmujących dutasteryd nie wyklucza rozpoznania raka gruczołu krokowego. Po 6 miesiącach przyjmowania produktu Avodart dochodzi do zmniejszenia stężenia PSA o około 50% u chorych na łagodny rozrost gruczołu krokowego, nawet w przypadku współistnienia raka. Pomimo indywidualnego zróżnicowania należy zakładać zmniejszenie stężenia PSA średnio o około 50% tak, jak zaobserwowano w grupie pacjentów ze stężeniem PSA w zakresie 1,5 ? 10,0 ng/ml. W związku z tym w celu dokładnej interpretacji pojedynczego oznaczenia stężenia PSA u pacjentów przyjmujących Avodart dłużej niż 6 miesięcy należy, w porównaniu do mężczyzn nieleczonych, podwoić uzyskaną wartość stężenia PSA. W wyniku tej modyfikacji zostaje zachowana czułość i swoistość oznaczenia PSA w rozpoznawaniu raka gruczołu krokowego. Utrzymujące się zwiększenie stężenia PSA w trakcie stosowania produktu Avodart wymaga dokładnej oceny oraz rozważenia nieprzestrzegania przez pacjenta zaleceń dotyczących leczenia.

Po upływie 6 miesięcy od odstawienia produktu Avodart całkowite stężenie PSA powraca do wartości wyjściowych. Stosunek stężeń wolnego do całkowitego PSA nie zmienia się pod wpływem produktu Avodart. Zastosowanie oznaczenia zawartości procentowej wolnego PSA w diagnostyce raka gruczołu krokowego u pacjentów leczonych produktem Avodart nie wymaga korygowania otrzymanych wartości.

Zgłaszano przypadki raka gruczołu piersiowego u mężczyzn przyjmujących dutasteryd podczas badań klinicznych (patrz pkt. 5.1) oraz po wprowadzeniu leku do obrotu. Należy zalecić pacjentom niezwłoczne zgłaszanie każdej zmiany w tkance sutka takiej jak guzki czy wydzielina z brodawki sutkowej. Związek pomiędzy długotrwałym stosowaniem dutasterydu a rakiem gruczołu piersiowego u mężczyzn jest nieznany.

Informacje dotyczące zmniejszenia stężenia PSA w surowicy w trakcie przyjmowania dutasterydu oraz zalecenia dotyczące diagnostyki raka gruczołu krokowego przedstawiono w punkcie 4.4.

Wpływ innych leków na farmakokinetykę dutasterydu

Stosowanie jednocześnie z inhibitorami CYP3A4 i (lub) inhibitorami P-glikoproteiny:

Dutasteryd jest eliminowany głównie poprzez przemiany metaboliczne. W badaniach in vitro wykazano, że głównymi enzymami uczestniczącymi w metabolizowaniu dutasterydu są CYP3A4 oraz CYP3A5. Nie przeprowadzono formalnych badań interakcji leku z silnymi inhibitorami CYP3A4. Jednakże w populacyjnych badaniach farmakokinetycznych stwierdzono zwiększenie stężenia dutasterydu w surowicy odpowiednio o około 1,6 do 1,8 razy u niewielkiej liczby pacjentów przyjmujących równocześnie werapamil lub diltiazem (umiarkowane inhibitory CYP3A4 i inhibitory P-glikoproteiny) w porównaniu z innymi pacjentami.

Długotrwałe stosowanie dutasterydu jednocześnie z silnymi inhibitorami CYP3A4

(np.: rytonawir, indynawir, nefazodon, itrakonazol, ketokonazol przyjmowane doustnie) może spowodować zwiększenie stężenia dutasterydu w surowicy. Zwiększona ekspozycja na dutasteryd prawdopodobnie nie powoduje nasilenia blokady 5?alfa reduktazy. Należy jednak brać pod uwagę zmniejszenie częstości podawania dutasterydu w przypadku wystąpienia działań niepożądanych. Zahamowanie CYP3A4 powoduje wydłużenie okresu półtrwania, w wyniku czego uzyskanie stanu stacjonarnego w leczeniu skojarzonym może trwać dłużej niż 6 miesięcy.

Przyjęcie 12 g cholestyraminy godzinę po podaniu pojedynczej dawki 5 mg dutasterydu nie wpływa na farmakokinetykę dutasterydu.

Wpływ dutasterydu na farmakokinetykę innych leków:

Dutasteryd nie wpływa na farmakokinetykę warfaryny i digoksyny. Zjawisko to wskazuje, że lek nie hamuje/nie aktywuje CYP2C9 ani P-glikoproteiny. W badaniach in vitro oceniających interakcje wykazano, że dutasteryd nie hamuje enzymów CYP1A2, CYP2D6, CYP2C9, CYP2C19 i CYP3A4.

W badaniu obejmującym małą liczbę zdrowych mężczyzn (n = 24) dutasteryd stosowany przez dwa tygodnie w dawce 0,5 mg na dobę nie wywierał wpływu na farmakokinetykę tamsulozyny ani terazosyny. W badaniu tym nie stwierdzono również oznak interakcji farmakodynamicznych.

Na podstawie farmakodynamicznych właściwości dutasterydu nie przewiduje się wpływu leczenia dutasterydem na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych.

W badaniach na ochotnikach podawanie dutasterydu w pojedynczej dawce dobowej do 40 mg (80 ? krotność dawki leczniczej) przez 7 dni nie wywołało istotnych działań niepożądanych. W badaniach klinicznych dawka 5 mg na dobę stosowana przez 6 miesięcy nie powodowała innych objawów niepożądanych niż obserwowane w grupie przyjmującej lek w dawce 0,5 mg na dobę. Nie ma specyficznego antidotum, dlatego w przypadku podejrzenia przedawkowania zaleca się zastosowanie leczenia objawowego.