OCTANATE

Octanate, 50 j.m./ml, zawiera nominalnie 250 j.m. lub 500 j.m. ludzkiego VIII czynnika krzepnięcia w fiolce.

Produkt zawiera około 50 j.m.*/ml ludzkiego VIII czynnika krzepnięcia po rekonstytucji w załączonym rozpuszczalniku (5 ml dla fiolki 250 j.m. i 10 ml dla fiolki 500 j.m.).

Produkt zawiera nie więcej niż 30 j.m./ml czynnika von Willberanda (VWF: RCo)

Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na dawkę, czyli może być uważany za „wolny od sodu” w przypadku jednej fiolki 250 j.m. oraz zawiera do 1,75 mmol sodu (40 mg) na dawkę, w jednej fiolce 500 j.m.. Należy to uwzględnić u pacjentów na diecie z ograniczeniem sodu.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

*Aktywność (j.m.) została określona przy pomocy metody chromogennej zgodnie z Farmakopeą Europejską. Średnia aktywność swoista produktu Octanate wynosi co najmniej 100 j.m./mg białka.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

• Nadwrażliwość lub reakcje alergiczne (które mogą obejmować obrzęk naczynioruchowy, uczucie pieczenia i parzącego bólu w miejscu infuzji, dreszcze, zaczerwienienie, uogólnioną pokrzywkę, ból głowy, wysypkę, spadek ciśnienia, letarg, nudności, niepokój, tachykardię, uczucie ucisku w klatce piersiowej, uczucie mrowienia, wymioty, świszczący oddech) nie były obserwowane często i mogą w pewnych przypadkach prowadzić do ciężkiej reakcji anafilaktycznej (włączając wstrząs).

• W rzadkich przypadkach obserwowano wystąpienie gorączki.

• U pacjentów z hemofilią A może nastąpić rozwój przeciwciał (inhibitorów) przeciwko czynnikowi VIII. W przypadku pojawienia się takich inhibitorów wystąpi niewystarczająca odpowiedź kliniczna na leczenie. Leczenie takich pacjentów wymaga oceny specjalistycznego ośrodka.

W trwającym badaniu klinicznym u wcześniej nieleczonych pacjentów (ang. previous untreated patientes, PUPs), u 3 spośród 39 (7,6%) pacjentów leczonych na żądanie Octanate, stwierdzono wystąpienie inhibitorów w stężeniu powyżej 5 jednostek Bethesda. U jednego z pacjentów stwierdzono stężenie poniżej 5 jednostek Bethesda. Dwa przypadki (5,1%) były istotne klinicznie; u pozostałych dwóch pacjentów wytworzone inhibitory zniknęły samoistnie bez zmiany dawki Octanate. Wszystkie inhibitory wytworzyły się w trakcie leczenia na żądanie i przed 50. dniem ekspozycji.

35 wcześniej nieleczonych pacjentów miało wyjściową aktywność czynnika VIII poniżej 1% i 4 wcześniej nieleczonych pacjentów miało aktywność czynnika VIII:C nie większą niż 2%.

W punkcie czasowym analizy okresowej, u 34 pacjentów ekspozycja na lek Octanate wynosiła już 20 dni lub więcej a u 30 pacjentów ekspozycja na Octanate wynosiła 50 dni lub więcej. Wśród wcześniej nieleczonych pacjentów nie zaobserwowano występowania inhibitorów po profilaktycznym podaniu produktu Octanate. Podczas badania 12 pacjentów przeszło 14 zabiegów chirurgicznych. Mediana wieku podczas pierwszej ekspozycji wynosiła 7 miesięcy (zakres 3 dni do 67 miesięcy). Mediana dni ekspozycji w badaniu klinicznym wynosiła 100 (zakres 1 do 553).

rzadko (1/10 000 do < 1/1 000) bardzo rzadko (< 1/10 000)

•Informacje związane z bezpieczeństwem wirusowym – patrz punkt 4.4.

Leczenie należy rozpoczynać pod nadzorem lekarza doświadczonego w leczeniu hemofilii.

Dawkowanie

Dawkowanie oraz długość trwania terapii substytucyjnej zależy od stopnia niedoboru czynnika VIII, miejsca i rozległości krwawienia oraz stanu klinicznego pacjenta.

Liczba jednostek podawanego czynnika VIII jest wyrażona w jednostkach międzynarodowych (j.m) zgodnych z obowiązującym standardem dla produktów czynnika VIII zatwierdzonym przez Światową Organizację Zdrowia (WHO). Aktywność czynnika VIII w osoczu jest wyrażona albo procentowo (w stosunku do prawidłowego osocza ludzkiego) albo w jednostkach międzynarodowych (j.m) zgodnie z międzynarodowym standardem dla czynnika VIII w osoczu.

Jedna Jednostka Międzynarodowa (j.m) aktywności czynnika VIII jest równoważna ilości czynnika VIII w 1 ml prawidłowego osocza ludzkiego. Obliczenie wymaganej dawki czynnika VIII jest oparte na doświadczeniach empirycznych dowodzących, iż 1 j.m. czynnika VIII na kilogram masy ciała podwyższa aktywność osoczowego czynnika VIII o 1,5% - 2% normalnej aktywności. Wymagana dawka jest obliczana przy pomocy następującego wzoru:

wymagana ilość jednostek = masa ciała (kg) x wymagany wzrost aktywności czynnika VIII (%) (j.m./dl) x 0,5

Ilość, jaka powinna być podana oraz częstość podawania produktu powinny być zawsze dostosowane do skuteczności klinicznej u indywidualnego pacjenta.

W następujących przypadkach krwawień, aktywność czynnika VIII nie powinna obniżać się poniżej podanego poziomu aktywności osoczowej (w % wartości normalnych) w danym okresie. Następująca tabela może być pomocna przy ustalaniu dawek w przypadku krwawień lub zabiegów chirurgicznych:

W trakcie leczenia zalecane jest oznaczanie poziomów czynnika VIII w celu ustalenia dawki i częstości podawania powtarzanych infuzji. Zwłaszcza w przypadku większych zabiegów chirurgicznych niezbędne jest bardzo dokładne monitorowanie terapii substytucyjnej poprzez oznaczanie wskaźników krzepnięcia (aktywność osoczowa czynnika VIII). Odpowiedź na czynnik VIII może różnić się u poszczególnych pacjentów, co wyrażać się może różnym poziomem odzysku in vivo oraz różnym czasem półtrwania.

W długoterminowej profilaktyce krwawień u pacjentów z ciężką postacią hemofilii A powinno podawać się czynnik VIII w dawce 20 do 40 j.m. na kilogram masy ciała w odstępach 2 do 3 dni.

Dzieci i młodzież

Badanie kliniczne przeprowadzone u 15 pacjentów w wieku 6 lat i poniżej nie wykazało żadnych specjalnych wymagań dotyczących dawkowania u dzieci.

Dane kliniczne u wcześniej nieleczonych pacjentów (ang. previous untreated patients, PUPs) są ograniczone (patrz punkt 4.8). Pacjenci powinni być monitorowani pod kątem ewentualnego rozwoju inhibitorów czynnika VIII. Jeżeli oczekiwany poziom aktywności osoczowej czynnika VIII nie zostaje osiągnięty lub, jeśli nie można opanować krwawienia przy zastosowaniu odpowiedniej dawki, należy przeprowadzić diagnostykę w celu sprawdzenia ewentualnej obecności inhibitora czynnika VIII. U pacjentów z wysokimi poziomami inhibitora, leczenie czynnikiem VIII może być nieskuteczne i należy rozważyć inne możliwości terapii. Leczenie takich pacjentów powinno być prowadzone przez lekarzy doświadczonych w leczeniu hemofilii, patrz także punkt 4.4

Sposób podawania

Instrukcja dotycząca rekonstytucji produktu leczniczego przed podaniem, patrz punkt 6.6. Produkt powinien być podawany drogą dożylną. Zaleca się podawać nie szybciej niż 2 – 3 ml/min.

• Podobnie, jak w przypadku każdego produktu zawierającego białko, podawanego drogą dożylną, możliwe jest wystąpienie reakcji nadwrażliwości typu alergicznego. Pacjenci powinni zostać poinformowani o wczesnych objawach reakcji nadwrażliwości takich jak wysypka, uogólniona pokrzywka, uczucie ucisku w klatce piersiowej, świszczący oddech, spadek ciśnienia krwi i anafilaksja. W przypadku wystąpienia powyższych objawów, pacjent powinien natychmiast zaprzestać stosowania produktu i skontaktować się z lekarzem.

W przypadku wystąpienia wstrząsu należy zastosować odpowiednie postępowanie medyczne w terapii wstrząsu.

• Powstawanie przeciwciał neutralizujących (inhibitorów) czynnika VIII jest znanym powikłaniem w trakcie leczenia pacjentów z hemofilią A. Inhibitory są zwykle immunoglobuliną IgG działającą bezpośrednio przeciwko prokoagulacyjnej aktywności czynnika VIII i są oznaczane, w jednostkach Bethesda (ang. Bethesda Units, BU) na ml osocza, za pomocą zmodyfikowanego testu. Ryzyko rozwoju inhibitorów jest powiązane z wcześniejszą ekspozycją na czynnik krzepnięcia VIII i jest największe w ciągu pierwszych 20 dni stosowania. Rzadko występuje rozwój inhibitorów po pierwszych 100 dniach stosowania. Pacjenci leczeni czynnikiem krzepnięcia VIII powinni być monitorowaniu w kierunku powstawania przeciwciał inhibitorowych poprzez właściwą obserwację kliniczną i badania laboratoryjne. Patrz również punkt 4.8 Działania niepożądane.

• W literaturze występowały doniesienia wykazujące związek pomiędzy występowaniem inhibitorów czynnika VIII a reakcjami alergicznymi. Dlatego też pacjenci, u których występują reakcje alergiczne powinni być poddani badaniu na obecność inhibitora. Pacjenci, u których występuje inhibitor czynnika VIII mogą być obciążeni większym ryzykiem anafilaksji podczas ponownego leczenia czynnikiem VIII. Z tego powodu pierwsze podanie czynnika VIII powinno być przeprowadzone, zgodnie z decyzją lekarza, pod nadzorem medycznym, w miejscu, gdzie można zapewnić odpowiednią pomoc medyczną w razie wystąpienia reakcji alergicznych.

• Standardowe działania mające na celu zabezpieczenie przed infekcjami wynikającymi ze stosowania produktów otrzymywanych z ludzkiej krwi lub osocza polegają na selekcji dawców, badaniu poszczególnych dawców i puli osocza pod względem specyficznych markerów zakażeń oraz skutecznych etapach procesu wytwarzania mających na celu inaktywację/usunięcie wirusów. Pomimo to nie można w pełni wykluczyć przeniesienia czynników zakaźnych podczas stosowania produktów leczniczych otrzymywanych z ludzkiej krwi lub osocza. Odnosi się to także do nieznanych lub powstających wirusów i innych patogenów.

Zastosowane metody są uważane za skuteczne w stosunku do wirusów otoczkowych takich jak: HIV, HBV i HCV oraz do bezotoczkowego wirusa HAV. Zastosowane metody mogą mieć ograniczoną skuteczność w stosunku do wirusów bezotoczkowych takich jak parwowirus B19. Zakażenie parwowirusem B19 może powodować poważne powikłania u kobiet w ciąży (zakażenia płodu) oraz u pacjentów z niedoborem odporności lub w stanach zwiększonego wytwarzania krwinek czerwonych (np. niedokrwistość hemolityczna).

• U pacjentów stosujących regularnie lub powtórnie produkty zawierające ludzki VIII czynnik krzepnięcia należy rozważyć odpowiednie szczepienie (przeciw zapaleniu wątroby typu A i B).

• Zaleca się, by przy każdym podawaniu Octanate pacjentowi, zapisać nazwę i numer serii produktu, aby zachować związek między pacjentem i numerem serii produktu.

• Podobnie, jak w przypadku każdego produktu zawierającego białko, podawanego drogą dożylną, możliwe jest wystąpienie reakcji nadwrażliwości typu alergicznego. Pacjenci powinni zostać poinformowani o wczesnych objawach reakcji nadwrażliwości takich jak wysypka, uogólniona pokrzywka, uczucie ucisku w klatce piersiowej, świszczący oddech, spadek ciśnienia krwi i anafilaksja. W przypadku wystąpienia powyższych objawów, pacjent powinien natychmiast zaprzestać stosowania produktu i skontaktować się z lekarzem.

W przypadku wystąpienia wstrząsu należy zastosować odpowiednie postępowanie medyczne w terapii wstrząsu.

• Powstawanie przeciwciał neutralizujących (inhibitorów) czynnika VIII jest znanym powikłaniem w trakcie leczenia pacjentów z hemofilią A. Inhibitory są zwykle immunoglobuliną IgG działającą bezpośrednio przeciwko prokoagulacyjnej aktywności czynnika VIII i są oznaczane, w jednostkach Bethesda (ang. Bethesda Units, BU) na ml osocza, za pomocą zmodyfikowanego testu. Ryzyko rozwoju inhibitorów jest powiązane z wcześniejszą ekspozycją na czynnik krzepnięcia VIII i jest największe w ciągu pierwszych 20 dni stosowania. Rzadko występuje rozwój inhibitorów po pierwszych 100 dniach stosowania. Pacjenci leczeni czynnikiem krzepnięcia VIII powinni być monitorowaniu w kierunku powstawania przeciwciał inhibitorowych poprzez właściwą obserwację kliniczną i badania laboratoryjne. Patrz również punkt 4.8 Działania niepożądane.

• W literaturze występowały doniesienia wykazujące związek pomiędzy występowaniem inhibitorów czynnika VIII a reakcjami alergicznymi. Dlatego też pacjenci, u których występują reakcje alergiczne powinni być poddani badaniu na obecność inhibitora. Pacjenci, u których występuje inhibitor czynnika VIII mogą być obciążeni większym ryzykiem anafilaksji podczas ponownego leczenia czynnikiem VIII. Z tego powodu pierwsze podanie czynnika VIII powinno być przeprowadzone, zgodnie z decyzją lekarza, pod nadzorem medycznym, w miejscu, gdzie można zapewnić odpowiednią pomoc medyczną w razie wystąpienia reakcji alergicznych.

• Standardowe działania mające na celu zabezpieczenie przed infekcjami wynikającymi ze stosowania produktów otrzymywanych z ludzkiej krwi lub osocza polegają na selekcji dawców, badaniu poszczególnych dawców i puli osocza pod względem specyficznych markerów zakażeń oraz skutecznych etapach procesu wytwarzania mających na celu inaktywację/usunięcie wirusów. Pomimo to nie można w pełni wykluczyć przeniesienia czynników zakaźnych podczas stosowania produktów leczniczych otrzymywanych z ludzkiej krwi lub osocza. Odnosi się to także do nieznanych lub powstających wirusów i innych patogenów.

Zastosowane metody są uważane za skuteczne w stosunku do wirusów otoczkowych takich jak: HIV, HBV i HCV oraz do bezotoczkowego wirusa HAV. Zastosowane metody mogą mieć ograniczoną skuteczność w stosunku do wirusów bezotoczkowych takich jak parwowirus B19. Zakażenie parwowirusem B19 może powodować poważne powikłania u kobiet w ciąży (zakażenia płodu) oraz u pacjentów z niedoborem odporności lub w stanach zwiększonego wytwarzania krwinek czerwonych (np. niedokrwistość hemolityczna).

• U pacjentów stosujących regularnie lub powtórnie produkty zawierające ludzki VIII czynnik krzepnięcia należy rozważyć odpowiednie szczepienie (przeciw zapaleniu wątroby typu A i B).

• Zaleca się, by przy każdym podawaniu Octanate pacjentowi, zapisać nazwę i numer serii produktu, aby zachować związek między pacjentem i numerem serii produktu.