Metamizole Kalceks roztwór do wstrzykiwań | 500 mg/ml | 100 amp. po 2 ml

1 ml roztworu zawiera 500 mg metamizolu sodowego jednowodnego ( Metamizolum natricum monohydricum ) .

1 ampułka (2 ml) zawiera 1000 mg metamizolu sodowego jednowodnego. 1 ampułka (5 ml) zawiera 2500 mg metamizolu sodowego jednowodnego.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, CHPL : patrz punkt 6.1.

- nadwrażliwość na substancję czynną, inne pirazolony ( fenazon , propyfenazon ) lub pirazolidyny ( fenylobutazon , oksyfenbutazon ) w tym wystąpienie agranulocytozy po zastosowaniu którejś z tych substancji, lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1;

- niedociśnienie i niestabilność krążenia;

- zaburzenia czynności szpiku kostnego (np. po chemioterapii) lub zaburzenia hematopoezy;

- astma analgetyczna lub nietolerancja na leki przeciwbólowe objawiająca się pokrzywką, obrzękiem naczynioruchowym, tj. u pacjentów z rozpoznanym skurczem oskrzeli lub innymi reakcjami anafilaktoidalnymi (np. pokrzywką, nieżytem nosa, obrzękiem naczynioruchowym) po podaniu salicylanów, paracetamolu lub innych nieopioidowych leków przeciwbólowych, takich jak: diklofenak , ibuprofen, indometacyna lub naproksen;

- ostra przerywana porfiria wątrobowa (ryzyko wystąpienia ataku);

- wrodzony niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej (ryzyko hemolizy);

- trzeci trymestr ciąży lub karmienie piersią;

- podanie dożylne u niemowląt w wieku 3-11 miesięcy ( CHPL : patrz punkt 4.2);

- stosowanie u niemowląt poniżej 3 miesiąca życia lub o masie ciała mniejszej niż 5 kg (ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa oraz skuteczności).

Działania niepożądane są wymienione w tabeli 2 i przedstawione zgodnie z konwencją MedDRA : bardzo często (> 1/10), często (> 1/100 do < 1/10), niezbyt często (> 1/1000 do < 1/100), rzadko (> 1/10 000 do < 1/1000), bardzo rzadko (< 1/10 000), częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Tabela 2

1

 Te reakcje uważa się za reakcje o podłożu immunologicznym. Mogą rozwinąć się pomimo wcześniejszego wielokrotnego stosowania metamizolu bez powikłań.

2

 U pacjentów otrzymujących antybiotyki typowe objawy agranulocytozy mogą mieć niewielkie nasilenie.

3

 Mogą rozwinąć się pomimo wcześniejszego wielokrotnego stosowania metamizolu bez powikłań. Reakcje te mogą rozwinąć się zarówno w trakcie wstrzyknięcia lub bezpośrednio po podaniu, jednak przeważnie występują w pierwszej godzinie po podaniu.

4

 Przemijające, izolowane reakcje hipotensyjne (prawdopodobnie wywołane przez leki, bez innych towarzyszących objawów anafilaktycznych lub anafilaktoidalnych ) mogą rozwinąć się po zastosowaniu metamizolu . W rzadkich przypadkach może dojść do krytycznego spadku ciśnienia

tętniczego krwi. Szybka podaż dożylna może zwiększać ryzyko wystąpienia reakcji hipotensyjnej.

5

 Może wystąpić w szczególności u pacjentów z chorobą nerek w wywiadzie, ostre pogorszenie czynności nerek (ostra niewydolność czynności nerek, w niektórych przypadkach z oligurią, bezmoczem lub białkomoczem). W rzadkich przypadkach może rozwinąć się ostre śródmiąższowe zapalenie nerek.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,

Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa

Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: ndl @urpl.gov.pl

Działania niepożądane można również zgłaszać podmiotowi odpowiedzialnemu.

Podawanie dożylne lub domięśniowe zalecane jest tylko wtedy, gdy podawanie doustne nie jest wskazane (np. podczas wymiotów, zaburzeń połykania itp.). Należy wziąć pod uwagę, iż podawanie pozajelitowe związane jest z wysokim ryzykiem reakcji anafilaktycznej lub anafilaktoidalnej . Początek działania przeciwbólowego oraz przeciwgorączkowego występuje zwykle po 30-60 minutach po podaniu. Działanie trwa zazwyczaj przez 4 godziny.

Dawkowanie

Dawkowanie i sposób podawania zależy od pożądanego działania przeciwbólowego oraz od stanu zdrowia pacjenta.

Pojedyncza dawka dla osób dorosłych wynosi od 6 do 16 mg na kg masy ciała. W razie konieczności pojedynczą dawkę można powtarzać, przy czym łączna ilość produktu przyjętego przez pacjenta w ciągu doby nie może być większa niż maksymalna dawka dobowa podana w tabeli poniżej.

Poniższa tabela 1 zawiera informacje dotyczące pojedynczej dawki dla poszczególnych dróg podania produktu leczniczego w poszczególnych kategoriach wiekowych i wagowych.

Tabela 1

Osoby w wieku podeszłym

U osób w podeszłym wieku i u pacjentów w złym ogólnym stanie zdrowia należy spodziewać się pogorszenia czynności nerek i wątroby.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby i (lub) nerek

U pacjentów ze zmniejszoną czynnością wątroby i / lub nerek zaleca się unikania stosowania dużych dawek metamizolu , ponieważ jego eliminacja w tej grupie pacjentów jest spowolniona. W celu krótkotrwałego leczenia zmniejszenie dawki nie jest konieczne. Brak jest danych dotyczących długotrwałego leczenia pacjentów z niewydolnością nerek lub wątroby.

Dzieci i młodzież

Dawkowanie- CHPL : patrz tabela 1.

Zazwyczaj stosowana dawka w leczeniu gorączki u dzieci wynosi 10 mg na kg masy ciała. U niemowląt w wieku od 3 do 11 miesięcy (ważących 5-8 kg) metamizol podaje się jedynie domięśniowo ( CHPL : patrz punkt 4.3).

Sposób podawania

Do podawania dożylnego, domięśniowego.

Należy upewnić się, że podanie leku jest przerwane po pojawieniu się pierwszych objawów reakcji anafilaktycznej lub anafilaktoidalnej ( CHPL : patrz punkt 4.8). Podczas podawania leku drogą pozajelitową pacjent powinien znajdować się w pozycji leżącej i pod ścisłym nadzorem lekarza.

W celu uniknięcia reakcji hipotensyjnej, wstrzyknięcie dożylne należy wykonywać bardzo powoli, to jest nie więcej niż 1 ml (500 mg metamizolu ) na minutę. Ponieważ nie można wykluczyć, iż reakcja hipotensyjna po podaniu leku jest zależna od zastosowanej dawki, należy dokładnie rozważyć wskazania do podawania pozajelitowego pojedynczej dawki większej niż 1 g metamizolu ( CHPL : patrz punkt 4.4).

Z powodu działań niepożądanych produkt leczniczy nie nadaje się do długotrwałego (miesięcy) podawania.

Agranulocytoza

Agranulocytoza wywołana metamizolem jest bardzo rzadkim zaburzeniem immunologiczno-alergicznym trwającym co najmniej tydzień. Może być stanem zagrażającym życiu, a nawet prowadzić do śmierci pacjenta. Charakterystyczne reakcje agranulocytozy nie zależą od dawki i mogą wystąpić w dowolnym momencie leczenia. Należy poinformować pacjenta o konieczności natychmiastowego przerwania leczenia i konsultacji z lekarzem, w razie wystąpienia jakichkolwiek z następujących objawów neutropenii (< 1500 neutrofili / mm ³ ): gorączka, dreszcze, ból gardła, owrzodzenia w jamie ustnej.

W przypadku wystąpienia neutropenii należy natychmiast przerwać leczenie i niezwłocznie wykonać pełne badanie krwi. Należy monitorować parametry morfologii krwi aż do momentu powrotu do pierwotnych wartości.

Pancytopenia

W przypadku pancytopenii , należy niezwłocznie przerwać leczenie oraz monitorować parametry pełnej morfologii krwi do czasu aż sytuacja się unormuje.

Należy poinformować pacjenta o konieczności natychmiastowej konsultacji z lekarzem w przypadku wystąpienia oznak choroby i objawów wskazujących na zaburzenia krwi (np. ogólne osłabienie, infekcja, utrzymująca się gorączka, siniaki, krwawienia, bladość) podczas terapii metamizolem .

Ciężkie reakcje skórne

Podczas stosowania metamizolu zgłaszane były zagrażające życiu reakcje skórne, takie jak zespół Stevensa-Johnsona ( SJS , od ang. Stevens-Johnson syndrome ) i zespół Lyella (toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, TEN, od ang. toxic epidermal necrolysis ). Jeśli u pacjenta wystąpią objawy SJS lub TEN (np. pogarszająca się wysypka skórna, często z pęcherzami i uszkodzeniem błon śluzowych), leczenie metamizolem należy natychmiast przerwać i nigdy nie należy go ponownie

wprowadzać.

Pacjentów należy poinformować o możliwych objawach reakcji skórnych, a ich stan powinien być dokładnie monitorowany, zwłaszcza w pierwszych tygodniach leczenia.

Wstrząs anafilaktyczny

Rozwija się głównie u podatnych pacjentów, dlatego należy zachować ostrożność stosując i przepisując metamizol pacjentom z astmą lub atopią ( CHPL : patrz punkt 4.3).

Reakcje anafilaktyczne lub anafilaktoidalne

Przy wyborze drogi podania należy wziąć pod uwagę, że podawanie pozajelitowe jest związane z wyższym ryzykiem reakcji anafilaktycznych lub anafilaktoidalnych .

Konieczne jest przerwanie wstrzyknięcia produktu leczniczego przy pojawieniu się pierwszych oznak reakcji anafilaktycznej lub anafilaktoidalnej ( CHPL : patrz punkt 4.8) w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia izolowanej reakcji hipotensyjnej do minimum.

Istnieje znaczne ryzyko wystąpienia ciężkich reakcji anafilaktoidalnych na metamizol u następujących pacjentów ( CHPL : patrz punkt 4.3):

• pacjenci z astmą oskrzelową, w szczególności z współwystępującym polipowatym nieżytem nosa;

• pacjenci z przewlekłą pokrzywką;

• pacjenci z nadwrażliwością na alkohol, tzn. pacjenci, którzy reagują na nawet najmniejsze ilości alkoholu kichaniem, łzawieniem i zaczerwienieniem twarzy. Nietolerancja alkoholu może być objawem nierozpoznanej wcześniej astmy analgetycznej;

• pacjenci z nadwrażliwością na barwniki (np. tartrazynę) lub konserwanty (np. benzoesany).

Przed podaniem metamizolu należy przeprowadzić z pacjentem szczegółowy wywiad dotyczący historii jego choroby. W przypadku pacjentów szczególnie podatnych na ryzyko wystąpienia reakcji anafilaktoidalnych , metamizol można podawać tylko po starannym rozważeniu potencjalnego ryzyka i korzyści leczenia. W razie zastosowania, po dokładnym przeanalizowaniu sytuacji, produkt leczniczy należy podawać w warunkach ścisłej kontroli lekarskiej oraz podjąć odpowiednie środki w celu zapewnienia możliwości udzielenia pomocy w sytuacji ewentualnego wstrząsu.

Izolowane reakcje hipotensyjne

Metamizol może powodować izolowane reakcje hipotensyjne ( CHPL : patrz punkt 4.8). Reakcje te wydają się być zależne od dawki, a ich wystąpienie jest bardziej prawdopodobne po podaniu pozajelitowym. Ponadto ryzyko ciężkich reakcji hipotensyjnych zwiększa się:

• przy zbyt szybkim podaniu dożylnym;

• u pacjentów z niedociśnieniem tętniczym, zmniejszoną objętością płynów lub odwodnieniem, niestabilnym krążeniem lub początkową niewydolnością krążenia;

• u pacjentów z wysoką gorączką.

Ponieważ nie można wykluczyć, że reakcja hipotensyjna po podaniu produktu leczniczego zależy od dawki, należy dokładnie rozważyć wskazania do podawania pozajelitowego pojedynczej dawki większej niż 1 g metamizolu ( CHPL : patrz punkt 4.2).

Należy dokładnie rozważyć podanie metamizolu i w razie jego zastosowania podawać pod ścisłym nadzorem lekarza. Środki zapobiegawcze (ustabilizowanie krążenia) są konieczne, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia reakcji hipotensyjnych.

U pacjentów, u których absolutnie konieczne jest unikanie jakiegokolwiek zmniejszenia ciśnienia krwi, tj. u pacjentów z ciężką chorobą wieńcową lub u pacjentów ze znacznym zwężeniem naczyń zaopatrujących mózg, metamizol może być podawany wyłącznie przy ścisłym monitorowaniu parametrów krążenia.

U pacjentów ze zmniejszoną czynnością nerek i (lub) wątroby zaleca się unikanie dużych dawek metamizolu , ponieważ jego eliminacja w tej grupie pacjentów jest spowolniona ( CHPL : patrz punkt 4.2). Należy upewnić się, iż w razie wystąpienia pierwszych oznak reakcji anafilaktycznej lub anafilaktoidalnej wstrzyknięcie produktu leczniczego zostanie przerwane ( CHPL : patrz punkt 4.8), a także, iż ryzyko wystąpienia izolowanej reakcji hipotensyjnej jest ograniczone do minimum poprzez powolne podawanie dożylne produktu leczniczego (nie więcej niż 1 ml na minutę) ( CHPL : patrz punkt 4.2).

Agranulocytoza

Agranulocytoza wywołana metamizolem jest bardzo rzadkim zaburzeniem immunologiczno-alergicznym trwającym co najmniej tydzień. Może być stanem zagrażającym życiu, a nawet prowadzić do śmierci pacjenta. Charakterystyczne reakcje agranulocytozy nie zależą od dawki i mogą wystąpić w dowolnym momencie leczenia. Należy poinformować pacjenta o konieczności natychmiastowego przerwania leczenia i konsultacji z lekarzem, w razie wystąpienia jakichkolwiek z następujących objawów neutropenii (< 1500 neutrofili / mm ³ ): gorączka, dreszcze, ból gardła, owrzodzenia w jamie ustnej.

W przypadku wystąpienia neutropenii należy natychmiast przerwać leczenie i niezwłocznie wykonać pełne badanie krwi. Należy monitorować parametry morfologii krwi aż do momentu powrotu do pierwotnych wartości.

Pancytopenia

W przypadku pancytopenii , należy niezwłocznie przerwać leczenie oraz monitorować parametry pełnej morfologii krwi do czasu aż sytuacja się unormuje.

Należy poinformować pacjenta o konieczności natychmiastowej konsultacji z lekarzem w przypadku wystąpienia oznak choroby i objawów wskazujących na zaburzenia krwi (np. ogólne osłabienie, infekcja, utrzymująca się gorączka, siniaki, krwawienia, bladość) podczas terapii metamizolem .

Ciężkie reakcje skórne

Podczas stosowania metamizolu zgłaszane były zagrażające życiu reakcje skórne, takie jak zespół Stevensa-Johnsona ( SJS , od ang. Stevens-Johnson syndrome ) i zespół Lyella (toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, TEN, od ang. toxic epidermal necrolysis ). Jeśli u pacjenta wystąpią objawy SJS lub TEN (np. pogarszająca się wysypka skórna, często z pęcherzami i uszkodzeniem błon śluzowych), leczenie metamizolem należy natychmiast przerwać i nigdy nie należy go ponownie

wprowadzać.

Pacjentów należy poinformować o możliwych objawach reakcji skórnych, a ich stan powinien być dokładnie monitorowany, zwłaszcza w pierwszych tygodniach leczenia.

Wstrząs anafilaktyczny

Rozwija się głównie u podatnych pacjentów, dlatego należy zachować ostrożność stosując i przepisując metamizol pacjentom z astmą lub atopią ( CHPL : patrz punkt 4.3).

Reakcje anafilaktyczne lub anafilaktoidalne

Przy wyborze drogi podania należy wziąć pod uwagę, że podawanie pozajelitowe jest związane z wyższym ryzykiem reakcji anafilaktycznych lub anafilaktoidalnych .

Konieczne jest przerwanie wstrzyknięcia produktu leczniczego przy pojawieniu się pierwszych oznak reakcji anafilaktycznej lub anafilaktoidalnej ( CHPL : patrz punkt 4.8) w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia izolowanej reakcji hipotensyjnej do minimum.

Istnieje znaczne ryzyko wystąpienia ciężkich reakcji anafilaktoidalnych na metamizol u następujących pacjentów ( CHPL : patrz punkt 4.3):

• pacjenci z astmą oskrzelową, w szczególności z współwystępującym polipowatym nieżytem nosa;

• pacjenci z przewlekłą pokrzywką;

• pacjenci z nadwrażliwością na alkohol, tzn. pacjenci, którzy reagują na nawet najmniejsze ilości alkoholu kichaniem, łzawieniem i zaczerwienieniem twarzy. Nietolerancja alkoholu może być objawem nierozpoznanej wcześniej astmy analgetycznej;

• pacjenci z nadwrażliwością na barwniki (np. tartrazynę) lub konserwanty (np. benzoesany).

Przed podaniem metamizolu należy przeprowadzić z pacjentem szczegółowy wywiad dotyczący historii jego choroby. W przypadku pacjentów szczególnie podatnych na ryzyko wystąpienia reakcji anafilaktoidalnych , metamizol można podawać tylko po starannym rozważeniu potencjalnego ryzyka i korzyści leczenia. W razie zastosowania, po dokładnym przeanalizowaniu sytuacji, produkt leczniczy należy podawać w warunkach ścisłej kontroli lekarskiej oraz podjąć odpowiednie środki w celu zapewnienia możliwości udzielenia pomocy w sytuacji ewentualnego wstrząsu.

Izolowane reakcje hipotensyjne

Metamizol może powodować izolowane reakcje hipotensyjne ( CHPL : patrz punkt 4.8). Reakcje te wydają się być zależne od dawki, a ich wystąpienie jest bardziej prawdopodobne po podaniu pozajelitowym. Ponadto ryzyko ciężkich reakcji hipotensyjnych zwiększa się:

• przy zbyt szybkim podaniu dożylnym;

• u pacjentów z niedociśnieniem tętniczym, zmniejszoną objętością płynów lub odwodnieniem, niestabilnym krążeniem lub początkową niewydolnością krążenia;

• u pacjentów z wysoką gorączką.

Ponieważ nie można wykluczyć, że reakcja hipotensyjna po podaniu produktu leczniczego zależy od dawki, należy dokładnie rozważyć wskazania do podawania pozajelitowego pojedynczej dawki większej niż 1 g metamizolu ( CHPL : patrz punkt 4.2).

Należy dokładnie rozważyć podanie metamizolu i w razie jego zastosowania podawać pod ścisłym nadzorem lekarza. Środki zapobiegawcze (ustabilizowanie krążenia) są konieczne, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia reakcji hipotensyjnych.

U pacjentów, u których absolutnie konieczne jest unikanie jakiegokolwiek zmniejszenia ciśnienia krwi, tj. u pacjentów z ciężką chorobą wieńcową lub u pacjentów ze znacznym zwężeniem naczyń zaopatrujących mózg, metamizol może być podawany wyłącznie przy ścisłym monitorowaniu parametrów krążenia.

U pacjentów ze zmniejszoną czynnością nerek i (lub) wątroby zaleca się unikanie dużych dawek metamizolu , ponieważ jego eliminacja w tej grupie pacjentów jest spowolniona ( CHPL : patrz punkt 4.2). Należy upewnić się, iż w razie wystąpienia pierwszych oznak reakcji anafilaktycznej lub anafilaktoidalnej wstrzyknięcie produktu leczniczego zostanie przerwane ( CHPL : patrz punkt 4.8), a także, iż ryzyko wystąpienia izolowanej reakcji hipotensyjnej jest ograniczone do minimum poprzez powolne podawanie dożylne produktu leczniczego (nie więcej niż 1 ml na minutę) ( CHPL : patrz punkt 4.2).