Lamotrix tabletki | 100 mg | 30 tabl.

Każda tabletka zawiera 100 mg lamotryginy.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek z substancji pomocniczych.

Działania niepożądane oparte na aktualnie dostępnych danych podzielono na objawy obserwowane w
leczeniu padaczki i objawy obserwowane w leczeniu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych.
Oceniając ogólny profil bezpieczeństwa lamotryginy należy brać pod uwagę wszystkie działania
niepożądane.

Działania niepożądane zostały pogrupowane według częstości występowania, określonej w
następujący sposób: bardzo często (> 1/10); często (> 1/100 do < 1/10); niezbyt często (> 1/1 000 do
< 1/100); rzadko (> 1/10 000 do < 1/1 000), bardzo rzadko (< 1/10 000)

W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione
zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.

Padaczka

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Bardzo rzadko: zmiany hematologiczne, w tym neutropenia, leukopenia, niedokrwistość,

trombocytopenia, pancytopenia, niedokrwistość aplastyczna, agranulocytoza.

Zaburzenia hematologiczne mogą, ale nie muszą być związane z zespołem nadwrażliwości (patrz:
Zaburzenia układu immunologicznego**).

Zaburzenia układu immunologicznego

Bardzo rzadko: zespół nadwrażliwości** (w tym objawy takie jak gorączka, uogólnione powiększenie
węzłów chłonnych, obrzęk twarzy, nieprawidłowości w wynikach badań
morfologii krwi i badań czynnościowych wątroby, rozsiane krzepnięcie
śródnaczyniowe, niewydolność wielonarządowa).

**Istnieją doniesienia również o wysypce stanowiącej jeden z elementów zespołu nadwrażliwości,
który obejmuje wiele różnorodnych objawów układowych, takich jak gorączka, uogólnione
powiększenie węzłów chłonnych, obrzęk twarzy i nieprawidłowości w wynikach badań krwi i badań
czynnościowych wątroby. Zespół wykazuje różny stopień nasilenia zmian klinicznych i w rzadkich
przypadkach może prowadzić do rozsianego krzepnięcia śródnaczyniowego oraz niewydolności
wielonarządowej. Należy wspomnieć, że wczesne objawy nadwrażliwości (na przykład gorączka,
uogólnione powiększenie węzłów chłonnych) mogą wystąpić bez wyraźnej wysypki. W przypadku
pojawienia się takich objawów, należy natychmiast ocenić stan pacjenta i przerwać leczenie
produktem Lamotrix, jeżeli nie można ustalić innej etiologii.

Zaburzenia psychiczne

Często: agresja, drażliwość.

Bardzo rzadko: splątanie, omamy, tiki.

Zaburzenia układu nerwowego

W badaniach klinicznych podczas monoterapii:

Bardzo często: ból głowy.

Często: senność, zawroty głowy, drżenie, bezsenność.

Niezbyt często: ataksja.

Rzadko: oczopląs.

Podczas innych doświadczeń klinicznych:

Bardzo często: senność, ataksja, zawroty głowy, ból głowy.

Często: oczopląs, drżenie, bezsenność.

Bardzo rzadko: pobudzenie, chwiejny chód, zaburzenia ruchowe, nasilenie objawów choroby

Parkinsona, objawy pozapiramidowe, choreoatetoza, zwiększenie częstości
napadów padaczkowych.

Istnieją doniesienia, że lamotrygina może nasilać objawy parkinsonizmu u pacjentów z wcześniej
rozpoznaną chorobą Parkinsona, a w pojedynczych przypadkach może wywoływać objawy
pozapiramidowe i choreoatetozę u pacjentów bez pierwotnego schorzenia.

Zaburzenia oka

W badaniach klinicznych podczas monoterapii:

Niezbyt często: podwójne widzenie, niewyraźne widzenie.

Podczas innych doświadczeń klinicznych:

Bardzo często: podwójne widzenie, niewyraźne widzenie.

Rzadko: zapalenie spojówek.

Zaburzenia żołądka i jelit
W badaniach klinicznych podczas monoterapii:
Często: nudności, wymioty, biegunka.

Podczas innych doświadczeń klinicznych:
Bardzo często: nudności, wymioty.

Często: biegunka.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Bardzo rzadko: niewydolność wątroby, zaburzenie czynności wątroby, zwiększenie wyników badań
czynnościowych wątroby.

Zaburzenia czynności wątroby są zwykle związane z reakcjami nadwrażliwości, ale zgłaszano także
pojedyncze przypadki bez widocznych oznak nadwrażliwości.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Bardzo często: wysypka skórna.

Rzadko: zespół Stevensa-Johnsona.

Bardzo rzadko: martwica toksyczno-rozpływna naskórka.

W badaniach klinicznych prowadzonych metodą podwójnie ślepej próby, przeprowadzonych u osób
dorosłych, wysypka skórna wystąpiła u maksymalnie 10% pacjentów przyjmujących lamotryginę i u
5% pacjentów przyjmujących placebo. U 2% pacjentów wysypka skórna spowodowała konieczność
odstawienia leczenia lamotryginą. Wysypka, zwykle grudkowo-plamista, występowała zwykle w
ciągu pierwszych ośmiu tygodni od rozpoczęcia leczenia i ustępowała po odstawieniu produktu
Lamotrix (patrz punkt 4.4).

Informowano o przypadkach wysypki o znacznym nasileniu, stanowiącej potencjalne zagrożenie dla
życia, w tym zespołu Stevensa-Johnsona czy martwicy toksyczno-rozpływnej naskórka (zespół

Lyella). Pomimo tego, że u większości pacjentów objawy ustępowały po odstawieniu leczenia
lamotryginą, u niektórych następowało nieodwracalne bliznowacenie i, w rzadkich przypadkach,
zgon (patrz punkt 4.4).

Ogólne ryzyko wysypki ma ścisły związek z:

• dużymi dawkami początkowymi lamotryginy i zbyt szybkim zwiększaniem dawki, niezgodnym z
zaleceniami (patrz punkt 4.2)

• jednoczesnym podawaniem walproinianu (patrz punkt 4.2).

Informowano również o wysypce stanowiącej jeden z elementów zespołu nadwrażliwości, który
obejmuje wiele różnorodnych objawów układowych (patrz: Zaburzenia układu immunologicznego**)

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Bardzo rzadko: zespół rzekomotoczniowy.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Często: zmęczenie.

Zaburzenia afektywne dwubiegunowe

Oceniając ogólny profil bezpieczeństwa lamotryginy należy brać pod uwagę poniższe działania
niepożądane oraz działania niepożądane obserwowane w przypadku padaczki.

Zaburzenia układu nerwowego

Podczas badań klinicznych zaburzeń afektywnych dwubiegunowych:
Bardzo często: ból głowy.

Często: pobudzenie, senność, zawroty głowy.

Zaburzenia żołądka i jelit

Podczas badań klinicznych afektywnych zaburzeń dwubiegunowych:
Często: suchość w ustach.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Podczas badań klinicznych afektywnych zaburzeń dwubiegunowych:
Bardzo często: wysypka skórna.

Rzadko: zespół Stevensa-Johnsona.

Biorąc pod uwagę wszystkie badania dotyczące stosowania lamotryginy w zaburzeniach afektywnych
dwubiegunowych (kontrolowane i niekontrolowane), wysypki skórne występowały u 12% pacjentów
leczonych lamotryginą. Natomiast w kontrolowanych badaniach klinicznych u pacjentów z
zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi wysypka skórna występowała u 8% pacjentów
przyjmujących lamotryginę i u 6% pacjentów przyjmujących placebo.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej

Podczas badań klinicznych afektywnych zaburzeń dwubiegunowych:

Często: bóle stawów.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Podczas badań klinicznych afektywnych zaburzeń dwubiegunowych:

Często: bóle, ból pleców.

Tabletki Lamotrix należy połknąć w całości, nie należy ich rozgryzać ani rozkruszać.

Jeżeli obliczona dawka lamotryginy (na przykład w leczeniu dzieci z padaczką lub pacjentów z
niewydolnością wątroby) nie zawiera się w określonej liczbie całych tabletek, to w takim przypadku
należy podawać dawkę odpowiadającą mniejszej liczbie całych tabletek.

Ponowne rozpoczynanie leczenia

W przypadku ponownego rozpoczynania leczenia lamotryginą u pacjentów, którzy przerwali
stosowanie lamotryginy z jakiejkolwiek przyczyny, należy ocenić potrzebę stopniowego zwiększania
dawki do dawki podtrzymującej, ponieważ ryzyko wystąpienia ciężkiej wysypki związane jest ze
stosowaniem dużych dawek początkowych i zbyt szybkim w stosunku do zalecanego schematu
zwiększaniem dawek leku w okresie wprowadzania (patrz punkt 4.4). Im dłuższa przerwa od ostatniej
dawki, tym większą uwagę należy zwrócić na stopniowe zwiększanie dawki do dawki podtrzymującej.
Jeśli czas od przerwania stosowania lamotryginy jest dłuższy niż pięciokrotny okres półtrwania leku
(patrz punkt 5.2), należy zastosować właściwy schemat zwiększania dawki produktu Lamotrix do
dawki podtrzymującej.

Zaleca się, aby nie rozpoczynać ponownie leczenia produktem Lamotrix u pacjentów, którzy
wcześniej przerwali leczenie z powodu wystąpienia wysypki, chyba że potencjalne korzyści
przeważają wyraźnie nad ryzykiem związanym ze stosowaniem leku.

Padaczka

Zalecany schemat zwiększania dawek oraz dawki podtrzymujące u dorosłych i młodzieży w wieku
13 lat i powyżej (Tabela 1) oraz u dzieci i młodzieży w wieku od 2 do 12 lat (Tabela 2) przedstawiono
poniżej. Z uwagi na ryzyko wysypki, nie należy przekraczać zalecanych dawek lamotryginy:
początkowej i podczas zwiększania dawek (patrz punkt 4.4).

W przypadku odstawienia jednocześnie stosowanych leków przeciwpadaczkowych lub jeśli leki
przeciwpadaczkowe lub inne leki zostały dołączone do schematu leczenia zawierającego
lamotryginę, należy rozważyć potencjalny wpływ, jaki może to mieć na farmakokinetykę
lamotryginy (patrz punkt 4.5).

Tabela 1: Dorośli i młodzież w wieku 13 lat i powyżej - zalecany schemat dawkowania w leczeniu
padaczki ____

Tabela2: Dzieci i młodzież w wieku od 2 do 12 lat - zalecany schemat dawkowania w leczeniu
padaczki (całkowita dawka dobowa w mg/kg masy ciała na dobę) _

Aby zapewnić podawanie właściwej dawki terapeutycznej należy monitorować masę ciała dziecka, a

w razie jej zmiany należy odpowiednio dostosować dawkę. U pacjentów w wieku od dwóch do
sześciu lat prawdopodobnie wymagane będzie zastosowanie dawek podtrzymujących z górnego
zakresu zalecanego przedziału dawkowania.

W przypadku osiągnięcia kontroli objawów padaczki w leczeniu skojarzonym, można odstawić
jednocześnie stosowane inne leki przeciwpadaczkowe i kontynuować leczenie produktem leczniczym
Lamotrix w monoterapii.

Dzieci w wieku poniżej 2 lat

Dane dotyczące skuteczności i bezpieczeństwa stosowania lamotryginy w terapii skojarzonej napadów
częściowych u dzieci w wieku od 1 miesiąca do 2 lat są ograniczone (patrz punkt 4.4). Brak danych
dotyczących dzieci w wieku poniżej 1 miesiąca. Z tego względu Lamotrix nie jest zalecany u dzieci w
wieku poniżej 2 lat. Jeżeli, opierając się na potrzebie klinicznej, decyzja o leczeniu zostanie jednak
podjęta, patrz punkty 4.4, 5.1 i 5.2.

Zaburzenia afektywne dwubiegunowe

Zalecany schemat zwiększania dawek oraz dawki podtrzymujące u dorosłych w wieku 18 lat i
powyżej przedstawione są w tabelach poniżej. Przejściowy schemat uwzględnia etap zwiększania
dawek lamotryginy, aż do uzyskania stabilizującej dawki podtrzymującej w ciągu sześciu tygodni
(Tabela 3), po czym można odstawić inne leki psychotropowe lub przeciwpadaczkowe, jeżeli jest to
klinicznie uzasadnione (Tabela 4). Dane dotyczące dostosowania dawki po dołączeniu do terapii
innego leku psychotropowego lub przeciwpadaczkowego są również przedstawione poniżej (Tabela
5). Z uwagi na ryzyko wysypki, nie należy przekraczać zalecanych dawek lamotryginy: początkowej i
podczas zwiększania dawek (patrz punkt 4.4).

Tabela 3: Dorośli w wieku 18 lat i powyżej - Zalecany schemat zwiększania dawki lamotryginy w celu
osiągnięcia całkowitej podtrzymującej stabilizację dawki dobowej w leczeniu zaburzeń afektywnych
dwubiegunowych

Tabela 4: Dorośli w wieku 18 lat i powyżej - całkowita dobowa dawka lamotryginy podtrzymująca
stabilizację w leczeniu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych, po odstawieniu jednocześnie
stosowanych leków.

Kiedy docelowa dawka podtrzymująca zostanie osiągnięta, można odstawić inne produkty lecznicze

Tabela 5: Dorośli w wieku 18 lat i powyżej - dostosowanie dawki dobowej lamotryginy po dołączeniu
innych produktów leczniczych stosowanych w leczeniu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych.
Brak doświadczeń klinicznych dotyczących dostosowywania dawki dobowej lamotryginy po
dołączeniu innych produktów leczniczych. Jednak, opierając się na badaniach interakcji z innymi
produktami leczniczymi, zaleca się następujący schemat dawkowania:

Przerwanie leczenia produktem Lamotrix u pacjentów z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi
W badaniach klinicznych po nagłym przerwaniu leczenia lamotryginą nie zwiększała się częstość,
nasilenie czy rodzaj działań niepożądanych w porównaniu z grupą placebo. Dlatego u tych pacjentów
można przerwać stosowanie lamotryginy bez stopniowej redukcji dawki.

Dzieci i młodzież w wieku poniżej 18 lat

Stosowanie produktu Lamotrix u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat nie jest zalecane z uwagi
na brak danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa stosowania (patrz punkt 4.4).

Ogólne zalecenia dotyczące dawkowania produktu Lamotrix w szczególnych grupach pacjentów

Kobiety stosujące hormonalne środki antykoncepcyjne

Stosowanie połączenia etynyloestradiolu/lewonorgestrelu (30 ^g/150 ^g) powodowało około
dwukrotne zwiększenie klirensu lamotryginy i przez to zmniejszenie stężenia lamotryginy. Po etapie
dostosowania dawki, konieczne może być stosowanie większych (nawet dwa razy) dawek
podtrzymujących lamotryginy w celu osiągnięcia maksymalnej reakcji na leczenie. W ciągu tygodnia,
w którym następuje przerwa w stosowaniu hormonalnych środków antykoncepcyjnych, obserwowano
dwukrotne zwiększenie stężenia lamotryginy w osoczu. Nie można wykluczyć wystąpienia działań
niepożądanych zależnych od dawki. Z uwagi na to, jako leczenie pierwszego rzutu należy rozważyć
stosowanie antykoncepcji nie wymagającej tygodniowej przerwy w stosowaniu (na przykład
hormonalne środki antykoncepcyjne podawane w sposób ciągły lub zastosowanie innych niż
hormonalne metod antykoncepcji; patrz punkt 4.4 i 4.5).

Rozpoczynanie stosowania hormonalnych środków antykoncepcyjnych u pacjentek już przyjmujących
podtrzymujące dawki lamotryginy i NIE leczonych induktorami glukuronidacji lamotryginy
Dawka podtrzymująca lamotryginy w większości przypadków będzie wymagać nawet dwukrotnego
zwiększenia (patrz punkt 4.4 i 4.5). Zalecane jest, aby po rozpoczęciu stosowania hormonalnego
środka antykoncepcyjnego, dawka lamotryginy została zwiększona o 50 do 100 mg/dobę co tydzień,
w zależności od indywidualnej odpowiedzi klinicznej. Zwiększanie dawek nie powinno wykraczać
poza ten zakres, chyba że odpowiedź kliniczna wymaga zastosowania większych dawek. Można
rozważyć kontrolę stężenia lamotryginy w osoczu przed i po rozpoczęciu stosowania hormonalnych
środków antykoncepcyjnych w celu potwierdzenia utrzymania wyjściowego stężenia lamotryginy. W
razie konieczności należy dostosować dawkę. U kobiet stosujących hormonalne środki
antykoncepcyjne zgodnie ze schematem, w którym przez jeden tydzień przyjmowany jest preparat
niezawierający substancji czynnej („tydzień bez tabletek antykoncepcyjnych"), należy prowadzić
kontrolę stężenia lamotryginy w 3. tygodniu stosowania produktu zawierającego substancję czynną, tj.
od 15 do 21 dnia cyklu. Z uwagi na to, jako leczenie pierwszego rzutu należy rozważyć stosowanie
antykoncepcji niewymagającej tygodniowej przerwy w stosowaniu (na przykład hormonalne środki
antykoncepcyjne podawane w sposób ciągły lub zastosowanie innych niż hormonalne metod
antykoncepcji; patrz punkt 4.4 i 4.5).

Przerywanie stosowania hormonalnych środków antykoncepcyjnych u pacjentek już przyjmujących
podtrzymujące dawki lamotryginy i NIE leczonych induktorami glukuronidacji lamotryginy
Dawka podtrzymująca lamotryginy w większości przypadków będzie wymagać zmniejszenia nawet o
50% (patrz punkt 4.4 i 4.5). Zalecane jest stopniowe zmniejszanie dawek dobowych lamotryginy o
50 - 100 mg/dobę co tydzień (nie przekraczając 25% całkowitej dawki stosowanej w ciągu tygodnia)
w ciągu 3 tygodni, chyba że odpowiedź kliniczna wskazuje inaczej. Można rozważyć kontrolę
stężenia lamotryginy w osoczu przed i po przerwaniu stosowania hormonalnych środków
antykoncepcyjnych w celu potwierdzenia utrzymania wyjściowego stężenia lamotryginy. U kobiet
chcących zaprzestać stosowania hormonalnych środków antykoncepcyjnych zgodnie ze schematem, w
którym przez jeden tydzień przyjmowany jest produkt niezawierający substancji czynnej („tydzień bez
tabletek antykoncepcyjnych"), należy prowadzić kontrolę stężenia lamotryginy w 3. tygodniu
stosowania produktu zawierającego substancję czynną, tj. od 15 do 21 dnia cyklu. Nie należy pobierać

próbek w celu oceny stężeń lamotryginy po całkowitym zaprzestaniu stosowania tabletek
antykoncepcyjnych w ciągu pierwszego tygodnia po odstawieniu.

Rozpoczynanie stosowania lamotryginy u pacjentek już przyjmujących hormonalne środki
antykoncepcyjne.

Zwiększania dawek należy dokonywać zgodnie z zalecanym schematem dawkowania zamieszczonym
w tabelach.

Rozpoczynanie i przerywanie stosowania hormonalnych środków antykoncepcyjnych u pacjentek już
przyjmujących podtrzymujące dawki lamotryginy i LECZONYCH induktorami glukuronidacji
lamotryginy

Dostosowanie zalecanej dawki podtrzymującej lamotryginy może nie być konieczne.

Pacjenci w podeszłym wieku (powyżej 65 lat)

Nie ma potrzeby dostosowywania zalecanego schematu dawkowania. Farmakokinetyka lamotryginy u
pacjentów w podeszłym wieku nie różni się znacząco od farmakokinetyki lamotryginy u pacjentów
młodszych (patrz punkt 5.2).

Zaburzenia czynności nerek

Należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu Lamotrix u pacjentów z niewydolnością
nerek. U pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek początkowe dawki lamotryginy powinny być
uzależnione od rodzaju stosowanych jednocześnie produktów leczniczych; zredukowana dawka
podtrzymująca może być skuteczna u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (patrz punkt
4.4 i 5.2).

Zaburzenia czynności wątroby

Dawka początkowa, dawka w okresie zwiększania i dawka podtrzymująca u pacjentów z
umiarkowaną niewydolnością wątroby (stopień B według klasyfikacji Child-Pugh) powinna być
zmniejszona o około 50%, natomiast u osób z ciężką niewydolnością (stopień C według klasyfikacji
Child-Pugh) o około 75%. Dawki w okresie zwiększania i dawki podtrzymujące należy dostosować do
reakcji klinicznej (patrz punkt 5.2).

Wysypka skórna

Informowano o niepożądanych reakcjach skórnych, które występowały zwykle w ciągu pierwszych
ośmiu tygodni po rozpoczęciu leczenia lamotryginą. Większość przypadków wysypki ma łagodne
nasilenie i ustępuje samoistnie, jednak informowano także o ciężkich przypadkach wysypki,
wymagających hospitalizacji i przerwania stosowania lamotryginy. Obejmowały one także
potencjalnie zagrażające życiu reakcje, takie jak zespół Stevensa-Johnsona oraz martwicę toksyczno-
rozpływną naskórka (patrz punkt 4.8).

W badaniach klinicznych z udziałem dorosłych pacjentów przyjmujących lamotryginę zgodnie z
obowiązującymi zaleceniami dotyczącymi dawkowania, częstość wysypek skórnych o znacznym
nasileniu wynosiła około 1 na 500 pacjentów z padaczką. W około połowie tych przypadków
stwierdzono zespół Stevensa-Johnsona (1 na 1000). W badaniach klinicznych u pacjentów z
zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi częstość wysypki o znacznym nasileniu wynosiła około
1 na 1000 przypadków.

Ryzyko wysypki skórnej o znacznym nasileniu jest większe u dzieci niż u osób dorosłych. Dostępne

dane pochodzące z wielu badań klinicznych wskazują, że u dzieci z padaczką częstość wysypek
wymagających hospitalizacji wynosiła od 1 na 300 do 1 na 100.

U dzieci początkowe objawy wysypki mogą być mylone z infekcją. Lekarze powinni brać pod uwagę
możliwość wystąpienia reakcji na leczenie lamotryginą u dzieci, u których podczas pierwszych ośmiu
tygodni terapii wystąpiła wysypka i gorączka.

Oprócz tego, ogólne ryzyko wysypki wydaje się wyraźnie związane z:

• dużymi dawkami początkowymi lamotryginy i niezgodnym z zaleceniami zbyt szybkim
zwiększaniem dawki (patrz punkt 4.2)

• jednoczesnym stosowaniem walproinianu (patrz punkt 4.2).

Należy również zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z alergią lub wysypką
spowodowaną stosowaniem innych leków przeciwpadaczkowych w wywiadzie, ponieważ u tych
pacjentów częstość nieciężkiej wysypki po leczeniu lamotryginą była około trzy razy większa niż u
pacjentów bez tych chorób w wywiadzie.

Należy natychmiast ocenić stan wszystkich pacjentów (dorosłych i dzieci), u których wystąpi wysypka
i odstawić leczenie produktem Lamotrix, chyba że wysypka jest wyraźnie nie związana ze
stosowaniem lamotryginy. Zaleca się, aby nie rozpoczynać ponownie leczenia produktem Lamotrix, u
pacjentów, którzy przerwali leczenie z powodu wysypki spowodowanej wcześniejszym leczeniem
lamotryginą, chyba że potencjalne korzyści przeważają znacznie nad ryzykiem.

Opisywano również wysypkę stanowiącą element zespołu nadwrażliwości, związanego z różnym
nasileniem objawów ogólnoustrojowych, takich jak gorączka, uogólnione powiększenie węzłów
chłonnych, obrzęk twarzy oraz nieprawidłowości w wynikach badań morfologii krwi i badań
czynnościowych wątroby (patrz punkt 4.8). Zespół ten może mieć różne nasilenie kliniczne i, w
rzadkich przypadkach może prowadzić do wystąpienia rozsianego krzepnięcia śródnaczyniowego oraz
niewydolności wielonarządowej. Należy zaznaczyć, że wczesne objawy nadwrażliwości (na przykład
gorączka, uogólnione powiększenie węzłów chłonnych) mogą wystąpić bez wyraźnej wysypki. W
razie pojawienia się takich objawów, należy natychmiast ocenić stan pacjenta i przerwać leczenie
produktem Lamotrix, jeżeli nie można ustalić innej etiologii.

Kliniczne nasilenie choroby i ryzyko samobójstwa

Myśli i zachowania samobójcze (zdarzenia związane z samobójstwem) zgłaszano u pacjentów
leczonych lekami przeciwpadaczkowymi w różnych wskazaniach, w tym w leczeniu padaczki i
zaburzeń afektywnych dwubiegunowych. Metaanaliza randomizowanych, kontrolowanych placebo
badań z zastosowaniem leków przeciwpadaczkowych (w tym lamotryginy) wykazała zwiększenie
ryzyka wystąpienia myśli i zachowań samobójczych (patrz punkt 5.1). W przypadku leków
przeciwpadaczkowych, dla których takie dane nie są dostępne, nie można wykluczyć podobnego
związku z występowaniem zdarzeń związanych z samobójstwem. Dlatego pacjenci powinni być
poddani ścisłej obserwacji ze względu na możliwość wystąpienia zdarzeń związanych z
samobójstwem w trakcie leczenia produktem Lamotrix. Pacjenci (i opiekunowie pacjentów) powinni
zostać poinformowani o potrzebie zasięgnięcia porady lekarskiej w razie wystąpienia objawów
zdarzeń związanych z samobójstwem.

U pacjentów z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi, nasilenie objawów depresji i (lub)
zdarzeń związanych z samobójstwem mogą wystąpić niezależnie od tego, czy przyjmują oni leki
stosowane w leczeniu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych, w tym produkt Lamotrix. Dlatego
pacjenci przyjmujący Lamotrix w terapii zaburzeń afektywnych dwubiegunowych powinni być
poddani ścisłej obserwacji ze względu na możliwość wystąpienia objawów klinicznego nasilenia
choroby (w tym pojawienia się nowych objawów) oraz zdarzeń związanych z samobójstwem, w
szczególności na początku leczenia lub w trakcie zmian dawkowania. Niektórzy pacjenci, na przykład
ci z zachowaniami lub myślami samobójczymi w wywiadzie, młodzi dorośli, lub pacjenci, u których

przed rozpoczęciem leczenia występowały znacznie nasilone myśli samobójcze, mogą być w grupie
zwiększonego ryzyka myśli samobójczych lub prób samobójczych i powinni podczas leczenia
pozostawać pod ścisłą kontrolą.

U pacjentów, u których wystąpią objawy klinicznego nasilenia choroby (w tym nowe objawy) i (lub)
pojawią się myśli lub zachowania samobójcze, zwłaszcza jeśli objawy te będą znacznie nasilone,
pojawią się nagle, lub nie będą częścią dotychczas zgłaszanych przez pacjenta objawów, należy
rozważyć zmianę postępowania terapeutycznego, w tym możliwość przerwania leczenia.

Hormonalne środki antykoncepcyjne

Wpływ hormonalnych środków antykoncepcyjnych na skuteczność lamotryginy
Zastosowanie połączenia etynyloestradiolu/lewonorgestrelu (30 ^g/150 ^g) powodowało około
dwukrotne zwiększenie klirensu lamotryginy i przez to zmniejszenie stężenia lamotryginy (patrz punkt
4.5). Zmniejszenie stężenia lamotryginy powodowało utratę kontroli nad napadami padaczkowymi. W
większości przypadków po etapie stopniowego zwiększania dawki do uzyskania maksymalnej reakcji
na leczenie będą konieczne większe (nawet dwukrotnie) dawki podtrzymujące lamotryginy. W
przypadku kobiet zaprzestających stosowania hormonalnych środków antykoncepcyjnych, klirens
lamotryginy może być zmniejszony o połowę. Zwiększone stężenie lamotryginy może być związane z
wystąpieniem działań niepożądanych zależnych od dawki. Dlatego pacjentki należy poddać
obserwacji.

U kobiet, które nie otrzymują obecnie induktorów glukuronidacji lamotryginy, a stosują hormonalne
środki antykoncepcyjne, w schemacie dawkowania z jednym tygodniem bez substancji czynnej (na
przykład „tydzień bez tabletek antykoncepcyjnych"), w tygodniu leczenia bez substancji czynnej
występuje stopniowe, przemijające zwiększenie stężenia lamotryginy (patrz punkt 4.2). Tego rodzaju
zmiany stężeń lamotryginy mogą być związane z wystąpieniem działań niepożądanych. Z uwagi na to,
należy rozważyć stosowanie antykoncepcji niewymagającej tygodniowej przerwy w stosowaniu (na
przykład hormonalne środki antykoncepcyjne podawane w sposób ciągły lub zastosowanie innych niż
hormonalne metod antykoncepcji).

Nie badano interakcji między innymi doustnymi środkami antykoncepcyjnymi lub hormonalną
terapią zastępczą a lamotryginą, jednak mogą one mieć podobny wpływ na parametry
farmakokinetyczne lamotryginy.

Wpływ lamotryginy na skuteczność hormonalnych środków antykoncepcyjnych
Badania interakcji z udziałem 16 zdrowych ochotniczek wykazały, że w przypadku jednoczesnego
podawania lamotryginy i hormonalnego produktu antykoncepcyjnego (połączenie
etynyloestradiolu/lewonorgestrelu) następuje nieznaczne zwiększenie klirensu lewonorgestrelu oraz
zmiany stężenia FSH oraz LH w surowicy (patrz punkt 4.5). Nie jest znany wpływ tych zmian na
aktywność owulacyjną jajników. Nie można jednak wykluczyć możliwości zmniejszenia
skuteczności antykoncepcyjnej u niektórych pacjentek przyjmujących produkty hormonalne
jednocześnie z lamotryginą. Z tego względu pacjentki należy poinformować o konieczności
niezwłocznego powiadamiania lekarza w przypadku wystąpienia zmian w cyklu miesiączkowym,
takich jak krwawienie międzymiesiączkowe.

Reduktaza dihydrofolianowa

Lamotrygina wykazuje słabe działanie hamujące na reduktazę kwasu dihydrofoliowego, więc podczas
długotrwałego leczenia istnieje możliwość zaburzeń metabolizmu folianów (patrz punkt 4.6). Jednak
w przypadku długotrwałego stosowania u ludzi (przez okres do 1 roku) lamotrygina nie powodowała
znaczących zmian stężenia hemoglobiny, średniej objętości krwinek ani stężeń folianów w surowicy
albo erytrocytach, a podczas stosowania leku przez okres do 5 lat nie obserwowano zmian stężeń
folianów w krwinkach czerwonych.

Niewydolność nerek

W badaniach, w których pojedynczą dawkę podawano pacjentom ze schyłkową niewydolnością nerek,
stężenia lamotryginy w osoczu nie ulegały istotnej zmianie. U pacjentów z niewydolnością nerek
może dochodzić do kumulacji metabolitu glukuronidowego; dlatego należy zachować ostrożność
podczas leczenia pacjentów z niewydolnością nerek.

Pacjenci stosujący inne produkty zawierające lamotryginę

Pacjentom stosującym obecnie inne produkty zawierające lamotryginę nie należy podawać
produktu Lamotrix bez konsultacji z lekarzem.

Rozwój dziecka

Brak danych dotyczących wpływu lamotryginy na wzrost, dojrzewanie płciowe, rozwój poznawczy,
emocjonalny i behawioralny u dzieci.

Środki ostrożności dotyczące leczenia padaczki

Tak jak w przypadku innych leków przeciwpadaczkowych, nagłe odstawienie produktu Lamotrix
może spowodować nawrót napadów padaczkowych. Jeżeli produkt Lamotrix nie musi być nagle
odstawiony ze względów bezpieczeństwa (np. wysypka), jego dawkę należy stopniowo zmniejszać
przez okres dwóch tygodni.

W literaturze istnieją doniesienia, że ciężkie napady padaczkowe ze stanem padaczkowym, mogą
prowadzić do rozpadu mięśni poprzecznie prążkowanych, niewydolności wielonarządowej oraz
rozsianego krzepnięcia śródnaczyniowego, które czasami prowadzą do zgonu. Podobne przypadki
obserwowano w związku ze stosowaniem lamotryginy.

Może być zaobserwowane znaczące klinicznie zwiększenie częstości napadów padaczkowych
zamiast jego zmniejszenia. U pacjentów z więcej niż jednym typem napadów, należy przeanalizować
korzyści dotyczące kontroli jednego typu napadów w stosunku do jakiegokolwiek pogorszenia
objawów innego typu napadów.

Objawy napadów mioklonicznych mogą ulec pogorszeniu po zastosowaniu lamotryginy.

Dane sugerują, że odpowiedź na leczenie w połączeniu z induktorami enzymów jest mniejsza niż w
przypadku połączenia z lekami przeciwpadaczkowymi nie indukującymi enzymów. Przyczyny nie są
jasne.

U dzieci stosujących lamotryginę w leczeniu typowych napadów nieświadomości, skuteczność może
nie być podtrzymywana u wszystkich pacjentów.

Środki ostrożności dotyczące leczenia zaburzeń afektywnych dwubiegunowych:

Dzieci i młodzież w wieku poniżej18 lat

Stosowanie leków przeciwdepresyjnych jest związane ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia
myśli i zachowań samobójczych u dzieci i młodzieży z zaburzeniami depresyjnymi i innymi
zaburzeniami psychicznymi.

Wysypka skórna

Informowano o niepożądanych reakcjach skórnych, które występowały zwykle w ciągu pierwszych
ośmiu tygodni po rozpoczęciu leczenia lamotryginą. Większość przypadków wysypki ma łagodne
nasilenie i ustępuje samoistnie, jednak informowano także o ciężkich przypadkach wysypki,
wymagających hospitalizacji i przerwania stosowania lamotryginy. Obejmowały one także
potencjalnie zagrażające życiu reakcje, takie jak zespół Stevensa-Johnsona oraz martwicę toksyczno-
rozpływną naskórka (patrz punkt 4.8).

W badaniach klinicznych z udziałem dorosłych pacjentów przyjmujących lamotryginę zgodnie z
obowiązującymi zaleceniami dotyczącymi dawkowania, częstość wysypek skórnych o znacznym
nasileniu wynosiła około 1 na 500 pacjentów z padaczką. W około połowie tych przypadków
stwierdzono zespół Stevensa-Johnsona (1 na 1000). W badaniach klinicznych u pacjentów z
zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi częstość wysypki o znacznym nasileniu wynosiła około
1 na 1000 przypadków.

Ryzyko wysypki skórnej o znacznym nasileniu jest większe u dzieci niż u osób dorosłych. Dostępne

dane pochodzące z wielu badań klinicznych wskazują, że u dzieci z padaczką częstość wysypek
wymagających hospitalizacji wynosiła od 1 na 300 do 1 na 100.

U dzieci początkowe objawy wysypki mogą być mylone z infekcją. Lekarze powinni brać pod uwagę
możliwość wystąpienia reakcji na leczenie lamotryginą u dzieci, u których podczas pierwszych ośmiu
tygodni terapii wystąpiła wysypka i gorączka.

Oprócz tego, ogólne ryzyko wysypki wydaje się wyraźnie związane z:

• dużymi dawkami początkowymi lamotryginy i niezgodnym z zaleceniami zbyt szybkim
zwiększaniem dawki (patrz punkt 4.2)

• jednoczesnym stosowaniem walproinianu (patrz punkt 4.2).

Należy również zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z alergią lub wysypką
spowodowaną stosowaniem innych leków przeciwpadaczkowych w wywiadzie, ponieważ u tych
pacjentów częstość nieciężkiej wysypki po leczeniu lamotryginą była około trzy razy większa niż u
pacjentów bez tych chorób w wywiadzie.

Należy natychmiast ocenić stan wszystkich pacjentów (dorosłych i dzieci), u których wystąpi wysypka
i odstawić leczenie produktem Lamotrix, chyba że wysypka jest wyraźnie nie związana ze
stosowaniem lamotryginy. Zaleca się, aby nie rozpoczynać ponownie leczenia produktem Lamotrix, u
pacjentów, którzy przerwali leczenie z powodu wysypki spowodowanej wcześniejszym leczeniem
lamotryginą, chyba że potencjalne korzyści przeważają znacznie nad ryzykiem.

Opisywano również wysypkę stanowiącą element zespołu nadwrażliwości, związanego z różnym
nasileniem objawów ogólnoustrojowych, takich jak gorączka, uogólnione powiększenie węzłów
chłonnych, obrzęk twarzy oraz nieprawidłowości w wynikach badań morfologii krwi i badań
czynnościowych wątroby (patrz punkt 4.8). Zespół ten może mieć różne nasilenie kliniczne i, w
rzadkich przypadkach może prowadzić do wystąpienia rozsianego krzepnięcia śródnaczyniowego oraz
niewydolności wielonarządowej. Należy zaznaczyć, że wczesne objawy nadwrażliwości (na przykład
gorączka, uogólnione powiększenie węzłów chłonnych) mogą wystąpić bez wyraźnej wysypki. W
razie pojawienia się takich objawów, należy natychmiast ocenić stan pacjenta i przerwać leczenie
produktem Lamotrix, jeżeli nie można ustalić innej etiologii.

Kliniczne nasilenie choroby i ryzyko samobójstwa

Myśli i zachowania samobójcze (zdarzenia związane z samobójstwem) zgłaszano u pacjentów
leczonych lekami przeciwpadaczkowymi w różnych wskazaniach, w tym w leczeniu padaczki i
zaburzeń afektywnych dwubiegunowych. Metaanaliza randomizowanych, kontrolowanych placebo
badań z zastosowaniem leków przeciwpadaczkowych (w tym lamotryginy) wykazała zwiększenie
ryzyka wystąpienia myśli i zachowań samobójczych (patrz punkt 5.1). W przypadku leków
przeciwpadaczkowych, dla których takie dane nie są dostępne, nie można wykluczyć podobnego
związku z występowaniem zdarzeń związanych z samobójstwem. Dlatego pacjenci powinni być
poddani ścisłej obserwacji ze względu na możliwość wystąpienia zdarzeń związanych z
samobójstwem w trakcie leczenia produktem Lamotrix. Pacjenci (i opiekunowie pacjentów) powinni
zostać poinformowani o potrzebie zasięgnięcia porady lekarskiej w razie wystąpienia objawów
zdarzeń związanych z samobójstwem.

U pacjentów z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi, nasilenie objawów depresji i (lub)
zdarzeń związanych z samobójstwem mogą wystąpić niezależnie od tego, czy przyjmują oni leki
stosowane w leczeniu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych, w tym produkt Lamotrix. Dlatego
pacjenci przyjmujący Lamotrix w terapii zaburzeń afektywnych dwubiegunowych powinni być
poddani ścisłej obserwacji ze względu na możliwość wystąpienia objawów klinicznego nasilenia
choroby (w tym pojawienia się nowych objawów) oraz zdarzeń związanych z samobójstwem, w
szczególności na początku leczenia lub w trakcie zmian dawkowania. Niektórzy pacjenci, na przykład
ci z zachowaniami lub myślami samobójczymi w wywiadzie, młodzi dorośli, lub pacjenci, u których

przed rozpoczęciem leczenia występowały znacznie nasilone myśli samobójcze, mogą być w grupie
zwiększonego ryzyka myśli samobójczych lub prób samobójczych i powinni podczas leczenia
pozostawać pod ścisłą kontrolą.

U pacjentów, u których wystąpią objawy klinicznego nasilenia choroby (w tym nowe objawy) i (lub)
pojawią się myśli lub zachowania samobójcze, zwłaszcza jeśli objawy te będą znacznie nasilone,
pojawią się nagle, lub nie będą częścią dotychczas zgłaszanych przez pacjenta objawów, należy
rozważyć zmianę postępowania terapeutycznego, w tym możliwość przerwania leczenia.

Hormonalne środki antykoncepcyjne

Wpływ hormonalnych środków antykoncepcyjnych na skuteczność lamotryginy
Zastosowanie połączenia etynyloestradiolu/lewonorgestrelu (30 ^g/150 ^g) powodowało około
dwukrotne zwiększenie klirensu lamotryginy i przez to zmniejszenie stężenia lamotryginy (patrz punkt
4.5). Zmniejszenie stężenia lamotryginy powodowało utratę kontroli nad napadami padaczkowymi. W
większości przypadków po etapie stopniowego zwiększania dawki do uzyskania maksymalnej reakcji
na leczenie będą konieczne większe (nawet dwukrotnie) dawki podtrzymujące lamotryginy. W
przypadku kobiet zaprzestających stosowania hormonalnych środków antykoncepcyjnych, klirens
lamotryginy może być zmniejszony o połowę. Zwiększone stężenie lamotryginy może być związane z
wystąpieniem działań niepożądanych zależnych od dawki. Dlatego pacjentki należy poddać
obserwacji.

U kobiet, które nie otrzymują obecnie induktorów glukuronidacji lamotryginy, a stosują hormonalne
środki antykoncepcyjne, w schemacie dawkowania z jednym tygodniem bez substancji czynnej (na
przykład „tydzień bez tabletek antykoncepcyjnych"), w tygodniu leczenia bez substancji czynnej
występuje stopniowe, przemijające zwiększenie stężenia lamotryginy (patrz punkt 4.2). Tego rodzaju
zmiany stężeń lamotryginy mogą być związane z wystąpieniem działań niepożądanych. Z uwagi na to,
należy rozważyć stosowanie antykoncepcji niewymagającej tygodniowej przerwy w stosowaniu (na
przykład hormonalne środki antykoncepcyjne podawane w sposób ciągły lub zastosowanie innych niż
hormonalne metod antykoncepcji).

Nie badano interakcji między innymi doustnymi środkami antykoncepcyjnymi lub hormonalną
terapią zastępczą a lamotryginą, jednak mogą one mieć podobny wpływ na parametry
farmakokinetyczne lamotryginy.

Wpływ lamotryginy na skuteczność hormonalnych środków antykoncepcyjnych
Badania interakcji z udziałem 16 zdrowych ochotniczek wykazały, że w przypadku jednoczesnego
podawania lamotryginy i hormonalnego produktu antykoncepcyjnego (połączenie
etynyloestradiolu/lewonorgestrelu) następuje nieznaczne zwiększenie klirensu lewonorgestrelu oraz
zmiany stężenia FSH oraz LH w surowicy (patrz punkt 4.5). Nie jest znany wpływ tych zmian na
aktywność owulacyjną jajników. Nie można jednak wykluczyć możliwości zmniejszenia
skuteczności antykoncepcyjnej u niektórych pacjentek przyjmujących produkty hormonalne
jednocześnie z lamotryginą. Z tego względu pacjentki należy poinformować o konieczności
niezwłocznego powiadamiania lekarza w przypadku wystąpienia zmian w cyklu miesiączkowym,
takich jak krwawienie międzymiesiączkowe.

Reduktaza dihydrofolianowa

Lamotrygina wykazuje słabe działanie hamujące na reduktazę kwasu dihydrofoliowego, więc podczas
długotrwałego leczenia istnieje możliwość zaburzeń metabolizmu folianów (patrz punkt 4.6). Jednak
w przypadku długotrwałego stosowania u ludzi (przez okres do 1 roku) lamotrygina nie powodowała
znaczących zmian stężenia hemoglobiny, średniej objętości krwinek ani stężeń folianów w surowicy
albo erytrocytach, a podczas stosowania leku przez okres do 5 lat nie obserwowano zmian stężeń
folianów w krwinkach czerwonych.

Niewydolność nerek

W badaniach, w których pojedynczą dawkę podawano pacjentom ze schyłkową niewydolnością nerek,
stężenia lamotryginy w osoczu nie ulegały istotnej zmianie. U pacjentów z niewydolnością nerek
może dochodzić do kumulacji metabolitu glukuronidowego; dlatego należy zachować ostrożność
podczas leczenia pacjentów z niewydolnością nerek.

Pacjenci stosujący inne produkty zawierające lamotryginę

Pacjentom stosującym obecnie inne produkty zawierające lamotryginę nie należy podawać
produktu Lamotrix bez konsultacji z lekarzem.

Rozwój dziecka

Brak danych dotyczących wpływu lamotryginy na wzrost, dojrzewanie płciowe, rozwój poznawczy,
emocjonalny i behawioralny u dzieci.

Środki ostrożności dotyczące leczenia padaczki

Tak jak w przypadku innych leków przeciwpadaczkowych, nagłe odstawienie produktu Lamotrix
może spowodować nawrót napadów padaczkowych. Jeżeli produkt Lamotrix nie musi być nagle
odstawiony ze względów bezpieczeństwa (np. wysypka), jego dawkę należy stopniowo zmniejszać
przez okres dwóch tygodni.

W literaturze istnieją doniesienia, że ciężkie napady padaczkowe ze stanem padaczkowym, mogą
prowadzić do rozpadu mięśni poprzecznie prążkowanych, niewydolności wielonarządowej oraz
rozsianego krzepnięcia śródnaczyniowego, które czasami prowadzą do zgonu. Podobne przypadki
obserwowano w związku ze stosowaniem lamotryginy.

Może być zaobserwowane znaczące klinicznie zwiększenie częstości napadów padaczkowych
zamiast jego zmniejszenia. U pacjentów z więcej niż jednym typem napadów, należy przeanalizować
korzyści dotyczące kontroli jednego typu napadów w stosunku do jakiegokolwiek pogorszenia
objawów innego typu napadów.

Objawy napadów mioklonicznych mogą ulec pogorszeniu po zastosowaniu lamotryginy.

Dane sugerują, że odpowiedź na leczenie w połączeniu z induktorami enzymów jest mniejsza niż w
przypadku połączenia z lekami przeciwpadaczkowymi nie indukującymi enzymów. Przyczyny nie są
jasne.

U dzieci stosujących lamotryginę w leczeniu typowych napadów nieświadomości, skuteczność może
nie być podtrzymywana u wszystkich pacjentów.

Środki ostrożności dotyczące leczenia zaburzeń afektywnych dwubiegunowych:

Dzieci i młodzież w wieku poniżej18 lat

Stosowanie leków przeciwdepresyjnych jest związane ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia
myśli i zachowań samobójczych u dzieci i młodzieży z zaburzeniami depresyjnymi i innymi
zaburzeniami psychicznymi.