Sprawdzamy dostępność
leków w 10 928 aptekach
Obrzęki o różnej etiologii
- w zastoinowej niewydolności serca
- w marskości wątroby
- w zaburzeniach czynności nerek (np. w zespole nerczycowym, w ostrym kłębuszkowym zapaleniu nerek)
Nadciśnienie tętnicze
Preparat stosuje się zwykle w skojarzeniu z innymi lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas lub z innymi lekami hipotensyjnymi.
1 tabletka zawiera: 12,5 mg hydrochlorotiazydu (Hydrochlorothiazidum).
Substancja pomocnicza biologicznie czynna: laktoza jednowodna 65,2 mg.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
- Nadwrażliwość na substancję czynną inne preparaty sulfonamidowe lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1
- Bezmocz
- Ciężka niewydolność nerek lub wątroby
- Choroba Addisona
- Podwyższone stężenie wapnia w surowicy
- Stosowanie związków litu
Hydrochlorotiazyd może wywołać następujące objawy niepożądane.
|
Zaburzenia krwi i układu chłonnego |
leukopenia, agranulocytoza, trombocytopenia, niedokrwistość aplastyczna, niedokrwistość hemolityczna |
|
Zaburzenia układu immunologicznego |
plamice, nadwrażliwość na światło, wysypka, pokrzywka, guzkowe zapalenie okołotętnicze, złuszczające zapalenie skóry, gorączka, zespół zaburzeń oddechowych, w tym zapalenie płuc i obrzęk płuc, reakcje anafilaktyczne, toksyczna martwica naskórka |
|
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania |
hiperglikemia, glikozuria, hiperurykemia, zaburzenia równowagi elektrolitowej |
|
Zaburzenia układu nerwowego |
zawroty głowy, parestezje, bóle głowy, niepokój ruchowy |
|
Zaburzenia oka |
widzenie w żółtym kolorze, niewyraźne widzenie (przemijające) |
|
Zaburzenia naczyniowe |
niedociśnienie, również ortostatyczne |
|
Zaburzenia żołądka i jelit |
brak łaknienia, podrażnienie błony śluzowej żołądka, nudności, wymioty, skurcze, biegunka, zaparcia, zapalenie trzustki, zapalenie ślinianek |
|
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych |
żółtaczka |
|
Zaburzenia mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej |
skurcze mięśni |
|
Zaburzenia nerek i dróg moczowych |
zaburzenia czynności nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek |
|
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi |
impotencja |
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania |
osłabienie |
W razie wystąpienia objawów niepożądanych, zwłaszcza umiarkowanych lub ciężkich, należy zmniejszyć dawkę leku lub odstawić lek.
Dawkę preparatu należy ustalać indywidualnie dla każdego pacjenta, w zależności od ciężkości choroby i reakcji na leczenie. Należy stosować najmniejszą dawkę skuteczną. Zwykle stosuje się:
Niemowlęta i dzieci
Nie zaleca się stosowania preparatu u niemowląt i dzieci.
Dorośli
W obrzękach
Początkowo 25-75 mg na dobę jednorazowo lub w 2 dawkach podzielonych. Pouzyskaniu poprawy dawkę zmniejsza się stopniowo do dawki podtrzymującej, którą podaje się co drugą dobę. Zalecana maksymalna dawka dobowa wynosi 100 mg.
W nadciśnieniu tętniczym
Początkowo 25 mg na dobę jednorazowo lub w dawkach podzielonych.
U niektórych pacjentów efekt leczniczy występuje już po dawce 12,5 mg (w monoterapii lub w skojarzeniu z innym lekiem hipotensyjnym). Nie należy przekraczać dawki 50 mg na dobę. Hydrochlorotiazyd nasila działanie innych leków hipotensyjnych, dlatego podczas jednoczesnego stosowania należy zmniejszyć dawkę jednego z nich, aby zapobiec nadmiernemu spadkowi ciśnienia.
Pacjenci w podeszłym wieku (powyżej 65 roku życia)
U tych pacjentów dawkę preparatu należy dobrać w zależności od czynności nerek i klinicznej reakcji na lek.
-Hydrochlorotiazyd może zaburzać równowagę elektrolitową i wywoływać hiponatremię, alkalozę hipochloremiczną, hipokaliemię i hipomagnezemię.
Pacjentów w czasie leczenia należy dokładnie kontrolować, szczególnie tych, którzy otrzymują parenteralnie płyny lub u których występują uporczywe wymioty.
Następujące objawy wskazują na zaburzenia równowagi elektrolitowej: suchość w ustach, pragnienie, osłabienie, letarg, senność, niepokój ruchowy, drgawki, dezorientacja, bóle i skurcze mięśni, nużliwość mięśni, niedociśnienie, oliguria, tachykardia, nudności i wymioty. Hiponatremia spowodowana lekiem przebiega najczęściej łagodnie i bezobjawowo. Rzadko występuje ciężka hiponatremia (stężenie sodu w surowicy mniejsze niż 120 mEq/l). U pacjentów z zastoinową niewydolnością krążenia i schorzeniami wątroby może wystąpić hiponatremia (podczas upałów), na którą narażeni są szczególnie pacjenci w podeszłym wieku, kobiety z niską masą ciała, osoby stosujące dietą niskosodową i przyjmujące doustnie mało płynów i elektrolitów. Wyżej wymienione osoby powinny ograniczać podaż płynów do około 500 ml na dobę i odstawić lek moczopędny.
W hiponatremii zagrażającej życiu nie należy podawać chlorku sodu.
Należy zachować ostrożność podczas leczenia chlorkiem sodu ciężkiej, objawowej hiponatremii. Zaleca się wyrównanie stężenia sodu w surowicy podczas pierwszych 24 godzin leczenia o nie więcej niż 20 mEq/l. Szybkie doprowadzenie do normonatremii lub hipernatremii może być przyczyną uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego.
- U pacjentów leczonych hydrochlorotiazydem przez dłuższy czas oraz u pacjentów z marskością wątroby może wystąpić hipokaliemia.
Hipokaliemia zwiększa wrażliwość mięśnia sercowego na toksyczne działanie glikozydów naparstnicy.
- U niektórych pacjentów, zwłaszcza z alergią lub z astmą oskrzelową w wywiadzie, mogą wystąpić objawy nadwrażliwości na lek.
- Hydrochlorotiazyd zmniejsza wiązanie jodu z białkami osocza - nie zaburzając czynności gruczołu tarczowego.
- Preparat należy odstawić przed wykonaniem badań czynnościowych przytarczyc.
- Hydrochlorotiazyd zmniejsza wydalanie z moczem wapnia, a u niektórych pacjentów (bez zaburzeń metabolicznych) nieznacznie podwyższa stężenie tego jonu w surowicy krwi.
- Hydrochlorotiazyd nie jest skuteczny, jeśli klirens kreatyniny jest mniejszy niż 30 ml/min.
- Hydrochlorotiazyd może przyspieszyć wystąpienie lub nasilić objawy mocznicy (kumulacja preparatu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek). U tych osób należy przerwać leczenie hydrochlorotiazydem.
- Hydrochlorotiazyd należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, ponieważ nieznaczne zaburzenia równowagi elektrolitowej mogą wywołać śpiączkę wątrobową.
- Hydrochlorotiazyd może podwyższać stężenie kwasu moczowego w surowicy krwi i wywołać dnę.
- Hydrochlorotiazyd zmniejsza tolerancję glukozy oraz podwyższa poziom cholesterolu i trójglicerydów w surowicy krwi.
U pacjentów z cukrzycą utajoną w czasie leczenia hydrochlorotiazydem może ujawnić się cukrzyca.
- Hydrochlorotiazyd może wywołać lub zaostrzyć objawy układowego tocznia rumieniowatego.
- Produkt leczniczy zawiera laktozę, dlatego nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lappa) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
-Hydrochlorotiazyd może zaburzać równowagę elektrolitową i wywoływać hiponatremię, alkalozę hipochloremiczną, hipokaliemię i hipomagnezemię.
Pacjentów w czasie leczenia należy dokładnie kontrolować, szczególnie tych, którzy otrzymują parenteralnie płyny lub u których występują uporczywe wymioty.
Następujące objawy wskazują na zaburzenia równowagi elektrolitowej: suchość w ustach, pragnienie, osłabienie, letarg, senność, niepokój ruchowy, drgawki, dezorientacja, bóle i skurcze mięśni, nużliwość mięśni, niedociśnienie, oliguria, tachykardia, nudności i wymioty. Hiponatremia spowodowana lekiem przebiega najczęściej łagodnie i bezobjawowo. Rzadko występuje ciężka hiponatremia (stężenie sodu w surowicy mniejsze niż 120 mEq/l). U pacjentów z zastoinową niewydolnością krążenia i schorzeniami wątroby może wystąpić hiponatremia (podczas upałów), na którą narażeni są szczególnie pacjenci w podeszłym wieku, kobiety z niską masą ciała, osoby stosujące dietą niskosodową i przyjmujące doustnie mało płynów i elektrolitów. Wyżej wymienione osoby powinny ograniczać podaż płynów do około 500 ml na dobę i odstawić lek moczopędny.
W hiponatremii zagrażającej życiu nie należy podawać chlorku sodu.
Należy zachować ostrożność podczas leczenia chlorkiem sodu ciężkiej, objawowej hiponatremii. Zaleca się wyrównanie stężenia sodu w surowicy podczas pierwszych 24 godzin leczenia o nie więcej niż 20 mEq/l. Szybkie doprowadzenie do normonatremii lub hipernatremii może być przyczyną uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego.
- U pacjentów leczonych hydrochlorotiazydem przez dłuższy czas oraz u pacjentów z marskością wątroby może wystąpić hipokaliemia.
Hipokaliemia zwiększa wrażliwość mięśnia sercowego na toksyczne działanie glikozydów naparstnicy.
- U niektórych pacjentów, zwłaszcza z alergią lub z astmą oskrzelową w wywiadzie, mogą wystąpić objawy nadwrażliwości na lek.
- Hydrochlorotiazyd zmniejsza wiązanie jodu z białkami osocza - nie zaburzając czynności gruczołu tarczowego.
- Preparat należy odstawić przed wykonaniem badań czynnościowych przytarczyc.
- Hydrochlorotiazyd zmniejsza wydalanie z moczem wapnia, a u niektórych pacjentów (bez zaburzeń metabolicznych) nieznacznie podwyższa stężenie tego jonu w surowicy krwi.
- Hydrochlorotiazyd nie jest skuteczny, jeśli klirens kreatyniny jest mniejszy niż 30 ml/min.
- Hydrochlorotiazyd może przyspieszyć wystąpienie lub nasilić objawy mocznicy (kumulacja preparatu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek). U tych osób należy przerwać leczenie hydrochlorotiazydem.
- Hydrochlorotiazyd należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, ponieważ nieznaczne zaburzenia równowagi elektrolitowej mogą wywołać śpiączkę wątrobową.
- Hydrochlorotiazyd może podwyższać stężenie kwasu moczowego w surowicy krwi i wywołać dnę.
- Hydrochlorotiazyd zmniejsza tolerancję glukozy oraz podwyższa poziom cholesterolu i trójglicerydów w surowicy krwi.
U pacjentów z cukrzycą utajoną w czasie leczenia hydrochlorotiazydem może ujawnić się cukrzyca.
- Hydrochlorotiazyd może wywołać lub zaostrzyć objawy układowego tocznia rumieniowatego.
- Produkt leczniczy zawiera laktozę, dlatego nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lappa) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Charakterystyka produktu leczniczego Hydrochlorothiazidum Polpharma
Charakterystyka produktu leczniczego wygenerowana została automatycznie na podstawie informacji dostępnych w Rejestrze Produktów Leczniczych.
Zażywanie tego leku z innymi lekami w tym samym czasie może negatywnie wpływać na twoje zdrowie.
Najczęściej wykrywamy interakcje z następującymi lekami :
Interakcje tego leku z żywnością mogą wpływać na ograniczenie skuteczności leczenia.
Poniżej znajduje się lista znanych nam interakcji tego leku z żywnością.
Interakcja istotna
Alkohol w połączeniu hydrochlorotiazydem może zwiększać ryzyko niedociśnienia ortostatycznego. W czasie trwania terapii należy rozważyć niebezpieczeństwo związane z jednoczesnym stosowaniem leku i alkoholu.
Wybierz interesujące Cię informacje:
