Hytrin tabletki | 1mg+2mg | 14 tabl.

Jedna tabletka zawiera 1 mg, 2 mg, 5 mg lub 10 mg terazosyny (Terazosinum) w postaci dwuwodnego chlorowodorku terazosyny.

Produkt zawiera laktozę.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Nadwrażliwość na terazosynę, jej analogi lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Łagodny rozrost gruczołu krokowego

Każde z wybranych zdarzeń niepożądanych w tabeli 1 spełnia jedno lub więcej następujących kryteriów: 1) częstość występowania ≥ 5% lub znaczenie kliniczne w badaniach klinicznych stosowania chlorowodorku terazosyny w nadciśnieniu tętniczym; 2) częstość występowania ≥ 5% w badaniach klinicznych stosowania chlorowodorku terazosyny w łagodnym rozroście gruczołu krokowego; 3) zdarzenie jest jednym z elementów zespołu zdarzeń niepożądanych związanych z zawrotami głowy, do których należą: zawroty głowy o różnym nasileniu, niedociśnienie tętnicze, niedociśnienie ortostatyczne i omdlenie; lub 4) zdarzenie związane jest z funkcją seksualną.

W tabelach poniżej uwzględniono następującą konwencję MedDRA dotyczącą częstości występowania działań niepożądanych:

Bardzo często (> 1/10)

Często (> 1/100, < 1/10)

Niezbyt często (> 1/1,000, < 1/100)

Rzadko (> 1/10,000, < 1/1,000)

Bardzo rzadko (< 1/10,000), w tym pojedyncze zgłoszenia

Tabela 1

Sumaryczne zestawienie zdarzeń niepożądanych z 6

kontrolowanych placebo, prowadzonych metodą podwójnie ślepej próby badań klinicznych stosowania produktu w łagodnym rozroście gruczołu krokowego

Podczas stosowania chlorowodorku terazosyny najczęściej występującymi zdarzeniami niepożądanymi były zawroty głowy, astenia, bóle głowy, niedociśnienie, senność, przekrwienie błony śluzowej nosa i impotencja. Wszystkie zdarzenia, z wyjątkiem bólów głowy, występowały istotnie statystycznie częściej (p ≤ 0,05) niż podczas stosowania placebo.

Po wprowadzeniu leku do obrotu Zaburzenia krwi i układu chłonnego trombocytopenia

Zaburzenia serca

migotanie przedsionków

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi priapizm

Zaburzenia układu immunologicznego

reakcja anafilaktyczna (rzadko)

Nadciśnienie tętnicze

Przedstawione poniżej dane dotyczące częstości występowania zdarzeń niepożądanych są sumarycznymi danymi z 14 badań klinicznych kontrolowanych placebo, w których chlorowodorek terazosyny podawano raz na dobę w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami hipotensyjnymi, w dawkach wynoszących od 1 do 40 mg. Tabela 2 przedstawia sumaryczne dane dotyczące tych zdarzeń zgłaszanych u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym uczestniczących w badaniach klinicznych, gdy częstość występowania w grupie otrzymującej chlorowodorek terazosyny wynosiła co najmniej 5%, gdy częstość występowania w grupie otrzymującej chlorowodorek terazosyny wynosiła co najmniej 2% i była większa od obserwowanej w grupie otrzymującej placebo oraz wtedy, gdy reakcja niepożądana budziła szczególne zainteresowanie.

Astenia, niewyraźne widzenie, zawroty głowy, przekrwienie błony śluzowej nosa, nudności, obrzęki obwodowe, kołatanie serca oraz senność były jedynymi objawami, które występowały istotnie statystycznie częściej (p< 0,05) u pacjentów otrzymujących chlorowodorek terazosyny niż u pacjentów otrzymujących placebo. Podobną częstość występowania reakcji niepożądanych obserwowano w kontrolowanych placebo badaniach klinicznych leku stosowanego w monoterapii oraz w leczeniu skojarzonym (Tabela 2).

Tabela 2

Reakcje niepożądane podczas

kontrolowanych placebo badań klinicznych stosowania produktu w nadciśnieniu tętniczym

Reakcje niepożądane były zazwyczaj łagodne lub o umiarkowanym nasileniu, ale niekiedy były na tyle poważne, że wymagało to przerwania leczenia. Najbardziej dolegliwe reakcje niepożądane, które zgłaszano jako przyczynę odstawienia leczenia u co najmniej 0,5% pacjentów w grupie otrzymującej chlorowodorek terazosyny oraz zgłaszano je częściej niż w grupie otrzymującej placebo, przedstawiono w Tabeli 3. Ogółem z powodu działań niepożądanych leczenie przerwało 9,9% z 859 pacjentów przyjmujących chlorowodorek terazosyny w porównaniu do 4,2% z 506 pacjentów, którym podawano placebo.

Tabela 3 Przerwanie leczenia podczas

kontrolowanych placebo badań klinicznych stosowania leku w nadciśnieniu tętniczym

Zgłaszano dodatkowe reakcje niepożądane, których na ogół nie można odróżnić od objawów jakie mogłyby wystąpić przy braku ekspozycji na chlorowodorek terazosyny.

Następujące dodatkowe reakcje niepożądane zgłosił co najmniej 1% z 1987 pacjentów, którzy otrzymywali chlorowodorek terazosyny w ramach kontrolowanych lub otwartych, krótko- i długookresowych badań klinicznych lub też zgłaszano je po wprowadzeniu leku do obrotu.

Zaburzenia serca

Zaburzenia rytmu serca

Zaburzenia ucha i błędnika

Szumy uszne

Zaburzenia oka

Zaburzenia widzenia, zapalenie spojówek

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Ból w klatce piersiowej, gorączka, grypa

Zaburzenia żołądka i jelit

Bóle brzucha, zaparcia, biegunka, suchość w jamie ustnej, niestrawność, wymioty, wzdęcia z oddawaniem wiatrów

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze

Zapalenie oskrzeli, zapalenia gardła, nieżyt nosa, zakażenie dróg moczowych (głównie u kobiet w wieku pomenopauzalnym)

Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach

Zespół wiotkiej tęczówki – informowano o występowaniu podczas operacji zaćmy, w związku z leczeniem lekami blokującymi receptory α₁-adrenergiczne, wariantu zespołu małej źrenicy, zwanego śródoperacyjnym zespołem wiotkiej tęczówki (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

Dna

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej

Bóle stawów, zapalenie stawów, zaburzenie stawów, mięśnioból, bóle szyi, bóle mięśniowoszkieletowe.

Zaburzenia psychiczne Niepokój, bezsenność

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Nietrzymanie moczu (głównie u kobiet w wieku pomenopauzalnym), częste oddawanie moczu

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

Krwawienie z nosa, kaszel, ból związany z zapaleniem gardła i krtani

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Świąd, wysypka, potliwość, obrzęk twarzy

Zaburzenia naczyniowe

Rozszerzenie naczyń krwionośnych

Po wprowadzeniu leku do obrotu

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Trombocytopenia

Zaburzenia serca

Migotanie przedsionków

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi

Priapizm

Zaburzenia układu immunologicznego

Reakcja anafilaktyczna (rzadko)

Wielkość dawki chlorowodorku terazosyny ustala się indywidualnie, zgodnie z odpowiedzią pacjenta na leczenie. Poniższe informacje stanowią ogólne zalecenia odnośnie stosowania produktu.

Dawka początkowa

Dawka początkowa wynosi 1 mg raz na dobę, wieczorem, po położeniu się do łóżka. Nie należy stosować większej dawki. W początkowym okresie leczenia należy ściśle przestrzegać takiego schematu dawkowania, aby ograniczyć do minimum możliwość wystąpienia ciężkiego niedociśnienia tętniczego.

Kolejne dawki

Łagodny rozrost gruczołu krokowego

Dawkę należy stopniowo zwiększać, aż do osiągnięcia pożądanej odpowiedzi klinicznej. Zalecany zwykle zakres dawkowania wynosi 5 do 10 mg raz na dobę. Szybkość wypływu moczu mierzona około 24 h po podaniu ostatniej dawki wykazała, że w łagodnym rozroście gruczołu krokowego korzystne działanie utrzymuje się przez cały okres przerwy między kolejnymi dawkami. Zmniejszenie nasilenia objawów choroby stwierdzano już po dwóch tygodniach od rozpoczęcia leczenia chlorowodorkiem terazosyny. Do poprawy szybkości wypływu moczu dochodzi nieco później. Jeśli przerwie się podawanie chlorowodorku terazosyny na kilka dni lub dłużej, to wznawiając leczenie należy zastosować dawkę początkową.

Nadciśnienie tętnicze

Dawkę należy stopniowo zwiększać, aż do osiągnięcia pożądanego obniżenia ciśnienia tętniczego. Zalecany zwykle zakres dawkowania wynosi 1 do 5 mg raz na dobę, chociaż u niektórych pacjentów należy zastosować dawkę 20 mg/dobę. Nie wydaje się, aby dawki większe niż 20 mg powodowały dalsze zmniejszenie ciśnienia tętniczego. Nie badano stosowania dawek większych niż 40 mg. Przed przyjęciem kolejnej dawki leku należy regularnie mierzyć ciśnienie krwi, aby sprawdzić, czy kontrola nadciśnienia utrzymuje się przez cały czas. Pomocne może być również mierzenie ciśnienia krwi 2 do 3 h po przyjęciu dawki (aby sprawdzić, czy maksymalna i minimalna odpowiedź na działanie produktu jest podobna) oraz rejestrowanie takich objawów jak zawroty głowy lub kołatanie serca (które mogą być spowodowane zbyt silnym obniżeniem ciśnienia tętniczego). Jeśli po 24 h dochodzi do znacznego zmniejszenia efektu terapeutycznego, można rozważyć zwiększenie dawki produktu lub stosowanie dwa razy na dobę.

Jeśli przerwie się podawanie chlorowodorku terazosyny na kilka dni lub dłużej, to wznawiając leczenie należy zastosować dawkę początkową. W badaniach klinicznych produkt podawano rano, z wyjątkiem dawki początkowej.

Omdlenie i efekt „pierwszej dawki”

Chlorowodorek terazosyny, podobnie jak inne leki blokujące receptory  -adrenergiczne, może

1 spowodować znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, zwłaszcza hipotonię ortostatyczną i omdlenie, związane z przyjęciem pierwszej dawki lub kilku pierwszych dawek produktu. Podobne działanie możne wystąpić w przypadku przerwania leczenia lub pominięcia kilku dawek produktu, a następnie wznowienia terapii. Informowano również o omdleniach podczas stosowania innych leków blokujących receptory  -adrenergiczne w związku z szybkim zwiększaniem dawki lub

1

wprowadzeniem innego leku hipotensyjnego. Uważa się, że omdlenie spowodowane jest nasilonym ortostatycznym obniżeniem ciśnienia tętniczego, choć niekiedy omdlenie poprzedzał napad ciężkiej tachykardii nadkomorowej z częstością akcji serca od 120 do 160 uderzeń na minutę.

W celu zmniejszenia prawdopodobieństwa wystąpienia omdlenia lub ciężkiego niedociśnienia tętniczego leczenie należy zawsze rozpoczynać od dawki 1 mg terazosyny podawanej wieczorem, po położeniu się pacjenta do łóżka (patrz punkt 4.2). Tabletki 2 mg, 5 mg lub 10 mg nie są wskazane w początkowym okresie leczenia. Dawkę należy zwiększać powoli, zgodnie z zaleceniami w punkcie 4.2. Należy zachować ostrożność, gdy rozpoczyna się podawanie dodatkowych leków hipotensyjnych.

Pacjenta należy ostrzec, aby unikał sytuacji grożących urazem w przypadku wystąpienia omdlenia w początkowym okresie leczenia.

W badaniach klinicznych dawki wielokrotnej z udziałem prawie 2000 pacjentów z nadciśnieniem tętniczym omdlenie zgłaszano u około 1% pacjentów. W żadnym przypadku nie było ono ciężkie lub długotrwałe i nie zawsze występowało w początkowym okresie leczenia. W badaniach klinicznych z udziałem około 1200 pacjentów z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego częstość występowania omdleń wynosiła 0,7%.

W przypadku omdlenia pacjenta należy położyć i w razie potrzeby zastosować leczenie podtrzymujące. Istnieją dowody potwierdzające, że nawet podczas długookresowego stosowania ortostatyczny efekt chlorowodorku terazosyny jest bardziej nasilony wkrótce po przyjęciu dawki.

Chlorowodorek terazosyny, podobnie jak inne leki blokujące receptory  -adrenergiczne, nie jest

1 zalecany u pacjentów zgłaszających w wywiadzie omdlenia podczas oddawania moczu.

Środki ostrożności

Ogólne

Hipotonia ortostatyczna

Chociaż omdlenie jest najcięższym efektem działania chlorowodorku terazosyny, który może spowodować ortostatyczne obniżenie ciśnienia krwi (patrz punkt 4.4), częściej występują inne objawy obniżonego ciśnienia tętniczego, takie jak zawroty głowy o różnym nasileniu oraz kołatanie serca. Pacjenci wykonujący zawody, w których dolegliwości te mogą powodować problemy, powinni zachować szczególną ostrożność podczas leczenia.

Informacja dla pacjentów

Pacjentów należy poinformować o możliwości wystąpienia omdleń i objawów ortostatycznego obniżenia ciśnienia tętniczego, zwłaszcza w początkowym okresie leczenia. Powinni oni unikać prowadzenia pojazdów mechanicznych lub wykonywania stwarzających zagrożenie prac po przyjęciu pierwszej dawki, po zwiększeniu dawki oraz w czasie wznowienia leczenia po jego uprzednim przerwaniu. Należy ich ostrzec, aby unikali sytuacji grożących urazem w przypadku wystąpienia omdlenia w początkowym okresie leczenia chlorowodorkiem terazosyny. Należy im również doradzić, by siadali lub kładli się w razie wystąpienia objawów obniżonego ciśnienia tętniczego, choć objawy te nie zawsze mają charakter ortostatyczny. Muszą też zachować ostrożność podnosząc się z pozycji siedzącej lub leżącej. Jeśli zawroty głowy o różnym nasileniu lub kołatanie serca są szczególnie dolegliwe, należy poinformować o tym lekarza, który rozważy odpowiednie dostosowanie dawki.

Pacjentów należy również poinformować, że w czasie stosowania chlorowodorku terazosyny mogą odczuwać senność lub ospałość, co wymaga zachowania ostrożności przez osoby, które prowadzą pojazdy mechaniczne lub obsługują urządzenia mechaniczne.

Inhibitory PDE-5

Jednoczesne stosowanie inhibitorów fosfodiestrazy-5 (PDE-5) (np. sildenafil, tadalafil, wardenafil) i produktu Hytrin może prowadzić do wystąpienia objawowego niedociśnienia u niektórych pacjentów. W celu zmniejszenia prawdopodobieństwa wystąpienia niedociśnienia ortostatycznego przed rozpoczęciem stosowania inhibitorów fosfodiestrazy-5 (PDE-5) pacjent powinien mieć ustaloną regularną dawkę dobową leków blokujących receptory 1-adrenergiczne.

Operacja zaćmy

Śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki obserwowano podczas operacji zaćmy u niektórych pacjentów leczonych w tym czasie lub w przeszłości lekami blokującymi receptory  -adrenergiczne.

1

Ten wariant zespołu małej źrenicy charakteryzuje się wiotką tęczówką, która uwypukla się w odpowiedzi na prąd śródoperacyjnej irygacji, postępującym śródoperacyjnym zwężeniem źrenicy pomimo przedoperacyjnego rozszerzenia standardowymi lekami oraz możliwością wypadnięcia tęczówki w kierunku cięć stosowanych w fakoemulsyfikacji. Okulista operujący pacjenta powinien być przygotowany na konieczność modyfikacji techniki chirurgicznej, takich jak wykorzystanie retraktorów do tęczówki, pierścieni napinających i rozszerzających tęczówkę lub substancji lepkoelastycznych. Nie wydaje się, aby zaprzestanie stosowania leków blokujących receptory

 -adrenergiczne przed operacją zaćmy mogło przynieść jakieś korzyści.

1

Badania laboratoryjne

W kontrolowanych badaniach klinicznych obserwowano niewielkie ale statystycznie istotne obniżenie wartości hematokrytu, poziomu hemoglobiny, liczby białych krwinek, stężenia białka całkowitego i albumin. Wyniki te wskazują na możliwość wystąpienia hemodylucji. Leczenie chlorowodorkiem terazosyny przez okres do 24 miesięcy nie wpływało istotnie na poziom swoistego antygenu gruczołu krokowego (PSA).

Stosowanie u dzieci

Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania u dzieci.

Produkt zawiera laktozę i dlatego nie może być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Omdlenie i efekt „pierwszej dawki”

Chlorowodorek terazosyny, podobnie jak inne leki blokujące receptory  -adrenergiczne, może

1 spowodować znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, zwłaszcza hipotonię ortostatyczną i omdlenie, związane z przyjęciem pierwszej dawki lub kilku pierwszych dawek produktu. Podobne działanie możne wystąpić w przypadku przerwania leczenia lub pominięcia kilku dawek produktu, a następnie wznowienia terapii. Informowano również o omdleniach podczas stosowania innych leków blokujących receptory  -adrenergiczne w związku z szybkim zwiększaniem dawki lub

1

wprowadzeniem innego leku hipotensyjnego. Uważa się, że omdlenie spowodowane jest nasilonym ortostatycznym obniżeniem ciśnienia tętniczego, choć niekiedy omdlenie poprzedzał napad ciężkiej tachykardii nadkomorowej z częstością akcji serca od 120 do 160 uderzeń na minutę.

W celu zmniejszenia prawdopodobieństwa wystąpienia omdlenia lub ciężkiego niedociśnienia tętniczego leczenie należy zawsze rozpoczynać od dawki 1 mg terazosyny podawanej wieczorem, po położeniu się pacjenta do łóżka (patrz punkt 4.2). Tabletki 2 mg, 5 mg lub 10 mg nie są wskazane w początkowym okresie leczenia. Dawkę należy zwiększać powoli, zgodnie z zaleceniami w punkcie 4.2. Należy zachować ostrożność, gdy rozpoczyna się podawanie dodatkowych leków hipotensyjnych.

Pacjenta należy ostrzec, aby unikał sytuacji grożących urazem w przypadku wystąpienia omdlenia w początkowym okresie leczenia.

W badaniach klinicznych dawki wielokrotnej z udziałem prawie 2000 pacjentów z nadciśnieniem tętniczym omdlenie zgłaszano u około 1% pacjentów. W żadnym przypadku nie było ono ciężkie lub długotrwałe i nie zawsze występowało w początkowym okresie leczenia. W badaniach klinicznych z udziałem około 1200 pacjentów z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego częstość występowania omdleń wynosiła 0,7%.

W przypadku omdlenia pacjenta należy położyć i w razie potrzeby zastosować leczenie podtrzymujące. Istnieją dowody potwierdzające, że nawet podczas długookresowego stosowania ortostatyczny efekt chlorowodorku terazosyny jest bardziej nasilony wkrótce po przyjęciu dawki.

Chlorowodorek terazosyny, podobnie jak inne leki blokujące receptory  -adrenergiczne, nie jest

1 zalecany u pacjentów zgłaszających w wywiadzie omdlenia podczas oddawania moczu.

Środki ostrożności

Ogólne

Hipotonia ortostatyczna

Chociaż omdlenie jest najcięższym efektem działania chlorowodorku terazosyny, który może spowodować ortostatyczne obniżenie ciśnienia krwi (patrz punkt 4.4), częściej występują inne objawy obniżonego ciśnienia tętniczego, takie jak zawroty głowy o różnym nasileniu oraz kołatanie serca. Pacjenci wykonujący zawody, w których dolegliwości te mogą powodować problemy, powinni zachować szczególną ostrożność podczas leczenia.

Informacja dla pacjentów

Pacjentów należy poinformować o możliwości wystąpienia omdleń i objawów ortostatycznego obniżenia ciśnienia tętniczego, zwłaszcza w początkowym okresie leczenia. Powinni oni unikać prowadzenia pojazdów mechanicznych lub wykonywania stwarzających zagrożenie prac po przyjęciu pierwszej dawki, po zwiększeniu dawki oraz w czasie wznowienia leczenia po jego uprzednim przerwaniu. Należy ich ostrzec, aby unikali sytuacji grożących urazem w przypadku wystąpienia omdlenia w początkowym okresie leczenia chlorowodorkiem terazosyny. Należy im również doradzić, by siadali lub kładli się w razie wystąpienia objawów obniżonego ciśnienia tętniczego, choć objawy te nie zawsze mają charakter ortostatyczny. Muszą też zachować ostrożność podnosząc się z pozycji siedzącej lub leżącej. Jeśli zawroty głowy o różnym nasileniu lub kołatanie serca są szczególnie dolegliwe, należy poinformować o tym lekarza, który rozważy odpowiednie dostosowanie dawki.

Pacjentów należy również poinformować, że w czasie stosowania chlorowodorku terazosyny mogą odczuwać senność lub ospałość, co wymaga zachowania ostrożności przez osoby, które prowadzą pojazdy mechaniczne lub obsługują urządzenia mechaniczne.

Inhibitory PDE-5

Jednoczesne stosowanie inhibitorów fosfodiestrazy-5 (PDE-5) (np. sildenafil, tadalafil, wardenafil) i produktu Hytrin może prowadzić do wystąpienia objawowego niedociśnienia u niektórych pacjentów. W celu zmniejszenia prawdopodobieństwa wystąpienia niedociśnienia ortostatycznego przed rozpoczęciem stosowania inhibitorów fosfodiestrazy-5 (PDE-5) pacjent powinien mieć ustaloną regularną dawkę dobową leków blokujących receptory 1-adrenergiczne.

Operacja zaćmy

Śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki obserwowano podczas operacji zaćmy u niektórych pacjentów leczonych w tym czasie lub w przeszłości lekami blokującymi receptory  -adrenergiczne.

1

Ten wariant zespołu małej źrenicy charakteryzuje się wiotką tęczówką, która uwypukla się w odpowiedzi na prąd śródoperacyjnej irygacji, postępującym śródoperacyjnym zwężeniem źrenicy pomimo przedoperacyjnego rozszerzenia standardowymi lekami oraz możliwością wypadnięcia tęczówki w kierunku cięć stosowanych w fakoemulsyfikacji. Okulista operujący pacjenta powinien być przygotowany na konieczność modyfikacji techniki chirurgicznej, takich jak wykorzystanie retraktorów do tęczówki, pierścieni napinających i rozszerzających tęczówkę lub substancji lepkoelastycznych. Nie wydaje się, aby zaprzestanie stosowania leków blokujących receptory

 -adrenergiczne przed operacją zaćmy mogło przynieść jakieś korzyści.

1

Badania laboratoryjne

W kontrolowanych badaniach klinicznych obserwowano niewielkie ale statystycznie istotne obniżenie wartości hematokrytu, poziomu hemoglobiny, liczby białych krwinek, stężenia białka całkowitego i albumin. Wyniki te wskazują na możliwość wystąpienia hemodylucji. Leczenie chlorowodorkiem terazosyny przez okres do 24 miesięcy nie wpływało istotnie na poziom swoistego antygenu gruczołu krokowego (PSA).

Stosowanie u dzieci

Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania u dzieci.

Produkt zawiera laktozę i dlatego nie może być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.