Kwasica mleczanowa:
Kwasica mleczanowa jest rzadko występującym ale groźnym (z wysoką śmiertelnością w razie braku natychmiastowego leczenia) powikłaniem metabolicznym mogącym powstać w wyniku kumulacji metforminy chlorowodorku. Zgłoszone przypadki kwasicy mleczanowej u chorych leczonych metforminy chlorowodorkiem występowały przede wszystkim u osób ze znaczną niewydolnością nerek. Ryzyko kwasicy mleczanowej można i należy zmniejszyć poprzez dokładną ocenę również innych czynników ryzyka sprzyjających kwasicy mleczanowej, do których należą: źle kontrolowana glikemia, ketoza, długotrwałe głodzenie, nadużywanie alkoholu, niewydolność wątroby i inne stany związane z niedotlenieniem.
Rozpoznanie
Należy wziąć pod uwagę ryzyko kwasicy mleczanowej w przypadku nietypowych objawów takich jak skurcze mięśni z dolegliwościami ze strony przewodu pokarmowego, jak ból brzucha czy ciężkie osłabienie.
Kwasica mleczanowa charakteryzuje się występowaniem duszności kwasiczej, bólu brzucha, hipotermii, a następnie śpiączki. W badaniach laboratoryjnych stwierdza się zmniejszenie pH krwi, zwiększenie stężenia mleczanów we krwi powyżej 5 mmol/l, zwiększenie luki anionowej oraz zwiększenie stosunku stężenia mleczanów do stężenia pirogronianów we krwi. W przypadku podejrzenia kwasicy metabolicznej metforminy chlorowodorek należy odstawić a pacjenta natychmiast umieścić w szpitalu (patrz punkt 4.9).
Czynność nerek:
Ponieważ metforminy chlorowodorek jest wydalany przez nerki, przed rozpoczęciem leczenia oraz regularnie w czasie leczenia należy oznaczać stężenie kreatyniny w surowicy:
· przynajmniej raz w roku u pacjentów z prawidłową czynnością nerek,
· przynajmniej 2 do 4 razy w roku u pacjentów, u których stężenie kreatyniny jest na górnej granicy normy oraz u osób w podeszłym wieku.
Zaburzenie czynności nerek u osób w podeszłym wieku występuje często i jest bezobjawowe. Szczególną ostrożność należy zachować w sytuacjach, w których czynność nerek może być zaburzona, np. na początku stosowania leków hipotensyjnych, moczopędnych oraz niesteroidowych leków przeciwzapalnych.
Stosowanie środków kontrastujących zawierających jod:
Ponieważ donaczyniowe podanie środków kontrastujących zawierających jod podczas badań radiologicznych może być przyczyną niewydolności nerek, metforminy chlorowodorek należy odstawić przed badaniem lub na czas badania. Leczenie można wznowić nie wcześniej niż po 48 godzinach po badaniu i tylko po ocenieniu czynności nerek i stwierdzeniu, że jest ona prawidłowa (patrz: punkt 4.5).
Zabiegi chirurgiczne:
Metforminy chlorowodorek należy odstawić na 48 godzin przed planowanym zabiegiem chirurgicznym w znieczuleniu ogólnym, przewodowym lub zewnątrzoponowym. Podawanie leku można wznowić nie wcześniej niż po 48 godzinach od zabiegu lub wznowienia żywienia doustnego i tylko po stwierdzeniu, że czynność nerek jest prawidłowa.
Dzieci i młodzież:
Przed rozpoczęciem leczenia metforminy chlorowodorkiem należy potwierdzić rozpoznanie cukrzycy typu 2.
W kontrolowanych badaniach klinicznych trwających rok nie stwierdzono wpływu metforminy chlorowodorku na wzrost i dojrzewanie, ale nie ma długoterminowych badań dotyczących tego zagadnienia. Dlatego zaleca się staranną obserwację dzieci leczonych metforminy chlorowodorkiem, szczególnie przed okresem dojrzewania, z uwzględnieniem wpływu metforminy chlorowodorku na wymienione parametry.
Dzieci w wieku od 10 do 12 lat:
W kontrolowanych badaniach klinicznych wzięło udział jedynie 15 osób w wieku między 10 a 12 lat. Choć skuteczność i bezpieczeństwo metforminy chlorowodorku u tych dzieci nie różniły się od skuteczności i bezpieczeństwa leczenia u starszych dzieci i młodzieży, zaleca się szczególną ostrożność stosując ten lek u dzieci w wieku od 10 do 12 lat.
Inne ostrzeżenia
Wszyscy pacjenci powinni przestrzegać zalecenia diety cukrzycowej z regularnym przyjmowaniem węglowodanów w ciągu dnia. Pacjenci z nadwagą powinni ponadto kontynuować dietę niskokaloryczną.
Należy regularnie wykonywać kontrolne badania laboratoryjne typowe dla cukrzycy.
Metforminy chlorowodorek nie wywołuje hipoglikemii, ale zaleca się ostrożność gdy jest stosowany w skojarzeniu z insuliną lub pochodnymi sulfonylomocznika.