
Sprawdzamy dostępność
leków w 10 989 aptekach
Sprawdzamy dostępność
leków w 10 989 aptekach
Produkt Flukonazol Actavis jest wskazany w leczeniu następujących zakażeń, wywołanych przez grzyby o stwierdzonej lub prawdopodobnej wrażliwości na flukonazol.
- Ostra lub nawracająca drożdżyca pochwy, gdy wskazane jest leczenie układowe.
- Potwierdzone zakażenia grzybicze skóry, takie jak grzybica tułowia, grzybica pachwin, grzybica stóp (wywołane przez dermatofity), łupież pstry lub kandydozy, jeżeli miejscowe leczenie było nieskuteczne lub jest uznane za niewystarczające. Flukonazol należy tylko wtedy stosować w leczeniu łupieżu pstrego, gdy zakażenie jest oporne na leczenie pierwszego rzutu lub jeżeli pacjent ma osłabioną odporność.
- Kandydoza błony śluzowej, w tym jamy ustnej i gardła, przełyku, skóry i błon śluzowych oraz nieinwazyjne kandydozy oskrzelowo-płucne.
- Kandyduria u pacjentów z osłabioną odpornością.
- Kandydoza układowa (kandydemia, rozsiane, wieloogniskowe kandydozy, zapalenie otrzewnej) u pacjentów bez neutropenii.
- Zapobieganie zakażeniom wywołanym przez Candida u pacjentów z neutropenią (np. w przebiegu AIDS lub po przeszczepieniu szpiku kostnego).
- Leczenie, w tym podtrzymujące, w celu zapobiegania nawrotom kryptokokowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych u pacjentów z osłabioną odpornością.
Dzieci i młodzież
Produktu Flukonazol Actavis nie należy stosować w leczeniu grzybicy skóry owłosionej. Nie wszystkie wskazania mają zastosowanie u dzieci i młodzieży; patrz punkt 4.2.
Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwgrzybiczych.
Każda kapsułka twarda zawiera 50 mg, 100 mg, 150 mg lub 200 mg flukonazolu (Fluconazolum).
Substancja pomocnicza
Flukonazol Actavis, 50 mg: każda kapsułka twarda zawiera 41 mg laktozy jednowodnej.
Flukonazol Actavis, 100 mg: każda kapsułka twarda zawiera 82 mg laktozy jednowodnej.
Flukonazol Actavis, 150 mg: każda kapsułka twarda zawiera 123 mg laktozy jednowodnej. Flukonazol Actavis, 200 mg: każda kapsułka twarda zawiera 164 mg laktozy jednowodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
– Nadwrażliwość na flukonazol, inne pochodne azolowe lub którąkolwiek substancję pomocniczą.
– Jednoczesne podawanie z produktami leczniczymi, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT i są metabolizowane przez CYP 3A4, takie jak: cyzapryd, astemizol, terfenadyna, pimozyd i chinidyna (patrz punkt 4.4 i 4.5).
Działania niepożądane zostały przedstawione poniżej według klasyfikacji układów i narządów.
Zastosowano następujące kategorie częstości w celu klasyfikacji działań niepożądanych: bardzo często (≥1/10) często (≥1/100 do < 1/10) niezbyt często (≥1/1 000 do < 1/100) rzadko (≥1/10 000 do < 1/1 000) bardzo rzadko (< 1/10 000) częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Klasyfikacja układów i narządów - częstość | Działanie niepożądane |
Zaburzenia krwi i układu chłonnego | |
Niezbyt często (≥1/1 000 do < 1/100) Rzadko (≥1/10 000 do < 1/1 000) | niedokrwistość agranulocytoza, leukopenia, neutropenia, trombocytopenia |
Zaburzenia układu immunologicznego | |
Rzadko (≥1/10 000 do < 1/1 000) | reakcje anafilaktyczne |
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania | |
Niezbyt często (≥ 1/1 000 do < 1/100) Rzadko (≥1/10 000 do < 1/1000) | jadłowstręt, hipokaliemia hipercholesterolemia, hipertriglicerydemia |
Zaburzenia psychiczne | |
Niezbyt często (≥ 1/1 000 do < 1/100) | bezsenność |
Zaburzenia układ u nerwowego | |
Często (≥ 1/100 do < 1/10) Niezbyt często (≥1/1 000 do < 1/100) | ból głowy zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, drgawki, parestezje, drżenie, zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, bezsenność, zaburzenia smaku |
Zaburzenia serca | |
Rzadko (≥1/10 000 do < 1/1 000) | wydłużenie odstępu QT, torsade de pointes (patrz punkt 4.4) |
Zaburzenia żołądka i jelit | |
Często (≥1/100 do < 1/10) | ból brzucha, biegunka, nudności, wymioty |
Profil i częstość występowania działań niepożądanych oraz odchyleń w badaniach laboratoryjnych u dzieci są podobne do obserwowanych u dorosłych.
Dawkę dobową flukonazolu należy określić w zależności od rodzaju i ciężkości zakażenia grzybiczego. Gdy podczas leczenia zakażenia konieczne jest wielokrotne podawanie dawek, terapię należy kontynuować do czasu, gdy objawy kliniczne i wyniki testów laboratoryjnych wykażą, że zakażenie grzybicze ustąpiło. Niewystarczający okres leczenia może prowadzić do nawrotu zakażenia.
W zależności od ciężkości choroby i stanu klinicznego pacjentów może być konieczne dożylne podawanie leku. Nie jest konieczna zmiana dawki dobowej flukonazolu po zmianie drogi podania z dożylnej na doustną.
Dorośli
Drożdżyca pochwy
150 mg w pojedynczej dawce.
Potwierdzone zakażenie grzybicze skóry
Grzybica tułowia, grzybica pachwin, grzybica stóp, łupież pstry: 150 mg flukonazolu raz na dobę przez 4-6 tygodni.
Kandyduria u pacjentów z osłabioną odpornością
Zwykle stosowana dawka to 50 mg na dobę przez 14 do 30 dni. W ciężkich zakażeniach dawka może być zwiększona do 100 mg flukonazolu.
Kandydozy układowe
Dawka w kandydemii i innych inwazyjnych zakażeniach drożdżakowych, to 400 mg do 800 mg pierwszego dnia, a następnie 200 mg do 400 mg na dobę. Dawka zależy od rodzaju i ciężkości zakażenia. W większości przypadków może okazać się korzystne podanie dawki nasycającej 800 mg pierwszego dnia, a następnie 400 mg na dobę. Czas trwania leczenia jest zależny od odpowiedzi klinicznej i zwykle wynosi nawet do kilku tygodni.
Zapobieganie zakażeniom wywołanym przez Candida u pacjentów z neutropenią
400 mg raz na dobę. Leczenie należy rozpocząć kilka dni przed wystąpieniem neutropenii i kontynuować aż do 7 dni po zwiększeniu się liczby neutrofili do > 1 × 109/l.
Leczenie, w tym podtrzymujące, w celu zapobiegania nawrotom kryptokokowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych u pacjentów z osłabioną odpornością
Początkowo 400 mg pierwszego dnia, a następnie od 200 do 400 mg raz na dobę. Czas trwania leczenia w kryptokokowym zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych zależy od odpowiedzi klinicznej, ale zwykle wynosi co najmniej 6-8 tygodni.
W celu uniknięcia nawrotów kryptokokowego zapalenia mózgu zaleca się dawkę dobową 200 mg. Czas trwania leczenia podtrzymującego u pacjentów z AIDS należy uważnie określić ze względu na wysokie ryzyko oporności na flukonazol.
Dzieci
Kapsułki nie są odpowiednie do stosowania u dzieci w wieku poniżej 5-6 lat, które nie potrafią połykać leków doustnych. Podobnie jak w przypadku zakażeń u pacjentów dorosłych, czas trwania leczenia jest oparty na odpowiedzi klinicznej i mikologicznej. Flukonazol podawany jest w pojedynczej dawce dobowej.
Dawkowanie u dzieci z zaburzeniami czynności nerek, patrz „Pacjenci (dorośli i dzieci) z zaburzeniami czynności nerek”.
Dzieci w wieku powyżej 4 tygodni
Zalecana dawka flukonazolu w kandydozie błon śluzowych wynosi 3 mg/kg mc. na dobę. W celu szybszego osiągnięcia stężenia w stanie stacjonarnym, w pierwszym dniu leczenia można podać dawkę nasycającą 6 mg/kg mc.
W leczeniu kandydozy układowej i zakażeń kryptokokowych zalecana dawka wynosi 6 do 12 mg/kg mc. na dobę, w zależności od ciężkości zakażenia.
W zapobieganiu zakażeniom grzybiczym u pacjentów z osłabioną odpornością, uznanych za należących do grupy ryzyka z powodu neutropenii w wyniku cytotoksycznej chemioterapii lub radioterapii, należy zastosować dawkę 3 do 12 mg/kg mc. na dobę, w zależności od stopnia nasilenia i czasu trwania neutropenii (patrz: dawkowanie u dorosłych).
U dzieci nie należy przekraczać maksymalnej dawki dobowej 400 mg.
Dzieci w wieku 4 tygodnie i młodsze
Noworodki wydalają flukonazol powoli. W czasie dwóch pierwszych tygodni życia dziecka należy zastosować taką sama dawkę w mg/kg mc., jak u dzieci starszych, ale podawać ją co 72 godziny. W trzecim i czwartym tygodniu życia dziecka taką samą dawkę należy podawać co 48 godzin. Istnieje niewiele danych farmakokinetycznych na poparcie takiego schematu dawkowania u noworodków donoszonych (patrz punkt 5.2).
U dzieci w pierwszych dwóch tygodniach życia nie należy przekraczać dawki maksymalnej
12 mg/kg mc., podawanej co 72 godziny. U dzieci w wieku 3 i 4 tygodni nie należy przekraczać dawki maksymalnej 12 mg/kg mc., podawanej co 48 godzin.
Pacjenci w podeszłym wieku
U pacjentów bez zaburzeń czynności nerek zazwyczaj podaje się zwykle stosowane dawki. Dawkowanie flukonazolu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny
< 50 ml/min) podano poniżej.
Pacjenci (dorośli i dzieci) z zaburzeniami czynności nerek
Flukonazol wydalany jest z moczem głównie w postaci niezmienionej. Jeśli lek podaje się jednorazowo, nie ma konieczności zmiany dawki. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek początkowo podaje się wielokrotnie w dawkach od 50 do 400 mg, następnie dawkę dobową (w zależności od wskazań) należy ustalić na podstawie następującej tabeli:
Sposób podawania
Kapsułki należy połykać w całości z wystarczającą ilością płynu (np. jedną szklanką wody) i można je przyjmować niezależnie od posiłku.
Należy kierować się lokalnymi wytycznymi dotyczącymi stosowania leków przeciwgrzybiczych (patrz punkt 4.1 i 5.1).
Rzadko opisywano ciężki, toksyczny wpływ na wątrobę, w tym prowadzący do śmierci, przede wszystkim u pacjentów w ciężkim stanie z powodu choroby podstawowej. Nie potwierdzono wyraźnego związku między działaniem hepatotoksycznym a całkowitą dawką dobową flukonazolu, czasem trwania leczenia, płcią lub wiekiem pacjenta.
Jeśli wystąpią nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby lub znacząco zwiększą się wartości parametrów nieprawidłowe już przed leczeniem, pacjenta należy uważnie obserwować. Jeśli leczenie kontynuuje się u pacjentów, u których podczas stosowania flukonazolu obserwowano zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, należy ocenić korzyści z leczenia w stosunku do ryzyka rozwoju ciężkiego uszkodzenia wątroby.
Należy przerwać leczenie flukonazolem pacjentów, u których są kliniczne dowody rozwoju zaburzeń czynności wątroby spowodowanych przez flukonazol. W większości przypadków toksyczne działanie na wątrobę ustępowało po zaprzestaniu leczenia.
Rzadko podczas leczenia flukonazolem występowały u pacjentów skórne reakcje złuszczające, takie jak zespół Stevensa-Johnsona i toksyczna nekroliza naskórka. Pacjenci z AIDS są bardziej podatni na rozwój ciężkich reakcji skórnych na wiele leków. Jeśli u pacjenta leczonego z powodu
powierzchownego zakażenia grzybiczego wystąpi wysypka, która może być związana z flukonazolem, należy zaprzestać stosowania leku. Jeśli u pacjenta z inwazyjnym lub układowym zakażeniem grzybiczym wystąpi wysypka, należy go uważnie obserwować i odstawić flukonazol, jeśli wystąpią zmiany pęcherzowe lub rumień wielopostaciowy.
Tak jak podczas stosowania innych azoli, rzadko notowano występowanie reakcji anafilaktycznych (patrz punkt 4.8).
Niektóre azole, w tym flukonazol, powodują wydłużenie odstępu QT. Podczas leczenia flukonazolem, w rzadkich przypadkach opisywano częstoskurcz komorowy torsade de pointes. Chociaż nie potwierdzono związku między stosowaniem flukonazolu i wydłużeniem odstępu QT, należy zachować ostrożność podczas stosowania flukonazolu u pacjentów, u których występują czynniki zwiększające ryzyko arytmii, takie jak:
– wrodzone lub potwierdzone nabyte wydłużenie odstępu QT;
– kardiomiopatia, zwłaszcza jeśli występuje równocześnie niewydolność serca;
– bradykardia zatokowa;
– objawowe zaburzenia rytmu;
– zaburzeń elektrolitowych, takich jak hipokaliemia i hipomagnezemia;
– jednoczesne stosowanie leków, które nie są metabolizowane przez izoenzym CYP3A4, ale powodują wydłużenie odstępu QT (patrz punkt 4.5 Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji).
Przed rozpoczęciem leczenia flukonazolem należy wyrównać zaburzenia elektrolitowe, takie jak hipokaliemia, hipomagnezemia i hipokalcemia.
Jeśli klirens kreatyniny wynosi poniżej 50 ml/min, dawkę flukonazolu należy zmniejszyć (patrz punkt 4.2).
Jeśli konieczne jest długotrwałe stosowanie flukonazolu u kobiet w wieku rozrodczym, należy rozważyć stosowanie odpowiednich środków antykoncepcyjnych (patrz punkt 4.6).
Należy uważnie obserwować pacjentów leczonych flukonazolem w dawkach poniżej 400 mg na dobę i terfenadyną (patrz punkt 4.3 i punkt 4.5).
Flukonazol jest silnym inhibitorem izoenzymu 2C9 cytochromu P450 (CYP) i umiarkowanym inhibitorem izoenzymu CYP3A4. Należy obserwować pacjentów, którzy jednocześnie z flukonazolem otrzymują produkty lecznicze o wąskim przedziale terapeutycznym, tj. warfaryna i fenytoina, które są metabolizowane przez CYP2C9 i CYP3A4 (patrz punkt 4.5).
Kapsułki produktu Flukonazol Actavis zawierają laktozę. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Należy kierować się lokalnymi wytycznymi dotyczącymi stosowania leków przeciwgrzybiczych (patrz punkt 4.1 i 5.1).
Rzadko opisywano ciężki, toksyczny wpływ na wątrobę, w tym prowadzący do śmierci, przede wszystkim u pacjentów w ciężkim stanie z powodu choroby podstawowej. Nie potwierdzono wyraźnego związku między działaniem hepatotoksycznym a całkowitą dawką dobową flukonazolu, czasem trwania leczenia, płcią lub wiekiem pacjenta.
Jeśli wystąpią nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby lub znacząco zwiększą się wartości parametrów nieprawidłowe już przed leczeniem, pacjenta należy uważnie obserwować. Jeśli leczenie kontynuuje się u pacjentów, u których podczas stosowania flukonazolu obserwowano zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, należy ocenić korzyści z leczenia w stosunku do ryzyka rozwoju ciężkiego uszkodzenia wątroby.
Należy przerwać leczenie flukonazolem pacjentów, u których są kliniczne dowody rozwoju zaburzeń czynności wątroby spowodowanych przez flukonazol. W większości przypadków toksyczne działanie na wątrobę ustępowało po zaprzestaniu leczenia.
Rzadko podczas leczenia flukonazolem występowały u pacjentów skórne reakcje złuszczające, takie jak zespół Stevensa-Johnsona i toksyczna nekroliza naskórka. Pacjenci z AIDS są bardziej podatni na rozwój ciężkich reakcji skórnych na wiele leków. Jeśli u pacjenta leczonego z powodu
powierzchownego zakażenia grzybiczego wystąpi wysypka, która może być związana z flukonazolem, należy zaprzestać stosowania leku. Jeśli u pacjenta z inwazyjnym lub układowym zakażeniem grzybiczym wystąpi wysypka, należy go uważnie obserwować i odstawić flukonazol, jeśli wystąpią zmiany pęcherzowe lub rumień wielopostaciowy.
Tak jak podczas stosowania innych azoli, rzadko notowano występowanie reakcji anafilaktycznych (patrz punkt 4.8).
Niektóre azole, w tym flukonazol, powodują wydłużenie odstępu QT. Podczas leczenia flukonazolem, w rzadkich przypadkach opisywano częstoskurcz komorowy torsade de pointes. Chociaż nie potwierdzono związku między stosowaniem flukonazolu i wydłużeniem odstępu QT, należy zachować ostrożność podczas stosowania flukonazolu u pacjentów, u których występują czynniki zwiększające ryzyko arytmii, takie jak:
– wrodzone lub potwierdzone nabyte wydłużenie odstępu QT;
– kardiomiopatia, zwłaszcza jeśli występuje równocześnie niewydolność serca;
– bradykardia zatokowa;
– objawowe zaburzenia rytmu;
– zaburzeń elektrolitowych, takich jak hipokaliemia i hipomagnezemia;
– jednoczesne stosowanie leków, które nie są metabolizowane przez izoenzym CYP3A4, ale powodują wydłużenie odstępu QT (patrz punkt 4.5 Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji).
Przed rozpoczęciem leczenia flukonazolem należy wyrównać zaburzenia elektrolitowe, takie jak hipokaliemia, hipomagnezemia i hipokalcemia.
Jeśli klirens kreatyniny wynosi poniżej 50 ml/min, dawkę flukonazolu należy zmniejszyć (patrz punkt 4.2).
Jeśli konieczne jest długotrwałe stosowanie flukonazolu u kobiet w wieku rozrodczym, należy rozważyć stosowanie odpowiednich środków antykoncepcyjnych (patrz punkt 4.6).
Należy uważnie obserwować pacjentów leczonych flukonazolem w dawkach poniżej 400 mg na dobę i terfenadyną (patrz punkt 4.3 i punkt 4.5).
Flukonazol jest silnym inhibitorem izoenzymu 2C9 cytochromu P450 (CYP) i umiarkowanym inhibitorem izoenzymu CYP3A4. Należy obserwować pacjentów, którzy jednocześnie z flukonazolem otrzymują produkty lecznicze o wąskim przedziale terapeutycznym, tj. warfaryna i fenytoina, które są metabolizowane przez CYP2C9 i CYP3A4 (patrz punkt 4.5).
Kapsułki produktu Flukonazol Actavis zawierają laktozę. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Produkty lecznicze, których jednoczesne stosowanie z flukonazolem jest przeciwwskazane
Cyzapryd (substrat CYP3A4)
Donoszono o przypadkach zdarzeń sercowych, w tym częstoskurczu komorowego torsade de pointes, u pacjentów otrzymujących jednocześnie flukonazol i cyzapryd. W kontrolowanych badaniach klinicznych wykazano, że podczas jednoczesnego podawania flukonazolu 200 mg jeden raz na dobę i cyzaprydu 20 mg cztery razy na dobę, znacząco zwiększa się stężenie cyzaprydu w osoczu i wydłuża odstęp QTc. Jednoczesne leczenie flukonazolem i cyzaprydem jest przeciwwskazane.
Terfenadyna (substrat CYP3A4) z dawkami flukonazolu 400 mg lub większymi
Obserwowano występowanie ciężkich zaburzeń rytmu serca, wtórnie spowodowanych wydłużeniem odstępu QTc u pacjentów otrzymujących pochodne azolowe jednocześnie z terfenadyną. W jednym badaniu flukonazol stosowany w dawce dobowej 200 mg nie powodował wydłużenia odstępu QTc. W innym badaniu, w którym podawano flukonazol w dawkach 400 mg i 800 mg na dobę, wykazano, że podczas podawania w dawce 400 mg lub większej znacznie zwiększał on stężenie terfenadyny w osoczu. Jednoczesne stosowanie terfenadyny i flukonazolu w dawce 400 mg lub większej jest przeciwwskazane.
Podczas stosowania flukonazolu w dawce mniejszej niż 400 mg pacjenta należy uważnie obserwować.
Astemizol (substrat CYP3A4)
Jednoczesne stosowanie flukonazolu i astemizolu może powodować zmniejszenie klirensu astemizolu. Ze względu na zwiększenie stężeń astemizolu może występować wydłużenie odstępu QT i ciężkie komorowe zaburzenia rytmu serca, częstoskurcz komorowy torsade de pointes i zatrzymanie akcji serca. Jednoczesne leczenie flukonazolem i astemizolem jest przeciwwskazane z powodu możliwości wystąpienia ciężkich, nawet prowadzących do zgonu, zdarzeń sercowych.
Chinidyna (substrat CYP3A4)
Flukonazol może hamować metabolizm chinidyny, prowadząc do zwiększenia jej stężenia w osoczu i tym samym ryzyka wydłużenia odstępu QT.
Pimozyd (substrat CYP3A4)
Chociaż nie badano tego in vitro ani in vivo, jednoczesne stosowanie flukonazolu z pimozydem może hamować metabolizm pimozydu. Zwiększenie stężenia pimozydu w osoczu może prowadzić do wydłużenia odstępu QT i w rzadkich przypadkach do torsade de pointes.
Produkty lecznicze, których jednoczesne stosowanie z flukonazolem jest niezalecane Erytromycyna
Podczas jednoczesnego stosowania flukonazolu i erytromycyny zwiększa się ryzyko
kardiotoksyczności (wydłużenie odstępu QT, torsade de pointes) i dlatego może występować zespół nagłej śmierci sercowej. Należy unikać jednoczesnego stosowania.
Produkty lecznicze, których dawkowanie należy zmodyfikować podczas jednoczesnego stosowania z flukonazolem
Produkty lecznicze, które wpływają na metabolizm flukonazolu
Hydrochlorotiazyd
W badaniu interakcji farmakokinetycznych u zdrowych ochotników, u których stosowano jednocześnie flukonazol i dawki wielokrotne hydrochlorotiazydu, stężenia flukonazolu w osoczu zwiększały się o 40%. Nie powoduje to konieczności zmiany schematu dawkowania flukonazolu u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki moczopędne, jednakże należy wziąć to pod uwagę.
Ryfampicyna (induktor CYP450)
Jednoczesne stosowanie flukonazolu i ryfampicyny powodowało zmniejszenie wartości AUC o 25% i skrócenie okresu półtrwania flukonazolu o 20%. U pacjentów otrzymujących jednocześnie ryfampicynę należy rozważyć możliwość zwiększenia dawki flukonazolu.
Dydanozyna
Chociaż jednoczesne stosowanie dydanozyny i flukonazolu wykazuje niewielki wpływ na farmakokinetykę lub skuteczność dydanozyny, należy monitorować odpowiedź na leczenie flukonazolem. Korzystne może być podawanie flukonazolu przed podaniem dydanozyny.
Wpływ flukonazolu na metabolizm innych leków
Flukonazol jest silnym inhibitorem izoenzymu 2C9 cytochromu P450 (CYP) i umiarkowanym inhibitorem izoenzymu CYP3A4. Oprócz wymienionych poniżej, zaobserwowanych i potwierdzonych w badaniach interakcji, istnieje ryzyko występowania w osoczu podwyższonych stężeń innych leków metabolizowanych z udziałem izoenzymów CYP2C9 lub CYP3A4 (np. alkaloidy sporyszu, chinidyna), podczas stosowania w skojarzeniu z flukonazolem. Dlatego też należy zawsze zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania tych leków, a pacjentów należy dokładnie obserwować. Hamujący aktywność enzymu wpływ flukonazolu może utrzymywać się przez 4 do 5 dni po zakończeniu leczenia, z powodu długiego okresu półtrwania flukonazolu.
Alfentanyl (substrat CYP3A4)
W badaniach obserwowano zmniejszenie klirensu kreatyniny i objętości dystrybucji, jak również wydłużenie okresu półtrwania fentanylu w następstwie jednoczesnego leczenia flukonazolem. Prawdopodobnym mechanizmem jest zahamowanie aktywności izoenzymu CYP3A4. Może być konieczna modyfikacja dawki alfentanylu.
Amitryptylina, nortryptylina
Flukonazol zwiększa stężenia amitryptyliny i nortryptyliny. S-nortryptylina i (lub) A-amitryptylina mogą być oznaczane na początku leczenia skojarzonego i po jednym tygodniu. Jeśli to konieczne, należy zmodyfikować dawki amitryptyliny i nortryptyliny.
Leki przeciwzakrzepowe (substrat CYP2C9)
W badaniu interakcji, u zdrowych mężczyzn flukonazol wydłużał czas protrombinowy (o 12%) po podaniu warfaryny. W badaniach przeprowadzonych po wprowadzeniu leku do obrotu, podobnie jak w przypadku innych przeciwgrzybiczych leków azolowych, notowano przypadki krwawień (siniaki, krwawienie z nosa, krwawienia z przewodu pokarmowego, krwiomocz, smoliste stolce) związane z wydłużeniem czasu protrombinowego u pacjentów otrzymujących jednocześnie flukonazol i warfarynę. Należy dokładnie kontrolować czas protrombinowy u pacjentów leczonych jednocześnie lekami przeciwzakrzepowymi pochodnymi kumaryny. Może być konieczna modyfikacja dawki.
Benzodiazepiny (krótko działające) (substrat CYP3A4)
Flukonazol zastosowany po doustnie podanym midazolamie powodował istotne zwiększenie stężenia midazolamu i nasilał jego wpływ na czynności psychomotoryczne. Takie działanie midazolamu było wyraźniejsze po doustnym niż po dożylnym podaniu flukonazolu. Jeżeli konieczna jest terapia benzodiazepinami u pacjentów leczonych flukonazolem, należy rozważyć zmniejszenie dawek benzodiazepin, a pacjentów należy odpowiednio kontrolować.
Flukonazol zwiększa wartość AUC triazolamu (pojedyncza dawka) o 50%, stężenie Cmax o 20-32% i okres półtrwania midazolamu o 25–50%, z powodu hamowania jego metabolizmu. Może być konieczna modyfikacja dawkowania triazolamu.
Antagoniści wapnia (substraty CYP3A4)
Niektóre pochodne dihydropirydyny z grupy antagonistów wapnia (nifedypina, isradypina, nikardypina, amlodypina i felodypina) są metabolizowane z udziałem izoenzymu CYP3A4. Dane z piśmiennictwa dokumentują występowanie znacznych obrzęków obwodowych i (lub) zwiększonego stężenia w surowicy antagonisty wapnia podczas jednoczesnego stosowania itrakonazolu i felodypiny, isradypiny lub nifedypiny. Taka interakcja może wystąpić również z flukonazolem.
Karbamazepina
Flukonazol hamuje metabolizm karbamazepiny i widoczne jest około 30% zwiększenie stężenia karbamazepiny w osoczu. Istnieje ryzyko rozwoju toksyczności karbamazepiny. W zależności od pomiarów stężenia (obserwowanego działania) może być konieczna modyfikacja dawkowania.
Celekoksyb (substrat CYP2C9)
W badaniu klinicznym, w którym flukonazol w dawce 200 mg na dobę stosowano jednocześnie z celekoksybem w dawce 200 mg, wartość Cmax celekoksybu zwiększyła się o 68%, a wartość AUC o 134%. Interakcja ta wynika prawdopodobnie z zahamowania metabolizmu celekoksybu za pośrednictwem cytochromu P450 2C9. U pacjentów leczonych flukonazolem dawkę celekoksybu należy zmniejszyć o połowę.
Cyklosporyna (substrat CYP3A4)
Klinicznie znaczące interakcje z cyklosporyną występują podczas jednoczesnego stosowania flukonazolu w dawce 200 mg lub większej. W badaniu farmakokinetycznym u pacjentów po przeszczepieniu nerki, otrzymujących flukonazol w dawce 200 mg na dobę oraz cyklosporynę w dawce 2,7 mg/kg mc./dobę, wartość AUC cyklosporyny zwiększyła się 1,8-krotnie, natomiast klirens uległ zmniejszeniu o 55%. Zaleca się monitorowanie stężeń cyklosporyny w surowicy u pacjentów leczonych flukonazolem.
Cyklofosfamid
Skojarzone leczenie cyklofosfamidem i flukonazolem powoduje zwiększenie stężeń bilirubiny i kreatyniny w surowicy. Leki te można jednocześnie stosować, jeśli weźmie się pod uwagę ryzyko zwiększenia stężenia bilirubiny i kreatyniny w surowicy.
Fentanyl
Flukonazol może zwiększać stężenie fentanylu i dlatego istnieje ryzyko zatrucia opioidami. Za mechanizm działania uważa się hamowanie CYP3A4 przez flukonazol. Notowano jeden przypadek zgonu spowodowanego przez możliwą interakcję fentanylu i flukonazolu. Zgłaszający uznał, że pacjent zmarł z powodu zatrucia fentanylem. Ponadto w randomizowanym badaniu skrzyżowanym, przeprowadzonym z udziałem dwunastu zdrowych ochotników, wykazano, że flukonazol opóźniał znacząco eliminację fentanylu. Podwyższone stężenie fentanylu może prowadzić do depresji oddechowej. Może być konieczna modyfikacja dawki fentanylu.
Halofantryna (substrat CYP3A4)
Leki, które hamują CYP3A4, prowadzą do zahamowania metabolizmu halofantryny.
Inhibitory reduktazy HMG-CoA (substraty CYP2C9 lub CYP3A4)
Ryzyko miopatii jest większe podczas stosowania flukonazolu jednocześnie z inhibitorami reduktazy HMG-CoA, metabolizowanymi z udziałem CYP3A4, takimi jak atorwastatyna i symwastatyna lub z udziałem izoenzymu CYP2C9, jak fluwastatyna. W wyniku interakcji fluwastatyny i flukonazolu, pole powierzchni pod krzywą (AUC) fluwastatyny może w pojedynczych przypadkach zwiększyć się do 200%. Należy zachować ostrożność, gdy konieczne jest jednoczesne stosowanie flukonazolu i inhibitorów reduktazy HMG-CoA. Może być wówczas konieczne zmniejszenie dawki inhibitorów reduktazy HMG-CoA. Należy kontrolować, czy u pacjentów nie występują objawy miopatii lub rabdomiolizy oraz kontrolować aktywność kinazy kreatynowej (CK). Należy zaprzestać stosowania inhibitorów reduktazy HMG-CoA, jeśli aktywność kinazy kreatynowej znacznie się zwiększy oraz jeśli podejrzewa się lub stwierdzi występowanie miopatii lub rabdomiolizy.
Losartan (substrat CYP2C9)
Flukonazol hamuje przemianę losartanu do jego aktywnego metabolitu (E-3174), który w dużym stopniu warunkuje blokowanie receptora angiotensyny II podczas leczenia losartanem. Jednoczesne stosowanie z flukonazolem może powodować zwiększenie stężenia losartanu oraz zmniejszenie stężenia czynnego metabolitu. Jeśli pacjent otrzymuje te leki jednocześnie, zaleca się stałe kontrolowanie ciśnienia tętniczego krwi.
Metadon
Flukonazol może zwiększać stężenie metadonu w surowicy. Może być konieczna modyfikacja dawki metadonu.
Niesteroidowe leki przeciwzapalne
Podczas jednoczesnego stosowania z flukonazolem, Cmax i AUC flurbiprofenu zwiększały się odpowiednio o 23% i 81% w porównaniu do sytuacji, gdy podawano sam flurbiprofen. Podobnie Cmax i AUC farmakologicznie czynnych izomerów [S-(+)-ibuprofen] zwiększyły się odpowiednio o 15% i 82%, kiedy flukonazol był podawany jednocześnie z racemiczną odmianą ibuprofenu (400 mg) w porównaniu do podawania samej racemicznej odmiany ibuprofenu. Chociaż brak specyficznych badań, flukonazol może powodować zwiększenie narażenia ogólnoustrojowego na inne NLPZ, które są metabolizowane przez CYP2C9 (np. naproksen, lornoksykam, meloksykam, diklofenak). Zaleca się częste kontrolowanie działań niepożądanych i toksyczności, związanych ze stosowaniem NLPZ. Może być konieczna modyfikacja dawek niesteroidowych leków przeciwzapalnych.
Doustne środki antykoncepcyjne
Przeprowadzono dwa badania farmakokinetyczne, w których podawano jednocześnie doustne środki antykoncepcyjne i flukonazol w dawkach wielokrotnych. Flukonazol w dawce 50 mg nie miał wpływu na stężenie żadnego z hormonów, natomiast w dawce 200 mg/dobę powodował zwiększenie wartości AUC etynyloestradiolu i lewonorgestrelu odpowiednio o 40% i 24%. Dlatego jest mało prawdopodobne, by flukonazol podawany w wyżej wymienionych dawkach wielokrotnych wywierał wpływ na działanie jednocześnie podawanych doustnych środków antykoncepcyjnych.
Fenytoina (substrat CYP2C9)
Flukonazol hamuje metabolizm wątrobowy fenytoiny. Podanie flukonazolu w dawce 200 mg jednocześnie z fenytoiną w dożylnej dawce 250 mg zwiększało wartość AUC fenytoiny o 75% oraz wartość Cmin o 128%. Jeśli konieczne jest podawanie obu leków jednocześnie, należy kontrolować stężenie fenytoiny oraz zmodyfikować jej dawkę tak, aby nie dopuścić do wystąpienia stężeń, które powodują objawy toksyczności.
Prednizon (substrat CYP3A4)
U pacjentów po przeszczepieniu wątroby, otrzymujących prednizon, wystąpił przełom nadnerczowy, kiedy odstawiono flukonazol po trzech miesiącach stosowania. Odstawienie flukonazolu prawdopodobnie spowodowało zwiększenie aktywności izoenzymu CYP3A4, co doprowadziło do przyspieszenia rozkładu prednizonu. Należy ściśle kontrolować, czy u pacjentów otrzymujących długotrwale flukonazol i prednizon nie występują objawy niewydolności nadnerczy po odstawieniu flukonazolu.
Ryfabutyna (substrat CYP3A4)
Flukonazol zwiększa AUC ryfabutyny o 80%, a tym samym zwiększa stężenie ryfabutyny w surowicy. Opisywano przypadki zapalenia błony naczyniowej oka u pacjentów leczonych jednocześnie flukonazolem i ryfabutyną. Zaleca się, aby uważnie obserwować, czy u pacjentów otrzymujących te leki jednocześnie, nie wystąpią objawy zatrucia.
Sakwinawir
Flukonazol zwiększa AUC sakwinawiru o około 50%, Cmax o około 55% i zmniejsza klirens sakwinawiru o około 50% na skutek hamowania przemiany sakwinawiru przez CYP3A4 w wątrobie i P-glikoproteinę w jelitach.
Na podstawie obserwowanego działania lub oznaczonego stężenia może być konieczna modyfikacja dawki sakwinawiru.
Pochodne sulfonylomocznika (substraty CYP2C9)
Flukonazol zwiększał w osoczu stężenia podawanych jednocześnie: glibenklamidu, gliklazydu, glimepirydu, glipizydu, chlorpropamidu, tolbutamidu. Flukonazol i doustne pochodne sulfonylomocznika można stosować jednocześnie u pacjentów z cukrzycą, ale należy wziąć pod uwagę możliwość występowania hipoglikemii i ściśle kontrolować stężenie glukozy.
Takrolimus i syrolimus (substraty CYP3A4)
Flukonazol, w dawkach 100 mg i 200 mg, stosowany jednocześnie z takrolimusem podawanym w dawce 0,15 mg/kg mc. dwa razy na dobę, zwiększał wartość Cmax takrolimusu odpowiednio 1,4- oraz 3,1-krotnie. U pacjentów otrzymujących jednocześnie flukonazol i takrolimus opisywano toksyczne działanie na nerki. Flukonazol może 5-krotnie zwiększać stężenia w surowicy doustnie podanego takrolimusu z powodu hamowania przemiany takrolimusu zachodzącej z udziałem CYP3A4 w jelicie. Nie obserwowano znaczących zmian farmakokinetycznych, jeśli takrolimus podawany jest dożylnie. Dawkę doustną takrolimusu należy zmniejszyć w zależności od oznaczonego stężenia. Chociaż nie przeprowadzono badań interakcji flukonazolu z syrolimusem, należy spodziewać się podobnej interakcji, jak w przypadku takrolimusu. U pacjentów otrzymujących takrolimus lub syrolimus jednocześnie z flukonazolem, należy ściśle kontrolować stężenia takrolimusu (syrolimusu) w osoczu oraz objawy ich toksyczności.
Teofilina
W kontrolowanych placebo badaniach interakcji, podczas stosowania flukonazolu w dawce 200 mg przez 14 dni, średni klirens osoczowy teofiliny zmniejszył się o 18%. Pacjentów leczonych dużymi dawkami teofiliny lub z czynnikami powodującymi zwiększone ryzyko toksycznego działania teofiliny, należy uważnie obserwować podczas leczenia flukonazolem i w razie konieczności zmodyfikować dawkę teofiliny.
Alkaloidy barwinka Chociaż tego nie badano, flukonazol może zwiększać w osoczu stężenie alkaloidów barwinka (np. winkrystyny i winblastyny) i prowadzić do neurotoksyczności, która jest możliwa z powodu hamującego wpływu na CYP3A4.
Trimetreksat
Flukonazol może hamować metabolizm trimetreksatu, prowadząc do zwiększenia jego stężenia w osoczu. Jeśli konieczne jest stosowanie tych leków jednocześnie, należy ściśle kontrolować stężenia trimetreksatu w surowicy i objawy jego toksyczności.
Witamina A
Na podstawie opisu przypadku jednego pacjenta, otrzymującego leczenie skojarzone flukonazolem z kwasem all-trans-retinowym (witamina A w postaci kwasu), działania niepożądane dotyczące OUN rozwinęły się w postaci guza rzekomego mózgu i ustąpiły po przerwaniu leczenia flukonazolem. Leki te można stosować jednocześnie, ale należy pamiętać o związanych z OUN działaniach niepożądanych.
Zydowudyna
Flukonazol zwiększał Cmax i AUC zydowudyny odpowiednio o 85% i 75%, z powodu zmniejszenia klirensu zydowudyny po podaniu doustnym o około 45%. Okres półtrwania zydowudyny był wydłużony o około 128% podczas jednoczesnego podawania z flukonazolem. Należy obserwować, czy u pacjentów przyjmujących te leki jednocześnie, nie rozwijają się objawy niepożądane związane z zydowudyną. Należy rozważyć modyfikację dawki zydowudyny.
Interakcje farmakodynamiczne
Produkty lecznicze, które wydłużają odstęp QT
Opisy pojedynczych przypadków wskazują, że flukonazol może powodować wydłużenie odstępu QT, co prowadzi do ciężkich zaburzeń rytmu serca. Należy ściśle kontrolować pacjentów, którzy otrzymują jednocześnie flukonazol i inne leki, które powodują wydłużenie odstępu QT, ponieważ nie można wykluczyć działania addycyjnego tych leków.
Amfoterycyna B
W badaniach in vitro i in vivo u zwierząt wykazano antagonistyczne działanie pomiędzy amfoterycyną B i pochodnymi azolowymi. Mechanizm działania imidazoli polega na hamowaniu syntezy ergosterolu w błonie komórkowej grzybów. Amfoterycyna B działa poprzez wiązanie się ze sterolami w błonie komórkowej i zmianę jej przepuszczalności. Kliniczne znaczenie tego antagonistycznego działania nie jest dotychczas znane, a podobne działanie może wystąpić w przypadku kompleksu amfoterycyny B z siarczanem cholesterolu.
W badaniach interakcji nie wykazano klinicznie istotnej zmiany we wchłanianiu flukonazolu po podaniu doustnym jednocześnie z pokarmem, cymetydyną, lekami zobojętniającymi lub po zabiegu napromieniania całej powierzchni ciała w związku z przeszczepianiem szpiku kostnego.
Flukonazol nie ma wpływu lub ma niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednakże podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn należy wziąć pod uwagę możliwość sporadycznego wystąpienia zawrotów głowy lub drgawek.
Donoszono o przedawkowaniu flukonazolu.
Objawy
W jednym przypadku przedawkowania flukonazolu u 42-letniego pacjenta z AIDS wystąpiły omamy i zachowanie paranoidalne po zażyciu 8200 mg leku. Pacjent został hospitalizowany i powrócił do zdrowia w ciągu 48 godzin.
Leczenie
Leczenie objawowe i monitorowanie czynności życiowych i w razie konieczności – płukanie żołądka. Flukonazol w dużym stopniu wydalany jest z moczem. Wymuszona diureza prawdopodobnie zwiększa eliminację flukonazolu. Trzygodzinna hemodializa zmniejsza stężenie flukonazolu w osoczu o około 50%.
Charakterystyka produktu leczniczego (chpl) wygenerowana została automatycznie na podstawie informacji dostępnych w Rejestrze Produktów Leczniczych.
Zamiast tego leku można wybrać 1 zamiennik.
Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie.
Nie posiadamy informacji wskazujących, aby podczas zażywania tego leku należało unikać jakichkolwiek produktów żywnościowych.
Tak Flumycon (Flukonazol Actavis) jest refundowany, jednak to konkretne opakowanie nie podlega refundacji, więc pacjent pokrywa jego koszt w całości. Warto jednak wiedzieć, że na rynku dostępne są również opakowania Flumycon (Flukonazol Actavis) objęte refundacją – w ich przypadku część kosztu może finansować NFZ, o ile spełnione są wymagane kryteria.
Flumycon (Flukonazol Actavis) jest na receptę. Preparat może być wydany wyłącznie z przepisu lekarza ze względu na swoje działanie, możliwe skutki uboczne. Stosowanie takich preparatów wymaga nadzoru lekarskiego.
Dla Flumycon (Flukonazol Actavis) nie ma zamienników bez recepty. Warto skonsultować się z farmaceutą, by dobrać odpowiedni preparat.
Dla Flumycon (Flukonazol Actavis) nie ma odpowiedników bez recepty. Warto skonsultować się z farmaceutą, by dobrać odpowiedni preparat.
Leki zawierające Fluconazolum nie są dostępne bez recepty. Przed wyborem warto skonsultować się z farmaceutą.
Wybierz interesujące Cię informacje: