FLUMYCON

Każda kapsułka twarda zawiera 50 mg, 100 mg, 150 mg lub 200 mg flukonazolu (Fluconazolum).

Substancja pomocnicza

Flukonazol Actavis, 50 mg: każda kapsułka twarda zawiera 41 mg laktozy jednowodnej.

Flukonazol Actavis, 100 mg: każda kapsułka twarda zawiera 82 mg laktozy jednowodnej.

Flukonazol Actavis, 150 mg: każda kapsułka twarda zawiera 123 mg laktozy jednowodnej. Flukonazol Actavis, 200 mg: każda kapsułka twarda zawiera 164 mg laktozy jednowodnej.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

– Nadwrażliwość na flukonazol, inne pochodne azolowe lub którąkolwiek substancję pomocniczą.

– Jednoczesne podawanie z produktami leczniczymi, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT i są metabolizowane przez CYP 3A4, takie jak: cyzapryd, astemizol, terfenadyna, pimozyd i chinidyna (patrz punkt 4.4 i 4.5).

Działania niepożądane zostały przedstawione poniżej według klasyfikacji układów i narządów.

Zastosowano następujące kategorie częstości w celu klasyfikacji działań niepożądanych: bardzo często (≥1/10) często (≥1/100 do < 1/10) niezbyt często (≥1/1 000 do < 1/100) rzadko (≥1/10 000 do < 1/1 000) bardzo rzadko (< 1/10 000) częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Dawkę dobową flukonazolu należy określić w zależności od rodzaju i ciężkości zakażenia grzybiczego. Gdy podczas leczenia zakażenia konieczne jest wielokrotne podawanie dawek, terapię należy kontynuować do czasu, gdy objawy kliniczne i wyniki testów laboratoryjnych wykażą, że zakażenie grzybicze ustąpiło. Niewystarczający okres leczenia może prowadzić do nawrotu zakażenia.

W zależności od ciężkości choroby i stanu klinicznego pacjentów może być konieczne dożylne podawanie leku. Nie jest konieczna zmiana dawki dobowej flukonazolu po zmianie drogi podania z dożylnej na doustną.

Dorośli

Drożdżyca pochwy

150 mg w pojedynczej dawce.

Potwierdzone zakażenie grzybicze skóry

Grzybica tułowia, grzybica pachwin, grzybica stóp, łupież pstry: 150 mg flukonazolu raz na dobę przez 4-6 tygodni.

Kandyduria u pacjentów z osłabioną odpornością

Zwykle stosowana dawka to 50 mg na dobę przez 14 do 30 dni. W ciężkich zakażeniach dawka może być zwiększona do 100 mg flukonazolu.

Kandydozy układowe

Dawka w kandydemii i innych inwazyjnych zakażeniach drożdżakowych, to 400 mg do 800 mg pierwszego dnia, a następnie 200 mg do 400 mg na dobę. Dawka zależy od rodzaju i ciężkości zakażenia. W większości przypadków może okazać się korzystne podanie dawki nasycającej 800 mg pierwszego dnia, a następnie 400 mg na dobę. Czas trwania leczenia jest zależny od odpowiedzi klinicznej i zwykle wynosi nawet do kilku tygodni.

Zapobieganie zakażeniom wywołanym przez Candida u pacjentów z neutropenią

400 mg raz na dobę. Leczenie należy rozpocząć kilka dni przed wystąpieniem neutropenii i kontynuować aż do 7 dni po zwiększeniu się liczby neutrofili do > 1 × 10⁹/l.

Leczenie, w tym podtrzymujące, w celu zapobiegania nawrotom kryptokokowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych u pacjentów z osłabioną odpornością

Początkowo 400 mg pierwszego dnia, a następnie od 200 do 400 mg raz na dobę. Czas trwania leczenia w kryptokokowym zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych zależy od odpowiedzi klinicznej, ale zwykle wynosi co najmniej 6-8 tygodni.

W celu uniknięcia nawrotów kryptokokowego zapalenia mózgu zaleca się dawkę dobową 200 mg. Czas trwania leczenia podtrzymującego u pacjentów z AIDS należy uważnie określić ze względu na wysokie ryzyko oporności na flukonazol.

Dzieci

Kapsułki nie są odpowiednie do stosowania u dzieci w wieku poniżej 5-6 lat, które nie potrafią połykać leków doustnych. Podobnie jak w przypadku zakażeń u pacjentów dorosłych, czas trwania leczenia jest oparty na odpowiedzi klinicznej i mikologicznej. Flukonazol podawany jest w pojedynczej dawce dobowej.

Dawkowanie u dzieci z zaburzeniami czynności nerek, patrz „Pacjenci (dorośli i dzieci) z zaburzeniami czynności nerek”.

Dzieci w wieku powyżej 4 tygodni

Zalecana dawka flukonazolu w kandydozie błon śluzowych wynosi 3 mg/kg mc. na dobę. W celu szybszego osiągnięcia stężenia w stanie stacjonarnym, w pierwszym dniu leczenia można podać dawkę nasycającą 6 mg/kg mc.

W leczeniu kandydozy układowej i zakażeń kryptokokowych zalecana dawka wynosi 6 do 12 mg/kg mc. na dobę, w zależności od ciężkości zakażenia.

W zapobieganiu zakażeniom grzybiczym u pacjentów z osłabioną odpornością, uznanych za należących do grupy ryzyka z powodu neutropenii w wyniku cytotoksycznej chemioterapii lub radioterapii, należy zastosować dawkę 3 do 12 mg/kg mc. na dobę, w zależności od stopnia nasilenia i czasu trwania neutropenii (patrz: dawkowanie u dorosłych).

U dzieci nie należy przekraczać maksymalnej dawki dobowej 400 mg.

Dzieci w wieku 4 tygodnie i młodsze

Noworodki wydalają flukonazol powoli. W czasie dwóch pierwszych tygodni życia dziecka należy zastosować taką sama dawkę w mg/kg mc., jak u dzieci starszych, ale podawać ją co 72 godziny. W trzecim i czwartym tygodniu życia dziecka taką samą dawkę należy podawać co 48 godzin. Istnieje niewiele danych farmakokinetycznych na poparcie takiego schematu dawkowania u noworodków donoszonych (patrz punkt 5.2).

U dzieci w pierwszych dwóch tygodniach życia nie należy przekraczać dawki maksymalnej

12 mg/kg mc., podawanej co 72 godziny. U dzieci w wieku 3 i 4 tygodni nie należy przekraczać dawki maksymalnej 12 mg/kg mc., podawanej co 48 godzin.

Pacjenci w podeszłym wieku

U pacjentów bez zaburzeń czynności nerek zazwyczaj podaje się zwykle stosowane dawki. Dawkowanie flukonazolu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny

< 50 ml/min) podano poniżej.

Pacjenci (dorośli i dzieci) z zaburzeniami czynności nerek

Flukonazol wydalany jest z moczem głównie w postaci niezmienionej. Jeśli lek podaje się jednorazowo, nie ma konieczności zmiany dawki. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek początkowo podaje się wielokrotnie w dawkach od 50 do 400 mg, następnie dawkę dobową (w zależności od wskazań) należy ustalić na podstawie następującej tabeli:

Sposób podawania

Kapsułki należy połykać w całości z wystarczającą ilością płynu (np. jedną szklanką wody) i można je przyjmować niezależnie od posiłku.

Należy kierować się lokalnymi wytycznymi dotyczącymi stosowania leków przeciwgrzybiczych (patrz punkt 4.1 i 5.1).

Rzadko opisywano ciężki, toksyczny wpływ na wątrobę, w tym prowadzący do śmierci, przede wszystkim u pacjentów w ciężkim stanie z powodu choroby podstawowej. Nie potwierdzono wyraźnego związku między działaniem hepatotoksycznym a całkowitą dawką dobową flukonazolu, czasem trwania leczenia, płcią lub wiekiem pacjenta.

Jeśli wystąpią nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby lub znacząco zwiększą się wartości parametrów nieprawidłowe już przed leczeniem, pacjenta należy uważnie obserwować. Jeśli leczenie kontynuuje się u pacjentów, u których podczas stosowania flukonazolu obserwowano zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, należy ocenić korzyści z leczenia w stosunku do ryzyka rozwoju ciężkiego uszkodzenia wątroby.

Należy przerwać leczenie flukonazolem pacjentów, u których są kliniczne dowody rozwoju zaburzeń czynności wątroby spowodowanych przez flukonazol. W większości przypadków toksyczne działanie na wątrobę ustępowało po zaprzestaniu leczenia.

Rzadko podczas leczenia flukonazolem występowały u pacjentów skórne reakcje złuszczające, takie jak zespół Stevensa-Johnsona i toksyczna nekroliza naskórka. Pacjenci z AIDS są bardziej podatni na rozwój ciężkich reakcji skórnych na wiele leków. Jeśli u pacjenta leczonego z powodu

powierzchownego zakażenia grzybiczego wystąpi wysypka, która może być związana z flukonazolem, należy zaprzestać stosowania leku. Jeśli u pacjenta z inwazyjnym lub układowym zakażeniem grzybiczym wystąpi wysypka, należy go uważnie obserwować i odstawić flukonazol, jeśli wystąpią zmiany pęcherzowe lub rumień wielopostaciowy.

Tak jak podczas stosowania innych azoli, rzadko notowano występowanie reakcji anafilaktycznych (patrz punkt 4.8).

Niektóre azole, w tym flukonazol, powodują wydłużenie odstępu QT. Podczas leczenia flukonazolem, w rzadkich przypadkach opisywano częstoskurcz komorowy torsade de pointes. Chociaż nie potwierdzono związku między stosowaniem flukonazolu i wydłużeniem odstępu QT, należy zachować ostrożność podczas stosowania flukonazolu u pacjentów, u których występują czynniki zwiększające ryzyko arytmii, takie jak:

– wrodzone lub potwierdzone nabyte wydłużenie odstępu QT;

– kardiomiopatia, zwłaszcza jeśli występuje równocześnie niewydolność serca;

– bradykardia zatokowa;

– objawowe zaburzenia rytmu;

– zaburzeń elektrolitowych, takich jak hipokaliemia i hipomagnezemia;

– jednoczesne stosowanie leków, które nie są metabolizowane przez izoenzym CYP3A4, ale powodują wydłużenie odstępu QT (patrz punkt 4.5 Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji).

Przed rozpoczęciem leczenia flukonazolem należy wyrównać zaburzenia elektrolitowe, takie jak hipokaliemia, hipomagnezemia i hipokalcemia.

Jeśli klirens kreatyniny wynosi poniżej 50 ml/min, dawkę flukonazolu należy zmniejszyć (patrz punkt 4.2).

Jeśli konieczne jest długotrwałe stosowanie flukonazolu u kobiet w wieku rozrodczym, należy rozważyć stosowanie odpowiednich środków antykoncepcyjnych (patrz punkt 4.6).

Należy uważnie obserwować pacjentów leczonych flukonazolem w dawkach poniżej 400 mg na dobę i terfenadyną (patrz punkt 4.3 i punkt 4.5).

Flukonazol jest silnym inhibitorem izoenzymu 2C9 cytochromu P450 (CYP) i umiarkowanym inhibitorem izoenzymu CYP3A4. Należy obserwować pacjentów, którzy jednocześnie z flukonazolem otrzymują produkty lecznicze o wąskim przedziale terapeutycznym, tj. warfaryna i fenytoina, które są metabolizowane przez CYP2C9 i CYP3A4 (patrz punkt 4.5).

Kapsułki produktu Flukonazol Actavis zawierają laktozę. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Należy kierować się lokalnymi wytycznymi dotyczącymi stosowania leków przeciwgrzybiczych (patrz punkt 4.1 i 5.1).

Rzadko opisywano ciężki, toksyczny wpływ na wątrobę, w tym prowadzący do śmierci, przede wszystkim u pacjentów w ciężkim stanie z powodu choroby podstawowej. Nie potwierdzono wyraźnego związku między działaniem hepatotoksycznym a całkowitą dawką dobową flukonazolu, czasem trwania leczenia, płcią lub wiekiem pacjenta.

Jeśli wystąpią nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby lub znacząco zwiększą się wartości parametrów nieprawidłowe już przed leczeniem, pacjenta należy uważnie obserwować. Jeśli leczenie kontynuuje się u pacjentów, u których podczas stosowania flukonazolu obserwowano zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, należy ocenić korzyści z leczenia w stosunku do ryzyka rozwoju ciężkiego uszkodzenia wątroby.

Należy przerwać leczenie flukonazolem pacjentów, u których są kliniczne dowody rozwoju zaburzeń czynności wątroby spowodowanych przez flukonazol. W większości przypadków toksyczne działanie na wątrobę ustępowało po zaprzestaniu leczenia.

Rzadko podczas leczenia flukonazolem występowały u pacjentów skórne reakcje złuszczające, takie jak zespół Stevensa-Johnsona i toksyczna nekroliza naskórka. Pacjenci z AIDS są bardziej podatni na rozwój ciężkich reakcji skórnych na wiele leków. Jeśli u pacjenta leczonego z powodu

powierzchownego zakażenia grzybiczego wystąpi wysypka, która może być związana z flukonazolem, należy zaprzestać stosowania leku. Jeśli u pacjenta z inwazyjnym lub układowym zakażeniem grzybiczym wystąpi wysypka, należy go uważnie obserwować i odstawić flukonazol, jeśli wystąpią zmiany pęcherzowe lub rumień wielopostaciowy.

Tak jak podczas stosowania innych azoli, rzadko notowano występowanie reakcji anafilaktycznych (patrz punkt 4.8).

Niektóre azole, w tym flukonazol, powodują wydłużenie odstępu QT. Podczas leczenia flukonazolem, w rzadkich przypadkach opisywano częstoskurcz komorowy torsade de pointes. Chociaż nie potwierdzono związku między stosowaniem flukonazolu i wydłużeniem odstępu QT, należy zachować ostrożność podczas stosowania flukonazolu u pacjentów, u których występują czynniki zwiększające ryzyko arytmii, takie jak:

– wrodzone lub potwierdzone nabyte wydłużenie odstępu QT;

– kardiomiopatia, zwłaszcza jeśli występuje równocześnie niewydolność serca;

– bradykardia zatokowa;

– objawowe zaburzenia rytmu;

– zaburzeń elektrolitowych, takich jak hipokaliemia i hipomagnezemia;

– jednoczesne stosowanie leków, które nie są metabolizowane przez izoenzym CYP3A4, ale powodują wydłużenie odstępu QT (patrz punkt 4.5 Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji).

Przed rozpoczęciem leczenia flukonazolem należy wyrównać zaburzenia elektrolitowe, takie jak hipokaliemia, hipomagnezemia i hipokalcemia.

Jeśli klirens kreatyniny wynosi poniżej 50 ml/min, dawkę flukonazolu należy zmniejszyć (patrz punkt 4.2).

Jeśli konieczne jest długotrwałe stosowanie flukonazolu u kobiet w wieku rozrodczym, należy rozważyć stosowanie odpowiednich środków antykoncepcyjnych (patrz punkt 4.6).

Należy uważnie obserwować pacjentów leczonych flukonazolem w dawkach poniżej 400 mg na dobę i terfenadyną (patrz punkt 4.3 i punkt 4.5).

Flukonazol jest silnym inhibitorem izoenzymu 2C9 cytochromu P450 (CYP) i umiarkowanym inhibitorem izoenzymu CYP3A4. Należy obserwować pacjentów, którzy jednocześnie z flukonazolem otrzymują produkty lecznicze o wąskim przedziale terapeutycznym, tj. warfaryna i fenytoina, które są metabolizowane przez CYP2C9 i CYP3A4 (patrz punkt 4.5).

Kapsułki produktu Flukonazol Actavis zawierają laktozę. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Produkty lecznicze, których jednoczesne stosowanie z flukonazolem jest przeciwwskazane

Cyzapryd (substrat CYP3A4)

Donoszono o przypadkach zdarzeń sercowych, w tym częstoskurczu komorowego torsade de pointes, u pacjentów otrzymujących jednocześnie flukonazol i cyzapryd. W kontrolowanych badaniach klinicznych wykazano, że podczas jednoczesnego podawania flukonazolu 200 mg jeden raz na dobę i cyzaprydu 20 mg cztery razy na dobę, znacząco zwiększa się stężenie cyzaprydu w osoczu i wydłuża odstęp QTc. Jednoczesne leczenie flukonazolem i cyzaprydem jest przeciwwskazane.

Terfenadyna (substrat CYP3A4) z dawkami flukonazolu 400 mg lub większymi

Obserwowano występowanie ciężkich zaburzeń rytmu serca, wtórnie spowodowanych wydłużeniem odstępu QTc u pacjentów otrzymujących pochodne azolowe jednocześnie z terfenadyną. W jednym badaniu flukonazol stosowany w dawce dobowej 200 mg nie powodował wydłużenia odstępu QTc. W innym badaniu, w którym podawano flukonazol w dawkach 400 mg i 800 mg na dobę, wykazano, że podczas podawania w dawce 400 mg lub większej znacznie zwiększał on stężenie terfenadyny w osoczu. Jednoczesne stosowanie terfenadyny i flukonazolu w dawce 400 mg lub większej jest przeciwwskazane.

Podczas stosowania flukonazolu w dawce mniejszej niż 400 mg pacjenta należy uważnie obserwować.

Astemizol (substrat CYP3A4)

Jednoczesne stosowanie flukonazolu i astemizolu może powodować zmniejszenie klirensu astemizolu. Ze względu na zwiększenie stężeń astemizolu może występować wydłużenie odstępu QT i ciężkie komorowe zaburzenia rytmu serca, częstoskurcz komorowy torsade de pointes i zatrzymanie akcji serca. Jednoczesne leczenie flukonazolem i astemizolem jest przeciwwskazane z powodu możliwości wystąpienia ciężkich, nawet prowadzących do zgonu, zdarzeń sercowych.

Chinidyna (substrat CYP3A4)

Flukonazol może hamować metabolizm chinidyny, prowadząc do zwiększenia jej stężenia w osoczu i tym samym ryzyka wydłużenia odstępu QT.

Pimozyd (substrat CYP3A4)

Chociaż nie badano tego in vitro ani in vivo, jednoczesne stosowanie flukonazolu z pimozydem może hamować metabolizm pimozydu. Zwiększenie stężenia pimozydu w osoczu może prowadzić do wydłużenia odstępu QT i w rzadkich przypadkach do torsade de pointes.

Produkty lecznicze, których jednoczesne stosowanie z flukonazolem jest niezalecane Erytromycyna

Podczas jednoczesnego stosowania flukonazolu i erytromycyny zwiększa się ryzyko

kardiotoksyczności (wydłużenie odstępu QT, torsade de pointes) i dlatego może występować zespół nagłej śmierci sercowej. Należy unikać jednoczesnego stosowania.

Produkty lecznicze, których dawkowanie należy zmodyfikować podczas jednoczesnego stosowania z flukonazolem

Produkty lecznicze, które wpływają na metabolizm flukonazolu

Hydrochlorotiazyd

W badaniu interakcji farmakokinetycznych u zdrowych ochotników, u których stosowano jednocześnie flukonazol i dawki wielokrotne hydrochlorotiazydu, stężenia flukonazolu w osoczu zwiększały się o 40%. Nie powoduje to konieczności zmiany schematu dawkowania flukonazolu u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki moczopędne, jednakże należy wziąć to pod uwagę.

Ryfampicyna (induktor CYP450)

Jednoczesne stosowanie flukonazolu i ryfampicyny powodowało zmniejszenie wartości AUC o 25% i skrócenie okresu półtrwania flukonazolu o 20%. U pacjentów otrzymujących jednocześnie ryfampicynę należy rozważyć możliwość zwiększenia dawki flukonazolu.

Dydanozyna

Chociaż jednoczesne stosowanie dydanozyny i flukonazolu wykazuje niewielki wpływ na farmakokinetykę lub skuteczność dydanozyny, należy monitorować odpowiedź na leczenie flukonazolem. Korzystne może być podawanie flukonazolu przed podaniem dydanozyny.

Wpływ flukonazolu na metabolizm innych leków

Flukonazol jest silnym inhibitorem izoenzymu 2C9 cytochromu P450 (CYP) i umiarkowanym inhibitorem izoenzymu CYP3A4. Oprócz wymienionych poniżej, zaobserwowanych i potwierdzonych w badaniach interakcji, istnieje ryzyko występowania w osoczu podwyższonych stężeń innych leków metabolizowanych z udziałem izoenzymów CYP2C9 lub CYP3A4 (np. alkaloidy sporyszu, chinidyna), podczas stosowania w skojarzeniu z flukonazolem. Dlatego też należy zawsze zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania tych leków, a pacjentów należy dokładnie obserwować. Hamujący aktywność enzymu wpływ flukonazolu może utrzymywać się przez 4 do 5 dni po zakończeniu leczenia, z powodu długiego okresu półtrwania flukonazolu.

Alfentanyl (substrat CYP3A4)

W badaniach obserwowano zmniejszenie klirensu kreatyniny i objętości dystrybucji, jak również wydłużenie okresu półtrwania fentanylu w następstwie jednoczesnego leczenia flukonazolem. Prawdopodobnym mechanizmem jest zahamowanie aktywności izoenzymu CYP3A4. Może być konieczna modyfikacja dawki alfentanylu.

Amitryptylina, nortryptylina

Flukonazol zwiększa stężenia amitryptyliny i nortryptyliny. S-nortryptylina i (lub) A-amitryptylina mogą być oznaczane na początku leczenia skojarzonego i po jednym tygodniu. Jeśli to konieczne, należy zmodyfikować dawki amitryptyliny i nortryptyliny.

Leki przeciwzakrzepowe (substrat CYP2C9)

W badaniu interakcji, u zdrowych mężczyzn flukonazol wydłużał czas protrombinowy (o 12%) po podaniu warfaryny. W badaniach przeprowadzonych po wprowadzeniu leku do obrotu, podobnie jak w przypadku innych przeciwgrzybiczych leków azolowych, notowano przypadki krwawień (siniaki, krwawienie z nosa, krwawienia z przewodu pokarmowego, krwiomocz, smoliste stolce) związane z wydłużeniem czasu protrombinowego u pacjentów otrzymujących jednocześnie flukonazol i warfarynę. Należy dokładnie kontrolować czas protrombinowy u pacjentów leczonych jednocześnie lekami przeciwzakrzepowymi pochodnymi kumaryny. Może być konieczna modyfikacja dawki.

Benzodiazepiny (krótko działające) (substrat CYP3A4)

Flukonazol zastosowany po doustnie podanym midazolamie powodował istotne zwiększenie stężenia midazolamu i nasilał jego wpływ na czynności psychomotoryczne. Takie działanie midazolamu było wyraźniejsze po doustnym niż po dożylnym podaniu flukonazolu. Jeżeli konieczna jest terapia benzodiazepinami u pacjentów leczonych flukonazolem, należy rozważyć zmniejszenie dawek benzodiazepin, a pacjentów należy odpowiednio kontrolować.

Flukonazol zwiększa wartość AUC triazolamu (pojedyncza dawka) o 50%, stężenie Cmax o 20-32% i okres półtrwania midazolamu o 25–50%, z powodu hamowania jego metabolizmu. Może być konieczna modyfikacja dawkowania triazolamu.

Antagoniści wapnia (substraty CYP3A4)

Niektóre pochodne dihydropirydyny z grupy antagonistów wapnia (nifedypina, isradypina, nikardypina, amlodypina i felodypina) są metabolizowane z udziałem izoenzymu CYP3A4. Dane z piśmiennictwa dokumentują występowanie znacznych obrzęków obwodowych i (lub) zwiększonego stężenia w surowicy antagonisty wapnia podczas jednoczesnego stosowania itrakonazolu i felodypiny, isradypiny lub nifedypiny. Taka interakcja może wystąpić również z flukonazolem.

Karbamazepina

Flukonazol hamuje metabolizm karbamazepiny i widoczne jest około 30% zwiększenie stężenia karbamazepiny w osoczu. Istnieje ryzyko rozwoju toksyczności karbamazepiny. W zależności od pomiarów stężenia (obserwowanego działania) może być konieczna modyfikacja dawkowania.

Celekoksyb (substrat CYP2C9)

W badaniu klinicznym, w którym flukonazol w dawce 200 mg na dobę stosowano jednocześnie z celekoksybem w dawce 200 mg, wartość Cmax celekoksybu zwiększyła się o 68%, a wartość AUC o 134%. Interakcja ta wynika prawdopodobnie z zahamowania metabolizmu celekoksybu za pośrednictwem cytochromu P450 2C9. U pacjentów leczonych flukonazolem dawkę celekoksybu należy zmniejszyć o połowę.

Cyklosporyna (substrat CYP3A4)

Klinicznie znaczące interakcje z cyklosporyną występują podczas jednoczesnego stosowania flukonazolu w dawce 200 mg lub większej. W badaniu farmakokinetycznym u pacjentów po przeszczepieniu nerki, otrzymujących flukonazol w dawce 200 mg na dobę oraz cyklosporynę w dawce 2,7 mg/kg mc./dobę, wartość AUC cyklosporyny zwiększyła się 1,8-krotnie, natomiast klirens uległ zmniejszeniu o 55%. Zaleca się monitorowanie stężeń cyklosporyny w surowicy u pacjentów leczonych flukonazolem.

Cyklofosfamid

Skojarzone leczenie cyklofosfamidem i flukonazolem powoduje zwiększenie stężeń bilirubiny i kreatyniny w surowicy. Leki te można jednocześnie stosować, jeśli weźmie się pod uwagę ryzyko zwiększenia stężenia bilirubiny i kreatyniny w surowicy.

Fentanyl

Flukonazol może zwiększać stężenie fentanylu i dlatego istnieje ryzyko zatrucia opioidami. Za mechanizm działania uważa się hamowanie CYP3A4 przez flukonazol. Notowano jeden przypadek zgonu spowodowanego przez możliwą interakcję fentanylu i flukonazolu. Zgłaszający uznał, że pacjent zmarł z powodu zatrucia fentanylem. Ponadto w randomizowanym badaniu skrzyżowanym, przeprowadzonym z udziałem dwunastu zdrowych ochotników, wykazano, że flukonazol opóźniał znacząco eliminację fentanylu. Podwyższone stężenie fentanylu może prowadzić do depresji oddechowej. Może być konieczna modyfikacja dawki fentanylu.

Halofantryna (substrat CYP3A4)

Leki, które hamują CYP3A4, prowadzą do zahamowania metabolizmu halofantryny.

Flukonazol nie ma wpływu lub ma niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednakże podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn należy wziąć pod uwagę możliwość sporadycznego wystąpienia zawrotów głowy lub drgawek.

Donoszono o przedawkowaniu flukonazolu.

Objawy

W jednym przypadku przedawkowania flukonazolu u 42-letniego pacjenta z AIDS wystąpiły omamy i zachowanie paranoidalne po zażyciu 8200 mg leku. Pacjent został hospitalizowany i powrócił do zdrowia w ciągu 48 godzin.

Leczenie

Leczenie objawowe i monitorowanie czynności życiowych i w razie konieczności – płukanie żołądka. Flukonazol w dużym stopniu wydalany jest z moczem. Wymuszona diureza prawdopodobnie zwiększa eliminację flukonazolu. Trzygodzinna hemodializa zmniejsza stężenie flukonazolu w osoczu o około 50%.