Interakcja istotna
- Dotyczy leków
- Emanera
Posiłek obniża biodostępność ezomeprazolu, powodując zmniejszenie lub brak efektu terapeutycznego. Należy przyjmować ten lek co najmniej godzinę przed jedzeniem.
Sprawdzamy dostępność
leków w 10 926 aptekach
EMANERA
Cena zależna od apteki
Brak informacji o dostępności produktu
Ulotka
- Kiedy stosujemy Emanera?
- Jaki jest skład Emanera?
- Jakie są przeciwwskazania do stosowania Emanera?
- Emanera – jakie działania niepożądane mogą wystąpić?
- Emanera - dawkowanie
- Emanera – jakie środki ostrożności należy zachować?
- Przyjmowanie Emanera w czasie ciąży
- Czy Emanera wchodzi w interakcje z innymi lekami?
- Czy Emanera wchodzi w interakcje z alkoholem?
- Podobne leki zawierające Esomeprazolum.
Kiedy stosujemy Emanera?
Dorośli Choroba refluksowa przełyku (ang. Gastroesophageal Reflux Disease, GERD): - Leczenie nadżerek w przebiegu refluksowego zapalenia przełyku; - Zapobieganie nawrotom refleksowego zapalenia przełyku; - Leczenie objawowe choroby refluksowej przełyku (GERD). Eradykacja Helicobacter pylori w połączeniu z odpowiednim leczeniem przeciwbakteryjnym: - Leczenie wrzodów dwunastnicy współistniejących z zakażeniem Helicobacter pylori; - Zapobieganie nawrotom wrzodu trawiennego u pacjentów z chorobą wrzodową wywołaną zakażeniem Helicobacter pylori. Leczenie pacjentów, u których konieczne jest stosowanie długotrwałego leczenia niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ): - Leczenie wrzodów żołądka związanych z leczeniem NLPZ; - Zapobieganie wrzodom żołądka i dwunastnicy, związanym z leczeniem NLPZ, u pacjentów z grupy ryzyka. Przedłużone leczenie po podaniu ezomeprazolu we wlewie dożylnym rozpoczynającym leczenie zapobiegające ponownemu krwawieniu z wrzodów trawiennych Leczenie zespołu Zollingera-Ellisona Młodzież w wieku 12 lat i starsza: Choroba refluksowa przełyku (GERD) - Leczenie erozyjnego, refluksowego zapalenia przełyku - Przewlekłe leczenie pacjentów z zaleczonym zapaleniem przełyku w celu zapobiegania nawrotom - Objawowe leczenie choroby refluksowej przełyku (GERD) W skojarzeniu z antybiotykami leczenie choroby wrzodowej dwunastnicy wywołanej przez Helicobacter pylori.Jaki jest skład Emanera?
Emanera, 20 mg, kapsułki dojelitowe, twarde Każda kapsułka dojelitowa, twarda zawiera 20 mg ezomeprazolu (Esomeprazolum), w postaci dwuwodnej soli magnezowej. Emanera, 40 mg, kapsułki dojelitowe, twarde Każda kapsułka dojelitowa, twarda zawiera 40 mg ezomeprazolu (Esomeprazolum), w postaci dwuwodnej soli magnezowej. Substancja pomocnicza o znanym działaniu: 20 mg, kapsułki dojelitowe twarde 40 mg, kapsułki dojelitowe twarde sacharoza 28,464-32,556 mg 56,928 -65,111 mg Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Jakie są przeciwwskazania do stosowania Emanera?
Nadwrażliwość na substancję czynną, pochodne benzimidazolu lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Ezomeprazolu, podobnie jak innych leków z grupy inhibitorów pompy protonowej, nie należy podawać jednocześnie z nelfinawirem (patrz punkt 4.5).
Emanera – jakie działania niepożądane mogą wystąpić?
W trakcie badań klinicznych ezomeprazolu oraz podczas jego stosowania po wprowadzeniu do obrotu obserwowano lub podejrzewano wystąpienie wymienionych poniżej działań niepożądanych. Żadne z działań niepożądanych nie wykazywało zależności od dawki. Wymienione działania niepożądane zostały podzielone w zależności od częstości występowania: - Bardzo często (?1/10) - Często (?1/100 do < 1/10) - Niezbyt często (?1/1000 do < 1/100) - Rzadko (?1/10 000 do < 1/1000) - Bardzo rzadko (< 1/10 000), częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem. Często Niezbyt często Rzadko Bardzo rzadko Nieznana Zaburzenia krwi i układu chłonnego Leukopenia, trombocytopeni a Agranulocytoza, pancytopenia Zaburzenia układu immunologiczneg o Reakcje nadwrażliwości, np. gorączka, obrzęk naczynioruchowy i reakcja anafilaktyczna/ wstrząs Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Obrzęki obwodowe Hiponatremia Hipomagne- zemia (patrz punkt 4.4); ciężka hipomagne- zemia może być związana z hipokalcemi ą Zaburzenia psychiczne Bezsenność Pobudzenie, splątanie, depresja Agresja, omamy Zaburzenia układu nerwowego Ból głowy Zawroty głowy, parestezje, senność Zaburzenia smaku Zaburzenia oka Niewyraźne widzenie Zaburzenia ucha i błędnika Zawroty głowy pochodzenia błędnikoweg o Zaburzenia układu Skurcz oskrzeli oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Zaburzenia żołądka i jelit Bóle brzucha, zaparcie, biegunka , wzdęcia, nudności/ wymioty Suchość w jamie ustnej Zapalenie jamy ustnej, kandydoza przewodu pokarmowego Mikroskopowe zapalenie okrężnicy Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Zwiększona aktywność enzymów wątrobowych Zapalenie wątroby z żółtaczką lub bez żółtaczki Niewydolność wątroby, encefalopatia u pacjentów z istniejącą wcześniej chorobą wątroby Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Zapalenie skóry, świąd, wysypka, pokrzywka Łysienie, nadwrażliwość na światło Rumień wielopostaciowy , zespół StevensaJohnsona, martwica toksycznorozpływna naskórka (ang. TEN) Zaburzenia mięśniowoszkieletowe, tkanki łącznej i kości Złamanie szyjki kości udowej, nadgarstka lub kręgosłupa (patrz punkt 4.4) Bóle stawów, bóle mięśni Osłabienie siły mięśniowej Zaburzenia nerek i dróg moczowych Śródmiąższowe zapalenie nerek Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Ginekomastia Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Złe samopoczucie, nasilone pocenie się Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych {aktualny adres, nr telefonu i faksu ww. Departamentu }, e-mail: adr@urpl.gov.pl.
Emanera - dawkowanie
Dawkowanie Kapsułki należy połykać w całości popijając płynem. Kapsułek nie należy żuć ani kruszyć. Nie należy spożywać kapsułki ze środkiem pochłaniającym wilgoć znajdującej się w pojemniku. W przypadku trudności z połykaniem, kapsułkę można otworzyć i wymieszać peletki w połowie szklanki wody niegazowanej. Nie należy stosować żadnego innego płynu, ponieważ otoczka, która zabezpiecza przed działaniem soku żołądkowego może zostać uszkodzona. Tak przygotowaną mieszaninę z peletkami należy wypić natychmiast lub w ciągu 30 minut od przygotowania. Następnie ponownie napełnić szklankę wodą do połowy i wypić. Peletek nie należy żuć ani kruszyć. Jeśli pacjent nie może samodzielnie połykać, kapsułkę można otworzyć i wymieszać peletki z wodą niegazowaną, a następnie podać przez sondę do żołądka. Należy upewnić się, czy do podania leku została wybrana właściwa strzykawka i sonda. Instrukcja przygotowania i podania leku - patrz punkt 6.6. Dorośli i młodzież w wieku 12 lat i starsza: Choroba refluksowa przełyku (GERD): - Leczenie nadżerek w przebiegu refluksowego zapalenia przełyku 40 mg raz na dobę przez 4 tygodnie. U pacjentów, u których nie doszło do wyleczenia zapalenia przełyku lub, u których utrzymują się objawy, leczenie należy kontynuować przez kolejne 4 tygodnie. - Zapobieganie nawrotom refleksowego zapalenia przełyku 20 mg raz na dobę. - Leczenie objawowe choroby refluksowej przełyku (GERD) U pacjentów, u których wykluczono zapalenie błony śluzowej przełyku stosuje się 20 mg raz na dobę. Jeśli objawy nie ustępują po 4 tygodniach, pacjent powinien być poddany dalszym badaniom. Po ustąpieniu objawów, w celu kontrolowania przebiegu choroby, można stosować dawkę 20 mg raz na dobę. U osób dorosłych dawka 20 mg raz na dobę może być stosowana doraźnie, w razie potrzeby. U pacjentów leczonych NLPZ, u których występuje ryzyko wrzodów żołądka i dwunastnicy, nie zaleca się podawania doraźnego w przypadku nawrotu dolegliwości. Dorośli: Eradykacja Helicobacter pylori w połączeniu z odpowiednim leczeniem przeciwbakteryjnym: - Leczenie wrzodów dwunastnicy współistniejących z zakażeniem Helicobacter pylori - Zapobieganie nawrotom wrzodu trawiennego, u pacjentów z chorobą wrzodową wywołaną zakażeniem Helicobacter pylori Emanera, 20 mg, amoksycylina 1g, klarytromycyna 500 mg. Wymienione leki należy przyjmować dwa razy na dobę przez 7 dni. U pacjentów, u których konieczne jest stosowanie długotrwałego leczenia NLPZ: - Leczenie wrzodów żołądka związanych z leczeniem NLPZ Zazwyczaj stosowana dawka to 20 mg raz na dobę przez 4 do 8 tygodni. - Zapobieganie wrzodom żołądka i dwunastnicy, związanym z leczeniem NLPZ, u pacjentów z grupy ryzyka. 20 mg raz na dobę. Przedłużone leczenie po podaniu ezomeprazolu we wlewie dożylnym rozpoczynającym leczenie zapobiegające ponownemu krwawieniu z wrzodów trawiennych 40 mg raz na dobę przez 4 tygodnie po podaniu ezomeprazolu we wlewie dożylnym rozpoczynającym leczenie zapobiegające ponownemu krwawieniu z wrzodów trawiennych. W leczeniu zespołu Zollingera-Ellisona Zalecana dawka początkowa to 40 mg produktu Emanera dwa razy na dobę. Następnie dawka powinna być ustalona indywidualnie, a leczenie kontynuowane tak długo jak istnieją wskazania kliniczne. Z dostępnych badań klinicznych wynika, że u większości pacjentów, dawki od 80 mg do 160 mg ezomeprazolu na dobę są wystarczające do kontrolowania objawów. Dawki większe niż 80 mg na dobę należy podawać w dawkach podzielonych dwa razy na dobę. Młodzież w wieku 12 lat i starsza: Leczenie owrzodzenia dwunastnicy spowodowanego przez Helicobacter pylori Przed wybraniem odpowiedniej terapii skojarzonej należy kierować się lokalnymi wytycznymi dotyczącymi oporności bakterii, czasu trwania leczenia (najczęściej 7 dni, ale czasem do 14 dni) i zastosowania odpowiedniego leku przeciwbakteryjnego. Leczenie powinno odbywać się pod kontrolą lekarza. Zalecane dawkowanie: Masa ciała Dawkowanie 30-40 kg Leczenie skojarzone z dwoma antybiotykami: Emanera, 20 mg, amoksycylina 750 mg i klarytromycyna 7,5 mg/kg m.c. podawane razem dwa razy na dobę przez 1 tydzień > 40 kg Leczenie skojarzone z dwoma antybiotykami: Emanera, 20 mg, amoksycylina 1 g i klarytromycyna 500 mg podawane razem dwa razy na dobę przez 1 tydzień Dzieci poniżej 12 lat Produktu Emanera nie należy stosować u dzieci poniżej 12 lat, ponieważ brak danych dotyczących stosowania produktu w tej grupie pacjentów. Pacjenci z niewydolnością nerek U pacjentów z niewydolnością nerek nie ma konieczności dostosowania dawki. Ze względu na niewystarczające dane dotyczące stosowania produktu u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek, podczas stosowania produktu Emanera należy zachować ostrożność (patrz punkt 5.2). Pacjenci z niewydolnością wątroby U pacjentów z łagodną do umiarkowanej niewydolnością wątroby nie ma konieczności dostosowania dawki. U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby nie należy przekraczać maksymalnej dawki 20 mg (patrz punkt 5.2). Pacjenci w podeszłym wieku Nie ma konieczności dostosowania dawki produktu Emanera u pacjentów w podeszłym wieku.
Emanera – jakie środki ostrożności należy zachować?
U pacjentów z podejrzeniem lub rozpoznaniem choroby wrzodowej żołądka i w razie wystąpienia jakichkolwiek niepokojących objawów (takich jak: znaczna, niezamierzona utrata masy ciała, nawracające wymioty, zaburzenia połykania, wymioty z domieszką krwi, smoliste stolce), należy wykluczyć nowotworowy charakter choroby, gdyż leczenie produktem Emanera może złagodzić objawy choroby nowotworowej i opóźnić jej rozpoznanie. Pacjenci przyjmujący produkt Emanera długotrwale (szczególnie leczeni dłużej niż rok), powinni pozostawać pod regularną kontrolą lekarską. Pacjenci przyjmujący produkt Emanera doraźnie powinni być poinformowani o konieczności zgłoszenia się do lekarza, jeśli charakter dolegliwości ulegnie zmianie. W przypadku przepisywania ezomeprazolu do doraźnego stosowania, należy zwrócić uwagę na zmienne stężenie ezomeprazolu w osoczu i związane, z tym możliwe interakcje z innymi lekami (patrz punkt 4.5.). Przepisując ezomeprazol w celu wyeliminowania zakażenia bakterią Helicobacter pylori, należy wziąć pod uwagę możliwe interakcje wszystkich trzech stosowanych leków. Klarytromycyna jest silnym inhibitorem CYP3A4, dlatego należy wziąć pod uwagę możliwe przeciwwskazania i interakcje klarytromycyny, w razie, gdy potrójna terapia stosowana jest u pacjentów przyjmujących jednocześnie inne leki metabolizowane przez CYP3A4, jak np. cyzapryd. Stosowanie leków z grupy inhibitorów pompy protonowej może powodować nieznacznie zwiększone ryzyko zakażeń pokarmowych, takimi bakteriami jak Salmonella i Campylobacter (patrz punkt 5.1). Jednoczesne stosowanie ezomeprazolu z atazanawirem nie jest zalecane (patrz punkt 4.5). Jeśli konieczne jest jednoczesne stosowanie atazanawiru z inhibitorem pompy protonowej, zaleca się ścisłą kontrolę kliniczną z jednoczesnym zwiększeniem dawki atazanawiru do 400 mg stosowanego z rytonawirem w dawce 100 mg; nie należy przekraczać dawki 20 mg ezomeprazolu. Ezomeprazol jest inhibitorem CYP2C19. Podczas rozpoczynania lub kończenia leczenia ezomeprazolem należy rozważyć możliwość wystąpienia interakcji z lekami metabolizowanymi przez CYP2C19. Obserwowano interakcję między klopidogrelem i omeprazolem (patrz punkt 4.5). Znaczenie kliniczne tej interakcji nie jest pewne. Jako środek ostrożności, jednoczesne stosowanie ezomeprazolu i klopidogrelu powinno być odradzane. Wpływ na wyniki badań diagnostycznych Zwiększone stężenie CgA może wpływać na diagnostykę guzów neuroendokrynnych. Aby tego uniknąć, leczenie ezomeprazolem należy przerwać co najmniej pięć dni przed oznaczaniem CgA. Ezomeprazol, tak jak wszystkie leki zmniejszające wydzielanie kwasu solnego, może zmniejszać wchłanianie witaminy B12 (cyjanokobalaminy) z powodu hipo- lub achlorhydrii. Należy to brać pod uwagę u pacjentów z niedoborem witaminy B12 lub czynnikami ryzyka zmniejszonego wchłaniania witaminy B12 podczas długotrwałego leczenia. Hipomangezemia U pacjentów leczonych inhibitorami pompy protonowej (ang. PPIs), takimi jak ezomeprazol, przez co najmniej 3 miesiące, a większości przypadków przez 1 rok, zgłaszano występowanie ciężkiej hipomagnezemii. Mogą wystąpić ciężkie objawy hipomagnezemii jak zmęczenie, tężyczka, majaczenie, drgawki, zawroty głowy i komorowe zaburzenia rytmu serca. Objawy te mogą pojawić się podstępnie i mogą zostać przeoczone. U pacjentów najbardziej dotkniętych hipomagnezemią, poprawa nastąpiła po uzupełnieniu braków magnezu i odstawieniu PPI. U pacjentów, u których przewidziana jest długotrwała terapia PPIs lub u pacjentów, którzy będą przyjmowali PPIs z digoksyną lub lekami, które mogą wywoływać hipomagnezemię (np. lekami moczopędnymi), należy rozważyć oznaczenie stężenia magnezu przed rozpoczęciem leczenia PPI oraz okresowo w czasie leczenia. Złamania szyjki kości udowej, nadgarstka lub kregosłupa Inhibitory pompy protonowej, zwłaszcza gdy stosowane są w dużych dawkach i przez długi okres czasu (> 1 roku) mogą nieznacznie zwiększać ryzyko złamań szyjki kości udowej, nadgarstka lub kręgosłupa. Ryzyko to występuje głównie u pacjentów w wieku podeszłym lub w przypadku wystąpienia innych dodatkowych czynników ryzyka. Badania obserwacyjne sugerują, że inhibitory pompy protonowej mogą zwiększać całkowite ryzyko złamań o 10-40%. To zwiększenie ryzyka w niektórych przypadkach może wynikać z innych czynników. Pacjenci z grupy ryzyka wystąpienia osteoporozy powinni pozostawać pod właściwą opieką zgodnie z aktualnymi wytycznymi klinicznymi oraz powinni oni przyjmować odpowiednią dawkę witaminy D i wapnia. Produkt leczniczy Emanera zawiera sacharozę. Nie należy go stosować u pacjentów z rzadkimi, dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy.
Przyjmowanie Emanera w czasie ciąży
U pacjentów z podejrzeniem lub rozpoznaniem choroby wrzodowej żołądka i w razie wystąpienia jakichkolwiek niepokojących objawów (takich jak: znaczna, niezamierzona utrata masy ciała, nawracające wymioty, zaburzenia połykania, wymioty z domieszką krwi, smoliste stolce), należy wykluczyć nowotworowy charakter choroby, gdyż leczenie produktem Emanera może złagodzić objawy choroby nowotworowej i opóźnić jej rozpoznanie. Pacjenci przyjmujący produkt Emanera długotrwale (szczególnie leczeni dłużej niż rok), powinni pozostawać pod regularną kontrolą lekarską. Pacjenci przyjmujący produkt Emanera doraźnie powinni być poinformowani o konieczności zgłoszenia się do lekarza, jeśli charakter dolegliwości ulegnie zmianie. W przypadku przepisywania ezomeprazolu do doraźnego stosowania, należy zwrócić uwagę na zmienne stężenie ezomeprazolu w osoczu i związane, z tym możliwe interakcje z innymi lekami (patrz punkt 4.5.). Przepisując ezomeprazol w celu wyeliminowania zakażenia bakterią Helicobacter pylori, należy wziąć pod uwagę możliwe interakcje wszystkich trzech stosowanych leków. Klarytromycyna jest silnym inhibitorem CYP3A4, dlatego należy wziąć pod uwagę możliwe przeciwwskazania i interakcje klarytromycyny, w razie, gdy potrójna terapia stosowana jest u pacjentów przyjmujących jednocześnie inne leki metabolizowane przez CYP3A4, jak np. cyzapryd. Stosowanie leków z grupy inhibitorów pompy protonowej może powodować nieznacznie zwiększone ryzyko zakażeń pokarmowych, takimi bakteriami jak Salmonella i Campylobacter (patrz punkt 5.1). Jednoczesne stosowanie ezomeprazolu z atazanawirem nie jest zalecane (patrz punkt 4.5). Jeśli konieczne jest jednoczesne stosowanie atazanawiru z inhibitorem pompy protonowej, zaleca się ścisłą kontrolę kliniczną z jednoczesnym zwiększeniem dawki atazanawiru do 400 mg stosowanego z rytonawirem w dawce 100 mg; nie należy przekraczać dawki 20 mg ezomeprazolu. Ezomeprazol jest inhibitorem CYP2C19. Podczas rozpoczynania lub kończenia leczenia ezomeprazolem należy rozważyć możliwość wystąpienia interakcji z lekami metabolizowanymi przez CYP2C19. Obserwowano interakcję między klopidogrelem i omeprazolem (patrz punkt 4.5). Znaczenie kliniczne tej interakcji nie jest pewne. Jako środek ostrożności, jednoczesne stosowanie ezomeprazolu i klopidogrelu powinno być odradzane. Wpływ na wyniki badań diagnostycznych Zwiększone stężenie CgA może wpływać na diagnostykę guzów neuroendokrynnych. Aby tego uniknąć, leczenie ezomeprazolem należy przerwać co najmniej pięć dni przed oznaczaniem CgA. Ezomeprazol, tak jak wszystkie leki zmniejszające wydzielanie kwasu solnego, może zmniejszać wchłanianie witaminy B12 (cyjanokobalaminy) z powodu hipo- lub achlorhydrii. Należy to brać pod uwagę u pacjentów z niedoborem witaminy B12 lub czynnikami ryzyka zmniejszonego wchłaniania witaminy B12 podczas długotrwałego leczenia. Hipomangezemia U pacjentów leczonych inhibitorami pompy protonowej (ang. PPIs), takimi jak ezomeprazol, przez co najmniej 3 miesiące, a większości przypadków przez 1 rok, zgłaszano występowanie ciężkiej hipomagnezemii. Mogą wystąpić ciężkie objawy hipomagnezemii jak zmęczenie, tężyczka, majaczenie, drgawki, zawroty głowy i komorowe zaburzenia rytmu serca. Objawy te mogą pojawić się podstępnie i mogą zostać przeoczone. U pacjentów najbardziej dotkniętych hipomagnezemią, poprawa nastąpiła po uzupełnieniu braków magnezu i odstawieniu PPI. U pacjentów, u których przewidziana jest długotrwała terapia PPIs lub u pacjentów, którzy będą przyjmowali PPIs z digoksyną lub lekami, które mogą wywoływać hipomagnezemię (np. lekami moczopędnymi), należy rozważyć oznaczenie stężenia magnezu przed rozpoczęciem leczenia PPI oraz okresowo w czasie leczenia. Złamania szyjki kości udowej, nadgarstka lub kregosłupa Inhibitory pompy protonowej, zwłaszcza gdy stosowane są w dużych dawkach i przez długi okres czasu (> 1 roku) mogą nieznacznie zwiększać ryzyko złamań szyjki kości udowej, nadgarstka lub kręgosłupa. Ryzyko to występuje głównie u pacjentów w wieku podeszłym lub w przypadku wystąpienia innych dodatkowych czynników ryzyka. Badania obserwacyjne sugerują, że inhibitory pompy protonowej mogą zwiększać całkowite ryzyko złamań o 10-40%. To zwiększenie ryzyka w niektórych przypadkach może wynikać z innych czynników. Pacjenci z grupy ryzyka wystąpienia osteoporozy powinni pozostawać pod właściwą opieką zgodnie z aktualnymi wytycznymi klinicznymi oraz powinni oni przyjmować odpowiednią dawkę witaminy D i wapnia. Produkt leczniczy Emanera zawiera sacharozę. Nie należy go stosować u pacjentów z rzadkimi, dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy.
- Substancja czynna:
- Esomeprazolum
- Dawka:
- 40 mg
- Postać:
- kapsułki dojelitowe twarde
- Działanie:
- Wewnętrzne
- Temp. przechowywania:
- od 2.0° C do 30.0° C
- Podmiot odpowiedzialny:
- KRKA D.D. NOVO MESTO
- Grupy:
- Leki zobojętniajace sok żołądkowy, przeciwko wzdęciom i wiatropędne
- Typ produktu i informacja o imporcie dla leków:
- Lek, Gotowy, Lek w Polsce
- Dostępność:
- Apteki szpitalne, Apteki otwarte, Punkty apteczne
- Podawanie:
- Doustnie
- Ostrzeżenia:
- Silnie działający (B)
- Wydawanie:
- Na receptę Rp
- Rejestracja:
- Decyzja o dopuszczeniu (leki)
- Opakowanie handlowe:
- 7 kaps. (blist. Alu/Alu/OPA/PVC)
- Charakterystyka produktu leczniczego w formacie PDF :
- Pobierz
Charakterystyka produktu leczniczego Emanera
Charakterystyka produktu leczniczego wygenerowana została automatycznie na podstawie informacji dostępnych w Rejestrze Produktów Leczniczych.
Podobne produkty z tą samą substancją czynną
Dostępny w ponad połowie aptek
Interakcje Emanera z innymi lekami
Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie.
Interakcje Emanera z żywnością
Interakcje tego leku z żywnością mogą wpływać na ograniczenie skuteczności leczenia.
Poniżej znajduje się lista znanych nam interakcji tego leku z żywnością.
Wybierz interesujące Cię informacje:
