Dihydrokodeina powinna być stosowana ostrożnie w następujących przypadkach:
- uzależnienie od opioidów;
- podwyższone ciśnienie śródczaszkowe; - urazy głowy;
- zaburzenia czynności dróg żółciowych;
- zapalenie trzustki;
- ciężka niewydolność nerek;
- ciężka choroba obturacyjna płuc;
- ciężkie przypadki serca płucnego;
- depresja ośrodka oddechowego;
- astma;
- zaparcia;
Dihydrokodeina wykazuje potencjał uzależniający oraz może być niewłaściwie stosowana podobnie jak inne silne opioidy.
U pacjenta może wykształcić się tolerancja na dihydrokodeinę oraz uzależnienie fizyczne. Jeśli leczenie preparatem DHC Continus nie jest już dłużej konieczne, zaleca się stopniową redukcję dawki, aby zapobiec wystąpieniu objawów odstawienia.
Ponieważ dihydrokodeina może powodować uwalnianie histaminy, nie należy jej stosować w ostrym napadzie astmy i należy ją ostrożnie stosować u pacjentów z astmą.
Zaleca się zmniejszyć dawki u pacjentów z niedoczynnością tarczycy, niewydolnością wątroby i nerek oraz u osób w podeszłym wieku.
Podczas stosowania preparatu nie należy spożywać alkoholu.
Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Tabletek o zmodyfikowanym uwalnianiu nie należy żuć ani kruszyć. Podanie przełamanej lub pokruszonej tabletki może spowodować szybkie uwolnienie i wchłonięcie dawki dihydrokodeiny skutkujące wystąpieniem objawów przedawkowania (punkt 4.9)