Bydureon proszek i rozpuszczalnik do sporządzania zawiesiny do wstrzykiwań o przedłużonym uwalnianiu | 2 mg | 1 op. po 4 zest. | 1 fiolka + 1 strzykawka

Każda fiolka zawiera 2 mg eksenatydu.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa

Większość najczęściej występujących działań niepożądanych ( ≥ 5% leczonych produktem BYDUREON) dotyczyła zaburzeń żołądkowo-jelitowych (nudności, wymioty, biegunka i zaparcia). Najczęściej zgłaszanym pojedynczym działaniem niepożądanym były nudności, które występowały głównie na początku leczenia i mijały z czasem. Ponadto występowały reakcje w miejscu wstrzyknięcia (świąd, guzki, zaczerwienienie), hipoglikemia (podczas skojarzonego leczenia z pochodnymi sulfonylomocznika) i bóle głowy. Większość działań niepożądanych w czasie leczenia produktem BYDUREON miała łagodne lub umiarkowane nasilenie.

Po wprowadzeniu do sprzedaży eksenatydu dwa razy na dobę zgłaszano rzadko przypadki ostrego zapalenia trzustki i ostrej niewydolności nerek (patrz punkt 4.4).

Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych

W tabeli 1 poniżej przedstawiono działania niepożądane produktu BYDUREON, które występowały podczas badań klinicznych z częstością ≥ 1%.

Dane źródłowe pochodzą z dwóch badań klinicznych kontrolowanych placebo (trwających 10 i 15 tygodni) oraz 3 badań, w których porównywano BYDUREON z eksenatydem dwa razy na dobę (badanie trwające 30 tygodni), sitagliptiną i pioglitazonem (badanie trwające 26 tygodni) i insuliną glargine (badanie trwające 26 tygodni). Towarzyszące leczenie obejmowało: dietę i ćwiczenia fizyczne, metforminę, pochodne sulfonylomocznika, tiazolidynodiony lub skojarzone stosowanie doustnych środków przeciwcukrzycowych.

Dodatkowo, tabela 1 zawiera zdarzenia z raportów spontanicznych, których nie zaobserwowano podczas badań klinicznych (częstość występowania nieznana), lub które odnotowano w badaniach klinicznych z zastosowaniem bazy badań klinicznych w celu oszacowania częstości występowania.

W tabeli 2 przedstawiono działania niepożądane, które obserwowano w czasie badań klinicznych i po wprowadzeniu do sprzedaży eksenatydu dwa razy na dobę, a które nie występowały z częstością ≥ 1% w przypadku stosowania produktu BYDUREON.

Poniżej przedstawiono działania niepożądane zgodnie z terminologią MedDRA według klasyfikacji układów i narządów oraz częstości występowania. Częstość występowania: bardzo często (≥ 1/10), często (≥ 1/100, < 1/10), niezbyt często ( ≥ 1/1 000 do < 1/100), rzadko (≥ 1/10000 do < 1/1000), bardzo rzadko (< 1/10000) i nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

W każdej grupie częstości występowania, działania niepożądane przedstawiono w kolejności zmniejszającej się ciężkości.

Tabela 1: Działania niepożądane produktu BYDUREON obserwowane podczas badań klinicznych oraz uzyskane z raportów spontanicznych .

1

Działania niepożądane produktu BYDUREON obserwowane podczas badań klinicznych. n=592 całkowita liczba pacjentów, (pacjenci stosujący pochodne sulfonylomocznika n=135)

2

Działania niepożądane produktu BYDUREON otrzymane ze zgłoszeń spontanicznych.

3

Częstość występowania reakcji była taka sama w grupie, w której stosowano eksenatyd dwa razy na dobę.

Tabela 2: działania niepożądane, które obserwowano w czasie badań klinicznych i po wprowadzeniu do sprzedaży eksenatydu dwa razy na dobę, a które nie występowały z częstością ≥ 1% w przypadku stosowania produktu BYDUREON:

1

Częstość na podstawie danych z badań klinicznych, w których stosowano eksenatyd dwa razy na dobę.

2

Częstość na podstawie danych ze zgłoszeń spontanicznych u pacjentów stosujących eksenatyd dwa razy na dobę.

Opis wybranych działań niepożądanych

Hipoglikemia

Częstość występowania hipoglikemii była większa w przypadku jednoczesnego stosowania produktu BYDUREON z pochodną sulfonylomocznika (15,9% w porównaniu z 2,2%) (patrz punkt 4.4). Aby zmniejszyć ryzyko hipoglikemii związanej ze stosowaniem pochodnych sulfonylomocznika, można rozważyć zmniejszenie dawki pochodnej sulfonylomocznika (patrz punkty 4.2 i 4.4).

Częstość występowania hipoglikemii u pacjentów stosujących BYDUREON była istotnie mniejsza niż u pacjentów którzy stosowali insulinę glargine, jednocześnie z metforminą (3% vs. 19%) lub jednocześnie z metforminą i pochodną sulfonylomocznika (20% vs. 42%).

We wszystkich badaniach klinicznych większość przypadków hipoglikemii (96,8%, n=32) miała łagodne nasilenie i ustępowała po doustnym podaniu węglowodanów. U jednego pacjenta wystąpiła ciężka hipoglikemia gdy stężenie glukozy we krwi było małe i wynosiło 2,2 mmol/l. Wymagała ona doustnego podania węglowodanów na życzenie pacjenta, po którym ustąpiła.

Nudności

Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym były nudności. Wśród pacjentów otrzymujących BYDUREON ogółem 20% pacjentów zgłosiło wystąpienie nudności co najmniej raz, w porównaniu z 34% pacjentów, którzy stosowali eksenatyd dwa razy na dobę. W większości przypadków nudności miały łagodne lub umiarkowane nasilenie. u większości pacjentów, u których nudności wystąpiły w początkowym okresie leczenia, częstość objawów zmniejszała się w miarę kontynuowania terapii.

Częstość rezygnacji z udziału w kontrolowanych badaniach trwających 30 tygodni z powodu wystąpienia działań niepożądanych wynosiła: 6% wśród pacjentów leczonych produktem

BYDUREON, 5% wśród pacjentów stosujących eksenatyd dwa razy na dobę. Działania niepożądane, które były najczęstszą przyczyną rezygnacji w obu grupach to: nudności i wymioty.

Po < 1% pacjentów otrzymujących BYDUREON i 1% pacjentów stosujących eksenatyd dwa razy na dobę zrezygnowało z powodu nudności lub wymiotów.

Reakcje w miejscu wstrzyknięcia

Podczas sześciomiesięcznej kontrolowanej fazy badań, reakcje w miejscu wstrzyknięcia obserwowano częściej u pacjentów stosujących BYDUREON niż u pacjentów otrzymujących komparator (16% w porównaniu z zakresem 2-7%). Reakcje w miejscu podania były zazwyczaj łagodne i nie stanowiły powodu do rezygnacji z udziału w badaniu. Pacjenci mogą otrzymywać leki w celu złagodzenia objawów, kontynuując dotychczasową terapię. Kolejne wstrzyknięcie w następnym tygodniu należy wykonać w inne miejsce.

W czasie badań klinicznych bardzo często obserwowano małe guzki na skórze w miejscu wstrzyknięcia, co było następstwem znanych właściwości postaci mikrosferycznych poli (D,L-laktydo ko-glikolidu) polimeru. Większość przypadków, w których wystąpiły guzki przebiegało bezobjawowo, ich wystąpienie nie wpływało na udział w badaniu i ustępowało w czasie od 4 do 8 tygodni.

Immunogenność

Zgodnie z potencjalnie immunogennymi właściwościami produktów farmaceutycznych zawierających białka i peptydy, u pacjentów leczonych produktem BYDUREON mogą wytworzyć się przeciwciała skierowane przeciwko eksenatydowi. U większości pacjentów, u których doszło do wytworzenia przeciwciał, ich miano zmniejsza się z czasem.

Obecność przeciwciał (wysokiego lub niskiego miana) nie jest czynnikiem predykcyjnym dla kontroli glikemii pacjenta.

W badaniach klinicznych z zastosowaniem produktu BYDUREON, w punkcie końcowym badania u około 45% pacjentów oznaczono niskie miano przeciwciał skierowanych przeciwko eksenatydowi.

Ogółem odsetek pacjentów z dodatnim mianem przeciwciał był stały w badaniach klinicznych. Zazwyczaj stopień kontroli glikemii (HbA _1c ) u pacjentów z dodatnim mianem przeciwciał był porównywalny do obserwowanego wśród pacjentów, u których miano przeciwciał było nieoznaczalne. W badaniach klinicznych trzeciej fazy, średnio u 12% pacjentów oznaczono wyższe miano przeciwciał. W końcowej fazie kontrolowanego okresu badania, u części tych pacjentów nie obserwowano odpowiedzi na leczenie produktem BYDUREON. Nie stwierdzono poprawy glikemii u 2,6% pacjentów z wysokim mianem przeciwciał, podczas gdy nie stwierdzono jej u 1,6% pacjentów, u których poziom przeciwciał był nieoznaczalny.

Pacjenci, u których doszło do wytworzenia przeciwciał skierowanych przeciwko eksenatydowi, mogą mieć większą skłonność do wystąpienia reakcji w miejscu podania (na przykład: zaczerwienienia skóry i świądu), ale jednocześnie częstość występowania i rodzaj występujących u nich działań niepożądanych były podobne jak u pacjentów z ujemnym mianem przeciwciał.

U pacjentów leczonych produktem BYDUREON, częstość występowania reakcji immunologicznych w miejscu podania (najczęściej występujące: świąd z zaczerwienieniem lub bez zaczerwienienia skóry) podczas 30 tygodniowego i dwóch 26 tygodniowych badań wynosiła 9%. Reakcje te były rzadziej obserwowane u pacjentów, z ujemnym mianem przeciwciał (4%) Niż u pacjentów z dodatnim mianem przeciwciał (13%). Częstość tych działań niepożądanych była większa u pacjentów z wyższym mianem przeciwciał.

Ocena próbek z dodatnim mianem przeciwciał nie ujawniła istotnej reaktywności krzyżowej z podobnymi peptydami endogennymi (glukagon lub GLP-1).

Nagła utrata masy ciała

W 30 tygodniowym badaniu, u około 3% pacjentów (n=4/148) leczonych produktem BYDUREON przynajmniej raz wystąpił okres nagłej utraty masy ciała (odnotowana utrata masy pomiędzy dwoma kolejnymi wizytami większy niż 1,5 kg w ciągu tygodnia).

Dawkowanie

Zalecana dawka to 2 mg eksenatydu raz na tydzień.

U pacjentów, którzy stosowali eksenatyd dwa razy na dobę (BYETTA) po zmianie terapii na produkt BYDUREON może wystąpić tymczasowe zwiększenie stężenia glukozy we krwi, które zazwyczaj mija w ciągu pierwszych dwóch tygodni po rozpoczęciu terapii.

W przypadku dodania produktu BYDUREON do aktualnie stosowanego leczenia metforminą i (lub) tiazolidynodionami, można kontynuować podawanie metforminy i (lub) tiazolidynodionu w dotychczasowych dawkach. w przypadku dodania produktu BYDUREON do aktualnie stosowanego leczenia pochodną sulfonylomocznika, należy rozważyć zmniejszenie dawki pochodnej sulfonylomocznika, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia hipoglikemii (patrz punkt 4.4).

BYDUREON należy podawać raz w tygodniu, tego samego dnia każdego tygodnia. Dzień podania produktu można w razie konieczności zmienić, pod warunkiem, że następna dawka zostanie podana przynajmniej jedną dobę (24 godziny) później. BYDUREON można podawać o każdej porze dnia, niezależnie od posiłków.

Jeżeli pominięto dawkę, należy ją podać tak szybko jak jest to możliwe. Następnie pacjenci mogą powrócić do dotychczasowego schematu dawkowania, raz na tydzień. Nie należy wykonywać dwóch wstrzyknięć w ciągu jednego dnia.

Stosowanie produktu BYDUREON nie wymaga dodatkowej samokontroli. Sprawdzanie stężenia glukozy we krwi może być konieczne w celu dostosowania dawki pochodnej sulfonylomocznika.

W przypadku rozpoczęcia przyjmowania innych leków przeciwcukrzycowych po przerwaniu stosowania produktu BYDUREON, należy wziąć pod uwagę przedłużone uwalnianie produktu BYDUREON (patrz punkt 5.2).

Szczególne grupy pacjentów

Osoby w podeszłym wieku

Nie jest konieczne dostosowanie dawki ze względu na wiek. Jednak ze względu na to, że czynność nerek osłabia się wraz z wiekiem, należy wziąć pod uwagę wydolność nerek pacjenta (patrz pacjenci z zaburzeniami czynności nerek ). Doświadczenie kliniczne u pacjentów w wieku > 75 lat jest bardzo ograniczone (patrz punkt 5.2).

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

Nie jest konieczne dostosowanie dawki u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny: od 50 do 80 ml/min). Doświadczenie kliniczne u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny od 30 do 50 ml/min) jest bardzo ograniczone (patrz punkt 5.2). Nie zaleca się stosowania produktu BYDUREON w tej grupie pacjentów.

Nie zaleca się stosowania produktu BYDUREON u pacjentów ze schyłkową chorobą nerek lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min) (patrz punkt 4.4).

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

Nie jest konieczne dostosowanie dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 5.2).

Dzieci i młodzież

Nie określono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania produktu BYDUREON u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat (patrz punkt 5.2). Brak dostępnych danych.

Sposób podawania

BYDUREON jest przeznaczony do samodzielnego stosowania przez pacjenta. Każdy zestaw jest przeznaczony do jednorazowego użytku przez jedną osobę.

Zaleca się przeprowadzenie szkolenia dla osób nieposiadających wykształcenia medycznego, którzy będą podawać produkt BYDUREON. Pacjenci muszą uważnie przestrzegać „Instrukcji użytkowania” dołączonej do opakowania.

Każdą dawkę należy podać we wstrzyknięciu podskórnym w brzuch, udo lub tylną część ramienia, natychmiast po uzyskaniu zawiesiny proszku w rozpuszczalniku.

Instrukcja dotycząca sporządzenia zawiesiny produktu leczniczego przed podaniem patrz punkt 6.6 oraz „Instrukcja użytkowania”.

Nie należy stosować produktu BYDUREON u pacjentów z cukrzycą typu 1, ani w leczeniu kwasicy ketonowej w przebiegu cukrzycy.

Produktu BYDUREON nie można podawać we wstrzyknięciach dożylnych lub domięśniowych.

Lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w jednej dawce, co oznacza, że praktycznie nie zawiera sodu.

Zaburzenia czynności nerek

U pacjentów ze schyłkową chorobą nerek poddawanych dializie podanie pojedynczej dawki eksenatydu dwa razy na dobę powodowało zwiększenie częstości występowania oraz nasilenie działań niepożądanych w obrębie przewodu pokarmowego. Dlatego nie zaleca się stosowania produktu

BYDUREON u pacjentów ze schyłkową chorobą nerek lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min). Doświadczenie kliniczne u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek jest bardzo ograniczone i nie zaleca się stosowania produktu

BYDUREON.

Podczas stosowania eksenatydu odnotowano rzadkie spontaniczne zgłoszenia o zmianach czynności nerek, w tym zwiększeniu stężenia kreatyniny w surowicy krwi, zaburzeniach czynności nerek, pogorszeniu w przebiegu przewlekłej niewydolności nerek i ostrej niewydolności nerek, czasem wymagających zastosowania hemodializy. Część tych zgłoszeń dotyczyła pacjentów, u których występowały dolegliwości mogące wpływać na stopień nawodnienia, w tym nudności, wymioty i (lub) biegunka, i (lub) pacjentów przyjmujących produkty lecznicze wpływające na czynność nerek lub stopień nawodnienia. Do jednocześnie przyjmowanych produktów leczniczych należały: inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę, antagoniści receptora angiotensyny II, niesteroidowe leki przeciwzapalne i leki moczopędne. Po zastosowaniu leczenia wspomagającego i odstawieniu środków, w tym eksenatydu, będących potencjalną przyczyną, obserwowano przywrócenie czynności nerek

Ciężkie choroby układu pokarmowego

Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania produktu BYDUREON u pacjentów z ciężkimi chorobami układu pokarmowego, w tym z gastroparezą. Stosowanie produktu często powoduje działania niepożądane ze strony przewodu pokarmowego, w tym nudności, wymioty i biegunkę. Dlatego nie zaleca się stosowania produktu BYDUREON u pacjentów z ciężkimi chorobami układu pokarmowego.

Ostre zapalenie trzustki

Odnotowano rzadkie spontaniczne zgłoszenia o występowaniu ostrego zapalenia trzustki. Należy poinformować pacjentów o charakterystycznym objawie ostrego zapalenia trzustki: utrzymującym się silnym bólu brzucha. Poprawę obserwowano po zastosowaniu leczenia wspomagającego. Bardzo rzadko zgłaszano przypadki martwiczego lub krwotocznego zapalenia trzustki i (lub) zgony. W przypadku podejrzenia zapalenia trzustki, należy odstawić produkt BYDUREON i inne produkty lecznicze, które potencjalnie mogły być jego przyczyną. Po rozpoznaniu zapalenia trzustki nie należy ponownie rozpoczynać leczenia produktem BYDUREON.

Jednoczesne stosowanie produktów leczniczych

Jednoczesne stosowanie produktu BYDUREON z insuliną, pochodnymi D-fenyloalaniny (meglitynidami), inhibitorami alfa-glukozydazy, inhibitorami dipeptydylopeptydazy-4 i innymi agonistami receptora GLP-1 nie było badane. Jednoczesne stosowanie produktu BYDUREON i eksenatydu podawanego dwa razy na dobę (BYETTA) nie było badane i nie jest zalecane.

Hipoglikemia

Ryzyko hipoglikemii było większe, gdy produkt BYDUREON stosowano jednocześnie z pochodną sulfonylomocznika w badaniach klinicznych. Ponadto w badaniach klinicznych u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek, u których stosowano leczenie skojarzone z pochodną sulfonylomocznika stwierdzono większą częstość występowania hipoglikemii niż u pacjentów z prawidłową czynnością nerek. w celu ograniczenia ryzyka wystąpienia hipoglikemii spowodowanej stosowaniem pochodnej sulfonylomocznika należy rozważyć zmniejszenie dawki pochodnej sulfonylomocznika.

Nagła utrata masy ciała

U pacjentów leczonych eksenatydem zgłaszano nagłą utratę masy ciała, w tempie > 1,5 kg w ciągu tygodnia. Utrata masy ciała w tym tempie może mieć szkodliwe skutki.

Interakcje z warfaryną

Podczas jednoczesnego stosowania warfaryny i eksenatydu odnotowano przypadki zwiększenia wartości współczynnika INR (ang. International Normalized Ratio - Międzynarodowy wskaźnik znormalizowany), czasami z towarzyszącym krwawieniem (patrz punkt 4.5).

Przerwanie leczenia

Po przerwaniu leczenia, działanie produktu BYDUREON może się utrzymywać, ponieważ stężenie eksenatydu w osoczu zmniejsza się przez 10 tygodni. Dobierając rodzaj i dawkę innych produktów leczniczych należy brać pod uwagę, że do czasu spadku stężenia eksenatydu, jego działanie i reakcje niepożądane mogą przynajmniej częściowo się utrzymywać.

Nie należy stosować produktu BYDUREON u pacjentów z cukrzycą typu 1, ani w leczeniu kwasicy ketonowej w przebiegu cukrzycy.

Produktu BYDUREON nie można podawać we wstrzyknięciach dożylnych lub domięśniowych.

Lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w jednej dawce, co oznacza, że praktycznie nie zawiera sodu.

Zaburzenia czynności nerek

U pacjentów ze schyłkową chorobą nerek poddawanych dializie podanie pojedynczej dawki eksenatydu dwa razy na dobę powodowało zwiększenie częstości występowania oraz nasilenie działań niepożądanych w obrębie przewodu pokarmowego. Dlatego nie zaleca się stosowania produktu

BYDUREON u pacjentów ze schyłkową chorobą nerek lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min). Doświadczenie kliniczne u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek jest bardzo ograniczone i nie zaleca się stosowania produktu

BYDUREON.

Podczas stosowania eksenatydu odnotowano rzadkie spontaniczne zgłoszenia o zmianach czynności nerek, w tym zwiększeniu stężenia kreatyniny w surowicy krwi, zaburzeniach czynności nerek, pogorszeniu w przebiegu przewlekłej niewydolności nerek i ostrej niewydolności nerek, czasem wymagających zastosowania hemodializy. Część tych zgłoszeń dotyczyła pacjentów, u których występowały dolegliwości mogące wpływać na stopień nawodnienia, w tym nudności, wymioty i (lub) biegunka, i (lub) pacjentów przyjmujących produkty lecznicze wpływające na czynność nerek lub stopień nawodnienia. Do jednocześnie przyjmowanych produktów leczniczych należały: inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę, antagoniści receptora angiotensyny II, niesteroidowe leki przeciwzapalne i leki moczopędne. Po zastosowaniu leczenia wspomagającego i odstawieniu środków, w tym eksenatydu, będących potencjalną przyczyną, obserwowano przywrócenie czynności nerek

Ciężkie choroby układu pokarmowego

Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania produktu BYDUREON u pacjentów z ciężkimi chorobami układu pokarmowego, w tym z gastroparezą. Stosowanie produktu często powoduje działania niepożądane ze strony przewodu pokarmowego, w tym nudności, wymioty i biegunkę. Dlatego nie zaleca się stosowania produktu BYDUREON u pacjentów z ciężkimi chorobami układu pokarmowego.

Ostre zapalenie trzustki

Odnotowano rzadkie spontaniczne zgłoszenia o występowaniu ostrego zapalenia trzustki. Należy poinformować pacjentów o charakterystycznym objawie ostrego zapalenia trzustki: utrzymującym się silnym bólu brzucha. Poprawę obserwowano po zastosowaniu leczenia wspomagającego. Bardzo rzadko zgłaszano przypadki martwiczego lub krwotocznego zapalenia trzustki i (lub) zgony. W przypadku podejrzenia zapalenia trzustki, należy odstawić produkt BYDUREON i inne produkty lecznicze, które potencjalnie mogły być jego przyczyną. Po rozpoznaniu zapalenia trzustki nie należy ponownie rozpoczynać leczenia produktem BYDUREON.

Jednoczesne stosowanie produktów leczniczych

Jednoczesne stosowanie produktu BYDUREON z insuliną, pochodnymi D-fenyloalaniny (meglitynidami), inhibitorami alfa-glukozydazy, inhibitorami dipeptydylopeptydazy-4 i innymi agonistami receptora GLP-1 nie było badane. Jednoczesne stosowanie produktu BYDUREON i eksenatydu podawanego dwa razy na dobę (BYETTA) nie było badane i nie jest zalecane.

Hipoglikemia

Ryzyko hipoglikemii było większe, gdy produkt BYDUREON stosowano jednocześnie z pochodną sulfonylomocznika w badaniach klinicznych. Ponadto w badaniach klinicznych u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek, u których stosowano leczenie skojarzone z pochodną sulfonylomocznika stwierdzono większą częstość występowania hipoglikemii niż u pacjentów z prawidłową czynnością nerek. w celu ograniczenia ryzyka wystąpienia hipoglikemii spowodowanej stosowaniem pochodnej sulfonylomocznika należy rozważyć zmniejszenie dawki pochodnej sulfonylomocznika.

Nagła utrata masy ciała

U pacjentów leczonych eksenatydem zgłaszano nagłą utratę masy ciała, w tempie > 1,5 kg w ciągu tygodnia. Utrata masy ciała w tym tempie może mieć szkodliwe skutki.

Interakcje z warfaryną

Podczas jednoczesnego stosowania warfaryny i eksenatydu odnotowano przypadki zwiększenia wartości współczynnika INR (ang. International Normalized Ratio - Międzynarodowy wskaźnik znormalizowany), czasami z towarzyszącym krwawieniem (patrz punkt 4.5).

Przerwanie leczenia

Po przerwaniu leczenia, działanie produktu BYDUREON może się utrzymywać, ponieważ stężenie eksenatydu w osoczu zmniejsza się przez 10 tygodni. Dobierając rodzaj i dawkę innych produktów leczniczych należy brać pod uwagę, że do czasu spadku stężenia eksenatydu, jego działanie i reakcje niepożądane mogą przynajmniej częściowo się utrzymywać.