5-FLUOROURACIL EBEWE

1 ml roztworu zawiera 50 mg fluorouracylu (Fluorouracilum).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

  Nadwrażliwość na 5-fluorouracyl

  Zahamowanie czynności szpiku kostnego, zwłaszcza po radioterapii lub leczeniu innymi środkami przeciwnowotworowymi

  Znaczące zmiany w składzie krwi

  Krwotoki

  Zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, owrzodzenie błony śluzowej jamy ustnej i przewodu pokarmowego

  Ciężka biegunka

  Ciężkie zaburzenia czynności wątroby lub nerek

  Choroby zakaźne o ciężkim przebiegu

  Ciężkie wyniszczenie

  Stężenie bilirubiny w osoczu powyżej 85 µmol/l

Podczas leczenia 5-fluorouracylem należy unikać stosowania szczepionek zawierających żywe drobnoustroje.

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze

Niezbyt często (> 1/1000 do < 1/100)

Gorączka

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

Zakażenie, posocznica

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Bardzo często (> 1/10)

Leukopenia i małopłytkowość

Często (> 1/100 do < 1/10)

Agranulocytoza, niedokrwistość, zahamowanie czynności szpiku kostnego

Zaburzenia układu immunologicznego

Niezbyt często (> 1/1000 do < 1/100)

Reakcje nadwrażliwości

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

Bardzo rzadko (_< 1/10 000)

Ryzyko rozwinięcia się ciężkich i długotrwałych działań niepożądanych wkrótce po rozpoczęciu leczenia 5-fluorouracylem największe jest u pacjentów z małą aktywnością dehydrogenazy dihydropirymidynowej (DPD). Przyczyna małej aktywności enzymu, np. stosowanie inhibitorów DPD, jak enyluracyl czy lek przeciwwirusowy sorywudyna, nie ma znaczenia. Zaleca się oznaczenie aktywności DPD na początku leczenia.

Zaburzenia układu nerwowego

Często (> 1/100 do < 1/10)

Przemijający odwracalny zespół móżdżkowy obejmujący bezład, przemijający stan splątania oraz zaburzenia ruchowe pochodzenia pozapiramidowego i zaburzenia pochodzenia korowego, które ustępują zwykle po odstawieniu 5-fluorouracylu.

Niezbyt często (> 1/1000 do < 1/100)

Senność

Bardzo rzadko (_< 1/10 000)

Zgłoszono przypadek leukodystrofii, która ustąpiła po natychmiastowym odstawieniu produktu. W grupie zwiększonego ryzyka mogą być pacjenci z niedoborem dehydrogenazy

dihydropirymidynowej. W rozpoznawaniu leukodystrofii pomocne bywa obrazowanie dyfuzyjne (DWI – Diffusion-Weighted Imaging).

Zgłaszano też o niedokrwiennym udarze mózgu związanym ze stosowaniem terapii skojarzonej (na przykład: 5-fluorouracyl + mitomycyna C lub cisplatyna).

Zaburzenia oka

Rzadko (> 1/10 000 do < 1/1000)

Zapalenie spojówek, nadmierne łzawienie, zwężenie kanalików łzowych, zaburzenia widzenia, światłowstręt, zapalenie nerwu wzrokowego

Zaburzenia serca

Niezbyt często (> 1/1000 do < 1/100)

Ból w klatce piersiowej, niedokrwienie, zmiany w zapisie EKG, zaburzenia czynności lewej komory serca

Rzadko (> 1/10 000 do < 1/1000)

Zawał mięśnia sercowego

Bardzo rzadko (_< 1/10 000)

Wstrząs kardiogenny

Zaburzenia naczyniowe

Niezbyt często (> 1/1000 do < 1/100)

Krwawienie z nosa, niedociśnienie tętnicze, zakrzepowe zapalenie żył

Zaburzenia żołądka i jelit

Bardzo często (> 1/ 10)

Zapalenie błon śluzowych, w tym zapalenie jamy ustnej, przełyku, gardła, odbytnicy

Często (> 1/100 do < 1/10)

Biegunka, nudności i wymioty, jadłowstręt

Niezbyt często (> 1/1000 do < 1/100)

Owrzodzenie przewodu pokarmowego, krwawienia

Bardzo rzadko (_< 1/10 000)

Uszkodzenie komórek wątroby, martwica wątroby prowadząca do zgonu

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Często (> 1/100 do < 1/10)

Łysienie (odwracalne)

Niezbyt często (> 1/1000 do < 1/100)

Zapalenie skóry, zmiany skórne (np. przesuszenie skóry, pęknięcia, nadżerki, rumień, wysypka), świąd, nadwrażliwość na światło, skórne odczyny uczuleniowe, przebarwienia, pasmowe przebarwienia lub odbarwienia w okolicach żył, uszkodzenie płytek paznokciowych z utratą paznokci włącznie.

Jako niezwykłe powikłanie po wstrzyknięciu lub infuzji (ciągłej) dużych dawek 5-fluorouracylu opisano zespół erytrodysestezji dłoniowo-podeszwowej.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej

Niezbyt często (> 1/1000 do < 1/100)

Martwica kości nosa

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Niezbyt często (> 1/1000 do < 1/100)

Niewydolność nerek

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Niezbyt często (> 1/1000 do < 1/100)

Zaburzenia spermatogenezy i owulacji

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Niezbyt często (> 1/1000 do < 1/100)

Zmęczenie

Badania diagnostyczne

Bardzo rzadko (_< 1/10 000)

Wydłużenie czasu protorombinowego po podaniu 5-fluorouracylu i warfaryny

Zaburzenia endokrynologiczne

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

Zwiększenie stężenia całkowitej tyroksyny (T4) i całkowitej trójjodotyroniny (T3) bez zwiększenia wolnej T4 i TSH i bez objawów klinicznych nadczynności tarczycy.

Produkt leczniczy 5-Fluorouracil-Ebewe przeznaczony jest wyłącznie do podawania dożylnego i dotętniczego.

Wybór odpowiedniego dawkowania oraz schemat leczenia zależy od stanu pacjenta, rodzaju leczonego nowotworu oraz tego, czy 5-fluorouracyl będzie podawany w monoterapii, czy w leczeniu skojarzonym z innym rodzajem terapii.

Leczenie należy rozpocząć w szpitalu. Całkowita dawka dobowa 5-fluorouracylu nie powinna przekraczać 1 g.

Zaleca się codzienne kontrolowanie liczby płytek krwi i białych krwinek, a leczenie należy przerwać, jeśli liczba płytek zmniejszy się poniżej 100 000/mm³ lub liczba białych krwinek zmniejszy się poniżej 3000/mm³.

Zazwyczaj dawkowanie ustala się na podstawie rzeczywistej masy ciała pacjenta, jeśli nie jest on otyły, nie ma obrzęków lub innych postaci zatrzymania płynów, jak wodobrzusze. W tych przypadkach do obliczeń należy zastosować należną masę ciała.

5-Fluorouracil-Ebewe należy podawać we wstrzyknięciu dożylnym albo w infuzji dożylnej lub dotętniczej.

Niżej przedstawiono przykładowe dawkowanie.

Rak okrężnicy i odbytnicy

Dawkę początkową można podać w postaci infuzji lub wstrzyknięcia dożylnego, przy czym infuzja jest korzystniejsza ze względu na mniejszą toksyczność.

Infuzja dożylna

Dawkę dobową wynoszącą 15 mg/kg mc. (600 mg/m² pc.), lecz nie więcej niż 1g na infuzję, należy rozcieńczyć w 300 do 500 ml 5% roztworu glukozy lub w 300 do 500 ml 0,9% roztworu chlorku sodu i podawać w infuzji trwającej 4 godziny.

Jeśli nie występują objawy niepożądane, infuzję należy podawać przez kolejne dni, aż do osiągnięcia całkowitej dawki wynoszącej 12 do 15 g. Niektórzy pacjenci otrzymywali dawkę całkowitą do 30 g, przy maksymalnej dawce dobowej wynoszącej 1 g.

Leczenie należy przerwać, jeśli wystąpią działania niepożądane ze strony układu krwiotwórczego i pokarmowego.

5-Fluorouracil-Ebewe można też podawać w ciągłej infuzji przez 24 godziny.

Wstrzyknięcie dożylne

Dawkę 12 mg/kg mc. (480 mg/m² pc.) na dobę można podawać we wstrzyknięciu dożylnym przez

3 dni. Jeśli nie wystąpią objawy niepożądane, w 5., 7. i 9. dniu należy podać produkt leczniczy w dawce 6 mg/kg mc. (240 mg/m² pc.).

W leczeniu podtrzymującym podaje się raz w tygodniu dawkę 5 do 10 mg/kg mc. (200 do 400 mg/m² pc.) we wstrzyknięciu dożylnym.

We wszystkich przypadkach leczenie podtrzymujące można podjąć dopiero po ustąpieniu objawów działań niepożądanych.

Rak piersi

W leczeniu raka piersi 5-fluorouracyl można stosować jednocześnie np. z metotreksatem i cyklofosfamidem lub z doksorubicyną i cyklofosfamidem.

W tym schemacie dawkę 10 do 15 mg/kg mc. (400 do 600 mg/m² pc.) podaje się dożylnie w 1. i 8. dniu 28-dniowego kursu leczenia.

Produkt leczniczy można także podawać w postaci 24-godzinnej ciągłej infuzji dożylnej w dawce wynoszącej zwykle 8,25 mg/kg mc. (350 mg/m² pc.).

Inne metody podawania

Infuzja dotętnicza:

Dawkę dobową 5 do 7,5 mg/kg mc. (200 do 300 mg/m² pc.) można podawać w ciągłej 24-godzinnej infuzji dotętniczej. Infuzję dotętniczą można też stosować miejscowo, zarówno w leczeniu nowotworów pierwotnych, jak i przerzutów.

Zaleca się zmniejszenie dawki u pacjentów:

  wyniszczonych;

  po ciężkim zabiegu chirurgicznym przebytym w ciągu ostatnich 30 dni;

  z zahamowaniem czynności szpiku kostnego;

  z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek.

Stosowanie u dzieci

Brak danych dotyczących stosowania leku u dzieci.

Nie ma zaleceń dotyczących dawkowania 5-fluorouracylu u dzieci.

Stosowanie u osób w podeszłym wieku

U osób w podeszłym wieku 5-fluorouracyl stosuje się w podobnych dawkach, jak u pacjentów dorosłych.

5-Fluorouracyl należy podawać jedynie pod ścisłą kontrolą lekarza specjalisty z doświadczeniem w stosowaniu silnych antymetabolitów. Leczenie początkowe należy przeprowadzić w szpitalu.

Właściwe leczenie 5-fluorouracylem powoduje zwykle leukopenię, przy czym najmniejsze liczby leukocytów występują między 7. i 14. dniem pierwszego cyklu; niekiedy nawet do 20. dnia. Powrót do wartości prawidłowych następuje zwykle w ciągu 30 dni. Zaleca się codzienne oznaczanie liczby płytek i krwinek białych; leczenie należy przerwać, gdy liczba płytek krwi zmniejszy się poniżej 100 000/mm³ lub liczba leukocytów zmniejszy się poniżej 3000/mm³.

Jeśli całkowita liczba leukocytów jest mniejsza niż 2000/mm³, a zwłaszcza gdy wystąpi granulocytopenia, zaleca się umieszczenie pacjenta w izolatce szpitalnej i zastosowanie odpowiednich środków zapobiegających zakażeniu ogólnoustrojowemu.

Leczenie należy także przerwać po wystąpieniu pierwszych objawów zapalenia lub owrzodzenia błony śluzowej jamy ustnej, ciężkiej biegunki, owrzodzenia przewodu pokarmowego, krwawienia z przewodu pokarmowego lub jakiegokolwiek krwotoku.

Należy zachować ostrożność w doborze pacjentów i ustalaniu dawkowania, gdyż margines bezpieczeństwa 5-fluorouracylu jest wąski (tzn. różnica między dawką skuteczną a toksyczną jest mała). Oznacza to, że reakcji terapeutycznej prawie zawsze towarzyszą objawy niepożądane.

5-Fluorouracyl należy ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, wątroby lub z żółtaczką. Dotyczy to również chorych, u których występują bóle w klatce piersiowej w czasie leczenia lub przed nim oraz choroba serca w wywiadzie. Leczenie należy przerwać w przypadku objawów niepożądanych ze strony serca.

Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów po napromienianiu dużymi dawkami okolic miednicy i leczonych środkami alkilującymi oraz u pacjentów po usunięciu nadnerczy lub przysadki.

5-Fluorouracyl należy podawać jedynie pod ścisłą kontrolą lekarza specjalisty z doświadczeniem w stosowaniu silnych antymetabolitów. Leczenie początkowe należy przeprowadzić w szpitalu.

Właściwe leczenie 5-fluorouracylem powoduje zwykle leukopenię, przy czym najmniejsze liczby leukocytów występują między 7. i 14. dniem pierwszego cyklu; niekiedy nawet do 20. dnia. Powrót do wartości prawidłowych następuje zwykle w ciągu 30 dni. Zaleca się codzienne oznaczanie liczby płytek i krwinek białych; leczenie należy przerwać, gdy liczba płytek krwi zmniejszy się poniżej 100 000/mm³ lub liczba leukocytów zmniejszy się poniżej 3000/mm³.

Jeśli całkowita liczba leukocytów jest mniejsza niż 2000/mm³, a zwłaszcza gdy wystąpi granulocytopenia, zaleca się umieszczenie pacjenta w izolatce szpitalnej i zastosowanie odpowiednich środków zapobiegających zakażeniu ogólnoustrojowemu.

Leczenie należy także przerwać po wystąpieniu pierwszych objawów zapalenia lub owrzodzenia błony śluzowej jamy ustnej, ciężkiej biegunki, owrzodzenia przewodu pokarmowego, krwawienia z przewodu pokarmowego lub jakiegokolwiek krwotoku.

Należy zachować ostrożność w doborze pacjentów i ustalaniu dawkowania, gdyż margines bezpieczeństwa 5-fluorouracylu jest wąski (tzn. różnica między dawką skuteczną a toksyczną jest mała). Oznacza to, że reakcji terapeutycznej prawie zawsze towarzyszą objawy niepożądane.

5-Fluorouracyl należy ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, wątroby lub z żółtaczką. Dotyczy to również chorych, u których występują bóle w klatce piersiowej w czasie leczenia lub przed nim oraz choroba serca w wywiadzie. Leczenie należy przerwać w przypadku objawów niepożądanych ze strony serca.

Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów po napromienianiu dużymi dawkami okolic miednicy i leczonych środkami alkilującymi oraz u pacjentów po usunięciu nadnerczy lub przysadki.