ZOLEDRONIC ACID SANDOZ

Jedna butelka ze 100 ml roztworu do infuzji zawiera 5 mg kwasu zoledronowego (Acidum zoledronicum).

1 ml roztworu zawiera 0,05 mg kwasu zoledronowego bezwodnego, co odpowiada 0,0533 mg kwasu zoledronowego jednowodnego.

Substancja pomocnicza o znanym działaniu:

Jedna dawka tego produktu leczniczego zawiera 0,306 mmol (7,04 mg) sodu.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

§ Nadwrażliwość na substancję czynną, na inne bisfosfoniany lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

§ Hipokalcemia (patrz punkt 4.4).

§ Ciężkie zaburzenia czynności nerek z klirensem kreatyniny < 35 ml/min (patrz punkt 4.4).

§ Ciąża i karmienie piersią (patrz punkt 4.6).

Całkowity odsetek pacjentów, u których działania niepożądane wystąpiły po 1., 2. i 3. infuzji, wynosił odpowiednio 44,7, 16,7% i 10,2%. Częstość poszczególnych działań niepożądanych po pierwszej infuzji była następująca: gorączka (17,1%), ból mięśni (7,8%), objawy grypopodobne (6,7%), ból stawów (4,8%) oraz ból głowy (5,1%). Częstość tych działań zmniejszała się znacząco wraz z podawaniem kolejnych corocznych dawek kwasu zoledronowego. Większość z tych działań występowała w ciągu pierwszych trzech dni po podaniu kwasu zoledronowego, miała lekkie lub umiarkowane nasilenie i ustępowała w ciągu trzech dni od wystąpienia. W mniejszym badaniu, w którym zastosowano opisaną niżej profilaktykę przed działaniami niepożądanymi, odsetek pacjentów, u których wystąpiły działania niepożądane był niższy (19,5%, 10,4%, 10,7% odpowiednio po 1., 2. i 3. infuzji).

Częstość działań niepożądanych występujących w ciągu trzech dni po podaniu kwasu zoledronowego mona zmniejszyć, podając w razie konieczności pacjentowi paracetamol lub ibuprofen wkrótce po podaniu kwasu zoledronowego (patrz punkt 4.2).

W badaniu HORIZON - Pivotal Fracture Trial [PFT] (patrz punkt 5.1) całkowita częstość migotania przedsionków wynosiła 2,5% (96 spośród 3862) u pacjentów otrzymujących kwas zoledronowy i 1,9% (75 spośród 3 852) u pacjentów otrzymujących placebo. Liczba ciężkich działań niepożądanych w postaci migotania przedsionków była zwiększona u pacjentów otrzymujących produkt kwas zoledronowy (1,3%) (51 spośród 3862) w porównaniu z pacjentami otrzymującymi placebo (0,6%) (22 spośród 3852). Mechanizm odpowiedzialny za zwiększoną częstość migotania przedsionków nie jest znany. W badaniach dotyczących osteoporozy (PFT, HORIZON -Recurrent Fracture Trial [RFT]) łączna częstość migotania przedsionków była porównywalna w grupie otrzymującej kwas zoledronowy (2,6%) i w grupie placebo (2,1%). Łączna częstość ciężkich zdarzeń niepożądanych w postaci migotania przedsionków wynosiła 1,3% dla kwasu zoledronowego i 0,8% dla placebo.

Działania niepożądane zostały wymienione w tabeli 1 zgodnie z klasyfikacją układów i narządów oraz częstością. Częstości określono następująco: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥1/1000 do < 1/100), rzadko (≥1/10 000 do < 1/1000), bardzo rzadko (< 1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości działania niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.

Tabela 1

#

Obserwowane u pacjentów przyjmujących jednocześnie glikokortykoidy.

* Występujące często tylko w chorobie Pageta.

** Na podstawie doniesień po wprowadzeniu kwasu zoledronowego do obrotu. Częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych.

†

Obserwowane po wprowadzeniu kwasu zoledronowego do obrotu.

††

Rzadko niewydolność nerek wymagająca dializy i rzadko zakończona zgonem u pacjentów z wcześniejszą dysfunkcją nerek lub innymi czynnikami ryzyka, tj. zaawansowany wiek, jednoczesne stosowanie leków nefrotoksycznych, jednoczesne stosowanie leków moczopędnych lub odwodnienie po podaniu infuzji (patrz punkty 4.4 i 4.8 Działanie klasy leków)

Działanie klasy leków

Zaburzenia czynności nerek

Stosowanie kwasu zoledronowego było związane z zaburzeniami czynności nerek, objawiającymi się pogorszeniem funkcji nerek (tj. zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy), a w rzadkich przypadkach z ostrą niewydolnością nerek. Zaburzenia czynności nerek obserwowano po zastosowaniu kwasu zoledronowego, zwłaszcza u pacjentów z wcześniejszą dysfunkcją nerkową lub innymi czynnikami ryzyka (tj. zaawansowany wiek, choroba nowotworowa leczona chemoterapią, jednoczesne stosowanie leków o działaniu nefrotoksycznym, jednoczesne stosowanie leków moczopędnych, ciężkie odwodnienie). Większość pacjentów otrzymywała kwas zoledronowy w dawce 4 mg co 3-4 tygodnie, ale zaburzenia czynności nerek obserwowano też po jednorazowym podaniu.

W badaniach klinicznych dotyczących osteoporozy stwierdzono, że po trzech latach zmiany klirensu kreatyniny (mierzonego raz w roku przed podaniem dawki leku) oraz częstość niewydolności i zaburzeń czynności nerek była podobna w grupie otrzymującej kwas zoledronowy i w grupie otrzymującej placebo. U 1,8% pacjentów otrzymujących kwas zoledronowy i u 0,8% pacjentów otrzymujących placebo obserwowano przemijające zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy w ciągu 10 dni.

Hipokalcemia

W badaniach klinicznych dotyczących osteoporozy podanie kwasu zoledronowego spowodowało u około 0,2% pacjentów znaczące zmniejszenie stężenia wapnia w surowicy (< 1,87 mmol/l). Nie obserwowano przypadków objawowej hipokalcemii.

W badaniach klinicznych dotyczących choroby Pageta objawową hipokalcemię obserwowano u około 1% pacjentów. U wszystkich hipokalcemia ustąpiła.

Ocena parametrów laboratoryjnych wykazała, że u 2,3% pacjentów otrzymujących kwas zoledronowy w ramach dużego badania klinicznego wystąpiło przemijające, bezobjawowe zmniejszenie stężenia wapnia poniżej normy (poniżej 2,10 mmol/l) w porównaniu z 21% pacjentów otrzymujących kwas zoledronowy w badaniach choroby Pageta. Częstość hipokalcemii była znacznie mniejsza po podaniu kolejnych infuzji.

W badaniu osteoporozy pomenopauzalnej, badaniu zapobiegania klinicznie jawnym złamaniom po przebytym ostatnio złamaniu szyjki kości udowej i w badaniach choroby Pageta (patrz także punkt 4.2) wszyscy pacjenci otrzymali odpowiednią suplementację witaminy D i wapnia. W badaniu zapobiegania klinicznie jawnym złamaniom po przebytym ostatnio złamaniu szyjki kości udowej nie oznaczano rutynowo stężenia witaminy D, ale większość pacjentów otrzymała nasycającą dawkę witaminy D przed podaniem kwasu zoledronowego (patrz punkt 4.2).

Reakcje miejscowe

W dużym badaniu klinicznym po podaniu kwasu zoledronowego zgłaszano (0,7%) reakcje w miejscu infuzji, takie jak zaczerwienienie, obrzęk i (lub) ból.

Martwica kości żuchwy

Niezbyt często opisywano przypadki martwicy kości (głównie żuchwy), zwłaszcza u pacjentów z rakiem, leczonych bisfosfonianami, w tym kwasem zoledronowym. U wielu z tych pacjentów stwierdzono oznaki miejscowego zakażenia, w tym zapalenia szpiku, i większość tych doniesień dotyczy pacjentów z rozpoznaniem raka, po ekstrakcji zębów lub innych zabiegach stomatologicznych. Istnieje szereg udokumentowanych czynników ryzyka martwicy kości żuchwy, w tym rozpoznanie raka, jednoczesne stosowanie innych terapii (np. chemioterapii, radioterapii, kortykosteroidów) oraz obecność współistniejących chorób (np. niedokrwistość, koagulopatie, zakażenie, istniejąca wcześniej choroba jamy ustnej). Wprawdzie nie ustalono związku przyczynowego, ale zaleca się unikanie zabiegów z zakresu chirurgii szczękowej ze względu na możliwość wydłużenia procesu gojenia (patrz punkt 4.4). W dużym badaniu klinicznym z udziałem 7736 pacjentów martwica kości żuchwy wystąpiła u jednego pacjenta leczonego kwasem zoledronowy i u jednego pacjenta otrzymującego placebo. W obu przypadkach objawy ustąpiły.

Nietypowe złamania kości udowej

W okresie po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu zgłaszano następujące działania (występujące rzadko): nietypowe złamania podkrętarzowe i trzonu kości udowej (działanie niepożądane bisfosfonianów, jako klasy leków).

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,

Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych {aktualny adres, nr telefonu i faksu ww. Departamentu} e-mail: adr@urpl.gov.pl

Dawkowanie

W leczeniu osteoporozy u kobiet po menopauzie, osteoporozy u mężczyzn oraz w leczeniu osteoporozy związanej z długotrwałą terapią glikokortykosteroidami podawanymi ogólnie, zalecaną dawką kwasu zoledronowego jest pojedyncza infuzja dożylna 5 mg podawana raz w roku.

Nie ustalono optymalnego czasu stosowania bisfosfonianów w leczeniu osteoporozy. Konieczność dalszego leczenia należy okresowo weryfikować u każdego pacjenta, biorąc pod uwagę korzyści i potencjalne ryzyko związane ze stosowaniem produktu Zoledronic acid Sandoz, zwłaszcza jeśli leczenie trwa 5 lat lub dłużej.

U pacjentów z ostatnio przebytym niskoenergetycznym złamaniem szyjki kości udowej zaleca się podanie produktu Zoledronic acid Sandoz w infuzji po co najmniej 2 tygodniach od zabiegu operacyjnego (patrz punkt 5.1).

W celu leczenia choroby Pageta produkt Zoledronic acid Sandoz powinien być przepisywany jedynie przez lekarzy z doświadczeniem postępowaniu w chorobie Pageta. Zalecaną dawką kwasu zoledronowego jest pojedyncza infuzja dożylna 5 mg.

Ponowne leczenie choroby Pageta: Po początkowym zastosowaniu produktu Zoledronic acid Sandoz w chorobie Pageta obserwowano wydłużony okres remisji u pacjentów, u których wystąpiła reakcja na leczenie. Ponowne zastosowanie produktu leczniczego u pacjentów, u których nie uzyskano odpowiedzi na leczenie, polega na podaniu dodatkowej infuzji 5 mg produktu Zoledronic acid Sandoz po upływie co najmniej roku od leczenia początkowego. Liczba dostępnych danych dotyczących ponownego leczenia choroby Pageta jest ograniczona (patrz punkt 5.1).

Przed podaniem produktu Zoledronic acid Sandoz pacjenci muszą być odpowiednio nawodnieni. Jest to szczególnie ważne dla pacjentów w podeszłym wieku oraz pacjentów otrzymujących leki moczopędne.

Podczas leczenia produktem Zoledronic acid Sandoz zaleca się przyjmowanie odpowiednich dawek wapnia i witaminy D. Ponadto szczególnie zaleca się, aby pacjenci z chorobą Pageta otrzymywali odpowiednie suplementy wapnia (co najmniej 500 mg wapnia elementarnego) dwa razy na dobę przez co najmniej 10 dni po podaniu produktu Zoledronic acid Sandoz (patrz punkt 4.4).

U pacjentów z ostatnio przebytym niskoenergetycznym złamaniem szyjki kości udowej zaleca się przed pierwszą infuzją produktu Zoledronic acid Sandoz doustne lub domięśniowe podanie witaminy D w nasycającej dawce od 50 000 do 125 000 j.m.

Częstość związanych z leczeniem objawów występujących w ciągu pierwszych trzech dni po podaniu produktu leczniczego Zoledronic acid Sandoz można zmniejszyć, stosując paracetamol lub ibuprofen wkrótce po podaniu dawki.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

Stosowanie produktu Zoledronic acid Sandoz jest przeciwwskazane u pacjentów z klirensem kreatyniny < 35 ml/min (patrz punkty 4.3 i 4.4).

U pacjentów z klirensem kreatyniny ≥35 ml/min dostosowanie dawki nie jest konieczne.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

Dostosowanie dawki nie jest konieczne (patrz punkt 5.2).

Pacjenci w podeszłym wieku (> 65 lat)

Dostosowanie dawki nie jest konieczne, gdyż dostępność biologiczna, dystrybucja i eliminacja kwasu zoledronowego były podobne u pacjentów w podeszłym wieku i u osób młodszych.

Dzieci i młodzież

Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności produktu leczniczego Zoledronic acid Sandoz u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

Sposób podawania Podanie dożylne.

Produkt Zoledronic acid Sandoz (5 mg w 100 ml roztworu gotowego do infuzji) podaje się ze stałą szybkością przez zestaw do infuzji z odpowietrznikiem. Czas infuzji nie powinien być krótszy niż 15 minut. Sposób podawania produktu Zoledronic acid Sandoz w infuzji, patrz punkt 6.6.

Stosowanie produktu Zoledronic acid Sandoz u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek

(klirens kreatyniny < 35 ml/min) jest przeciwwskazane ze względu na zwiększone ryzyko niewydolności nerek.

Po zastosowaniu kwasu zoledronowego obserwowano zaburzenia czynności nerek (patrz punkt 4.8), zwłaszcza u pacjentów z wcześniejszą dysfunkcją nerkową lub innymi czynnikami ryzyka, jak zaawansowany wiek, jednoczesne stosowanie leków o działaniu nefrotoksycznym, jednoczesne stosowanie leków moczopędnych (patrz punkt 4.5) lub odwodnienie po podaniu produktu leczniczego. U pacjentów z istniejącymi zaburzeniami czynności nerek lub którymkolwiek z wymienionych wyżej czynników ryzyka rzadko występowała niewydolność nerek wymagająca zastosowania dializy lub zakończona zgonem.

W celu zminimalizowania ryzyka działań niepożądanych dotyczących nerek należy brać pod uwagę następujące środki ostrożności.

§ Przed podaniem każdej dawki kwasu zoledronowego należy oznaczyć klirens kreatyniny.

§ Przemijające zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy może być większe u pacjentów z wcześniej rozpoznanymi zaburzeniami czynności nerek.

§ U pacjentów z grupy ryzyka należy rozważyć kontrolowanie stężenia kreatyniny w surowicy.

§ Jednoczesne stosowanie kwasu zoledronowego i innych produktów leczniczych, które mogą wpływać na czynność nerek, wymaga zachowania ostrożności (patrz punkt 4.5).

§ Przed podaniem kwasu zoledronowego należy odpowiednio nawodnić pacjentów, zwłaszcza w podeszłym wieku i otrzymujących leki moczopędne.

§ Pojedyncza dawka produktu Zoledronic acid Sandoz nie powinna być większa niż 5 mg, a infuzja powinna trwać co najmniej 15 minut (patrz punkt 4.2).

Przed rozpoczęciem stosowania produktu Zoledronic acid Sandoz trzeba leczyć odpowiednimi dawkami wapnia i witaminy D istniejącą wcześniej hipokalcemię (patrz punkt 4.3). Należy również skutecznie leczyć inne zaburzenia gospodarki mineralnej (tj. zmniejszona rezerwa przytarczyc, zaburzenia wchłaniania wapnia w jelicie). Lekarze powinni rozważyć obserwację kliniczną tych pacjentów.

Choroba Pageta kości charakteryzuje się zwiększoną przebudową kości. Ze względu na szybki początek działania kwasu zoledronowego na przebudowę kości może rozwinąć się przemijająca, czasami objawowa hipokalcemia, zwykle największa w ciągu pierwszych 10 dni od infuzji kwasu zoledronowego (patrz punkt 4.8).

Podczas leczenia produktem Zoledronic acid Sandoz zaleca się przyjmowanie odpowiednich dawek wapnia i witaminy D. Ponadto szczególnie zaleca się, aby pacjenci z chorobą Pageta otrzymywali odpowiednie suplementy wapnia (co najmniej 500 mg wapnia elementarnego) dwa razy na dobę przez co najmniej 10 dni po podaniu produktu Zoledronic acid Sandoz (patrz punkt 4.2). Należy poinformować pacjentów o objawach hipokalcemii i odpowiednio kontrolować ich stan kliniczny w okresie ryzyka. U pacjentów z chorobą Pageta zaleca się oznaczanie stężenia wapnia w surowicy przed podaniem infuzji produktu Zoledronic acid Sandoz.

U pacjentów otrzymujących bisfosfoniany, w tym kwas zoledronowy, niezbyt często opisywano ciężki i sporadycznie powodujący niesprawność ból kości, stawów i (lub) mięśni (patrz punkt 4,8).

Do stosowania we wskazaniach onkologicznych dostępne są inne produkty lecznicze zawierające jako substancję czynną kwas zoledronowy. Pacjenci leczeni takimi produktami leczniczymi nie powinni otrzymywać produktu Zoledronic acid Sandoz 5 mg/100 ml, roztwór do infuzji.

Martwica kości żuchwy

Martwicę kości żuchwy (ang. osteonecrosis of the jaw, ONJ) opisywano głównie u pacjentów z rozpoznaniem raka, u których schematy leczenia obejmowały bisfosfoniany, w tym kwas zoledronowy. U wielu z tych pacjentów stosowano również chemioterapię i kortykosteroidy. Większość opisanych przypadków związana była z chirurgicznymi zabiegami stomatologicznymi, takimi jak ekstrakcja zęba. U wielu pacjentów występowały objawy miejscowego zakażenia, włącznie z zapaleniem szpiku.

U pacjentów z występującymi jednocześnie czynnikami ryzyka (takimi jak rak, chemioterapia, leczenie kortykosteroidami, nieprawidłowa higiena jamy ustnej), przed rozpoczęciem leczenia bisfosfonianami należy rozważyć wykonanie badania stomatologicznego, uwzględniającego zasady prawidłowej profilaktyki stomatologicznej.

Jeśli to możliwe, w trakcie leczenia należy unikać u tych pacjentów inwazyjnego leczenia stomatologicznego. U pacjentów, u których stwierdzono martwicę kości żuchwy w trakcie leczenia bisfosfonianami, chirurgiczne zabiegi stomatologiczne mogą zaostrzyć przebieg choroby. Brak dostępnych danych, które wskazywałyby, czy przerwanie leczenia bisfosfonianami w razie konieczności wykonania zabiegu stomatologicznego zmniejsza ryzyko martwicy kości żuchwy. Lekarz powinien ustalić indywidualny plan leczenia każdego pacjenta w oparciu o ocenę stosunku potencjalnych korzyści do ryzyka terapii.

Nietypowe złamania kości udowej

Opisywano występowanie nietypowych złamań podkrętarzowych i trzonu kości udowej podczas leczenia bisfosfonianami, zwłaszcza u pacjentów leczonych długotrwale z powodu osteoporozy. Te poprzeczne lub krótkie skośne złamania mogą wystąpić w każdym miejscu wzdłuż całego trzonu kości udowej, od bezpośrednio poniżej krętarza mniejszego kości udowej do okolicy nadkłykciowej. Złamania takie występują w wyniku nieznacznego urazu lub nawet bez urazu, a niektórzy pacjenci odczuwają ból uda lub okolicy pachwinowej, często związany z cechami obrazowymi złamania zmęczeniowego, na tygodnie lub miesiące przed stwierdzeniem pełnego złamania kości udowej. Opisane złamania są często obustronne, dlatego u pacjentów leczonych bisfosfonianami, z utrzymującym się złamaniem trzonu kości udowej należy kontrolować stan kości przeciwstronnej. Opisywano również słabe gojenie się takich złamań. Jeśli podejrzewane jest atypowe złamanie kości udowej, należy rozważyć przerwanie leczenia bisfosfonianem na czas oceny stanu pacjenta, biorąc pod uwagę stosunek korzyści do ryzyka dla danego przypadku.

Pacjentom otrzymującym bisfosfonian należy zalecić zgłaszanie każdego przypadku bólu w obrębie uda, biodra lub pachwiny, a u każdego pacjenta z takimi objawami należy sprawdzić, czy nie nastąpiło niepełne złamanie kości udowej.

Substancja pomocnicza o znanym działaniu

Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na dawkę, co oznacza, że praktycznie nie zawiera sodu.

Stosowanie produktu Zoledronic acid Sandoz u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek

(klirens kreatyniny < 35 ml/min) jest przeciwwskazane ze względu na zwiększone ryzyko niewydolności nerek.

Po zastosowaniu kwasu zoledronowego obserwowano zaburzenia czynności nerek (patrz punkt 4.8), zwłaszcza u pacjentów z wcześniejszą dysfunkcją nerkową lub innymi czynnikami ryzyka, jak zaawansowany wiek, jednoczesne stosowanie leków o działaniu nefrotoksycznym, jednoczesne stosowanie leków moczopędnych (patrz punkt 4.5) lub odwodnienie po podaniu produktu leczniczego. U pacjentów z istniejącymi zaburzeniami czynności nerek lub którymkolwiek z wymienionych wyżej czynników ryzyka rzadko występowała niewydolność nerek wymagająca zastosowania dializy lub zakończona zgonem.

W celu zminimalizowania ryzyka działań niepożądanych dotyczących nerek należy brać pod uwagę następujące środki ostrożności.

§ Przed podaniem każdej dawki kwasu zoledronowego należy oznaczyć klirens kreatyniny.

§ Przemijające zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy może być większe u pacjentów z wcześniej rozpoznanymi zaburzeniami czynności nerek.

§ U pacjentów z grupy ryzyka należy rozważyć kontrolowanie stężenia kreatyniny w surowicy.

§ Jednoczesne stosowanie kwasu zoledronowego i innych produktów leczniczych, które mogą wpływać na czynność nerek, wymaga zachowania ostrożności (patrz punkt 4.5).

§ Przed podaniem kwasu zoledronowego należy odpowiednio nawodnić pacjentów, zwłaszcza w podeszłym wieku i otrzymujących leki moczopędne.

§ Pojedyncza dawka produktu Zoledronic acid Sandoz nie powinna być większa niż 5 mg, a infuzja powinna trwać co najmniej 15 minut (patrz punkt 4.2).

Przed rozpoczęciem stosowania produktu Zoledronic acid Sandoz trzeba leczyć odpowiednimi dawkami wapnia i witaminy D istniejącą wcześniej hipokalcemię (patrz punkt 4.3). Należy również skutecznie leczyć inne zaburzenia gospodarki mineralnej (tj. zmniejszona rezerwa przytarczyc, zaburzenia wchłaniania wapnia w jelicie). Lekarze powinni rozważyć obserwację kliniczną tych pacjentów.

Choroba Pageta kości charakteryzuje się zwiększoną przebudową kości. Ze względu na szybki początek działania kwasu zoledronowego na przebudowę kości może rozwinąć się przemijająca, czasami objawowa hipokalcemia, zwykle największa w ciągu pierwszych 10 dni od infuzji kwasu zoledronowego (patrz punkt 4.8).

Podczas leczenia produktem Zoledronic acid Sandoz zaleca się przyjmowanie odpowiednich dawek wapnia i witaminy D. Ponadto szczególnie zaleca się, aby pacjenci z chorobą Pageta otrzymywali odpowiednie suplementy wapnia (co najmniej 500 mg wapnia elementarnego) dwa razy na dobę przez co najmniej 10 dni po podaniu produktu Zoledronic acid Sandoz (patrz punkt 4.2). Należy poinformować pacjentów o objawach hipokalcemii i odpowiednio kontrolować ich stan kliniczny w okresie ryzyka. U pacjentów z chorobą Pageta zaleca się oznaczanie stężenia wapnia w surowicy przed podaniem infuzji produktu Zoledronic acid Sandoz.

U pacjentów otrzymujących bisfosfoniany, w tym kwas zoledronowy, niezbyt często opisywano ciężki i sporadycznie powodujący niesprawność ból kości, stawów i (lub) mięśni (patrz punkt 4,8).

Do stosowania we wskazaniach onkologicznych dostępne są inne produkty lecznicze zawierające jako substancję czynną kwas zoledronowy. Pacjenci leczeni takimi produktami leczniczymi nie powinni otrzymywać produktu Zoledronic acid Sandoz 5 mg/100 ml, roztwór do infuzji.

Martwica kości żuchwy

Martwicę kości żuchwy (ang. osteonecrosis of the jaw, ONJ) opisywano głównie u pacjentów z rozpoznaniem raka, u których schematy leczenia obejmowały bisfosfoniany, w tym kwas zoledronowy. U wielu z tych pacjentów stosowano również chemioterapię i kortykosteroidy. Większość opisanych przypadków związana była z chirurgicznymi zabiegami stomatologicznymi, takimi jak ekstrakcja zęba. U wielu pacjentów występowały objawy miejscowego zakażenia, włącznie z zapaleniem szpiku.

U pacjentów z występującymi jednocześnie czynnikami ryzyka (takimi jak rak, chemioterapia, leczenie kortykosteroidami, nieprawidłowa higiena jamy ustnej), przed rozpoczęciem leczenia bisfosfonianami należy rozważyć wykonanie badania stomatologicznego, uwzględniającego zasady prawidłowej profilaktyki stomatologicznej.

Jeśli to możliwe, w trakcie leczenia należy unikać u tych pacjentów inwazyjnego leczenia stomatologicznego. U pacjentów, u których stwierdzono martwicę kości żuchwy w trakcie leczenia bisfosfonianami, chirurgiczne zabiegi stomatologiczne mogą zaostrzyć przebieg choroby. Brak dostępnych danych, które wskazywałyby, czy przerwanie leczenia bisfosfonianami w razie konieczności wykonania zabiegu stomatologicznego zmniejsza ryzyko martwicy kości żuchwy. Lekarz powinien ustalić indywidualny plan leczenia każdego pacjenta w oparciu o ocenę stosunku potencjalnych korzyści do ryzyka terapii.

Nietypowe złamania kości udowej

Opisywano występowanie nietypowych złamań podkrętarzowych i trzonu kości udowej podczas leczenia bisfosfonianami, zwłaszcza u pacjentów leczonych długotrwale z powodu osteoporozy. Te poprzeczne lub krótkie skośne złamania mogą wystąpić w każdym miejscu wzdłuż całego trzonu kości udowej, od bezpośrednio poniżej krętarza mniejszego kości udowej do okolicy nadkłykciowej. Złamania takie występują w wyniku nieznacznego urazu lub nawet bez urazu, a niektórzy pacjenci odczuwają ból uda lub okolicy pachwinowej, często związany z cechami obrazowymi złamania zmęczeniowego, na tygodnie lub miesiące przed stwierdzeniem pełnego złamania kości udowej. Opisane złamania są często obustronne, dlatego u pacjentów leczonych bisfosfonianami, z utrzymującym się złamaniem trzonu kości udowej należy kontrolować stan kości przeciwstronnej. Opisywano również słabe gojenie się takich złamań. Jeśli podejrzewane jest atypowe złamanie kości udowej, należy rozważyć przerwanie leczenia bisfosfonianem na czas oceny stanu pacjenta, biorąc pod uwagę stosunek korzyści do ryzyka dla danego przypadku.

Pacjentom otrzymującym bisfosfonian należy zalecić zgłaszanie każdego przypadku bólu w obrębie uda, biodra lub pachwiny, a u każdego pacjenta z takimi objawami należy sprawdzić, czy nie nastąpiło niepełne złamanie kości udowej.

Substancja pomocnicza o znanym działaniu

Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na dawkę, co oznacza, że praktycznie nie zawiera sodu.