VINBLASTIN

Każda fiolka zawiera 5 mg winblastyny siarczanu ( Vinblastini sulfas)

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Podanie dokanałowe winblastyny jest ściśle przeciwwskazane i należy go unikać. W razie przypadkowego podania drogą dokanałową.

Stosowanie winblastyny jest przeciwwskazane u pacjentów z leukocytopenią, o ile nie jest ona związana z chorobą podstawową. Należy również opóźniać leczenie winblastyną w przypadku istotnych zakażeń bakteryjnych, wirusowych lub grzybiczych, które, w ocenie lekarza prowadzącego, mogą spowodować zagrożenie dla pacjenta podczas lub po zastosowaniu chemioterapii. Przed rozpoczęciem lub w trakcie stosowania winblastyny , tego typu zakażenia należy kontrolować przy pomocy środków antyseptycznych, antybiotyków, leków przeciwwirusowych lub przeciwgrzybiczych, w zależności od rodzaju zakażenia.

Pacjentom leczonym winblastyną nie należy podawać żywych szczepionek.

Dawkowanie

Należy zachować szczególną ostrożność podczas ustalania indywidualnej dawki w zależności od stanu klinicznego pacjenta, wskazań terapeutycznych i liczby leukocytów.

Dorośli:

Dawka początkowa:

Wstrzyknięcia dożylne raz w tygodniu, począwszy od dawki 0,1 mg/kg masy ciała (lub 3,7 mg/m ² powierzchni ciała); dawkę stopniowo zwiększa się o 0,05 mg/kg masy ciała (lub 1,8 do 1,9 mg/m ² powierzchni ciała) do maksymalnej dawki tygodniowej 0,5 mg/kg masy ciała (lub 18,5 mg/m ² powierzchni ciała). Dawki nie należy dalej zwiększać, jeśli liczba leukocytów zmniejszy się do 3000/mm³ .

Dawka podtrzymująca:

Dawka mniejsza o 0,05 mg/kg mc . od maksymalnej dawki tygodniowej podawana co 7 do 14 dni lub alternatywnie dawka 10 mg podawana raz lub dwa razy w miesiącu, aż do uzyskania remisji.

Dzieci i młodzież:

Dawka początkowa:

Wstrzyknięcia dożylne raz w tygodniu, począwszy od dawki 2,5 mg/m ² powierzchni ciała, dawkę należy stopniowo zwiększać o 1,25 mg/m ² powierzchni ciała co tydzień aż do uzyskania maksymalnej dawki tygodniowej 7,5 mg/m ² powierzchni ciała. Dawki nie należy dalej zwiększać, jeśli liczba leukocytów zmniejszy się do 3000/mm ² .

Dawka podtrzymująca:

Dawka mniejsza o 1,25 mg/m ² od maksymalnej dawki tygodniowej, podawana co 7 do 14 dni.

Modyfikacja dawkowania w przypadku zahamowania aktywności szpiku kostnego

Modyfikacja dawki powinna być prowadzona w oparciu o ścisłą kontrolę liczby leukocytów i stanu klinicznego pacjenta zgodnie z aktualnymi zaleceniami specjalistycznych schematów i protokołów hematologicznych.

Zaburzenia czynności wątroby

W przypadku stwierdzenia zwiększenia aktywności enzymów wątrobowych w dniu podania winblastyny , konieczne jest zmniejszenie dawki winblastyny o 50% jeśli stężenie bilirubiny jest zwiększone do wartości < 50 µmol/l. W przypadku stężenia bilirubiny wynoszącego > 50 µmol/l, dawka winblastyny powinna wynosić 25%.

Zaburzenia czynności nerek

Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z upośledzoną czynnością nerek.

Leczenie skojarzone

W przypadku schematów leczenia skojarzonego, dawki i częstość podawania mogą się różnić od opisanych powyżej dawek standardowych. Zaleca się stosowanie dawek i częstości podawania zalecanych przez specjalistyczne schematy chemioterapii.

Sposób podawania

Produkt leczniczy przeznaczony wyłącznie do podawania dożylnego (podczas podawania produktu leczniczego należy zachować szczególną ostrożność w celu uniknięcia podania poza żyłę). Podanie dokanałowe oraz dooponowe może prowadzić do zgonu!

Produkt leczniczy stosowany wyłącznie w lecznictwie zamkniętym.

Kontrola stanu pacjentów leczonych winblastyną powinna być wykonywana przez lekarza specjalistę z doświadczeniem w prowadzeniu onkologicznej chemioterapii.

Jeśli po podaniu dawki winblastyny wystąpi leukocytopenia z liczbą leukocytów mniejszą niż 2000/mm ³ , należy uważnie monitorować pacjenta do czasu zwiększenia ilości leukocytów do wartości prawidłowych. Po leczeniu winblastyną, najmniejsza wartość liczby granulocytów może wystąpić po 5-10 dniach od podania ostatniej dawki. Powrót do prawidłowej ilości granulocytów jest później stosunkowo szybki i zwykle kończy się po upływie kolejnych 7 do 14 dni. Pacjenci z owrzodzeniami, wyniszczeni lub w podeszłym wieku są bardziej wrażliwi na skutki lekocytopenii wywołanej przez winblastynę. Z tego powodu stosowanie winblastyny u tych pacjentów wymaga dużej ostrożności.

Należy regularnie monitorować wartość hemoglobiny oraz hematokrytu, ilość płytek krwi, skład jakościowy i ilościowy leukocytów, SGPT i SGOT , stężenie bilirubiny w surowicy oraz stężenie LDH.

Należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego lub wcześniejszego podawania cytostatyków lub zastosowania radioterapii podczas stosowania u pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów z leukocytopenią, małopłytkowością lub upośledzoną czynnością wątroby.

Należy regularnie kontrolować liczbę leukocytów podczas leczenia winblastyną. Jeśli liczba leukocytów podczas leczenia spadnie poniżej 3000/mm ³ , należy przerwać podawanie winblastyny i profilaktyczne podać antybiotyki. Ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia leukocytopenii i małopłytkowości, bardziej dokładna obserwacja pacjentów jest konieczna u pacjentów, u których wcześniejsze leczenie lub choroba spowodowały zahamowanie czynności szpiku kostnego. Chociaż liczba płytek krwi nie jest zwykle w znaczący sposób zmniejszona przez leczenie winblastyną, pacjenci, u których czynność szpiku została w ostatnim czasie upośledzona za sprawą radioterapii lub innych leków onkolitycznych , mogą wykazywać objawy małopłytkowości (mniej niż 150 000 płytek/mm ³ ). W przypadku, gdy w ostatnim okresie nie stosowano inego rodzaju chemioterapii lub radioterapii, rzadko stwierdza się zmniejszenie liczby płytek krwi poniżej wartości 150 000/mm ³ ., nawet w przypadkach, gdy winblastyna powodowała znaczną granulocytopenię. Z reguły szybka poprawa stanu pacjentów z małopłytkowością następuje w ciągu kilku dni. Wpływ winblastyny na liczbę czerwonych krwinek i na poziom hemoglobiny jest zwykle nieistotny w przypadku gdy inne leki nie pogarszają tego obrazu.

Zaburzenia czynności wątroby

Zaburzenia czynności wątroby mogą prowadzić do zwiększenia stężenia winblastyny oraz jej okresu półtrwania w osoczu, a w następstwie mogą zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.

Neurotoksyczność

W przypadku wystąpienia objawów neurotoksyczności (np. hiporefleksja , parestezja, hipotonia i (lub) osłabienie ruchowe), leczenie należy przerwać.

Działanie neurotoksyczne winblastyny może być addytywne z działaniem innych leków neurotoksycznych lub może być nasilone przez radioterapię kręgosłupa i chorobę neurologiczną.

Powikłania układu pokarmowego

Konieczne może być profilaktyczne podawanie środków przeczyszczających lub stosowanie lewatywy w celu zapewnienia prawidłowej czynności jelit (ze względu na ryzyko niedrożności porażennej jelit).

Powikłania sercowo-naczyniowe

Ze względu na działanie kardiotoksyczne , winblastynę należy podawać ostrożnie u pacjentów z chorobami niedokrwiennymi serca.

Produkt leczniczy Vinblastin -Richter może powodować powstanie nefropatii moczanowej i dlatego należy wykonywać następujące czynności: regularnie oznaczać stężenie kwasu moczowego w surowicy, dostarczać odpowiednią ilość płynów konieczną do zapewnienia prawidłowego przesączania kłębuszkowego oraz kontrolować objętość oddawanego moczu (może wystąpić zastój moczu spowodowany atonią pęcherza moczowego) i w razie konieczności zastosować odpowiednią diurezę. Zaleca się także stosowanie inhibitorów oksydazy ksantynowej (np. allopurynol).

Hiponatremia

Jeżeli wystąpi hiponatremia lub zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego ( SIADH ), należy czasowo przerwać leczenie winblastyną, zmniejszyć podaż płynów i w razie konieczności podać lek moczopędny.

Ciąża

Kobiety w wieku rozrodczym nie powinny zachodzić w ciążę podczas leczenia produktem leczniczym Vinblastin -Richter. Zaleca się stosowanie niehormonalnych metod antykoncepcyjnych podczas podawania produktu leczniczego.

Antykoncepcję należy stosować zarówno przez mężczyzn, jak i przez kobiety podczas całego okresu leczenia oraz przez 6 miesięcy po odstawieniu leczenia.

Nadwrażliwość na światło

Podczas leczenia winblastyną należy unikać ekspozycji na intensywne swiatło słoneczne.

Trudności z podawaniem produktu leczniczego

Jeśli ilości równe wielokrotności dawek tygodniowych – choć podzielone – podaje się przez długi okres czasu, mogą wystąpić drgawki, ciężkie i trwałe uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego, a nawet zgon.

Przed wstrzyknięciem produktu leczniczego należy upewnić się, czy igła jest odpowiednio umiejscowiona w żyle. Podanie poza naczynie może spowodować miejscowy ból i martwicę. W takim przypadku należy natychmiast przerwać podawanie produktu leczniczego, a pozostałą porcję podać do innej żyły. Podanie podskórne hialuronidazy w miejsce wynaczynienia może złagodzić dolegliwości.

Należy starać się, aby nie dopuścić do kontaktu winblastyny z oczami. W przypadku kontaktu z oczami, należy je natychmiast przemyć dużą ilością wody, aby zapobiec ćieżkiemu podrażnieniu i owrzodzeniu rogówki. W przypadku utrzymywania się podrażnienia oka, pacjenci powinni skonsultować się z okulistą.

W razie przypadkowego kontaktu ze skórą, należy przemyć ją obficie wodą, następnie umyć wodą z dodatkiem delikatnego mydła i dokładnie opłukać.

Podanie dokanałowe winblastyny skutkuje śmiertelnym działaniem neurotoksycznym

Na podstawie danych dotyczących postępowania u pacjentów, którzy przeżyli (bardzo mała liczba pacjentów), udawało się uniknąć zagrażającemu życiu porażeniu i w konsekwencji śmierci, lecz skutkowało to wyniszczającymi konsekwencjami neurologicznymi, z ograniczoną poprawą w późniejszym okresie.

Jeśli winblastyna zostanie przypadkowo podana dokanałowo, zaleca się następujące leczenie, które należy rozpocząć natychmiast po wykonaniu wstrzyknięcia:

Usunięcie tak dużej ilości płynu mózgowo-rdzeniowego, jak jest to możliwe biorąc pod uwagę bezpieczeństwo pacjenta, Przemywanie przestrzeni podpajęczynówkowej za pomocą roztworu Ringera z dodatkiem mleczanu poprzez ciągły wlew o szybkości 150 ml/h przez komorę mózgu oraz usunięcie przez wkłucie lędźwiowe, aż do chwili, gdy będzie dostępne świeże osocze.  Świeże mrożone osocze w ilości 25 ml, rozpuszczone w 1 litrze roztworu Ringera z dodatkiem mleczanu, należy podać za pomocą wlewu przez cewnik umieszczony w komorze mózgu z szybkością 75 ml na godzinę. Płyn należy ponownie usunać przez wkłucie lędźwiowe. Szybkość wlewu należy dostosować w taki sposób, aby zapewnić stężenie białek w płynie rdzeniowym o wartości 150 mg/dl. Postępowanie od punktu 3. należy powtórzyć przy pomocy 1 litra rozcieńczonego świeżego mrożonego osocza. Należy podać kwas glutaminowy w ilości 10 g drogą dożylną w okresie 24 godzin, a następnie w dawce 500 mg trzy razy na dobę, drogą doustną przez 1 miesiąc lub do czasu stabilizacji dysfunkcji neurologicznych. Rola kwasu glutaminowego w leczeniu nie jest jasna. Jego podanie może nie być niezbędne.

Należy podać dożylnie kwas folinowy jako wstrzyknięcie 100 mg, a następnie w postaci wlewu z szybkością 25 mg/h przez 24 godziny, a w późniejszym okresie jako wstrzyknięcia w dawce 25 mg co 6 godzin przez 1 tydzień.

Należy podać pirydoksynę w dawce 50 mg co 8 godzin jako wlew dożylny przez 30 minut. Rola powyższych substancji w zmniejszeniu działania neurotoksycznego nie jest jasna.

Kontrola stanu pacjentów leczonych winblastyną powinna być wykonywana przez lekarza specjalistę z doświadczeniem w prowadzeniu onkologicznej chemioterapii.

Jeśli po podaniu dawki winblastyny wystąpi leukocytopenia z liczbą leukocytów mniejszą niż 2000/mm ³ , należy uważnie monitorować pacjenta do czasu zwiększenia ilości leukocytów do wartości prawidłowych. Po leczeniu winblastyną, najmniejsza wartość liczby granulocytów może wystąpić po 5-10 dniach od podania ostatniej dawki. Powrót do prawidłowej ilości granulocytów jest później stosunkowo szybki i zwykle kończy się po upływie kolejnych 7 do 14 dni. Pacjenci z owrzodzeniami, wyniszczeni lub w podeszłym wieku są bardziej wrażliwi na skutki lekocytopenii wywołanej przez winblastynę. Z tego powodu stosowanie winblastyny u tych pacjentów wymaga dużej ostrożności.

Należy regularnie monitorować wartość hemoglobiny oraz hematokrytu, ilość płytek krwi, skład jakościowy i ilościowy leukocytów, SGPT i SGOT , stężenie bilirubiny w surowicy oraz stężenie LDH.

Należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego lub wcześniejszego podawania cytostatyków lub zastosowania radioterapii podczas stosowania u pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów z leukocytopenią, małopłytkowością lub upośledzoną czynnością wątroby.

Należy regularnie kontrolować liczbę leukocytów podczas leczenia winblastyną. Jeśli liczba leukocytów podczas leczenia spadnie poniżej 3000/mm ³ , należy przerwać podawanie winblastyny i profilaktyczne podać antybiotyki. Ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia leukocytopenii i małopłytkowości, bardziej dokładna obserwacja pacjentów jest konieczna u pacjentów, u których wcześniejsze leczenie lub choroba spowodowały zahamowanie czynności szpiku kostnego. Chociaż liczba płytek krwi nie jest zwykle w znaczący sposób zmniejszona przez leczenie winblastyną, pacjenci, u których czynność szpiku została w ostatnim czasie upośledzona za sprawą radioterapii lub innych leków onkolitycznych , mogą wykazywać objawy małopłytkowości (mniej niż 150 000 płytek/mm ³ ). W przypadku, gdy w ostatnim okresie nie stosowano inego rodzaju chemioterapii lub radioterapii, rzadko stwierdza się zmniejszenie liczby płytek krwi poniżej wartości 150 000/mm ³ ., nawet w przypadkach, gdy winblastyna powodowała znaczną granulocytopenię. Z reguły szybka poprawa stanu pacjentów z małopłytkowością następuje w ciągu kilku dni. Wpływ winblastyny na liczbę czerwonych krwinek i na poziom hemoglobiny jest zwykle nieistotny w przypadku gdy inne leki nie pogarszają tego obrazu.

Zaburzenia czynności wątroby

Zaburzenia czynności wątroby mogą prowadzić do zwiększenia stężenia winblastyny oraz jej okresu półtrwania w osoczu, a w następstwie mogą zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.

Neurotoksyczność

W przypadku wystąpienia objawów neurotoksyczności (np. hiporefleksja , parestezja, hipotonia i (lub) osłabienie ruchowe), leczenie należy przerwać.

Działanie neurotoksyczne winblastyny może być addytywne z działaniem innych leków neurotoksycznych lub może być nasilone przez radioterapię kręgosłupa i chorobę neurologiczną.

Powikłania układu pokarmowego

Konieczne może być profilaktyczne podawanie środków przeczyszczających lub stosowanie lewatywy w celu zapewnienia prawidłowej czynności jelit (ze względu na ryzyko niedrożności porażennej jelit).

Powikłania sercowo-naczyniowe

Ze względu na działanie kardiotoksyczne , winblastynę należy podawać ostrożnie u pacjentów z chorobami niedokrwiennymi serca.

Produkt leczniczy Vinblastin -Richter może powodować powstanie nefropatii moczanowej i dlatego należy wykonywać następujące czynności: regularnie oznaczać stężenie kwasu moczowego w surowicy, dostarczać odpowiednią ilość płynów konieczną do zapewnienia prawidłowego przesączania kłębuszkowego oraz kontrolować objętość oddawanego moczu (może wystąpić zastój moczu spowodowany atonią pęcherza moczowego) i w razie konieczności zastosować odpowiednią diurezę. Zaleca się także stosowanie inhibitorów oksydazy ksantynowej (np. allopurynol).

Hiponatremia

Jeżeli wystąpi hiponatremia lub zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego ( SIADH ), należy czasowo przerwać leczenie winblastyną, zmniejszyć podaż płynów i w razie konieczności podać lek moczopędny.

Ciąża

Kobiety w wieku rozrodczym nie powinny zachodzić w ciążę podczas leczenia produktem leczniczym Vinblastin -Richter. Zaleca się stosowanie niehormonalnych metod antykoncepcyjnych podczas podawania produktu leczniczego.

Antykoncepcję należy stosować zarówno przez mężczyzn, jak i przez kobiety podczas całego okresu leczenia oraz przez 6 miesięcy po odstawieniu leczenia.

Nadwrażliwość na światło

Podczas leczenia winblastyną należy unikać ekspozycji na intensywne swiatło słoneczne.

Trudności z podawaniem produktu leczniczego

Jeśli ilości równe wielokrotności dawek tygodniowych – choć podzielone – podaje się przez długi okres czasu, mogą wystąpić drgawki, ciężkie i trwałe uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego, a nawet zgon.

Przed wstrzyknięciem produktu leczniczego należy upewnić się, czy igła jest odpowiednio umiejscowiona w żyle. Podanie poza naczynie może spowodować miejscowy ból i martwicę. W takim przypadku należy natychmiast przerwać podawanie produktu leczniczego, a pozostałą porcję podać do innej żyły. Podanie podskórne hialuronidazy w miejsce wynaczynienia może złagodzić dolegliwości.

Należy starać się, aby nie dopuścić do kontaktu winblastyny z oczami. W przypadku kontaktu z oczami, należy je natychmiast przemyć dużą ilością wody, aby zapobiec ćieżkiemu podrażnieniu i owrzodzeniu rogówki. W przypadku utrzymywania się podrażnienia oka, pacjenci powinni skonsultować się z okulistą.

W razie przypadkowego kontaktu ze skórą, należy przemyć ją obficie wodą, następnie umyć wodą z dodatkiem delikatnego mydła i dokładnie opłukać.

Podanie dokanałowe winblastyny skutkuje śmiertelnym działaniem neurotoksycznym

Na podstawie danych dotyczących postępowania u pacjentów, którzy przeżyli (bardzo mała liczba pacjentów), udawało się uniknąć zagrażającemu życiu porażeniu i w konsekwencji śmierci, lecz skutkowało to wyniszczającymi konsekwencjami neurologicznymi, z ograniczoną poprawą w późniejszym okresie.

Jeśli winblastyna zostanie przypadkowo podana dokanałowo, zaleca się następujące leczenie, które należy rozpocząć natychmiast po wykonaniu wstrzyknięcia:

Usunięcie tak dużej ilości płynu mózgowo-rdzeniowego, jak jest to możliwe biorąc pod uwagę bezpieczeństwo pacjenta, Przemywanie przestrzeni podpajęczynówkowej za pomocą roztworu Ringera z dodatkiem mleczanu poprzez ciągły wlew o szybkości 150 ml/h przez komorę mózgu oraz usunięcie przez wkłucie lędźwiowe, aż do chwili, gdy będzie dostępne świeże osocze.  Świeże mrożone osocze w ilości 25 ml, rozpuszczone w 1 litrze roztworu Ringera z dodatkiem mleczanu, należy podać za pomocą wlewu przez cewnik umieszczony w komorze mózgu z szybkością 75 ml na godzinę. Płyn należy ponownie usunać przez wkłucie lędźwiowe. Szybkość wlewu należy dostosować w taki sposób, aby zapewnić stężenie białek w płynie rdzeniowym o wartości 150 mg/dl. Postępowanie od punktu 3. należy powtórzyć przy pomocy 1 litra rozcieńczonego świeżego mrożonego osocza. Należy podać kwas glutaminowy w ilości 10 g drogą dożylną w okresie 24 godzin, a następnie w dawce 500 mg trzy razy na dobę, drogą doustną przez 1 miesiąc lub do czasu stabilizacji dysfunkcji neurologicznych. Rola kwasu glutaminowego w leczeniu nie jest jasna. Jego podanie może nie być niezbędne.

Należy podać dożylnie kwas folinowy jako wstrzyknięcie 100 mg, a następnie w postaci wlewu z szybkością 25 mg/h przez 24 godziny, a w późniejszym okresie jako wstrzyknięcia w dawce 25 mg co 6 godzin przez 1 tydzień.

Należy podać pirydoksynę w dawce 50 mg co 8 godzin jako wlew dożylny przez 30 minut. Rola powyższych substancji w zmniejszeniu działania neurotoksycznego nie jest jasna.