Tuxedon tabletki powlekane | 75 mg | 84 tabl.

Każda tabletka powlekana zawiera 75 mg klopidogrelu (w postaci klopidogrelu bezylanu).

Substancja pomocnicza: laktoza jednowodna 2,80 mg.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

· Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

· Ciężkie zaburzenie czynności wątroby.

· Czynne patologiczne krwawienie, takie jak krwotok z wrzodu trawiennego lub krwotok wewnątrzczaszkowy.

Bezpieczeństwo stosowania klopidogrelu oceniane było u ponad 42 000 pacjentów uczestniczących w badaniach klinicznych, w tym u ponad 9 000 pacjentów leczonych przez 1 rok lub dłużej.

Poniżej przedstawiono klinicznie istotne działania niepożądane obserwowane w badaniach CAPRIE, CURE, CLARITY i COMMIT. W badaniu CAPRIE, ogólnie tolerancja klopidogrelu podawanego w dawce 75 mg/dobę była podobna do tolerancji ASA stosowanego w dawce 325 mg/dobę, niezależnie od wieku, płci i rasy. Oprócz danych z badań klinicznych, działania niepożądane zgłaszane są spontanicznie.

Krwawienie jest najczęstszą reakcją, zgłaszaną zarówno w badaniach klinicznych, jaki i po wprowadzeniu do obrotu, gdzie było przeważnie zgłaszane podczas pierwszego miesiąca leczenia.

W badaniu CAPRIE, u pacjentów leczonych albo klopidogrelem albo ASA, całkowita częstość występowania jakiegokolwiek krwawienia wynosiła 9,3%. Częstość występowania ciężkich przypadków w grupie klopidogrelu i w grupie ASA była podobna.

W badaniu CURE nie obserwowano większej ilości dużych krwawień po leczeniu klopidogrelem plus ASA w ciągu 7 dni po zabiegu pomostowania aortalno-wieńcowego u tych pacjentów, u których zaprzestano leczenia ponad pięć dni przed operacją. U pacjentów, u których utrzymano leczenie podczas pięciu dni przed pomostowaniem, częstość występowania dużych krwawień wynosiła 9,6% w grupie klopidogrel plus ASA i 6,3% w grupie placebo plus ASA.

W badaniu CLARITY wystąpiło ogólne zwiększenie ilości krwawień w grupie leczonej klopidogrelem plus ASA w porównaniu do grupy otrzymującej placebo plus ASA. Częstość występowania dużych krwawień była podobna w obu grupach. Dotyczyło to wszystkich podgrup pacjentów zdefiniowanych według cech opisanych przy włączaniu do badania oraz według rodzaju leczenia fibrynolitycznego lub stosowanej heparyny.

W badaniu COMMIT ogólny odsetek dużych krwawień pozamózgowych oraz krwawień mózgowych był niski i podobny w obu grupach.

Działania niepożądane, które wystąpiły podczas badań klinicznych, lub były zgłoszone spontanicznie, przedstawiono w tabeli poniżej. Częstość ich występowania zdefiniowano stosując następującą konwencję: często (≥ 1/100 do < 1/10); niezbyt często (≥ 1/1000 do < 1/100); rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1000); bardzo rzadko (< 1/10 000). W obrębie każdej grupy układów i narządów objawy niepożądane są wymienione począwszy od najcięższych.

Dawkowanie

· Dorośli i pacjenci w podeszłym wieku

Klopidogrel należy podawać w pojedynczej dawce 75 mg na dobę.

U pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym:

- Bez uniesienia odcinka ST (niestabilna dławica piersiowa lub zawał mięśnia sercowego bez załamka Q): leczenie klopidogrelem należy rozpocząć od pojedynczej dawki nasycającej wynoszącej 300 mg, a następnie kontynuować je stosując dawkę 75 mg raz na dobę (z kwasem acetylosalicylowym (ASA) 75 mg do 325 mg na dobę). Ponieważ większe dawki ASA były związane z większym ryzykiem krwawienia, zaleca się, by dawka ASA nie była większa niż 100 mg. Optymalny czas trwania leczenia nie został ustalony. Dane z badań klinicznych uzasadniają stosowanie przez okres do 12 miesięcy, a maksymalną korzyść z leczenia obserwowano po 3 miesiącach (patrz punkt 5.1).

- Z ostrym zawałem mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST: leczenie klopidogrelem należy rozpocząć od dawki nasycającej 300 mg, a następnie podawać dawkę 75 mg raz na dobę w skojarzeniu z ASA i lekami trombolitycznymi lub bez leków trombolitycznych. U pacjentów w wieku powyżej 75 lat leczenie klopidogrelem należy rozpocząć bez podawania dawki nasycającej. Leczenie skojarzone należy rozpocząć możliwie najszybciej po wystąpieniu objawów i kontynuować przez co najmniej 4 tygodnie. Nie badano korzyści z jednoczesnego stosowania klopidogrelu i ASA w okresie powyżej 4 tygodni w tym modelu leczenia (patrz punkt 5.1).

W przypadku pominięcia dawki:

- Jeżeli od czasu, w którym powinna być przyjęta normalna, zaplanowana dawka upłynęło mniej niż 12 godzin: pominiętą dawkę pacjent powinien przyjąć niezwłocznie, a kolejną dawkę o wyznaczonej porze, zgodnie z dotychczasowym schematem dawkowania.

- Jeżeli od określonego powyżej czasu upłynęło więcej niż 12 godzin: pacjent powinien przyjąć kolejną dawkę o wyznaczonej porze, zgodnie z dotychczasowym dawkowaniem; nie powinien stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

· Dzieci i młodzież

Nie ustalono dotychczas bezpieczeństwa stosowania i skuteczności klopidogrelu u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat.

· Zaburzenie czynności nerek

Doświadczenie terapeutyczne u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek jest ograniczone (patrz punkt 4.4).

· Zaburzenie czynności wątroby

Doświadczenie terapeutyczne u pacjentów z umiarkowanie nasilonymi chorobami wątroby, którzy mogą mieć skłonność do krwawień, jest ograniczone (patrz punkt 4.4).

Sposób podawania

Do podawania doustnego.

Można przyjmować z posiłkiem lub bez.

Krwawienia i zaburzenia hematologiczne

Z powodu ryzyka krwawienia i hematologicznych działań niepożądanych, w każdym przypadku, gdy podczas leczenia wystąpią objawy kliniczne sugerujące wystąpienie krwawienia, należy niezwłocznie rozważyć oznaczenie morfologii krwi i (lub) inne odpowiednie badania (patrz punkt 4.8). Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpłytkowych, należy zachować ostrożność stosując klopidogrel u pacjentów, którzy mogą być obciążeni ryzykiem wystąpienia nasilonego krwawienia z powodu urazu, zabiegu chirurgicznego lub innych stanów patologicznych, jak również u pacjentów otrzymujących ASA, heparynę, inhibitory glikoproteiny IIb/IIIa lub niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), w tym inhibitory COX-2. Pacjentów należy dokładnie obserwować pod kątem występowania wszelkich objawów krwawienia (w tym krwawienia utajonego), zwłaszcza podczas pierwszych tygodni leczenia i (lub) po inwazyjnych zabiegach kardiologicznych czy zabiegach chirurgicznych. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania klopidogrelu i doustnych leków przeciwzakrzepowych, ponieważ może ono zwiększać intensywność krwawień (patrz punkt 4.5).

Jeśli u pacjenta ma być przeprowadzony planowy zabieg chirurgiczny i działanie przeciwpłytkowe jest tymczasowo niepożądane, należy przerwać leczenie klopidogrelem na 7 dni przed zabiegiem. Przed zaplanowaniem jakiegokolwiek zabiegu chirurgicznego i przed zastosowaniem każdego nowego produktu leczniczego pacjenci powinni informować lekarzy i lekarzy dentystów o przyjmowaniu klopidogrelu. Klopidogrel wydłuża czas krwawienia i powinien być stosowany ostrożnie u pacjentów ze zmianami chorobowymi usposabiającymi do krwawień (zwłaszcza z przewodu pokarmowego i wewnątrzgałkowych).

Pacjentów należy poinformować, że podczas leczenia klopidogrelem (w monoterapii lub w skojarzeniu z ASA) zatrzymanie krwawienia może trwać dłużej, niż zazwyczaj oraz, że powinni informować lekarza o każdym nietypowym krwawieniu (ze względu na miejsce oraz czas trwania).

Zakrzepowa plamica małopłytkowa

Bardzo rzadko zgłaszano występowanie zakrzepowej plamicy małopłytkowej (ang. thrombotic thrombocytopenic purpura - TTP) po podaniu klopidogrelu, czasami po krótkiej ekspozycji. Charakteryzuje się ona występowaniem trombocytopenii i mikroangiopatycznej niedokrwistości hemolitycznej, z towarzyszącymi zmianami neurologicznymi, zaburzeniami czynności nerek lub z gorączką. TTP jest stanem potencjalnie zagrażającym życiu, wymagającym natychmiastowego leczenia, włącznie z plazmaferezą.

Niedawno przebyty udar niedokrwienny

Ze względu na brak danych, klopidogrel nie może być zalecany w trakcie pierwszych 7 dni po ostrym udarze niedokrwiennym.

Cytochrom P450 2C19 (CYP2C19)

Farmakogenetyka: U pacjentów o słabym metabolizmie przy udziale izoenzymu CYP2C19, po podaniu klopidogrelu w zalecanej dawce powstaje mniejsza ilość aktywnego metabolitu tego związku, a jego działanie na płytki krwi jest słabsze. Dostępne są badania pozwalające określić, jaki rodzaj genotypu, związanego z aktywnością CYP2C19, występuje u danego pacjenta.

Ponieważ klopidogrel jest metabolizowany do aktywnego metabolitu częściowo przy udziale CYP2C19, po podaniu leków hamujących aktywność tego enzymu spodziewane jest zmniejszenie stężenia aktywnego metabolitu klopidogrelu. Nie jest pewne, jak istotna z klinicznego punktu widzenia jest ta interakcja. Należy unikać jednoczesnego stosowania silnych i średnio silnych inhibitorów CYP2C19 (patrz punkt 4.5, gdzie znajduje się lista inhibitorów CYP2C19, oraz punkt 5.2).

Zaburzenie czynności nerek

Doświadczenie terapeutyczne dotyczące stosowania klopidogrelu u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek jest ograniczone. Dlatego klopidogrel należy stosować ostrożnie u takich pacjentów (patrz punkt 4.2).

Zaburzenie czynności wątroby

Doświadczenie dotyczące stosowania klopidogrelu u pacjentów z umiarkowanie nasilonymi chorobami wątroby, mogących mieć skłonności do krwawień, jest ograniczone. Dlatego klopidogrel należy stosować ostrożnie w tej populacji (patrz punkt 4.2).

Substancje pomocnicze

Tuxedon zawiera laktozę jednowodną. Nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Krwawienia i zaburzenia hematologiczne

Z powodu ryzyka krwawienia i hematologicznych działań niepożądanych, w każdym przypadku, gdy podczas leczenia wystąpią objawy kliniczne sugerujące wystąpienie krwawienia, należy niezwłocznie rozważyć oznaczenie morfologii krwi i (lub) inne odpowiednie badania (patrz punkt 4.8). Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpłytkowych, należy zachować ostrożność stosując klopidogrel u pacjentów, którzy mogą być obciążeni ryzykiem wystąpienia nasilonego krwawienia z powodu urazu, zabiegu chirurgicznego lub innych stanów patologicznych, jak również u pacjentów otrzymujących ASA, heparynę, inhibitory glikoproteiny IIb/IIIa lub niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), w tym inhibitory COX-2. Pacjentów należy dokładnie obserwować pod kątem występowania wszelkich objawów krwawienia (w tym krwawienia utajonego), zwłaszcza podczas pierwszych tygodni leczenia i (lub) po inwazyjnych zabiegach kardiologicznych czy zabiegach chirurgicznych. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania klopidogrelu i doustnych leków przeciwzakrzepowych, ponieważ może ono zwiększać intensywność krwawień (patrz punkt 4.5).

Jeśli u pacjenta ma być przeprowadzony planowy zabieg chirurgiczny i działanie przeciwpłytkowe jest tymczasowo niepożądane, należy przerwać leczenie klopidogrelem na 7 dni przed zabiegiem. Przed zaplanowaniem jakiegokolwiek zabiegu chirurgicznego i przed zastosowaniem każdego nowego produktu leczniczego pacjenci powinni informować lekarzy i lekarzy dentystów o przyjmowaniu klopidogrelu. Klopidogrel wydłuża czas krwawienia i powinien być stosowany ostrożnie u pacjentów ze zmianami chorobowymi usposabiającymi do krwawień (zwłaszcza z przewodu pokarmowego i wewnątrzgałkowych).

Pacjentów należy poinformować, że podczas leczenia klopidogrelem (w monoterapii lub w skojarzeniu z ASA) zatrzymanie krwawienia może trwać dłużej, niż zazwyczaj oraz, że powinni informować lekarza o każdym nietypowym krwawieniu (ze względu na miejsce oraz czas trwania).

Zakrzepowa plamica małopłytkowa

Bardzo rzadko zgłaszano występowanie zakrzepowej plamicy małopłytkowej (ang. thrombotic thrombocytopenic purpura - TTP) po podaniu klopidogrelu, czasami po krótkiej ekspozycji. Charakteryzuje się ona występowaniem trombocytopenii i mikroangiopatycznej niedokrwistości hemolitycznej, z towarzyszącymi zmianami neurologicznymi, zaburzeniami czynności nerek lub z gorączką. TTP jest stanem potencjalnie zagrażającym życiu, wymagającym natychmiastowego leczenia, włącznie z plazmaferezą.

Niedawno przebyty udar niedokrwienny

Ze względu na brak danych, klopidogrel nie może być zalecany w trakcie pierwszych 7 dni po ostrym udarze niedokrwiennym.

Cytochrom P450 2C19 (CYP2C19)

Farmakogenetyka: U pacjentów o słabym metabolizmie przy udziale izoenzymu CYP2C19, po podaniu klopidogrelu w zalecanej dawce powstaje mniejsza ilość aktywnego metabolitu tego związku, a jego działanie na płytki krwi jest słabsze. Dostępne są badania pozwalające określić, jaki rodzaj genotypu, związanego z aktywnością CYP2C19, występuje u danego pacjenta.

Ponieważ klopidogrel jest metabolizowany do aktywnego metabolitu częściowo przy udziale CYP2C19, po podaniu leków hamujących aktywność tego enzymu spodziewane jest zmniejszenie stężenia aktywnego metabolitu klopidogrelu. Nie jest pewne, jak istotna z klinicznego punktu widzenia jest ta interakcja. Należy unikać jednoczesnego stosowania silnych i średnio silnych inhibitorów CYP2C19 (patrz punkt 4.5, gdzie znajduje się lista inhibitorów CYP2C19, oraz punkt 5.2).

Zaburzenie czynności nerek

Doświadczenie terapeutyczne dotyczące stosowania klopidogrelu u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek jest ograniczone. Dlatego klopidogrel należy stosować ostrożnie u takich pacjentów (patrz punkt 4.2).

Zaburzenie czynności wątroby

Doświadczenie dotyczące stosowania klopidogrelu u pacjentów z umiarkowanie nasilonymi chorobami wątroby, mogących mieć skłonności do krwawień, jest ograniczone. Dlatego klopidogrel należy stosować ostrożnie w tej populacji (patrz punkt 4.2).

Substancje pomocnicze

Tuxedon zawiera laktozę jednowodną. Nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.