Symibace tabletki powlekane | 500 mcg | 30 tabl.

Jedna tabletka powlekana zawiera 0,5 mg cylazaprylu (w postaci cylazaprylu jednowodnego). Substancja pomocnicza: jedna tabletka powlekana zawiera 61,000 mg laktozy jednowodnej.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

§ nadwrażliwość na cylazapryl, którąkolwiek substancję pomocniczą lub na jakikolwiek inny inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę (ACE)

§ dziedziczny lub idiopatyczny obrzęk naczynioruchowy

§ obrzęk naczynioruchowy,związany z wcześniejszym leczeniem inhibitorami ACE w wywiadzie § drugi i trzeci trymestr ciąży (patrz punkty 4.4 i 4.6)

Podczas leczenia cylazaprylem lub innymi inhibitorami ACE (zaznaczone gwiazdką) obserwowano następujące działania niepożądane, z przedstawioną poniżej częstością:

Bardzo często (> 1/10); często (> 1/100, < 1/10); niezbyt często (> 1/1000, < 1/100); rzadko (> 1/10000, < 1/1000); bardzo rzadko (< 1/10000, w tym pojedyncze przypadki).

Produkt leczniczy Symibace należy przyjmować doustnie raz na dobę. Podobnie jak wszystkie inne produkty lecznicze przyjmowane raz na dobę, preparat Symibace należy przyjmować codziennie mniej więcej o tej samej porze.

Pokarm nie wpływa na wchłanianie cylazaprylu.

Dawki podtrzymujące należy dostosować indywidualnie, w zależności od stanu pacjenta i zmian ciśnienia tętniczego (patrz punkt.4.4).

Nadciśnienie tętnicze pierwotne

Produkt leczniczy Symibace może być stosowany w monoterapii lub w skojarzeniu z preparatami przeciwnadciśnieniowymi z innych grup.

Pacjenci z nadciśnieniem tętniczym przyjmujący leki moczopędne

Dawka początkowa

Zalecana dawka początkowa wynosi l mg raz na dobę. U pacjentów z silnie pobudzonym układem renina-angiotensyna-aldosteron (szczególnie z nadciśnieniem naczyniowo-nerkowym, z niedoborem soli i (lub) płynów, z niewyrównaną niewydolnością serca lub z ciężkim nadciśnieniem tętniczym) może wystąpić nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego po podaniu dawki początkowej. Leczenie należy rozpoczynać pod nadzorem lekarza.

Dawka podtrzymująca

Zazwyczaj stosowana dawka dobowa wynosi 2,5 mg, maksymalnie 5 mg, podawana w dawce pojedynczej.

Jeśli w ciągu 3-4 tygodni nie uzyska się pożądanego działania dawkę można zwiększyć.

Jeżeli ciśnienie tętnicze nie jest odpowiednio kontrolowane podczas stosowania dawki 5 mg można jednocześnie podać małą dawkę leku moczopędnego nie oszczędzającego potasu, aby nasilić działanie przeciwnadciśnieniowe.

Pacjenci z nadciśnieniem tętniczym otrzymujący leki moczopędne:

Po rozpoczęciu leczenia produktem leczniczym Symibace może wystąpić objawowe niedociśnienie tętnicze. Jest to bardziej prawdopodobne u pacjentów otrzymujących leki moczopędne, zwłaszcza u pacjentów z niewydolnością serca, pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 75 lat) oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Należy zachować ostrożność, ponieważ u tych pacjentów może występować niedobór płynów i (lub) soli. Jeżeli jest to możliwe, lek moczopędny należy odstawić dwa do trzech dni przed rozpoczęciem leczenia produktem leczniczym Symibace. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, u których nie można odstawić leku moczopędnego, zwłaszcza leczonych dużymi dawkami leku moczopędnego, leczenie produktem leczniczym Symibace należy rozpocząć od dawki 0,5 mg.

Należy kontrolować czynność nerek i stężenie potasu w surowicy. Dawkę cylazaprylu należy dostosować w zależności od wartości ciśnienia tętniczego. Jeżeli jest to konieczne, można wznowić podawanie leku moczopędnego (patrz punkty 4.4 i 4.5). Jeżeli leczenie produktem leczniczym Symibace rozpoczyna się u pacjentów przyjmujących leki moczopędne, zaleca się nadzór lekarza przez kilka godzin, aż do ustabilizowania się ciśnienia tętniczego.

Niewydolność serca

U pacjentów z objawową niewydolnością serca produkt leczniczy Symibace należy stosować w uzupełnieniu leczenia lekami moczopędnymi i, jeśli jest to właściwe, preparatami naparstnicy.

Zalecana dawka początkowa wynosi 0,5 mg raz na dobę, podawana pod ścisłym nadzorem lekarza podczas rozpoczynania leczenia.

Jeżeli dawka początkowa jest dobrze tolerowana, należy zwiększyć dawkę do najmniejszej dawki podtrzymującej, wynoszącej 1 mg na dobę, w zależności od reakcji klinicznej. Dalsze zwiększanie dawki do zazwyczaj stosowanej dawki podtrzymującej wynoszącej od l mg do 2,5 mg na dobę, należy przeprowadzić w zależności od reakcji pacjenta, stanu klinicznego i tolerancji leku. Zazwyczaj stosowana dawka maksymalna wynosi 5 mg raz na dobę.

Wyniki badań klinicznych wykazały, że u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca, klirens cylazaprylatu jest zależny od klirensu kreatyniny. Dlatego u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca i zaburzeniami czynności nerek, należy stosować dawkowanie podane w punkcie „Zaburzenia czynności nerek”.

Wystąpienie niedociśnienia tętniczego po podaniu dawki początkowej nie wyklucza ostrożnego zwiększania dawki cylazaprylu po skutecznym wyrównaniu niedociśnienia.

U pacjentów z dużym ryzykiem wystąpienia niedociśnienia objawowego, np. pacjentów z niedoborem soli z hiponatremią lub bez hiponatremii, pacjentów z hipowolemią lub pacjentów otrzymujących duże dawki leków moczopędnych należy wyrównać istniejące zaburzenia, jeżeli jest to możliwe, przed rozpoczęciem podawania produktu leczniczego Symibace. Należy kontrolować czynność nerek oraz stężenie potasu w surowicy (patrz punkt.4.4)

Zaburzenia czynności nerek

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek może być konieczne zmniejszenie dawki, w zależności od klirensu kreatyniny.

Zaleca się następujące dawkowanie produktu leczniczego Symibace:

Hemodializa

Pacjentom, u których konieczne są hemodializy, nie należy podawać produktu leczniczego Symibace w dniu dializy, zaś dawkę należy ustalić w zależności od wartości ciśnienia tętniczego.

Zaburzenia czynności wątroby

Jeżeli pacjenci z marskością wątroby wymagają leczenia cylazaprylem, należy je rozpoczynać ostrożnie od dawki 0,5 mg lub 0,25 mg raz na dobę, ponieważ może wystąpić znaczne niedociśnienie tętnicze (patrz punkty 4.4 i 5.2).

Pacjenci w podeszłym wieku

Leczenie nadciśnienia tętniczego produktem Symibace należy rozpocząć od dawki wynoszącej od 0,5 mg do 1 mg raz na dobę. Następnie dawkę podtrzymującą można zwiększać w zależności od indywidualnej reakcji na leczenie.

Leczenie przewlekłej niewydolności serca produktem Symibace należy rozpoczynać od dawki wynoszącej 0,5 mg raz na dobę. Dawka podtrzymująca wynosi od 1,0 mg do 2,5 mg w zależności od indywidualnej tolerancji leku, reakcji na leczenie i stanu klinicznego.

U pacjentów w podeszłym wieku z przewlekłą niewydolnością serca należy ściśle stosować zalecaną dobową dawkę początkową produktu Symibace, wynoszącą 0,5 mg, z powodu ryzyka niedociśnienia objawowego.

Dzieci i młodzież

Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Symibace u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat, ze względu na niewystarczające dane dotyczące bezpieczeństwa i skuteczności stosowania.

Niedociśnienie objawowe

U pacjentów z niepowikłanym nadciśnieniem tętniczym niedociśnienie objawowe występuje rzadko. Prawdopodobieństwo wystąpienia niedociśnienia u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym otrzymujących produkt leczniczy Symibace jest większe w przypadku zmniejszonej objętości wewnątrznaczyniowej, np. na skutek stosowania leków moczopędnych, diety z ograniczeniem soli, dializoterapii, biegunki lub wymiotów oraz u pacjentów z ciężkim nadciśnieniem tętniczym reninozależnym (patrz punkty 4.5 i 4.8).

Obserwowano niedociśnienie objawowe u pacjentów z niewydolnością serca ze współistniejącą niewydolnością nerek lub bez. Ryzyko niedociśnienia jest większe u pacjentów z bardziej nasiloną niewydolnością serca, leczonych dużymi dawkami diuretyków pętlowych, u pacjentów z hiponatremią lub z zaburzeniami czynności nerek. Pacjentów ze zwiększonym ryzykiem objawowego niedociśnienia należy ściśle kontrolować na początku leczenia i podczas zwiększania dawki. Powyższe uwagi dotyczą również pacjentów z chorobą niedokrwienną serca lub zaburzeniami krążenia mózgowego, u których nadmierne obniżenie ciśnienia krwi może spowodować wystąpienie zawału mięśnia sercowego lub incydentu naczyniowo-mózgowego.

Jeśli wystąpi niedociśnienie, należy pacjenta położyć na wznak oraz, jeśli to konieczne, należy podać dożylnie 9 mg/ml (0,9% ) roztwór chlorku sodu.

Przemijające niedociśnienie nie jest przeciwwskazaniem do podawania kolejnych dawek leku; zazwyczaj można podawać je bez trudności po zwiększeniu ciśnienia tętniczego krwi w następstwie uzupełnienia objętości płynów.

U niektórych pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, z prawidłowym lub obniżonym ciśnieniem krwi, istnieje ryzyko dodatkowego obniżenia ciśnienia krwi po przyjęciu leku Symibace. Jest to spodziewane działanie i zwykle nie wyklucza kontynuowania leczenia. Jeśli niedociśnienie staje się objawowe, należy rozważyć zmniejszenie dawki lub odstawienie leku.

Zwężenie zastawki aortalnej lub zastawki mitralnej/kardiomiopatia przerostowa

Podobnie jak w przypadku innych inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE), lek Symibace należy podawać ze szczególną ostrożnością pacjentom ze zwężeniem zastawki mitralnej i zwężeniem drogi odpływu z lewej komory, takim jak zwężenie zastawki aortalnej lub kardiomiopatia przerostowa.

Zaburzenia czynności nerek

W przypadkach zaburzeń czynności nerek, dawkowanie leku Symibace należy dostosować do wartości klirensu kreatyniny (patrz punkt 4.2). W trakcie leczenia należy u tych pacjentów rutynowo oznaczać stężenie potasu oraz kreatyniny w surowicy.

U pacjentów z niewydolnością serca, niedociśnienie tętnicze występujące po podaniu dawki początkowej inhibitora konwertazy angiotensyny (ACE) może prowadzić do dalszego pogorszenia czynności nerek. W takich przypadkach obserwowano ostrą niewydolność nerek, zazwyczaj odwracalną.

U niektórych pacjentów z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub zwężeniem tętnicy jedynej czynnej nerki, leczonych inhibitorami ACE, obserwowano zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny w surowicy, zazwyczaj odwracalne po zakończeniu leczenia. Dotyczy to zwłaszcza pacjentów z niewydolnością nerek.

W przypadku, gdy współistnieje nadciśnienie naczyniowo-nerkowe, istnieje zwiększone ryzyko ciężkiego niedociśnienia tętniczego oraz niewydolności nerek.

U tych pacjentów leczenie należy rozpocząć pod ścisłą kontrolą medyczną, od małych dawek oraz ostrożnie zwiększać dawkę. Leczenie lekami moczopędnymi może być czynnikiem przyczyniającym się do wystąpienia powyższych powikłań, dlatego też należy przerwać leczenie lekami moczopędnymi oraz kontrolować czynność nerek przez pierwsze tygodnie leczenia lekiem Symibace.

U niektórych pacjentów z nadciśnieniem, u których przed leczeniem nie stwierdzono żadnej choroby naczyniowej nerek, obserwowano zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny w surowicy, zwłaszcza, gdy lek Symibace był stosowany w skojarzeniu z lekiem moczopędnym. Częściej dotyczy to pacjentów, u których wcześniej występowały zaburzenia czynności nerek. Może być konieczne zmniejszenie dawki i (lub) odstawienie leku moczopędnego i (lub) leku Symibace.

Białkomocz

W rzadkich przypadkach u pacjentów z istniejącą wcześniej niewydolnością nerek , może wystąpić białkomocz. W przypadku białkomoczu klinicznego (powyżej 1 g/dobę) lek Symibace należy stosować dopiero po bardzo krytycznej ocenie stosunku korzyści do ryzyka, regularnie kontrolując stan kliniczny i chemiczne parametry laboratoryjne.

Nadwrażliwość/obrzęk naczynioruchowy

U pacjentów leczonych inhibitorami ACE, w tym Symibace, rzadko opisywano obrzęk naczynioruchowy twarzy, kończyn, warg, języka, głośni i (lub) krtani. Obrzęk może wystąpić w dowolnym momencie leczenia.

W takich przypadkach należy niezwłocznie odstawić lek Symibace, zastosować odpowiednie leczenie, a pacjent powinien pozostać pod obserwacją do czasu całkowitego ustąpienia objawów. Nawet w tych przypadkach, gdy tylko język jest obrzęknięty, bez zaburzeń oddechowych, pacjent może wymagać długotrwałej obserwacji, gdyż leczenie lekami przeciwhistaminowymi lub kortykosteroidami może być niewystarczające.

Bardzo rzadko donoszono o przypadkach śmierci, gdy obrzęk naczynioruchowy dotyczył krtani i języka.

Obrzęk języka, głośni lub krtani może spowodować niedrożność dróg oddechowych, zwłaszcza u osób po operacji chirurgicznej dróg oddechowych. W takich przypadkach należy natychmiast zastosować leczenie doraźne - podanie adrenaliny oraz utrzymanie drożności dróg oddechowych. Pacjent powinien pozostawać pod kontrolą lekarską aż do czasu całkowitego i trwałego ustąpienia objawów.

Częstość występowania obrzęku naczynioruchowego podczas stosowania inhibitorów ACE jest większa u pacjentów rasy czarnej w porównaniu do pacjentów innych ras.

U pacjentów, u których w przeszłości występował obrzęk naczynioruchowy nie związany ze stosowaniem inhibitorów ACE, może istnieć większe ryzyko jego wystąpienia w czasie leczenia inhibitorami ACE (patrz punkt 4.3).

Obrzęk jelitowy rzadko opisywano u pacjentów leczonych inhibitorami ACE. Pacjenci odczuwali bóle brzucha (z nudnościami i wymiotami lub bez); w niektórych przypadkach nie wystąpił wcześniej obrzęk twarzy a stężenie C-1 esterazy było prawidłowe. Obrzęk zdiagnozowano za pomocą tomografii komputerowej jamy brzusznej lub ultrasonografii lub chirurgicznie. Po odstawieniu ACE inhibitora objawy ustąpiły. Obrzęk jelitowy należy wziąć pod uwagę w diagnostyce różnicowej u pacjentów leczonych inhibitorami ACE skarżących się na bóle brzucha. (patrz punkt 4.8)

Reakcje rzekomoanafilaktyczne u pacjentów hemodializowanych

U pacjentów przyjmujących inhibitory ACE, dializowanych przy użyciu wysokoprzepływowych błon dializacyjnych (np. AN69) obserwowano reakcje rzekomoanafilaktyczne. Należy rozważyć zastosowanie u tych pacjentów membran innej klasy lub innego leku przeciwnadciśnieniowego.

U pacjentów przyjmujących inhibitory ACE, podczas aferezy lipoprotein o małej gęstości z użyciem siarczanu dekstranu, rzadko obserwowano reakcje rzekomoanafilaktyczne, zagrażające życiu.

Reakcji tych można uniknąć, przerywając okresowo podawanie inhibitora ACE przed każdą aferezą.

Odczulanie

U pacjentów przyjmujących inhibitory ACE podczas odczulania (np. jadem owadów błonkoskrzydłych) występowały reakcje rzekomoanafilaktyczne.

U tych samych pacjentów reakcji takich uniknięto poprzez czasowe odstawienie inhibitorów ACE, ale pojawiały się ponownie po nieumyślnym wznowieniu leczenia.

Niewydolność wątroby

U pacjentów z niewydolnością wątroby mogą wystąpić wysokie stężenia cylazaprylu w surowicy.

Bardzo rzadko, stosowanie inhibitorów ACE było związane z zespołem rozpoczynającym się od żółtaczki cholestatycznej, prowadzącej do piorunującej martwicy wątroby i (czasami) zgonu. Mechanizm tego zespołu nie jest znany. U pacjentów leczonych inhibitorami ACE, u których wystąpiła żółtaczka lub zwiększyła się aktywność enzymów wątrobowych, należy przerwać stosowanie leku Symibace oraz rozpocząć odpowiednie leczenie.

Neutropenia/agranulocytoza

Neutropenia/agranulocytoza, trombocytopenia oraz niedokrwistość mogą wystąpić u pacjentów leczonych inhibitorami ACE. U pacjentów z prawidłową czynnością nerek i bez dodatkowych czynników ryzyka neutropenia występuje rzadko. Neutropenia i agranulocytoza ustępują po odstawieniu inhibitora ACE.

Należy niezwykle ostrożnie stosować inhibitory ACE u pacjentów z chorobami tkanki łącznej (kolagenozy naczyń), przyjmujących leki immunosupresyjne, allopurynol lub prokainamid, a także, gdy czynniki te współistnieją, w szczególności, jeśli uprzednio występowały zaburzenia czynności nerek.

U niektórych z tych pacjentów rozwijały się ciężkie zakażenia oporne na intensywne leczenie antybiotykami. Jeżeli lek Symibace jest stosowany u tych pacjentów, zaleca się okresowe sprawdzanie ilości leukocytów. Pacjenci powinni być poinformowani o konieczności zgłaszania wszelkich objawów infekcji.

Rasa

Tak jak inne inhibitory ACE, lek Symibace może wykazywać mniejszą skuteczność w obniżaniu ciśnienia tętniczego krwi u osób rasy czarnej, prawdopodobnie z powodu małej aktywności reninowej osocza u pacjentów rasy czarnej z nadciśnieniem tętniczym.

Kaszel

W trakcie leczenia inhibitorami ACE opisywano kaszel. Charakterystyczne, że kaszel był suchy, uporczywy i przemijał po zaprzestaniu leczenia.

W przypadku diagnostyki różnicowej kaszlu należy wziąć pod uwagę inhibitory ACE.

Zabiegi chirurgiczne/znieczulenie

U pacjentów poddawanych zabiegom chirurgicznym lub znieczuleniu z zastosowaniem środków powodujących niedociśnienie tętnicze, lek Symibace może hamować powstawanie angiotensyny II, wtórnie do kompensacyjnie uwolnionej reniny.

W przypadku wystąpienia niedociśnienia tętniczego spowodowanego tym mechanizmem, można je skorygować poprzez zwiększenie objętości płynów.

Hiperkaliemia

Podczas leczenia inhibitorami konwertazy angiotensyny, w tym lekiem Symibace, obserwowano u niektórych pacjentów zwiększenie stężenia potasu w surowicy. Byli to pacjenci z ryzykiem hiperkalemii, włączając tych z niewydolnością nerek lub z pogorszeniem czynności nerek, z cukrzycą, z ostrą, niewyrównaną niewydolnością serca, z kwasicą metaboliczną, z jednoczesnymi chorobami, zwłaszcza z odwodnieniem, pacjenci w wieku podeszłym (powyżej 70 lat), pacjenci stosujący leki moczopędne oszczędzające potas, pacjenci stosujący suplementy potasu lub substytuty soli potasu (szczególnie ci z niewydolnością nerek, u których jednoczesne stosowanie tych preparatów może prowadzić do znaczącego zwiększenia stężenia potasu w surowicy) lub pacjenci przyjmujący inne leki zwiększające stężenia potasu w surowicy (np. heparyna).

Hiperkaliemia może powodować poważną, czasami śmiertelną arytmię.

Jeżeli jednoczesne stosowanie wyżej wymienionych leków jest konieczne, zaleca się systematyczne oznaczanie stężenia potasu w surowicy krwi.

Pacjenci z cukrzycą

U pacjentów z cukrzycą, leczonych doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi lub insuliną, należy ściśle monitorować stężenie glukozy podczas pierwszego miesiąca leczenia inhibitorami ACE (patrz punkt 4.5).

Lit

Nie zaleca się stosowania litu jednocześnie z lekiem Symibace (patrz punkt 4.5).

Ciąża

Leczenia inhibitorami ACE nie należy rozpoczynać w czasie ciąży. U pacjentek planujących ciążę należy zastosować inne leczenie przeciwnadciśnieniowe o potwierdzonym profilu bezpieczeństwa stosowania w ciąży, chyba, że dalsze leczenie inhibitorami ACE uważa się za niezbędne. W przypadku rozpoznania ciąży, należy natychmiast przerwać leczenie inhibitorami ACE oraz zastosować leczenie alternatywne, jeżeli jest to konieczne (patrz punkt 4.3 oraz 4.6).

Laktoza jednowodna

Ten lek zawiera laktozę jednowodną. Nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Niedociśnienie objawowe

U pacjentów z niepowikłanym nadciśnieniem tętniczym niedociśnienie objawowe występuje rzadko. Prawdopodobieństwo wystąpienia niedociśnienia u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym otrzymujących produkt leczniczy Symibace jest większe w przypadku zmniejszonej objętości wewnątrznaczyniowej, np. na skutek stosowania leków moczopędnych, diety z ograniczeniem soli, dializoterapii, biegunki lub wymiotów oraz u pacjentów z ciężkim nadciśnieniem tętniczym reninozależnym (patrz punkty 4.5 i 4.8).

Obserwowano niedociśnienie objawowe u pacjentów z niewydolnością serca ze współistniejącą niewydolnością nerek lub bez. Ryzyko niedociśnienia jest większe u pacjentów z bardziej nasiloną niewydolnością serca, leczonych dużymi dawkami diuretyków pętlowych, u pacjentów z hiponatremią lub z zaburzeniami czynności nerek. Pacjentów ze zwiększonym ryzykiem objawowego niedociśnienia należy ściśle kontrolować na początku leczenia i podczas zwiększania dawki. Powyższe uwagi dotyczą również pacjentów z chorobą niedokrwienną serca lub zaburzeniami krążenia mózgowego, u których nadmierne obniżenie ciśnienia krwi może spowodować wystąpienie zawału mięśnia sercowego lub incydentu naczyniowo-mózgowego.

Jeśli wystąpi niedociśnienie, należy pacjenta położyć na wznak oraz, jeśli to konieczne, należy podać dożylnie 9 mg/ml (0,9% ) roztwór chlorku sodu.

Przemijające niedociśnienie nie jest przeciwwskazaniem do podawania kolejnych dawek leku; zazwyczaj można podawać je bez trudności po zwiększeniu ciśnienia tętniczego krwi w następstwie uzupełnienia objętości płynów.

U niektórych pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, z prawidłowym lub obniżonym ciśnieniem krwi, istnieje ryzyko dodatkowego obniżenia ciśnienia krwi po przyjęciu leku Symibace. Jest to spodziewane działanie i zwykle nie wyklucza kontynuowania leczenia. Jeśli niedociśnienie staje się objawowe, należy rozważyć zmniejszenie dawki lub odstawienie leku.

Zwężenie zastawki aortalnej lub zastawki mitralnej/kardiomiopatia przerostowa

Podobnie jak w przypadku innych inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE), lek Symibace należy podawać ze szczególną ostrożnością pacjentom ze zwężeniem zastawki mitralnej i zwężeniem drogi odpływu z lewej komory, takim jak zwężenie zastawki aortalnej lub kardiomiopatia przerostowa.

Zaburzenia czynności nerek

W przypadkach zaburzeń czynności nerek, dawkowanie leku Symibace należy dostosować do wartości klirensu kreatyniny (patrz punkt 4.2). W trakcie leczenia należy u tych pacjentów rutynowo oznaczać stężenie potasu oraz kreatyniny w surowicy.

U pacjentów z niewydolnością serca, niedociśnienie tętnicze występujące po podaniu dawki początkowej inhibitora konwertazy angiotensyny (ACE) może prowadzić do dalszego pogorszenia czynności nerek. W takich przypadkach obserwowano ostrą niewydolność nerek, zazwyczaj odwracalną.

U niektórych pacjentów z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub zwężeniem tętnicy jedynej czynnej nerki, leczonych inhibitorami ACE, obserwowano zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny w surowicy, zazwyczaj odwracalne po zakończeniu leczenia. Dotyczy to zwłaszcza pacjentów z niewydolnością nerek.

W przypadku, gdy współistnieje nadciśnienie naczyniowo-nerkowe, istnieje zwiększone ryzyko ciężkiego niedociśnienia tętniczego oraz niewydolności nerek.

U tych pacjentów leczenie należy rozpocząć pod ścisłą kontrolą medyczną, od małych dawek oraz ostrożnie zwiększać dawkę. Leczenie lekami moczopędnymi może być czynnikiem przyczyniającym się do wystąpienia powyższych powikłań, dlatego też należy przerwać leczenie lekami moczopędnymi oraz kontrolować czynność nerek przez pierwsze tygodnie leczenia lekiem Symibace.

U niektórych pacjentów z nadciśnieniem, u których przed leczeniem nie stwierdzono żadnej choroby naczyniowej nerek, obserwowano zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny w surowicy, zwłaszcza, gdy lek Symibace był stosowany w skojarzeniu z lekiem moczopędnym. Częściej dotyczy to pacjentów, u których wcześniej występowały zaburzenia czynności nerek. Może być konieczne zmniejszenie dawki i (lub) odstawienie leku moczopędnego i (lub) leku Symibace.

Białkomocz

W rzadkich przypadkach u pacjentów z istniejącą wcześniej niewydolnością nerek , może wystąpić białkomocz. W przypadku białkomoczu klinicznego (powyżej 1 g/dobę) lek Symibace należy stosować dopiero po bardzo krytycznej ocenie stosunku korzyści do ryzyka, regularnie kontrolując stan kliniczny i chemiczne parametry laboratoryjne.

Nadwrażliwość/obrzęk naczynioruchowy

U pacjentów leczonych inhibitorami ACE, w tym Symibace, rzadko opisywano obrzęk naczynioruchowy twarzy, kończyn, warg, języka, głośni i (lub) krtani. Obrzęk może wystąpić w dowolnym momencie leczenia.

W takich przypadkach należy niezwłocznie odstawić lek Symibace, zastosować odpowiednie leczenie, a pacjent powinien pozostać pod obserwacją do czasu całkowitego ustąpienia objawów. Nawet w tych przypadkach, gdy tylko język jest obrzęknięty, bez zaburzeń oddechowych, pacjent może wymagać długotrwałej obserwacji, gdyż leczenie lekami przeciwhistaminowymi lub kortykosteroidami może być niewystarczające.

Bardzo rzadko donoszono o przypadkach śmierci, gdy obrzęk naczynioruchowy dotyczył krtani i języka.

Obrzęk języka, głośni lub krtani może spowodować niedrożność dróg oddechowych, zwłaszcza u osób po operacji chirurgicznej dróg oddechowych. W takich przypadkach należy natychmiast zastosować leczenie doraźne - podanie adrenaliny oraz utrzymanie drożności dróg oddechowych. Pacjent powinien pozostawać pod kontrolą lekarską aż do czasu całkowitego i trwałego ustąpienia objawów.

Częstość występowania obrzęku naczynioruchowego podczas stosowania inhibitorów ACE jest większa u pacjentów rasy czarnej w porównaniu do pacjentów innych ras.

U pacjentów, u których w przeszłości występował obrzęk naczynioruchowy nie związany ze stosowaniem inhibitorów ACE, może istnieć większe ryzyko jego wystąpienia w czasie leczenia inhibitorami ACE (patrz punkt 4.3).

Obrzęk jelitowy rzadko opisywano u pacjentów leczonych inhibitorami ACE. Pacjenci odczuwali bóle brzucha (z nudnościami i wymiotami lub bez); w niektórych przypadkach nie wystąpił wcześniej obrzęk twarzy a stężenie C-1 esterazy było prawidłowe. Obrzęk zdiagnozowano za pomocą tomografii komputerowej jamy brzusznej lub ultrasonografii lub chirurgicznie. Po odstawieniu ACE inhibitora objawy ustąpiły. Obrzęk jelitowy należy wziąć pod uwagę w diagnostyce różnicowej u pacjentów leczonych inhibitorami ACE skarżących się na bóle brzucha. (patrz punkt 4.8)

Reakcje rzekomoanafilaktyczne u pacjentów hemodializowanych

U pacjentów przyjmujących inhibitory ACE, dializowanych przy użyciu wysokoprzepływowych błon dializacyjnych (np. AN69) obserwowano reakcje rzekomoanafilaktyczne. Należy rozważyć zastosowanie u tych pacjentów membran innej klasy lub innego leku przeciwnadciśnieniowego.

U pacjentów przyjmujących inhibitory ACE, podczas aferezy lipoprotein o małej gęstości z użyciem siarczanu dekstranu, rzadko obserwowano reakcje rzekomoanafilaktyczne, zagrażające życiu.

Reakcji tych można uniknąć, przerywając okresowo podawanie inhibitora ACE przed każdą aferezą.

Odczulanie

U pacjentów przyjmujących inhibitory ACE podczas odczulania (np. jadem owadów błonkoskrzydłych) występowały reakcje rzekomoanafilaktyczne.

U tych samych pacjentów reakcji takich uniknięto poprzez czasowe odstawienie inhibitorów ACE, ale pojawiały się ponownie po nieumyślnym wznowieniu leczenia.

Niewydolność wątroby

U pacjentów z niewydolnością wątroby mogą wystąpić wysokie stężenia cylazaprylu w surowicy.

Bardzo rzadko, stosowanie inhibitorów ACE było związane z zespołem rozpoczynającym się od żółtaczki cholestatycznej, prowadzącej do piorunującej martwicy wątroby i (czasami) zgonu. Mechanizm tego zespołu nie jest znany. U pacjentów leczonych inhibitorami ACE, u których wystąpiła żółtaczka lub zwiększyła się aktywność enzymów wątrobowych, należy przerwać stosowanie leku Symibace oraz rozpocząć odpowiednie leczenie.

Neutropenia/agranulocytoza

Neutropenia/agranulocytoza, trombocytopenia oraz niedokrwistość mogą wystąpić u pacjentów leczonych inhibitorami ACE. U pacjentów z prawidłową czynnością nerek i bez dodatkowych czynników ryzyka neutropenia występuje rzadko. Neutropenia i agranulocytoza ustępują po odstawieniu inhibitora ACE.

Należy niezwykle ostrożnie stosować inhibitory ACE u pacjentów z chorobami tkanki łącznej (kolagenozy naczyń), przyjmujących leki immunosupresyjne, allopurynol lub prokainamid, a także, gdy czynniki te współistnieją, w szczególności, jeśli uprzednio występowały zaburzenia czynności nerek.

U niektórych z tych pacjentów rozwijały się ciężkie zakażenia oporne na intensywne leczenie antybiotykami. Jeżeli lek Symibace jest stosowany u tych pacjentów, zaleca się okresowe sprawdzanie ilości leukocytów. Pacjenci powinni być poinformowani o konieczności zgłaszania wszelkich objawów infekcji.

Rasa

Tak jak inne inhibitory ACE, lek Symibace może wykazywać mniejszą skuteczność w obniżaniu ciśnienia tętniczego krwi u osób rasy czarnej, prawdopodobnie z powodu małej aktywności reninowej osocza u pacjentów rasy czarnej z nadciśnieniem tętniczym.

Kaszel

W trakcie leczenia inhibitorami ACE opisywano kaszel. Charakterystyczne, że kaszel był suchy, uporczywy i przemijał po zaprzestaniu leczenia.

W przypadku diagnostyki różnicowej kaszlu należy wziąć pod uwagę inhibitory ACE.

Zabiegi chirurgiczne/znieczulenie

U pacjentów poddawanych zabiegom chirurgicznym lub znieczuleniu z zastosowaniem środków powodujących niedociśnienie tętnicze, lek Symibace może hamować powstawanie angiotensyny II, wtórnie do kompensacyjnie uwolnionej reniny.

W przypadku wystąpienia niedociśnienia tętniczego spowodowanego tym mechanizmem, można je skorygować poprzez zwiększenie objętości płynów.

Hiperkaliemia

Podczas leczenia inhibitorami konwertazy angiotensyny, w tym lekiem Symibace, obserwowano u niektórych pacjentów zwiększenie stężenia potasu w surowicy. Byli to pacjenci z ryzykiem hiperkalemii, włączając tych z niewydolnością nerek lub z pogorszeniem czynności nerek, z cukrzycą, z ostrą, niewyrównaną niewydolnością serca, z kwasicą metaboliczną, z jednoczesnymi chorobami, zwłaszcza z odwodnieniem, pacjenci w wieku podeszłym (powyżej 70 lat), pacjenci stosujący leki moczopędne oszczędzające potas, pacjenci stosujący suplementy potasu lub substytuty soli potasu (szczególnie ci z niewydolnością nerek, u których jednoczesne stosowanie tych preparatów może prowadzić do znaczącego zwiększenia stężenia potasu w surowicy) lub pacjenci przyjmujący inne leki zwiększające stężenia potasu w surowicy (np. heparyna).

Hiperkaliemia może powodować poważną, czasami śmiertelną arytmię.

Jeżeli jednoczesne stosowanie wyżej wymienionych leków jest konieczne, zaleca się systematyczne oznaczanie stężenia potasu w surowicy krwi.

Pacjenci z cukrzycą

U pacjentów z cukrzycą, leczonych doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi lub insuliną, należy ściśle monitorować stężenie glukozy podczas pierwszego miesiąca leczenia inhibitorami ACE (patrz punkt 4.5).

Lit

Nie zaleca się stosowania litu jednocześnie z lekiem Symibace (patrz punkt 4.5).

Ciąża

Leczenia inhibitorami ACE nie należy rozpoczynać w czasie ciąży. U pacjentek planujących ciążę należy zastosować inne leczenie przeciwnadciśnieniowe o potwierdzonym profilu bezpieczeństwa stosowania w ciąży, chyba, że dalsze leczenie inhibitorami ACE uważa się za niezbędne. W przypadku rozpoznania ciąży, należy natychmiast przerwać leczenie inhibitorami ACE oraz zastosować leczenie alternatywne, jeżeli jest to konieczne (patrz punkt 4.3 oraz 4.6).

Laktoza jednowodna

Ten lek zawiera laktozę jednowodną. Nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.