VINBLASTIN

Każda fiolka zawiera 5 mg winblastyny siarczanu ( Vinblastini sulfas)

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Podanie dokanałowe winblastyny jest ściśle przeciwwskazane i należy go unikać. W razie przypadkowego podania drogą dokanałową.

Stosowanie winblastyny jest przeciwwskazane u pacjentów z leukocytopenią, o ile nie jest ona związana z chorobą podstawową. Należy również opóźniać leczenie winblastyną w przypadku istotnych zakażeń bakteryjnych, wirusowych lub grzybiczych, które, w ocenie lekarza prowadzącego, mogą spowodować zagrożenie dla pacjenta podczas lub po zastosowaniu chemioterapii. Przed rozpoczęciem lub w trakcie stosowania winblastyny , tego typu zakażenia należy kontrolować przy pomocy środków antyseptycznych, antybiotyków, leków przeciwwirusowych lub przeciwgrzybiczych, w zależności od rodzaju zakażenia.

Pacjentom leczonym winblastyną nie należy podawać żywych szczepionek.

Dawkowanie

Należy zachować szczególną ostrożność podczas ustalania indywidualnej dawki w zależności od stanu klinicznego pacjenta, wskazań terapeutycznych i liczby leukocytów.

Dorośli:

Dawka początkowa:

Wstrzyknięcia dożylne raz w tygodniu, począwszy od dawki 0,1 mg/kg masy ciała (lub 3,7 mg/m ² powierzchni ciała); dawkę stopniowo zwiększa się o 0,05 mg/kg masy ciała (lub 1,8 do 1,9 mg/m ² powierzchni ciała) do maksymalnej dawki tygodniowej 0,5 mg/kg masy ciała (lub 18,5 mg/m ² powierzchni ciała). Dawki nie należy dalej zwiększać, jeśli liczba leukocytów zmniejszy się do 3000/mm³ .

Dawka podtrzymująca:

Dawka mniejsza o 0,05 mg/kg mc . od maksymalnej dawki tygodniowej podawana co 7 do 14 dni lub alternatywnie dawka 10 mg podawana raz lub dwa razy w miesiącu, aż do uzyskania remisji.

Dzieci i młodzież:

Dawka początkowa:

Wstrzyknięcia dożylne raz w tygodniu, począwszy od dawki 2,5 mg/m ² powierzchni ciała, dawkę należy stopniowo zwiększać o 1,25 mg/m ² powierzchni ciała co tydzień aż do uzyskania maksymalnej dawki tygodniowej 7,5 mg/m ² powierzchni ciała. Dawki nie należy dalej zwiększać, jeśli liczba leukocytów zmniejszy się do 3000/mm ² .

Dawka podtrzymująca:

Dawka mniejsza o 1,25 mg/m ² od maksymalnej dawki tygodniowej, podawana co 7 do 14 dni.

Modyfikacja dawkowania w przypadku zahamowania aktywności szpiku kostnego

Modyfikacja dawki powinna być prowadzona w oparciu o ścisłą kontrolę liczby leukocytów i stanu klinicznego pacjenta zgodnie z aktualnymi zaleceniami specjalistycznych schematów i protokołów hematologicznych.

Zaburzenia czynności wątroby

W przypadku stwierdzenia zwiększenia aktywności enzymów wątrobowych w dniu podania winblastyny , konieczne jest zmniejszenie dawki winblastyny o 50% jeśli stężenie bilirubiny jest zwiększone do wartości < 50 µmol/l. W przypadku stężenia bilirubiny wynoszącego > 50 µmol/l, dawka winblastyny powinna wynosić 25%.

Zaburzenia czynności nerek

Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z upośledzoną czynnością nerek.

Leczenie skojarzone

W przypadku schematów leczenia skojarzonego, dawki i częstość podawania mogą się różnić od opisanych powyżej dawek standardowych. Zaleca się stosowanie dawek i częstości podawania zalecanych przez specjalistyczne schematy chemioterapii.

Sposób podawania

Produkt leczniczy przeznaczony wyłącznie do podawania dożylnego (podczas podawania produktu leczniczego należy zachować szczególną ostrożność w celu uniknięcia podania poza żyłę). Podanie dokanałowe oraz dooponowe może prowadzić do zgonu!

Produkt leczniczy stosowany wyłącznie w lecznictwie zamkniętym.

Kontrola stanu pacjentów leczonych winblastyną powinna być wykonywana przez lekarza specjalistę z doświadczeniem w prowadzeniu onkologicznej chemioterapii.

Jeśli po podaniu dawki winblastyny wystąpi leukocytopenia z liczbą leukocytów mniejszą niż 2000/mm ³ , należy uważnie monitorować pacjenta do czasu zwiększenia ilości leukocytów do wartości prawidłowych. Po leczeniu winblastyną, najmniejsza wartość liczby granulocytów może wystąpić po 5-10 dniach od podania ostatniej dawki. Powrót do prawidłowej ilości granulocytów jest później stosunkowo szybki i zwykle kończy się po upływie kolejnych 7 do 14 dni. Pacjenci z owrzodzeniami, wyniszczeni lub w podeszłym wieku są bardziej wrażliwi na skutki lekocytopenii wywołanej przez winblastynę. Z tego powodu stosowanie winblastyny u tych pacjentów wymaga dużej ostrożności.

Należy regularnie monitorować wartość hemoglobiny oraz hematokrytu, ilość płytek krwi, skład jakościowy i ilościowy leukocytów, SGPT i SGOT , stężenie bilirubiny w surowicy oraz stężenie LDH.

Należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego lub wcześniejszego podawania cytostatyków lub zastosowania radioterapii podczas stosowania u pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów z leukocytopenią, małopłytkowością lub upośledzoną czynnością wątroby.

Należy regularnie kontrolować liczbę leukocytów podczas leczenia winblastyną. Jeśli liczba leukocytów podczas leczenia spadnie poniżej 3000/mm ³ , należy przerwać podawanie winblastyny i profilaktyczne podać antybiotyki. Ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia leukocytopenii i małopłytkowości, bardziej dokładna obserwacja pacjentów jest konieczna u pacjentów, u których wcześniejsze leczenie lub choroba spowodowały zahamowanie czynności szpiku kostnego. Chociaż liczba płytek krwi nie jest zwykle w znaczący sposób zmniejszona przez leczenie winblastyną, pacjenci, u których czynność szpiku została w ostatnim czasie upośledzona za sprawą radioterapii lub innych leków onkolitycznych , mogą wykazywać objawy małopłytkowości (mniej niż 150 000 płytek/mm ³ ). W przypadku, gdy w ostatnim okresie nie stosowano inego rodzaju chemioterapii lub radioterapii, rzadko stwierdza się zmniejszenie liczby płytek krwi poniżej wartości 150 000/mm ³ ., nawet w przypadkach, gdy winblastyna powodowała znaczną granulocytopenię. Z reguły szybka poprawa stanu pacjentów z małopłytkowością następuje w ciągu kilku dni. Wpływ winblastyny na liczbę czerwonych krwinek i na poziom hemoglobiny jest zwykle nieistotny w przypadku gdy inne leki nie pogarszają tego obrazu.

Zaburzenia czynności wątroby

Zaburzenia czynności wątroby mogą prowadzić do zwiększenia stężenia winblastyny oraz jej okresu półtrwania w osoczu, a w następstwie mogą zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.

Neurotoksyczność

W przypadku wystąpienia objawów neurotoksyczności (np. hiporefleksja , parestezja, hipotonia i (lub) osłabienie ruchowe), leczenie należy przerwać.

Działanie neurotoksyczne winblastyny może być addytywne z działaniem innych leków neurotoksycznych lub może być nasilone przez radioterapię kręgosłupa i chorobę neurologiczną.

Powikłania układu pokarmowego

Konieczne może być profilaktyczne podawanie środków przeczyszczających lub stosowanie lewatywy w celu zapewnienia prawidłowej czynności jelit (ze względu na ryzyko niedrożności porażennej jelit).

Powikłania sercowo-naczyniowe

Ze względu na działanie kardiotoksyczne , winblastynę należy podawać ostrożnie u pacjentów z chorobami niedokrwiennymi serca.

Produkt leczniczy Vinblastin -Richter może powodować powstanie nefropatii moczanowej i dlatego należy wykonywać następujące czynności: regularnie oznaczać stężenie kwasu moczowego w surowicy, dostarczać odpowiednią ilość płynów konieczną do zapewnienia prawidłowego przesączania kłębuszkowego oraz kontrolować objętość oddawanego moczu (może wystąpić zastój moczu spowodowany atonią pęcherza moczowego) i w razie konieczności zastosować odpowiednią diurezę. Zaleca się także stosowanie inhibitorów oksydazy ksantynowej (np. allopurynol).

Hiponatremia

Jeżeli wystąpi hiponatremia lub zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego ( SIADH ), należy czasowo przerwać leczenie winblastyną, zmniejszyć podaż płynów i w razie konieczności podać lek moczopędny.

Ciąża

Kobiety w wieku rozrodczym nie powinny zachodzić w ciążę podczas leczenia produktem leczniczym Vinblastin -Richter. Zaleca się stosowanie niehormonalnych metod antykoncepcyjnych podczas podawania produktu leczniczego.

Antykoncepcję należy stosować zarówno przez mężczyzn, jak i przez kobiety podczas całego okresu leczenia oraz przez 6 miesięcy po odstawieniu leczenia.

Nadwrażliwość na światło

Podczas leczenia winblastyną należy unikać ekspozycji na intensywne swiatło słoneczne.

Trudności z podawaniem produktu leczniczego

Jeśli ilości równe wielokrotności dawek tygodniowych – choć podzielone – podaje się przez długi okres czasu, mogą wystąpić drgawki, ciężkie i trwałe uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego, a nawet zgon.

Przed wstrzyknięciem produktu leczniczego należy upewnić się, czy igła jest odpowiednio umiejscowiona w żyle. Podanie poza naczynie może spowodować miejscowy ból i martwicę. W takim przypadku należy natychmiast przerwać podawanie produktu leczniczego, a pozostałą porcję podać do innej żyły. Podanie podskórne hialuronidazy w miejsce wynaczynienia może złagodzić dolegliwości.

Należy starać się, aby nie dopuścić do kontaktu winblastyny z oczami. W przypadku kontaktu z oczami, należy je natychmiast przemyć dużą ilością wody, aby zapobiec ćieżkiemu podrażnieniu i owrzodzeniu rogówki. W przypadku utrzymywania się podrażnienia oka, pacjenci powinni skonsultować się z okulistą.

W razie przypadkowego kontaktu ze skórą, należy przemyć ją obficie wodą, następnie umyć wodą z dodatkiem delikatnego mydła i dokładnie opłukać.

Podanie dokanałowe winblastyny skutkuje śmiertelnym działaniem neurotoksycznym

Na podstawie danych dotyczących postępowania u pacjentów, którzy przeżyli (bardzo mała liczba pacjentów), udawało się uniknąć zagrażającemu życiu porażeniu i w konsekwencji śmierci, lecz skutkowało to wyniszczającymi konsekwencjami neurologicznymi, z ograniczoną poprawą w późniejszym okresie.

Jeśli winblastyna zostanie przypadkowo podana dokanałowo, zaleca się następujące leczenie, które należy rozpocząć natychmiast po wykonaniu wstrzyknięcia:

Usunięcie tak dużej ilości płynu mózgowo-rdzeniowego, jak jest to możliwe biorąc pod uwagę bezpieczeństwo pacjenta, Przemywanie przestrzeni podpajęczynówkowej za pomocą roztworu Ringera z dodatkiem mleczanu poprzez ciągły wlew o szybkości 150 ml/h przez komorę mózgu oraz usunięcie przez wkłucie lędźwiowe, aż do chwili, gdy będzie dostępne świeże osocze.  Świeże mrożone osocze w ilości 25 ml, rozpuszczone w 1 litrze roztworu Ringera z dodatkiem mleczanu, należy podać za pomocą wlewu przez cewnik umieszczony w komorze mózgu z szybkością 75 ml na godzinę. Płyn należy ponownie usunać przez wkłucie lędźwiowe. Szybkość wlewu należy dostosować w taki sposób, aby zapewnić stężenie białek w płynie rdzeniowym o wartości 150 mg/dl. Postępowanie od punktu 3. należy powtórzyć przy pomocy 1 litra rozcieńczonego świeżego mrożonego osocza. Należy podać kwas glutaminowy w ilości 10 g drogą dożylną w okresie 24 godzin, a następnie w dawce 500 mg trzy razy na dobę, drogą doustną przez 1 miesiąc lub do czasu stabilizacji dysfunkcji neurologicznych. Rola kwasu glutaminowego w leczeniu nie jest jasna. Jego podanie może nie być niezbędne.

Należy podać dożylnie kwas folinowy jako wstrzyknięcie 100 mg, a następnie w postaci wlewu z szybkością 25 mg/h przez 24 godziny, a w późniejszym okresie jako wstrzyknięcia w dawce 25 mg co 6 godzin przez 1 tydzień.

Należy podać pirydoksynę w dawce 50 mg co 8 godzin jako wlew dożylny przez 30 minut. Rola powyższych substancji w zmniejszeniu działania neurotoksycznego nie jest jasna.

Kontrola stanu pacjentów leczonych winblastyną powinna być wykonywana przez lekarza specjalistę z doświadczeniem w prowadzeniu onkologicznej chemioterapii.

Jeśli po podaniu dawki winblastyny wystąpi leukocytopenia z liczbą leukocytów mniejszą niż 2000/mm ³ , należy uważnie monitorować pacjenta do czasu zwiększenia ilości leukocytów do wartości prawidłowych. Po leczeniu winblastyną, najmniejsza wartość liczby granulocytów może wystąpić po 5-10 dniach od podania ostatniej dawki. Powrót do prawidłowej ilości granulocytów jest później stosunkowo szybki i zwykle kończy się po upływie kolejnych 7 do 14 dni. Pacjenci z owrzodzeniami, wyniszczeni lub w podeszłym wieku są bardziej wrażliwi na skutki lekocytopenii wywołanej przez winblastynę. Z tego powodu stosowanie winblastyny u tych pacjentów wymaga dużej ostrożności.

Należy regularnie monitorować wartość hemoglobiny oraz hematokrytu, ilość płytek krwi, skład jakościowy i ilościowy leukocytów, SGPT i SGOT , stężenie bilirubiny w surowicy oraz stężenie LDH.

Należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego lub wcześniejszego podawania cytostatyków lub zastosowania radioterapii podczas stosowania u pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów z leukocytopenią, małopłytkowością lub upośledzoną czynnością wątroby.

Należy regularnie kontrolować liczbę leukocytów podczas leczenia winblastyną. Jeśli liczba leukocytów podczas leczenia spadnie poniżej 3000/mm ³ , należy przerwać podawanie winblastyny i profilaktyczne podać antybiotyki. Ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia leukocytopenii i małopłytkowości, bardziej dokładna obserwacja pacjentów jest konieczna u pacjentów, u których wcześniejsze leczenie lub choroba spowodowały zahamowanie czynności szpiku kostnego. Chociaż liczba płytek krwi nie jest zwykle w znaczący sposób zmniejszona przez leczenie winblastyną, pacjenci, u których czynność szpiku została w ostatnim czasie upośledzona za sprawą radioterapii lub innych leków onkolitycznych , mogą wykazywać objawy małopłytkowości (mniej niż 150 000 płytek/mm ³ ). W przypadku, gdy w ostatnim okresie nie stosowano inego rodzaju chemioterapii lub radioterapii, rzadko stwierdza się zmniejszenie liczby płytek krwi poniżej wartości 150 000/mm ³ ., nawet w przypadkach, gdy winblastyna powodowała znaczną granulocytopenię. Z reguły szybka poprawa stanu pacjentów z małopłytkowością następuje w ciągu kilku dni. Wpływ winblastyny na liczbę czerwonych krwinek i na poziom hemoglobiny jest zwykle nieistotny w przypadku gdy inne leki nie pogarszają tego obrazu.

Zaburzenia czynności wątroby

Zaburzenia czynności wątroby mogą prowadzić do zwiększenia stężenia winblastyny oraz jej okresu półtrwania w osoczu, a w następstwie mogą zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.

Neurotoksyczność

W przypadku wystąpienia objawów neurotoksyczności (np. hiporefleksja , parestezja, hipotonia i (lub) osłabienie ruchowe), leczenie należy przerwać.

Działanie neurotoksyczne winblastyny może być addytywne z działaniem innych leków neurotoksycznych lub może być nasilone przez radioterapię kręgosłupa i chorobę neurologiczną.

Powikłania układu pokarmowego

Konieczne może być profilaktyczne podawanie środków przeczyszczających lub stosowanie lewatywy w celu zapewnienia prawidłowej czynności jelit (ze względu na ryzyko niedrożności porażennej jelit).

Powikłania sercowo-naczyniowe

Ze względu na działanie kardiotoksyczne , winblastynę należy podawać ostrożnie u pacjentów z chorobami niedokrwiennymi serca.

Produkt leczniczy Vinblastin -Richter może powodować powstanie nefropatii moczanowej i dlatego należy wykonywać następujące czynności: regularnie oznaczać stężenie kwasu moczowego w surowicy, dostarczać odpowiednią ilość płynów konieczną do zapewnienia prawidłowego przesączania kłębuszkowego oraz kontrolować objętość oddawanego moczu (może wystąpić zastój moczu spowodowany atonią pęcherza moczowego) i w razie konieczności zastosować odpowiednią diurezę. Zaleca się także stosowanie inhibitorów oksydazy ksantynowej (np. allopurynol).

Hiponatremia

Jeżeli wystąpi hiponatremia lub zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego ( SIADH ), należy czasowo przerwać leczenie winblastyną, zmniejszyć podaż płynów i w razie konieczności podać lek moczopędny.

Ciąża

Kobiety w wieku rozrodczym nie powinny zachodzić w ciążę podczas leczenia produktem leczniczym Vinblastin -Richter. Zaleca się stosowanie niehormonalnych metod antykoncepcyjnych podczas podawania produktu leczniczego.

Antykoncepcję należy stosować zarówno przez mężczyzn, jak i przez kobiety podczas całego okresu leczenia oraz przez 6 miesięcy po odstawieniu leczenia.

Nadwrażliwość na światło

Podczas leczenia winblastyną należy unikać ekspozycji na intensywne swiatło słoneczne.

Trudności z podawaniem produktu leczniczego

Jeśli ilości równe wielokrotności dawek tygodniowych – choć podzielone – podaje się przez długi okres czasu, mogą wystąpić drgawki, ciężkie i trwałe uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego, a nawet zgon.

Przed wstrzyknięciem produktu leczniczego należy upewnić się, czy igła jest odpowiednio umiejscowiona w żyle. Podanie poza naczynie może spowodować miejscowy ból i martwicę. W takim przypadku należy natychmiast przerwać podawanie produktu leczniczego, a pozostałą porcję podać do innej żyły. Podanie podskórne hialuronidazy w miejsce wynaczynienia może złagodzić dolegliwości.

Należy starać się, aby nie dopuścić do kontaktu winblastyny z oczami. W przypadku kontaktu z oczami, należy je natychmiast przemyć dużą ilością wody, aby zapobiec ćieżkiemu podrażnieniu i owrzodzeniu rogówki. W przypadku utrzymywania się podrażnienia oka, pacjenci powinni skonsultować się z okulistą.

W razie przypadkowego kontaktu ze skórą, należy przemyć ją obficie wodą, następnie umyć wodą z dodatkiem delikatnego mydła i dokładnie opłukać.

Podanie dokanałowe winblastyny skutkuje śmiertelnym działaniem neurotoksycznym

Na podstawie danych dotyczących postępowania u pacjentów, którzy przeżyli (bardzo mała liczba pacjentów), udawało się uniknąć zagrażającemu życiu porażeniu i w konsekwencji śmierci, lecz skutkowało to wyniszczającymi konsekwencjami neurologicznymi, z ograniczoną poprawą w późniejszym okresie.

Jeśli winblastyna zostanie przypadkowo podana dokanałowo, zaleca się następujące leczenie, które należy rozpocząć natychmiast po wykonaniu wstrzyknięcia:

Usunięcie tak dużej ilości płynu mózgowo-rdzeniowego, jak jest to możliwe biorąc pod uwagę bezpieczeństwo pacjenta, Przemywanie przestrzeni podpajęczynówkowej za pomocą roztworu Ringera z dodatkiem mleczanu poprzez ciągły wlew o szybkości 150 ml/h przez komorę mózgu oraz usunięcie przez wkłucie lędźwiowe, aż do chwili, gdy będzie dostępne świeże osocze.  Świeże mrożone osocze w ilości 25 ml, rozpuszczone w 1 litrze roztworu Ringera z dodatkiem mleczanu, należy podać za pomocą wlewu przez cewnik umieszczony w komorze mózgu z szybkością 75 ml na godzinę. Płyn należy ponownie usunać przez wkłucie lędźwiowe. Szybkość wlewu należy dostosować w taki sposób, aby zapewnić stężenie białek w płynie rdzeniowym o wartości 150 mg/dl. Postępowanie od punktu 3. należy powtórzyć przy pomocy 1 litra rozcieńczonego świeżego mrożonego osocza. Należy podać kwas glutaminowy w ilości 10 g drogą dożylną w okresie 24 godzin, a następnie w dawce 500 mg trzy razy na dobę, drogą doustną przez 1 miesiąc lub do czasu stabilizacji dysfunkcji neurologicznych. Rola kwasu glutaminowego w leczeniu nie jest jasna. Jego podanie może nie być niezbędne.

Należy podać dożylnie kwas folinowy jako wstrzyknięcie 100 mg, a następnie w postaci wlewu z szybkością 25 mg/h przez 24 godziny, a w późniejszym okresie jako wstrzyknięcia w dawce 25 mg co 6 godzin przez 1 tydzień.

Należy podać pirydoksynę w dawce 50 mg co 8 godzin jako wlew dożylny przez 30 minut. Rola powyższych substancji w zmniejszeniu działania neurotoksycznego nie jest jasna.

Interakcje wspólne dla wszystkich leków cytostatycznych

Ze względu na zwiększenie ryzyka zakrzepów w przypadku chorób nowotworowych, stosowanie leków przeciwzakrzepowych jest częste. Wysoka zmienność międzyosobnicza w odniesieniu do krzepliwości podczas tych chorób oraz możliwość wystąpienia interakcji pomiędzy lekami przeciwzakrzepowymi, a chemioterapią przeciwnowotworową wymaga, w przypadku decyzji o leczeniu pacjenta lekami przeciwzakrzepowymi, zwiększenia częstości monitorowania INR.

Inhibitory izoenzymów cytochromu P450 i P-glikoproteiny

Alkaloidy barwinka są substratami dla P-glikoproteiny (mechanizm oporności wielolekowej ; ang. multidrug resistance mechanizm, MDR) oraz izoenzymu 3A4 cytochromu P450 (CYP3A4) (są metabolizowane przez ten drugi enzym). Dlatego też może wystąpić zwiększone stężenie winblastyny w osoczu w przypadku jednoczesnego stosowania inhibitorów CYP3A4 i P-glikoproteiny, na przykład takich jak: rytonawir , nelfinawir , ketokonazol , itrakonazol , erytromycyna, cyklosporyna , nifedypina i nefazodon . Jednoczesne podawanie itrakonazolu i winblastyny związane było z wczesnym pojawieniem się działań niepożądanych dotyczących mięśni i nerwów i (lub) zwiększonym nasileniem tych działań, co było prawdopodobnie związane z zahamowaniem metabolizmu winblastyny .

Fenytoina i fosfenytoina

Jednoczesne podawanie z fenytoiną wymaga ostrożności ze względu na zmniejszenie stężenia fenytoiny we krwi oraz zwiększenie nasilenia drgawek. Jeśli nie można uniknąć jednoczesnego podawania z fenytoiną, dostosowanie dawkowania należy oprzeć na stężeniach tego związku we krwi. Znaczenie winblastyny w tej interakcji nie jest jasne. Interakcja jest prawdopodobnie wynikiem zmniejszonego wchłaniania fenytoiny oraz zwiększenia szybkości metabolizmu i wydalania.

Asparaginaza/ izoniazyd i inne produkty lecznicze o działaniu neurotoksycznym

Należy wziąć pod uwagę możliwość wystąpienia ciężkiej i długotrwałej neuropatii obwodowej podczas podawania produktów leczniczych o działaniu neurotoksycznym (takich jak izoniazyd i L-asparagina oraz cyklosporyna A) pacjentom leczonym winblastyną. W tej grupie pacjentów produkty lecznicze o znanym działaniu neurotoksycznym należy podawać ostrożnie pod stałą obserwacją neurologiczną.

Szczepionki zawierające żywe wirusy

Pacjenci otrzymujący chemioterapię immunosupresyjną nie powinni być szczepieni produktami zawierającymi żywe mikroorganizmy ze względu na ryzyko wystąpienia ogólno układowej choroby, potencjalnie prowadzącej do zgonu. To ryzyko jest zwiększone u pacjentów, u których już występuje immunosupresja w następstwie choroby podstawowej. Należy stosować szczepionki inaktywowane, jeśli jest tak możliwość.

Szczepienia są przeciwwskazane podczas leczenia winblastyną.

Digitoksyna

Jednoczesne stosowanie digitoksyny drogą doustną lub dożylną oraz skojarzonej chemioterapii, w tym winblastyny , może prowadzić do zmniejszenia stężenia digitoksyny we krwi, zmniejszając tym samym jej skuteczność. Dlatego też zaleca się zachowanie ostrożności podczas tego typu leczenia skojarzonego. Może być konieczne dostosowanie dawki digitoksyny.

Mitomycyna C

Po zastosowaniu skojarzenia winblastyny i mitomycyny C opisywano przypadki ciężkiego, czasami nieodwracalnego działania toksycznego na płuca, w szczególności dotyczącego tkanki już wcześniej uszkodzonej. Winblastyna , stosowana jako składnik leczenia skojarzonego z mitomycyną może powodować ostrą niewydolność oddechową oraz nacieki płucne. U pacjentów stosujących schemat leczenia obejmujący winblastynę, mitomycynę oraz progesteron zgłaszano przypadki zespołu niewydolności oddechowej z śródmiąższowymi naciekami płucnymi.

Interferon alfa-n1

Podczas jednoczesnego podawania dużych dawek interferonu alfa-n1 opisywano występowanie ciężkiego zahamowania czynności szpiku kostnego. Działanie neurotoksyczne interferonu może być nasilone przez winblastynę.

Probenecyd

Winblastyna może zwiększać stężenie kwasu moczowego we krwi. Może być konieczne dostosowanie dawki leków zwiększających wydalanie kwasu moczowego ( probenecyd , sulfinpyrazon ). Podawanie allopurynolu może zapobiec hiperurykemii wywołanej przez winblastynę.

Cisplatyna

Jednoczesne podawanie cisplatyny powodowało większe stężenia winblastyny w osoczu. Działanie neurotoksyczne cisplatyny może być nasilone przez winblastynę.

Bleomycyna

Zgłaszano przypadki objawu Raynauda i zgorzeli po jednoczesnym podawaniu winblastyny i bleomycyny , a także przypadki innych zdarzeń naczyniowych (takich jak zawał mięśnia sercowego i incydent naczyniowo-mózgowy) po leczeniu skojarzonym za pomocą winblastyny , bleomycyny i cisplatyny .

Erytromycyna

Erytromycyna może zwiększać toksyczność winblastyny .

Metotreksat

Winblastyna może nasilać wychwyt metotreksatu przez komórki. Interakcje pomiędzy winblastyną i lekami alkilującymi oraz metotreksatem w czasie cyklu komórkowego mogą powodować zwiększenie całkowitego działania cytotoksycznego.

Inne leki cytotoksyczne i immunosupresyjne

Mogą wystąpić farmakodynamiczne jak również farmakokinetyczne interakcje winblastyny z innymi lekami cytostatycznymi i immunosupresyjnymi, z nasileniem działania terapeutycznego i toksycznego.

Dzieci i młodzież

Badania dotyczące interakcji przeprowadzono jedynie u pacjentów dorosłych.

Nie ma dostępnych danych odnośnie wpływu tego produktu leczniczego na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Z uwagi na działania niepożądane (neurologiczne) należy wziąć pod uwagę możliwość wpływu tego leku na zdolność prowadzenia pojazdów.