Metoprolol jest metabolicznym substratem izoenzymu CYP2D6 cytochromu P450. Produkty lecznicze mające indukujący lub hamujący wpływ na ten enzym mogą mieć wpływ na stężenie metoprololu w osoczu. W przypadku jednoczesnego stosowania produktów leczniczych metabolizowanych z udziałem CYP2D6, takich jak leki przeciwarytmiczne, przeciwhistaminowe, antagoniści receptora H2, leki przeciwdepresyjne, leki przeciwpsychotyczne czy inhibitory cyklooksygenazy 2 (COX-2) następuje zwiększenie stężenia metoprololu w osoczu. Ryfampicyna zmniejsza stężenie metoprololu w osoczu, podczas gdy alkohol i hydralazyna powodują jego wzrost.
Antagoniści kanału wapniowego
W przypadku jednoczesnego stosowania metoprololu z antagonistami kanału wapniowego z grupy werapamilu lub diltiazemu może wystąpić nasilenie ujemnego działania inotropowego lub chronotropowego. Ze względu na ryzyko wystąpienia niedociśnienia, zaburzeń przewodzenia przedsionkowo-komorowego i niewydolności lewej komory serca nie należy podawać dożylnie antagonistów kanału wapniowego z grupy werapamilu pacjentom przyjmującym leki β-adrenolityczne (patrz punkt 4.3). U pacjentów z zaburzeniami czynności serca jednoczesne stosowanie jest przeciwwskazane. Podobnie jak w przypadku innych leków β-adrenolitycznych terapia skojarzona z pochodnymi dihydropirydyny (np. nifedypiną, amlodypiną) może zwiększać ryzyko niedociśnienia oraz niewydolności serca u pacjentów z utajoną niewydolnością serca.
Leki blokujące zwoje układu współczulnego i inne β-adrenolityki
Pacjenci, którzy jednocześnie przyjmują leki blokujące zwoje współczulne lub inne leki β-adrenolityczne (w tym w postaci kropli do oczu) muszą być stale monitorowani.
Inhibitory monoaminooksydazy (MAO)
Inhibitory MAO należy stosować z zachowaniem ostrożności, ponieważ ich jednoczesne podawanie z β-adrenolitykami może spowodować bradykardię oraz nasilenie działania hipotensyjnego. Zaleca się kontrolę ciśnienia tętniczego oraz częstości akcji serca w początkowym okresie jednoczesnego stosowania obu leków.
Leki przeciwnadciśnieniowe działające ośrodkowo (klonidyna, guanfacyna, moksonidyna, metylodopa, rylmenidyna )
Nagłe odstawienie tych leków, zwłaszcza przed odstawieniem beta-adrenolityku, może zwiększać ryzyko „nadciśnienia z odbicia”.
Jednoczesne stosowanie klonidyny z nieselektywnym β-adrenolitykiem, a także prawdopodobnie z selektywnym β-adrenolitykiem, zwiększa ryzyko „nadciśnienia z odbicia”. Jeśli klonidyna jest stosowana w skojarzeniu z metoprololem, jej stosowanie należy kontynuować przez jakiś czas po zakończeniu leczenia metoprololem.
Leki przeciwarytmiczne
Należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania leków przeciwarytmicznych typu chinidyny lub amiodaronu oraz propafenonu, ponieważ β-adrenolityki mogą nasilać ujemne działanie inotropowe i dromotropowe tych leków.
Paroksetyna może zwiększać stężenie metoprololu w osoczu i w rezultacie nasilać działanie beta-adrenolityczne.
Ergotamina
W związku z tym, iż leki β-adrenolityczne mogą mieć wpływ na krążenie obwodowe, należy zachować ostrożność w trakcie jednoczesnego podawania leków o podobnym działaniu np. ergotaminy.
Azotany
Azotany mogą nasilać hipotensyjne działanie metoprololu.
Opioidowe leki przeciwbólowe
Jednoczesne stosowanie opioidowych leków przeciwbólowych i metoprololu może powodować depresyjne działanie na serce.
Glikozydy naparstnicy
Jednoczesne stosowanie glikozydów naparstnicy może prowadzić do nasilonej bradykardii i/lub wydłużenia czasu przewodzenia przedsionkowo-komorowego.
Parasympatykomimetyki
Jednoczesne stosowanie parasympatykomimetyków może powodować długotrwałą bradykardię.
Sympatykomimetyki
Metoprolol wykazuje działanie antagonistyczne w stosunku do β1-adrenomimetyków, jednak w dawce terapeutycznej będzie w niewielkim stopniu wpływał na rozszerzające oskrzela działanie leków β2-adrenomimetycznych. Podanie adrenaliny pacjentom stosującym leki β-adrenolityczne może spowodować wzrost ciśnienia tętniczego oraz bradykardię, aczkolwiek jest to mniej prawdopodobne, jeżeli stosowane są selektywne β1-adrenolityki.
Wziewne leki znieczulające
Jednoczesne podanie wziewnych leków znieczulających może zwiększać ryzyko działania kardiodepresyjnego. Jednakże, zastosowanie leków β-adrenolitycznych, których działanie jest antagonizowane przez leki β-sympatykomimetyczne, zapobiega nadmiernym wahaniom ciśnienia krwi w trakcie gdy pacjent jest intubowany. Z tego względu brak jest przeciwwskazań do jednoczesnego stosowania wziewnych leków znieczulających i β-adrenolityków (patrz punkt 4.4).
Inhibitory syntetazy prostaglandyn
Jednoczesne stosowanie leków β-adrenolitycznych z indometacyną lub innymi inhibitorami syntetazy prostaglandyn może zmniejszać przeciwnadciśnieniowe działanie produktu leczniczego.
Insulina i doustne leki przeciwcukrzycowe
Działanie insuliny oraz doustnych leków obniżających poziom cukru we krwi może być nasilone przy jednoczesnym stosowaniu β-adrenolityków, zwłaszcza nieselektywnych. W takich przypadkach istnieje konieczność dostosowania dawki stosowanych leków przeciwcukrzycowych.
Leki α-adrenolityczne takie jak: prazosyna, tamsulozyna, terazosyna, doksazosyna Jednoczesne stosowanie zwiększa ryzyko wystąpienia niedociśnienia, zwłaszcza ciężkiego niedociśnienia ortostatycznego.
Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ)
Jednoczesne stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych takich jak indometacyna może zmniejszać przeciwnadciśnieniowe działanie metoprololu.
Floktafenina
Leki β-adrenolityczne mogą blokować wyrównawcze reakcje sercowo-naczyniowe związane z niedociśnieniem lub wstrząsem, które mogą być wywołane przez floktafeninę.
Leki zwiotczające mięśnie szkieletowe
Jednoczesne zastosowanie leków zwiotczających mięśnie typu kurary wraz z metoprololem nasila blokadę przewodnictwa nerwowo-mięśniowego. Zastosowanie baklofenu zwiększa w szczególności ryzyko wystąpienia niedociśnienia ortostatycznego. W razie konieczności wskazane jest monitorowanie ciśnienia tętniczego krwi oraz dostosowanie dawki leków przeciwnadciśnieniowych.
Lidokaina
Metoprolol może zmniejszać klirens lidokainy.
Induktory i inhibitory enzymów wątrobowych
Substancje indukujące enzymy (np. ryfampicyna) mogą zmniejszać stężenie metoprololu w osoczu, podczas gdy inhibitory enzymów (np. cymetydyna) mogą to stężenie zwiększać.
Meflokina zwiększa ryzyko wystąpienia bradykardii.
Leki zobojętniające
Jednoczesne stosowanie leków zobojętniających i metoprololu powoduje wzrost stężenia metoprololu w osoczu.
Jednoczesne stosowanie metoprololu i innych leków przeciwnadciśnieniowych wywołuje zwykle efekt addycyjny na ciśnienie krwi. Należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania metoprololu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi lub lekami, które mogą obniżać ciśnienie krwi, takimi jak trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, barbiturany i pochodne fenotiazyny. Jednakże, skojarzone stosowanie leków przeciwnadciśnieniowych może zapewniać bardziej skuteczną kontrolę nadciśnienia tętniczego.