DARUNAVIR STADA

Darunavir Stada interakcje ulotka tabletki powlekane 600 mg 60 tabl.

Darunavir Stada

tabletki powlekane | 600 mg | 60 tabl.
Cena zależna od apteki
Brak informacji o dostępności produktu

Ulotka


Kiedy stosujemy Darunavir Stada?

Produkt leczniczy Darunavir Stada stosowany w połączeniu z rytonawirem w małej dawce jest wskazany do stosowania jednocześnie z innymi przeciwretrowirusowymi produktami leczniczymi w leczeniu pacjentów zakażonych ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV-1).

Produkt leczniczy Darunavir Stada, 600 mg, tabletki może być stosowany w celu zapewnienia odpowiednich schematów dawkowania (patrz punkt 4.2):

W leczeniu zakażenia wirusem HIV-1 u dorosł ych pacjentów, u których stosowano wcześniej leczenie przeciwretrowirusowe , w tym leczonych wcześniej intensywnie lekami przeciwretrowirusowymi .

W leczeniu zakażenia wirusem HIV-1 u dzieci i młodzieży w wieku powyżej 3 lat i o masie ciała co najmniej 15 kg.

Decydując się na rozpoczęcie leczenia produktem Darunavir Stada w połączeniu z rytonawirem w małej dawce, należy przede wszystkim uwzględnić leczenie stosowane w przeszłości u danego pacjenta oraz typy mutacji związane ze stosowaniem różnych leków. Wytycznych do stosowania produktu Darunavir Stada powinny dostarczyć wyniki badań genotypowych i fenotypowych (jeśli są dostępne) oraz dotychczasowy przebieg leczenia.


Jaki jest skład Darunavir Stada?

Każda tabletka powlekana zawiera 600 mg darunawiru .

Substancja pomocnicza o znanym działaniu :

Każda tabletka zawiera 2,592 mg żółcieni pomarańczowej (E 110).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.


Jakie są przeciwwskazania do stosowania Darunavir Stada?

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

Ciężkie zaburzenia czynności wątroby (klasa C wg skali Childa-Pugha).

Jednoczesne stosowanie ryfampicyny z darunawirem podawanym z małą dawką rytonawiru (patrz punkt 4.5).

Jednoczesne stosowanie ze złożonym produktem leczniczym zawierającym lopinawir z rytonawirem (patrz punkt 4.5).

Jednoczesne stosowanie z roślinnymi produktami zawierającymi ziele dziurawca ( Hypericum perforatum ) (patrz punkt 4.5).

Jednoczesne stosowanie darunawiru z rytonawirem w małej dawce u pacjentów przyjmuj ących substancje czynne, których klirens zależny w dużym stopniu od izoenzymu CYP3A i których zwiększone stężenie w osoczu powoduje ciężkie i (lub) zagrażające życiu zdarzenia. Do tych substancji czynnych należą między innymi: - alfuzosyna (antagonista receptora alfa-1 adrenergicznego)

- amiodaron, beprydyl , dronedaron , chinidyna, ranolazyna , lidokaina podawana ogólnie

(leki przeciwarytmiczne/przeciwdławicowe)

- astemizol, terfenadyna (leki przeciwhistaminowe)

- kolchicyna (lek stosowany w leczeniu dny moczanowej), gdy jest stosowana u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i (lub) wątroby (patrz punkt 4.5)

- pochodne alkaloidów sporyszu (np.: dihydroergotamina , ergometryna, ergotamina, metylergonowina)

- elbaswir /grazoprewir (bezpośrednio działające leki przeciw wirusowi zapalenia wątroby typu C)

- cyzapryd (lek pobudzający motorykę przewodu pokarmowego)

- lurazydon, pimozyd , kwetiapina , sertindol (leki przeciwpsychotyczne/neuroleptyki) (patrz punkt 4.5)

- triazolam , midazolam podawany doustnie (leki uspokajające i nasenne) (środki ostrożności dotyczące podawanego pozajelitowo midazolamu przedstawiono w punkcie

4.5)

- syldenafil - gdy jest stosowany w leczeniu tętniczego nadciśnienia płucnego, awanafil (inhibitory PDE -5)

- symwastatyna i lowastatyna (inhibitory reduktazy HMG -CoA) (patrz punkt 4.5)

- tikagrelor (lek przeciwpłytkowy ) (patrz punkt 4.5)


Darunavir Stada – jakie działania niepożądane mogą wystąpić?

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa

W trakcie programu badań klinicznych obejmuj ących grupę 2613 leczonych wcześniej pacjentów, którzy rozpoczęli leczenie darunawirem z rytonawirem w dawce 600 mg ze 100 mg dwa razy na dobę, u 51,3% z nich wystąpiło co najmniej jedno działanie niepożądane.

Całkowity średni czas trwania leczenia u tych pacjentów wyniósł 95,3 tygodnia. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi zgłaszanymi w badaniach klinicznych i spontanicznie są: biegunka, nudności, wysypka, ból głowy i wymioty.

Najczęstszymi ciężkimi działaniami niepożądanymi są: ostra niewydolność nerek, zawał mięśnia sercowego, zespół zapalnej reaktywacji immunologicznej, małopłytkowość, martwica kości, biegunka, zapalenie wątroby i gorączka.

W analizie obejmującej 96 tygodni profil bezpieczeństwa darunawiru z rytonawirem stosowanych w dawce 800 mg ze 100 mg raz na dobę u wcześniej nieleczonych pacjentów

był podobny do stwierdzonego u osób stosuj ących darunawir z rytonawirem w dawce 600 mg ze 100 mg dwa razy na dobę, uprzednio leczonych. Wyjątkiem były nudności, które stwierdzano częściej u osób wcześniej nieleczonych i które miały łagodne nasilenie. W analizie obejmującej 192 tygodnie leczenia osób wcześniej nieleczonych, u których średni czas leczenia darunawirem z rytonawirem w dawce 800 mg ze 100 mg raz na dobę wynosił 162,5 tygodnia, nie stwierdzono nowych zagadnień dotycz ących bezpieczeństwa.

Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych

Działania niepożądane zestawiono zgodnie z klasyfikacją układów i narządów oraz kategorii częstości. W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane wymieniono zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem. Kategorie częstości występowania określono następująco: bardzo często (> 1/10), często (> 1/100 do < 1/10), niezbyt często

(> 1/1000 do < 1/100), rzadko (> 1/10 000 do < 1/1000) i nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Działania niepożądane stwierdzone w badaniach klinicznych oraz zebrane po wprowadzeniu produktu do obrotu

Klasyfikacja układów i narządów MedDRA

Częstość występowania

Działanie niepożądane

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze

 

niezbyt często

Zakażenie wirusem opryszczki ( Herpes simplex)

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

 

niezbyt często

małopłytkowość, neutropenia , niedokrwistość, leukopenia

rzadko

zwiększenie liczby granulocytów kwasochłonnych

Zaburzenia układu immunologicznego

 

niezbyt często

zespół zapalnej reaktywacji

immunologicznej, nadwrażliwość (na lek)

Zaburzenia endokrynologiczne

 

niezbyt często

niedoczynność tarczycy, zwiększone stężenie tyreotropiny we krwi

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

 

często

cukrzyca, hipertriglicerydemia , hipercholesterolemia, hiperlipidemia

niezbyt często

dna moczanowa, jadłowstręt, zmniejszone łaknienie, zmniejszenie masy ciała, zwiększenie masy ciała, hiperglikemia, insulinoopomość, zmniejszone stężenie HDL,

zwiększone łaknienie, polidypsja , zwiększona aktywność dehydrogenazy mleczanowej we krwi

Zaburzenia psychiczne

 

często

bezsenność

niezbyt często

depresja, dezorientacja, niepokój, zaburzenia snu, sny patologiczne, koszmary nocne, zmniej szony popęd płciowy

rzadko

stan splątania, zmiany nastroju, niepokój ruchowy

Zaburzenia układu nerwowego

 

często

ból głowy, neuropatie obwodowe, zawroty głowy

niezbyt często

ospałość, parestezje, niedoczulica, zaburzenia smaku, zaburzenia koncentracji, zaburzenia pamięci, senność

rzadko

omdlenia, drgawki, brak odczuwania smaku, zaburzenia rytmu faz snu

Zaburzenia oka

niezbyt często

przekrwienie spojówek, suchość oka

rzadko

zaburzenia widzenia

Zaburzenia ucha i błędnika

niezbyt często

zawroty głowy

Zaburzenia serca

niezbyt często

zawał mięśnia sercowego, dławica piersiowa, wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG, częstoskurcz

rzadko

ostry zawał mięśnia sercowego, bradykardia zatokowa, kołatania serca

Zaburzenia naczyniowe

niezbyt często

nadciśnienie tętnicze, uderzenia gorąca

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

niezbyt często

duszność, kaszel, krwawienie z nosa, podrażnienie gardła

rzadko

wyciek wodnisty z nosa

Zaburzenia żołądka i jelit

bardzo często

biegunka

często

wymioty, nudności, ból brzucha, zwiększona aktywność amylazy we krwi, objawy dyspeptyczne , rozdęcie brzucha, wzdęcia z oddawanie gazów

niezbyt często

zapalenie trzustki, zapalenie błony śluzowej żołądka, refluks żołądkowo-przełykowy, aftowe zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, odruchy wymiotne (bez wymiotów), suchość

w jamie ustnej, dyskomfort w jamie brzusznej, zaparcia, zwiększona aktywność lipazy we krwi, odbijanie, zaburzenia czucia w jamie ustnej

rzadko

Zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, wymioty krwawe, zapalenie czerwieni wargowej, suchość warg, język obłożony

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

często

zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej

niezbyt często

zapalenie wątroby, cytolityczne zapalenie wątroby, stłuszczenie wątroby, powiększenie wątroby, zwiększenie aktywności transaminaz, zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej , zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej we krwi, zwiększenie aktywności gamma-glutamylotransferazy

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

często

wysypka (w tym grudkowa, grudkowoplamista , plamista, rumieniowa i świądowa),

świąd

niezbyt często

obrzęk naczynioruchowy, wysypka uogólniona, alergiczne zapalenie skóry, pokrzywka, wyprysk, rumień, nadmierne pocenie się, nocne poty, łysienie, trądzik,

suchość skóry, pigmentacja paznokci

rzadko

zespół DRESS , zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy, zapalenie skóry, łojotokowe zapalenie skóry, patologiczne zmiany skórne, skóra pergaminowa

częstość nieznana

martwica toksyczno-rozpływna naskórka, ostra uogólniona osutka krostkowa

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej

niezbyt często

bóle mięśni, martwica kości, skurcze mięśni, osłabienie mięśni, bóle stawów, bóle kończyn, osteoporoza, zwiększona aktywność fosfokinazy kreatynowej we krwi

rzadko

sztywność mięśniowo-szkieletowa, zapalenie stawów, sztywność stawów

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

niezbyt często

ostra niewydolność nerek, niewydolność nerek, kamica nerkowa, zwiększone stężenie kreatyniny we krwi, białkomocz, obecność bilirubiny w moczu, dyzuria , nykturia, częstomocz

rzadko

zmniej szony klirens nerkowy kreatyniny

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi

niezbyt często

zaburzenia erekcji, ginekomastia

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

często

osłabienie, zmęczenie

niezbyt często

gorączka, ból w klatce piersiowej, obrzęki obwodowe, złe samopoczucie, odczucie gorąca, drażliwość, ból

rzadko

dreszcze, zaburzenia czucia, suchość skóry

Opis wybranych działań niepożądanych

Wysypka

W badaniach klinicznych wysypka miała przeważnie nasilenie łagodne lub umiarkowane; często pojawiała się w trakcie pierwszych czterech tygodni leczenia i ustępowała wraz z podawaniem kolejnych dawek leku. W przypadku ciężkiej reakcji skórnej należy zapoznać się z ostrzeżeniem w punkcie 4.4.

W programie badań klinicznych oceniającym stosowanie raltegrawiru u wcześniej leczonych pacjentów wysypka, bez względu na jej przyczynę, była obserwowana częściej podczas stosowania schematów zawieraj ących darunawir z raltegrawirem w porównaniu ze schematami zawierającymi darunawir bez raltegrawiru czy raltegrawir bez darunawiru .

Wysypka, która w opinii badacza była związana z lekiem, występowała z podobną częstością. Częstość występowania wysypki skorygowana pod względem ekspozycji (wszystkie przyczyny) wynosiła odpowiednio 10,9, 4,2 i 3,8 na 100 pacjento-lat (PYR), a w przypadku wysypki związanej ze stosowaniem leku wynosiła odpowiednio 2,4, 1,1 i 2,3 na 100 pacjentolat . Wysypki stwierdzane podczas badań klinicznych miały nasilenie łagodne lub umiarkowane i nie prowadziły do przerwania leczenia (patrz punkt 4.4).

Parametry metaboliczne

Podczas leczenia przeciwretrowirusowego może wystąpić zwiększenie masy ciała oraz stężenia lipidów i glukozy we krwi (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe

Podczas stosowania inhibitorów proteazy, zwłaszcza w skojarzeniu z lekami z grupy NRTI , odnotowywano zwiększenie aktywności CPK , mialgię, zapalenie mięśni i rzadko rozpad mięśni poprzecznie prążkowanych.

Zgłaszano przypadki martwicy kości, szczególnie u pacjentów z innymi powszechnie znanymi czynnikami ryzyka, zaawansowanym zakażeniem wirusem HIV lub długotrwałą ekspozycją na leki stosowane w skojarzonym leczeniu przeciwretrowirusowym (CART). Częstość występowania tych przypadków jest nieznana (patrz punkt 4.4).

Zespół zapalnej reaktywacji immunologicznej

U pacjentów zakażonych wirusem HIV, z ciężkim niedoborem odporności w czasie rozpoczynania skojarzonego leczenia przeciwretrowirusowego (CART), może wystąpić reakcja zapalna na bezobjawowe lub szczątkowe patogeny oportunistyczne. Zaobserwowano

także przypadki występowania chorób autoimmunologicznych (takich jak choroba GravesaBasedowa ), jednak czas do ich wystąpienia jest zmienny i zdarzenia te mogą wystąpić wiele miesięcy po rozpoczęciu leczenia (patrz punkt 4.4).

Krwawienia u pacjentów z hemofilią

Zgłaszano występowanie przypadków nasilonego samoistnego krwawienia u pacjentów z hemofilią otrzymuj ących leki przeciwretrowirusowe z grupy inhibitorów proteazy (patrz punkt 4.4).

Dzieci i młodzież

Ocena profilu bezpieczeństwa stosowania darunawiru u dzieci i młodzieży została wykonana na podstawie analizy danych dotycz ących bezpieczeństwa z trzech badań fazy II, obejmuj ących okres 48 tygodni. Badano następujące populacje pacjentów (patrz punkt 5.1):

80 dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 17 lat, o masie ciała co najmniej 20 kg, zakażonych wirusem HIV-1 i stosuj ących wcześniej leczenie przeciwretrowirusowe , którym podawano darunawir w postaci tabletek w połączeniu z małą dawką rytonawiru dwa razy na dobę oraz innymi lekami przeciwretrowirusowymi .

21 dzieci w wieku od 3 do < 6 lat, o masie ciała od 10 kg do < 20 kg (16 uczestników z masą ciała od 15 do < 20 kg), zakażonych wirusem HIV-1, stosuj ących wcześniej leczenie przeciwretrowirusowe , które otrzymywały darunawir w postaci zawiesiny doustnej w połączeniu z małą dawką rytonawiru dwa razy na dobę oraz innymi lekami przeciwretrowirusowymi .

12 dzieci w wieku od 12 do 17 lat, o masie ciała co najmniej 40 kg, zakażonych wirusem HIV-1, niepoddawanych wcześniej leczeniu przeciwretrowirusowemu , które otrzymywały darunawir raz na dobę w postaci tabletek w połączeniu z małą dawką rytonawiru oraz innymi lekami przeciwretrowirusowymi (patrz punkt 5.1).

Ogólnie profil bezpieczeństwa u tych pacjentów był podobny do obserwowanego u pacjentów dorosł ych .

Inne szczególne grupy pacjentów

Pacjenci ze współistniejącym zakażeniem wirusem zapalenia wątroby typu B i (lub) C U 236 spośród wcześniej leczonych 1968 pacjentów otrzymuj ących darunawir w skojarzeniu z rytonawirem w dawce 600 mg ze 100 mg dwa razy na dobę stwierdzono współistniejące wirusowe zapalenie wątroby typu B lub C. Pacjenci ze współistniejącym zakażeniem częściej mieli zwiększoną aktywność aminotransferaz wątrobowych - zarówno wyjściowo, jak i w trakcie leczenia niż pacjenci bez przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby (patrz punkt 4.4).

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu

Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

Al. Jerozolimskie 181C

02-222 Warszawa

Tel: + 48 22 49 21 301 Fax: + 48 22 49 21 309 e-mail: ndl @urpl.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać ró wnie ż podmiotowi odpowiedzialnemu.


Darunavir Stada - dawkowanie

Leczenie powinno być rozpoczęte przez lekarza mającego doświadczenie w leczeniu zakażeń wirusem HIV. Pacjentów należy poinformować, że po rozpoczęciu leczenia produktem Darunavir Stada nie wolno zmieniać dawkowania, sposobu podawania ani przerywać leczenia bez zalecenia lekarza prowadzącego.

Dawkowanie

Produkt Darunavir Stada należy zawsze podawać doustnie w połączeniu z podawanym w małej dawce rytonawirem , który poprawia właściwości farmakokinetyczne leku, oraz jednocześnie z innymi przeciwretrowirusowymi produktami leczniczymi.

Z tego względu przed rozpoczęciem leczenia produktem Darunavir Stada należy zapoznać się z charakterystyką produktu leczniczego zawierającego rytonawir .

Produkt leczniczy Darunavir Stada nie jest odpowiedni do stosowania zgodnie ze wszystkimi opisanymi poniżej schematami dawkowania. W przypadku tych schematów dawkowania należy zastosować inne produkty lecznicze zawierające darunawir .

Dorośli pacjenci, u których stosowano wcześniej leczenie przeciwretrowirusowe

Zalecana dawka wynosi 600 mg dwa razy na dobę, w połączeniu z rytonawirem w dawce

100 mg dwa razy na dobę podczas posiłku. W celu podania dawki 600 mg dwa razy na dobę, można zastosować produkt Darunavir Stada w tabletkach o mocy 600 mg.

Stosowanie tabletek o mocy 75 mg i 150 mg w celu osiągnięcia zalecanej dawki jest właściwe tylko w przypadku prawdopodobnej nadwrażliwości na określone substancje barwiące lub trudności z połknięciem tabletek o mocy 300 mg lub 600 mg.

Schemat dawkowania 800 mg raz na dobę z kobicystatem w dawce 150 mg raz na dobę lub rytonawirem w dawce 100 mg raz na dobę podczas posiłku można zastosować u pacjentów poddawanych wcześniej leczeniu przeciwretrowirusowemu , lecz bez mutacji (DRV-RAM)* związanych z opornością na darunawir i u których wiremia HIV-1 RNA wynosi < 100 000 kopii/ml a liczba limfocytów CD4+ > 100 komórek x 10 6 /l, (patrz charakterystyka produktu leczniczego dotycząca produktu Darunavir Stada tabletki o mocy 400 mg i 800 mg).

* mutacje DRV-RAM: V11I, V32I, L33F, I47V, I50V, I54M, I54L, T74P, L76V, I84V i L89V

Dorośli pacjenci, u których nie stosowano dotychczas leczenia przeciwretrowirusowego Zalecenia dotyczące dawkowania produktu u pacjentów, u których nie stosowano wcześniej leczenia przeciwretrowirusowego , przedstawiono w charakterystyce produktu leczniczego Darunavir Stada tabletki o mocy 400 mg i 800 mg.

Stosowanie u dzieci i młodzieży (w wieku od 3 do 17 lat i o masie ciała co najmniej

15 kilogramów), u których nie stosowano wcześniej leczenia przeciwretrowirusowego W poniższej tabeli podano ustalane w przeliczeniu na masę ciała dawki darunawiru i rytonawiru u dzieci i młodzieży.

Zalecana dawka darunawiru w tabletkach i rytonawiru dla dzieci i młodzieży (w wieku od 3 do 17 lat), u których nie stosowano wcześniej leczenia przeciwretrowirusowego 3

Masa ciała (kg)

Dawka (raz na dobę podczas posiłku)

> 15 kg do < 30 kg

600 mg darunawiru ze 100 mg rytonawiru raz na dobę

> 30 kg do < 40 kg

675 mg darunawiru ze 100 mg rytonawiru raz na dobę

> 40 kg

800 mg darunawiru ze 100 mg rytonawiru raz na dobę

a

  rytonawir w postaci roztworu doustnego: 80 mg/ml

Stosowanie u dzieci i młodzieży (w wieku od 3 do 17 lat i o masie ciała co najmniej 15 kg), u których stosowano wcześniej leczenie przeciwretrowirusowe

Zwykle zalecane jest przyjmowanie produktu Darunavir Stada dwa razy na dobę razem z rytonawirem podczas posiłku.

Schemat przyjmowania darunawiru raz na dobę z rytonawirem podczas posiłku można stosować u pacjentów poddawanych wcześniej leczeniu przeciwretrowirusowemu , lecz bez mutacji (DRV-RAM)* związanych z opornością na darunawir i u których wiremia HIV-1 RNA wynosi < 100 000 kopii/ml a liczba limfocytów CD4+ > 100 komórek x10 6 /l.

* mutacje DRV-RAM: V11I, V32I, L33F, I47V, I50V, I54M, I54L, T74P, L76V, I84V i L89V

Zalecana dawka produktu Darunavir Stada z małą dawką rytonawiru dla dzieci i młodzieży jest ustalana w przeliczeniu na masę ciała i nie powinna być większa niż zalecana dawka

dla dorosł ych (600 mg ze 100 mg dwa razy na dobę lub 800 mg ze 100 mg raz na dobę)

Zalecana dawka darunawiru w tabletkach i rytonawiru dla dzieci i młodzieży (w wieku od 3 do 17 lat), u których stosowano wcześniej leczenie przeciwretrowirusowe a

Masa ciała (kg)

Dawka (raz na dobę podczas posiłku)

Dawka (dwa razy na dobę podczas posiłku)

> 15 kg < 30 kg

600 mg darunawiru ze 100 mg rytonawiru raz na dobę

375 mg darunawiru z 50 mg rytonawiru dwa razy na dobę

> 30 kg < 40 kg

675 mg darunawiru ze 100 mg rytonawiru raz na dobę

450 mg darunawiru z 60 mg rytonawiru dwa razy na dobę

> 40 kg

800 mg darunawiru ze 100 mg rytonawiru raz na dobę

600 mg darunawiru ze 100 mg rytonawiru dwa razy na dobę

a

 z rytonawirem w postaci roztworu doustnego: 80 mg/ml

W populacji dzieci i młodzieży poddawanej wcześniej leczeniu przeciwretrowirusowemu zaleca się ocenę genotypu wirusa HIV. Jednak gdy niedostępna jest ocena genotypu HIV, u dzieci i młodzieży, u których nie stosowano wcześniej leczenia inhibitorem proteazy wirusa HIV, zaleca się stosowanie schematu darunawir z rytonawirem raz na dobę, a u dzieci i młodzieży, u których stosowano wcześniej leczenie inhibitorem proteazy HIV, zaleca się zastosowanie schematu darunawir z rytonawirem dwa razy na dobę.

Stosowanie tabletek o mocy wyłącznie 75 mg i 150 mg w celu osiągnięcia zalecanej dawki darunawiru jest właściwe tylko w przypadku prawdopodobnej nadwrażliwości na określone substancje barwiące.

Pominięcie dawki

Jeśli od pominięcia dawki darunawiru i (lub) rytonawiru upłynęło nie więcej niż 6 godzin, pacjentów należy poinstruować o konieczności jak najszybszego przyjęcia przepisanej dawki darunawiru z rytonawirem , podczas posiłku. Jeśli upłynęło więcej niż 6 godzin, pacjent nie powinien przyjmować pominiętej dawki, tylko kontynuować dawkowanie według dotychczasowego schematu.

Podstawą powyższych zaleceń jest 15-godzinny okres półtrwania darunawiru w obecności rytonawiru i zalecany odstęp między kolejnymi dawkami wynoszący około 12 godzin.

Szczególne grupy pacjentów

Pacjenci w podeszłym wieku

Dane dotyczące stosowania produktu w tej populacji pacjentów są ograniczone i dlatego produkt Darunavir Stada należy stosować z ostrożnością u pacjentów w tej grupie wiekowej (patrz punkty 4.4 i 5.2).

Zaburzenia czynności wątroby

Darunawir jest metabolizowany przez wątrobę. Nie jest konieczne dostosowywanie dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby o nasileniu łagodnym (klasa A wg skali Childa-Pugha) czy umiarkowanym (klasa B wg skali Childa-Pugha), jednak należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu Darunavir Stada u tych pacjentów.

Nie ma dostępnych danych dotycz ących farmakokinetyki u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Ciężkie zaburzenia czynności wątroby mogą zwiększać ekspozycję na darunawir oraz pogarszać jego profil bezpieczeństwa. Z tego powodu produktu

Darunavir Stada nie wolno podawać pacjentom z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (klasa C wg skali Childa-Pugha) (patrz punkty 4.3, 4.4 i 5.2).

Zaburzenia czynności nerek

Nie jest konieczna zmiana dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (patrz punkty 4.4 i 5.2).

Dzieci i młodzież

Nie należy stosować darunawiru z rytonawirem u dzieci o masie ciała mniejszej niż 15 kg, gdyż nie ustalono dawkowania u wystarczającej liczby pacjentów z tej populacji (patrz punkt 5.1). Nie zaleca się stosowania darunawiru z rytonawirem u dzieci w wieku poniżej 3 lat ze względów bezpieczeństwa (patrz punkty 4.4 oraz 5.3).

Ustalono ekspozycję na darunawir u wcześniej nieleczonej młodzieży w wieku od 12 do 17 lat i o masie ciała co najmniej 40 kg, której podawano darunawir w dawce 800 mg raz na dobę i stwierdzono, że znajduje się ona w takim zakresie terapeutycznym, jak określono u dorosł ych otrzymuj ących ten sam schemat dawkowania. W związku z powyż szym , skoro

schemat podawania darunawiru raz na dobę został zatwierdzony do stosowania u dorosł ych leczonych wcześniej przeciwretrowirusowo , bez mutacji (DRV-RAM) towarzysz ących oporności na darunawir , u których wiremia HIV-1 RNA wynosi < 100 000 kopii/ml a liczba limfocytów CD4+ > 100 komórek x 10 6 /l, więc to samo wskazanie do stosowania darunawiru raz na dobę dotyczy leczonych wcześniej dzieci i młodzieży w wieku od 3 do 17 lat i o masie ciała co najmniej 15 kg.

* mutacje DRV-RAM: V11I, V32I, L33F, I47V, I50V, I54M, I54L, T74P, L76V, I84V i L89V

Ciąża i połóg

Nie ma konieczności dostosowywania dawki darunawiru z rytonawirem w czasie ciąży lub połogu. W czasie ciąży produkt Darunavir Stada należy stosować jedynie wtedy, jeśli potencjalne korzyści przeważają nad ryzykiem (patrz punkty 4.4, 4.6 i 5.2).

Sposób podawania

Należy zalecić pacjentom, aby przyjmowali produkt Darunavir Stada z małą dawką rytonawiru w ciągu 30 minut od zakończenia posiłku. Rodzaj pokarmu nie wpływa na ekspozycję na darunawir (patrz punkty 4.4, 4.5 i 5.2).


Darunavir Stada – jakie środki ostrożności należy zachować?

Chociaż wykazano, że skuteczna supresja wirusa za pomocą leczenia przeciwretrowirusowego znacznie zmniejsza ryzyko przeniesienia zakażenia drogą płciową, nie można wykluczyć resztkowego ryzyka. Należy przestrzegać środków ostrożności w celu uniknięcia zakażenia, zgodnie z wytycznymi krajowymi.

Zalecana jest regularna ocena odpowiedzi wirologicznej . W przypadku braku lub utraty odpowiedzi wirologicznej należy wykonać badania oporności.

Darunawir należy stosować wyłącznie w skojarzeniu z podawanym w małej dawce rytonawirem , który poprawia właściwości farmakokinetyczne leku (patrz punkt 5.2).

Zwiększenie dawki rytonawiru powyżej dawki wskazanej w punkcie 4.2 nie wpływało istotnie na stężenie darunawiru i nie jest zalecane.

Darunawir wiąże się głó wnie z kwaśną glikoproteiną a,1-. Stopień wiązania z tym białkiem jest zależny od stężenia określanego stopniem wysycenia wiązań. Z tego względu nie można wykluczyć wypierania innych produktów leczniczych silnie związanych z kwaśną glikoproteiną a1- (patrz punkt 4.5).

Dawkowanie raz na dobę u pacjentów, u których stosowano wcześniej leczenieprzeciwretrowirusowe

Nie należy stosować darunawiru w skojarzeniu z kobicystatem lub rytonawirem w małej dawce raz na dobę u pacjentów, u których stosowano wcześniej leczenie

przeciwretrowirusowe , z obecnością jednej lub więcej mutacji (DRV-RAM) związanych z opornością na darunawir lub u których wiremia HIV-1 RNA wynosi > 100 000 kopii/ml a liczba limfocytów CD4+ < 100 komórek x 10 6 /l (patrz punkt 4.2). Nie badano w tej populacji innych połączeń ze zoptymalizowanym leczeniem podstawowym (ang. Optimised Background Regimen , OBR) niż > 2 NRTI . Dostępne są jedynie ograniczone dane dotyczące pacjentów z podtypami HIV-1 innymi niż B (patrz punkt 5.1).

Dzieci i młodzież

Nie zaleca się stosowania darunawiru u dzieci w wieku poniżej 3 lat lub o masie ciała mniejszej niż 15 kg (patrz punkty 4.2 i 5.3).

Ciąża

W czasie ciąży darunawir należy stosować jedynie wtedy, jeśli potencjalne korzyści przeważają nad ryzykiem.

Należy zachować ostrożność u kobiet w ciąży przyjmuj ących jednocześnie inne leki, które mogą zmniejszać ekspozycję na darunawir (patrz punkty 4.5 i 5.2).

Pacjenci w podeszłym wieku

Ponieważ dostępne są jedynie ograniczone informacje dotyczące stosowania darunawiru u pacjentów w wieku 65 lat i starszych, należy zachować ostrożność podczas leczenia darunawirem pacjentów w podeszłym wieku, co wiąże się ze zwiększoną częstością występowania u nich niewydolności wątroby i chorób współistniej ących lub stosowania innych rodzajów leczenia (patrz punkty 4.2 i 5.2).

Ciężkie reakcje skórne

W trakcie programu badań klinicznych (N=3 063) u 0,4% pacjentów wystąpiły ciężkie reakcje skórne, którym mogły towarzyszyć gorączka i (lub) zwiększona aktywność

transaminaz. Rzadko (< 0,1%) obserwowano wysypkę polekową z eozynofilią

i objawami ogólnoustrojowymi (zespół DRESS , ang. Drug Rash with Eosinophilia and Systemic Symptoms ) i zespół Stevensa-Johnsona a po wprowadzeniu darunawiru do obrotu zgłaszano przypadki martwicy toksyczno-rozpływnej naskórka oraz ostrej uogólnionej osutki krostkowej. Należy natychmiast przerwać stosowanie darunawiru z rytonawirem w przypadku wystąpienia objawów przedmiotowych lub podmiotowych ciężkich reakcji skórnych. Mogą one obejmować m.in. ciężką wysypkę lub wysypkę z towarzyszącą gorączką, ogólne złe samopoczucie, zmęczenie, bóle mięśni lub stawów, pęcherze, zmiany patologiczne w jamie

ustnej, zapalenie spojówek, zapalenie wątroby i (lub) eozynofilię.

Wysypka występowała częściej u pacjentów, którzy byli wcześniej leczeni, otrzymuj ących schematy zawierające darunawir + raltegrawir , w porównaniu z pacjentami otrzymującymi darunawir bez raltegrawiru lub raltegrawir bez darunawiru (patrz punkt 4.8).

Darunawir zawiera grupę sulfonamidową. Należy zachować ostrożność podczas stosowania darunawiru u pacjentów ze stwierdzoną alergią na sulfonamidy.

Hepatotoksyczność

Opisywano przypadki polekowego zapalenia wątroby (np. ostrego zapalenia wątroby, cytolitycznego zapalenia wątroby) podczas stosowania darunawiru . W trakcie programu badań klinicznych (N=3 063) zapalenie wątroby wystąpiło u 0,5% pacjentów stosuj ących

skojarzone leczenie przeciwretrowirusowe darunawirem z rytonawirem . U pacjentów

z wcześniejszymi zaburzeniami czynności wątroby, w tym z przewlekłym czynnym zapaleniem wątroby typu B lub C, występuje zwiększone ryzyko zaburzeń czynności wątroby, w tym ciężkich i potencjalnie zagrażaj ących życiu działań niepożądanych ze strony tego narządu. W przypadku jednoczesnego stosowania leczenia przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B lub C należy zapoznać się z odpowiednią informacją na temat stosowanych produktów leczniczych.

Przed rozpoczęciem leczenia darunawirem z rytonawirem należy wykonać odpowiednie badania laboratoryjne. Należy ró wnie ż monitorować pacjentów w trakcie tego leczenia. Należy rozważyć zwiększenie częstości monitorowania AspAT/AlAT, szczególnie w ciągu kilku pierwszych miesięcy leczenia darunawirem z rytonawirem , u pacjentów ze współistniejącym przewlekłym zapaleniem lub marskością wątroby bądź też u pacjentów z zwiększeniem aktywności aminotransferaz przed leczeniem.

W przypadku wystąpienia nowych objawów lub pogorszenia się istniej ących zaburzeń czynności wątroby (w tym istotnego klinicznie zwiększenia aktywności enzymów wątrobowych i (lub) objawów takich jak: zmęczenie, jadłowstręt, nudności, żółtaczka, ciemne zabarwienia moczu, tkliwość wątroby, powiększenie wątroby) u pacjentów stosuj ących darunawir z rytonawirem należy niezwłocznie rozważyć wstrzymanie lub zakończenie leczenia.

Pacjenci z chorobami współistniejącymi

Zaburzenia czynności wątroby

Nie określono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania darunawiru u pacjentów z istniejącymi wcześniej ciężkimi chorobami wątroby, w związku z czym podawanie darunawiru pacjentom z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby jest przeciwwskazane. Z powodu zwiększenia stężenia wolnej frakcji darunawiru w osoczu należy zachować ostrożność podczas stosowania darunawiru u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby o nasileniu łagodnym lub umiarkowanym (patrz punkty 4.2, 4.3 i 5.2).

Zaburzenia czynności nerek

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie są wymagane szczególne środki ostrożności ani zmiana dawkowania. Ponieważ darunawir i rytonawir są w znacznym stopniu związane z białkami osocza, mało prawdopodobne jest ich usunięcie z organizmu w istotnej ilości w wyniku hemodializy lub dializy otrzewnowej. Z tego względu u tych pacjentów nie wymaga się zachowania szczególnych środków ostrożności czy zmiany dawkowania (patrz punkty 4.2 i 5.2).

Pacjenci z hemofilią

Istnieją doniesienia o występowaniu zwiększonej częstości krwawień, w tym samoistnych wylewów śródskórnych i do jam stawowych, u pacjentów z hemofilią typu A i B leczonych lekami z grupy inhibitorów proteazy (PI). Niektórym pacjentom podawano dodatkowo czynnik VIII. W ponad połowie zgłoszonych przypadków leczenie lekami z grupy PI

kontynuowano lub wznowiono, jeśli uprzednio zostało przerwane. Postulowano istnienie związku przyczynowego, ale nie wyjaśniono mechanizmu działania. Pacjentów z hemofilią należy zatem poinformować o możliwości nasilenia krwawień.

Masa ciała i parametry metaboliczne

Podczas leczenia przeciwretrowirusowego może dojść do zwiększenia masy ciała oraz stężenia lipidów i glukozy we krwi. Takie zmiany mogą być częściowo powiązane z opanowaniem choroby oraz stylem życia. W odniesieniu do lipidów w niektórych przypadkach wykazano, że zmiany były spowodowane przez leczenie, natomiast w przypadku

zwiększenia masy ciała nie istnieją istotne dowody potwierdzające jego związek z jakimkolwiek szczególnym leczeniem. Monitorowanie stężenia lipidów i glukozy we krwi opiera się na powszechnie obowiązuj ących wytycznych dotycz ących leczenia zakażeń wirusem HIV. Zaburzenia gospodarki lipidowej należy leczyć w klinicznie właściwy sposób.

Martwica kości

Chociaż uważa się, że etiologia tego schorzenia jest wieloczynnikowa (m.in. związana ze stosowaniem kortykosteroidów, spożywaniem alkoholu, ciężką immunosupresją, zwiększonym wskaźnikiem masy ciała), odnotowano przypadki martwicy kości zwłaszcza u pacjentów z zaawansowaną chorobą spowodowaną przez wirusa HIV i (lub) długotrwale narażonych na działanie leków stosowanych w złożonej terapii przeciwretrowirusowej

(ang. combination antiretroviral therapy , CART). Należy poradzić pacjentom, żeby zwrócili

się do lekarza, jeśli odczuwają bóle stawów, sztywność stawów lub trudności w poruszaniu się.

Zespół zapalny reaktywacji immunologicznej

U pacjentów zakażonych wirusem HIV, z ciężkim niedoborem odporności w momencie wdrożenia złożonej terapii przeciwretrowirusowej (CART), może wystąpić reakcja zapalna na bezobjawowe lub szczątkowe patogeny oportunistyczne, która spowoduje ciężkie objawy kliniczne lub nasilenie objawów. Reakcje tego typu są zazwyczaj obserwowane w ciągu kilku pierwszych tygodni lub miesięcy od rozpoczęcia CART. Przykłady takiej reakcji to cytomegalowirusowe zapalenie siatkówki, uogólnione i (lub) miejscowe zakażenia wywołane prątkami oraz zapalenie płuc wywołane przez Pneumocystis jirovecii (poprzednia nazwa: Pneumocystis carinii ). Wszelkie objawy stanu zapalnego powinny zostać poddane ocenie i w razie potrzeby należy wdrożyć odpowiednie leczenie. Dodatkowo w badaniach klinicznych oceniaj ących darunawir w skojarzeniu z rytonawirem w małej dawce obserwowano reaktywację wirusa opryszczki i półpaśca.

W reaktywacji immunologicznej obserwowano ró wnie ż przypadki chorób autoimmunologicznych (takich jak choroba Gravesa-Basedowa), jednak czas do ich wystąpienia jest zmienny i zdarzenia te mogą wystąpić wiele miesięcy po rozpoczęciu leczenia (patrz punkt 4.8).

Interakcje z produktami leczniczymi

Przeprowadzono szereg badań nad interakcjami darunawiru w dawkach mniejszych niż zalecane. Z tego powodu wpływ na podawane jednocześnie produkty lecznicze może być niedoszacowany i może być wskazane kliniczne monitorowanie bezpieczeństwa. Pełne informacje na temat interakcji z innymi lekami podano w punkcie 4.5.

Skojarzenie efawirenzu ze schematem darunawir z rytonawirem w dawce 800 mg ze 100 mg raz na dobę może skutkować suboptymalnym Cmm darunawiru . Jeśli zaistnieje potrzeba zastosowania efawirenzu w połączeniu z darunawirem i rytonawirem , należy zastosować

schemat darunawir z rytonawirem w dawce 600 mg ze 100 mg dwa razy na dobę.

Produkt leczniczy Darunavir Stada, 600 mg, tabletki zawiera żółcień pomarańczową (E110), która może powodować reakcje alergiczne.

Zgłaszano przypadki zagrażaj ących życiu i prowadz ących do zgonu interakcji lekowych u pacjentów leczonych kolchicyną i silnymi inhibitorami CYP3A oraz glikoproteiną P (P-gp; patrz punkty 4.3 i 4.5).


Przyjmowanie Darunavir Stada w czasie ciąży

Chociaż wykazano, że skuteczna supresja wirusa za pomocą leczenia przeciwretrowirusowego znacznie zmniejsza ryzyko przeniesienia zakażenia drogą płciową, nie można wykluczyć resztkowego ryzyka. Należy przestrzegać środków ostrożności w celu uniknięcia zakażenia, zgodnie z wytycznymi krajowymi.

Zalecana jest regularna ocena odpowiedzi wirologicznej . W przypadku braku lub utraty odpowiedzi wirologicznej należy wykonać badania oporności.

Darunawir należy stosować wyłącznie w skojarzeniu z podawanym w małej dawce rytonawirem , który poprawia właściwości farmakokinetyczne leku (patrz punkt 5.2).

Zwiększenie dawki rytonawiru powyżej dawki wskazanej w punkcie 4.2 nie wpływało istotnie na stężenie darunawiru i nie jest zalecane.

Darunawir wiąże się głó wnie z kwaśną glikoproteiną a,1-. Stopień wiązania z tym białkiem jest zależny od stężenia określanego stopniem wysycenia wiązań. Z tego względu nie można wykluczyć wypierania innych produktów leczniczych silnie związanych z kwaśną glikoproteiną a1- (patrz punkt 4.5).

Dawkowanie raz na dobę u pacjentów, u których stosowano wcześniej leczenieprzeciwretrowirusowe

Nie należy stosować darunawiru w skojarzeniu z kobicystatem lub rytonawirem w małej dawce raz na dobę u pacjentów, u których stosowano wcześniej leczenie

przeciwretrowirusowe , z obecnością jednej lub więcej mutacji (DRV-RAM) związanych z opornością na darunawir lub u których wiremia HIV-1 RNA wynosi > 100 000 kopii/ml a liczba limfocytów CD4+ < 100 komórek x 10 6 /l (patrz punkt 4.2). Nie badano w tej populacji innych połączeń ze zoptymalizowanym leczeniem podstawowym (ang. Optimised Background Regimen , OBR) niż > 2 NRTI . Dostępne są jedynie ograniczone dane dotyczące pacjentów z podtypami HIV-1 innymi niż B (patrz punkt 5.1).

Dzieci i młodzież

Nie zaleca się stosowania darunawiru u dzieci w wieku poniżej 3 lat lub o masie ciała mniejszej niż 15 kg (patrz punkty 4.2 i 5.3).

Ciąża

W czasie ciąży darunawir należy stosować jedynie wtedy, jeśli potencjalne korzyści przeważają nad ryzykiem.

Należy zachować ostrożność u kobiet w ciąży przyjmuj ących jednocześnie inne leki, które mogą zmniejszać ekspozycję na darunawir (patrz punkty 4.5 i 5.2).

Pacjenci w podeszłym wieku

Ponieważ dostępne są jedynie ograniczone informacje dotyczące stosowania darunawiru u pacjentów w wieku 65 lat i starszych, należy zachować ostrożność podczas leczenia darunawirem pacjentów w podeszłym wieku, co wiąże się ze zwiększoną częstością występowania u nich niewydolności wątroby i chorób współistniej ących lub stosowania innych rodzajów leczenia (patrz punkty 4.2 i 5.2).

Ciężkie reakcje skórne

W trakcie programu badań klinicznych (N=3 063) u 0,4% pacjentów wystąpiły ciężkie reakcje skórne, którym mogły towarzyszyć gorączka i (lub) zwiększona aktywność

transaminaz. Rzadko (< 0,1%) obserwowano wysypkę polekową z eozynofilią

i objawami ogólnoustrojowymi (zespół DRESS , ang. Drug Rash with Eosinophilia and Systemic Symptoms ) i zespół Stevensa-Johnsona a po wprowadzeniu darunawiru do obrotu zgłaszano przypadki martwicy toksyczno-rozpływnej naskórka oraz ostrej uogólnionej osutki krostkowej. Należy natychmiast przerwać stosowanie darunawiru z rytonawirem w przypadku wystąpienia objawów przedmiotowych lub podmiotowych ciężkich reakcji skórnych. Mogą one obejmować m.in. ciężką wysypkę lub wysypkę z towarzyszącą gorączką, ogólne złe samopoczucie, zmęczenie, bóle mięśni lub stawów, pęcherze, zmiany patologiczne w jamie

ustnej, zapalenie spojówek, zapalenie wątroby i (lub) eozynofilię.

Wysypka występowała częściej u pacjentów, którzy byli wcześniej leczeni, otrzymuj ących schematy zawierające darunawir + raltegrawir , w porównaniu z pacjentami otrzymującymi darunawir bez raltegrawiru lub raltegrawir bez darunawiru (patrz punkt 4.8).

Darunawir zawiera grupę sulfonamidową. Należy zachować ostrożność podczas stosowania darunawiru u pacjentów ze stwierdzoną alergią na sulfonamidy.

Hepatotoksyczność

Opisywano przypadki polekowego zapalenia wątroby (np. ostrego zapalenia wątroby, cytolitycznego zapalenia wątroby) podczas stosowania darunawiru . W trakcie programu badań klinicznych (N=3 063) zapalenie wątroby wystąpiło u 0,5% pacjentów stosuj ących

skojarzone leczenie przeciwretrowirusowe darunawirem z rytonawirem . U pacjentów

z wcześniejszymi zaburzeniami czynności wątroby, w tym z przewlekłym czynnym zapaleniem wątroby typu B lub C, występuje zwiększone ryzyko zaburzeń czynności wątroby, w tym ciężkich i potencjalnie zagrażaj ących życiu działań niepożądanych ze strony tego narządu. W przypadku jednoczesnego stosowania leczenia przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B lub C należy zapoznać się z odpowiednią informacją na temat stosowanych produktów leczniczych.

Przed rozpoczęciem leczenia darunawirem z rytonawirem należy wykonać odpowiednie badania laboratoryjne. Należy ró wnie ż monitorować pacjentów w trakcie tego leczenia. Należy rozważyć zwiększenie częstości monitorowania AspAT/AlAT, szczególnie w ciągu kilku pierwszych miesięcy leczenia darunawirem z rytonawirem , u pacjentów ze współistniejącym przewlekłym zapaleniem lub marskością wątroby bądź też u pacjentów z zwiększeniem aktywności aminotransferaz przed leczeniem.

W przypadku wystąpienia nowych objawów lub pogorszenia się istniej ących zaburzeń czynności wątroby (w tym istotnego klinicznie zwiększenia aktywności enzymów wątrobowych i (lub) objawów takich jak: zmęczenie, jadłowstręt, nudności, żółtaczka, ciemne zabarwienia moczu, tkliwość wątroby, powiększenie wątroby) u pacjentów stosuj ących darunawir z rytonawirem należy niezwłocznie rozważyć wstrzymanie lub zakończenie leczenia.

Pacjenci z chorobami współistniejącymi

Zaburzenia czynności wątroby

Nie określono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania darunawiru u pacjentów z istniejącymi wcześniej ciężkimi chorobami wątroby, w związku z czym podawanie darunawiru pacjentom z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby jest przeciwwskazane. Z powodu zwiększenia stężenia wolnej frakcji darunawiru w osoczu należy zachować ostrożność podczas stosowania darunawiru u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby o nasileniu łagodnym lub umiarkowanym (patrz punkty 4.2, 4.3 i 5.2).

Zaburzenia czynności nerek

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie są wymagane szczególne środki ostrożności ani zmiana dawkowania. Ponieważ darunawir i rytonawir są w znacznym stopniu związane z białkami osocza, mało prawdopodobne jest ich usunięcie z organizmu w istotnej ilości w wyniku hemodializy lub dializy otrzewnowej. Z tego względu u tych pacjentów nie wymaga się zachowania szczególnych środków ostrożności czy zmiany dawkowania (patrz punkty 4.2 i 5.2).

Pacjenci z hemofilią

Istnieją doniesienia o występowaniu zwiększonej częstości krwawień, w tym samoistnych wylewów śródskórnych i do jam stawowych, u pacjentów z hemofilią typu A i B leczonych lekami z grupy inhibitorów proteazy (PI). Niektórym pacjentom podawano dodatkowo czynnik VIII. W ponad połowie zgłoszonych przypadków leczenie lekami z grupy PI

kontynuowano lub wznowiono, jeśli uprzednio zostało przerwane. Postulowano istnienie związku przyczynowego, ale nie wyjaśniono mechanizmu działania. Pacjentów z hemofilią należy zatem poinformować o możliwości nasilenia krwawień.

Masa ciała i parametry metaboliczne

Podczas leczenia przeciwretrowirusowego może dojść do zwiększenia masy ciała oraz stężenia lipidów i glukozy we krwi. Takie zmiany mogą być częściowo powiązane z opanowaniem choroby oraz stylem życia. W odniesieniu do lipidów w niektórych przypadkach wykazano, że zmiany były spowodowane przez leczenie, natomiast w przypadku

zwiększenia masy ciała nie istnieją istotne dowody potwierdzające jego związek z jakimkolwiek szczególnym leczeniem. Monitorowanie stężenia lipidów i glukozy we krwi opiera się na powszechnie obowiązuj ących wytycznych dotycz ących leczenia zakażeń wirusem HIV. Zaburzenia gospodarki lipidowej należy leczyć w klinicznie właściwy sposób.

Martwica kości

Chociaż uważa się, że etiologia tego schorzenia jest wieloczynnikowa (m.in. związana ze stosowaniem kortykosteroidów, spożywaniem alkoholu, ciężką immunosupresją, zwiększonym wskaźnikiem masy ciała), odnotowano przypadki martwicy kości zwłaszcza u pacjentów z zaawansowaną chorobą spowodowaną przez wirusa HIV i (lub) długotrwale narażonych na działanie leków stosowanych w złożonej terapii przeciwretrowirusowej

(ang. combination antiretroviral therapy , CART). Należy poradzić pacjentom, żeby zwrócili

się do lekarza, jeśli odczuwają bóle stawów, sztywność stawów lub trudności w poruszaniu się.

Zespół zapalny reaktywacji immunologicznej

U pacjentów zakażonych wirusem HIV, z ciężkim niedoborem odporności w momencie wdrożenia złożonej terapii przeciwretrowirusowej (CART), może wystąpić reakcja zapalna na bezobjawowe lub szczątkowe patogeny oportunistyczne, która spowoduje ciężkie objawy kliniczne lub nasilenie objawów. Reakcje tego typu są zazwyczaj obserwowane w ciągu kilku pierwszych tygodni lub miesięcy od rozpoczęcia CART. Przykłady takiej reakcji to cytomegalowirusowe zapalenie siatkówki, uogólnione i (lub) miejscowe zakażenia wywołane prątkami oraz zapalenie płuc wywołane przez Pneumocystis jirovecii (poprzednia nazwa: Pneumocystis carinii ). Wszelkie objawy stanu zapalnego powinny zostać poddane ocenie i w razie potrzeby należy wdrożyć odpowiednie leczenie. Dodatkowo w badaniach klinicznych oceniaj ących darunawir w skojarzeniu z rytonawirem w małej dawce obserwowano reaktywację wirusa opryszczki i półpaśca.

W reaktywacji immunologicznej obserwowano ró wnie ż przypadki chorób autoimmunologicznych (takich jak choroba Gravesa-Basedowa), jednak czas do ich wystąpienia jest zmienny i zdarzenia te mogą wystąpić wiele miesięcy po rozpoczęciu leczenia (patrz punkt 4.8).

Interakcje z produktami leczniczymi

Przeprowadzono szereg badań nad interakcjami darunawiru w dawkach mniejszych niż zalecane. Z tego powodu wpływ na podawane jednocześnie produkty lecznicze może być niedoszacowany i może być wskazane kliniczne monitorowanie bezpieczeństwa. Pełne informacje na temat interakcji z innymi lekami podano w punkcie 4.5.

Skojarzenie efawirenzu ze schematem darunawir z rytonawirem w dawce 800 mg ze 100 mg raz na dobę może skutkować suboptymalnym Cmm darunawiru . Jeśli zaistnieje potrzeba zastosowania efawirenzu w połączeniu z darunawirem i rytonawirem , należy zastosować

schemat darunawir z rytonawirem w dawce 600 mg ze 100 mg dwa razy na dobę.

Produkt leczniczy Darunavir Stada, 600 mg, tabletki zawiera żółcień pomarańczową (E110), która może powodować reakcje alergiczne.

Zgłaszano przypadki zagrażaj ących życiu i prowadz ących do zgonu interakcji lekowych u pacjentów leczonych kolchicyną i silnymi inhibitorami CYP3A oraz glikoproteiną P (P-gp; patrz punkty 4.3 i 4.5).


Darunavir Stada - interakcje

Darunawir i rytonawir są inhibitorami izoenzymu CYP3A, izoenzymu CYP2D6 i P-gp. Podawanie darunawiru w skojarzeniu z rytonawirem jednocześnie z produktami leczniczymi metabolizowanymi głó wnie przez izoenzym CYP3A i (lub) CYP2D6 lub transportowanymi przez P-gp może spowodować zwiększenie ekspozycji ogólnoustrojowej na te produkty lecznicze, co może nasilić lub przedłużyć ich działanie lecznicze lub działania niepożądane.

Darunawiru z rytonawirem w małej dawce nie wolno łączyć z produktami leczniczymi, których klirens jest w dużym stopniu zależny od izoenzymu CYP3A i w przypadku których zwiększenie ekspozycji ogólnoustrojowej wiąże się z wystąpieniem ciężkich i (lub) zagrażaj ących życiu zdarzeń niepożądanych (wąski wskaźnik terapeutyczny) (patrz punkt

4.3).

Po podaniu doustnym darunawiru w pojedynczej dawce 600 mg razem z rytonawirem w dawce 100 mg dwa razy na dobę rytonawir wzmocnił ogólne działanie farmakokinetyczne polegające na około 14-krotnym zwiększeniu ekspozycji ogólnoustrojowej na darunawir . Z tego względu darunawir należy stosować wyłącznie w skojarzeniu z podawanym w małej dawce rytonawirem , który poprawia właściwości farmakokinetyczne leku (patrz punkty 4.4 i 5.2).

Badanie kliniczne z zastosowaniem mieszaniny produktów leczniczych, które są metabolizowane przez cytochromy CYP2C9, CYP2C19 i CYP2D6, wykazało zwiększenie aktywności izoenzymów CYP2C9 i CYP2C19 i zahamowanie aktywności izoenzymu CYP2D6 w obecności darunawiru z rytonawirem , co można przypisać obecności małej dawki rytonawiru . Skojarzone podanie darunawiru i rytonawiru oraz produktów leczniczych metabolizowanych głó wnie przez izoenzym CYP2D6 (takich jak: flekainid , propafenon , metoprolol ) może powodować zwiększenie stężenia tych produktów leczniczych w osoczu, co może z kolei powodować nasilenie i przedłużenie ich działania terapeutycznego i działań niepożądanych. Skojarzone podanie darunawiru i rytonawiru oraz produktów leczniczych, które są głó wnie metabolizowane przez izoenzym CYP2C9 (takich jak: warfaryna ) i izoenzym CYP2C19 (takich jak metadon) może powodować zmniejszenie ekspozycji ogólnoustrojowej na te produkty lecznicze, co może osłabić lub skrócić ich działanie

terapeutyczne.

Chociaż wpływ na izoenzym CYP2C8 badano jedynie in vitro, skojarzone podawanie darunawiru i rytonawiru oraz produktów leczniczych metabolizowanych głó wnie przez CYP2C8 (takich jak: paklitaksel , rozyglitazon , repaglinid ) może powodować zmniejszenie ekspozycji ogólnoustrojowej na te produkty lecznicze, co może osłabić lub skrócić ich działanie terapeutyczne.

Rytonawir hamuje białka transportowe glikoproteinę-P, OATP1B1 oraz OATP1B3, i jednoczesne podawanie z substratami tych transporterów może skutkować zwiększeniem stężeń tych substancji w osoczu (np. eteksylat dabigatranu , digoksyna, statyny i bozentan ;

patrz tabela interakcji poniżej).

Produkty lecznicze wpływające na ekspozycję na darunawir z rytonawirem

Darunawir i rytonawir są metabolizowane przez izoenzym CYP3A. Stosowanie produktów leczniczych indukuj ących izoenzym CYP3A może spowodować zwiększenie klirensu darunawiru i rytonawiru , co prowadzi do zmniej szenia stężenia darunawiru i rytonawiru w osoczu (np.: ryfampicyna , dziurawiec zwyczajny, lopinawir ). Jednoczesne podawanie darunawiru i rytonawiru z produktami leczniczymi, które hamują izoenzym CYP3A, może spowodować zmniejszenie klirensu darunawiru i rytonawiru , co prowadzi do zwiększenia stężenia darunawiru i rytonawiru w osoczu (np.: indynawir , stosowane ogólnie leki przeciwgrzybicze, jak ketokonazol i klotrymazol ). Interakcje z tymi lekami są opisane w poniższej tabeli.

Tabela interakcji

Interakcje między darunawirem z rytonawirem i lekami przeciwretrowirusowymi oraz innymi niż przeciwretrowirusowe wymienione w tabeli poniżej (NU - nie ustalono). Kierunek strzałki w odniesieniu do każdego parametru farmakokinetycznego opiera się na 90% przedziale ufności stosunku średnich geometrycznych, mieszczącego się w zakresie poniżej (() lub powyżej (t) zakresu 80-125%.

Kilka badań interakcji (oznaczonych w poniższej tabeli symbolem # ) przeprowadzono w odniesieniu do dawek darunawiru mniejszych niż zalecane lub podawanych według innego schematu dawkowania (patrz punkt 4.2). Z tego powodu wpływ na podawane jednocześnie

produkty lecznicze może być niedoszacowany i może być wskazane kliniczne monitorowanie bezpieczeństwa.

INTERAKCJE Z INNYM

 PRODUKTAMI LECZNICZYMI I ZALECANE DAWKI

Produkty lecznicze według grup terapeutycznych

Interakcja

Średnia geometryczna zmiany

(%)

Zalecenia dotyczące jednoczesnego stosowania

LEKI PRZECIWRETROWIRUSOWE PRZECIWKO WIR

USOWI HIV

Inhibitory transferu łańcucha integrazy

Dolutegrawir

AUC dolutegrawiru j 32%

C 2 4 h dolutegrawiru 38% C m a x dolutegrawiru j 11% parametry darunawiru

* Z zastosowaniem porównań z wcześniejszymi danymi farmakokinetycznymi z innych badań klinicznych

Skojarzone podawanie darunawiru z małymi dawkami rytonawiru i z dolutegrawirem nie wymaga dostosowania dawki.

Elwitegrawir

AUC elwitegrawiru ^

C m i n elwitegrawiru ^

C m a x elwitegrawiru ^

AUC darunawiru ^

C m i n darunawiru 17%

C m a x darunawiru ^

Jeśli darunawir jest stosowany z małą dawką rytonawiru (600 mg ze

100 mg dwa razy na dobę) w połączeniu z elwitegrawirem , dawka elwitegrawiru powinna wynosić 150 mg raz na dobę.

Nie ustalono farmakokinetyki ani zaleceń dotycz ących dawkowania darunawiru w odniesieniu do innych dawek lub elwitegrawiru z kobicystatem . Z tego względu nie zaleca się podawania połączenia darunawiru z małą dawką rytonawiru w innych dawkach niż 600 mg ze

100 mg dwa razy na dobę, jeśli jest stosowane jednocześnie z

elwitegrawirem . Nie zaleca się jednoczesnego

podawania darunawiru z małą dawką rytonawiru i elwitegrawirem w obecności kobicystatu.

Raltegrawir

Wyniki niektórych badań

wskazują na to, że raltegrawir może w umiarkowanym stopniu zmniejszać stężenie darunawiru w osoczu.

Obecnie wpływ raltegrawiru na stężenie darunawiru w osoczu nie wydaje się być klinicznie istotny. Skojarzone podawanie darunawiru z

małymi dawkami rytonawiru i z

raltegrawirem nie wymaga

   

dostosowania dawki.

NRTI (nukleoz(t)ydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy)

Dydanozyna

400 mg raz na dobę

AUC dydanozyny j 9%

C m i n dydanozyny NU

C m a x dydanozyny j 16%

AUC darunawiru ^

C m i n darunawiru ^

C m a x darunawiru ^

Skojarzone podawanie darunawiru z małymi dawkami rytonawiru i z dydanozyną nie wymaga dostosowania dawki. Dydanozynę podaje się na czczo, dlatego powinna być przyjmowana 1 godzinę przed przyjęciem lub 2 godziny po przyjęciu, podczas posiłku, darunawiru z rytonawirem .

Fumaran tenofowiru dyzoproksylu

300 mg raz na dobę

AUC tenofowiru t 22%

C m i n tenofowiru t 37%

C m a x tenofowiru t 24% # AUC darunawiru t 21%

# C m i n darunawiru t 24% # C m a x darunawiru t 16% (t tenofowiru na skutek transportu przez MDR-1 w kanalikach nerkowych)

Jeśli darunawir stosowany w skojarzeniu z rytonawirem w małej dawce podaje się łącznie z

tenofowirem, może być wskazane monitorowanie czynności nerek, zwłaszcza u pacjentów ze współistniejącą chorobą ogólnoustrojową lub chorobą nerek, czy też jeśli pacjenci przyjmują leki o działaniu nefrotoksycznym.

Abakawir

Emtrycytabina

Lamiwudyna Stawudyna

Zydowudyna

Nie badano. Biorąc pod uwagę różne drogi eliminacji innych leków z grupy NRTI zydowudyny , emtrycytabiny , stawudyny , lamiwudyny - które są przede wszystkim wydalane przez nerki, oraz abakawiru , w którego metabolizmie nie bierze udział izoenzym CYP450, nie powinny występować interakcje pomiędzy darunawirem podawanym w skojarzeniu z małą dawką rytonawiru a innymi lekami z grupy NRTI .

Darunawir podawany w skojarzeniu z małymi dawkami rytonawiru można przyjmować z lekami z grupy NRTI bez zmiany dawki.

NNRTI (nienukleoz(t)ydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy)

Efawirenz

600 mg raz na dobę

AUC efawirenzu t 21%

C m i n efawirenzu t 17%

C m a x efawirenzu t 15%

# AUC darunawiru j 13%

# C m i n darunawiru j 31%

# C m a x darunawiru j 15% (t efawirenzu na skutek hamowania izoenzymu CYP3A)

(j darunawiru na skutek indukowania izoenzymu CYP3A)

Może być wskazane monitorowanie kliniczne pacjentów ze względu na toksyczny wpływ

efawirenzu na ośrodkowy układ nerwowy, związany ze zwiększoną ekspozycją na efawirenz w trakcie

skojarzonego podawania z

tym lekiem darunawiru z małymi dawkami rytonawiru .

   

Połączenie efawirenzu ze schematem darunawir z rytonawirem 800 mg ze 100 mg raz na dobę może skutkować suboptymalnym

C m i n darunawiru . Jeśli zaistnieje potrzeba zastosowania efawirenzu z połączeniem darunawir z rytonawirem , należy zastosować schemat darunawir z rytonawirem 600 mg ze 100 mg dwa razy na dobę (patrz punkt 4.4).

Etrawiryna

100 mg dwa razy na dobę

AUC etrawiryny j 37%

C m i n etrawiryny j 49%

C m a x etrawiryny j 32%

AUC darunawiru t 15%

C m i n darunawiru ^

C m a x darunawiru ^

Skojarzone podawanie darunawiru z małymi dawkami rytonawiru i etrawiryną w dawce 200 mg dwa razy na dobe nie wymaga dostosowania dawki.

Newirapina

200 mg dwa razy na dobę

AUC newirapiny t 27%

C m i n newirapiny t 47%

C m a x newirapiny t 18% #wartości stężenia darunawiru były zgodne z danymi historycznymi

(t newirapiny na skutek hamowania izoenzymu CYP3A)

Skojarzone podawanie darunawiru z małymi dawkami rytonawiru i z newirapiną nie wymaga dostosowania dawki.

Rylpiwiryna 150 mg raz na dobę

AUC rylpiwiryny t 130%

C m i n rylpiwiryny t 178%

C m a x rylpiwiryny t 79%

AUC darunawiru ^

C m i n darunawiru j 11%

C m a x darunawiru ^

Skojarzone podawanie darunawiru z małymi dawkami rytonawiru i z rylpiwiryną nie wymaga dostosowania dawki.

Inhibitory proteazy wirusa HIV (PI) bez skojarzonego podawania mał ych dawek rytonawiru ^

Atazanawir

300 mg raz na dobę

AUC atazanawiru ^ C m i n atazanawiru t 52%

C m a x atazanawiru j 11%

# AUC darunawiru ^

# Cmin darunawiru ^

# Cmax darunawiru ^

Atazanawir : porównanie schematu atazanawir z

rytonawirem w dawce 300 mg ze

100 mg raz na dobę ze schematem atazanawir w dawce 300 mg raz na dobę w połączeniu z darunawirem z rytonawirem w dawce 400 mg ze 100 mg dwa

Skojarzone podawanie darunawiru z małymi dawkami rytonawiru i z atazanawirem nie wymaga dostosowania dawki.

 

razy na dobę.

Darunawir : porównanie schematu darunawiru z rytonawirem w dawce 400 mg ze 100 mg dwa razy na dobę ze schematem darunawir z rytonawirem w dawce 400 mg ze 100 mg dwa razy na dobę w połączeniu z atazanawirem w dawce 300 mg raz na dobę.

 

Indynawir

800 mg dwa razy na dobę

AUC indynawiru t 23%

C m i n indynawiru t 125%

C m a x indynawiru ^

#

AUC darunawiru t 24%

# Cmin darunawiru t 44%

# Cmax darunawiru t 11%

Indynawir : porównanie schematu indynawiru z rytonawirem w dawce 800 mg ze 100 mg dwa razy na dobę ze schematem 800 mg indynawiru z 400 mg darunawiru i ze 100 mg rytonawiru dwa razy na dobę. Darunawir : porównanie schematu darunawiru z rytonawirem w dawce 400 mg ze 100 mg dwa razy na dobę ze schematem darunawir z rytonawirem w dawce 400 mg ze 100 mg w połączeniu z indynawirem w dawce 800 mg dwa razy na dobę.

Jeśli darunawir w połączeniu z małymi dawkami rytonawiru podaje

się jednocześnie z indynawirem , w przypadku pojawienia się objawów nietolerancji może być konieczna zmiana dawki indynawiru z 800 mg dwa razy na dobę na 600 mg dwa razy na dobę.

Sakwinawir

1 000 mg dwa razy na dobę

# AUC darunawiru j 26%

# Cmin darunawiru j 42% # Cmax darunawiru j 17%

AUC sakwinawiru j 6% C m i n sakwinawiru j 18% C m a x sakwinawiru j 6%

Sakwinawir : porównanie schematu sakwinawiru z rytonawirem w dawce 1000 mg ze 100 mg dwa razy na dobę ze

schematem 1000 mg sakwinawiru z 400 mg darunawiru ze 100 mg rytonawiru dwa razy na dobę. Darunawir : porównanie schematu darunawiru z rytonawirem w dawce 400 mg ze 100 mg dwa razy na dobę ze schematem darunawiru z rytonawirem w dawce 400 mg ze 100 mg w połączeniu z sakwinawirem w

Nie zaleca się skojarzonego podawania darunawiru z

małymi dawkami rytonawiru i z sakwinawirem .

 

dawce 1000 mg dwa razy na dobę.

 

Inhibitory proteazy (PI) wirusa HIV w skojarzeniu z małymi dawkami rytonawiru ^

Lopinawir + rytonawir 400 mg + 100 mg dwa razy na dobę

Lopinawir + rytonawir 533 mg + 133,3 mg dwa razy na dobę

AUC lopinawiru t 9%

C m i n lopinawiru t 23% C m a x lopinawiru j 2%

AUC darunawiru j 38%*

C m i n darunawiru j 51%*

C m a x darunawiru j 21%*

AUC lopinawiru ^

C m i n lopinawiru t 13%

C m a x lopinawiru t 11%

AUC darunawiru j 41%

C m i n darunawiru j 55%

C m a x darunawiru j 21% * na podstawie wartości nieujednoliconych względem dawek

Ze względu na

zmniejszenie ekspozycji ( AUC ) na darunawir o 40% ustalenie odpowiednich dawek tego skojarzenia było niemożliwe. W związku z tym jednoczesne stosowanie darunawiru w skojarzeniu z rytonawirem

w małej dawce z produktem złożonym zawierającym lopinawir + rytonawir jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3).

ANTAGONIŚCI CCR5

Marawirok

150 mg dwa razy na dobę

AUC marawiroku t 305%

C m i n marawiroku NU C m a x marawiroku t 129% stężenia darunawiru , rytonawiru

były zgodne z historycznymi wynikami.

Dawka marawiroku powinna wynosić 150 mg dwa razy na dobę podczas podawania z darunawirem w skojarzeniu z małą dawką rytonawiru .

ANTAGONIŚCI RECEPTORA al -ADRENERGICZNEGO

Alfuzosyna

Na podstawie teoretycznych rozważań przewiduje się, że darunawir będzie zwiększał stężenie alfuzosyny w osoczu. (hamowanie CYP3A)

Jednoczesne stosowanie darunawiru z rytonawirem w małej dawce i alfuzosyny

jest przeciwwskazane.

(patrz punkt 4.3).

LEKI ZNIECZULAJĄCE

Alfentanyl

Nie badano. Alfentanyl jest metabolizowany przy udziale izoenzymu CYP3A i dlatego może być hamowany przez darunawir podawany w połączeniu z rytonawirem w małej dawce.

Jednoczesne stosowanie z darunawirem w skojarzeniu z rytonawirem w małej dawce może wymagać zmniejszenia dawki alfentanylu oraz obserwacji

pod kątem ryzyka wystąpienia przedłużającej się lub opóźnionej depresji oddechowej.

LEKI PRZECIWDŁAWICOWE/PRZECIWARYTMICZNE

Dyzopiramid

Flekainid

Meksyletyna

Propafenon

Nie badano. Darunawir powinien powodować zwiększenie stężenia tych leków przeciwarytmicznych w osoczu.

(hamowanie izoenzymu CYP3A i

(lub) CYP2D6)

Należy zachować ostrożność i w razie możliwości monitorować

stężenie terapeutyczne tych leków przeciwarytmicznych , gdy

są podawane w skojarzeniu z darunawirem i rytonawirem w małej dawce.

Amiodaron

Beprydyl

Dronedaron

Lidokaina (podawana

ogólnie)

Chinidyna

Ranolazyna

 

Jednoczesne podawanie amiodaronu , beprydylu , dronedaronu , lidokainy (podawanej ogólnie), chinidyny lub ranolazyny z darunawirem w skojarzeniu z rytonawirem w małej dawce jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3).

Digoksyna

0,4 mg w pojedynczej dawce

AUC digoksyny t 61%

C m i n digoksyny NU

C m a x digoksyny t 29%

(t digoksyny prawdopodobnie na skutek hamowania aktywności glikoproteiny P)

Digoksyna ma wąski indeks terapeutyczny i dlatego zaleca się, aby w początkowym okresie przepisywać ją w jak najmniejszej dawce pacjentom stosującym leczenie z zastosowaniem darunawiru z rytonawirem . Dawkowanie digoksyny należy ostrożnie zwiększać w celu osiągnięcia pożądanego efektu klinicznego, przy

jednoczesnej ocenie ogólnego stanu klinicznego pacjenta.

ANTYBIOTYKI

Klarytromycyna 500 mg dwa razy na dobę

AUC klarytromycyny t 57% C m i n klarytromycyny t 174%

C m a x klarytromycyny t 26%

# AUC darunawiru j 13%

# C m i n darunawiru t 1%

# C m a x darunawiru j 17%

Stężenia 14-OH- klarytromycyny były niewykrywalne, gdy była stosowana w skojarzeniu z darunawirem i rytonawirem . (t klarytromycyny na skutek hamowania CYP3A i

prawdopodobnie glikoproteiny P)

Należy zachować ostrożność, gdy podaje się

klarytromycynę z

darunawirem w połączeniu z rytonawirem w małej dawce.

LEKI PRZECIWZAKRZEPOWE

Apiksaban

Eteksylat dabigatranu

Rywaroksaban

Nie badano.Jednoczesne podawanie darunawiru z tymi lekami przeciwzakrzepowymi może powodować zwiększenie stężenia leków

przeciwzakrzepowych.

(hamowanie izoenzymu CYP3A i (lub) glikoproteiny P).

Nie zaleca się stosowania darunawiru w połączeniu z rytonawirem w małej dawce i tymi lekami przeciwzakrzepowymi.

Warfaryna

Nie badano. Skojarzone podawanie darunawiru z rytonawirem w małej dawce może wpływać na stężenie

Zaleca się monitorowanie międzynarodowego znormalizowanego współczynnika (INR)

 

warfaryny .

podczas stosowania warfaryny z darunawirem podawanym w połączeniu z rytonawirem w małej dawce.

LEKI PRZECIWDRGAWKOWE

Fenobarbital

Fenytoina

Nie badano. Fenobarbital i fenytoina mogą zmniejszać stężenie darunawiru w osoczu. (indukcja enzymów CYP450)

Darunawiru z małymi dawkami rytonawiru nie należy stosować jednocześnie z tymi lekami.

Karbamazepina 200 mg dwa razy na dobę

AUC karbamazepiny t 45%

C m i n karbamazepiny t 54%

C m a x karbamazepiny t 43%

AUC darunawiru ^

C m i n darunawiru j 15%

C m a x darunawiru ^

Nie zaleca się zmiany dawki darunawiru i rytonawiru . Jeśli istnieje

konieczność skojarzonego przyjmowania darunawiru i rytonawiru z

karbamazepiną, pacjentów należy monitorować celem wykrycia możliwych działań niepożądanych związanych ze

stosowaniem

karbamazepiny . Należy monitorować stężenie karbamazepiny i dostosować jej dawki do uzyskania zamierzonego efektu. Na podstawie badań ustalono, że może być konieczne zmniejszenie dawki karbamazepiny o

25% - 50% w przypadku jej skojarzonego stosowania z darunawirem i rytonawirem .

LEKI PRZECIWDEPRESYJNE

Paroksetyna

20 mg raz na dobę

Sertralina

50 mg raz na dobę

Amitryptylina Dezypramina

Imipramina

AUC paroksetyny j 39%

C m i n paroksetyny j 37%

C m a x paroksetyny j 36%

# AUC darunawiru ^

# C m i n darunawiru ^

# C m a x darunawiru ^

AUC sertraliny j 49%

C m i n sertraliny j 49%

C m a x sertraliny j 44%

# AUC darunawiru ^

# C m i n darunawiru t 6%

# C m a x darunawiru ^

Jednoczesne podawanie darunawiru w skojarzeniu z rytonawirem w małej dawce i tych leków przeciwdepresyjnych

Jeśli leki przeciwdepresyjne podaje się w połączeniu z darunawirem i rytonawirem w małej dawce, zaleca się dobierane dawki leku przeciwdepresyjnego w oparciu o kliniczną ocenę działania przeciwdepresyjnego. Ponadto u pacjentów przyjmuj ących stałą dawkę tych leków przeciwdepresyjnych, którzy rozpoczynają

leczenie darunawirem w skojarzeniu z małą dawką rytonawiru , należy obserwować reakcję na

Nortryptylina

Trazodon

może powodować zwiększenie stężenia tych leków

przeciwdepresyjnych.

[hamowanie izoenzymów

CYP2D6 i (lub) CYP3A]

leczenie przeciwdepresyjne.

W razie stosowania tych leków przeciwdepresyjnych

w skojarzeniu z darunawirem podawanym z małą dawką rytonawiru zaleca się obserwację kliniczną i może być konieczna zmiana dawkowania leku przeciwdepresyjnego.

LEKI PRZECIWGRZYBICZE

Worykonazol

Nie badano. Rytonawir może powodować zmniejszenie

stężenia worykonazolu w osoczu. (indukcja enzymów CYP450 przez rytonawir )

Worykonazolu nie należy stosować w połączeniu z darunawirem podawanym z rytonawirem w małej dawce, chyba że zastosowanie worykonazolu jest uzasadnione na podstawie oceny stosunku korzyści do ryzyka.

Ketokonazol 200 mg dwa razy na dobę

AUC ketokonazolu t 212%

C m i n ketokonazolu t 868%

C m a x ketokonazolu t 111%

# AUC darunawiru t 42%

# Cmin darunawiru t 73%

# Cmax darunawiru t 21%

(hamowanie izoenzymu CYP3A)

Zaleca się zachowanie ostrożności i monitorowanie kliniczne. Jeśli wymagane jest stosowanie skojarzone, dobowa dawka ketokonazolu nie powinna być większa niż 200 mg.

Posakonazol

Nie badano. Darunawir może powodować zwiększenie stężenia tych leków przeciwgrzybiczych w osoczu (hamowanie P-gp), a posakonazol może zwiększać

stężenie darunawiru .

(hamowanie izoenzymu CYP3A)

Zaleca się zachowanie ostrożności i monitorowanie kliniczne.

Itrakonazol

Nie badano. Skojarzone stosowanie itrakonazolu

podawanego ogólnie z darunawirem i małą dawką rytonawiru może spowodować zwiększenie stężenia darunawiru w osoczu. Darunawir przyjmowany w skojarzeniu z rytonawirem w małej dawce może powodować zwiększenie stężenia w osoczu jednocześnie

podawanego itrakonazolu .

(hamowanie izoenzymu CYP3A)

Zaleca się zachowanie ostrożności i monitorowanie kliniczne.

Jeśli wymagane jest jednoczesne stosowanie, dobowa dawka itrakonazolu nie powinna być większa niż 200 mg.

Klotrymazol

Nie badano. Skojarzone stosowanie klotrymazolu

podawanego ogólnie z darunawirem i małą dawką rytonawiru może spowodować zwiększenie stężenia darunawiru w osoczu.

AUC24h darunawiru t 33% (na

podstawie analizy

farmakokinetyki populacyjnej)

Zaleca się zachowanie ostrożności i

monitorowanie kliniczne,

jeśli konieczne jest skojarzone stosowanie klotrymazolu.

LEKI STOSOWANE W LECZENIU DNY MOCZANOWEJ

 

Kolchicyna

Nie badano. Skojarzone podawanie kolchicyny i darunawiru z małą dawką rytonawiru może zwiększyć ekspozycję na kolchicynę.

Zaleca się zmniejszenie dawki lub przerwanie stosowania kolchicyny u

pacjentów z prawidł ow ą czynnością nerek lub wątroby, jeśli konieczne

jest zastosowanie darunawiru skojarzonego z małą dawką rytonawiru . Pacjentom z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek nie należy podawać kolchicyny w połączeniu z darunawirem z małymi dawkami rytonawiru (patrz punkt 4.4).

LEKI PRZECIWMALARYCZNE

Artemeter z lumefantryną 80 mg z 480 mg, 6 dawek w godzinie: 0, 8,

24, 36, 48 i 60

AUC artemeteru j 16%

C m i n artemeteru ^

C m a x artemeteru j 18%

AUC dihydroartemizyniny j

18%

C m i n dihydroartemizyniny ^

C m a x dihydroartemizyniny j 18%

AUC lumefantryny t 175%

C m i n lumefantryny t 126%

C m a x lumefantryny t 65%

AUC darunawiru ^

C m i n darunawiru j 13%

C m a x darunawiru ^

Skojarzone podawanie darunawiru i artemeteru z lumefantryną nie wymaga dostosowania dawki;

jednakże z powodu zwiększenia narażenia na lumefantrynę należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania tych produktów.

LEKI STOSOWANE W LECZENIU ZAKAZENIA PRĄTKAMI

Ryfampicyna

Ryfapentyna

Nie badano. Ryfapentyna i ryfampicyna są silnymi induktorami CYP3A i wykazano, że powodują znaczny spadek stężenia inhibitorów proteazy, co może skutkować powstaniem

oporności oraz brakiem skuteczności prowadzonego leczenia przeciwwirusowego (indukcja enzymów CYP450). W czasie prób zniwelowania obniżonej ekspozycji poprzez

Nie zaleca się skojarzonego stosowania ryfapentyny i darunawiru z małymi dawkami rytonawiru .

Stosowanie ryfampicyny w połączeniu z darunawirem z

jednoczesną małą dawką rytonawiru jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3).

zwiększenie dawki inhibitorów proteazy stosowanych w skojarzeniu z małymi dawkami rytonawiru obserwowano wysoką częstość występowania reakcji ze strony wątroby podczas stosowania ryfampicyny .

Ryfabutyna  AUC ** ryfabutyny | 55%

150 mg co drugą dobę  C m i n   ryfabutyny t NU

Cmax ** ryfabutyny ^ AUC darunawiru t 53%

C m i n darunawiru t 68%

Cmax darunawiru t 39%

**

suma aktywnych cząsteczek

ryfabutyny (lek macierzysty + metabolit 25-O-deacetylowy)

W badaniu dotyczącym interakcji wykazano porównywalną dobową ekspozycję ogólną na ryfabutynę w przypadku leczenia samą ryfabutyną w dawce 300 mg raz na dobę oraz w przypadku stosowania jej w dawce 150 mg co drugą dobę w skojarzeniu z darunawirem i rytonawirem (w dawce 600 mg ze 100 mg dwa razy na dobę), z około 10-krotnym zwiększeniem ekspozycji dobowej na aktywny metabolit 25

-O-deacetyloryfabutynę. Co więcej, AUC sumy aktywnych cząsteczek ryfabutyny (lek macierzysty + metabolit 25-O-deacetylowy) wzrosło 1,6-krotnie, podczas gdy C max było porównywalne. Brakuje danych z porównania z dawką referencyjną 150 mg raz na dobę.

(Ryfabutyna jest induktorem oraz substratem izoenzymu CYP3A.) Zaobserwowano zwiększenie ekspozycji ogólnej na darunawir podczas skojarzonego stosowania darunawiru z rytonawirem w dawce 100 mg i z ryfabutyną (w dawce 150 mg co drugą dobę).

U pacjentów przyjmuj ących skojarzone leczenie uzasadnione jest zmniejszenie dawkowania jednocześnie stosowanej ryfabutyny o 75% w stosunku do zwykle stosowanej dawki 300 mg na dobę (tj. podawanie jej w dawce 150 mg co drugą dobę) i zintensyfikowanie monitorowania działań niepożądanych ryfabutyny . W przypadkach potencjalnego zagrożenia bezpieczeństwa należy rozważyć dalsze wydłużenie odstępów pomiędzy kolejnymi dawkami ryfabutyny i (lub) monitorowanie stężenia ryfabutyny . Należy przestrzegać obowiązuj ących oficjalnych zaleceń dotycz ących leczenia gruźlicy u nosicieli wirusa HIV. Na podstawie profilu bezpieczeństwa darunawiru i rytonawiru stwierdzono, że zwiększenie ekspozycji na darunawir w obecności ryfabutyny nie uzasadnia dostosowania dawkowania skojarzenia darunawir i rytonawir .

Dane pochodzące z modeli farmakokinetycznych wskazują na to, że zmniejszenie dawki o 75% powinno ró wnie ż obowiązywać u pacjentów otrzymuj ących ryfabutynę w dawkach innych niż 300

mg na dobę.

LEKI PRZECIWNOWOTWOROWE

 

Dasatynib  Nie badano. Darunawir powinien

Może dojść do zwiększenia

Nilotynib

Winblastyna

Winkrystyna

powodować zwiększenie stężenia leków przeciwnowotworowych w osoczu.

(hamowanie izoenzymu CYP3A)

stężenia tych produktów leczniczych podczas ich

jednoczesnego podawania z

darunawirem w połączeniu z małą dawką rytonawiru , co może prowadzić do nasilenia zdarzeń niepożądanych

towarzysz ących zazwyczaj

ich stosowaniu. Należy zachować ostrożność w przypadku

jednoczesnego stosowania jednego z tych leków

przeciwnowotworowych z darunawirem podawanym z małymi dawkami rytonawiru .

Ewerolimus

 

Nie zaleca się skojarzonego stosowania ewerolimusu i darunawiru z małymi dawkami rytonawiru .

LEKI PRZECIWPŁYTKOWE

Tikagrelor

Nie badano.Jednoczesne podawanie darunawiru wzmocnionego rytonawirem w małej dawce i tikagreloru może prowadzić do znacznego zwiększenia ekspozycji na tikagrelor .

Jednoczesne stosowanie darunawiru z małą dawką rytonawiru i tikagreloru jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3).

Zaleca się stosowanie innych leków przeciwpłytkowych , na które nie wpływa hamowanie lub indukcja izoenzymu CYP (np. prasugrelu).

LEKI PRZECIWPSYCHOTYCZNE/NEUROLEPTYKI

Kwetiapina

Może dochodzić do zwiększenia

stężeń leków

przeciwpsychotycznych /neuroleptyków z powodu hamowania izoenzymu CYP3A przez darunawir .

Jednoczesne podawanie darunawiru z małą dawką rytonawiru i kwetiapiny jest przeciwwskazane, gdyż

może to spowodować nasilenie działań toksycznych kwetiapiny . Zwiększenie stężeń kwetiapiny może prowadzić do śpiączki.

Rysperydon Tiorydazyna

Nie badano. Darunawir powinien powodować zwiększenie stężenia tych leków przeciwpsychotycznych w osoczu.

(hamowanie izoenzymu CYP3A,

CYP2D6 i (lub) P-gp)

Może być konieczne zmniejszenie dawek tych leków przeciwpsychotycznych podczas ich jednoczesnego stosowania z darunawirem podawanym z małą dawką rytonawiru .

Lurazydon

Pimozyd

Sertindol

 

Jednoczesne stosowanie darunawiru z małą dawką

rytonawiru i z lurazydonem , pimozydem lub sertindolem jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3).

ANTAGONIŚCI RECEPTORÓW BETA-ADRENERGICZN

1 YCH

Karwedilol Metoprolol

Tymolol

Nie badano. Darunawir powinien powodować zwiększenie stężenia tych antagonistów receptorów beta-adrenergicznych w osoczu.

(hamowanie izoenzymu

CYP2D6)

W razie stosowania tych antagonistów receptorów beta-adrenergicznych w

skojarzeniu z darunawirem zaleca się obserwację kliniczną. Należy rozważyć zastosowanie zmniejszonej dawki antagonisty receptorów beta-adrenergicznych.

ANTAGONIŚCI WAPNIA

Amlodypina

Diltiazem

Felodypina

Nikardypina

Nifedypina

Werapamil

Nie badano. Darunawir podawany z małą dawką rytonawiru powinien powodować

zwiększenie stężenia antagonistów wapnia w osoczu.

(hamowanie izoenzymu CYP3A i

(lub) CYP2D6)

Zaleca się monitorowanie

kliniczne działań terapeutycznych i działań

niepożądanych, jeśli te leki

są przyjmowane

jednocześnie z darunawirem podawanym z małą dawką rytonawiru .

KORTYKOSTEROIDY

Kortykosteroidy metabolizowane głó wnie przy udziale CYP3A (w tym betametazon , budezonid , flutykazon , mometazon , prednizon , triamcynolon)

Flutykazon : w badaniu klinicznym, w którym podawano kapsułki rytonawiru w dawce 100 mg dwa razy na dobę z donosowym propionianem flutykazonu w dawce 50 ^g (4 razy na dobę) przez 7 dni zdrowym osobom, stężenie propionianu flutykazonu w osoczu uległo istotnemu zwiększeniu, podczas gdy

stężenie naturalnego kortyzolu

uległo zmniejszeniu o około 86% (90% CI 82-89%). Flutykazon podany wziewnie powinien zadziałać jeszcze silniej. Zaobserwowano, że

Jednoczesne stosowanie darunawiru z rytonawirem w mał ych dawkach i kortykosteroidów metabolizowanych przy udziale CYP3A (np. propionianu

flutykazonu lub innych kortykosteroidów wziewnych lub donosowych ) może zwiększać ryzyko układowych działań kortykosteroidów, w tym zespołu Cushing"a i zahamowania czynności nadnerczy.

 

kortykosteroidy stosowane ogólnie u pacjentów przyj muj ących j ednocześnie rytonawir oraz flutykazon donosowo lub wziewnie wywołują zespół Cushinga i działają hamująco na nadnercza. Nieznany jest wpływ wysokiej ekspozycji ogólnej flutykazonu na stężenie rytonawiru w osoczu.

Inne kortykosteroidy: nie badano interakcji. Stężenie tych produktów leczniczych w osoczu może się zwiększyć przy jednoczesnym podawaniu z darunawirem i małymi dawkami rytonawiru , co może zmniejszyć stężenie kortyzolu w surowicy.

Jednoczesne podawanie z kortykosteroidami metabolizowanymi przy udziale CYP3A jest niezalecane chyba, że możliwe korzyści przewyższają ryzyko, a pacjent będzie obserwowany pod względem ogólnoustroj owego działania kortykosteroidów. Należy rozważyć zastosowanie

kortykosteroidów mniej

zależnych od metabolizmu CYP3A np. beklometazonu podawanego wziewnie lub donosowo , szczególnie przy długotrwałej terapii.

Deksametazon (ogólnie)

Nie badano. Deksametazon może powodować zmniejszenie

stężenia darunawiru w osoczu. (indukcja CYP3A)

Podczas skojarzonego stosowania deksametazonu

podawanego ogólnie z darunawirem w połączeniu z rytonawirem w małej dawce zaleca się zachowanie ostrożności.

ANTAGONIŚCI RECEPTORÓW ENDOTELINY

Bozentan

Nie badano. Skojarzone stosowanie bozentanu z darunawirem podawanym z rytonawirem w małej dawce może spowodować zwiększenie stężenia bozentanu w osoczu.

Należy monitorować tolerancję pacjenta na bozentan podawany w połączeniu z darunawirem stosowanym z rytonawirem w mał ych dawkach.

LEKI PRZECIW WIRUSOWI ZAPALENIA WĄTROBY TYPU C O

BEZPOŚREDNIM DZIAŁANIU

inhibitory proteazy NS3-4A

Elbaswir z grazoprewirem

Darunawir z rytonawirem w mał ych dawkach może zwiększać ekspozycję na grazoprewir.

(hamowanie CYP3A i OATP1B)

Stosowanie darunawiru z rytonawirem w mał ych dawkach i elbaswiru z grazoprewirem jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3).

Telaprewir

750 mg co 8 godzin

AUC telaprewiru i 35%

C m i n telaprewiru i 32%

C m a x telaprewiru i 36%

AUC12 darunawiru i 40%

C m i n darunawiru i 42%

C m a x darunawiru i 40%

Nie zaleca się skojarzonego podawania darunawiru z

małymi dawkami rytonawiru i z telaprewirem.

Boceprewir

800 mg trzy razy na dobę

AUC boceprewiru i 32%

C m i n boceprewiru i 35%

C m a x boceprewiru i 25%

AUC darunawiru i 44%

C m i n darunawiru i 59%

C m a x darunawiru i 36%

Nie zaleca się skojarzonego podawania darunawiru z

małymi dawkami rytonawiru i z boceprewirem.

Symeprewir

AUC symeprewiru t 159%

C m i n symeprewiru t 358%

C m a x symeprewiru t 79%

AUC darunawiru t 18%

C m i n darunawiru t 31% C m a x darunawiru o

W tym badaniu interakcji dawka symeprewiru stosowanego

jednocześnie z darunawirem i

rytonawirem wynosiła 50 mg, wobec 150 mg w grupie stosującej monoterapię symeprewirem.

Nie zaleca się skojarzonego podawania darunawiru z

małymi dawkami rytonawiru i z symeprewirem.

ROŚLINNE PRODUKTY LECZNICZE

Ziele dziurawca

( Hypericum perforatum )

Nie badano. Ziele dziurawca może zmniejszać stężenie darunawiru lub rytonawiru w osoczu.

(indukcja CYP450)

Nie wolno przyjmować darunawiru podawanego z rytonawirem w małej dawce jednocześnie z produktami zawierającymi ziele dziurawca ( Hypericum

perforatum ) (patrz punkt

4.3). Jeśli pacjent przyjmuje już ziele dziurawca, należy przerwać

jego stosowanie i w razie możliwości sprawdzić poziom wiremii. Podczas odstawiania dziurawca może dojść do zwiększenia ekspozycji na darunawir

(jak ró wnie ż na rytonawir ). Indukujący wpływ dziurawca może

utrzymywać się przez okres co najmniej 2 tygodni od jego odstawienia.

INHIBITORY REDUKTAZY HMG CO-A

Lowastatyna Symwastatyna

Nie badano. Powinno dojść do znacznego zwiększenia stężenia lowastatyny i symwastatyny w osoczu w przypadku ich podawania jednocześnie z darunawirem i rytonawirem w małej dawce.

(hamowanie izoenzymu CYP3A)

Zwiększone stężenie lowastatyny i symwastatyny w osoczu

może powodować miopatię, w tym rozpad mięśni poprzecznie prążkowanych. W związku z tym jednoczesne stosowanie

darunawiru w połączeniu z rytonawirem w małej

   

dawce z lowastatyną i symwastatyną jest

przeciwwskazane (patrz punkt 4.3).

Atorwastatyna 10 mg raz na dobę

AUC atorwastatyny | 3-4 krotnie C m i n atorwastatyny | -5,5-10 krotnie

C m a x atorwastatyny |

^dwukrotnie

# darunawir

Gdy wymagane jest skojarzone podawanie atorwastatyny z

darunawirem i rytonawirem w małej dawce, zaleca się rozpoczęcie leczenia od dawki atorwastatyny 10 mg raz na dobę. Stopniowe zwiększanie dawki może być dostosowane do odpowiedzi klinicznej.

Prawastatyna

40 mg w pojedynczej dawce

AUC prawastatyny | 81% 11

C m i n prawastatyny NU

C m a x prawastatyny | 63% ^ w ograniczonej podgrupie uczestników badania obserwowano nawet 5-krotne zwiększenie

Gdy wymagane jest skojarzone podawanie

prawastatyny z

darunawirem i rytonawirem w małej dawce, zaleca się rozpoczęcie leczenia od możliwie najmniejszej dawki prawastatyny i stopniowe dostosowywanie dawki, aż do osiągnięcia pożądanego skutku

klinicznego, z jednoczesnym monitorowaniem bezpieczeństwa.

Rozuwastatyna 10 mg raz na dobę

AUC rozuwastyny | 48% H

C m a x rozuwastyny | 144% H

II na podstawie opublikowanych danych

Gdy wymagane jest skojarzone podawanie rozuwastatyny z darunawirem i rytonawirem w małej dawce, zaleca się rozpoczęcie leczenia od możliwie najmniejszej dawki rozuwastatyny i stopniowe dostosowywanie dawki, aż do osiągnięcia pożądanego skutku

klinicznego, z jednoczesnym monitorowaniem bezpieczeństwa.

ANTAGONIŚCI RECEPTORA H2

Ranitydyna

150 mg dwa razy na dobę

# AUC darunawiru ^

# C m i n darunawiru ^

# C m a x darunawiru ^

Skojarzone podawanie darunawiru z małymi dawkami rytonawiru i z antagonistami receptora H2 nie wymaga dostosowania dawki.

LEKI IMMUNOSUPRESYJNE

Cyklosporyna Syrolimus

Takrolimus

Ewerolimus

Nie badano. Podczas jednoczesnego podawania

darunawiru z małymi dawkami

rytonawiru dojdzie do

zwiększenia ekspozycji na te leki immunosupresyjne.

(hamowanie izoenzymu CYP3A)

Należy koniecznie prowadzić terapeutyczne monitorowanie

jednocześnie stosowanego

leku immunosupresyjnego.

Nie zaleca się jednoczesnego stosowania

ewerolimusu i darunawiru z

małymi dawkami rytonawiru .

WZIEWNE LEKI BETA-AGONISTYCZNE

Salmeterol

Nie badano. Skojarzone stosowanie salmeterolu z darunawirem podawanym z rytonawirem w małej dawce może spowodować zwiększenie stężenia salmeterolu w osoczu.

Nie zaleca się skojarzonego stosowania salmeterolu i darunawiru z małymi dawkami rytonawiru . To połączenie może skutkować zwiększonym ryzykiem wystąpienia sercowonaczyniowych zdarzeń niepożądanych powodowanych przez

salmeterol, w tym

wydłużenia odstępu QT ,

kołatania serca i tachykardii zatokowej.

NARKOTYCZNE LEKI PRZECIWBÓLOWE/LECZENIE UZALEŻNIENIA OD

OPIOIDÓW

Metadon dawkowanie indywidualne, w zakresie od 55 mg do

150 mg raz na dobę

AUC R(-) metadonu i 16%

Cmin R(-) metadonu i 15%

Cmax R(-) metadonu i 24%

W przypadku jednoczesnego stosowania

darunawiru i rytonawiru z metadonem nie jest konieczne dostosowanie dawki metadonu. W przypadku długotrwałego podawania może być

jednak konieczne

zwiększenie dawki metadonu z powodu indukcji metabolizmu przez rytonawir . W związku z

tym zaleca się obserwację kliniczną, aby w razie konieczności dostosować leczenie podtrzymujące do stanu zdrowia pacjenta.

Buprenorfina z naloksonem

8 mg z 2 mg-16 mg z

4 mg raz na dobę

AUC buprenorfiny i 11%

Cmin buprenorfiny ^

Cmax buprenorfiny i 8%

AUC norbuprenorfiny t 46%

Cmin norbuprenorfiny t 71%

Nie określono znaczenia klinicznego zwiększenia

parametrów farmakokinetycznych norbuprenorfiny . Może nie

 

Cmax norbuprenorfiny | 36%

AUC naloksonu ^ Cmin naloksonu NU

Cmax naloksonu ^

być konieczne dostosowanie dawki buprenorfiny podczas jej

jednoczesnego stosowania z

darunawirem i rytonawirem , zaleca się

jednak staranne

monitorowanie pod kątem objawów zatrucia opioidami.

ŚRODKI ANTYKONCEPCYJNE ZAWIERAJĄCE ESTROGENY

Etynyloestradiol

Noretyndron

35 ^g/l mg raz na dobę

AUC etynyloestradiolu j 44%

Cmin etynyloestradiolu j 62%

Cmax etynyloestradiolu j 32%

AUC noretyndronu j 14%

Cmin noretyndronu j 30%

Cmax noretyndronu ^

W przypadku stosowania środków antykoncepcyjnych zawieraj ących estrogen

jednocześnie z

darunawirem i rytonawirem w małej dawce zaleca się stosowanie alternatywnych lub dodatkowych środków antykoncepcyjnych. Pacjentki stosujące hormonalną terapię zastępczą należy kontrolować czy nie występują objawy niedoboru estrogenów.

INHIBITORY FOSFODIESTERAZY TYPU 5 ( PDE -5)

W leczeniu zaburzeń erekcji

Awanafil

Syldenafil Tadalafil

Wardenafil

W badaniu dotyczącym interakcji# zaobserwowano, że ekspozycja ogólnoustrojowa na syldenafil była porównywalna w

przypadku przyjmowania pojedynczej dawki 100 mg

samego syldenafilu i 25 mg syldenafilu podawanego

jednocześnie z darunawirem i małymi dawkami rytonawiru .

Skojarzone leczenie awanafilem i darunawirem z małą dawką rytonawiru

jest przeciwwskazane (patrz

punkt 4.3). Konieczne jest zachowanie ostrożności podczas jednoczesnego podawania innych inhibitorów PDE -5, stosowanych w leczeniu

zaburzeń erekcji, z darunawirem skojarzonym z rytonawirem w małej dawce. W przypadku istnienia wskazań do stosowania darunawiru w skojarzeniu z rytonawirem

w małej dawce

jednocześnie z

syldenafilem , wardenafilem lub tadalafilem zalecane

jest, aby jednorazowa

dawka syldenafilu nie przekraczała 25 mg na 48 godzin, wardenafilu 2,5 mg na 72 godziny lub tadalafilu

   

10 mg na 72 godziny.

W leczeniu tętniczego nadciśnienia płucnego Syldenafil

Tadalafil

Nie badano.Jednoczesne podawanie syldenafilu lub tadalafilu , stosowanego w leczeniu tętniczego nadciśnienia płucnego, z darunawirem w

skojarzeniu z rytonawirem w

małej dawce może spowodować zwiększenie stężenia syldenafilu lub tadalafilu .

Nie ustalono bezpiecznej i skutecznej dawki syldenafilu stosowanego w

leczeniu tętniczego nadciśnienia płucnego, podawanego jednocześnie z darunawirem w skojarzeniu z rytonawirem w małej dawce. Istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia zdarzeń niepożądanych związanych z syldenafilem (m in. zaburzeń widzenia,

niedociśnienia, przedłużonej erekcji i omdlenia). Z tego względu jednoczesne podawanie

syldenafilu , stosowanego w leczeniu tętniczego nadciśnienia płucnego, z darunawirem i rytonawirem w małej dawce jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3). Nie zaleca się

jednoczesnego podawania tadalafilu , stosowanego w leczeniu tętniczego nadciśnienia płucnego, z darunawirem i rytonawirem w małej dawce.

INHIBITORY POMPY PF

FOTONOWEJ

Omeprazol 20 mg raz na dobę

# AUC darunawiru ^

# Cmin darunawiru ^

# Cmax darunawiru ^

Jednoczesne podawanie darunawiru w skojarzeniu z rytonawirem w małej dawce z inhibitorami pompy protonowej nie wymaga dostosowania dawki.

LEKI USPOKAJAJĄCE/NASENNE

Buspiron

Klorazepat

Diazepam

Estazolam

Flurazepam Triazolam

Zolpidem

Midazolam

Nie badano. Leki uspokajające/nasenne są intensywnie metabolizowane przez izoenzym CYP3A. Ich jednoczesne podawanie z darunawirem i rytonawirem może powodować znaczne zwiększenie stężenia tych leków. Jak wynika z badań dotycz ących

W razie stosowania tych leków uspokajaj ących lub nasennych jednocześnie z darunawirem zaleca się obserwację kliniczną i należy rozważyć zmniejszenie ich dawek. Stosowanie darunawiru w skojarzeniu z rytonawirem

w małej dawce

jednocześnie z triazolamem jest przeciwwskazane.

innych inhibitorów izoenzymu CYP3A, stężenie midazolamu w osoczu może być znacznie większe, jeśli lek ten w postaci doustnej zostanie podany

jednocześnie z darunawirem w połączeniu z rytonawirem w małej dawce.

Podawanie pozajelitowej postaci midazolamu jednocześnie z darunawirem w skojarzeniu z rytonawirem w małej dawce może prowadzić do znacznego zwiększenia stężenia tej benzodiazepiny. Dane dotyczące jednoczesnego stosowania pozajelitowej postaci midazolamu z innymi inhibitorami proteazy wskazują na możliwość 3-4 krotnego zwiększenia stężenia midazolamu w osoczu.

Stosowanie darunawiru w skojarzeniu z rytonawirem w małej dawce jednocześnie z midazolamem podawanym doustnie jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3); dodatkowo należy zachować szczególną ostrożność podczas jednoczesnego podawania darunawiru w skojarzeniu z rytonawirem w małej dawce i midazolamu w postaci pozajelitowej.

Jeśli darunawir z rytonawirem w małej dawce jest przyjmowany z midazolamem podawanym pozajelitowo, powinno to odbywać się tylko na oddziałach intensywnej terapii bądź w podobnych miejscach, które zapewniają monitorowanie kliniczne i odpowiednią opiekę medyczną w przypadku zatrzymania oddychania i (lub) przedłużonej sedacji . Należy rozważyć dostosowanie dawki midazolamu , szczególnie w przypadku, gdy podaje się więcej niż jedną dawkę midazolamu .

* Nie oceniono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania darunawiru z rytonawirem w dawce 100 mg i z pozostałymi lekami z grupy PI HIV (np.: (fos)amprenawirem, nelfinawirem i typranawirem ) u pacjentów zakażonych wirusem HIV. Zgodnie z obecnie obowiązującymi wytycznymi terapia podwójna z zastosowaniem inhibitorów proteazy zasadniczo nie jest zalecana.


Czy Darunavir Stada wpływa na prowadzenie pojazdów ?

Darunawir w połączeniu z rytonawirem nie ma wpływu lub wywiera nieznaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednak podczas leczenia darunawirem w połączeniu z małymi dawkami rytonawiru zgłaszano występowanie zawrotów głowy u niektórych pacjentów. Należy o tym pamiętać, oceniając zdolność pacjenta do prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn (patrz punkt 4.8).


Darunavir Stada - przedawkowanie

Doświadczenia dotyczące ostrego przedawkowania darunawiru podawanego w połączeniu z małą dawką rytonawiru u ludzi są ograniczone. Pojedyncze dawki do 3200 mg samego darunawiru w postaci roztworu doustnego i darunawiru w tabletkach do 1600 mg w połączeniu z rytonawirem podawano zdrowym ochotnikom i nie obserwowano występowania objawów niepożądanych.

Nie istnieje swoista odtrutka zalecana do stosowania w przypadku przedawkowania produktu Darunavir Stada. Postępowanie w przypadku przedawkowania darunawiru polega na zastosowaniu ogólnego leczenia podtrzymującego, w tym monitorowania podstawowych parametrów życiowych oraz obserwacji stanu klinicznego pacjenta. Jeśli jest to wskazane, należy usunąć niewchłoniętą substancję czynną poprzez wywołanie wymiotów. Podanie węgla aktywnego ró wnie ż może pomóc w eliminacji niewchłoniętej substancji czynnej. Ponieważ darunawir w znacznym stopniu wiąże się z białkami osocza, nie jest prawdopodobne, aby dializa mogła istotnie wpłynąć na usunięcie substancji czynnej.

Substancja czynna:
Darunavirum
Dawka:
600 mg
Postać:
tabletki powlekane
Działanie:
Wewnętrzne
Podmiot odpowiedzialny:
STADA ARZNEIMITTEL AG
Grupy:
Leki przeciwwirusowe
Typ produktu i informacja o imporcie dla leków:
Lek, Gotowy, Lek w Polsce
Dostępność:
Apteki szpitalne, Apteki otwarte
Podawanie:
Doustnie
Wydawanie:
Rp zastrzeż.
Rejestracja:
Decyzja o dopuszczeniu (leki)
Opakowanie handlowe:
60 tabl.

Podobne produkty z tą samą substancją czynną

Darunavir Mylan interakcje ulotka tabletki powlekane 800 mg
tabletki powlekane | 800 mg | 30 tabl.
lek na receptę (Rp zastrzeż.)
Trudno dostępny w aptekach

Interakcje Darunavir Stada z innymi lekami

Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie.

Interakcje Darunavir Stada z żywnością

Nie posiadamy informacji wskazujących, aby podczas zażywania tego leku należało unikać jakichkolwiek produktów żywnościowych.

Najczęściej zadawane pytania dotyczące Darunavir Stada tabletki powlekane | 600 mg | 60 tabl.

Ile kosztuje Darunavir Stada?

Cena Darunavir Stada może się różnić w zależności od apteki, regionu, co wynika z indywidualnej polityki cenowej poszczególnych aptek.

Czy Darunavir Stada jest refundowany?

Darunavir Stada nie jest refundowany. Jest to preparat, którego koszt pacjent pokrywa w całości, niezależnie od wskazań medycznych czy uprawnień.

Czy Darunavir Stada jest na receptę?

Darunavir Stada jest na receptę. Preparat może być wydany wyłącznie z przepisu lekarza ze względu na swoje działanie, możliwe skutki uboczne. Stosowanie takich preparatów wymaga nadzoru lekarskiego.

Czy Darunavir Stada ma zamiennik bez recepty?

Dla Darunavir Stada nie ma zamienników bez recepty. Warto skonsultować się z farmaceutą, by dobrać odpowiedni preparat.

Czy Darunavir Stada ma odpowiednik bez recepty?

Dla Darunavir Stada nie ma odpowiedników bez recepty. Warto skonsultować się z farmaceutą, by dobrać odpowiedni preparat.

Czy leki zawierające Darunavirum są dostępne bez recepty?

Leki zawierające Darunavirum nie są dostępne bez recepty. Przed wyborem warto skonsultować się z farmaceutą.

Najnowsze pytania pacjentów dotyczące Darunavir Stada


Wybierz interesujące Cię informacje: