BETALOC ZOK

Jedna tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 23,75 mg, 47,5 mg lub 95 mg metoprololu bursztynianu (Metoprololi succinas), co odpowiada 25 mg, 50 mg lub 100 mg metoprololu winianu.

• Nadwrażliwość na metoprolol, inny β-adrenolityk lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

• Wstrząs kardiogenny.

• Zespół chorego węzła zatokowego.

• Blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia.

• Niestabilna, zdekompensowana niewydolność serca (obrzęk płuc, niedokrwienie narządów lub niskie ciśnienie tętnicze krwi).

• Krótkotrwałe lub długotrwałe leczenie produktami leczniczymi o działaniu inotropowym, działającymi agonistycznie na receptory β-adrenergiczne.

• Istotna klinicznie bradykardia zatokowa lub niedociśnienie tętnicze krwi.

• Podejrzenie świeżego zawału mięśnia sercowego, jeśli czynność serca jest mniejsza niż 45 uderzeń na minutę, odstęp PQ jest dłuższy niż 0,24 s lub ciśnienie skurczowe jest mniejsze niż 100 mmHg.

• Pacjentów z niewydolnością serca, u których ciśnienie skurczowe w pozycji leżącej utrzymuje się poniżej 100 mmHg, należy ponownie zbadać przed wdrożeniem leczenia metoprololem.

• Znaczne zaburzenia krążenia obwodowego z zagrożeniem wystąpienia zgorzeli.

Dawkowanie

Dorośli

Produkt Betaloc ZOK należy przyjmować raz na dobę, najlepiej rano. Tabletki produktu Betaloc ZOK mogą być dzielone na pół, nie należy ich żuć ani kruszyć. Tabletki należy połknąć popijając co najmniej połową szklanki wody. Spożyty równocześnie posiłek nie ma wpływu na biodostępność produktu. 

Dawkę produktu należy ustalić indywidualnie dla każdego pacjenta tak, aby nie występowała bradykardia. Podane niżej dawki należy traktować jako zalecane.

• Nadciśnienie tętnicze krwi

Zalecana dawka wynosi od 50 mg do 100 mg raz na dobę. U pacjentów, u których dawka 100 mg nie jest wystarczająco skuteczna, można dołączyć do leczenia inny produkt leczniczy obniżający ciśnienie tętnicze krwi, najlepiej z grupy diuretyków lub antagonistów wapnia, z grupy pochodnych dihydropirydyny, lub zwiększyć dawkę produktu Betaloc ZOK.

• Choroba niedokrwienna serca

Zalecana dawka wynosi od 100 mg do 200 mg raz na dobę. W razie konieczności, dawkę można zwiększyć lub dołączyć do leczenia leki z grupy azotanów.

• Leczenie objawowej, przewlekłej niewydolności serca

Leczenie można rozpocząć u pacjentów ze stabilną niewydolnością serca. Pacjent nie powinien mieć zaostrzeń niewydolności serca w ciągu ostatnich 6 tygodni, a leczenie podstawowe nie powinno być zmieniane w ciągu ostatnich 2 tygodni.

Po rozpoczęciu leczenia niewydolności serca β -adrenolitykami może wystąpić przemijające zaostrzenie objawów choroby. W przypadku zaostrzenia objawów, u części pacjentów jest możliwe kontynuowanie leczenia tą samą lub zmniejszoną dawką produktu Betaloc ZOK. U części pacjentów konieczne jest odstawienie leku. Leczenie ciężkiej niewydolności serca (grupa IV NYHA – New York Heart Association) produktem Betaloc ZOK powinni rozpoczynać lekarze z dużym doświadczeniem w leczeniu ciężkiej niewydolności serca.

Dawkowanie u pacjentów ze stabilną niewydolnością serca z grupy II NYHA

Zalecana dawka początkowa wynosi 25 mg raz na dobę. Dawkę początkową należy stosować przez pierwsze dwa tygodnie leczenia. Po dwóch tygodniach dawkę można zwiększyć do 50 mg raz na dobę. Dawkę można podwajać co dwa kolejne tygodnie, do dawki 200 mg. W leczeniu długotrwałym zalecana dawka wynosi 200 mg raz na dobę.

Dawkowanie u pacjentów ze stabilną niewydolnością serca z grupy III i IV NYHA

Zalecana dawka początkowa wynosi 12,5 mg (pół tabletki 25 mg) raz na dobę. Dawkę należy ustalić indywidualnie dla każdego pacjenta. W czasie ustalania dawki pacjent powinien być pod ścisłą kontrolą lekarza, gdyż u niektórych pacjentów może dojść do zaostrzenia objawów niewydolności serca. Po 1 do 2 tygodniach dawka może być zwiększona do 25 mg raz na dobę. Po kolejnych dwóch tygodniach dawkę można zwiększyć do 50 mg raz na dobę. U pacjentów, którzy dobrze tolerują leczenie, dawkę można podwajać co kolejne dwa tygodnie do dawki maksymalnej 200 mg raz na dobę. U pacjentów, u których wystąpi bradykardia i (lub) niedociśnienie tętnicze krwi, konieczne może być zmniejszenie dawek innych produktów stosowanych w leczeniu niewydolności serca lub zmniejszenie dawki produktu Betaloc ZOK. Niedociśnienie tętnicze krwi występujące w czasie ustalania dawki produktu Betaloc ZOK nie oznacza, że dawka ta nie będzie tolerowana w trakcie długotrwałego leczenia. Nie należy jednak zwiększać dawki produktu do czasu stabilizacji ciśnienia tętniczego krwi. W przypadku wystąpienia niedociśnienia tętniczego krwi należy szczególnie zwrócić uwagę na ocenę wydolności nerek.

• Zaburzenia rytmu serca

Zalecana dawka wynosi od 100 mg do 200 mg raz na dobę. W razie konieczności dawkę można zwiększyć.

•Zapobieganie nagłej śmierci sercowej i wystąpieniu ponownego zawału serca u pacjentów po przebyciu ostrej fazy zawału 

Zalecana dawka podtrzymująca wynosi 200 mg raz na dobę.

• Czynnościowe zaburzenia pracy serca z napadowymi zaburzeniami rytmu

Zalecana dawka wynosi 100 mg raz na dobę. W razie konieczności dawkę można zwiększyć.

• Profilaktyka migreny

Zalecana dawka wynosi od 100 mg do 200 mg raz na dobę.

Pacjenci z niewydolnością nerek

Nie ma konieczności modyfikowania dawki u pacjentów z niewydolnością nerek, ponieważ czynność nerek tylko w niewielkim stopniu wpływa na eliminację leku.

Pacjenci z niewydolnością wątroby

Z reguły nie ma konieczności modyfikowania dawki u pacjentów z marskością wątroby. Jeśli występują objawy bardzo ciężkiej niewydolności wątroby (np. u pacjentów z zespoleniem wrotno-czczym), należy rozważyć zmniejszenie dawki.

Pacjenci w podeszłym wieku

Nie ma konieczności modyfikowania dawki u pacjentów w podeszłym wieku.

Dzieci i młodzież

Zalecana dawka początkowa u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym w wieku 6 lat i powyżej wynosi 0,5 mg/kg mc. produktu Betaloc ZOK (0,48 mg/kg mc. bursztynianu metoprololu) podawana raz na dobę.

Ostateczna dawka podawana w miligramach powinna być jak najbardziej zbliżona do dawki oszacowanej w mg/kg mc. 

W przypadku braku odpowiedzi klinicznej na dawkę 0,5 mg/kg mc. dawkę można zwiększyć do dawki wynoszącej 1,0 mg/kg mc. (0,95 mg/kg mc. bursztynianu metoprololu) nie przekraczając dawki 50 mg (47,5 mg/kg mc. bursztynianu metoprololu).

W przypadku braku odpowiedzi klinicznej na dawkę 1,0 mg/kg mc. dawkę można zwiększyć do maksymalnej dawki dobowej wynoszącej 2,0 mg/kg mc. (1,90 mg/kg mc. bursztynianu metoprololu). Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania dawek powyżej 200 mg (190 mg bursztynianu metoprololu) raz na dobę u dzieci i młodzieży.

Nie przeprowadzono badań dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa stosowania u dzieci w wieku poniżej 6 lat. Dlatego Betaloc ZOK nie jest zalecany w tej grupie wiekowej.

Nie należy podawać dożylnie werapamilu pacjentom leczonym β-adrenolitykami.

Metoprolol należy stosować ostrożnie u pacjentów z chromaniem przestankowym, ciężką niewydolnością nerek, w ciężkim stanie ogólnym, jeżeli jednym z objawów jest kwasica metaboliczna. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania metoprololu i produktów naparstnicy.

Częstość i nasilenie zaostrzeń dławicy Prinzmetala może zależeć od blokady receptorów β-adrenergicznych, której skutkiem jest skurcz naczyń wieńcowych. Dlatego u pacjentów z dławicą Prinzmetala nie należy stosować nieselektywnych β-adrenolityków. Leki z grupy selektywnych β₁-adrenolityków należy stosować ze szczególną ostrożnością.

U pacjentów z astmą oskrzelową lub innymi przewlekłymi obturacyjnymi chorobami płuc, jednocześnie z produktem Betaloc ZOK należy stosować leki rozszerzające oskrzela. W niektórych przypadkach może być konieczne zwiększenie dawki β₂-mimetyków.

Podczas leczenia metoprololem ryzyko wystąpienia zaburzeń metabolizmu węglowodanów lub maskowania objawów hipoglikemii jest mniejsze niż w przypadku stosowania nieselektywnych β-adrenolityków.

Bardzo rzadko mogą nasilić się, występujące wcześniej, zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego (mogące prowadzić do bloku przedsionkowo-komorowego).

Leczenie wstrząsu anafilaktycznego u pacjentów leczonych β₁-adrenolitykami może być trudniejsze. Epinefryna podana w zwykłych dawkach może być nieskuteczna. W przypadkach podawania produktu Betaloc ZOK pacjentom z rozpoznaniem guza chromochłonnego nadnerczy, należy rozważyć jednoczesne zastosowanie leku α-adrenolitycznego.

Dane z badań klinicznych, dotyczące bezpieczeństwa i skuteczności leczenia produktem Betaloc ZOK pacjentów z ciężką, stabilną niewydolnością serca (z grupy IV NYHA), są ograniczone. Leczenie produktem Betaloc ZOK w tej grupie pacjentów powinni rozpoczynać lekarze z dużym doświadczeniem w leczeniu ciężkiej niewydolności serca.

Do badań klinicznych, dotyczących leczenia niewydolności serca nie byli kwalifikowani pacjenci z objawami niewydolności serca w przebiegu zawału mięśnia sercowego i z niestabilną chorobą niedokrwienną serca. Nie ma danych klinicznych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności leczenia metoprololem w tej grupie pacjentów, więc stosowanie tego leku w niestabilnej zdekompensowanej niewydolności serca jest przeciwwskazane.

Nagłe odstawianie β-adrenolityków jest niebezpieczne, szczególnie u pacjentów należących do grup dużego ryzyka. Nagłe odstawienie produktu może spowodować zaostrzenie objawów przewlekłej niewydolności serca lub zwiększenie ryzyka wystąpienia zawału mięśnia sercowego i nagłego zgonu. Jeśli konieczne jest odstawienie produktu Betaloc ZOK, należy robić to stopniowo, w ciągu co najmniej dwóch tygodni. Za każdym razem dawkę produktu należy zmniejszyć o połowę, w stosunku do dawki podawanej poprzednio. Ostatnią, najmniejszą dawkę produktu (pół tabletki 25 mg) należy stosować przez co najmniej cztery dni. Następnie produkt można odstawić. W przypadku wystąpienia objawów niepożądanych zaleca się wydłużenie czasu odstawiania produktu.

Przed planowanym zabiegiem operacyjnym, należy poinformować lekarza anestezjologa o przyjmowaniu produktu Betaloc ZOK. Nie jest zalecane przerywanie leczenia β-adrenolitykami u pacjentów operowanych. Nie należy nagle rozpoczynać stosowania dużych dawek metoprololu u pacjentów poddawanych zabiegom niezwiązanym z sercem, ponieważ może to spowodować bradykardię, niedociśnienie lub udar mózgu, w tym ze skutkiem śmiertelnym, u pacjentów z czynnikami ryzyka ze strony układu sercowo-naczyniowego.

Nie należy podawać dożylnie werapamilu pacjentom leczonym β-adrenolitykami.

Metoprolol należy stosować ostrożnie u pacjentów z chromaniem przestankowym, ciężką niewydolnością nerek, w ciężkim stanie ogólnym, jeżeli jednym z objawów jest kwasica metaboliczna. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania metoprololu i produktów naparstnicy.

Częstość i nasilenie zaostrzeń dławicy Prinzmetala może zależeć od blokady receptorów β-adrenergicznych, której skutkiem jest skurcz naczyń wieńcowych. Dlatego u pacjentów z dławicą Prinzmetala nie należy stosować nieselektywnych β-adrenolityków. Leki z grupy selektywnych β₁-adrenolityków należy stosować ze szczególną ostrożnością.

U pacjentów z astmą oskrzelową lub innymi przewlekłymi obturacyjnymi chorobami płuc, jednocześnie z produktem Betaloc ZOK należy stosować leki rozszerzające oskrzela. W niektórych przypadkach może być konieczne zwiększenie dawki β₂-mimetyków.

Podczas leczenia metoprololem ryzyko wystąpienia zaburzeń metabolizmu węglowodanów lub maskowania objawów hipoglikemii jest mniejsze niż w przypadku stosowania nieselektywnych β-adrenolityków.

Bardzo rzadko mogą nasilić się, występujące wcześniej, zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego (mogące prowadzić do bloku przedsionkowo-komorowego).

Leczenie wstrząsu anafilaktycznego u pacjentów leczonych β₁-adrenolitykami może być trudniejsze. Epinefryna podana w zwykłych dawkach może być nieskuteczna. W przypadkach podawania produktu Betaloc ZOK pacjentom z rozpoznaniem guza chromochłonnego nadnerczy, należy rozważyć jednoczesne zastosowanie leku α-adrenolitycznego.

Dane z badań klinicznych, dotyczące bezpieczeństwa i skuteczności leczenia produktem Betaloc ZOK pacjentów z ciężką, stabilną niewydolnością serca (z grupy IV NYHA), są ograniczone. Leczenie produktem Betaloc ZOK w tej grupie pacjentów powinni rozpoczynać lekarze z dużym doświadczeniem w leczeniu ciężkiej niewydolności serca.

Do badań klinicznych, dotyczących leczenia niewydolności serca nie byli kwalifikowani pacjenci z objawami niewydolności serca w przebiegu zawału mięśnia sercowego i z niestabilną chorobą niedokrwienną serca. Nie ma danych klinicznych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności leczenia metoprololem w tej grupie pacjentów, więc stosowanie tego leku w niestabilnej zdekompensowanej niewydolności serca jest przeciwwskazane.

Nagłe odstawianie β-adrenolityków jest niebezpieczne, szczególnie u pacjentów należących do grup dużego ryzyka. Nagłe odstawienie produktu może spowodować zaostrzenie objawów przewlekłej niewydolności serca lub zwiększenie ryzyka wystąpienia zawału mięśnia sercowego i nagłego zgonu. Jeśli konieczne jest odstawienie produktu Betaloc ZOK, należy robić to stopniowo, w ciągu co najmniej dwóch tygodni. Za każdym razem dawkę produktu należy zmniejszyć o połowę, w stosunku do dawki podawanej poprzednio. Ostatnią, najmniejszą dawkę produktu (pół tabletki 25 mg) należy stosować przez co najmniej cztery dni. Następnie produkt można odstawić. W przypadku wystąpienia objawów niepożądanych zaleca się wydłużenie czasu odstawiania produktu.

Przed planowanym zabiegiem operacyjnym, należy poinformować lekarza anestezjologa o przyjmowaniu produktu Betaloc ZOK. Nie jest zalecane przerywanie leczenia β-adrenolitykami u pacjentów operowanych. Nie należy nagle rozpoczynać stosowania dużych dawek metoprololu u pacjentów poddawanych zabiegom niezwiązanym z sercem, ponieważ może to spowodować bradykardię, niedociśnienie lub udar mózgu, w tym ze skutkiem śmiertelnym, u pacjentów z czynnikami ryzyka ze strony układu sercowo-naczyniowego.

Metoprolol jest metabolizowany z udziałem izoenzymu CYP2D6. Produkty lecznicze będące inhibitorami izoenzymu CYP2D6 mogą wpływać na stężenie metoprololu w osoczu. Inhibitorami izoenzymu CYP2D6 są m.in.: chinidyna, terbinafina, paroksetyna, fluoksetyna, sertralina, celekoksyb, propafenon i difenhydramina. W przypadku rozpoczęcia leczenia tymi lekami, u pacjentów leczonych produktem Betaloc ZOK może być konieczne zmniejszenie dawki produktu Betaloc ZOK.

Nie należy stosować produktu Betaloc ZOK jednocześnie z następującymi produktami leczniczymi:

Pochodne kwasu barbiturowego:

Barbiturany (badania przeprowadzono z pentobarbitalem) przyspieszają metabolizm metoprololu przez zwiększenie aktywności enzymów.

Propafenon: Po zastosowaniu propafenonu u czterech pacjentów leczonych jednocześnie metoprololem, stężenie metoprololu w osoczu zwiększało się od 2 do 5 razy, a u dwóch pacjentów wystąpiły działania niepożądane charakterystyczne dla metoprololu. Ta interakcja została potwierdzona w badaniach klinicznych u 8 zdrowych ochotników. Prawdopodobną przyczyną wystąpienia interakcji propafenonu i metoprololu jest zmniejszenie aktywności izoenzymu 2D6 cytochromu P450 przez propafenon (podobny wpływ ma również chinidyna). Jednoczesne leczenie metoprololem i propafenonem sprawia trudności, ponieważ propafenon również blokuje receptory β .

Werapamil: Jednoczesne stosowanie werapamilu i β -adrenolityków (opisane dla atenololu, propranololu i pindololu) może spowodować bradykardię i nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego. Werapamil i β -adrenolityki stosowane jednocześnie, wzajemnie nasilają działanie hamujące przewodzenie w węźle zatokowo-przedsionkowym oraz czynność węzła zatokowego.

Stosowanie produktu Betaloc ZOK z następującymi produktami leczniczymi może powodować konieczność zmiany dawek tych produktów:

Amiodaron: W przypadku stosowania amiodaronu i metoprololu opisywano przypadki występowania istotnej klinicznie bradykardii. Należy zwrócić uwagę, że amiodaron ma długi okres półtrwania (wynoszący około 50 dni). W związku z tym interakcja z metoprololem może występować długo po odstawieniu amiodaronu. 

Leki przeciwarytmiczne grupy I (leki stabilizujące błonę komórkową): Podczas jednoczesnego stosowania leków przeciwarytmicznych grupy I i β -adrenolityków działania inotropowe ujemne obydwu leków sumują się. Dlatego u pacjentów z niewydolnością lewej komory mogą wystąpić ciężkie zaburzenia hemodynamiczne. Nie należy stosować jednocześnie tych dwóch grup produktów leczniczych u pacjentów z zespołem chorego węzła zatokowego lub zaburzeniami przewodnictwa przedsionkowo-komorowego. Opisana interakcja jest najlepiej udokumentowana dla dyzopiramidu.

Niesteroidowe leki przeciwzapalne: Stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych jednocześnie z β -adrenolitykami powoduje zmniejszenie skuteczności przeciwnadciśnieniowej leków β -adrenolitycznych. Badania dotyczyły głównie indometacyny. Interakcja ta prawdopodobnie nie dotyczy sulindaku. W badaniach dotyczących jednoczesnego podawania diklofenaku i metoprololu nie zaobserwowano występowania tego rodzaju interakcji.

Glikozydy naparstnicy: glikozydy naparstnicy stosowane w połączeniu z β-adrenolitykami mogą wydłużać czas przewodzenia przedsionkowo-komorowego i powodować bradykardię.

Difenhydramina: Difenhydramina zmniejsza (2,5-krotnie) przemianę metoprololu do α-hydroksymetoprololu, zachodzącą z udziałem izoenzymu CYP2D6 u pacjentów, u których szybko zachodzą procesy hydroksylacji. Działanie metoprololu jest wówczas silniejsze. Difenhydramina prawdopodobnie może także wpływać na przemianę innych substancji metabolizowanych z udziałem izoenzymu CYP2D6.

Diltiazem: Diltiazem i β-adrenolityki stosowane jednocześnie powodują wzajemne nasilenie działania hamującego przewodzenie przedsionkowo-komorowe oraz czynność węzła zatokowego. Opisywano przypadki znaczącej klinicznie bradykardii po jednoczesnym zastosowaniu diltiazemu i metoprololu.

Epinefryna: Stwierdzono około 10 przypadków interakcji nieselektywnych β-adrenolityków (w tym pindololu i propranololu) z epinefryną. U pacjentów wystąpiło nadciśnienie tętnicze krwi i bradykardia. Interakcja obserwowana klinicznie została potwierdzona w badaniach, w których brali udział zdrowi ochotnicy. Ten sam rodzaj interakcji może wystąpić, jeżeli dojdzie do donaczyniowego podania środków miejscowo znieczulających, zawierających epinefrynę. Ryzyko wystąpienia tego typu interakcji jest prawdopodobnie mniejsze, jeżeli stosowane są kardioselektywne β-adrenolityki.

Fenylpropanolamina: U zdrowych ochotników, u których stosowano fenylpropanolaminę (norefedrynę) w dawce 50 mg obserwowano zwiększenie ciśnienia rozkurczowego powyżej wartości prawidłowych. Podanie propranololu przeciwdziała zwiększeniu ciśnienia związanemu z zastosowaniem fenylpropanolaminy. Były również opisywane przypadki paradoksalnego zwiększenia ciśnienia tętniczego krwi po zastosowaniu β -adrenolityków, u pacjentów, którzy otrzymywali duże dawki fenylpropanolaminy. W kilku przypadkach obserwowano wystąpienie przełomów nadciśnieniowych podczas stosowania fenylpropanolaminy w monoterapii.

Chinidyna: Chinidyna wpływa hamująco na metabolizm metoprololu u pacjentów, u których szybko zachodzą procesy hydroksylacji. Skutkiem tego jest zwiększenie stężenia metoprololu w osoczu i nasilenie blokady receptorów β -adrenergicznych. Ten sam rodzaj interakcji może wystąpić po zastosowaniu innych β-adrenolityków, które są metabolizowane przez ten sam układ enzymatyczny (izoenzym 2D6 cytochromu P450).

Klonidyna: Po nagłym odstawieniu klonidyny u pacjenta może wystąpić zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi. U pacjentów leczonych jednocześnie β -adrenolitykami podwyższenie ciśnienia krwi może być większe. Jeżeli pacjent jest leczony jednocześnie klonidyną i metoprololem, a konieczne jest przerwanie leczenia, należy najpierw stopniowo zakończyć podawanie metoprololu i następnie w ciągu kilku dni zakończyć podawanie klonidyny.

Ryfampicyna: Ryfampicyna może powodować zwiększenie metabolizmu metoprololu i zmniejszenie jego stężenia w osoczu.

Zwiększenie stężenia metoprololu w osoczu może wystąpić po zastosowaniu produktów z grupy selektywnych antagonistów zwrotnego wychwytu serotoniny (np. paroksetyny, fluoksetyny i sertraliny).

Pacjentów leczonych jednocześnie innymi β-adrenolitykami (np. w postaci kropli do oczu) lub inhibitorami monoaminooksydazy (IMAO) należy szczególnie uważnie nadzorować. U pacjentów leczonych β-adrenolitykami, wziewne anestetyki zwiększają ich hamujący wpływ na układ krążenia. Może być konieczna zmiana dawki doustnych leków przeciwcukrzycowych, u pacjentów leczonych β-adrenolitykami. W przypadku jednoczesnego podawania cymetydyny lub hydralazyny może zwiększać się stężenie metoprololu w osoczu.

Po zastosowaniu produktu, u niektórych pacjentów mogą wystąpić zawroty głowy lub objawy zmęczenia upośledzające sprawność psychofizyczną, co należy wziąć pod uwagę podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.