Leki wydłużające odstęp QT
Zaleca się ostrożność podczas stosowania azytromycyny u pacjentów leczonych innymi lekami, które mogą wydłużać odstęp QT.
Leki zobojętniające
W badaniu farmakokinetycznym, w którym oceniano jednoczesne stosowanie leków zobojętniających i azytromycyny, nie zaobserwowano wpływu na całkowitą biodostępność azytromycyny, chociaż najwyższe stężenia w surowicy były zmniejszone o około 25%. U pacjentów przyjmujących zarówno azytromycynę, jak i leki zobojętniające, leków tych nie należy podawać jednocześnie. Azytromycynę należy podawać co najmniej godzinę przed lub 2 godziny po przyjęciu leków zobojętniających.
Cetyryzyna
U zdrowych ochotników jednoczesne podawanie przez 5 dni azytromycyny i cetyryzny w dawce 20 mg nie doprowadziło w stanie stacjonarnym do interakcji farmakokinetycznej ani do istotnych zmian odstępu QT.
Dydanozyna
Jednoczesne podawanie azytromycyny w dawce 1200 mg na dobę i dydanozyny w dawce 400 mg na dobę (w grupie 6 ochotników z dodatnim mianem HIV), nie wpłynęło na farmakokinetykę dydanozyny w stanie stacjonarnym w porównaniu do placebo.
Digoksyna
Jednoczesne podawanie antybiotyków makrolidowych (w tym azytromycyny) z substratami
P-glikoproteiny, takimi jak digoksyna, może prowadzić do zwiększenia stężenia substratu
P-glikoproteiny w surowicy. Dlatego u pacjentów leczonych jednocześnie azytromycyną i digoksyną, należy brać pod uwagę możliwość zwiększenia się stężenia digoksyny.
Zydowudyna
Podanie azytromycyny w jednorazowej dawce 1000 mg lub podawanie wielokrotnych dawek 600 mg lub 1200 mg miało niewielki wpływ na farmakokinetykę w osoczu i wydalanie przez nerki zydowudyny lub jej glukuronidowego metabolitu. Jednakże podawanie azytromycyny zwiększało stężenia fosforylowanej zydowudyny, czynnego metabolitu o znaczeniu klinicznym, w komórkach jednojądrzastych krwi obwodowej. Znaczenie kliniczne tego zjawiska nie jest znane, jednak może być ono korzystne dla pacjenta.
Leki metabolizowane z udziałem cytochromu P450
Azytromycyna nie wchodzi w istotne interakcje z układem wątrobowego cytochromu P450. Uważa się, że nie wchodzi ona w interakcje farmakokinetyczne, obserwowane dla erytromycyny i innych makrolidów. W przypadku azytromycyny nie występuje indukcja ani inaktywacja wątrobowego cytochromu P450 poprzez kompleks metabolit-cytochrom.
Pochodne ergotaminy
Ze względu na teoretyczną możliwość zatrucia alkaloidami sporyszu, nie zaleca się jednoczesnego stosowania azytromycyny i pochodnych ergotaminy.
Przeprowadzono badania farmakokinetyczne z użyciem azytromycyny i wymienionych poniżej leków, które są w istotnym stopniu metabolizowane za pośrednictwem cytochromu P450.
Atorwastatyna
Jednoczesne podawanie atorwastatyny w dawce 10 mg na dobę i azytromycyny w dawce 500 mg na dobę nie powodowało zmiany stężenia atorwastatyny w osoczu (na podstawie testu hamowania reduktazy HMG-CoA). Jednakże po wprowadzeniu azytromycyny do obrotu zgłaszano przypadki rabdomiolizy u pacjentów otrzymujących azytromycynę w połączeniu ze statynami.
Karbamazepina
W przeprowadzonym wśród zdrowych ochotników badaniu interakcji farmakokinetycznych nie zaobserwowano istotnego wpływu jednoczesnego podawania azytromycyny na stężenie w osoczu karbamazepiny i jej aktywnego metabolitu.
Cymetydyna
W badaniu farmakokinetycznym, pojedyncza dawka cymetydyny, podawana 2 godziny przed przyjęciem azytromycyny, nie wpływała na farmakokinetykę azytromycyny.
Doustne leki przeciwzakrzepowe typu kumaryny
W badaniu interakcji farmakokinetycznych, podawanie azytromycyny nie zwiększało działania przeciwzakrzepowego warfaryny zastosowanej w pojedynczej dawce 15 mg u zdrowych ochotników. Obserwowano nasilenie działania przeciwzakrzepowego po jednoczesnym podaniu azytromycyny i doustnych leków przeciwzakrzepowych z grupy pochodnych kumaryny. Chociaż nie ustalono związku przyczynowego tego zjawiska, należy zwrócić uwagę na właściwą częstość kontrolnych oznaczeń czasu protrombinowego podczas stosowania azytromycyny u pacjentów otrzymujących doustne leki przeciwzakrzepowe z grupy pochodnych kumaryny.
Cyklosporyna
W badaniu farmakokinetycznym przeprowadzonym u zdrowych ochotników, którym podawano doustnie azytromycynę w dawce 500 mg/dobę przez 3 dni, a następnie cyklosporynę w pojedynczej dawce doustnej 10 mg/kg mc., stwierdzono istotne zwiększenie C max i AUC 0-5 cyklosporyny. Dlatego należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania tych produktów. Jeśli konieczne jest jednoczesne stosowanie azytromycyny i cyklosporyny, należy monitorować stężenia cyklosporyny i odpowiednio modyfikować jej dawkę.
Efawirenz
Jednoczesne podawanie pojedynczej dawki dobowej 600 mg azytromycyny i 400 mg efawirenzu przez 7 dni nie spowodowało klinicznie istotnych interakcji farmakokinetycznych.
Flukonazol
Jednoczesne podanie pojedynczej dawki 1200 mg azytromycyny nie wpłynęło na parametry farmakokinetyczne pojedynczej dawki 800 mg flukonazolu. Całkowite narażenie na działanie azytromycyny i jej okres półtrwania pozostały bez zmian podczas jednoczesnego podawania flukonazolu. Jednakże obserwowano klinicznie nieistotne zmniejszenie się wartości C max (18%) azytromycyny.
Indynawir
Jednoczesne podanie pojedynczej dawki 1200 mg azytromycyny nie miało statystycznie istotnego wpływu na właściwości farmakokinetyczne indynawiru podawanego w dawce 800 mg trzy razy na dobę przez 5 dni.
Metyloprednizolon
W przeprowadzonym wśród zdrowych ochotników badaniu interakcji farmakokinetycznych stwierdzono, że azytromycyna nie ma istotnego wpływu na właściwości farmakokinetyczne metyloprednizolonu.
Midazolam
U zdrowych ochotników jednoczesne podawanie azytromycyny w dawce 500 mg na dobę przez 3 dni nie spowodowało klinicznie istotnego wpływu na parametry farmakokinetyczne i farmakodynamiczne midazolamu podawanego w pojedynczej dawce 15 mg.
Nelfinawir
Jednoczesne podawanie azytromycyny (1200 mg) oraz nelfinawiru w stanie stacjonarnym (750 mg trzy razy na dobę) powodowało zwiększenie stężenia azytromycyny. Nie zaobserwowano klinicznie istotnych działań niepożądanych i nie jest konieczna modyfikacja dawki.
Ryfabutyna
Jednoczesne stosowanie azytromycyny i ryfabutyny nie miało wpływu na stężenie w surowicy obu substancji czynnych. U pacjentów otrzymujących jednocześnie azytromycynę i ryfabutynę zaobserwowano neutropenię. Chociaż neutropenia wiązała się ze stosowaniem ryfabutyny, nie ustalono związku przyczynowego z jednoczesnym leczeniem azytromycyną.
Syldenafil
U zdrowych ochotników płci męskiej nie stwierdzono wpływu azytromycyny (500 mg na dobę przez 3 dni) na AUC i C max syldenafilu lub jego głównego metabolitu we krwi.
Terfenadyna
W badaniach farmakokinetycznych nie uzyskano dowodów na występowanie interakcji pomiędzy azytromycyną a terfenadyną. Rzadko opisywano przypadki, w których nie można było całkowicie wykluczyć możliwości interakcji obu produktów. Jednakże nie ma jednoznacznych dowodów na występowanie takich interakcji.
Teofilina
Nie ma dowodów na występowanie klinicznie istotnych interakcji farmakokinetycznych podczas jednoczesnego podawania azytromycyny i teofiliny zdrowym ochotnikom.
Triazolam
W badaniu z udziałem 14 zdrowych ochotników jednoczesne podawanie azytromycyny w dawce 500 mg w 1. dniu i 250 mg w 2. dniu oraz triazolamu w dawce 0,125 mg w 2. dniu nie wywarło istotnego wpływu na którykolwiek z parametrów farmakokinetycznych triazolamu, w porównaniu z podawaniem triazolamu i placebo.
Trimetoprym i sulfametoksazol
Jednoczesne podawanie trimetoprymu z sulfametoksazolem (160 mg + 800 mg) przez 7 dni i azytromycyny (1200 mg) w 7. dniu nie miało istotnego wpływu na jej maksymalne stężenie, całkowite narażenie na działanie leku i wydalanie z moczem zarówno trimetoprymu, jak i sulfametoksazolu. Stężenie azytromycyny w osoczu było podobne jak stężenie obserwowane w innych badaniach.
Substraty CYP3A4
Choć wydaje się, że azytromycyna nie hamuje enzymu CYP3A4, zalecana jest ostrożność podczas rozważania połączenia tego leku z chinidyną, cyklosporyną, cyzaprydem, astemizolem, terfenadyną, alkaloidami sporyszu, pimozydem lub innymi produktami leczniczymi o wąskim przedziale terapeutycznym, metabolizowanymi głównie przez CYP3A4.
Cyzapryd
Cyzapryd jest metabolizowany w wątrobie przez enzym CYP3A4. Antybiotyki makrolidowe hamują działanie tego enzymu. Dlatego też jednoczesne stosowanie azytromycyny z cyzaprydem może powodować wydłużenie odstępu QT, komorowe zaburzenia rytmu i torsade de pointes .
Astemizol, triazolam, midazolam, alfentanyl
Brak danych dotyczących interakcji z astemizolem, triazolamem, midazolamem lub alfentanylem. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania tych substancji z azytromycyną, ponieważ opisano nasilanie się ich działania podczas jednoczesnego stosowania z antybiotykiem makrolidowym − erytromycyną.