Sprawdzamy dostępność
leków w 10 928 aptekach
Preparat Levoxa tabletki jest wskazany u dorosłych w leczeniu niżej wymienionych zakażeń o lekkim lub umiarkowanym nasileniu, wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na lewofloksacynę:
• ostre zapalenie zatok
• zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli
• pozaszpitalne zapalenie płuc
• zakażenie układu moczowego, w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek
• przewlekłe bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego
• zakażenia skóry i tkanek miękkich.
Przed przepisaniem preparatu Levoxa należy wziąć pod uwagę krajowe i (lub) lokalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania fluorochinolonów.
Levoxa, 250 mg:
Każda tabletka powlekana preparatu Levoxa zawiera 250 mg lewofloksacyny (Levofloxacinum), co odpowiada 256,23 mg półwodnej lewofloksacyny.
Levoxa,500 mg:
Każda tabletka powlekana preparatu Levoxa zawiera 500 mg lewofloksacyny (Levofloxacinum), co odpowiada 512,46 mg półwodnej lewofloksacyny.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza jednowodna.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
• Nadwrażliwość na lewofloksacynę lub inne chinolony lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
• Padaczka.
• Zapalenie ścięgien związane ze stosowaniem fluorochinolonów w przeszłości.
• Stosowanie u dzieci i młodzieży przed zakończeniem okresu wzrostu.
• Ciąża.
• Okres karmienia piersią.
Następujące działania niepożądane obserwowano podczas leczenia lewofloksacyną. Częstość występowania została określona następująco:
Bardzo często (≥1/10) Często (≥1/100 do < 1/10)
Niezbyt często (≥1/1000 do < 1/100)
Rzadko (≥1/10 000 do < 1/1000)
Bardzo rzadko (≤1/10 000, włącznie z pojedynczymi przypadkami)
Zakażenia i zakażenia pasożytnicze
Niezbyt często: nadmierny rozwój grzybów i namnażanie innych opornych drobnoustrojów.
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Niezbyt często: eozynofilia, leukopenia. Rzadko: neutropenia, trombocytopenia. Bardzo rzadko: agranulocytoza.
Pojedyncze przypadki: niedokrwistość hemolityczna, pancytopenia.
Zaburzenia układu immunologicznego
Bardzo rzadko: reakcje alergiczne (obrzęk naczynioruchowy, niedociśnienie, wstrząs rzekomoanafilaktyczny), alergiczne zapalenie płuc.
Pojedyncze przypadki: ciężkie wykwity pęcherzowe, takie jak zespół Stevensa-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka (zespół Lyella) i wysiękowy rumień wielopostaciowy.
Reakcje na skórze i błonach śluzowych oraz reakcje anafilaktyczne lub anafilaktoidalne mogą czasami wystąpić nawet po pierwszej dawce.
Zaburzenia układu nerwowego
Niezbyt często: ból głowy, zawroty głowy (w tym pochodzenia błędnikowego), senność, bezsenność.
Rzadko: parestezje, drżenia, lęk, depresja, reakcje psychotyczne i zachowanie niebezpieczne dla pacjenta, w tym myśli lub próby samobójstwa, pobudzenie, splątanie, drgawki.
Bardzo rzadko: obwodowa neuropatia czuciowa i czuciowo-ruchowa, zaburzenia widzenia i słuchu, zaburzenia smaku i węchu, omamy.
Zaburzenia serca
Rzadko: tachykardia.
Bardzo rzadko: wstrząs (rzekomoanafilaktyczny).
Częstość nieznana: arytmia komorowa i torsades de pointes (zgłaszane przeważnie u pacjentów z czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT), wydłużenie odstępu QT (patrz punkt 4.4 i 4.9).
Zaburzenia naczyniowe
Rzadko: niedociśnienie.
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Rzadko: skurcz oskrzeli, duszność.
Zaburzenia żołądkowo-jelitowe
Często: nudności, biegunka.
Niezbyt często: brak łaknienia, wymioty, ból brzucha, niestrawność.
Rzadko: krwawa biegunka, która bardzo rzadko może świadczyć o zapaleniu jelit, w tym rzekomobłoniastym zapaleniu jelit.
Bardzo rzadko: hipoglikemia, zwłaszcza u pacjentów z cukrzycą.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Często: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (np. AlAT, AspAT). Niezbyt często: zwiększenie stężenia bilirubiny.
Bardzo rzadko: reakcje wątrobowe, takie jak zapalenie wątroby.
Częstość nieznana: ciężkie uszkodzenie wątroby, w tym przypadki ostrej niewydolności wątroby notowano po zastosowaniu lewofloksacyny, głównie u pacjentów z ciężkimi chorobami zasadniczymi (np. posocznica).
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Niezbyt często: świąd, wysypka. Rzadko: pokrzywka.
Bardzo rzadko: nadwrażliwość na światło.
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe, tkanki łącznej i kości
Rzadko: ból stawów, ból mięśni, zaburzenia ścięgien, w tym zapalenia ścięgna (np. ścięgna Achillesa), (patrz punkt 4.4).
Bardzo rzadko: zerwanie ścięgna (np. ścięgna Achillesa); to działanie niepożądane może wystąpić w ciągu 48 godzin od rozpoczęcia leczenia i może być obustronne (patrz punkt 4.4). Osłabienie mięśni, które może mieć szczególne znaczenie u pacjentów z miastenią. Pojedyncze przypadki: rabdomioliza.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Niezbyt często: zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy krwi.
Bardzo rzadko: ostra niewydolność nerek (np. z powodu śródmiąższowego zapalenia nerek).
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Niezbyt często: uczucie zmęczenia. Bardzo rzadko: gorączka.
Inne działania niepożądane, które były związane z podawaniem fluorochinolonów obejmują:
Zaburzenia naczyń
Zapalenie naczyń na tle nadwrażliwości.
Zaburzenia układu nerwowego
Objawy pozapiramidowe i inne zaburzenia koordynacji mięśniowej.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Napady porfirii u pacjentów z porfirią.
Czas trwania terapii
Czas trwania terapii różni się w zależności od przebiegu choroby (patrz tabela poniżej). Jak w przypadku każdej kuracji antybiotykami, podawanie preparatu Levoxa tabletki należy kontynuować przez 48 do 72 godzin po ustąpieniu gorączki lub po udowodnieniu likwidacji drobnoustroju.
Sposób podawania
Preparat Levoxa tabletki należy połykać bez rozgryzania i z wystarczającą ilością płynu. Tabletki można dzielić wzdłuż rowka dzielącego, w celu ułatwienia połknięcia. Tabletki można przyjmować w trakcie posiłków lub między posiłkami. Preparat Levoxa tabletki należy zażywać co najmniej
2 godziny przed przyjęciem soli żelaza, preparatów zobojętniających kwas żołądkowy lub sukralfatu lub 2 godziny po ich zastosowaniu, ponieważ leki te mogą zmniejszać wchłanianie (patrz punkt 4.5).
Poniżej zamieszczono zalecenia dotyczące dawkowania preparatu Levoxa.
Dawkowanie u pacjentów z prawidłową czynnością nerek
(klirens kreatyniny > 50 ml/min)
| Wskazanie | Dawkowanie w ciągu doby (zależnie od ciężkości zakażenia) | Czas trwania leczenia |
| Ostre zapalenie zatok | 500 mg raz na dobę | 10 do 14 dni |
| Zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli | 250 do 500 mg raz na dobę | 7 do 10 dni |
| Pozaszpitalne zapalenie płuc | 500 mg raz lub dwa razy na dobę | 7 do 14 dni |
| Niepowikłane zakażenia układu moczowego | 250 mg raz na dobę | 3 dni |
| Powikłane zakażenia układu moczowego, w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek | 250 mg raz na dobę | 7 do 10 dni |
| Przewlekłe bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego | 500 mg raz na dobę | 28 dni |
| Zakażenia skóry i tkanek miękkich | 250 mg raz na dobę lub 500 mg raz lub dwa razy na dobę | 7 do 14 dni |
Dawkowanie u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek
(klirens kreatyniny ≤50 ml/min)
| Schemat dawkowania | |||
| 250 mg/24 h | 500 mg/24 h | 500 mg/12 h | |
| Klirens kreatyniny | Pierwsza dawka: 250 mg | Pierwsza dawka: 500 mg | Pierwsza dawka: 500 mg |
| 50-20 ml/min | następnie: 125 mg/24 h | następnie: 250 mg/24 h | następnie: 250 mg/12 h |
| 19-10 ml/min | następnie: 125 mg/48 h | następnie: 125 mg/ 24 h | następnie: 125 mg/12 h |
| < 10 ml/min (w tym pacjenci poddawani hemodializie lub CAPD) [1] | następnie: 125 mg/48 h | następnie: 125 mg/24 h | następnie: 125 mg/24 h |
Pacjenci z zaburzoną czynnością wątroby
Pacjenci z zaburzoną czynnością wątroby nie byli obserwowani w czasie badań klinicznych. Jednakże korekta dawki nie wydaje się konieczna, ponieważ lewofloksacyna nie jest w istotnym stopniu metabolizowana w wątrobie i jest głównie wydalana przez nerki.
Pacjenci w podeszłym wieku
U pacjentów w podeszłym wieku nie jest konieczna korekta dawki z przyczyn innych niż zaburzenia czynności nerek (patrz punkt 4.4).
Preparat Levoxa nie zawsze jest optymalną terapią pneumokokowego zapalenia płuc, zwłaszcza w cięższych przypadkach.
W szpitalnych zakażeniach wywołanych przez Pseudomonas aeruginosa może być konieczne leczenie skojarzone.
Zapalenie ścięgna i zerwanie ścięgna
Rzadko może wystąpić zapalenie ścięgien. Najczęściej obejmuje ścięgno Achillesa i może prowadzić do jego zerwania. Ryzyko zapalenia ścięgien i zerwania ścięgna zwiększa się u osób w podeszłym wieku i u pacjentów stosujących kortykosteroidy. Zaleca się ścisłą kontrolę tych pacjentów w przypadku stosowania u nich preparatu Levoxa. Każdy pacjent, u którego wystąpią objawy zapalenia ścięgien, powinien niezwłocznie zgłosić się do lekarza. Jeżeli podejrzewa się zapalenie ścięgien, należy natychmiast przerwać stosowanie preparatu Levoxa i rozpocząć odpowiednie leczenie (np. unieruchomienie kończyny).
Choroba związana z Clostridium difficile
Biegunka, zwłaszcza o ciężkim przebiegu, utrzymująca się i (lub) krwawa, występująca podczas lub po zakończeniu stosowania preparatu Levoxa, może być objawem choroby związanej z Clostridium difficile; najcięższą jej postacią jest rzekomobłoniaste zapalenie jelit. Jeśli podejrzewa się rzekomobłoniaste zapalenie jelit, stosowanie preparatu Levoxa należy natychmiast przerwać i poddać pacjenta leczeniu podtrzymującemu oraz w razie konieczności zastosować niezwłoczne specyficzne leczenie (np. doustne podanie wankomycyny). W tej sytuacji klinicznej przeciwwskazane są preparaty hamujące perystaltykę jelit.
Pacjenci ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia drgawek
Preparat Levoxa jest przeciwwskazany u pacjentów z padaczką w wywiadzie i, tak jak inne fluorochinolony, należy go stosować z zachowaniem wszelkich środków ostrożności zarówno u pacjentów ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia drgawek, jak i u pacjentów ze współistniejącymi zmianami w ośrodkowym układzie nerwowym, jednocześnie leczonych fenbufenem lub podobnymi niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, lub preparatami obniżającymi próg drgawkowy, takimi jak teofilina (patrz punkt 4.5).
Pacjenci z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej
Pacjenci z utajonym lub jawnym niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej mogą wykazywać skłonność do reakcji hemolitycznych w trakcie leczenia przeciwbakteryjnymi pochodnymi chinolonu, dlatego lewofloksacynę należy stosować ostrożnie.
Pacjenci z zaburzoną czynnością nerek
Ponieważ lewofloksacyna jest wydalana głównie przez nerki, u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek należy skorygować dawkę preparatu Levoxa.
Zapobieganie reakcjom nadwrażliwości na światło
Chociaż nadwrażliwość na światło występuje bardzo rzadko w trakcie stosowania lewofloksacyny, zaleca się, aby pacjenci unikali zbędnej ekspozycji na silne światło słoneczne lub sztuczne promieniowanie UV (np. lampy kwarcowe, solarium), aby zapobiegać wystąpieniu nadwrażliwości.
Pacjenci leczeni antagonistami witaminy K
Z powodu możliwości zwiększenia wartości wyników badań krzepliwości krwi (PT/INR) i (lub) nasilenia krwawień u pacjentów leczonych preparatem Levoxa oraz antagonistami witaminy K (np. warfaryna), badania krzepliwości krwi należy wykonywać regularnie w trakcie jednoczesnego stosowania tych preparatów (patrz punkt 4.5).
Reakcje psychotyczne
Obserwowano reakcje psychotyczne u pacjentów przyjmujących chinolony, w tym lewofloksacynę.
W bardzo rzadkich przypadkach prowadziły one do myśli samobójczych i zachowań niebezpiecznych dla pacjenta – czasami nawet po pojedynczej dawce lewofloksacyny (patrz punkt 4.8). W przypadku wystąpienia tych reakcji u pacjenta należy niezwłocznie przerwać stosowanie lewofloksacyny i zastosować odpowiednie postępowanie. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas stosowania lewofloksacyny u pacjentów z psychozą lub z chorobą psychiczną w wywiadzie.
Zaburzenia serca
Należy zachować ostrożność podczas stosowania fluorochinolonów, w tym lewofloksacyny, u pacjentów ze stwierdzonym ryzykiem wydłużenia odstępu QT, np. u pacjentów:
- z wrodzonym zespołem długiego odstępu QT,
- jednocześnie stosujących leki wpływające na wydłużenie odstępu QT (np. leki przeciwarytmiczne należące do grupy IA i III, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, makrolity, leki przeciwpsychotyczne),
- z zachwianą równowagą elektrolitową (np. hipokaliemia, hipomagnezemia),
- w podeszłym wieku,
- z chorobami sercowa (np. niewydolność serca, zawał serca, bradykardia).
(Patrz punkt 4.2 Pacjenci w podeszłym wieku, punkt 4.5, punkt 4.8 i punkt 4.9).
Hipoglikemia
Tak, jak w przypadku wszystkich chinolonów, odnotowano przypadki hipoglikemii, zazwyczaj u pacjentów z cukrzycą przyjmujących jednocześnie doustne leki hipoglikemizujące (np. glibenkliamid) lub insulinę. Zaleca się u tych pacjentów dokładne kontrolowanie stężenia glukozy we krwi (patrz punkt 4.8).
Neuropatia obwodowa
U pacjentów otrzymujących fluorochinolony, w tym lewofloksacynę, odnotowano przypadki obwodowej neuropatii czuciowej lub czuciowo-ruchowej, która może wystąpić nagle. Należy przerwać stosowanie lewofloksacyny, jeśli u pacjenta wystąpią objawy neuropatii, aby zapobiec rozwojowi nieodwracalnych zmian (patrz punkt 4.8).
Pacjenci z rzadko występującą wrodzoną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zaburzeniami wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego preparatu.
Preparat Levoxa nie zawsze jest optymalną terapią pneumokokowego zapalenia płuc, zwłaszcza w cięższych przypadkach.
W szpitalnych zakażeniach wywołanych przez Pseudomonas aeruginosa może być konieczne leczenie skojarzone.
Zapalenie ścięgna i zerwanie ścięgna
Rzadko może wystąpić zapalenie ścięgien. Najczęściej obejmuje ścięgno Achillesa i może prowadzić do jego zerwania. Ryzyko zapalenia ścięgien i zerwania ścięgna zwiększa się u osób w podeszłym wieku i u pacjentów stosujących kortykosteroidy. Zaleca się ścisłą kontrolę tych pacjentów w przypadku stosowania u nich preparatu Levoxa. Każdy pacjent, u którego wystąpią objawy zapalenia ścięgien, powinien niezwłocznie zgłosić się do lekarza. Jeżeli podejrzewa się zapalenie ścięgien, należy natychmiast przerwać stosowanie preparatu Levoxa i rozpocząć odpowiednie leczenie (np. unieruchomienie kończyny).
Choroba związana z Clostridium difficile
Biegunka, zwłaszcza o ciężkim przebiegu, utrzymująca się i (lub) krwawa, występująca podczas lub po zakończeniu stosowania preparatu Levoxa, może być objawem choroby związanej z Clostridium difficile; najcięższą jej postacią jest rzekomobłoniaste zapalenie jelit. Jeśli podejrzewa się rzekomobłoniaste zapalenie jelit, stosowanie preparatu Levoxa należy natychmiast przerwać i poddać pacjenta leczeniu podtrzymującemu oraz w razie konieczności zastosować niezwłoczne specyficzne leczenie (np. doustne podanie wankomycyny). W tej sytuacji klinicznej przeciwwskazane są preparaty hamujące perystaltykę jelit.
Pacjenci ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia drgawek
Preparat Levoxa jest przeciwwskazany u pacjentów z padaczką w wywiadzie i, tak jak inne fluorochinolony, należy go stosować z zachowaniem wszelkich środków ostrożności zarówno u pacjentów ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia drgawek, jak i u pacjentów ze współistniejącymi zmianami w ośrodkowym układzie nerwowym, jednocześnie leczonych fenbufenem lub podobnymi niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, lub preparatami obniżającymi próg drgawkowy, takimi jak teofilina (patrz punkt 4.5).
Pacjenci z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej
Pacjenci z utajonym lub jawnym niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej mogą wykazywać skłonność do reakcji hemolitycznych w trakcie leczenia przeciwbakteryjnymi pochodnymi chinolonu, dlatego lewofloksacynę należy stosować ostrożnie.
Pacjenci z zaburzoną czynnością nerek
Ponieważ lewofloksacyna jest wydalana głównie przez nerki, u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek należy skorygować dawkę preparatu Levoxa.
Zapobieganie reakcjom nadwrażliwości na światło
Chociaż nadwrażliwość na światło występuje bardzo rzadko w trakcie stosowania lewofloksacyny, zaleca się, aby pacjenci unikali zbędnej ekspozycji na silne światło słoneczne lub sztuczne promieniowanie UV (np. lampy kwarcowe, solarium), aby zapobiegać wystąpieniu nadwrażliwości.
Pacjenci leczeni antagonistami witaminy K
Z powodu możliwości zwiększenia wartości wyników badań krzepliwości krwi (PT/INR) i (lub) nasilenia krwawień u pacjentów leczonych preparatem Levoxa oraz antagonistami witaminy K (np. warfaryna), badania krzepliwości krwi należy wykonywać regularnie w trakcie jednoczesnego stosowania tych preparatów (patrz punkt 4.5).
Reakcje psychotyczne
Obserwowano reakcje psychotyczne u pacjentów przyjmujących chinolony, w tym lewofloksacynę.
W bardzo rzadkich przypadkach prowadziły one do myśli samobójczych i zachowań niebezpiecznych dla pacjenta – czasami nawet po pojedynczej dawce lewofloksacyny (patrz punkt 4.8). W przypadku wystąpienia tych reakcji u pacjenta należy niezwłocznie przerwać stosowanie lewofloksacyny i zastosować odpowiednie postępowanie. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas stosowania lewofloksacyny u pacjentów z psychozą lub z chorobą psychiczną w wywiadzie.
Zaburzenia serca
Należy zachować ostrożność podczas stosowania fluorochinolonów, w tym lewofloksacyny, u pacjentów ze stwierdzonym ryzykiem wydłużenia odstępu QT, np. u pacjentów:
- z wrodzonym zespołem długiego odstępu QT,
- jednocześnie stosujących leki wpływające na wydłużenie odstępu QT (np. leki przeciwarytmiczne należące do grupy IA i III, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, makrolity, leki przeciwpsychotyczne),
- z zachwianą równowagą elektrolitową (np. hipokaliemia, hipomagnezemia),
- w podeszłym wieku,
- z chorobami sercowa (np. niewydolność serca, zawał serca, bradykardia).
(Patrz punkt 4.2 Pacjenci w podeszłym wieku, punkt 4.5, punkt 4.8 i punkt 4.9).
Hipoglikemia
Tak, jak w przypadku wszystkich chinolonów, odnotowano przypadki hipoglikemii, zazwyczaj u pacjentów z cukrzycą przyjmujących jednocześnie doustne leki hipoglikemizujące (np. glibenkliamid) lub insulinę. Zaleca się u tych pacjentów dokładne kontrolowanie stężenia glukozy we krwi (patrz punkt 4.8).
Neuropatia obwodowa
U pacjentów otrzymujących fluorochinolony, w tym lewofloksacynę, odnotowano przypadki obwodowej neuropatii czuciowej lub czuciowo-ruchowej, która może wystąpić nagle. Należy przerwać stosowanie lewofloksacyny, jeśli u pacjenta wystąpią objawy neuropatii, aby zapobiec rozwojowi nieodwracalnych zmian (patrz punkt 4.8).
Pacjenci z rzadko występującą wrodzoną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zaburzeniami wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego preparatu.
Charakterystyka produktu leczniczego Levoxa
Charakterystyka produktu leczniczego wygenerowana została automatycznie na podstawie informacji dostępnych w Rejestrze Produktów Leczniczych.
Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie.
Interakcje tego leku z żywnością mogą wpływać na ograniczenie skuteczności leczenia.
Poniżej znajduje się lista znanych nam interakcji tego leku z żywnością.
Interakcja bardzo istotna
Zawarte w nabiale jony wapnia zmniejszają wchłanianie lewofloksacyny, poprzez tworzenie się trudno rozpuszczalnych lub nierozpuszczalnych kompleksów, co prowadzi do zmniejszenia lub braku efektu terapeutycznego. W przyjmowania leku należy ograniczyć spożycie produktów mlecznych. Podanie leku powinno nastąpić przynajmniej godzinę przed posiłkiem zawierającym nabiał lub dwie godziny po posiłku.
Interakcja bardzo istotna
Tworzenie trudno rozpuszczalnych lub nierozpuszczalnych kompleksów lewofloksacyny z jonami żelaza zawartymi w produktach takich jak np.: zielona sałata, szpinak, wątroba, cilecina, może spowodować zmniejszenie lub brak efektu terapeutycznego. Należy ograniczyć spożycie produktów zawierających dużo żelaza. Podanie leku powinno nastąpić przynajmniej godzinę przed posiłkiem zawierającym sałatę, szpinak, wątróbkę itp. lub dwie godziny po posiłku. Przyjmowanie leku w połączeniu z produktami zawierającymi kofeinę może powodować kumulację kofeiny w organizmie. Należy ograniczyć spożycie kofeiny zawartej m.in. w kawie i napojach energetycznych.
Wybierz interesujące Cię informacje:
