Należy poinformować pacjenta o poniższych ostrzeżeniach i środkach ostrożności.
Tolerancja
Po wielokrotnym zażywaniu leku przez kilka tygodni, działanie nasenne krótko działających benzodiazepin może ulec osłabieniu.
Czas trwania leczenia
Terapia lekami nasennymi z grupy benzodiazepin powinna trwać jak najkrócej (patrz punkt 4.2), nie dłużej niż dwa tygodnie. Sposób zmniejszania dawki leku przed jego odstawieniem należy dobrać indywidualnie u każdego pacjenta. Bez powtórnej oceny stanu pacjenta, nie należy przedłużać leczenia poza zalecany maksymalny okres terapii.
Bezsenność z odbicia
Po przerwaniu leczenia produktem Dormicum może nawrócić bezsenność, nawet silniejsza niż przed włączeniem leczenia („bezsenność z odbicia”). Jest to objaw przemijający, któremu dodatkowo mogą towarzyszyć inne objawy, takie jak: zmiany nastroju, lęk i niepokój zwłaszcza ruchowy. Ze względu na to, że ryzyko wystąpienia objawów z odbicia jest większe w przypadku nagłego przerwania leczenia, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki.
Niepamięć
Dormicum może wywoływać niepamięć następczą. Występuje ona najczęściej w ciągu pierwszych kilku godzin od zażycia leku. Dlatego po zażyciu leku pacjenci powinni upewnić się, że mogą sobie pozwolić na 7-8 godzin nieprzerwanego snu (patrz punkt 4.8).
Resztkowe działania leku
U pacjentów, u których stosowano produkt Dormicum doustnie w postaci tabletek w dawce nie większej niż 15 mg na dobę i którzy mieli zapewnione 7-8 godzin niezakłóconego snu, nie obserwowano resztkowych działań produktu Dormicum, co zostało potwierdzono czułymi testami farmakologicznymi.
Zaburzenia psychiczne i reakcje paradoksalne
W czasie stosowania benzodiazepin obserwowano paradoksalne reakcje, takie jak: niepokój zwłaszcza ruchowy, pobudzenie, drażliwość, agresja czy dużo rzadziej urojenia, napady wściekłości, koszmary senne, omamy, psychoza, nieadekwatne zachowanie i inne zaburzenia zachowania. W razie wystąpienia tego rodzaju dolegliwości lek należy odstawić.
Ryzyko wystąpienia tych objawów jest większe u osób w podeszłym wieku.
Szczególne grupy pacjentów
U osób w podeszłym wieku, osób wyniszczonych , jak również u pacjentów z zaburzeniami czynności układu oddechowego i (lub) układu krążenia zalecana dawka wynosi 7,5 mg. Pacjenci ci są narażeni na większe ryzyko rozwoju działań niepożądanych produktu Dormicum, takich jak depresja układu oddechowego i (lub) układu krążenia. Z tego powodu należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu Dormicum, a w razie potrzeby zmniejszyć dawkę leku.
Zalecenia dotyczące dawkowania u osób z zaburzeniami czynności wątroby i (lub) nerek przedstawiono w punkcie 4.2.
Benzodiazepiny nie są zalecane jako podstawowe leki w terapii zaburzeń psychotycznych.
Benzodiazepin nie należy stosować w monoterapii depresji i stanów lękowych związanych z depresją, gdyż może to prowadzić do prób samobójczych.
Jednoczesne stosowanie z alkoholem/środkami wpływającymi depresyjnie na OUN
Powinno się unikać jednoczesnego przyjmowania produktu Dormicum z alkoholem i (lub) środkami wpływającymi depresyjnie na OUN. Takie użycie może doprowadzić do wystąpienia bardziej nasilonych efektów działania Dormicum włącznie z nadmierną sedacją, istotną klinicznie depresją układu oddechowego i (lub) krążenia.
Nadużywanie alkoholu i (lub) leków w wywiadzie
Nie zaleca się stosowania produktu Dormicum w tej grupie pacjentów.
Jednoczesne używanie leków wpływających na aktywność izoenzymu CYP3A4 cytochromu P450 Farmakokinetyka midazolamu może ulec zmianie u pacjentów przyjmujących jednocześnie substancje hamujące lub pobudzające aktywność określonych enzymów wątrobowych, zwłaszcza izoenzymu CYP3A4 cytochromu P450. W rezultacie efekt kliniczny jak i nasilenie zdarzeń niepożądanych może być odpowiednio zwiększone lub zmniejszone (patrz punkt 4.5).
Nietolerancja laktozy
Produkt zawiera laktozę, dlatego nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp ani z zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy
Uzależnienie
Stosowanie produktu Dormicum może prowadzić do rozwoju fizycznego i psychicznego uzależnienia. Ryzyko rozwoju uzależnienia zwiększa się wraz z dawką i czasem trwania leczenia; ponadto jest większe u osób nadużywających alkoholu i (lub) leków.
Zespół abstynencyjny
Na zespół abstynencyjny składają się następujące objawy: bóle głowy, bóle mięśni, nasilony niepokój, uczucie napięcia, niepokój ruchowy, splątanie i drażliwość. W ciężkich przypadkach może wystąpić: derealizacja, depersonalizacja, drętwienie i swędzenie kończyn, omamy, drgawki, nadwrażliwość na światło, dźwięk i dotyk.
Ze względu na to, że ryzyko wystąpienia zespołu abstynencyjnego jest większe w przypadku nagłego przerwania leczenia, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki leku.