DOLTARD

Doltard interakcje ulotka tabletki o przedłużonym uwalnianiu 10 mg 20 tabl. (2 blist. po 10 tabl.)

Doltard

tabletki o przedłużonym uwalnianiu | 10 mg | 20 tabl.
Cena zależna od apteki
Brak informacji o dostępności produktu

Ulotka


Kiedy stosujemy Doltard?

Produkt leczniczy stosowany w leczeniu silnego i przewlekłego bólu.


Jaki jest skład Doltard?

Jedna tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawierająca morfiny siarczan (Morphini sulfas) w następującej dawce:

10 mg, 30 mg, 60 mg, 100 mg.

Doltard 10 mg, 30 mg i 60 mg zawiera odpowiednio 83 mg, 63 mg i 33 mg laktozy jednowodnej (patrz punkt 4.4).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.


Jakie są przeciwwskazania do stosowania Doltard?

Przeciwwskazania

 Nadwrażliwość na morfinę, inne opiody lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

 Jednoczesne leczenie z użyciem agonistów/antagonistów morfiny (patrz punkt 4.5). Porażenna niedrożność jelit lub zaparcie.

 Zahamowanie czynności układu oddechowego, ciężka astma oskrzelowa lub choroby obturacyjne płuc.

 Ciężka niewydolność wątroby.

 Zespół ostrego brzucha.


Doltard – jakie działania niepożądane mogą wystąpić?

Większość działań niepożądanych zależy od dawki. Najczęściej występują zaparcia, nudności oraz uspokojenie. Zaparcia występują u wszystkich pacjentów. Około 30% ma nudności i wymioty, które ustępują po dłuższym stosowaniu. Jeśli przy stosowaniu produktu Doltard w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu wystąpią nudności i wymioty, można w razie potrzeby stosować je ze środkami przeciwwymiotnymi. Uspokojenie zwykle ustępuje po kilku dniach przyjmowania leku. U wrażliwych pacjentów mogą występować kurcze dróg żółciowych i moczowych.

W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.

Klasyfikacja układów i narządów

Konwencja dotycząca częstości

Bardzo często (> 1/10)

Często

(> 1/100 i < 1/10)

Niezbyt często

(> 1/1 000 i < 1/100)

Rzadko (> 1/10 000 i < 1/1 000)

Bardzo rzadko (1/10 000, nie

znana)

Badania diagnostyczne

 

zwiększone wydzielanie ADH.

     

Zaburzenia serca

   

kołatanie.

rzadkoskurcz lub częstoskurcz.

 

Zaburzenia układu nerwowego

uspokojenie, senność (ustępuje zwykle po kilku dniach podawania), ból głowy.

parestezje, zaburzenia postrzegania, zawroty głowy.

zwiększone

ciśnienie

wewnątrzczaszkowe, utrata przytomności, zobojętnienie, drżenie.

 

duże dawki mogą prowadzić do

pobudzenia

OUN

(przeczulica i allodynia, które nie

reagują na wyższą dawkę morfiny), napady drgawkowe przypominające padaczkę, mioklonie.

Zaburzenia oka

 

zwężenie źrenic.

zaburzenia widzenia, takie jak zamglone

   

Doltard - dawkowanie

Dawkowanie należy dostosować do nasilenia bólu oraz reakcji pacjenta. Istnieją dane na temat znacznych różnic w zapotrzebowaniu i reakcji na stosowane dawki nawet u pacjentów z prawidłową czynnością wątroby i nerek.

Zalecana dawka początkowa:

Dorośli

30 – 100 mg co 12 godzin.

Pacjenci w podeszłym wieku

Leczenie należy rozpocząć od mniejszej dawki początkowej, a następnie zwiększać ją indywidualnie do uzyskania pożądanego działania terapeutycznego.

Morfina jest znacznie wolniej metabolizowana w organizmie pacjentów w podeszłym wieku, dlatego może okazać się konieczne zmniejszenie dobowej dawki leku.

Dzieci

Doltard jest przeciwwskazany do stosowania u dzieci, ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa, skuteczności oraz dawkowania.

Pacjenci z niewydolnością wątroby

Okres półtrwania produktu wydłużony jest u pacjentów z niewydolnością wątroby. Z tego względu morfina powinna być stosowana z zachowaniem szczególnej ostrożności (patrz punkt 4.4). Może również okazać się konieczne wydłużenie odstępów między dawkami.

Pacjenci z niewydolnością nerek

U pacjentów z niewydolnością nerek dawkowanie należy dostosować indywidualnie.

Zmniejszona motoryka przewodu pokarmowego

Dawki dla pacjentów ze zmniejszoną motoryką przewodu pokarmowego należy ustalać ze szczególną ostrożnością (patrz punkt 4.5).

Sposób podawania:

Tabletki o przedłużonym uwalnianiu należy połykać w całości, nie gryźć, nie rozkruszać tabletki.


Doltard – jakie środki ostrożności należy zachować?

U pacjentów, którzy są lub byli w ciągu ostatnich 14 dni leczeni inhibitorami MAO, istnieje ryzyko poważnych interakcji (patrz punkt 4.5).

Doltard należy z ostrożnością stosować przed i w ciągu pierwszych 24 godzin po zabiegu operacyjnym.

Morfina jest agonistą opioidowym. Może być nadużywana podobnie jak inne tego typu substancje.

Należy stosować ją ostrożnie u pacjentów uzależnionych od opioidów.

Doltard jest lekiem uzależniającym. Przy długotrwałym stosowaniu może wystąpić tolerancja, a także uzależnienie fizyczne i psychiczne. Obserwowano uzależnienie i nadużywanie morfiny. Nagłe odstawienie może prowadzić do objawów odstawienia (patrz punkt 4.8). U pacjentów nadużywających leków lub uzależnionych od leków w wywiadzie leczenie lekiem Doltard należy prowadzić jedynie przez krótki okres i pod ścisłą kontrolą lekarską.

Powstanie psychicznego uzależnienia od opioidów u prawidłowo leczonych pacjentów obserwuje się rzadko, brak jednak dostępnych danych, wskazujących na rzeczywiste występowanie psychicznego uzależnienia u pacjentów przewlekle chorych.

Jednoczesne picie alkoholu i stosowanie leku Doltard może nasilać działania niepożądane leku Doltard; należy unikać równoczesnego przyjmowania.

Zasady bezpieczeństwa

Doltard należy stosować ostrożnie w następujących przypadkach:

W nadciśnieniu wewnątrzczaszkowym i urazie czaszki:

W przypadku podwyższonego ciśnienia wewnątrzczaszkowego morfinę należy stosować ostrożnie, ponieważ może to prowadzić do dalszego podwyższenia ciśnienia. U pacjentów z urazem czaszki morfina może utrudniać rozpoznanie lub przebieg leczenia.

U takich pacjentów morfinę należy stosować tylko wtedy, gdy korzyści płynące z leczenia w oczywisty sposób przeważają nad ryzykiem.

Zahamowanie czynności oddechowej:

Należy dokładnie obserwować częstotliwość oddechów. Senność może być oznaką dekompensacji. Ważne jest, by zmniejszać dawkę morfiny, gdy zlecono jednocześnie inne leczenie przeciwbólowe, ponieważ takie połączenia zwiększają ryzyko nagłego wystąpienia zapaści oddechowej.

Przewlekłe zaparcie lub inne zaburzenia pracy jelit:

Opioidy hamują kurczliwość włókien podłużnych mięśni gładkich. Duże znaczenie ma więc sprawdzenie przed rozpoczęciem leczenia, czy u pacjenta nie występują zaburzenia drożności, a zwłaszcza niedrożność jelit.

Zaparcie to często występujące działanie niepożądane związane z leczeniem opioidami. Należy jednocześnie z morfiną stosować leczenie profilaktyczne.

Morfina może obniżać próg pobudliwości u pacjentów z padaczką.

Produkt Doltard należy stosować z ostrożnością u pacjentów:

 z zaburzeniami przytomności;

 z napadami nieregularnych kurczów mięśni;

 z chorobami dróg żółciowych;

 z zapaleniem trzustki;

 z obniżonym ciśnieniem tętniczym w związku z hipowolemią;

 z ostrymi bólami brzucha;

 leczonych agonistami/antagonistami opioidów;

 leczonych innymi środkami działającymi hamująco na OUN (patrz punkt 4.5); nadużywających alkoholu (patrz punkt 4.5).

Produkt Doltard należy stosować z najwyższą ostrożnością w zmniejszonych dawkach u pacjentów z: chorobą Addisona;

 przerostem gruczołu krokowego;

 niedoczynnością tarczycy;

 zmniejszoną pojemnością płuc;

 niewydolnością nerek i/lub wątroby oraz u pacjentów w podeszłym wieku (patrz punkt 4.2).

Pacjenci w podeszłym wieku:

Należy zachować ostrożność ze względu na szczególną wrażliwość pacjentów w podeszłym wieku na działania niepożądane związane z ośrodkowym układem nerwowym (splątanie) lub na zaburzenia żołądkowo-jelitowe oraz fizjologiczne pogorszenie czynności nerek. Jednoczesne podawanie innych leków, zwłaszcza trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, zwiększa jeszcze bardziej prawdopodobieństwo działań niepożądanych, takich jak splątanie i zaparcie.

Choroby prostaty i dróg moczowych, często występujące u osób w podeszłym wieku, zwiększają ryzyko zalegania moczu. Czynniki te nie powinny jednak ograniczać stosowania morfiny u pacjentów w podeszłym wieku, jeśli zostaną zastosowane powyższe zasady bezpieczeństwa.

Laktoza jednowodna:

Tabletki o przedłużonym działaniu o mocy 10 mg, 30 mg i 60 mg zawierają laktozę. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lappa) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.


Przyjmowanie Doltard w czasie ciąży

U pacjentów, którzy są lub byli w ciągu ostatnich 14 dni leczeni inhibitorami MAO, istnieje ryzyko poważnych interakcji (patrz punkt 4.5).

Doltard należy z ostrożnością stosować przed i w ciągu pierwszych 24 godzin po zabiegu operacyjnym.

Morfina jest agonistą opioidowym. Może być nadużywana podobnie jak inne tego typu substancje.

Należy stosować ją ostrożnie u pacjentów uzależnionych od opioidów.

Doltard jest lekiem uzależniającym. Przy długotrwałym stosowaniu może wystąpić tolerancja, a także uzależnienie fizyczne i psychiczne. Obserwowano uzależnienie i nadużywanie morfiny. Nagłe odstawienie może prowadzić do objawów odstawienia (patrz punkt 4.8). U pacjentów nadużywających leków lub uzależnionych od leków w wywiadzie leczenie lekiem Doltard należy prowadzić jedynie przez krótki okres i pod ścisłą kontrolą lekarską.

Powstanie psychicznego uzależnienia od opioidów u prawidłowo leczonych pacjentów obserwuje się rzadko, brak jednak dostępnych danych, wskazujących na rzeczywiste występowanie psychicznego uzależnienia u pacjentów przewlekle chorych.

Jednoczesne picie alkoholu i stosowanie leku Doltard może nasilać działania niepożądane leku Doltard; należy unikać równoczesnego przyjmowania.

Zasady bezpieczeństwa

Doltard należy stosować ostrożnie w następujących przypadkach:

W nadciśnieniu wewnątrzczaszkowym i urazie czaszki:

W przypadku podwyższonego ciśnienia wewnątrzczaszkowego morfinę należy stosować ostrożnie, ponieważ może to prowadzić do dalszego podwyższenia ciśnienia. U pacjentów z urazem czaszki morfina może utrudniać rozpoznanie lub przebieg leczenia.

U takich pacjentów morfinę należy stosować tylko wtedy, gdy korzyści płynące z leczenia w oczywisty sposób przeważają nad ryzykiem.

Zahamowanie czynności oddechowej:

Należy dokładnie obserwować częstotliwość oddechów. Senność może być oznaką dekompensacji. Ważne jest, by zmniejszać dawkę morfiny, gdy zlecono jednocześnie inne leczenie przeciwbólowe, ponieważ takie połączenia zwiększają ryzyko nagłego wystąpienia zapaści oddechowej.

Przewlekłe zaparcie lub inne zaburzenia pracy jelit:

Opioidy hamują kurczliwość włókien podłużnych mięśni gładkich. Duże znaczenie ma więc sprawdzenie przed rozpoczęciem leczenia, czy u pacjenta nie występują zaburzenia drożności, a zwłaszcza niedrożność jelit.

Zaparcie to często występujące działanie niepożądane związane z leczeniem opioidami. Należy jednocześnie z morfiną stosować leczenie profilaktyczne.

Morfina może obniżać próg pobudliwości u pacjentów z padaczką.

Produkt Doltard należy stosować z ostrożnością u pacjentów:

 z zaburzeniami przytomności;

 z napadami nieregularnych kurczów mięśni;

 z chorobami dróg żółciowych;

 z zapaleniem trzustki;

 z obniżonym ciśnieniem tętniczym w związku z hipowolemią;

 z ostrymi bólami brzucha;

 leczonych agonistami/antagonistami opioidów;

 leczonych innymi środkami działającymi hamująco na OUN (patrz punkt 4.5); nadużywających alkoholu (patrz punkt 4.5).

Produkt Doltard należy stosować z najwyższą ostrożnością w zmniejszonych dawkach u pacjentów z: chorobą Addisona;

 przerostem gruczołu krokowego;

 niedoczynnością tarczycy;

 zmniejszoną pojemnością płuc;

 niewydolnością nerek i/lub wątroby oraz u pacjentów w podeszłym wieku (patrz punkt 4.2).

Pacjenci w podeszłym wieku:

Należy zachować ostrożność ze względu na szczególną wrażliwość pacjentów w podeszłym wieku na działania niepożądane związane z ośrodkowym układem nerwowym (splątanie) lub na zaburzenia żołądkowo-jelitowe oraz fizjologiczne pogorszenie czynności nerek. Jednoczesne podawanie innych leków, zwłaszcza trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, zwiększa jeszcze bardziej prawdopodobieństwo działań niepożądanych, takich jak splątanie i zaparcie.

Choroby prostaty i dróg moczowych, często występujące u osób w podeszłym wieku, zwiększają ryzyko zalegania moczu. Czynniki te nie powinny jednak ograniczać stosowania morfiny u pacjentów w podeszłym wieku, jeśli zostaną zastosowane powyższe zasady bezpieczeństwa.

Laktoza jednowodna:

Tabletki o przedłużonym działaniu o mocy 10 mg, 30 mg i 60 mg zawierają laktozę. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lappa) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.


Doltard - interakcje

Leczenie nadużywania produktu

Jednoczesne stosowanie agonistów/antagonistów opioidów, w tym naltreksonu

Mechanizm: konkurencyjne wiązanie z receptorami opioidowymi. Działanie: powstawanie objawów odstawienia.

Ośrodkowy układ nerwowy

Inhibitory MAO

Mechanizm: nieznany

Działanie: może prowadzić do obniżenia ciśnienia tętniczego, nasilenia depresji OUN i depresji oddechowej. Nie należy stosować morfiny i inhibitorów MAO jednocześnie lub w ciągu 14 dni po odstawieniu inhibitorów MAO (patrz punkt 4.4).

Leki działające hamująco na OUN (inne analgetyki opioidowe, barbiturany, benzodiazepiny, środki zwiotczające działające ośrodkowo, pochodne fenotiazyny) Mechanizm: addytywna depresja OUN.

Działanie: może powodować zapaść oddechową, obniżenie ciśnienia tętniczego, silne uspokojenie lub śpiączkę. Morfinę należy stosować z ostrożnością u pacjentów leczonych środkami hamującymi OUN (patrz punkt 4.4).

Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne

Amitryptylina i klomipramina mogą wzmacniać przeciwbólowe działanie morfiny. Może to mieć związek z tym, że leki te zwiększają biodostępność morfiny.

Środki przeciwbakteryjne

Rifampicyna

Mechanizm: zwiększony metabolizm morfiny poprzez indukcję wątrobowych enzymów cytochromu P450 3A4.

Działanie: zmniejszone działanie przeciwbólowe.

Jednoczesne podanie środków zobojętniających może prowadzić do szybszego niż spodziewane uwalniania morfiny; nie należy ich podawać jednocześnie, lecz z odstępem co najmniej 2 godzin.

Inne

Alkohol

Mechanizm: addytywna depresja OUN.

Działanie: zwiększone uspokojenie.

Alkohol może wzmacniać działanie farmakodynamiczne leku Doltard; należy unikać równoczesnego przyjmowania.

Ze względu na wywoływane przez morfinę spowolnienie motoryki układu pokarmowego szybkość wchłaniania innych leków może się obniżać.


Czy Doltard wpływa na prowadzenie pojazdów ?

Doltard, zwłaszcza na początku leczenia oraz przy zwiększaniu dawek i w połączeniu z alkoholem lub lekami uspokajającymi wywiera znaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.


Doltard - przedawkowanie

Toksyczność:

Nadwrażliwość na morfinę jest różna u różnych pacjentów. U dorosłych mogą występować objawy zatrucia po przyjęciu pojedynczych dawek odpowiadających dawce podskórnej lub dożylnej wynoszącej ok. 30 mg. U pacjentów z chorobą nowotworową, dawki te często są przekraczane bez poważniejszych działań niepożądanych.

Objawy:

Poważne przedawkowanie morfiny objawia się zapaścią oddechową, znaczne zwężenie źrenic (źrenice o wielkości łebka od szpilki), skrajną sennością, która może przejść w osłupienie lub śpiączkę. Zimna i wilgotna skóra, rabdomioliza prowadząca do niewydolności nerek, zwiotczenie mięśni i w niektórych przypadkach rzadkoskurcz i obniżenie ciśnienia. W przypadku poważnego przedawkowania, zwłaszcza przy podaniu dożylnym, może wystąpić bezdech, zapaść, zatrzymanie akcji serca i zgon.

Leczenie:

Należy początkowo zwrócić uwagę na przywrócenie odpowiedniej wentylacji poprzez zapewnienie drożności dróg oddechowych oraz wspomaganego lub kontrolowanego oddechu. Antagonista opioidów - nalokson oddziałuje wybiórczo na zapaść oddechową spowodowaną przez

przedawkowanie lub niezwykłą wrażliwość na opioidy. Dlatego nalokson należy podawać i dawkować odpowiednio do potrzeb pacjenta, najlepiej dożylnie, jednocześnie z rozpoczęciem resuscytacji oddechowej. Nalokson: 0,4 mg dla dorosłych (dzieci 0,01 mg/kg) powoli dożylnie. Powtarzać aż do przywrócenia normalnego oddechu. Działanie rozpoczyna się po 30-60 sekundach i trwa zwykle przez 45-60 minut. Po podaniu domięśniowym działanie zaczyna się po 10 min. i trwa 2-3 godziny. Pacjenta należy obserwować pod kątem zapaści oddechowej przez 24 godziny.

Odpowiednio do potrzeb należy zastosować tlen, dożylne leczenie płynami, leki obkurczające naczynia krwionośne, pomocnicze metody leczenia. Aby usunąć nie wchłoniętą część leku, konieczne może być opróżnienie żołądka.

W przypadku podejrzenia uzależnienia od opioidów, można się spodziewać wystąpienia zespołu abstynencyjnego.

Substancja czynna:
Morphinum
Dawka:
10 mg
Postać:
tabletki o przedłużonym uwalnianiu
Działanie:
Wewnętrzne
Podmiot odpowiedzialny:
TAKEDA PHARMA SP. Z O.O.
Grupy:
Leki przeciwbólowe
Typ produktu i informacja o imporcie dla leków:
Lek, Gotowy, Lek w Polsce
Dostępność:
Apteki szpitalne, Apteki otwarte
Podawanie:
Doustnie
Ostrzeżenia:
Silnie upośledzający, Narkotyk (N)
Wydawanie:
Na receptę Rpw
Rejestracja:
Decyzja o dopuszczeniu (leki)
Opakowanie handlowe:
20 tabl. (2 blist. po 10 tabl.)

Podobne produkty z tą samą substancją czynną

Sevredol interakcje ulotka tabletki powlekane 20 mg
tabletki powlekane | 20 mg | 60 tabl.
lek na receptę z kopią | refundowany | 65+ | Dziecko
Trudno dostępny w aptekach
Oramorph interakcje ulotka krople doustne 20 mg/ml
krople doustne | 20 mg/ml | 20 ml
lek na receptę z kopią | refundowany | 65+ | Dziecko
Trudno dostępny w aptekach
Morphini Sulfas WZF interakcje ulotka roztwór do wstrzykiwań 10 mg/ml
roztwór do wstrzykiwań | 10 mg/ml | 10 amp. po 1 ml
lek na receptę z kopią | refundowany | 65+ | Dziecko
Trudno dostępny w aptekach

Interakcje Doltard z innymi lekami

Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie.

Interakcje Doltard z żywnością

Interakcje tego leku z żywnością mogą wpływać na ograniczenie skuteczności leczenia.

Poniżej znajduje się lista znanych nam interakcji tego leku z żywnością.

Interakcja bardzo istotna

Dotyczy leków
Doltard

Alkohol

Spożywanie alkoholu w czasie stosowania morfiny może skutkować zwiększoną sennością, nasileniem działania uspokajającego i wzrostem ryzyka wystąpienia ciężkich działań niepożądanych ze strony układu oddechowego (płytki oddech) i krążenia. W czasie przyjmowania morfiny nie należy spożywać napojów alkoholowych nisko- i wysokoprocentowych.

Najczęściej zadawane pytania dotyczące Doltard

Ile kosztuje Doltard?

Cena Doltard może się różnić w zależności od apteki, regionu, co wynika z indywidualnej polityki cenowej poszczególnych aptek.

Czy Doltard jest refundowany?

Doltard nie jest refundowany. Jest to preparat, którego koszt pacjent pokrywa w całości, niezależnie od wskazań medycznych czy uprawnień.

Czy Doltard jest na receptę?

Doltard jest na receptę. Preparat może być wydany wyłącznie z przepisu lekarza ze względu na swoje działanie, możliwe skutki uboczne. Stosowanie takich preparatów wymaga nadzoru lekarskiego.

Czy Doltard ma zamiennik bez recepty?

Dla Doltard nie ma zamienników bez recepty. Warto skonsultować się z farmaceutą, by dobrać odpowiedni preparat.

Czy Doltard ma odpowiednik bez recepty?

Dla Doltard nie ma odpowiedników bez recepty. Warto skonsultować się z farmaceutą, by dobrać odpowiedni preparat.

Czy leki zawierające Morphinum są dostępne bez recepty?

Leki zawierające Morphinum nie są dostępne bez recepty. Przed wyborem warto skonsultować się z farmaceutą.

Najnowsze pytania pacjentów dotyczące Doltard


Wybierz interesujące Cię informacje:

     

widzenie, podwójne widzenie, oczopląs.

   

Zaburzenia układu oddechowego,

klatki piersiowej i śródpiersia

depresja oddechowa zależna od dawki.

skurcz oskrzeli, duszność, osłabiony odruch kaszlowy.

obrzęk płuc.

napady astmy u osób nadwrażliwych.

 

Zaburzenia

żołądka i jelit

zaparcie, nudności, wymioty, suchość w jamie ustnej.

niestrawność, biegunka.

porażenna niedrożność jelit, zaburzenia smaku.

   

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

 

trudności z oddawaniem

moczu i zatrzymanie moczu.

skurcze dróg moczowych.

   

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

 

wysypka, pokrzywka,

świąd (z powodu uwalniania histaminy przez morfinę), zwiększona potliwość.

     

Zaburzenia mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej

 

bóle pleców.

bolesne kurcze mięśni, sztywność mięśni.

   

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

 

brak łaknienia.

     

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze

 

zakażenie dróg moczowych.

     

Zaburzenia naczyniowe

   

niedociśnienie ortostatyczne, zaczerwienienie twarzy.

nadciśnienie tętnicze.

 

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

 

astenia, dreszcze, gorączka,

obrzęki

obwodowe

(ustępujące po zakończeniu leczenia).

objawy z odstawienia

(niepokój, wymioty, wzrost łaknienia, drażliwość, drgawki, nadpobudliwość, zatkany nos, drgawki i silne łzawienie) stwierdzono u niemowląt matek, które stosowały morfinę (patrz punkt

4.4). Złe samopoczucie,

   
     

tolerancja leku.

   

Układ immunologiczny

   

reakcje anafilaktyczne/ anafilaktoidalne, reakcje alergiczne.

   

Wątroba i drogi żółciowe

   

skurcze dróg żółciowych, podwyższone wartości prób wątrobowych.

zapalenie trzustki.

 

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi

   

zatrzymanie miesiączki.

   

Zaburzenia

psychiczne

Po podaniu morfiny mogą wystąpić zaburzenia psychiczne o różnej intensywności i charakterze (zależnie od osobowości i czasu trwania leczenia).

wahania nastroju (zwykle podwyższenie nastroju, czasami dysforia).

depresja, splątanie, bezsenność, zmiana aktywności (zwykle obniżenie, czasem pobudzenie) i zmiana możliwości poznawczych i czuciowych, np. trudności z

podejmowaniem

decyzji, zaburzenia postrzegania, halucynacje (przemijające), koszmary senne, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku,. dezorientacja.

psychiczne i fizyczne uzależnienie, euforia, lęk, podniecenie, obniżone libido, impotencja.