Cinacalcet Sandoz tabletki powlekane | 30 mg | 14 tabl.

Cinacalcet Sandoz, 30 mg 

Każda tabletka powlekanazawiera 30 mg cynakalcetu (Cinacalcetum) w postaci cynakalcetu chlorowodorku.

Cinacalcet Sandoz, 60 mg 

Każda tabletka powlekanazawiera 60 mg cynakalcetu (Cinacalcetum) w postaci cynakalcetu chlorowodorku.

Cinacalcet Sandoz, 90 mg  

Każda tabletka powlekanazawiera 90 mg cynakalcetu (Cinacalcetum) w postaci cynakalcetu chlorowodorku.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

a)Podsumowanie profilu bezpieczeństwa 

Wtórna nadczynność przytarczyc, rak przytarczyc i pierwotna nadczynność przytarczyc Dostępne dane uzyskane u pacjentów otrzymujących cynakalcet w ramach badań kontrolowanych placebo i badań z jednym ramieniem terapeutycznym wskazują, że najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi są nudności i wymioty. U większości pacjentów nudności i wymioty były lekkie lub umiarkowane i przemijające. Były one główną przyczyną przerwania leczenia na skutek wystąpienia działań niepożądanych.

b)Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych 

Działania niepożądane, które uznano na podstawie wiarygodnej oceny związku przyczynowoskutkowego za co najmniej związane ze stosowaniem cynakalcetu w ramach badań kontrolowanych placebo i badań z jednym ramieniem terapeutycznym, wymieniono niżej zgodnie z następującą konwencją: bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do < 1/10); niezbyt często (≥1/1000 do < 1/100); rzadko (≥1/10 000 do < 1/1000); bardzo rzadko (< 1/10 000); częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Częstość działań niepożądanych odnotowanych w kontrolowanych badaniach klinicznych i w okresie po wprowadzeniu cynakalcetu do obrotu:

* patrz rozdział c)

c) Opis wybranych działań niepożądanych

Reakcje nadwrażliwości

Po wprowadzeniu cynakalcetu do obrotu stwierdzono występowanie reakcji nadwrażliwości, w tym obrzęku naczynioruchowego i pokrzywki. Częstości każdej z tych reakcji (w tym obrzęku naczynioruchowego i pokrzywki) nie można określić na podstawie dostępnych danych.

Niedociśnienie tętnicze i (lub) nasilenie niewydolności serca

Po wprowadzeniu cynakalcetu do obrotu zgłaszano idiosynkratyczne przypadki niedociśnienia tętniczego i (lub) nasilenia niewydolności serca u leczonych cynakalcetem pacjentów z zaburzeniami czynności serca. Ich częstości nie można określić na podstawie dostępnych danych. 

Wydłużenie odstępu QT i komorowe zaburzenia rytmu serca na skutek hipokalcemii

Po wprowadzeniu cynakalcetu do obrotu zgłaszano wydłużenie odstępu QT i komorowe zaburzenia rytmu serca na skutek hipokalcemii. Ich częstości nie można określić na podstawie dostępnych danych.

d)Dzieci i młodzież

Stosowanie cynakalcetu nie jest wskazane u dzieci i młodzieży. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności cynakalcetu w tej populacji. Zgłoszono przypadek zgonu w wyniku ciężkiej hipokalcemii pacjenta uczestniczącego w badaniu klinicznym u dzieci i młodzieży.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49-21-301, fax: +48 22 49-21-309, e-mail: ndl@urpl.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dawkowanie

Wtórna nadczynność przytarczyc

Dorośli i osoby w podeszłym wieku (> 65 lat)

Zalecana dawka początkowa dla dorosłych wynosi 30 mg raz na dobę. Dawkę cynakalcetu należy zwiększać stopniowo co 2 do 4 tygodni aż do maksymalnej dawki 180 mg raz na dobę w celu osiągnięcia docelowego stężenia parathormonu (ang. parathyroid hormone , PTH) u poddawanych dializie pacjentów, wynoszącego 150-300 pg/ml (15,9-31,8 pmol/l) w teście intact PTH (iPTH). Stężenie PTH należy oznaczać co najmniej 12 godzin po podaniu cynakalcetu. Należy posługiwać się aktualnymi zaleceniami terapeutycznymi.

Stężenie PTH należy oznaczać po 1 do 4 tygodni od rozpoczęcia leczenia lub od zmiany dawki cynakalcetu. W trakcie leczenia podtrzymującego stężenie PTH należy kontrolować co około 1-3 miesięcy. Do oznaczenia można zastosować test intact PTH (iPTH) lub bio-intact PTH (biPTH). Leczenie cynakalcetem nie zmienia związku między iPTH a biPTH.

W okresie zwiększania dawki, w pierwszym tygodniu po rozpoczęciu leczenia lub po zmianie dawki cynakalcetu należy często kontrolować stężenie wapnia w surowicy. Po ustaleniu dawki podtrzymującej stężenie wapnia w surowicy należy oznaczać w przybliżeniu raz w miesiącu. Jeśli stężenie wapnia w surowicy zmniejszy się poniżej normy, należy podjąć odpowiednie działania, w tym dostosować dawki jednocześnie stosowanych leków.

Dzieci i młodzież

Stosowanie cynakalcetu u dzieci i młodzieży jest niewskazane ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności.

Rak przytarczyc i pierwotna nadczynność przytarczyc

Dorośli i osoby w podeszłym wieku (> 65 lat)

Zalecana dawka początkowa dla dorosłych wynosi 30 mg dwa razy na dobę. Dawkę cynakalcetu należy zwiększać stopniowo co 2 do 4 tygodni, stosując kolejno 30 mg dwa razy na dobę, 60 mg dwa razy na dobę, 90 mg dwa razy na dobę i 90 mg trzy lub cztery razy na dobę, jeśli jest to koniczne do zmniejszenia stężenia wapnia w surowicy do górnej granicy normy lub do poziomu poniżej tej granicy. Maksymalną dawką stosowaną w badaniach klinicznych było 90 mg cztery razy na dobę.

Stężenie wapnia w surowicy należy oznaczyć w ciągu 1 tygodnia po rozpoczęciu leczenia lub po zmianie dawki cynakalcetu. Po ustaleniu dawki podtrzymującej stężenie wapnia w surowicy należy oznaczać co 2 do 3 miesięcy. Po zwiększeniu dawki do dawki maksymalnej należy okresowo kontrolować stężenie wapnia w surowicy. W razie nieuzyskania znaczącego klinicznie zmniejszenia stężenia wapnia w surowicy, należy rozważyć przerwanie stosowania cynakalcetu.

Dzieci i młodzież

Stosowanie cynakalcetu u dzieci i młodzieży jest niewskazane ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności.

Zaburzenia czynności wątroby

Zmiana dawki początkowej nie jest konieczna. Należy zachować ostrożność podczas stosowania cynakalcetu u pacjentów z umiarkowanymi do ciężkich zaburzeniami czynności wątroby oraz ściśle kontrolować ich stan podczas zwiększania dawki i w trakcie dalszego leczenia.

Sposób stosowania

Podanie doustne. Zaleca się przyjmowanie cynakalcetu w trakcie jedzenia lub zaraz po posiłku, gdyż jak wykazały badania, pokarm zwiększa biodostępność cynakalcetu. Tabletki należy połykać w całości, bez dzielenia.

Stężenie wapnia w surowicy

Leczenia cynakalcetem nie należy rozpoczynać u pacjentów ze stężeniem wapnia w surowicy (skorygowanym względem stężenia albumin) poniżej dolnej granicy zakresu normy.

U dorosłych, młodzieży i dzieci leczonych cynakalcetem zgłaszano zagrażające życiu oraz zakończone zgonem zdarzenia związane z hipokalcemią. Objawami hipokalcemii mogą być: parestezje, bóle mięśniowe, kurcze mięśni, tężyczka i drgawki. Zmniejszenie stężenia wapnia w surowicy może również wydłużać odstęp QT, co może powodować wtórne do hipokalcemii komorowe zaburzenia rytmu serca. U pacjentów leczonych cynakalcetem odnotowano przypadki wydłużenia odstępu QT i komorowych zaburzeń rytmu serca. Należy zachować ostrożność u pacjentów z innymi czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT, takich jak pacjenci ze stwierdzonym wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT lub przyjmujący produkty lecznicze powodujące wydłużenie odstępu QT. 

Cynakalcet zmniejsza stężenie wapnia w surowicy, dlatego należy uważnie kontrolować, czy u pacjenta nie występuje hipokalcemia. Stężenie wapnia w surowicy należy oznaczyć w ciągu 1 tygodnia po rozpoczęciu stosowania cynakalcetu lub zmianie jego dawki. Po ustaleniu dawki podtrzymującej stężenie wapnia w surowicy należy oznaczać około raz w miesiącu.

Jeśli stężenie wapnia w surowicy zmniejszy się poniżej 8,4 mg/dl (2,1 mmol/l) i (lub) wystąpią objawy hipokalcemii, zaleca się następujące postępowanie:

Spośród pacjentów z przewlekłą chorobą nerek poddawanych dializie, otrzymujących cynakalcet, u około 30% co najmniej raz stwierdzono stężenie wapnia w surowicy mniejsze niż 7,5 mg/dl (1,9 mmol/l).

Stosowanie cynakalcetu u pacjentów z przewlekłą chorobą nerek niepoddawanych dializie nie jest zalecane. Badania wykazały, że u leczonych cynakalcetem i niepoddawanych dializie pacjentów z przewlekłą chorobą nerek ryzyko hipokalcemii (stężenie wapnia w surowicy < 8,4 mg/dl [2,1 mmol/1]) było większe niż u pacjentów poddawanych dializie, co może być spowodowane mniejszym początkowym stężeniem wapnia i (lub) zachowaną resztkową czynnością nerek.

Napady drgawkowe

W badaniach klinicznych napady drgawkowe obserwowano u 1,4% pacjentów leczonych

cynakalcetem i u 0,7% pacjentów otrzymujących placebo. Chociaż podstawy zgłaszanych różnic w odsetku pacjentów, u których wystąpiły drgawki, nie są jasne, próg dla drgawek jest obniżony ze względu na znaczne zmniejszenie stężenia wapnia w surowicy.

Niedociśnienie tętnicze i (lub) nasilenie niewydolności serca

W trakcie nadzorowania bezpieczeństwa stosowania cynakalcetu po wprowadzeniu go do obrotu, u pacjentów z zaburzeniami czynności serca zgłaszano pojedyncze, idiosynkratyczne przypadki niedociśnienia tętniczego i (lub) nasilenia niewydolności serca, których związku ze stosowaniem cynakalcetu nie można było całkowicie wykluczyć i przyczyną których mogło być zmniejszenie stężenia wapnia w surowicy. Jak wynika z badania klinicznego, niedociśnienie tętnicze wystąpiło u 7% pacjentów leczonych cynakalcetem i u 12% pacjentów otrzymujących placebo, a niewydolność serca stwierdzono u 2% pacjentów otrzymujących cynakalcet lub placebo.

Ogólne

Jeśli stężenie PTH pozostaje długotrwale obniżone około 1,5-krotnie poniżej górnej granicy normy w oznaczeniu iPTH, może rozwinąć się adynamiczna choroba kości. Jeśli u pacjentów leczonych cynakalcetem stężenie PTH zmniejszy się poniżej zalecanego docelowego zakresu, należy zmniejszyć dawkę cynakalcetu i (lub) witaminy D lub przerwać leczenie.

Stężenie testosteronu

U pacjentów ze schyłkową chorobą nerek stężenie testosteronu jest często poniżej normy. W badaniu klinicznym z udziałem pacjentów z ESRD poddawanych dializie, stężenie wolnego testosteronu zmniejszyło się średnio (mediana) o 31,3% u pacjentów otrzymujących cynakalcet i o 16,3% u pacjentów otrzymujących placebo po 6 miesiącach leczenia. Przedłużona, otwarta faza tego badania nie wykazała u leczonych cynakalcetem pacjentów dalszego zmniejszenia stężenia wolnego i całkowitego testosteronu w ciągu 3 lat. Kliniczne znaczenie takiego zmniejszenia stężenia testosteronu w surowicy jest nieznane.

Zaburzenia czynności wątroby

Ze względu na możliwość 2- do 4-krotnego zwiększenia stężenia cynakalcetu w osoczu u pacjentów z umiarkowanymi do ciężkich zaburzeniami czynności wątroby (w klasyfikacji Childa-Pugha), należy u nich stosować cynakalcet ostrożnie i ściśle kontrolować przebieg leczenia.

Ciąża

Brak danych klinicznych dotyczących stosowania cynakalcetu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach nie wskazują na bezpośrednie szkodliwe działanie w odniesieniu do ciąży, porodu lub rozwoju pourodzeniowego. W badaniach na ciężarnych samicach szczura i królika nie odnotowano szkodliwego wpływu na zarodki i (lub) płody, poza zmniejszoną masą ciała płodów u szczurów po zastosowaniu dawek związanych z toksycznym działaniem na matki. Cynakalcet należy stosować w okresie ciąży tylko wtedy, gdy przewidywana korzyść z leczenia uzasadnia ryzyko dla płodu.

Karmienie piersią

Nie wiadomo, czy cynakalcet przenika do mleka kobiecego. Cynakalcet przenika do mleka samic

szczura w okresie laktacji, z dużym współczynnikiem mleko/osocze. Na podstawie uważnej oceny stosunku korzyści do ryzyka należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią lub przerwać leczenie cynakalcetem.

Płodność

Brak klinicznych danych dotyczących wpływu cynakalcetu na płodność. Badania na zwierzętach nie wykazały takiego działania.