Proces powstawania czynnego metabolitu 10,11-epoksydu karbamazepiny jest katalizowany głównie przez
cytochrom P4503A4 (CYP 3A4). Jednoczesne podawanie leków hamujących CYP 3A4 może
spowodować zwiększenie stężenia karbamazepiny w osoczu, co z kolei może być przyczyną wystąpienia
działań niepożądanych. Jednoczesne stosowanie induktorów CYP 3A4 może przyspieszyć metabolizm
karbamazepiny, co prowadzi do potencjalnego zmniejszenia stężenia karbamazepiny w surowicy oraz do
zmniejszenia efektu leczniczego. Podobnie zaprzestanie podawania związków indukujących CYP 3A4
może spowolnić metabolizm karbamazepiny, co prowadzi do zwiększenia jej stężenia w osoczu.
Karbamazepina jest związkiem silnie indukującym CYP3A4 oraz inne układy enzymatyczne wątroby I i II
fazy i dlatego też może zmniejszać stężenie w osoczu innych jednocześnie podawanych leków, głównie
metabolizowanych głównie przez CYP3 A4 przez przyspieszenie ich metabolizmu.
Enzymem odpowiedzialnym za powstawanie pochodnej 10,11 -trans-diolowej z 10,11-epoksydu
karbamazepiny jest ludzka mikrosomalna hydrolaza epoksydowa. Jednoczesne podawanie inhibitorów
ludzkiej mikrosomalnej hydrolazy epoksydowej może spowodować zwiększenie stężenia 10,11-epoksydu
karbamazepiny w osoczu.
Środki, które mogą zwiększać stężenie karbamazepiny w osoczu
Zwiększenie stężenia karbamazepiny w osoczu może być przyczyną działań niepożądanych (np. zawrotów
głowy, senności, ataksji, podwójnego widzenia) i dlatego należy odpowiednio dostosować dawkę produktu
leczniczego Tegretol i (lub) kontrolować stężenie leku w osoczu, gdy lek podawany jest jednocześnie
z wymienionymi niżej substancjami.
Leki przeciwbólowe, przeciwzapalne: dekstropropoksyfen, ibuprofen.
Leki o działaniu androgennym: danazol.
Antybiotyki: antybiotyki makrolidowe (np. erytromycyna, troleandomycyna, josamycyna,
klarytromycyna).
Leki przeciwdepresyjne: np. dezypramina, fluoksetyna, fluwoksamina, nefazodon, paroksetyna, trazodon,
wiloksazyna.
Leki przeciwpadaczkowe: styrypentol, wigabatryna.
Leki przeciw grzybicze: azole (np. itrakonazol, ketokonazol, flukonazol, worykonazol).
Leki przeciwhistaminowe: loratadyna, terfenadyna.
Leki przeciwpsychotyczne: olanzapina.
Leki przeciwgruźlicze: izoniazyd.
Leki przeciwwirusowe: inhibitory proteazy w leczeniu HIV (np. rytonawir).
Inhibitory anhydrazy węglanowej: acetazolamid.
Leki sercowo-naczyniowe: diltiazem, werapamil.
Leki stosowane w chorobie wrzodowej: cymetydyna, omeprazol.
Leki zwiotczające mięśnie: oksybutynina, dantrolen.
Inhibitory agregacji płytek krwi: tyklopidyna.
Inne interakcje; sok grejpfrutowy, nikotynamid (u dorosłych, tylko w dużych ilościach).
Środki, które mogą zwiększyć stężenie czynnego metabolitu, 10,11-epoksydu karbamazepiny
w osoczu
Zwiększenie stężenia 10,11-epoksydu karbamazepiny w osoczu może być przyczyną działań
niepożądanych (np. zawrotów głowy, senności, ataksji, podwójnego widzenia) i dlatego należy
odpowiednio dostosować dawkę produktu leczniczego Tegretol i (lub) kontrolować stężenie leku
w osoczu, gdy lek podawany jest jednocześnie z wymienionymi niżej substancjami:
loksapina, kwetiapina, prymidon, progabid, kwas walproinowy, walnoktamid i walpromid.
Środki, które mogą zmniejszać stężenie karbamazepiny w osoczu
Może zajść konieczność dostosowania dawki produktu leczniczego Tegretol, gdy lek stosowany jest
jednocześnie z wymienionymi niżej substancjami.
Leki przeciwpadaczkowe: felbamat, metsuksymid, okskarbazepina, fenobarbital, fensuksymid, fenytoina
i fosfenytoina, prymidon i, choć dane są częściowo sprzeczne, być może również klonazepam.
Leki przeciwnowotworowe: cysplatyna, doksorubicyna.
Leki przeciwgruźlicze: ryfampicyna.
Leki rozszerzające oskrzela i leki przeciwastmatyczne: teofilina, aminofilina.
Leki stosowane w dermatologii: izotretynoina.
Inne interakcje: preparaty ziołowe zawierające ziele dziurawca (Hypericum perforatum).
Wpływ produktu leczniczego Tegretol na stężenie w osoczu jednocześnie stosowanych leków
Karbamazepina może zmniejszać stężenie w osoczu, ograniczać, a nawet znosić działanie pewnych leków.
Może zajść konieczność dostosowania dawki następujących leków w zależności od potrzeb klinicznych:
Leki przeciwbólowe, przeciwzapalne: buprenorfina, metadon, paracetamol, fenazon (antypiryna),
tramadol.
Antybiotyki: doksycyklina.
Leki przeciwzakrzepowe: doustne leki przeciwzakrzepowe (np. warfaryna, fenprokumon, dikumarol
i acenokumarol).
Leki przeciwdepresyjne: bupropion, cytalopram, mianserin, nefazodon, sertralina, trazodon,
trój pierścieniowe leki przeciwdepresyjne (np. imipramina, amitryptylina, nortryptylina, klomipramina).
Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Tegretol w skojarzeniu z inhibitorami
monoaminooksydazy (IMAO); przed podaniem produktu leczniczego Tegretol należy przerwać podawanie
inhibitorów MAO na co najmniej 2 tygodnie lub dłużej, jeśli pozwala na to stan kliniczny (patrz punkt
4.3).
Leki przeciwpadaczkowe: klobazam, klonazepam, etosuksymid, felbamat, lamotrygina, okskarbazepina,
prymidon, tiagabina, topiramat, kwas walproinowy, zonisamid.
Donoszono, że pod wpływem karbamazepiny stężenia fenytoiny w osoczu zarówno zwiększały się, jak
i zmniejszały się, istnieją także rzadkie doniesienia o zwiększeniu stężenia mefenytoiny w osoczu.
Leki przeciwgrzybicze: itrakonazol.
Leki przeciw robakom: prażykwantel.
Leki przeciwnowotworowe: imatynib.
Leki przeciwpsychotyczne: klozapina, haloperydol i bromperydol, olanzapina, kwetiapina, rysperydon,
zyprazydon.
Leki przeciwwirusowe: inhibitory proteazy w leczeniu HIV (np. indynawir, rytonawir, sakwinawir).
Leki anksjolityczne: alprazolam, midazolam.
Leki rozszerzające oskrzela lub przeciwastmatyczne: teofilina.
Środki antykoncepcyjne: hormonalne środki antykoncepcyjne (należy rozważyć stosowanie
alternatywnych metod antykoncepcji).
Leki sercowo-naczyniowe: blokery kanału wapniowego (pochodne dihydropirydyny np. felodypina),
digoksyna.
Korty ko steroidy: kortykosteroidy (np. prednizolon, deksametazon).
Leki immunosupresyjne: cyklosporyna, ewerolimus.
Leki stosowane w chorobach tarczycy: lewotyroksyna.
Inne interakcje: produkty lecznicze zawierające estrogeny i (lub) progesteron.
Leczenie skojarzone wymagające szczególnej uwagi
Donoszono, że j ednoczesne stosowanie karbamazepiny i lewetiracetamu zwiększa toksyczne działanie
karbamazepiny.
Donoszono, że jednoczesne stosowanie karbamazepiny i izoniazydu zwiększa jego toksyczne działanie na
wątrobę.
Równoczesne podawanie karbamazepiny i soli litu lub metoklopramidu oraz karbamazepiny i
neuroleptyków (np. haloperydolu, tiorydazyny), może prowadzić do nasilenia niepożądanych objawów
neurologicznych (w przypadku neuroleptyków nawet w przypadku terapeutycznych stężeń w osoczu).
Równoczesne stosowanie karbamazepiny i niektórych leków moczopędnych (hydrochlorotiazydu,
furosemidu) może powodować objawową hiponatremię.
Karbamazepina może antagonizować działanie niedepolaryzujących leków zwiotczających mięśnie (np.
pankuronium). W razie potrzeby należy stosować je w większych dawkach i równocześnie dokładnie
obserwować pacjentów w kierunku szybszej niż zwykle możliwości ustąpienia blokady nerwowo -
mięśniowej.
Podobnie do innych leków psychotropowych, karbamazepina może zmniejszać tolerancję alkoholu. Jest
zatem wskazane, by w czasie leczenia pacjenci wstrzymali się od picia alkoholu.