Rivaldo Tds system transdermalny,plaster | 9,5 mg/24h | 90 szt.

Z każdego systemu transdermalnego uwalnia się 4,6 mg rywastygminy przez 24 godziny. Każdy system transdermalny o powierzchni 5 cm² zawiera 9 mg rywastygminy.

Z każdego systemu transdermalnego uwalnia się 9,5 mg rywastygminy przez 24 godziny. Każdy system transdermalny o powierzchni 10 cm² zawiera 18 mg rywastygminy.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Stosowanie tego produktu leczniczego u pacjentów ze znaną nadwrażliwością na substancję czynną rywastygminę, na inne karbaminiany lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

Wcześniejsze reakcje w miejscu podania, wskazujące na alergiczne kontaktowe zapalenie skóry po zastosowaniu plastra z rywastygminą (patrz punkt 4.4).

Całkowita częstość występowania zdarzeń niepożądanych u pacjentów leczonych rywastygminą w postaci systemu transdermalnego w dawce 9,5 mg/24 h była mniejsza niż częstość tych zdarzeń u pacjentów leczonych rywastygminą w postaci kapsułek w dawce 3 do12 mg/dobę (50,5% po zastosowaniu systemu transdermalnego zawierającego 9,5 mg/24 h rywastygminy wobec 63,3% w grupie stosującej kapsułki i 46,0% w grupie placebo). Działania niepożądane ze strony układu pokarmowego, w tym nudności i wymioty, należały do najczęstszych działań niepożądanych i występowały znacznie rzadziej w grupie stosującej system transdermalny z rywastygminą w dawce 9,5 mg/24 h niż w grupie stosującej rywastygminę w postaci kapsułek (odpowiednio 7,2% w porównaniu do 23,1% w przypadku nudności oraz 6,2% w porównaniu do 17,0% w przypadku wymiotów: w grupie placebo nudności i wymioty zgłaszało odpowiednio 5,0% i 3,3% pacjentów).

Działania niepożądane w Tabeli 1 oraz w Tabeli 2 wymieniono według klasyfikacji układów i narządów oraz częstości występowania zgodnie z MedDRA. Częstość występowania zdefiniowano zgodnie z następującą konwencją: bardzo często (> =1/10), często (> =1/100 do < 1/10), niezbyt często (> =1/1 000 do < 1/100), rzadko (> =1/10 000 do < 1/1 000), bardzo rzadko (< 1/10 000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

W Tabeli 1 przedstawiono działania niepożądane (zdarzenia uważane za związane przyczynowo z produktem leczniczym), zgłoszone u 291 pacjentów z otępieniem typu alzheimerowskiego, leczonych w ramach specjalnego 24-tygodniowego podwójnie ślepego badania kontrolowanego substancją czynną i placebo z produktem zawierający rywastygminę w postaci systemu transdermalnego, plaster, w dawce docelowej 9,5 mg/24 h (4,6 mg/24 h zwiększonej do 9,5 mg/24 h).

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze

Często Zakażenia układu moczowego

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

Często Brak apetytu

Częstość nieznana Odwodnienie

Zaburzenia psychiczne

Często Lęk, depresja, majaczenie

Częstość nieznana Omamy, agresja, niepokój ruchowy

Zaburzenia układu nerwowego

Często Ból głowy, omdlenia

Bardzo rzadko Objawy pozapiramidowe

Częstość nieznana Nasilenie choroby Parkinsona, napad padaczkowy

Zaburzenia serca

Niezbyt często Bradykardia

Częstość nieznana Blok przedsionkowo-komorowy, migotanie przedsionków, tachykardia, zespół chorego węzła zatokowego

Zaburzenia naczyniowe

Częstość nieznana Nadciśnienie tętnicze

Zaburzenia żołądka i jelit

Często Nudności, wymioty, biegunka, niestrawność, ból brzucha

Niezbyt często Wrzód żołądka

Częstość nieznana Zapalenie trzustki

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Częstość nieznana Zapalenie wątroby, zwiększone wartości wyników badań czynności wątroby

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Często Wysypka

Częstość nieznana Świąd, rumień, pokrzywka, pęcherze, alergiczne zapalenie skóry

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Często Reakcje w miejscu nalepienia (np. rumień, świąd, obrzęk, zapalenie

skóry, podrażnienie w miejscu nalepiania), stany osłabienia (np. zmęczenie, osłabienie), gorączka, utrata masy ciała Częstość nieznana Upadek

Gdy w wymienionym wyżej badaniu stosowano większe dawki niż 9,5 mg/24 h obserwowano częściej niż po zastosowaniu 9,5 mg/24 h lub placebo zawroty głowy, bezsenność, pobudzenie, osłabiony apetyt, migotanie przedsionków i niewydolność serca , co sugeruje zależność działania od dawki. Zdarzenia te jednak nie występowały z większą częstością po zastosowaniu systemów transdermalnych z rywastygminą w dawce 9,5 mg/24 h niż po placebo.

W Tabeli 2 przedstawiono najczęstsze działania niepożądane odnotowane w czasie 76-tygodniowego otwartego badania klinicznego z rywastygminą w postaci systemu transdermalnego u pacjentów z otępieniem związanym z chorobą Parkinsona.

Zaburzenia metabolizmu odżywiania

Odwodnienie

Często

Zaburzenia psychiczne

Często

Bezsenność, lęk, pobudzenie, omamy wzrokowe, depresja, agresja

Zaburzenia układu nerwowego

Ból głowy, drżenie, zawroty głowy, senność, bradykineza, dyskineza, hipokineza, sztywność typu "koła zębatego", zmniejszenie masy ciała

Często

Zaburzenia naczyniowe

Często

Nadciśnienie tętnicze

Ból brzucha

Zaburzenia żołądka i jelit

Często

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Bardzo często Upadek, rumień w miejscu aplikacji

Często Podrażnienie w miejscu aplikacji, świąd, wysypka, zmęczenie, astenia, zaburzenia chodu

U pacjentów z otępieniem związanym z chorobą Parkinsona następujące częste działania niepożądane obserwowano wyłącznie po stosowaniu produktu leczniczego z rywastygminą w postaci kapsułek, nie w postaci systemu transdermalnego: nudności, wymioty (bardzo często); zmniejszenie apetytu, niepokój, bóle głowy, nasilenie choroby Parkinsona, bradykardia, biegunka , niestrawność, nadmierne wydzielanie śliny, pocenie się (często); dystonia, migotanie przedsionków, blok przedsionkowo -komorowy (niezbyt często).

Następujące działania niepożądane obserwowano wyłącznie po podaniu produktu z rywastygminą w postaci kapsułek lub roztworu doustnego, a nie obserwowano w badaniach klinicznych z produktem w postaci systemu transdermalnego plaster (9,5 mg/24 h): zawroty głowy (bardzo często); pobudzenie, senność, złe samopoczucie, drżenie, splątanie, nasilone pocenie się (często); bezsenność, nagłe upadki, podwyższony wynik prób czynnościowych wątroby (niezbyt często); napady drgawkowe, wrzody dwunastnicy, dławica piersiowa (rzadko); niemiarowość serca (np. blok przedsionkowo - komorowy, migotanie przedsionków i częstoskurcz), nadciśnienie, zapalenie trzustki, krwotok żołądkowo -jelitowy, omamy (bardzo rzadko) oraz przypadki ciężkich wymiotów związane z pęknięciem przełyku (częstość nieznana).

Podrażnienie skóry

W badaniach klinicznych, podczas każdej wizyty oceniano reakcje skórne, stosując skalę podrażnienia skóry, oceniającą rumień, obrzęk, złuszczanie, pęknięcia, świąd oraz ból/kłucie/pieczenie w miejscu nalepienia plastra. Najczęściej obserwowanym objawem był rumień, który ustępował w ciągu 24 godzin u znacznej większości pacjentów. W 24 - tygodniowym, podwójnie ślepym badaniu najczęściej obserwowanymi objawami (w skali oceniającej podrażnienia skóry) po zastosowaniu rywastygminy w dawce 9,5 mg/24 h w postaci systemu transdermalnego, plaster był bardzo nieznaczny (21,8%), łagodny (12,5%) lub umiarkowany (6,5%) rumień lub bardzo nieznaczny (11,9%), łagodny (7,3%) lub umiarkowany (5,0%) świąd. Do najczęściej obserwowanych ciężkich objawów po zastosowaniu systemu transdermalnego, plaster z rywastygminą w dawce 9,5 mg/24 h należał świąd (1,7%) i rumień (1,1%). Większość reakcji skórnych ograniczała się do miejsca nalepienia plastra, a przerwanie leczenia z powodu tych działań miało miejsce zaledwie u 2,4% pacjentów z stosujących rywastygminę w postaci systemu transdermalnego, plaster, 9,5 mg/24 h.

Leczenie powinno być rozpoczęte i nadzorowane przez lekarza doświadczonego w diagnozowaniu i leczeniu otępienia typu alzheimerowskiego. Diagnozę należy postawić na podstawie aktualnych wytycznych. Podobnie jak w przypadku innych leków podawanych pacjentom z otępieniem, leczenie rywastygminą można rozpoczynać wyłącznie wtedy, gdy pacjent pozostaje pod opieką osoby, która będzie regularnie podawać lek i kontrolować przebieg leczenia.

Dawkowanie

Dawka początkowa

Leczenie rozpoczyna się od stosowania dawki 4,6 mg/24 h.

Po co najmniej czterech tygodniach leczenia, jeśli w ocenie lekarza prowadzącego jest ono dobrze tolerowane, dawkę należy zwiększyć do 9,5 mg/24 h, która stanowi zalecaną dawkę skuteczną leku.

Dawka podtrzymująca

Dawka 9,5 mg/24 h jest zalecaną podtrzymującą dawką dobową, którą można stosować tak długo, jak długo jest to korzystne dla pacjenta. W razie stwierdzenia działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego leczenie należy czasowo przerwać, aż do chwili ich ustąpienia. Można wznowić leczenie tą samą dawką przy użyciu systemu transdermalnego, jeśli przerwa w stosowaniu leku trwała nie dłużej niż kilka dni. W przeciwnym razie należy rozpocząć leczenie od stosowania dawki 4,6 mg/24 h.

Zamiana z leczenia kapsułkami lub roztworem doustnym na system transdermalny, plaster

Ze względu na porównywalną ekspozycję na działanie rywastygminy po zastosowaniu postaci doustnej i systemów transdermalnych (patrz punkt 5.2), u pacjentów leczonych produktem Rivaldo w postaci kapsułek lub roztworu doustnego można zamienić leczenie na produkt Rivaldo TDS w postaci systemów transdermalnych w następujący sposób:

• Pacjentowi przyjmującemu rywastygminę w dawce doustnej 3 mg/ dobę można zamienić ją na system transdermalny, plaster w dawce 4,6 mg/24 h.

• Pacjentowi przyjmującemu rywastygminę w dawce doustnej 6 mg/ dobę można zamienić ją na system transdermalny, plaster w dawce 4,6 mg/24 h.

• Pacjentowi przyjmującemu rywastygminę w stałej, dobrze tolerowanej dawce doustnej 9 mg/ dobę można zamienić ją na system transdermalny, plaster w dawce 9,5 mg/24 h. Jeśli dawka doustna 9 mg/ dobę nie jest stabilna i dobrze tolerowana, zaleca się zamianę leczenia na system transdermalny, plaster w dawce 4,6 mg/24 h.

• Pacjentowi przyjmującemu rywastygminę w dawce doustnej 12 mg/dobę można zamienić ją na system transdermalny, plaster w dawce 9,5 mg/24 h.

Po zamianie postaci leku na system transdermalny w dawce 4,6 mg/24 h, jeśli jest ona dobrze tolerowana przez co najmniej cztery tygodnie leczenia, należy zwiększyć dawkę do 9,5 mg/24 h, co stanowi zalecaną skuteczną dawkę leku.

Zaleca się, by pierwszy plaster nalepić w kolejnym dniu po przyjęciu ostatniej dawki doustnej leku.

Zaburzenia czynności nerek: nie jest konieczne dostosowywanie dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (patrz punkt 5.2).

Dzieci i młodzież

Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności produktu leczniczego Rivaldo TDS u dzieci w wieku od 0 do poniżej 18 lat. Brak dostępnych danych.

Stosowanie produktu leczniczego Rivaldo TDS u dzieci i młodzieży w wieku od 0 do poniżej 18 lat w leczeniu otępienia typu alzheimerowskiego nie jest zasadne.

Sposób podawania

Plaster należy przyklejać raz na dobę na czystą, suchą, nieowłosioną i nieuszkodzoną, zdrową skórę górnej lub dolnej części pleców, górnej części ramienia lub klatki piersiowej, w miejscu nie narażonym na otarcie przez obciskającą odzież. Nie zaleca się naklejania systemu transdermalnego na udo lub brzuch ze względu na zmniejszoną dostępność biologiczną rywastygminy obserwowaną po naklejeniu systemu transdermalnego na te miejsca.

Nie należy nalepiać systemu transdermalnego na skórę zaczerwienioną, podrażnioną lub rozciętą. Należy unikać ponownego przyklejania plastra dokładnie w to samo miejsce w okresie 14 dni, aby zminimalizować możliwe ryzyko podrażnienia skóry.

Plaster należy mocno docisnąć dłonią, aż do chwili, gdy jego brzegi ściśle przylgną do skóry. System transdermalny można stosować w codziennych sytuacjach, nie szkodzi mu kąpiel czy upalna pogoda.

Plaster należy zmieniać co 24 godziny. Należy stosować tylko jeden plaster na raz (patrz punkt 4.9). Nie należy ciąć plastra na fragmenty. Należy odpowiednio przeszkolić pacjentów i ich opiekunów odnośnie stosowania plastrów.

Częstość występowania i nasilenie działań niepożądanych zwiększa się wraz ze zwiększaniem dawki, zwłaszcza w wypadku zmiany dawkowania. Jeżeli leczenie przerwano na dłużej niż kilka dni, wznawiając je należy zastosować dawkę 4,6 mg/24 h.

Zaburzenia żołądka i jelit, takie jak nudności, wymioty i biegunka, mają związek z dawką i mogą wystąpić na początku leczenia i (lub) po zwiększeniu dawki (patrz punkt 4.8). Wymienione działania niepożądane częściej występują u kobiet. Pacjentom z przedmiotowymi i podmiotowymi objawami odwodnienia wynikłymi z długotrwałych wymiotów lub biegunki można podać dożylnie płyny i zmniejszyć dawkę lub przerwać podawanie leku, jeśli szybko ustali się rozpoznanie i rozpocznie leczenie. Odwodnienie może mieć poważne następstwa.

Podczas przyjmowania inhibitorów cholinesterazy, w tym rywastygminy, u pacjentów z chorobą Alzheimera może dojść do utraty masy ciała. Należy kontrolować masę ciała pacjenta w czasie leczenia produktem Rivaldo TDS.

Należy zachować ostrożność przepisując produkt Rivaldo TDS:

• pacjentom z zespołem chorego węzła zatokowego lub zaburzeniami przewodzenia (blok zatokowo-przedsionkowy, blok przedsionkowo-komorowy) (patrz punkt 4.8).

• pacjentom z czynną chorobą wrzodową żołądka lub dwunastnicy lub pacjentom ze skłonnościami do tych chorób, ponieważ rywastygmina może nasilać wydzielanie soku żołądkowego (patrz punkt 4.8).

• pacjentom ze skłonnościami do występowania niedrożności dróg moczowych i napadów drgawkowych, ponieważ leki cholinomimetyczne mogą wywoływać lub nasilać te choroby.

• pacjentom z astmą lub obturacyjną chorobą płuc w wywiadzie.

Po zastosowaniu plastra z rywastygminą mogą wystąpić reakcje skórne w miejscu przylepienia plastra, a ich nasilenie jest zazwyczaj łagodne do umiarkowanego. Te reakcje same w sobie nie wskazują na uczulenie. Jednak stosowanie plastrów z rywastygminą może prowadzić do rozwoju alergicznego kontaktowego zapalenia skóry.

Należy podejrzewać wystąpienie alergicznego kontaktowego zapalenia skóry, jeśli reakcje w miejscu przyklejenia plastra rozprzestrzenią się na obszar skóry większy niż rozmiar plastra, jeśli istnieją oznaki wskazujące na większe nasilenie reakcji miejscowej (np. narastający rumień, obrzęk, grudki, pęcherze) i jeśli w ciągu 48 godzin od zdjęcia plastra nie dojdzie do znaczącego złagodzenia objawów. W takich wypadkach leczenie należy przerwać (patrz punkt 4.3).

U pacjentów z reakcjami w miejscu przyklejenia plastra wskazującymi na alergiczne kontaktowe zapalenie skóry w wyniku zastosowania plastra z rywastygminą, którzy w dalszym ciągu wymagają leczenia rywastygminą, można zamienić plaster na rywastygminę w postaci doustnej dopiero po uzyskaniu ujemnego wyniku testu alergicznego i pod ścisłym nadzorem lekarskim. Możliwe, że niektórzy pacjenci uczuleni na rywastygminę po kontakcie z plastrami ją zawierającymi nie będą mogli przyjmować rywastygminy w żadnej postaci.

Po wprowadzeniu do obrotu zgłaszano rzadkie przypadki rozległych skórnych reakcji nadwrażliwości u pacjentów po podaniu rywastygminy, niezależnie od drogi jej podania (doustnie, przezskórnie). W takich wypadkach leczenie należy przerwać (patrz punkt 4.3).

Należy odpowiednio poinstruować w tym zakresie pacjentów i ich opiekunów.

Rywastygmina może nasilać lub wywoływać objawy pozapiramidowe.

Należy unikać kontaktu leku z oczami podczas posługiwania się produktem Rivaldo TDS (patrz punkt 5.3).

Szczególne populacje pacjentów:

• Pacjenci z masą ciała poniżej 50 kg mogą doświadczyć większej liczby działań niepożądanych, a ryzyko przerwania leczenia z powodu tych działań może być u nich większe.

• Zaburzenia czynności wątroby: u pacjentów z klinicznie istotnymi zaburzeniami czynności wątroby może wystąpić więcej działań niepożądanych (patrz punkt 5.2).

Częstość występowania i nasilenie działań niepożądanych zwiększa się wraz ze zwiększaniem dawki, zwłaszcza w wypadku zmiany dawkowania. Jeżeli leczenie przerwano na dłużej niż kilka dni, wznawiając je należy zastosować dawkę 4,6 mg/24 h.

Zaburzenia żołądka i jelit, takie jak nudności, wymioty i biegunka, mają związek z dawką i mogą wystąpić na początku leczenia i (lub) po zwiększeniu dawki (patrz punkt 4.8). Wymienione działania niepożądane częściej występują u kobiet. Pacjentom z przedmiotowymi i podmiotowymi objawami odwodnienia wynikłymi z długotrwałych wymiotów lub biegunki można podać dożylnie płyny i zmniejszyć dawkę lub przerwać podawanie leku, jeśli szybko ustali się rozpoznanie i rozpocznie leczenie. Odwodnienie może mieć poważne następstwa.

Podczas przyjmowania inhibitorów cholinesterazy, w tym rywastygminy, u pacjentów z chorobą Alzheimera może dojść do utraty masy ciała. Należy kontrolować masę ciała pacjenta w czasie leczenia produktem Rivaldo TDS.

Należy zachować ostrożność przepisując produkt Rivaldo TDS:

• pacjentom z zespołem chorego węzła zatokowego lub zaburzeniami przewodzenia (blok zatokowo-przedsionkowy, blok przedsionkowo-komorowy) (patrz punkt 4.8).

• pacjentom z czynną chorobą wrzodową żołądka lub dwunastnicy lub pacjentom ze skłonnościami do tych chorób, ponieważ rywastygmina może nasilać wydzielanie soku żołądkowego (patrz punkt 4.8).

• pacjentom ze skłonnościami do występowania niedrożności dróg moczowych i napadów drgawkowych, ponieważ leki cholinomimetyczne mogą wywoływać lub nasilać te choroby.

• pacjentom z astmą lub obturacyjną chorobą płuc w wywiadzie.

Po zastosowaniu plastra z rywastygminą mogą wystąpić reakcje skórne w miejscu przylepienia plastra, a ich nasilenie jest zazwyczaj łagodne do umiarkowanego. Te reakcje same w sobie nie wskazują na uczulenie. Jednak stosowanie plastrów z rywastygminą może prowadzić do rozwoju alergicznego kontaktowego zapalenia skóry.

Należy podejrzewać wystąpienie alergicznego kontaktowego zapalenia skóry, jeśli reakcje w miejscu przyklejenia plastra rozprzestrzenią się na obszar skóry większy niż rozmiar plastra, jeśli istnieją oznaki wskazujące na większe nasilenie reakcji miejscowej (np. narastający rumień, obrzęk, grudki, pęcherze) i jeśli w ciągu 48 godzin od zdjęcia plastra nie dojdzie do znaczącego złagodzenia objawów. W takich wypadkach leczenie należy przerwać (patrz punkt 4.3).

U pacjentów z reakcjami w miejscu przyklejenia plastra wskazującymi na alergiczne kontaktowe zapalenie skóry w wyniku zastosowania plastra z rywastygminą, którzy w dalszym ciągu wymagają leczenia rywastygminą, można zamienić plaster na rywastygminę w postaci doustnej dopiero po uzyskaniu ujemnego wyniku testu alergicznego i pod ścisłym nadzorem lekarskim. Możliwe, że niektórzy pacjenci uczuleni na rywastygminę po kontakcie z plastrami ją zawierającymi nie będą mogli przyjmować rywastygminy w żadnej postaci.

Po wprowadzeniu do obrotu zgłaszano rzadkie przypadki rozległych skórnych reakcji nadwrażliwości u pacjentów po podaniu rywastygminy, niezależnie od drogi jej podania (doustnie, przezskórnie). W takich wypadkach leczenie należy przerwać (patrz punkt 4.3).

Należy odpowiednio poinstruować w tym zakresie pacjentów i ich opiekunów.

Rywastygmina może nasilać lub wywoływać objawy pozapiramidowe.

Należy unikać kontaktu leku z oczami podczas posługiwania się produktem Rivaldo TDS (patrz punkt 5.3).

Szczególne populacje pacjentów:

• Pacjenci z masą ciała poniżej 50 kg mogą doświadczyć większej liczby działań niepożądanych, a ryzyko przerwania leczenia z powodu tych działań może być u nich większe.

• Zaburzenia czynności wątroby: u pacjentów z klinicznie istotnymi zaburzeniami czynności wątroby może wystąpić więcej działań niepożądanych (patrz punkt 5.2).