
Sprawdzamy dostępność
leków w 10 990 aptekach
Sprawdzamy dostępność
leków w 10 990 aptekach
Worykonazol, lek przeciwgrzybiczy z grupy triazoli o szerokim spektrum działania, jest wskazany w leczeniu wymienionych niżej zakażeń u pacjentów dorosłych i dzieci w wieku 2 lat i starszych.
? Inwazyjna aspergiloza.
? Kandydemia u pacjentów bez neutropenii.
? Ciężkie, oporne na flukonazol zakażenia inwazyjne wywołane przez Candida (w tym C. krusei).
? Ciężkie zakażenia grzybicze wywołane przez Scedosporium spp. i Fusarium spp.
Voriconazole Sandoz należy stosować przede wszystkim u pacjentów z zakażeniami postępującymi, mogącymi zagrażać życiu.
Tabletki 50 mg
Każda tabletka zawiera 50 mg worykonazolu (Voriconazolum). Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza jednowodna 64,262 mg.
Tabletki 200 mg
Każda tabletka zawiera 200 mg worykonazolu (Voriconazolum). Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza jednowodna 257,050 mg.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Jednoczesne podawanie z substratami CYP3A4, terfenadyną, astemizolem, cyzaprydem, pimozydem czy chinidyną, ponieważ zwiększone stężenie tych leków w osoczu może prowadzić do wydłużenia odstępu QTc oraz rzadko do wystąpienia zaburzeń rytmu typu torsade de pointes (patrz punkt 4.5).
Jednoczesne podawanie z ryfampicyną, karbamazepiną czy fenobarbitalem, ponieważ produkty te mogą powodować znaczące zmniejszenie stężenia worykonazolu w osoczu (patrz punkt 4.5).
Jednoczesne podawanie z efawirenzem w dużej dawce (400 mg raz na dobę lub większej), ponieważ efawirenz w takiej dawce znacząco zmniejsza stężenie worykonazolu w osoczu u zdrowych ochotników (patrz punkt 4.5, informacje o małych dawkach patrz punkt 4.4).
Jednoczesne podawanie z rytonawirem w dużej dawce (400 mg dwa razy na dobę lub większej), ponieważ rytonawir w takiej dawce znacząco zmniejsza stężenie worykonazolu w osoczu u zdrowych ochotników (patrz punkt 4.5, informacje o małych dawkach patrz punkt 4.4).
Jednoczesne podawanie alkaloidów sporyszu (ergotaminy, dihydroergotaminy), które są substratami CYP3A4, ponieważ zwiększone stężenie tych leków w osoczu może prowadzić do zatrucia alkaloidami sporyszu (patrz punkt 4.5).
Jednoczesne podawanie z syrolimusem, ponieważ worykonazol może znacząco zwiększać jego stężenie w osoczu (patrz punkt 4.5).
Jednoczesne stosowanie preparatami z ziela dziurawca (patrz punkt 4.5).
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa stosowania
Profil bezpieczeństwa stosowania worykonazolu oparto na zintegrowanej bazie danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania leku u ponad 2000 pacjentów (1655 pacjentów w badaniach działania leczniczego). Stanowi to bardzo zróżnicowaną populację obejmującą pacjentów z nowotworami złośliwymi układu krwiotwórczego, pacjentów zakażonych wirusem HIV z kandydozą przełyku i opornymi zakażeniami grzybiczymi, pacjentów z kandydemią i aspergilozą bez równoczesnej neutropenii oraz zdrowych ochotników. U 561 pacjentów worykonazol stosowano przez ponad 12 tygodni, a 136 pacjentów przyjmowało worykonazol ponad 6 miesięcy.
Najczęściej obserwowanymi zdarzeniami niepożądanymi były: zaburzenia widzenia, gorączka, wysypka, wymioty, nudności, biegunka, ból głowy, obrzęki obwodowe i ból brzucha.
Ciężkość tych objawów niepożądanych była przeważnie niewielka do umiarkowanej. Analizując dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania, nie stwierdzono klinicznie istotnych różnic w zależności od wieku, rasy czy płci.
Działania niepożądane zamieszczone w tabeli
Ze względu na to, że większość badań miało charakter otwarty, w poniższej tabeli podano wszystkie rodzaje działań niepożądanych, grupując je według klasyfikacji układów i narządów oraz częstości.
Częstość przedstawiono w sposób następujący: bardzo często (> =1/10); często (> =1/100 do < 1/10); niezbyt często (> =1/1 000 do < 1/100); rzadko (> =1/10 000 do < 1/1 000); bardzo rzadko (< 1/10 000); częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
W obrębie każdej grupy o określonej częstości objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszaj ąca się ciężkością.
Działania niepożądane obserwowane u pacjentów leczonych worykonazolem
Klasyfikacja układów i narządów |
Działania niepożądane leku |
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze |
|
Często |
Zapalenie żołądka i jelit, choroba grypopodobna |
Rzadko |
Rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy |
Zaburzenia krwi i układu chłonnego |
|
Często |
Pancytopenia, zahamowanie czynności szpiku kostnego, leukopenia, małopłytkowość, niedokrwistość, plamica |
Niezbyt często |
Zespół rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego, agranulocytoza, limfadenopatia, eozynofilia |
Zaburzenia układu immunologicznego |
|
Często |
Zapalenie zatok |
Niezbyt często |
Reakcja rzekomoanafilaktyczna, nadwrażliwość |
Zaburzenia endokrynologiczne |
|
Niezbyt często |
Niedoczynność nadnerczy |
Rzadko |
Nadczynność tarczycy, niedoczynność tarczycy |
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania |
|
Często |
Hipoglikemia, hipokaliemia |
Zaburzenia psychiczne |
|
Często |
Depresja, omamy, lęk |
Rzadko |
Bezsenność |
Zaburzenia układu nerwowego |
|
Bardzo często |
Ból głowy |
Często |
Zawroty głowy, uczucie splątania, drżenie, pobudzenie, parestezje |
Niezbyt często |
Obrzęk mózgu, ataksja, podwójne widzenie, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, niedoczulica |
Rzadko |
Drgawki, encefalopatia, zespół Guillaina-Barrego, objawy pozapiramidowe, neuropatia obwodowa |
Zaburzenia oka |
|
Bardzo często |
Zaburzenia widzenia [w tym nieostre widzenie (patrz punkt 4.4), chromatopsja, światłowstręt] |
Niezbyt często |
Tarcza zastoinowa (patrz punkt 4.4), zaburzenia nerwu wzrokowego (w tym zapalenie nerwu wzrokowego, patrz punkt 4.4), oczopląs, zapalenie twardówki, zapalenie brzegów powiek |
Rzadko |
Zanik nerwu wzrokowego, krwotok do siatkówki, rotacyjne ruchy gałek ocznych, zmętnienie rogówki |
Zaburzenia ucha i błędnika |
|
Rzadko |
Niedosłuch, szumy uszne |
Zaburzenia serca |
|
Bardzo często |
Obrzęki obwodowe |
Niezbyt często |
Migotanie komór, arytmia komorowa, omdlenia, arytmia nadkomorowa, tachykardia nadkomorowa, tachykardia, bradykardia |
Rzadko |
Zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes, tachykardia komorowa, całkowity blok przedsionkowo-komorowy, blok odnogi |
Zaburzenia naczyniowe |
|
Często |
Zakrzepowe zapalenie żył, niedociśnienie tętnicze, zapalenie żył |
Rzadko |
Zapalenie naczyń chłonnych |
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia |
|
Często |
Zespół ostrej niewydolności oddechowej, obrzęk płuc, niewydolność oddechowa, ból w klatce piersiowej |
Zaburzenia żołądka i jelit |
|
Bardzo często |
Bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunka |
Niezbyt często |
Zapalenie trzustki, zapalenie otrzewnej, zapalenie dwunastnicy, zapalenie dziąseł, zapalenie języka, obrzęk języka, niestrawność, zaparcia |
Rzadko |
Zaburzenia smaku |
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych |
|
Często |
Żółtaczka, żółtaczka cholestatyczna |
Niezbyt często |
Niewydolność wątroby, zapalenie wątroby, powiększenie wątroby, zapalenie pęcherzyka żółciowego, kamica żółciowa |
Rzadko |
Śpiączka wątrobowa |
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej |
|
Bardzo często |
Wysypka |
Często |
Złuszczające zapalenie skóry, obrzęk twarzy, objawy fototoksyczności, wysypka plamisto-grudkowa, wysypka plamista, wysypka grudkowa, zapalenie czerwieni wargowej, świąd, łysienie, |
Niezbyt często |
Zespół Stevensa-Johnsona, obrzęk naczynioruchowy, alergiczne zapalenie skóry, pokrzywka, reakcje nadwrażliwości na lek, łuszczyca |
Rzadko |
Toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, rumień wielopostaciowy, toczeń rumieniowaty krążkowy, pseudoporfiria |
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej |
|
Często |
Ból pleców |
Niezbyt często |
Zapalenie stawów |
Rzadko |
Wzmożone napięcie mięśni |
Częstość nieznana |
Zapalenie okostnej |
Zaburzenia nerek i dróg moczowych |
|
Często |
Ostra niewydolność nerek, krwiomocz |
Niezbyt często |
Białkomocz, zapalenie nerek |
Rzadko |
Martwica kanalików nerkowych |
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania |
|
Bardzo często |
Gorączka |
Często |
Reakcje w miejscu wkłucia (stan zapalny), dreszcze, osłabienie |
Badania diagnostyczne |
|
Często |
Zwiększenie wartości wyników testów czynności wątroby (w tym: AspAT, AlAT, fosfataza zasadowa, GGT, LDH, bilirubina), zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi |
Niezbyt często |
Wydłużenie skorygowanego odstępu QT w EKG, zwiększenie stężenia mocznika we krwi, zwiększenie stężenia cholesterolu we krwi |
Opis wybranych działań niepożądanych
Zaburzenia widzenia
Zaburzenia widzenia związane ze stosowaniem worykonazolu występują bardzo często. W badaniach klinicznych, zarówno krótko- jak i długoterminowych, takie objawy, jak: zmieniona (wzmocniona) percepcja wzrokowa, nieostre widzenie, zmieniona percepcja kolorów czy światłowstręt, występowały u około 30% pacjentów leczonych worykonazolem. Te zaburzenia widzenia są przemijające i w pełni odwracalne, w większości ustępują samoistnie w ciągu 60 minut, nie obserwowano istotnych klinicznie, długotrwałych zaburzeń widzenia. Nasilenie objawów zmniejszało się z podawaniem kolejnych dawek. Zaburzenia widzenia były zwykle lekkie, rzadko powodowały przerwanie terapii i nie wiązały się z nimi długotrwałe następstwa. Zaburzenia widzenia mogą być związane z dużymi stężeniami worykonazolu w osoczu i (lub) dawkami.
Mechanizm działania jest nieznany, jednak miejsce działania znajduje się najprawdopodobniej w obrębie siatkówki. W przeprowadzonym u zdrowych ochotników badaniu oceniającym wpływ worykonazolu na czynność siatkówki, worykonazol powodował zmniejszenie amplitudy fali elektroretinogramu (ERG). Badanie ERG dokonuje pomiaru impulsów elektrycznych w siatkówce. Zmiany ERG nie pogłębiały się podczas 29-dniowego leczenia worykonazolem i w pełni ustępowały po odstawieniu leku.
Reakcje skórne
W badaniach klinicznych często występowały reakcje skórne u pacjentów leczonych worykonazolem, ale dotyczyło to pacjentów z inną ciężką chorobą podstawową i otrzymujących równocześnie wiele produktów leczniczych. Wysypka w większości przypadków była lekka lub umiarkowanie nasilona. Podczas leczenia worykonazolem rzadko występowały ciężkie reakcje skórne, w tym: zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka i rumień wielopostaciowy. Pacjenta, u którego wystąpi wysypka, należy dokładnie obserwować i w razie nasilania się zmian, przerwać leczenie worykonazolem.
Notowano występowanie reakcji nadwrażliwości na światło, zwłaszcza podczas długotrwałej terapii (patrz punkt 4.4).
Badania czynności wątroby
W badaniach klinicznych ogólna częstość klinicznie istotnych zaburzeń aktywności aminotransferaz u pacjentów leczonych worykonazolem wyniosła 13,4% (200 na 1493 pacjentów). Nieprawidłowości wyników testów czynności wątroby mogą być związane ze zwiększonym stężeniem leku w osoczu i (lub) dużymi dawkami. Większość nieprawidłowych wyników testów czynności wątroby ustępowała podczas leczenia, albo bez konieczności modyfikacji dawki leku, albo po zmniejszeniu dawek aż do odstawienia leku włącznie.
Stosowanie worykonazolu u pacjentów z inną, ciężką chorobą podstawową nieczęsto było związane z ciężkim działaniem toksycznym na wątrobę. Były to przypadki żółtaczki, rzadko zapalenia wątroby i niewydolności wątroby prowadzącej do zgonu (patrz punkt 4.4).
Dzieci i młodzież
Bezpieczeństwo stosowania worykonazolu badano u 285 dzieci w wieku od 2 do < 12 lat, leczonych worykonazolem w ramach badań farmakokinetycznych (127 dzieci) oraz programach z humanitarnym stosowaniem leku (ang. ?compassionate use" - 158 dzieci). Profil działań niepożądanych u tych 285 dzieci był podobny jak u dorosłych, pomimo że z danych uzyskanych po wprowadzeniu leku do obrotu wynika, że reakcja skórna (zwłaszcza rumień) może częściej występować u dzieci niż u osób dorosłych. U 22 pacjentów w wieku poniżej 2 lat, którzy otrzymywali worykonazol w ramach programu z humanitarnym stosowaniem leku, odnotowano następujące działania niepożądane: reakcje nadwrażliwości na światło (1), zaburzenia rytmu serca (1), zapalenie trzustki (1), zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi (1), zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (1), wysypka (1) i obrzęk tarczy nerwu wzrokowego (1). Nie można wykluczyć, że wystąpiły one w związku ze stosowaniem worykonazolu. Po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano wystąpienie zapalenia trzustki u dzieci.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych {aktualny adres, nr telefonu i faksu ww. Departamentu} e-mail: adr@urpl.gov.pl.
Dawkowanie
Przed rozpoczęciem i w trakcie leczenia worykonazolem należy kontrolować, czy u pacjenta nie występują zaburzenia elektrolitowe, takie jak hipokaliemia, hipomagnezemia i hipokalcemia, i w razie konieczności korygować je (patrz punkt 4.4).
Stosowanie u dorosłych i młodzieży (podgrupy: od 12 do 14 lat i masie ciała > =50 kg oraz od 15 do 17 lat niezależnie od masy ciała)
Leczenie należy rozpocząć podaniem dożylnie lub doustnie w określonym schemacie dawki nasycającej, w celu osiągnięcia w pierwszym dniu leczenia stężeń leku w osoczu zbliżonych do wartości stężenia w stanie stacjonarnym. Ze względu na dużą biodostępność doustnej postaci leku (96%; patrz punkt 5.2) możliwa jest zmiana pomiędzy dożylną a doustną drogą podania leku, jeśli jest to klinicznie wskazane.
Szczegółowe informacje o zalecanym dawkowaniu podane są w poniższej tabeli.
Dożylnie |
Doustnie |
||
Pacjenci o masie ciała 40 kg i większej |
Pacjenci o masie ciała poniżej 40 kg* |
||
Schemat podawania dawki nasycającej (pierwsze 24 godziny) |
6 mg/kg mc. co 12 godzin |
400 mg co 12 godzin |
200 mg co 12 godzin |
Dawka podtrzymująca (po pierwszych 24 godzinach) |
4 mg/kg mc. dwa razy na dobę |
200 mg dwa razy na dobę |
100 mg dwa razy na dobę |
* Odnosi się do pacjentów w wieku 15 lat i starszych.
Dostosowanie dawkowania
Jeśli reakcja pacjenta na leczenie jest niewystarczająca, można zwiększyć doustną dawkę podtrzymującą do 300 mg dwa razy na dobę. U pacjentów o masie ciała poniżej 40 kg dawkę doustną można zwiększyć do 150 mg dwa razy na dobę.
Jeśli pacjent nie toleruje leczenia tak dużymi dawkami, dawkę doustną należy zmniejszać stopniowo o 50 mg aż do osiągnięcia dawki podtrzymującej 200 mg dwa razy na dobę (lub 100 mg dwa razy na dobę u pacjentów o masie ciała poniżej 40 kg).
Fenytoinę można podawać jednocześnie z worykonazolem, jeśli doustna dawka podtrzymująca worykonazolu zostanie zwiększona z 200 mg do 400 mg dwa razy na dobę (a u pacjentów o masie ciała poniżej 40 kg - ze 100 mg do 200 mg dwa razy na dobę), patrz punkty 4.4 i 4.5.
Należy unikać jednoczesnego podawania ryfabutyny i worykonazolu, jeśli to tylko możliwe. Jeśli jednak konieczne jest jednoczesne ich stosowanie, doustną dawkę podtrzymującą worykonazolu można zwiększyć z 200 mg do 350 mg dwa razy na dobę (a u pacjentów o masie ciała poniżej 40 kg -ze 100 mg do 200 mg dwa razy na dobę), patrz punkty 4.4 i 4.5.
Efawirenz można podawać jednocześnie z worykonazolem, jeżeli dawkę podtrzymującą worykonazolu zwiększy się do 400 mg co 12 godzin, a dawkę efawirenzu zmniejszy o 50%, tj. do 300 mg raz na dobę. Gdy zakończy się leczenie worykonazolem, należy przywrócić pierwotną dawkę efawirenzu (patrz punkty 4.4 i 4.5).
Dzieci (w wieku od 2 do < 12 lat) i młodzież o małej masie ciała (w wieku od 12 do 14 lat i masie ciała < 50 kg)
Niżej zamieszczono zalecany schemat dawkowania.
Dożylnie |
Doustnie |
|
Schemat podawania dawki nasycającej (pierwsze 24 godziny) |
9 mg/kg mc. co 12 godzin |
niezalecane |
Dawka podtrzymująca (po pierwszych 24 godzinach) |
8 mg/kg mc. dwa razy na dobę |
9 mg/kg mc. dwa razy na dobę (maksymalna dawka 350 mg dwa razy na dobę) |
Uwaga. Ustalono na podstawie farmakokinetycznej analizy populacyjnej przeprowadzonej u 112 dzieci z niedoborem odporności w wieku od 2 do < 12 lat i 26-osobowej grupie młodzieży w wieku od 12 do < 17 lat.
Zaleca się rozpoczynanie leczenia dożylnym podawaniem leku, a podawanie doustne należy rozważyć dopiero wtedy, gdy nastąpi istotna klinicznie poprawa. Należy uwzględnić to, że ogólny wpływ worykonazolu na organizm po podaniu dożylnym w dawce 8 mg/kg mc. jest około dwukrotnie większy niż po podaniu doustnym w dawce 9 mg/kg mc.
Zalecenia dotyczące dawkowania doustnego u dzieci określono na podstawie badań, w których worykonazol podawano w postaci proszku do sporządzania zawiesiny doustnej. Nie badano u dzieci biorównoważności proszku do sporządzania zawiesiny doustnej i tabletek. Jeśli weźmie się pod uwagę fakt, że czas pasażu żołądkowo-jelitowego u dzieci jest krótki, mogą występować różnice we wchłanianiu tabletek w porównaniu z pacjentami dorosłymi. Z tego względu u dzieci w wieku od 2 do < 12 lat zaleca się stosowanie zawiesiny doustnej.
Nie badano zastosowania leku u dzieci w wieku od 2 do < 12 lat z niewydolnością wątroby lub nerek (patrz punkty 4.8 i 5.2).
Dostosowanie dawki
Jeśli reakcja pacjenta jest niewystarczająca, dawkę można zwiększać stopniowo o 1 mg/kg mc. (lub stopniowo o 50 mg, jeśli jako dawkę początkową zastosowano maksymalną dawkę doustną wynoszącą 350 mg). Jeśli pacjent nie toleruje leczenia, dawkę należy zmniejszać stopniowo o 1 mg/kg mc. (lub stopniowo o 50 mg, jeśli jako dawkę początkową zastosowano maksymalną dawkę doustną wynoszącą 350 mg).
Czas trwania leczenia
Czas trwania leczenia zależy od reakcji klinicznej pacjenta i odpowiedzi mikologicznej oraz powinien być możliwie najkrótszy.
Podczas długotrwałego leczenia, przekraczającego 6 miesięcy, należy rozważyć przeprowadzenie uważnej oceny stosunku korzyści do ryzyka (patrz punkty 4.4 i 5.1).
Pacjenci w podeszłym wieku
Nie jest konieczna modyfikacja dawki leku u pacjentów w podeszłym wieku (patrz punkt 5.2).
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
Farmakokinetyka worykonazolu po podaniu doustnym nie zmienia się u osób z zaburzeniami czynności nerek. Nie jest więc konieczna modyfikacja doustnego dawkowania u pacjentów z lekkimi do ciężkich zaburzeniami czynności nerek (patrz punkt 5.2).
Worykonazol podlega hemodializie z klirensem 121 ml/min. Czterogodzinna hemodializa nie usuwa takiej ilości worykonazolu, aby konieczna była modyfikacja dawki leku.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
Nie jest konieczna modyfikacja dawki leku u pacjentów z ostrym uszkodzeniem wątroby objawiającym się zwiększeniem wartości parametrów czynności wątroby (AlAT, AspAT). Zaleca się jednak kontrolowanie, czy nie dochodzi do dalszego zwiększania się tych wartości.
U otrzymujących worykonazol pacjentów z lekką lub umiarkowanie zaawansowaną marskością wątroby (klasa A i B wg Childa-Pugha) zaleca się podanie standardowej dawki nasycającej. Należy natomiast zmniejszyć o połowę dawkę podtrzymującą (patrz punkt 5.2).
Nie badano stosowania worykonazolu u pacjentów z ciężką przewlekłą marskością wątroby (klasa C wg Childa-Pugha).
Podawanie worykonazolu wiązało się ze zwiększeniem się wartości parametrów czynności wątroby oraz klinicznymi objawami uszkodzenia wątroby, takimi jak żółtaczka. U pacjentów z ciężkim uszkodzeniem wątroby lek ten należy stosować tylko wówczas, kiedy korzyść przeważa nad ryzykiem. Pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby należy uważnie kontrolować ze względu na toksyczność leku (patrz punkt 4.8).
Dzieci i młodzież
Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego Voriconazole Sandoz u dzieci w wieku poniżej 2 lat. Dostępne dane opisano w punktach 4.8 i 5.1, jednak na ich podstawie nie można ustalić zaleceń dotyczących dawkowania.
Sposób podawania
Tabletki powlekane Voriconazole Sandoz należy przyjmować co najmniej godzinę przed posiłkiem lub godzinę po posiłku.
Nadwrażliwość
Należy zachować szczególną ostrożność przepisując worykonazol pacjentom z nadwrażliwością na inne azole (patrz także punkt 4.8).
Zaburzenia serca i naczyń
Stosowanie worykonazolu wiązało się z wydłużeniem odstępu QT. Rzadko dochodziło do wystąpienia zaburzeń rytmu typu torsade de pointes u pacjentów przyjmujących worykonazol, obciążonych takimi czynnikami ryzyka, jak: wcześniejsza chemioterapia produktami leczniczymi kardiotoksycznymi, kardiomiopatia, hipokaliemia i jednoczesne przyjmowanie produktów leczniczych mogących być przyczyną wystąpienia takich zaburzeń. Worykonazol należy stosować ostrożnie u pacjentów z następującymi czynnikami ryzyka, które mogą sprzyjać wystąpieniu zaburzeń rytmu serca:
? wrodzone lub nabyte wydłużenie odstępu QT,
? kardiomiopatia, zwłaszcza jeśli jednocześnie występuje niewydolność serca,
? bradykardia zatokowa,
? objawowe arytmie,
? jednoczesne stosowanie produktów leczniczych, które mogą wydłużać odstęp QT. Przed rozpoczęciem i w trakcie leczenia worykonazolem należy kontrolować, czy u pacjenta nie występują zaburzenia elektrolitowe, takie jak hipokaliemia, hipomagnezemia i hipokalcemia,
i w razie konieczności korygować je (patrz punkt 4.2). U zdrowych ochotników przeprowadzono badanie, w którym określano wpływ na odstęp QT podania pojedynczej dawki worykonazolu do 4-krotnie większej niż zalecona dawka dobowa. U żadnego z uczestników nie zaobserwowano wydłużenia odstępu QT powyżej istotnej klinicznie wartości 500 ms (patrz punkt 5.1).
Hepatotoksyczność
Podczas badań klinicznych obserwowano niezbyt często przypadki ciężkich reakcji wątroby występujących w czasie leczenia worykonazolem (w tym zapalenie wątroby, cholestazę i piorunującą niewydolność wątroby, ze zgonami włącznie). Przypadki uszkodzenia wątroby notowano głównie u pacjentów z innymi ciężkimi chorobami (przede wszystkim z nowotworami układu krwiotwórczego). Przemijające reakcje ze strony wątroby, w tym zapalenie wątroby i żółtaczka, występowały u pacjentów nieobciążonych innymi czynnikami ryzyka. Zaburzenia czynności wątroby zwykle ustępowały po zaprzestaniu terapii (patrz punkt 4.8).
Monitorowanie czynności wątroby
U pacjentów w początkowym okresie leczenia lub u których podczas leczenia worykonazolem wystąpiły nieprawidłowe wyniki testów czynności wątroby, należy rutynowo przeprowadzać kontrole ze względu na ryzyko rozwoju ciężkiego uszkodzenia wątroby. Kontrola taka powinna obejmować ocenę laboratoryjną czynności wątroby (zwłaszcza testy czynności wątroby oraz oznaczanie stężenia bilirubiny we krwi). Należy rozważyć przerwanie stosowania worykonazolu, jeśli objawy podmiotowe i przedmiotowe wskazują na rozwój choroby wątroby. Kontrole czynności wątroby należy prowadzić zarówno u dzieci, jak i u dorosłych.
Reakcje niepożądane dotyczące wzroku
Notowano przedłużające się objawy niepożądane dotyczące wzroku, w tym niewyraźne widzenie, zapalenie nerwu wzrokowego oraz tarczę zastoinową (patrz punkt 4.8).
Reakcje niepożądane dotyczące czynności nerek
U ciężko chorych pacjentów leczonych worykonazolem obserwowano ostrą niewydolność nerek. Pacjenci leczeni worykonazolem są prawdopodobnie jednocześnie leczeni nefrotoksycznymi produktami leczniczymi i występują u nich zbieżne zaburzenia, które mogą doprowadzić do pogorszenia czynności nerek (patrz punkt 4.8).
Monitorowanie czynności nerek
Należy kontrolować, czy u pacjentów leczonych worykonazolem nie rozwijają się zaburzenia czynności nerek. Powinno to obejmować ocenę laboratoryjną, zwłaszcza oznaczanie stężenia kreatyniny w surowicy.
Monitorowanie czynności trzustki
Podczas leczenia worykonazolem należy prowadzić ścisłą kontrolę pacjentów, szczególnie dzieci, z czynnikami ryzyka wystąpienia ostrego zapalenia trzustki [np. niedawno przebyta chemioterapia, przeszczepienie macierzystych komórek krwiotwórczych (HSCT, ang. Hematopoietic Stem Cell
Transplantation)]. W takiej sytuacji klinicznej można rozważyć kontrolowanie aktywności amylazy lub lipazy w surowicy.
Reakcje niepożądane dotyczące skóry
U pacjentów leczonych worykonazolem rzadko obserwowano skórne reakcje złuszczające, takie jak zespół Stevensa-Johnsona. Pacjenta, u którego wystąpiła wysypka, należy ściśle kontrolować i, jeśli zmiany postępują, odstawić worykonazol.
Stosowanie worykonazolu wiązało się dodatkowo z występowaniem fototoksyczności oraz pseudoporfirii. Należy zalecić, aby podczas leczenia worykonazolem pacjent unikał intensywnego lub długotrwałego narażania się na działanie światła słonecznego i, jeśli to konieczne, stosował takie środki, jak noszenie odzieży i stosowanie preparatów chroniących przed działaniem promieni słonecznych.
Leczenie długotrwałe
Lekarz powinien rozważyć konieczność ograniczenia narażenia pacjenta na działanie produktu leczniczego Voriconazole Sandoz, gdyż w trakcie długotrwałego leczenia worykonazolem notowano następujące ciężkie działania niepożądane (patrz punkty 4.2 i 5.1): rak kolczystokomórkowy skóry notowano u pacjentów, u których występowały fototoksyczność i dodatkowe czynniki ryzyka, w tym immunosupresja. Jeśli wystąpią objawy fototoksyczności, należy zasięgnąć porady wielodyscyplinarnej i skierować pacjenta do dermatologa. Należy rozważyć przerwanie stosowania worykonazolu.
Niezakaźne zapalenie okostnej ze zwiększonym stężeniem fluorków i zwiększoną aktywnością fosfatazy zasadowej notowano u pacjentów po przeszczepieniu narządów. Jeżeli u pacjenta wystąpi ból kości oraz badania radiologiczne będą wskazywać na zapalenie okostnej, po uzyskaniu porady wielodyscyplinarnej należy rozważyć przerwanie stosowania worykonazolu.
Dzieci i młodzież
Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności worykonazolu u dzieci w wieku poniżej 2 lat (patrz także punkty 4.8 i 5.1). Stosowanie worykonazolu jest wskazane u dzieci w wieku 2 lat lub starszych. Czynność wątroby należy kontrolować zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Biodostępność po podaniu doustnym może być ograniczona u dzieci w wieku od 2 do < 12 lat z zaburzeniami wchłaniania lub bardzo małą masą ciała w stosunku do wieku. W takim przypadku zaleca się podawanie worykonazolu dożylnie.
Fenytoina (substrat dla CYP2C9 i silny induktor CYP450)
W razie jednoczesnego stosowania fenytoiny i worykonazolu konieczne jest ścisłe kontrolowanie stężeń fenytoiny we krwi. Należy unikać jednoczesnego podawania obu leków, chyba że oczekiwane korzyści przeważają nad ryzykiem (patrz punkt 4.5).
Efawirenz (induktor CYP450; inhibitor i substrat CYP3A4)
Jeżeli worykonazol jest podawany jednocześnie z efawirenzem, należy zwiększyć dawkę worykonazolu do 400 mg co 12 godzin, a dawkę efawirenzu należy zmniejszyć do 300 mg na dobę (patrz punkty 4.2, 4.3 i 4.5).
Ryfabutyna (induktor CYP450)
Podczas jednoczesnego stosowania worykonazolu i ryfabutyny zaleca się uważne kontrolowanie morfologii krwi oraz działań niepożądanych związanych ze stosowaniem ryfabutyny (np. zapalenie błony naczyniowej). Należy unikać jednoczesnego podawania obu leków, chyba że oczekiwane korzyści przeważają nad ryzykiem (patrz punkt 4.5).
Rytonawir (silny induktor CYP450; inhibitor i substrat CYP3A4)
Należy unikać jednoczesnego stosowania worykonazolu i małych dawek rytonawiru (100 mg dwa razy na dobę), chyba że ocena stosunku korzyści do ryzyka uzasadnia stosowanie worykonazolu (patrz punkty 4.5 i 4.3).
Ewerolimus (substrat CYP3A4 oraz P-gp)
Nie zaleca się jednoczesnego stosowania worykonazolu i ewerolimusu, ponieważ worykonazol znacznie zwiększa stężenie ewerolimusu. Obecnie nie ma wystarczających danych umożliwiających zalecenie odpowiedniego dawkowania w takiej sytuacji (patrz punkt 4.5).
Metadon (substrat CYP3A4)
Po jednoczesnym zastosowaniu metadonu z worykonazolem zwiększa się stężenie metadonu. Z tego względu podczas jednoczesnego stosowania metadonu i worykonazolu zaleca się częste kontrolowanie, czy u pacjenta nie występują reakcje niepożądane i objawy toksyczności związane z przyjmowaniem metadonu, w tym wydłużenia odstępu QTc. Konieczne może być zmniejszenie dawki metadonu (patrz punkt 4.5).
Krótko działające opioidy (substraty CYP3A4)
Podczas jednoczesnego podawania z worykonazolem alfentanylu, fentanylu i innych krótko działających opioidów o budowie zbliżonej do alfentanylu i metabolizowanych przez CYP3A4 (np. sufentanyl), należy rozważyć zmniejszenie ich dawki (patrz punkt 4.5). Ponieważ okres półtrwania alfentanylu podczas jednoczesnego podawania z worykonazolem wydłuża się czterokrotnie oraz ponieważ niezależne badania kliniczne wykazały, że jednoczesne stosowanie worykonazolu i fentanylu powoduje zwiększenie średniej wartości AUC0-< X) fentanylu, może być konieczne zwiększenie częstości kontrolowania pacjenta w związku z możliwością wystąpienia reakcji niepożądanych związanych z opioidami (w tym dłuższy okres monitorowania oddychania).
Długo działające opioidy (substrat CYP3A4)
Należy rozważyć zmniejszenie dawki oksykodonu oraz innych długo działających opioidów metabolizowanych przez CYP3A4 (np. hydrokodon) podczas równoczesnego podawania z worykonazolem. Konieczne może być częste kontrolowanie pacjenta w związku z możliwością wystąpienia reakcji niepożądanych związanych z opioidami (patrz punkt 4.5).
Flukonazol (inhibitor CYP2C9, CYP2C19 i CYP3A4)
U osób zdrowych równoczesne podawanie doustnych postaci worykonazolu oraz flukonazolu powodowało znaczące zwiększenie Cmax oraz AUCT worykonazolu. Nie ustalono zmniejszonej dawki i (lub) częstości stosowania worykonazolu i flukonazolu, mogących wyeliminować takie działanie. Jeśli worykonazol jest stosowany po flukonazolu, zaleca się kontrolowanie, czy u pacjenta nie występują reakcje niepożądane związane z flukonazolem (patrz punkt 4.5).
Produkt leczniczy Voriconazole Sandoz zawiera laktozę i nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Nadwrażliwość
Należy zachować szczególną ostrożność przepisując worykonazol pacjentom z nadwrażliwością na inne azole (patrz także punkt 4.8).
Zaburzenia serca i naczyń
Stosowanie worykonazolu wiązało się z wydłużeniem odstępu QT. Rzadko dochodziło do wystąpienia zaburzeń rytmu typu torsade de pointes u pacjentów przyjmujących worykonazol, obciążonych takimi czynnikami ryzyka, jak: wcześniejsza chemioterapia produktami leczniczymi kardiotoksycznymi, kardiomiopatia, hipokaliemia i jednoczesne przyjmowanie produktów leczniczych mogących być przyczyną wystąpienia takich zaburzeń. Worykonazol należy stosować ostrożnie u pacjentów z następującymi czynnikami ryzyka, które mogą sprzyjać wystąpieniu zaburzeń rytmu serca:
? wrodzone lub nabyte wydłużenie odstępu QT,
? kardiomiopatia, zwłaszcza jeśli jednocześnie występuje niewydolność serca,
? bradykardia zatokowa,
? objawowe arytmie,
? jednoczesne stosowanie produktów leczniczych, które mogą wydłużać odstęp QT. Przed rozpoczęciem i w trakcie leczenia worykonazolem należy kontrolować, czy u pacjenta nie występują zaburzenia elektrolitowe, takie jak hipokaliemia, hipomagnezemia i hipokalcemia,
i w razie konieczności korygować je (patrz punkt 4.2). U zdrowych ochotników przeprowadzono badanie, w którym określano wpływ na odstęp QT podania pojedynczej dawki worykonazolu do 4-krotnie większej niż zalecona dawka dobowa. U żadnego z uczestników nie zaobserwowano wydłużenia odstępu QT powyżej istotnej klinicznie wartości 500 ms (patrz punkt 5.1).
Hepatotoksyczność
Podczas badań klinicznych obserwowano niezbyt często przypadki ciężkich reakcji wątroby występujących w czasie leczenia worykonazolem (w tym zapalenie wątroby, cholestazę i piorunującą niewydolność wątroby, ze zgonami włącznie). Przypadki uszkodzenia wątroby notowano głównie u pacjentów z innymi ciężkimi chorobami (przede wszystkim z nowotworami układu krwiotwórczego). Przemijające reakcje ze strony wątroby, w tym zapalenie wątroby i żółtaczka, występowały u pacjentów nieobciążonych innymi czynnikami ryzyka. Zaburzenia czynności wątroby zwykle ustępowały po zaprzestaniu terapii (patrz punkt 4.8).
Monitorowanie czynności wątroby
U pacjentów w początkowym okresie leczenia lub u których podczas leczenia worykonazolem wystąpiły nieprawidłowe wyniki testów czynności wątroby, należy rutynowo przeprowadzać kontrole ze względu na ryzyko rozwoju ciężkiego uszkodzenia wątroby. Kontrola taka powinna obejmować ocenę laboratoryjną czynności wątroby (zwłaszcza testy czynności wątroby oraz oznaczanie stężenia bilirubiny we krwi). Należy rozważyć przerwanie stosowania worykonazolu, jeśli objawy podmiotowe i przedmiotowe wskazują na rozwój choroby wątroby. Kontrole czynności wątroby należy prowadzić zarówno u dzieci, jak i u dorosłych.
Reakcje niepożądane dotyczące wzroku
Notowano przedłużające się objawy niepożądane dotyczące wzroku, w tym niewyraźne widzenie, zapalenie nerwu wzrokowego oraz tarczę zastoinową (patrz punkt 4.8).
Reakcje niepożądane dotyczące czynności nerek
U ciężko chorych pacjentów leczonych worykonazolem obserwowano ostrą niewydolność nerek. Pacjenci leczeni worykonazolem są prawdopodobnie jednocześnie leczeni nefrotoksycznymi produktami leczniczymi i występują u nich zbieżne zaburzenia, które mogą doprowadzić do pogorszenia czynności nerek (patrz punkt 4.8).
Monitorowanie czynności nerek
Należy kontrolować, czy u pacjentów leczonych worykonazolem nie rozwijają się zaburzenia czynności nerek. Powinno to obejmować ocenę laboratoryjną, zwłaszcza oznaczanie stężenia kreatyniny w surowicy.
Monitorowanie czynności trzustki
Podczas leczenia worykonazolem należy prowadzić ścisłą kontrolę pacjentów, szczególnie dzieci, z czynnikami ryzyka wystąpienia ostrego zapalenia trzustki [np. niedawno przebyta chemioterapia, przeszczepienie macierzystych komórek krwiotwórczych (HSCT, ang. Hematopoietic Stem Cell
Transplantation)]. W takiej sytuacji klinicznej można rozważyć kontrolowanie aktywności amylazy lub lipazy w surowicy.
Reakcje niepożądane dotyczące skóry
U pacjentów leczonych worykonazolem rzadko obserwowano skórne reakcje złuszczające, takie jak zespół Stevensa-Johnsona. Pacjenta, u którego wystąpiła wysypka, należy ściśle kontrolować i, jeśli zmiany postępują, odstawić worykonazol.
Stosowanie worykonazolu wiązało się dodatkowo z występowaniem fototoksyczności oraz pseudoporfirii. Należy zalecić, aby podczas leczenia worykonazolem pacjent unikał intensywnego lub długotrwałego narażania się na działanie światła słonecznego i, jeśli to konieczne, stosował takie środki, jak noszenie odzieży i stosowanie preparatów chroniących przed działaniem promieni słonecznych.
Leczenie długotrwałe
Lekarz powinien rozważyć konieczność ograniczenia narażenia pacjenta na działanie produktu leczniczego Voriconazole Sandoz, gdyż w trakcie długotrwałego leczenia worykonazolem notowano następujące ciężkie działania niepożądane (patrz punkty 4.2 i 5.1): rak kolczystokomórkowy skóry notowano u pacjentów, u których występowały fototoksyczność i dodatkowe czynniki ryzyka, w tym immunosupresja. Jeśli wystąpią objawy fototoksyczności, należy zasięgnąć porady wielodyscyplinarnej i skierować pacjenta do dermatologa. Należy rozważyć przerwanie stosowania worykonazolu.
Niezakaźne zapalenie okostnej ze zwiększonym stężeniem fluorków i zwiększoną aktywnością fosfatazy zasadowej notowano u pacjentów po przeszczepieniu narządów. Jeżeli u pacjenta wystąpi ból kości oraz badania radiologiczne będą wskazywać na zapalenie okostnej, po uzyskaniu porady wielodyscyplinarnej należy rozważyć przerwanie stosowania worykonazolu.
Dzieci i młodzież
Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności worykonazolu u dzieci w wieku poniżej 2 lat (patrz także punkty 4.8 i 5.1). Stosowanie worykonazolu jest wskazane u dzieci w wieku 2 lat lub starszych. Czynność wątroby należy kontrolować zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Biodostępność po podaniu doustnym może być ograniczona u dzieci w wieku od 2 do < 12 lat z zaburzeniami wchłaniania lub bardzo małą masą ciała w stosunku do wieku. W takim przypadku zaleca się podawanie worykonazolu dożylnie.
Fenytoina (substrat dla CYP2C9 i silny induktor CYP450)
W razie jednoczesnego stosowania fenytoiny i worykonazolu konieczne jest ścisłe kontrolowanie stężeń fenytoiny we krwi. Należy unikać jednoczesnego podawania obu leków, chyba że oczekiwane korzyści przeważają nad ryzykiem (patrz punkt 4.5).
Efawirenz (induktor CYP450; inhibitor i substrat CYP3A4)
Jeżeli worykonazol jest podawany jednocześnie z efawirenzem, należy zwiększyć dawkę worykonazolu do 400 mg co 12 godzin, a dawkę efawirenzu należy zmniejszyć do 300 mg na dobę (patrz punkty 4.2, 4.3 i 4.5).
Ryfabutyna (induktor CYP450)
Podczas jednoczesnego stosowania worykonazolu i ryfabutyny zaleca się uważne kontrolowanie morfologii krwi oraz działań niepożądanych związanych ze stosowaniem ryfabutyny (np. zapalenie błony naczyniowej). Należy unikać jednoczesnego podawania obu leków, chyba że oczekiwane korzyści przeważają nad ryzykiem (patrz punkt 4.5).
Rytonawir (silny induktor CYP450; inhibitor i substrat CYP3A4)
Należy unikać jednoczesnego stosowania worykonazolu i małych dawek rytonawiru (100 mg dwa razy na dobę), chyba że ocena stosunku korzyści do ryzyka uzasadnia stosowanie worykonazolu (patrz punkty 4.5 i 4.3).
Ewerolimus (substrat CYP3A4 oraz P-gp)
Nie zaleca się jednoczesnego stosowania worykonazolu i ewerolimusu, ponieważ worykonazol znacznie zwiększa stężenie ewerolimusu. Obecnie nie ma wystarczających danych umożliwiających zalecenie odpowiedniego dawkowania w takiej sytuacji (patrz punkt 4.5).
Metadon (substrat CYP3A4)
Po jednoczesnym zastosowaniu metadonu z worykonazolem zwiększa się stężenie metadonu. Z tego względu podczas jednoczesnego stosowania metadonu i worykonazolu zaleca się częste kontrolowanie, czy u pacjenta nie występują reakcje niepożądane i objawy toksyczności związane z przyjmowaniem metadonu, w tym wydłużenia odstępu QTc. Konieczne może być zmniejszenie dawki metadonu (patrz punkt 4.5).
Krótko działające opioidy (substraty CYP3A4)
Podczas jednoczesnego podawania z worykonazolem alfentanylu, fentanylu i innych krótko działających opioidów o budowie zbliżonej do alfentanylu i metabolizowanych przez CYP3A4 (np. sufentanyl), należy rozważyć zmniejszenie ich dawki (patrz punkt 4.5). Ponieważ okres półtrwania alfentanylu podczas jednoczesnego podawania z worykonazolem wydłuża się czterokrotnie oraz ponieważ niezależne badania kliniczne wykazały, że jednoczesne stosowanie worykonazolu i fentanylu powoduje zwiększenie średniej wartości AUC0-< X) fentanylu, może być konieczne zwiększenie częstości kontrolowania pacjenta w związku z możliwością wystąpienia reakcji niepożądanych związanych z opioidami (w tym dłuższy okres monitorowania oddychania).
Długo działające opioidy (substrat CYP3A4)
Należy rozważyć zmniejszenie dawki oksykodonu oraz innych długo działających opioidów metabolizowanych przez CYP3A4 (np. hydrokodon) podczas równoczesnego podawania z worykonazolem. Konieczne może być częste kontrolowanie pacjenta w związku z możliwością wystąpienia reakcji niepożądanych związanych z opioidami (patrz punkt 4.5).
Flukonazol (inhibitor CYP2C9, CYP2C19 i CYP3A4)
U osób zdrowych równoczesne podawanie doustnych postaci worykonazolu oraz flukonazolu powodowało znaczące zwiększenie Cmax oraz AUCT worykonazolu. Nie ustalono zmniejszonej dawki i (lub) częstości stosowania worykonazolu i flukonazolu, mogących wyeliminować takie działanie. Jeśli worykonazol jest stosowany po flukonazolu, zaleca się kontrolowanie, czy u pacjenta nie występują reakcje niepożądane związane z flukonazolem (patrz punkt 4.5).
Produkt leczniczy Voriconazole Sandoz zawiera laktozę i nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Worykonazol hamuje aktywność izoenzymów cytochromu P450: CYP2C19, CYP2C9 i CYP3A4, przez które jest metabolizowany. Inhibitory lub induktory tych izoenzymów mogą odpowiednio zwiększać lub zmniejszać stężenie worykonazolu w osoczu. Worykonazol może ponadto zwiększać w osoczu stężenia leków metabolizowanych przez izoenzymy CYP450. Jeżeli nie wyszczególniono inaczej, to badania interakcji między lekami były przeprowadzane u zdrowych dorosłych mężczyzn, u których uzyskiwano stan stacjonarny podając doustnie 200 mg worykonazolu dwa razy na dobę. Wyniki tych badań mają odniesienie do innych populacji, a także do innych dróg podania leku.
Worykonazol należy stosować ostrożnie u pacjentów, którzy jednocześnie przyjmują leki mogące wydłużać odstęp QT. Jeśli występuje ryzyko zwiększenia przez worykonazol stężenia w osoczu leków metabolizowanych przez izoenzymy CYP3A4 (niektóre leki przeciwhistaminowe, chinidyna, cyzapryd, pimozyd), jednoczesne stosowanie tych leków z worykonazolem jest przeciwwskazane (patrz poniżej oraz punkt 4.3).
Tabela interakcji
Interakcje między worykonazolem a innymi produktami leczniczymi zamieszczono w poniższej tabeli (używane skróty: raz na dobę - ?QD", dwa razy na dobę - ?BID", trzy razy na dobę - ?TID", częstość nieokreślona - ?ND"). Kierunek strzałek dla każdego z parametrów farmakokinetycznych wyznaczono wykorzystując średnią geometryczną (z 90% przedziałem ufności), parametry zawarte w przedziale 80-125% oznaczono (^), poniżej (j), a powyżej (t). Gwiazdką (*) oznaczono interakcje dwustronne. Wartości AUCT, AUCt i AUC0-< X) przedstawiają pole pod krzywą pomiędzy poszczególnymi dawkami, odpowiednio od czasu zero do czasu, gdy można było wykonać pomiar i od czasu zero do nieskończoności.
Interakcje przedstawione w tabeli uszeregowano w następującej kolejności: przeciwwskazania, interakcje z koniecznością zmiany dawkowania, interakcje z koniecznością kontrolowania parametrów klinicznych i (lub) biologicznych oraz interakcje bez istotnego znaczenia farmakokinetycznego, ale mogące mieć znaczenie kliniczne z punktu widzenia terapii.
Produkt leczniczy [Mechanizm interakcji] |
Interakcje Zmiana wartości średniej geometrycznej (%) |
Zalecenia dotyczące jednoczesnego stosowania |
Astemizol, cyzapryd, pimozyd, chinidyna i terfenadyna [substraty CYP3A4] |
Mimo że tego nie badano, zwiększone stężenia tych leków w osoczu mogą prowadzić do wydłużenia odstępu QTc i rzadko do wystąpienia zaburzeń rytmu serca typu torsade de pointes. |
Przeciwwskazane (patrz punkt 4.3) |
Karbamazepina i długo działające barbiturany (np. fenobarbital, mefobarbital) [silne induktory CYP45O] |
Mimo że tego nie badano, karbamazepina i długo działające barbiturany zmniejszaj ą w sposób istotny stężenie worykonazolu w osoczu. |
Przeciwwskazane (patrz punkt 4.3) |
Efawirenz (nienukleozydowy inhibitor odwrotnej transktryptazy) [induktor CYP45O; inhibitor i substrat CYP3A4] Duża dawka (400 mg QD)* Mała dawka (300 mg QD, stosowane jednocześnie z worykonazolem 400 mg BID)* |
Efawirenz Cmax t 38% Efawirenz AUCX t 44% Worykonazol Cmax j 61% Worykonazol AUCX j 77% W porównaniu z efawirenzem 600 mg QD: Efawirenz Cmax ^ Efawirenz AUCX t 17% W porównaniu z worykonazolem 200 mg BID: Worykonazol Cmax t 23% Worykonazol AUCX j 7% |
Stosowanie dawki standardowej worykonazolu z dawką standardową efawirenzu (400 mg QD lub powyżej) jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3). Worykonazol można stosować jednocześnie z efawirenzem wtedy, gdy dawka podtrzymująca worykonazolu jest zwiększona do 400 mg BID, a dawka efawirenzu jest zmniejszona do 300 mg QD. Po zakończeniu leczenia worykonazolem należy przywrócić dawkę początkową efawirenzu (patrz punkt 4.2). |
Produkt leczniczy [Mechanizm interakcji] |
Interakcje Zmiana wartości średniej geometrycznej (%) |
Zalecenia dotyczące jednoczesnego stosowania |
Alkaloidy sporyszu (np. ergotamina i dihydroergotamina) [substraty CYP3A4] |
Mimo że tego nie badano, worykonazol może zwiększać stężenie alkaloidów sporyszu w osoczu i prowadzić do zatrucia tymi lekami. |
Przeciwwskazane (patrz punkt 4.3) |
Ryfabutyna [silny induktor CYP45O] 300 mg QD 300 mg QD (jednoczesne stosowanie z worykonazolem 350 mg BID)* 300 mg QD (jednoczesne stosowanie z worykonazolem 400 mg BID)* |
Worykonazol Cmax j 69% Worykonazol AUCX j 78% W odniesieniu do worykonazolu 200 mg BID: Worykonazol Cmax j 4% Worykonazol AUCX j 32% Ryfabutyna Cmax t 195% Ryfabutyna AUCX t 331% W odniesieniu do worykonazolu 200 mg BID: Worykonazol Cmax t 104% Worykonazol AUCX t 87% |
Należy unikać jednoczesnego stosowania ryfabutyny i worykonazolu, chyba że korzyści przewyższają ryzyko. Podtrzymującą dawkę worykonazolu można zwiększyć do 5 mg/kg mc. podawanych dożylnie BID lub dawkę doustną z 200 mg doa 350 mg BID (100 mg do 200 mg BID u pacjentów o masie ciała poniżej 40 kg) (patrz punkt 4.2). Podczas jednoczesnego podawania ryfabutyny i worykonazolu zaleca się ścisłe kontrolowanie morfologii krwi oraz kontrolowanie pod względem występowania działań niepożądanych ryfabutyny (np. zapalenie błony naczyniowej oka). |
Ryfampicyna (600 mg QD) [silny induktor CYP45O] |
Worykonazol Cmax j 93% Worykonazol AUCX j 96% |
Przeciwwskazane (patrz punkt 4.3) |
Rytonawir (inhibitor proteazy) [silny induktor CYP45O; inhibitor i substrat CYP3A4] Duża dawka (400 mg BID) Mała dawka (100 mg BID)* |
Rytonawir Cmax i AUCT ^ Worykonazol Cmax j 66% Worykonazol AUCX j 82% Rytonawir Cmax j 25% Rytonawir AUCX j 13% Worykonazol Cmax j 24% Worykonazol AUCX j 39% |
Jednoczesne stosowanie worykonazolu i dużych dawek rytonawiru (400 mg lub powyżej BID) jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3). Należy unikać jednoczesnego stosowania worykonazolu i małych dawek rytonawiru (100 mg BID), chyba że stosunek korzyści do ryzyka uzasadnia zastosowanie worykonazolu. |
Ziele dziurawca [induktor CYP45O; induktor P-gp] 300 mg TID (jednoczesne stosowanie z worykonazolem 400 mg w pojedynczej dawce) |
Opublikowane wyniki niezależnego badania klinicznego: Worykonazol AU^ j 59% |
Przeciwwskazane (patrz punkt 4.3) |
Ewerolimus [substrat CYP3A4, substrat |
Mimo że tego nie badano, worykonazol może |
Nie zaleca się jednoczesnego stosowania worykonazolu z |
Produkt leczniczy [Mechanizm interakcji] |
Interakcje Zmiana wartości średniej geometrycznej (%) |
Zalecenia dotyczące jednoczesnego stosowania |
P gp] |
znacząco zwiększać stężenie ewerolimusu w osoczu. |
ewerolimusem, ponieważ można się spodziewać, że worykonazol zwiększy w sposób istotny stężenie ewerolimusu (patrz punkt 4.4). |
Flukonazol (200 mg QD) [inhibitor CYP2C9, CYP2CJ9 i CYP3A4] |
Worykonazol Cmax t 57% Worykonazol AUCX t 79% Flukonazol Cmax ND Flukonazol AUCT ND |
Nie określono zmniejszonej dawki i (lub) częstości stosowania worykonazolu i flukonazolu, mogących eliminować to działanie. Kontrolowanie pod względem występowania związanych z worykonazolem działań niepożądanych jest zalecane jedynie wtedy, gdy worykonazol jest stosowany naprzemiennie po flukonazolu. |
Fenytoina [substrat CYP2C9 i silny induktor CYP45O] 300 mg QD 300 mg QD (jednoczesne stosowanie z worykonazolem 400 mg BID)* |
Worykonazol Cmax j 49% Worykonazol AUCX j 69% Fenytoina Cmax t 67% Fenytoina AUCX t 81% W odniesieniu do worykonazolu 200 mg BID: Worykonazol Cmax t 34% Worykonazol AUCT t 39% |
Należy unikać jednoczesnego stosowania worykonazolu i fenytoiny, chyba że korzyści przewyższają ryzyko. Zaleca się ścisłe kontrolowanie stężenia w osoczu. Fenytoinę można stosować jednocześnie z worykonazolem, jeśli podtrzymującą dawkę dożylną worykonazolu zwiększy się do 5 mg/kg mc. BID lub dawkę doustną z 200 mg do 400 mg BID (100 mg do 200 mg BID u pacjentów o masie ciała poniżej 40 kg) (patrz punkt 4.2). |
Leki przeciwzakrzepowe Warfaryna (pojedyncza dawka 30 mg, stosowana jednocześnie z 300 mg BID worykonazolu) [substrat CYP2C9] Inne doustne pochodne kumaryny (np. fenprokumon, acenokumarol) [substraty CYP2C9 i CYP3A4] |
Maksymalne wydłużenie czasu protrombinowego było około 2-krotne. Mimo że tego nie badano, worykonazol może zwiększać stężenia pochodnych kumaryny w osoczu i powodować wydłużenie czasu protrombinowego. |
Zaleca się dokładne kontrolowanie czasu protrombinowego lub innych odpowiednich parametrów krzepnięcia oraz odpowiednią modyfikację dawki leków przeciwzakrzepowych. |
Benzodiazepiny (np. midazolam, triazolam, alprazolam) [substraty CYP3A4] |
Mimo że tego klinicznie nie badano, worykonazol może zwiększać w osoczu stężenie benzodiazepin metabolizowanych przez CYP3A4 i powodować wydłużenie działania |
Zaleca się rozważenie zmniejszenia dawki benzodiazepin. |
Produkt leczniczy
[Mechanizm interakcji]
Interakcje Zmiana wartości
średniej geometrycznej (%)
Zalecenia dotyczące jednoczesnego stosowania
nasennego.
Leki immunosupresyjne
[substraty CYP3A4]
Syrolimus (pojedyncza dawka 2 mg)
Cyklosporyna (u stabilnych biorców przeszczepu nerki poddanych długotrwałej terapii cyklosporyną)
Takrolimus (pojedyncza dawka 0,1 mg/kg mc.)
Opublikowane wyniki niezależnego badania klinicznego:
Syrolimus Cmax t 6,6-krotnie Syrolimus AUC0-< X) t 11-krotnie
Cyklosporyna Cmax t 13% Cyklosporyna AUCX t 70%
Takrolimus Cmax t 117% Takrolimus AUCX t 221%
Jednoczesne stosowanie worykonazolu i syrolimusu jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3).
U pacjentów już przyjmujących cyklosporynę, u których rozpoczynamy leczenie worykonazolem, zaleca się zmniejszenie dawki cyklosporyny o połowę i kontrolowanie jej stężenia w osoczu. Zwiększone stężenia cyklosporyny wiązano z jej nefrotoksycznością. Po zakończeniu stosowania worykonazolu stężenia cyklosporyny należy ściśle kontrolować i, w razie konieczności - zwiększyć jej dawkę.
U pacjentów leczonych takrolimusem, rozpoczynających terapię worykonazolem, zaleca się zmniejszenie do jednej trzeciej dawki takrolimusu i ścisłe kontrolowanie jego stężenia. Zwiększenie stężenia takrolimusu wiązano z jego nefrotoksycznością. Po zakończeniu leczenia worykonazolem należy ściśle kontrolować stężenia takrolimusu i w razie konieczności - zwiększyć jego dawkę._
Długo działaj ące opioidy
[substrat CYP3A4]
Oksykodon (pojedyncza dawka 10 mg)
Opublikowane wyniki niezależnego badania klinicznego: Oksykodon Cmax t 1,7-krotnie
Oksykodon AUC0-< X) t 3,6-krotnie
Należy rozważyć zmniejszenie dawki oksykodonu oraz innych długo działających opioidów metabolizowanych przez CYP3A4 (np. hydrokodon). Może być konieczne częste kontrolowanie pod względem występowania działań niepożądanych związanych ze stosowaniem opioidów._
Metadon (32-100 mg QD)
[substrat CYP3A4]
R-metadon (czynny) Cm t31% _
Zaleca się częste kontrolowanie pod względem występowania
Produkt leczniczy [Mechanizm interakcji] |
Interakcje Zmiana wartości średniej geometrycznej (%) |
Zalecenia dotyczące jednoczesnego stosowania |
R-metadon (czynny) AUCT t47% S-metadon Cmax t 65% S-metadon AUCX t 103% |
reakcji niepożądanych oraz toksyczności związanej ze stosowaniem metadonu, w tym wydłużenia odstępu QT. Konieczne może być zmniejszenie dawki metadonu. |
|
Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) [substrat CYP2C9] Ibuprofen (pojedyncza dawka 400 mg) Diklofenak (pojedyncza dawka 50 mg) |
S-Ibuprofen Cmax t 20% S-Ibuprofen AU^ t 100% Diklofenak Cmax t 114% Diklofenak AUC^ t 78% |
Zaleca się częste kontrolowanie pod względem występowania reakcji niepożądanych i toksyczności związanej ze stosowaniem NLPZ. Może być konieczne zmniejszenie dawki NLPZ. |
Omeprazol (40 mg QD)* [inhibitor CYP2CJ9; substrat CYP2CJ9 i CYP3A4] |
Omeprazol Cmax t 116% Omeprazol AUCX t 280% Worykonazol Cmax t 15% Worykonazol AUCX t 41% Worykonazol może także hamować metabolizm innych inhibitorów pompy protonowej, będących substratami CYP2C19 oraz powodować zwiększenie ich stężenia w osoczu. |
Nie zaleca się zmiany dawkowania worykonazolu. U pacjentów leczonych omeprazolem w dawce 40 mg lub większej, u których rozpoczyna się terapię worykonazolem, zaleca się zmniejszenie dawki omeprazolu o połowę. |
Doustne środki antykoncepcyjne* [substrat CYP3A4; inhibitor CYP2CJ9] Noretysteron + etynyloestradiol (1 mg + 0,035 mg QD) |
Etynyloestradiol Cmax t 36% Etynyloestradiol AUCX t 61% Noretysteron Cmax t 15% Noretysteron AUCX t 53% Worykonazol Cmax t 14% Worykonazol AUCX t 46% |
Zaleca się kontrolowanie pod względem występowania reakcji niepożądanych związanych ze stosowaniem doustnych środków antykoncepcyjnych i worykonazolu. |
Krótko działające opioidy [substraty CYP3A4] Alfentanyl (pojedyncza dawka 20 pg/kg mc. z jednoczesnym zastosowaniem naloksonu) Fentanyl (pojedyncza dawka 5 pg/kg mc.) |
Opublikowane wyniki niezależnego badania klinicznego: Alfentanyl AUC0-< X) t 6-krotnie Opublikowane wyniki niezależnego badania klinicznego: Fentanyl AU^ t 1,34-krotnie |
Należy rozważyć zmniejszenie dawki alfentanylu, fentanylu oraz innych krótko działaj ących opioidów o budowie podobnej do alfentanylu i metabolizowanych przez CYP3A4 (np. sufentanyl). Zaleca się szersze oraz częste kontrolowanie pacjentów pod względem występowania zapaści oddechowej oraz innych, związanych z opioidami, działań niepożądanych. |
Statyny (np. lowastatyna) [substrat CYP3A4] |
Mimo że tego nie badano, worykonazol może zwiększać w osoczu stężenie statyn |
Należy rozważyć zmniejszenie dawki statyn. |
Produkt leczniczy [Mechanizm interakcji] |
Interakcje Zmiana wartości średniej geometrycznej (%) |
Zalecenia dotyczące jednoczesnego stosowania |
metabolizowanych przez CYP3A4, co może prowadzić do rabdomiolizy. |
||
Pochodne sulfonylomocznika (np. tolbutamid, glipizyd, gliburyd) [substraty CYP2C9] |
Mimo że tego nie badano, worykonazol może zwiększać w osoczu stężenie pochodnych sulfonylomocznika i powodować hipoglikemię. |
Zaleca się uważne kontrolowanie stężenia glukozy we krwi. Należy rozważyć zmniejszenie dawki pochodnych sulfonylomocznika. |
Alkaloidy barwinka (np. winkrystyna i winblastyna) [substraty CYP3A4] |
Mimo że tego nie badano, worykonazol może zwiększać w osoczu stężenie alkaloidów barwinka i prowadzić do neurotoksyczności. |
Należy rozważyć zmniejszenie dawki alkaloidów barwinka. |
Inne inhibitory proteazy HIV (np. sakwinawir, amprenawir i nelfinawir)* [substraty i inhibitory CYP3A4] |
Nie badano klinicznie. Badania in vitro wykazały, że worykonazol może hamować metabolizm inhibitorów proteazy HIV oraz inhibitory proteazy HIV mogą hamować metabolizm worykonazolu. |
Zaleca się uważne kontrolowanie pod względem występowania jakiejkolwiek toksyczności leków i (lub) utraty ich skuteczności działania oraz może wystąpić konieczność modyfikacji dawki. |
Inne nienukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy (NNRTI, np. delawirdyna, newirapina)* [substraty CYP3A4; inhibitory lub induktory CYP45O] |
Nie badano klinicznie. Badania in vitro wykazały, że NNRTI mogą hamować metabolizm worykonazolu oraz że worykonazol może hamować metabolizm NNRTI. Ocena wpływu efawirenzu na worykonazol pozwala przypuszczać, że NNRTI mogą indukować metabolizm worykonazolu. |
Zaleca się uważne kontrolowanie pod względem występowania jakiejkolwiek toksyczności leków i (lub) utraty ich skuteczności działania oraz konieczności dostosowania dawki. |
Cymetydyna (400 mg BID) [niespecyficzny inhibitor CYP45O, zwiększapH w żołądku] |
Worykonazol Cmax t 18% Worykonazol AUCT t 23% |
Bez konieczności zmiany dawki. |
Digoksyna (0,25 mg QD) [substrat P-gp] |
Digoksyna Cmax ^ Digoksyna AUCT ^ |
Bez konieczności zmiany dawki. |
Indynawir (800 mg TID) [inhibitor i substrat CYP3A4] |
Indynawir Cmax ^ Indynawir AUCT ^ Worykonazol Cmax ^ Worykonazol AUCT ^ |
Bez konieczności zmiany dawki. |
Antybiotyki makrolidowe Erytromycyna (1 g BID) [inhibitor CYP3A4] Azytromycyna (500 mg QD) |
Worykonazol Cmax i AUCT ^ Worykonazol Cmax i AUCT ^ Wpływ worykonazolu na |
Bez konieczności zmiany dawki. |
Produkt leczniczy [Mechanizm interakcji] |
Interakcje Zmiana wartości średniej geometrycznej (%) |
Zalecenia dotyczące jednoczesnego stosowania |
erytromycynę lub azytromycynę jest nieznany. |
||
Kwas mykofenolowy (dawka pojedyncza 1 g) [substrat UDP-glukuronylotransferazy] |
Kwas mykofenolowy Cmax ^ Kwas mykofenolowy AUCt |
Bez konieczności zmiany dawki. |
Prednizolon (pojedyncza dawka 60 mg) [substrat CYP3A4] |
Prednizolon Cmax t 11% Prednizolon AU^ t 34% |
Bez konieczności zmiany dawki. |
Ranitydyna (150 mg BID) [zwiększa pH w żołądku] |
Worykonazol Cmax i AUCT ^ |
Bez konieczności zmiany dawki. |
Worykonazol wywiera umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Może powodować przemijające i odwracalne zaburzenia widzenia, w tym: niewyraźne widzenie, zmienioną (wzmocnioną) percepcję wzrokową i (lub) światłowstręt. Jeśli wystąpi którykolwiek z tych objawów, pacjent powinien unikać wykonywania czynności, które mogą wiązać się z ryzykiem, takich jak prowadzenie pojazdów czy obsługiwanie maszyn.
W badaniach klinicznych wystąpiły 3 przypadki omyłkowego przedawkowania. Wszystkie dotyczyły dzieci, które otrzymały maksymalnie pięciokrotną zalecaną dożylną dawkę worykonazolu. Zgłoszono jeden przypadek 10-minutowego światłowstrętu.
Nie jest znana odtrutka na worykonazol.
Worykonazol usuwany jest metodą hemodializy z klirensem 121 ml/min. W razie przedawkowania hemodializa może być pomocna w usuwaniu worykonazolu z organizmu.
Charakterystyka produktu leczniczego (chpl) wygenerowana została automatycznie na podstawie informacji dostępnych w Rejestrze Produktów Leczniczych.
Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie.
Nie posiadamy informacji wskazujących, aby podczas zażywania tego leku należało unikać jakichkolwiek produktów żywnościowych.
Cena Voriconazole Sandoz może się różnić w zależności od apteki, regionu, co wynika z indywidualnej polityki cenowej poszczególnych aptek.
Voriconazole Sandoz nie jest refundowany. Jest to preparat, którego koszt pacjent pokrywa w całości, niezależnie od wskazań medycznych czy uprawnień.
Voriconazole Sandoz jest na receptę. Preparat może być wydany wyłącznie z przepisu lekarza ze względu na swoje działanie, możliwe skutki uboczne. Stosowanie takich preparatów wymaga nadzoru lekarskiego.
Dla Voriconazole Sandoz nie ma zamienników bez recepty. Warto skonsultować się z farmaceutą, by dobrać odpowiedni preparat.
Dla Voriconazole Sandoz nie ma odpowiedników bez recepty. Warto skonsultować się z farmaceutą, by dobrać odpowiedni preparat.
Leki zawierające Voriconazolum nie są dostępne bez recepty. Przed wyborem warto skonsultować się z farmaceutą.
Wybierz interesujące Cię informacje: