VESANOID

Substancja czynna:

1 kapsułka zawiera 10 mg tretynoiny (kwasu all-trans retinowego) (Tretinoinum)

Substancje pomocnicze:

1 kapsułka zawiera 107,92 mg oleju sojowego.

Otoczka kapsułki zawiera 0,96-1,46 mg sorbitolu (E 420).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Produkt Vesanoid jest przeciwwskazany, jeśli:

- u pacjenta stwierdzono nadwrażliwość na tretynoinę, retynoidy lub na którąkolwiek substancję pomocniczą,

- pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią (patrz punkt 4.6),

- pacjent przyjmuje tetracykliny (patrz punkt 4.5),

- pacjent przyjmuje witaminę A (patrz punkt 4.5),

- u pacjenta stwierdzono nadwrażliwość na soję lub orzeszki ziemne.

U pacjentów otrzymujących zalecane dawki dobowe tretynoiny, najczęściej występujące działania niepożądane odpowiadają objawom przedmiotowym i podmiotowym hiperwitaminozy A (podobnie jak w przypadku innych retynoidów).

Zespół kwasu retinowego był opisywany u wielu chorych na ostrą białaczkę promielocytową leczonych tretynoiną (do 25% w niektórych ośrodkach). Zespół kwasu retinowego charakteryzuje się gorączką, dusznością, ostrą niewydolnością oddechową, naciekami w płucach, wysiękami w jamie opłucnej i osierdzia, niedociśnieniem, obrzękiem, zwiększeniem masy ciała, niewydolnością wątroby, nerek i niewydolnością wielonarządową. Zespół kwasu retinowego często wiąże się z hiperleukocytozą i może prowadzić do zgonu. Zapobieganie wystąpieniu zespołu kwasu retinowego i jego leczenie – patrz punkt 4.4.

W trakcie prowadzonych badań klinicznych oraz w okresie po wprowadzeniu leku do obrotu odnotowano dodatkowo następujące działania niepożądane:

(„częstość nieznana” odnosi się do okresu po wprowadzeniu leku do obrotu.)

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze:

Częstość nieznana: Martwicze zapalenie powięzi.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego:

Częstość nieznana: Trombocytemia, bazofilia.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania:

Bardzo często (≥ 1/10): Zmniejszenie łaknienia.

Częstość nieznana: Hiperkalcemia.

Zaburzenia psychiczne:

Bardzo często (≥ 1/10): Stan splątania, lęk, depresja, bezsenność.

Zaburzenia układu nerwowego:

Bardzo często (≥ 1/10): Ból głowy, zwiększone ciśnienie śródczaszkowe, łagodne nadciśnienie śródczaszkowe, zawroty głowy, parestezje.

Częstość nieznana:Incydent naczyniowo-mózgowy.

Zaburzenia oka:

Bardzo często (≥ 1/10): Zaburzenia widzenia, zaburzenia spojówki.

Zaburzenia ucha i błędnika:

Bardzo często (≥ 1/10): Osłabienie słuchu.

Zaburzenia serca:

Bardzo często (≥ 1/10): Zaburzenia rytmu serca.

Częstość nieznana: Zawał mięśnia sercowego.

Zaburzenia naczyniowe:

Bardzo często (≥ 1/10): Nagłe zaczerwienienie skóry twarzy.

Częstość nieznana: Zakrzepica, zapalenie naczyń.

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia:

Bardzo często (≥ 1/10): Niewydolność oddechowa, suchość błony śluzowej nosa, astma.

Zaburzenia żołądka i jelit:

Bardzo często (≥ 1/10): Suchość w ustach, nudności, wymioty, ból brzucha, biegunka, zaparcie, zapalenie trzustki, zapalenie czerwieni wargowej.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej:

Bardzo często (≥ 1/10):Rumień, wysypka, świąd, łysienie, nadmierna potliwość.

Częstość nieznana: Rumień guzowaty, ostre neutrofilowe zapalenie skóry z gorączką.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej:

Bardzo często (≥ 1/10): Ból kości.

Częstość nieznana: Zapalenie mięśni.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych:

Częstość nieznana: Zawał nerki.

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi:

Częstość nieznana: Owrzodzenie narządów płciowych.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania:

Bardzo często (≥ 1/10):Ból w klatce piersiowej, dreszcze, złe samopoczucie.

Badania diagnostyczne:

Bardzo często (≥ 1/10):Zwiększenie stężenia triglicerydów we krwi, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, zwiększenie stężenia cholesterolu we krwi, zwiększenie aktywności aminotransferaz.

Częstość nieznana: Zwiększenie stężenia histaminy we krwi.

Decyzja o przerwaniu lub kontynuacji leczenia powinna być podejmowana w oparciu o ocenę korzyści wynikających z leczenia w stosunku do stopnia nasilenia działań niepożądanych.

Działanie teratogenne: patrz punkt 4.6.

Dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania tretynoiny u dzieci są ograniczone. Istnieje kilka doniesień dotyczących zwiększonej toksyczności u dzieci leczonych tretynoiną, zwłaszcza w postaci rzekomego guza mózgu.

Zalecana całkowita dawka dobowa wynosi 45 mg/m² powierzchni ciała, w dwóch równo podzielonych dawkach, przyjmowanych doustnie (średnio 8 kapsułek dziennie w przypadku dawki dla dorosłych).

Kapsułki należy połykać w całości, popijając wodą. Kapsułek nie należy żuć. Zalecane jest przyjmowanie kapsułek podczas posiłku lub wkrótce po nim.

Dane dotyczące bezpieczeństwa i skuteczności stosowania tretynoiny u dzieci są ograniczone.

Dzieci mogą być leczone dawką 45 mg/m² powierzchni ciała, o ile nie występują ciężkie działania niepożądane. Zmniejszenie dawki należy rozważyć w szczególności w przypadku dzieci, u których występują niepoddające się leczeniu bóle głowy.

Leczenie należy kontynuować do momentu uzyskania całkowitej remisji lub maksymalnie przez 90 dni.

Z uwagi na ograniczoną liczbę danych dotyczących pacjentów z niewydolnością wątroby i (lub) nerek, w celu zachowania ostrożności należy zmniejszyć tym pacjentom dawkę dobową do 25 mg/m² powierzchni ciała.

Chemioterapię opartą na antracyklinach w pełnych dawkach powinno się dołączać do schematu leczenia z zastosowaniem tretynoiny według następujących zasad (patrz punkt 4.4):

· Jeżeli liczba leukocytów na początku leczenia jest większa niż 5 x 10⁹/l, chemioterapię należy rozpocząć równocześnie z podawaniem tretynoiny w pierwszym dniu leczenia.

· Jeżeli liczba leukocytów na początku leczenia jest mniejsza niż 5 x 10⁹/l, ale szybko zwiększa się w trakcie stosowania tretynoiny, chemioterapię należy niezwłocznie dołączyć do schematu leczenia, gdy tylko liczba leukocytów będzie większa niż 6 x 10⁹/l w piątym dniu leczenia lub większa niż 10 x 10⁹/l w dziesiątym dniu, lub większa niż 15 x 10⁹/l w 28 dniu.

· U wszystkich innych pacjentów należy zastosować chemioterapię natychmiast po uzyskaniu remisji.

W przypadku dołączenia chemioterapii do leczenia tretynoiną z powodu hiperleukocytozy, zmiana dawki tretynoiny nie jest konieczna.

Po zakończeniu leczenia tretynoiną i pierwszego cyklu chemioterapii należy zastosować chemioterapię konsolidującą opartą na antracyklinie, na przykład w postaci dodatkowych dwóch cykli podawanych w odstępie od 4 do 6 tygodni.

U niektórych pacjentów stężenie tretynoiny w osoczu może znacząco zmniejszać się pomimo ciągłego podawania leku.

Tretynoinę należy podawać pacjentom z ostrą białaczką promielocytową wyłącznie pod ścisłym nadzorem lekarza mającego doświadczenie w leczeniu chorób hematologicznych lub onkologicznych.

Leczenie wspomagające u pacjentów z ostrą białaczką promielocytową (na przykład zapobieganie krwawieniom i wczesne leczenie zakażeń) powinno być kontynuowane podczas leczenia tretynoiną. Należy prowadzić częstą kontrolę profilu hematologicznego, układu krzepnięcia, badań czynnościowych wątroby oraz stężenia cholesterolu i triglicerydów.

W badaniach klinicznych często obserwowano hiperleukocytozę (w 75% przypadków), czasami związaną z „zespołem kwasu retinowego”. Zespół kwasu retinowego był opisywany u wielu pacjentów z ostrą białaczką promielocytową leczonych tretynoiną (do 25% w niektórych ośrodkach).

Zespół kwasu retinowego charakteryzuje się gorączką, dusznością, ostrą niewydolnością oddechową, naciekami w płucach, wysiękami w jamie opłucnej i osierdzia, niedociśnieniem, obrzękiem, zwiększeniem masy ciała, niewydolnością wątroby, nerek i niewydolnością wielonarządową.

Zespół kwasu retinowego często wiąże się z hiperleukocytozą i może prowadzić do zgonu.

Częstość występowania zespołu kwasu retinowego zmniejsza się, jeżeli do schematu leczenia tretynoiną zostanie dołączona pełna dawka chemioterapii w zależności od liczby krwinek białych. Aktualne zalecenia terapeutyczne i sposób podawania zostały szczegółowo przedstawione w punkcie 4.2.

Jeżeli u pacjenta występują jakiekolwiek objawy podmiotowe lub przedmiotowe związane z tym zespołem, należy niezwłocznie zastosować leczenie deksametazonem (10 mg co 12 godzin maksymalnie przez 3 dni lub do momentu ustąpienia objawów).

W przypadku zespołu kwasu retinowego o nasileniu umiarkowanym lub znacznym należy rozważyć okresowe przerwanie leczenia produktem Vesanoid.

Produkt Vesanoid może wywoływać objawy idiopatycznego nadciśnienia śródczaszkowego, które powinny być leczone według standardowych metod praktyki klinicznej. U pacjentów, u których nie uzyskuje się odpowiedzi na takie leczenie należy rozważyć tymczasowe odstawienie produktu Vesanoid.

W przypadku zespołu Sweeta lub ostrego neutrofilowego zapalenia skóry z gorączką, odnotowano zdecydowaną poprawę po leczeniu kortykosteroidami.

W pierwszym miesiącu leczenia istnieje ryzyko zakrzepów (zarówno żylnych, jak i tętniczych), które mogą dotyczyć każdego układu narządów wewnętrznych (patrz punkt 4.8). Dlatego należy zachować ostrożność podczas leczenia produktem Vesanoid w połączeniu z lekami przeciwfibrynolitycznymi, takimi jak kwas traneksamowy, kwas aminokapronowy i aprotynina (patrz punkt 4.5).

Należy kontrolować stężenie wapnia w surowicy z uwagi na możliwość wystąpienia hiperkalcemii.

Produkty antykoncepcyjne zawierające progesteron w bardzo małych dawkach („minipigułki”) są nieodpowiednią metodą zapobiegania ciąży podczas leczenia tretynoiną (patrz punkt 4.6).

Produkt leczniczy zawiera olej sojowy. Nie stosować w razie stwierdzonej nadwrażliwości na orzeszki ziemne albo soję.

Produkt leczniczy zawiera sorbitol. Nie stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją fruktozy.

Tretynoinę należy podawać pacjentom z ostrą białaczką promielocytową wyłącznie pod ścisłym nadzorem lekarza mającego doświadczenie w leczeniu chorób hematologicznych lub onkologicznych.

Leczenie wspomagające u pacjentów z ostrą białaczką promielocytową (na przykład zapobieganie krwawieniom i wczesne leczenie zakażeń) powinno być kontynuowane podczas leczenia tretynoiną. Należy prowadzić częstą kontrolę profilu hematologicznego, układu krzepnięcia, badań czynnościowych wątroby oraz stężenia cholesterolu i triglicerydów.

W badaniach klinicznych często obserwowano hiperleukocytozę (w 75% przypadków), czasami związaną z „zespołem kwasu retinowego”. Zespół kwasu retinowego był opisywany u wielu pacjentów z ostrą białaczką promielocytową leczonych tretynoiną (do 25% w niektórych ośrodkach).

Zespół kwasu retinowego charakteryzuje się gorączką, dusznością, ostrą niewydolnością oddechową, naciekami w płucach, wysiękami w jamie opłucnej i osierdzia, niedociśnieniem, obrzękiem, zwiększeniem masy ciała, niewydolnością wątroby, nerek i niewydolnością wielonarządową.

Zespół kwasu retinowego często wiąże się z hiperleukocytozą i może prowadzić do zgonu.

Częstość występowania zespołu kwasu retinowego zmniejsza się, jeżeli do schematu leczenia tretynoiną zostanie dołączona pełna dawka chemioterapii w zależności od liczby krwinek białych. Aktualne zalecenia terapeutyczne i sposób podawania zostały szczegółowo przedstawione w punkcie 4.2.

Jeżeli u pacjenta występują jakiekolwiek objawy podmiotowe lub przedmiotowe związane z tym zespołem, należy niezwłocznie zastosować leczenie deksametazonem (10 mg co 12 godzin maksymalnie przez 3 dni lub do momentu ustąpienia objawów).

W przypadku zespołu kwasu retinowego o nasileniu umiarkowanym lub znacznym należy rozważyć okresowe przerwanie leczenia produktem Vesanoid.

Produkt Vesanoid może wywoływać objawy idiopatycznego nadciśnienia śródczaszkowego, które powinny być leczone według standardowych metod praktyki klinicznej. U pacjentów, u których nie uzyskuje się odpowiedzi na takie leczenie należy rozważyć tymczasowe odstawienie produktu Vesanoid.

W przypadku zespołu Sweeta lub ostrego neutrofilowego zapalenia skóry z gorączką, odnotowano zdecydowaną poprawę po leczeniu kortykosteroidami.

W pierwszym miesiącu leczenia istnieje ryzyko zakrzepów (zarówno żylnych, jak i tętniczych), które mogą dotyczyć każdego układu narządów wewnętrznych (patrz punkt 4.8). Dlatego należy zachować ostrożność podczas leczenia produktem Vesanoid w połączeniu z lekami przeciwfibrynolitycznymi, takimi jak kwas traneksamowy, kwas aminokapronowy i aprotynina (patrz punkt 4.5).

Należy kontrolować stężenie wapnia w surowicy z uwagi na możliwość wystąpienia hiperkalcemii.

Produkty antykoncepcyjne zawierające progesteron w bardzo małych dawkach („minipigułki”) są nieodpowiednią metodą zapobiegania ciąży podczas leczenia tretynoiną (patrz punkt 4.6).

Produkt leczniczy zawiera olej sojowy. Nie stosować w razie stwierdzonej nadwrażliwości na orzeszki ziemne albo soję.

Produkt leczniczy zawiera sorbitol. Nie stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją fruktozy.

Tetracykliny: leczenie skojarzone z zastosowaniem retynoidów może spowodować wzrost ciśnienia śródczaszkowego. Ponieważ tetracykliny również mogą zwiększać ciśnienie śródczaszkowe, pacjentów nie wolno leczyć równocześnie tretynoiną i tetracyklinami (patrz punkt 4.3).

Witamina A:Podobnie jak w przypadku innych retynoidów, tretynoiny nie wolno podawać w skojarzeniu z witaminą A z uwagi na możliwość zaostrzenia objawów hiperwitaminozy A (patrz punkt 4.3).

Wpływ pożywienia na biodostępność tretynoiny nie został ustalony. Ponieważ wiadomo, że biodostępność retynoidów jako grupy zwiększa się, jeśli przyjmowane są z pokarmem, zaleca się podawanie tretynoiny podczas posiłku lub wkrótce po jego spożyciu.

Ponieważ tretynoina jest metabolizowana w wątrobie przez układ cytochromu P450, istnieje możliwość zmiany parametrów farmakokinetycznych u pacjentów otrzymujących równocześnie inne leki, które pobudzają lub hamują ten układ enzymatyczny. Leki, które na ogół pobudzają aktywność enzymów wątrobowych należących do układu cytochromu P450, to m.in. ryfampicyna, glikokortykoidy, fenobarbital i pentobarbital. Leki, które zazwyczaj hamują aktywność enzymów wątrobowych należących do układu cytochromu P450, to ketokonazol, cymetydyna, erytromycyna, werapamil, diltiazem i cyklosporyna. Brak danych świadczących o zwiększeniu lub zmniejszeniu skuteczności lub toksyczności tretynoiny wynikających z równoczesnego stosowania tych leków.

Przypadki powikłań zakrzepowych prowadzących do zgonu były rzadko opisywane u pacjentów leczonych równocześnie kwasem all-transretinowym i lekami przeciwfibrynolitycznymi, takimi jak kwas traneksamowy, kwas aminokapronowy i aprotynina (patrz punkt 4.4). Dlatego, w przypadku stosowania kwasu all-transretinowego w połączeniu z tymi lekami należy zachować ostrożność.

Brak danych dotyczących możliwych interakcji farmakokinetycznych między tretynoiną a daunorubicyną lub AraC.

Produkt Vesanoid wywiera niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, szczególnie jeśli u pacjentów występują zawroty lub silne bóle głowy.

W razie przedawkowania kwasu all-trans retinowego mogą wystąpić odwracalne objawy hiperwitaminozy A (bóle głowy, nudności, wymioty, objawy śluzówkowo-skórne).

Zalecana dawka w ostrej białaczce promielocytowej wynosi jedną czwartą maksymalnej dawki tolerowanej u pacjentów z guzami litymi i jest mniejsza niż maksymalna dawka tolerowana u dzieci.

Brak swoistego sposobu leczenia w przypadku przedawkowania, ważne jest jednak, aby pacjent był leczony na specjalistycznym oddziale hematologicznym.