TRANSBUPREMAX

Transbupremax interakcje ulotka system transdermalny,plaster 5 mcg/h (5 mg) 4 sasz.

Transbupremax

system transdermalny,plaster | 5 mcg/h (5 mg) | 4 sasz.
Cena zależna od apteki
Brak informacji o dostępności produktu

Ulotka


Kiedy stosujemy Transbupremax?

Leczenie bólu nienowotworowego o umiarkowanym nasileniu w razie, gdy konieczne jest zastosowanie leku opioidowego w celu uzyskania odpowiedniej kontroli bólu.

Lek Transbupremax nie jest odpowiedni do leczenia ostrego bólu. Transbupremax jest wskazany do stosowania u dorosłych.


Jaki jest skład Transbupremax?

[5 mikrogramów/godzinę]

Każdy system transdermalny zawiera 5 mg buprenorfiny na powierzchni 6,25 cm 2 nominalnie uwalniającej 5 mikrogramów buprenorfiny na godzinę przez 7 dni.


Jakie są przeciwwskazania do stosowania Transbupremax?

- nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą,

- u pacjentów uzależnionych od opioidów i w leczeniu zespołów z odstawienia po narkotykach,

- w razie istniejących lub zagrażających stanów z ciężkimi zaburzeniami czynności ośrodka oddechowego i funkcji oddychania lub u których mogą one wystąpić,

- u pacjentów otrzymujących inhibitory MAO aktualnie lub w ciągu ostatnich dwóch tygodni,

- u pacjentów z miastenia gravis,

- u pacjentów w stanie majaczenia alkoholowego.


Transbupremax – jakie działania niepożądane mogą wystąpić?

Ciężkie działania niepożądane, które mogą się wiązać z leczeniem buprenorfiną podczas stosowania klinicznego, są podobne do obserwowanych podczas stosowania innych opioidowych leków przeciwbólowych, co dotyczy np. depresji oddechowej (zwłaszcza podczas stosowania z innymi lekami o działaniu depresyjnym na OUN) i niedociśnienia tętniczego.

Występowały następujące działania niepożądane:

Klasyfikacja układów i narządów

MedDRA

Bardzo często (≥1/10)

Często (≥1/100 do < 1/10)

Niezbyt często (≥1/1 000 do < 1/100)

Rzadko (≥1/10 000 do < 1/1 000)

Bardzo rzadko (< 1/10 000)

Nieznana

(częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

Zaburzenia układu immunologicznego

   

nadwrażliwość

reakcje anafilaktyczne

 

reakcje anafilaktoidalne

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

 

jadłowstręt

 

odwodnienie

   

Zaburzenia psychiczne

 

splątanie, depresja, bezsenność, nerwowość, lęk

zaburzenia snu, niepokój ruchowy, pobudzenie, nastrój euforyczny, chwiejność emocjonalna, omamy, koszmary senne, osłabienie popędu płciowego, agresja

zaburzenia psychotyczne

uzależnienie

od leku, wahania nastroju

depersonalizacja

Zaburzenia układu nerwowego

bóle głowy, zawroty głowy, senność

drżenia

sedacja, zaburzenia smaku, dyzartria, niedoczulica, zaburzenia pamięci, migrena,

zaburzenia równowagi, zaburzenia mowy

mimowolne skurcze mięśni

drgawki

     

omdlenie, zaburzenia koordynacji, zaburzenia koncentracji, parestezje

     

Zaburzenia oka

   

suchość oka, niewyraźne widzenie

zaburzenia widzenia, obrzęk powiek, zwężenie źrenic

   

Zaburzenia ucha i błędnika

   

szumy uszne, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego

 

ból ucha

 

Zaburzenia serca

   

kołatanie serca, tachykardia

dławica piersiowa

   

Zaburzenia naczyniowe

   

obniżenie ciśnienia tętniczego, zapaść naczyniowa, nadciśnienie tętnicze, uderzenia gorąca

rozszerzenie naczyń, hipotonia ortostatyczna

   

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

 

duszność

kaszel, świszczący oddech, czkawka

depresja oddechowa, niewydolność oddechowa, nasilenie astmy, hiperwentylacja, nieżyt nosa

   

Zaburzenia żołądka

i jelit

zaparcia, nudności, wymioty

ból brzucha, biegunka, objawy dyspeptyczne, suchość w jamie ustnej

wzdęcia z oddawaniem wiatrów

zaburzenia połykania, niedrożność jelit

 

zapalenie uchyłków

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

         

kolka żółciowa

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

świąd, rumień

wysypka, pocenie się, osutki skórne

sucha skóra, pokrzywka, kontaktowe zapalenie skóry

obrzęk twarzy

krosty, pęcherze

 

Zaburzenia mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej

 

osłabienie mięśni

bóle mięśni, kurcze mięśni

     

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

   

Problem z utrzymaniem moczu, zatrzymanie moczu, mikcji trudności w oddawaniu

     
     

moczu

     

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi

     

zaburzenia wzwodu, zaburzenia seksualne

   

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

reakcja w miejscu nałożenia plastra 1

zmęczenie, osłabienie, obrzęk obwodowy

zmęczenie, gorączka, sztywność mięśniowa, obrzęk, objawy odstawienne, zapalenie skóry w miejscu nałożenia plastra*, ból w klatce piersiowej

objawy grypopodobne

 

Noworodkowy zespół odstawienny

Badania diagnostyczne

   

zwiększenie aktywności aminotransferaz y alaninowej, zmniejszenie masy ciała

     

Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach

   

uraz w wyniku wypadku, upadek

     

* W niektórych przypadkach występowały opóźnione miejscowe odczyny alergiczne z zaznaczonymi objawami zapalenia. W takiej sytuacji należy przerwać leczenie buprenorfiną.

1 Zawiera rumień w miejscu podania, obrzęk w miejscu podania, świąd w miejscu zastosowania, wysypka w miejscu nałożenia plastra.

Buprenorfina charakteryzuje się małym ryzykiem rozwoju uzależnienia fizycznego. Po odstawieniu buprenorfiny wystąpienie objawów odstawienia jest mało prawdopodobne. Może to się wiązać z bardzo wolną dysocjacją buprenorfiny z wiązań z receptorami opioidowymi i ze stopniowym zmniejszaniem się stężenia buprenorfiny w osoczu (na ogół w ciągu 30 godzin po zdjęciu ostatniego plastra). Jednak nie można zupełnie wykluczyć możliwości wystąpienia objawów odstawienia, podobnych do występujących po odstawieniu innych opioidów, po długotrwałym stosowaniu buprenorfiny. Do objawów tych należą: pobudzenie, lęk, nerwowość, bezsenność, hiperkinezy, drżenia i zaburzenia żołądka i jelit.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych:

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: ndl@urpl.gov.pl .

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.


Transbupremax - dawkowanie

Dawkowanie

Pacjenci w wieku 18 lat i powyżej:

Jako dawkę początkową należy stosować najmniejszą dawkę leku Transbupremax (Transbupremax, 5 mikrogramów/godzinę, system transdermalny). Należy uwzględnić informacje z wywiadu z pacjentem na temat wcześniejszego stosowania opioidów, a także aktualny stan ogólny i kliniczny pacjenta.

Dostosowanie dawkowania

W czasie rozpoczynania leczenia produktem Transbupremax może być potrzebne stosowanie krótko działających leków przeciwbólowych, do czasu uzyskania skutecznego działania przeciwbólowego produktu Transbupremax.

Jeśli to wskazane, dawkę Transbupremax można zwiększyć stopniowo po 3 dniach. Jest to okres, w trakcie którego uzyskuje się maksymalne działanie podawanej dawki. Następnie dawkę można stopniowo zwiększać, w zależności od zapotrzebowania pacjenta na dodatkowe leki przeciwbólowe oraz od odpowiedzi pacjenta na działanie przeciwbólowe plastra.

W celu zwiększenia dawki należy dotychczas stosowany plaster zastąpić większym lub zastosować połączenie kilku plastrów przyklejanych w różnych miejscach, tak aby uzyskać pożądaną dawkę. Zaleca się, aby przyklejać nie więcej niż dwa plastry jednocześnie, maksymalnie 40 mikrogramów buprenorfiny na godzinę. Nie należy przyklejać nowego plastra w tym samym miejscu na skórze podczas kolejnych 3 – 4 tygodni. Pacjentów należy uważnie i regularnie kontrolować w celu oceny wielkości optymalnej dawki i czasu trwania leczenia.

Transbupremax należy podawać co 7 dni.

Czas trwania leczenia:

Produkt Transbupremax nie wolno stosować dłużej, niż jest to bezwzględnie konieczne. W razie konieczności długotrwałego leczenia bólu produktem Transbupremax, ze względu na charakter i stopień ciężkości choroby należy prowadzić uważną i regularną obserwację (z przerwami w leczeniu, jeżeli jest to konieczne), aby ustalić, czy i w jakim stopniu niezbędne jest dalsze stosowanie plastra.

Przerwanie leczenia :

Po usunięciu plastra stężenie buprenorfiny w surowicy zmniejsza się stopniowo, w związku z czym działanie przeciwbólowe leku utrzymuje się jeszcze przez pewien czas. Należy to uwzględnić w przypadku, gdy po leczeniu produktem Transbupremax będą stosowane inne opioidy. Zasadniczo nie należy podawać następnego opioidu w ciągu 24 godzin po zdjęciu plastra. Obecnie dostępne są tylko ograniczone informacje dotyczące dawki początkowej innych opioidów podawanych po przerwaniu leczenia systemem transdermalnym, plastrem.

Zastępowanie innych opioidowych leków przeciwbólowych:

Produkt Transbupremax można stosować zamiennie w leczeniu innymi opioidami. U takich pacjentów leczenie należy rozpoczynać od podawania najmniejszej dostępnej dawki (Transbupremax, 5 mikrogramów/godzinę, system transdermalny) i w razie potrzeby kontynuować stosowanie dodatkowych leków przeciwbólowych podczas dostosowywania do optymalnej dawki.

Szczególne grupy pacjentów

Pacjenci w podeszłym wieku:

Nie jest konieczne dostosowanie dawkowania leku Transbupremax u pacjentów w podeszłym wieku.

Niewydolność nerek:

Nie jest konieczne szczególne dostosowanie dawkowania leku Transbupremax u pacjentów z niewydolnością nerek.

Niewydolność wątroby:

Buprenorfina jest metabolizowana w wątrobie. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby siła i czas trwania działania leku mogą ulec zmianie. Dlatego, pacjentów z niewydolnością wątroby należy uważnie obserwować podczas leczenia produktem Transbupremax.

U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby może dochodzić do kumulacji buprenorfiny w organizmie w trakcie leczenia produktem Transbupremax. U tych pacjentów należy rozważyć zastosowanie alternatywnego sposobu leczenia, a jeżeli nie można uniknąć podawania produktu Transbupremax, należy go stosować ostrożnie.

Dzieci i młodzież:

Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego Transbupremax u dzieci i młodzieży w wieku do 18 lat. Nie ma dostępnych danych.

Sposób podawania

Transbupremax jest lekiem do stosowania przezskórnego.

Nie wolno dzielić ani ciąć na mniejsze części plastra.

Plastra nie należy używać w przypadku naruszenia szczelności torebki.

Naklejanie plastra:

Produkt Transbupremax należy naklejać na obszar skóry bez skaleczeń i objawów podrażnienia oraz bez rozległych blizn, w obrębie górnej, zewnętrznej części ramienia, w górnej części klatki piersiowej, w górnej części pleców lub z boku klatki piersiowej. Produkt Transbupremax należy naklejać na względnie nieowłosionej lub prawie nieowłosionej skórze. Jeżeli taki obszar nie jest dostępny, włosy w miejscu przyklejenia plastra należy ściąć nożyczkami – nie wolno ich golić.

Jeżeli miejsce przyklejenia plastra wymaga oczyszczenia, należy w tym celu użyć wyłącznie czystej wody. Nie wolno stosować mydeł, alkoholu, olejków, toników ani środków o działaniu ścierającym. Przed przyklejeniem plastra skóra musi być sucha. Produkt Transbupremax należy przykleić natychmiast po wyjęciu ze szczelnie zamkniętej torebki. Po usunięciu warstwy ochronnej plaster należy mocno przycisnąć dłonią przez około 30 sekund w celu zapewnienia dobrego przylegania plastra na całej powierzchni skóry, zwłaszcza przy brzegach. Jeżeli brzegi plastra zaczną się odklejać, można je przymocować przylepcem w celu zapewnienia jego stosowania przez 7 dni. Plaster należy nosić nieprzerwanie przez 7 dni.

Plaster nie powinien odkleić się podczas kąpieli w wannie, pod prysznicem lub podczas pływania. Jeżeli jednak się odklei, należy zastosować nowy plaster i nosić przez 7 dni.


Transbupremax – jakie środki ostrożności należy zachować?

Buprenorfinę należy stosować z zachowaniem szczególnej ostrożności u pacjentów z ostrym zatruciem alkoholowym, z urazem głowy, we wstrząsie, z obniżonym poziomem świadomości o niewyjaśnionej przyczynie, ze zmianami wewnątrzczaszkowymi lub ze zwiększonym ciśnieniem wewnątrzczaszkowym lub u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby.

Buprenorfina może obniżać próg drgawkowy u pacjentów z padaczką w wywiadzie.

Ze stosowaniem buprenorfiny, zwłaszcza drogą dożylną, wiązano przypadki istotnej depresji oddechowej. Wśród osób uzależnionych od narkotyków stwierdzono szereg zgonów po podaniu dożylnie buprenorfiny, zwykle jednocześnie z benzodiazepinami. Dodatkowo opisywano zgony związane z przedawkowaniem etanolu i benzodiazepiny w skojarzeniu z buprenorfiną.

Ponieważ inhibitory CYP3A4 mogą zwiększać stężenie buprenorfiny  u pacjentów już leczonych inhibitorami CYP3A4, należy ostrożnie dostosować dawkę produktu Transbupremax, ponieważ zmniejszona dawka może wystarczać tym pacjentom.

Nie zaleca się stosowania buprenorfiny do znieczulenia we wczesnym okresie pooperacyjnym lub w innych sytuacjach charakteryzujących się wąskim indeksem terapeutycznym lub w przypadku szybko zmieniającego się zapotrzebowania na leczenie przeciwbólowe.

Kontrolowane badania na ludziach i zwierzętach wskazują na to, że buprenorfina wykazuje niższy potencjał uzależniający niż leki przeciwbólowe z grupy czystych agonistów. U ludzi stosujących buprenorfinę obserwowano ograniczone działania euforogenne. Może to prowadzić do nadużywania leku, w związku z czym należy zachowywać ostrożność w przypadku przepisywania leku pacjentom, którzy nadużywali lub których podejrzewa się o nadużywanie leków w przeszłości lub nadużywanie alkoholu lub u których podejrzewa się poważną chorobę psychiczną.

Podobnie jak w przypadku wszystkich opioidów, długotrwałe stosowanie buprenorfiny może doprowadzić do rozwinięcia się uzależnienia fizycznego. W przypadku wystąpienia zespołu z odstawienia ma on na ogół charakter łagodny, rozpoczyna się po 2 dniach i może trwać do 2 tygodni. Do objawów odstawiennych należą: pobudzenie ruchowe, lęk, nerwowość, bezsenność, hiperkinezy, drżenia i zaburzenia żołądka i jelit.

Sportowcy powinni być świadomi, że lek ten może dawać dodatnią reakcję w testach antydopingowych.

Pacjenci z gorączką lub narażeni na działanie wysokiej temperatury otoczenia: 

Pacjentom należy zalecić, aby w trakcie noszenia plastra unikali narażania miejsca jego naklejenia na zewnętrzne źródła ciepła, takie jak termofory, koce elektryczne, lampy rozgrzewające, sauna, wanna z gorącą wodą i podgrzewane łóżka wodne itp., ponieważ może to spowodować zwiększenie wchłaniania buprenorfiny. W przypadku leczenia pacjentów z gorączką należy wziąć pod uwagę, że gorączka również może zwiększać wchłanianie, co prowadzi do zwiększenia stężenia buprenorfiny w osoczu i związanego z tym zwiększenia ryzyka wystąpienia reakcji na opioid.


Przyjmowanie Transbupremax w czasie ciąży

Buprenorfinę należy stosować z zachowaniem szczególnej ostrożności u pacjentów z ostrym zatruciem alkoholowym, z urazem głowy, we wstrząsie, z obniżonym poziomem świadomości o niewyjaśnionej przyczynie, ze zmianami wewnątrzczaszkowymi lub ze zwiększonym ciśnieniem wewnątrzczaszkowym lub u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby.

Buprenorfina może obniżać próg drgawkowy u pacjentów z padaczką w wywiadzie.

Ze stosowaniem buprenorfiny, zwłaszcza drogą dożylną, wiązano przypadki istotnej depresji oddechowej. Wśród osób uzależnionych od narkotyków stwierdzono szereg zgonów po podaniu dożylnie buprenorfiny, zwykle jednocześnie z benzodiazepinami. Dodatkowo opisywano zgony związane z przedawkowaniem etanolu i benzodiazepiny w skojarzeniu z buprenorfiną.

Ponieważ inhibitory CYP3A4 mogą zwiększać stężenie buprenorfiny  u pacjentów już leczonych inhibitorami CYP3A4, należy ostrożnie dostosować dawkę produktu Transbupremax, ponieważ zmniejszona dawka może wystarczać tym pacjentom.

Nie zaleca się stosowania buprenorfiny do znieczulenia we wczesnym okresie pooperacyjnym lub w innych sytuacjach charakteryzujących się wąskim indeksem terapeutycznym lub w przypadku szybko zmieniającego się zapotrzebowania na leczenie przeciwbólowe.

Kontrolowane badania na ludziach i zwierzętach wskazują na to, że buprenorfina wykazuje niższy potencjał uzależniający niż leki przeciwbólowe z grupy czystych agonistów. U ludzi stosujących buprenorfinę obserwowano ograniczone działania euforogenne. Może to prowadzić do nadużywania leku, w związku z czym należy zachowywać ostrożność w przypadku przepisywania leku pacjentom, którzy nadużywali lub których podejrzewa się o nadużywanie leków w przeszłości lub nadużywanie alkoholu lub u których podejrzewa się poważną chorobę psychiczną.

Podobnie jak w przypadku wszystkich opioidów, długotrwałe stosowanie buprenorfiny może doprowadzić do rozwinięcia się uzależnienia fizycznego. W przypadku wystąpienia zespołu z odstawienia ma on na ogół charakter łagodny, rozpoczyna się po 2 dniach i może trwać do 2 tygodni. Do objawów odstawiennych należą: pobudzenie ruchowe, lęk, nerwowość, bezsenność, hiperkinezy, drżenia i zaburzenia żołądka i jelit.

Sportowcy powinni być świadomi, że lek ten może dawać dodatnią reakcję w testach antydopingowych.

Pacjenci z gorączką lub narażeni na działanie wysokiej temperatury otoczenia: 

Pacjentom należy zalecić, aby w trakcie noszenia plastra unikali narażania miejsca jego naklejenia na zewnętrzne źródła ciepła, takie jak termofory, koce elektryczne, lampy rozgrzewające, sauna, wanna z gorącą wodą i podgrzewane łóżka wodne itp., ponieważ może to spowodować zwiększenie wchłaniania buprenorfiny. W przypadku leczenia pacjentów z gorączką należy wziąć pod uwagę, że gorączka również może zwiększać wchłanianie, co prowadzi do zwiększenia stężenia buprenorfiny w osoczu i związanego z tym zwiększenia ryzyka wystąpienia reakcji na opioid.


Transbupremax - interakcje

Nie należy stosować jednocześnie buprenorfiny z inhibitorami MAO lub u pacjentów, którzy otrzymywali leki z grupy inhibitorów MAO w ciągu poprzednich dwóch tygodni.

Wpływ innych substancji czynnych na farmakokinetykę buprenorfiny:

Buprenorfina jest przede wszystkim metabolizowana poprzez sprzęganie z kwasem glukuronowym, a w mniejszym stopniu (w około 30%) przez izoenzym CYP3A4. Jednoczesne leczenie inhibitorami izoenzymu CYP3A4 może prowadzić do zwiększenia stężenia buprenorfiny w osoczu, z równoczesnym zwiększeniem jej skuteczności.

Badania z inhibitorem CYP3A4 ketokonazolem nie stwierdzono istotnego klinicznie zwiększenia średniego maksymalnego stężenia buprenorfiny (C max ) lub pola pod krzywą zmian stężenia buprenorfiny w czasie (AUC) po zastosowaniu buprenorfiny jednocześnie z ketokonazolem w porównaniu do zastosowania buprenorfiny w monoterapii.

Nie badano interakcji pomiędzy buprenorfiną a induktorami izoenzymu CYP3A4. Jednoczesne podawanie buprenorfiny i induktorów enzymatycznych (np. fenobarbitalu, karbamazepiny, fenytoiny i ryfampicyny) może prowadzić do zwiększenia klirensu leku, co może spowodować zmniejszenie jego skuteczności.

Zmniejszenie przepływu krwi przez wątrobę powodowane przez niektóre leki stosowane do znieczulenia ogólnego (np. halotan) i inne produkty lecznicze może doprowadzić do zmniejszenia szybkości eliminacji buprenorfiny przez wątrobę.

Interakcje farmakodynamiczne:

Buprenorfinę należy stosować ostrożnie w połączeniu z następującymi lekami:

Inne leki powodujące depresję ośrodkowego układu nerwowego: inne pochodne opioidów (leki przeciwbólowe i przeciwkaszlowe zawierające np. morfinę, dekstropropoksyfen, kodeinę,

dekstrometorfan lub noskapinę). Niektóre leki przeciwdepresyjne, antagoniści receptorów H1 o działaniu uspokajającym, alkohol, leki przeciwlękowe, neuroleptyki, klonidyna i pokrewne substancje. Łączenie buprenorfiny z tymi lekami wiąże się z nasileniem działania depresyjnego na OUN. Benzodiazepiny: To połączenie może doprowadzić do nasilenia depresji oddechowej pochodzenia ośrodkowego.

W typowych dawkach przeciwbólowych buprenorfina opisana jest jako czysty agonista receptorów μ. W badaniach klinicznych buprenorfiny, pacjentów stosujących wcześniej opioidy o właściwościach pełnego agonisty receptorów μ (w dawce dobowej 90 mg morfiny doustnej lub dawce równoważnej innego opioidu) przestawiono na leczenie buprenorfiną. Nie stwierdzono przypadków wystąpienia zespołu abstynencji w trakcie ww. zmiany leków.


Czy Transbupremax wpływa na prowadzenie pojazdów ?

Buprenorfina wywiera istotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Buprenorfina, stosowana nawet zgodnie z zaleceniami, może zaburzać reakcje pacjenta, wpływając niekorzystnie na bezpieczeństwo prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Dotyczy to zwłaszcza okresu inicjowania leczenia oraz stosowania leku jednocześnie z innymi substancjami o działaniu ośrodkowym, w tym z alkoholem lub z lekami przeciwlękowymi, uspokajającymi lub nasennymi. Lekarz powinien przekazać pacjentowi indywidualne zalecenia. Ogólny zakaz prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn może nie obowiązywać w przypadku stosowania stabilnej dawki.

Pacjenci, których dotyczą powyższe ograniczenia i doświadczyli działań niepożądanych (takich jak: zawroty głowy, senność, zaburzenia widzenia) na przykład na początku leczenia lub w okresie zwiększania dawki, nie powinni prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn. Zakaz ten obowiązuje również w ciągu 24 godzin po zdjęciu plastra.


Transbupremax - przedawkowanie

Objawy:

Należy się spodziewać wystąpienia objawów podobnych do stwierdzanych po przedawkowaniu innych leków przeciwbólowych o działaniu ośrodkowym. Do objawów tych należą: depresja oddechowa, nadmierne uspokojenie, senność, nudności, wymioty, zapaść sercowo-naczyniowa i zauważalne zwężenie źrenic.

Leczenie:

Usunąć wszelkie plastry ze skóry pacjenta. Zapewnić i utrzymać drożność dróg oddechowych, jeśli to wskazane - rozpocząć oddech wspomagany lub kontrolowany oraz utrzymać prawidłową temperaturę ciała i bilans płynów. W razie konieczności podawać tlen, płyny dożylne, leki wazopresyjne i stosować innego rodzaju leczenie podtrzymujące czynności życiowe.

Podanie swoistego antagonisty receptorów opioidowych, np. naloksonu, może odwrócić działanie buprenorfiny chociaż nalokson może być mniej skuteczny w odwracaniu efektów działania buprenorfiny niż innych opioidowych agonistów receptorów μ. Leczenie poprzez ciągłe podawanie naloksonu należy zaczynać od zwykle stosowanych dawek, ale mogą być wymagane wysokie dawki.

Substancja czynna:
Buprenorphinum
Dawka:
5 mcg/h (5 mg)
Postać:
system transdermalny,plaster
Działanie:
Wewnętrzne
Temp. przechowywania:
od 2.0° C do 25.0° C
Podmiot odpowiedzialny:
VITAMA S.A.
Grupy:
Leki przeciwbólowe
Typ produktu i informacja o imporcie dla leków:
Gotowy, Lek, Lek w Polsce
Dostępność:
Apteki szpitalne, Apteki otwarte
Podawanie:
Przezskórnie
Ostrzeżenia:
Upośledzający, Psychotrop (P), Silnie działający (B)
Wydawanie:
Na receptę Rp
Rejestracja:
Decyzja o dopuszczeniu (leki)
Opakowanie handlowe:
4 sasz.

Podobne produkty z tą samą substancją czynną

Transtec 35 mcg/h interakcje ulotka system transdermalny,plaster 0,035 mg/h (20 mg)
system transdermalny,plaster | 0,035 mg/h (20 mg) | 5 szt.
lek na receptę | refundowany | 65+ | Dziecko
Dostępny w ponad połowie aptek
Transtec 52,5 mcg/h interakcje ulotka system transdermalny,plaster 0,0525 mg/h (30 mg)
system transdermalny,plaster | 0,0525 mg/h (30 mg) | 5 szt.
lek na receptę | refundowany | 65+ | Dziecko
Dostępny w ponad połowie aptek
Transtec 70 mcg/h interakcje ulotka system transdermalny,plaster 0,07 mg/h (40 mg)
system transdermalny,plaster | 0,07 mg/h (40 mg) | 5 szt.
lek na receptę | refundowany | 65+ | Dziecko
Dostępny w mniej niż połowie aptek

Interakcje Transbupremax z innymi lekami

Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie.

Interakcje Transbupremax z żywnością

Interakcje tego leku z żywnością mogą wpływać na ograniczenie skuteczności leczenia.

Poniżej znajduje się lista znanych nam interakcji tego leku z żywnością.

Interakcja bardzo istotna

Dotyczy leków
Transbupremax

Cytrusy

Flawonoidy (naryngenina) i furanokumaryny (6,7,-dihydroksybergamotyna) zawarte w soku grejpfrutowym hamują aktywność izoenzymu CYP3A4 odpowiedzialnego za metabolizm buprenorfiny. Może to spowodować wzrost stężenia tego leku we krwi, a tym samym ryzyka działań niepożądanych. W czasie przyjmowania leku należy ograniczyć spożycie grejpfrutów i soku grejpfrutowego oraz nie popijać nim leków.

Interakcja bardzo istotna

Dotyczy leków
Transbupremax

Alkohol

Alkohol w połączeniu z buprenorfiną może spowodować wystąpienie bardzo groźnych reakcji: depresji ośrodka oddechowego, zapaści, a nawet zgonu. Należy zalecić pacjentom aby unikali spożywania alkoholu w trakcie leczenia.

Najczęściej zadawane pytania dotyczące Transbupremax system transdermalny,plaster | 5 mcg/h (5 mg) | 4 sasz.

Ile kosztuje Transbupremax?

Cena Transbupremax może się różnić w zależności od apteki, regionu, co wynika z indywidualnej polityki cenowej poszczególnych aptek.

Czy Transbupremax jest refundowany?

Transbupremax nie jest refundowany. Jest to preparat, którego koszt pacjent pokrywa w całości, niezależnie od wskazań medycznych czy uprawnień.

Czy Transbupremax jest na receptę?

Transbupremax jest na receptę. Preparat może być wydany wyłącznie z przepisu lekarza ze względu na swoje działanie, możliwe skutki uboczne. Stosowanie takich preparatów wymaga nadzoru lekarskiego.

Czy Transbupremax ma zamiennik bez recepty?

Dla Transbupremax nie ma zamienników bez recepty. Warto skonsultować się z farmaceutą, by dobrać odpowiedni preparat.

Czy Transbupremax ma odpowiednik bez recepty?

Dla Transbupremax nie ma odpowiedników bez recepty. Warto skonsultować się z farmaceutą, by dobrać odpowiedni preparat.

Czy leki zawierające Buprenorphinum są dostępne bez recepty?

Leki zawierające Buprenorphinum nie są dostępne bez recepty. Przed wyborem warto skonsultować się z farmaceutą.

Najnowsze pytania pacjentów dotyczące Transbupremax


Wybierz interesujące Cię informacje: