LOSARGAMMA HCT

Każda tabletka powlekana zawiera 50 mg losartanu potasowego, co odpowiada 45,76 mg losartanu oraz 12,5 mg hydrochlorotiazydu.

Substancje pomocnicze:

Każda tabletka powlekana zawiera 25,00 mg laktozy jednowodnej. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

? Nadwrażliwość na losartan, pochodne sulfonamidów (jak hydrochlorotiazyd) lub którąkolwiek z substancji pomocniczych.

? Hipokaliemia i hiperkaliemia odporne na leczenie.

? Ciężka niewydolność wątroby; cholestaza i niedrożność dróg żółciowych

? Oporna hiponatremia.

? Objawowa hiperurykemia/skaza moczanowa

? Drugi i trzeci trymestr ciąży (patrz punkty 4.4 i 4.6)

? Ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min)

? Bezmocz

Objawy niepożądane podzielono według następujących kategorii:

bardzo często > = 1/10;

często > = 1/100 do < 1/10;

niezbyt często > = 1/1000 do < 1/100;

rzadko > = 1/10000 do < 1/1000;

bardzo rzadko < 10000;

częstość nieznana (do chwili obecnej nie mogła zostać ustalona)

W badaniach klinicznych soli losartanu potasowego i hydrochlorotiazydu, nie zaobserwowano szczególnych reakcji na taką kombinację. Działania niepożądane ograniczają się do tych, które obserwowano dla soli losartanu potasowego i (lub) hydrochlorotiazydu.

W kontrolowanych badaniach klinicznych dotyczących nadciśnienia pierwotnego, jedynym działaniem niepożądanym były zawroty głowy, odnoszące się do substancji czynnej z częstością występowania większą niż 1% lub więcej u pacjentów leczonych losartanem i hydrochlorotiazydem.

Oprócz tych działań niepożądanych, zaobserwowano inne działania niepożądane po wprowadzeniu produktu na rynek:

Badania diagnostyczne

Rzadko: Hiperkaliemia, wzrost ALT.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Rzadko: Zapalenie wątroby

Dodatkowe działania niepożądane, które obserwowano dla pojedynczych składników produktu leczniczego mogą być również działaniami niepożądanymi dla losartanu potasowego/hydrochlorotiazydu:

Losartan

Badania diagnostyczne

Często: Hiperkaliemia, łagodna redukcja hematokrytu i hemoglobiny Niezbyt często: Łagodny wzrost stężenia mocznika i kreatyniny w surowicy Bardzo rzadko: Wzrost poziomu enzymów wątrobowych i bilirubiny

Zaburzenia serca:

Niezbyt często: Niedociśnienie, niedociśnienie ortostatyczne, sternalgia, dusznica bolesna, blok przedsionkowo-komorowy stopnia II, zdarzenia mózgowo-naczyniowe, zawał mięśnia sercowego, kołatanie serca, arytmia (migotanie przedsionków, bradykardia zatokowa, tachykardia, częstoskurcz komorowy, migotanie komór)

Zaburzenia krwi i układu limfatycznego

Niezbyt często: Niedokrwistość, plamica Henocha-Schonleina, wybroczyny, hemoliza

Zaburzenia układu nerwowego Często: Ból głowy, zawroty głowy

Niezbyt często: Nerwowość, parestezje, neuropatia obwodowa, drżenie, migrena, omdlenia Zaburzenia oka

Niezbyt często: Zaburzenia widzenia, uczucia palenia/ pieczenia oczu, zapalenie spojówek, zmniejszenie ostrości widzenia

Zaburzenia ucha i błędnika

Niezbyt często: zawroty głowy, dzwonienie w uszach Zaburzenia oddechowe, klatki piersiowej i śródpiersia

Często: Kaszel, zakażenia górnych dróg oddechowych, zatkanie nosa, zapalenie zatok, zaburzenia zatok Niezbyt często: Uczucie dyskomfortu w gardle, zapalenie gardła, zapalenie krtani, duszność, zapalenie oskrzeli, krwawienia z nosa, nieżyt nosa, trudności w oddychaniu

Zaburzenia żołądkowo-jelitowe

Często: Ból brzucha, nudności, biegunka, niestrawność

Niezbyt często: Zaparcia, ból zębów, suchość w ustach, wzdęcia, nieżyt żołądka, wymioty Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Niezbyt często: oddawanie moczu w nocy, częste oddawanie moczu, zakażenia dróg moczowych Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Niezbyt często: Łysienie, zapalenie skóry, sucha skóra, rumień, zaczerwienienie, nadwrażliwość na światło, świąd, wysypka, pokrzywka, potliwość.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej

Często: Skurcze mięśni, ból pleców, ból kończyn dolnych, mięśnioból

Niezbyt często: Ból ramion, puchnięcie stawów, ból kolana, bóle mięśniowo-szkieletowe, ból ramion, sztywność, ból stawów, zapalenie stawów, ból biodra, fibromialgia, osłabienie mięśniowe

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Niezbyt często: Anoreksja, dna moczanowa

Zaburzenia naczyniowe Niezbyt często: zapalenia naczyń

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Często: Osłabienie, zmęczenie, ból w klatce piersiowej Niezbyt często: Obrzęk twarzy, gorączka

Zaburzenia układu odpornościowego

Rzadko: Reakcje anafilaktyczne, obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Częstość nieznana: Zaburzenia czynności wątroby

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Niezbyt często: Obniżenie libido, impotencja

Zaburzenia psychiczne: Często: Bezsenność

Niezbyt często: Lęk, zaburzenia lękowe, zaburzenia lękowe z napadami lęku, stan splątania, depresja, nienormalne sny, zaburzenia snu, senność, zaburzenia pamięci

Hydrochlorotiazyd

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Niezbyt często: Agranulocytoza, niedokrwistość plastyczna, niedokrwistość hemolityczna, leukopenia, plamica, trombocytopenia

Zaburzenia układu nerwowego Często: ból głowy

Zaburzenia oka

Niezbyt często: Przejściowe zaburzenia widzenia, widzenie na żółto Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

Niezbyt często: Zespół zaburzeń oddechowych, włączając zapalenie płuc i obrzęk płucny Zaburzenia żołądka i jelit

Niezbyt często: Zapalenie gruczołu ślinowego, skurcze, podrażnienie żołądka, nudności, wymioty, biegunka, zaparcia

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Niezbyt często: Cukromocz, śródmiąższowe zapalenie nerek, zaburzenia czynności nerek, niewydolność nerek

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Niezbyt często: Nadwrażliwość na światło, pokrzywka, martwica toksyczno-rozpływna naskórka

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Niezbyt często: Skurcze mięśni

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

Niezbyt często: Anoreksja, hiperglikemia, hiperurykemia, hipokaliemia, hiponatremia Zaburzenia naczyniowe

Niezbyt często: Martwicze zapalenie naczyń (zapalenie naczyń, zapalenie naczyń skórnych)

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Niezbyt często: Gorączka, zawroty głowy

Zaburzenia układu immunologicznego Rzadkie: Reakcje anafilaktyczne

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych:

Niezbyt często: żółtaczka (cholestaza wewnątrzwątrobowa), zapalenie trzustki

Zaburzenia psychiczne Niezbyt częste: Bezsenność

Produkt leczniczy Losargamma HCT może być podawany razem z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi.

Produkt leczniczy Losargamma HCT należy połykać popijając szklanką wody.

Produkt leczniczy Losargamma HCT może być przyjmowany z posiłkami lub niezależnie od posiłków. Nadciśnienie

Produktu leczniczego Losargamma HCT nie należy stosować jako terapii początkowej, ale dopiero u tych pacjentów, u których nie osiągnięto kontroli ciśnienia krwi przy zastosowaniu samego losartanu bądź samego hydrochlorotiazydu.

Zaleca się dostosowanie dawki poszczególnych składników (losartanu i hydrochlorotiazydu).

U pacjentów, u których nie została osiągnięta odpowiednia kontrola nad ciśnieniem krwi, zaleca się, przejście z monoterapii na leczenie skojarzone.

Zazwyczaj dawka podtrzymująca produktu leczniczego Losargamma HCT to jedna tabletka produktu leczniczego Losargamma HCT 50+12,5 mg (losartan 50 mg+HCTZ 12,5 mg) raz na dobę. U pacjentów,

którzy nie odpowiadają na leczenie produktem leczniczy Losargamma HCT 50+12,5 mg dawka może być zwiększona do jednej tabletki produktu leczniczego Losargamma 100+12,5 mg (losartan 100 mg+HCTZ 12,5 mg) lub jednej tabletki produktu leczniczego Losargamma HCT 100/25 mg (losartan 100 mg+HCTZ 25 mg) raz na dobę. Maksymalna dawka wynosi jedną tabletkę produktu leczniczego Losargamma HCT 100/25 mg raz na dobę. Zazwyczaj działanie przeciwnadciśnieniowe osiągane jest w ciągu trzech do czterech tygodni po rozpoczęciu leczenia. Produkt leczniczy Losargamma HCT 100+12,5 mg (losartan 100 mg+HCTZ 12,5 mg) stosuje się dla pacjentów, którzy przyjmując losartan w dawce 100 mg wymagają dodatkowej kontroli ciśnienia krwi.

Stosowanie u pacjentów z niewydolnością nerek oraz u pacjentów hemodializowanych. U pacjentów z umiarkowaną niewydolnością nerek (klirens kreatyniny 30-50 ml/min) nie jest konieczne dostosowanie dawki. Produkt leczniczy Losargamma HCT nie jest zalecany u pacjentów hemodializowanych. Nie należy stosować produktu leczniczego Losargamma HCT u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min) (patrz punkt 4.3).

Stosowanie u pacjentów ze zmniejszoną objętością krwi krążącej

Objętość krwi i (lub) ubytek sodu powinny być skorygowane przed podaniem produktu leczniczego Losargamma HCT.

Stosowanie u pacjentów z niewydolnością wątroby

Produkt leczniczy Losargamma HCT jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby patrz punkt 4.3).

Stosowanie u osób w podeszłym wieku

U osób w podeszłym wieku zazwyczaj nie jest konieczne dostosowanie dawki.

Stosowanie u dzieci i młodzieży (< 18 lat)

Nie ma doświadczenia w tej grupie wiekowej i z tego powodu losartan/hydrochlorotiazyd nie powinien być stosowany u dzieci i młodzieży.

Losartan

Obrzęk naczynioruchowy

Pacjenci z obrzękiem naczynioruchowym w wywiadzie (obrzęk twarzy, warg, gardła i (lub) j ęzyka) powinni być pod ścisłą obserwacją (patrz punkt 4.8)

Niedociśnienie i zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej

Objawowe niedociśnienie, szczególnie po podaniu pierwszej dawki, może wystąpić u pacjentów ze zmniejszoną obj ętością krwi krążącej i (lub) z niedoborem sodu na skutek intensywnego leczenia moczopędnego, ograniczenia soli w diecie, biegunki lub wymiotów. Takie niedobory należy wyrównać przed podaniem produktu leczniczego Losargamma HCT (patrz punkt 4.2 i 4.3).

Zaburzenia równowagi elektrolitowej

Zaburzenia równowagi elektrolitowej występują często u pacjentów z niewydolnością nerek związaną lub nie z cukrzycą. Dlatego należy dokładnie monitorować stężenie potasu oraz klirens kreatyniny, szczególnie u pacjentów z niewydolnością serca i klirensem kreatyniny między 30, a 50 ml/min.

Jednoczesne stosowanie leków moczopędnych oszczędzających potas, suplementów potasu i substytutów soli zawierających potas razem z losartanem/hydrochlorotiazydem nie jest zalecane (patrz punkt 4.5).

Zaburzenia czynności wątroby

W oparciu o dane farmakokinetyczne, które wykazują znaczne zwiększenie stężenia losartanu w osoczu u pacjentów z marskością wątroby, produkt leczniczy Losargamma HCT powinien być stosowany ostrożnie u pacjentów ze stwierdzonym w wywiadzie łagodnym do umiarkowanego upośledzeniem czynności wątroby. Nie ma doświadczenia terapeutycznego z losartanem u pacjentów z ciężkim upośledzeniem czynności wątroby. Z tego powodu produkt leczniczy Losargamma HCT jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby (patrz punkty 4.2, 4.3 i 5.2).

Zaburzenia czynności nerek

W wyniku hamowania układu renina-angitensyna-aldosteron, dochodzi do zmiany w czynności nerek, włączając niewydolność nerek (w szczególności u pacjentów, u których czynność nerek zależy od układu renina-angiotensyna-aldosteron, takich jak pacjenci z ciężką niewydolnością serca lub uprzednio występującymi zaburzeniami czynności nerek).

Tak jak w przypadku innych leków, które wpływają na układ renina-angiotensyna-aldosteron, istnieją doniesienia o zwiększeniu stężenia mocznika we krwi i kreatyniny w surowicy u pacjentów z obustronnym zwężeniem tętnicy nerkowej lub ze zwężeniem tętnicy jedynej nerki; powyższe zmiany w czynności nerek są zwykle odwracalne po zakończeniu leczenia. Losartan należy stosować ostrożnie u pacjentów z obustronnym zwężeniem tętnicy nerkowej lub ze zwężeniem tętnicy jedynej nerki.

Przeszczep nerki

Nie ma danych dotyczących stosowania u pacjentów po przebytym przeszczepie nerki. Hiperaldosteronizm pierwotny

Pacjenci z pierwotnym hiperaldosteronizmem zazwyczaj nie odpowiadają na leki przeciwnadciśnieniowe działające przez zahamowanie układu renina-angiotensyna. Z tego powodu produkt leczniczy Losargamma HCT nie jest zalecany u tych pacjentów.

Choroba wieńcowa serca i zaburzenia mózgowo-naczyniowe

Tak jak w przypadku wszystkich leków przeciwnadciśnieniowych, nadmierne zmniejszenie ciśnienia krwi u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca i zaburzeniami mózgowo-naczyniowymi może spowodować zawała mięśnia sercowego lub udar.

Niewydolność serca

U pacjentów z niewydolnością serca, z lub bez upośledzenia czynności nerek, tak jak w przypadku innych leków działających na układ renina-angiotensyna, występuje ryzyko ciężkiego niedociśnienia tętniczego i niewydolności nerek (często ostrej).

Zwężenie zastawki aortalnej i mitralnej, kardiomiopatia przerostowa ze zwężeniem drogi odpływu Tak jak w przypadku innych leków rozszerzających naczynia, należy zachować ostrożność u pacjentów cierpiących na zwężenie zastawki aortalnej i mitralnej lub na kardiomiopatię przerostową ze zwężeniem drogi odpływu.

Różnice etniczne

Tak jak zaobserwowano to w przypadku inhibitorów konwertazy angiotensyny, losartan i inni antagoniści angiotensyny są zdecydowanie mniej skuteczni w obniżaniu ciśnienia krwi u pacjentów rasy czarnej niż

pacjentów innych ras, prawdopodobnie z powodu większej częstotliwości występowania stanów niskoreninowych u pacjentów rasy czarnej z nadciśnieniem.

Ciąża

Nie należy rozpoczynać stosowania produktu leczniczego Losargamma HCT w okresie ciąży. Jeśli stosowanie produktu leczniczego Losargamma HCT nie jest uznane za konieczne, u pacjentek planujących ciążę należy zmienić leczenie na inne leczenie przeciwnadciśnieniowe, którego profil uznany jest za bezpieczny w okresie ciąży. W przypadku stwierdzenia ciąży, należy bezzwłocznie przerwać stosowanie produktu leczniczego Losargamma HCT i jeśli to konieczne, należy zastosować leczenie alternatywne (patrz punkt 4.3 i 4.6.)

Hydrochlorotiazyd

Niedociśnienie oraz zaburzenia równowagi elektrolitowej i płynów

Tak jak w przypadku innego leczenia przeciwnadciśnieniowego , u niektórych pacjentów może wystąpić objawowe niedociśnienie. Należy monitorować pacjentów pod kątem wystąpienia objawów związanych z zaburzeniami równowagi płynów i elektrolitów np. hiponatremii, zasadowicy hipochloremicznej, hipomagnezemii lub hipokaliemii, które mogą rozwinąć się w trakcie występujących jednocześnie biegunki lub wymiotów. U takich pacjentów należy regularnie kontrolować poziomy elektrolitów w surowicy. U pacjentów z obrzękiem podczas upałów może wystąpić hiponatremia z rozcieńczenia.

Działanie metaboliczne i endokrynologiczne

Stosowanie tiazydów może upośledzić tolerancję glukozy i dlatego może być konieczna modyfikacja dawkowania leków przeciwcukrzycowych, w tym insuliny (patrz punkt 4.5). Utajona cukrzyca może pojawić się w trakcie leczenia tiazydem.

Tiazydy mogą zmniejszać wydalanie wapnia z moczem, powodując umiarkowany i przejściowy wzrost stężenia wapnia w surowicy. Znacząca hiperkalcemia może pojawić się u pacjentów z utajoną nadczynnością przytarczyc. Leczenie tiazydami należy odstawić przed przeprowadzeniem badania czynności wydzielniczej przytarczyc.

Zwiększenie stężenia cholesterolu i trójglicerydów może być związane ze stosowaniem tiazydowych leków moczopędnych.

U niektórych pacjentów stosowanie tiazydów może spowodować nagłe zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi i (lub) napad dny. Ponieważ losartan zmniejsza stężenie kwasu moczowego we krwi, stosowanie losartanu w połączeniu z hydrochlorotiazydem powoduje zmniejszenie hiperurykemii indukowanej przez leki moczopędne.

Upośledzenie czynności wątroby

U pacjentów z upośledzeniem czynności wątroby lub postępującą chorobą wątroby, tiazydy powinny być stosowane z zachowaniem ostrożności ponieważ mogą spowodować cholestazę wewnątrzwątrobową, a łagodne zmiany w równowadze płynów i elektrolitów mogą przyspieszyć śpiączkę wątrobową. Produkt leczniczy Losargamma HCT jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężkim upośledzeniem czynności wątroby (patrz punkt 4.3 i 5.2).

Inne

U pacjentów zażywających tiazydy mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości zarówno przy dodatnim jak i ujemnym wywiadzie alergicznym oraz z astmą oskrzelową w wywiadzie. Po stosowaniu tiazydów opisywano przypadki ujawnienia lub zaostrzenia układowego tocznia rumieniowatego.

Substancje pomocnicze

Produkt Losargamma HCT zawiera laktozę jednowodną. Pacjenci z rzadką dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub złym wchłanianiem glukozy-galaktozy nie powinni stosować tego produktu leczniczego (patrz punkt 6.1).

Losartan

Obrzęk naczynioruchowy

Pacjenci z obrzękiem naczynioruchowym w wywiadzie (obrzęk twarzy, warg, gardła i (lub) j ęzyka) powinni być pod ścisłą obserwacją (patrz punkt 4.8)

Niedociśnienie i zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej

Objawowe niedociśnienie, szczególnie po podaniu pierwszej dawki, może wystąpić u pacjentów ze zmniejszoną obj ętością krwi krążącej i (lub) z niedoborem sodu na skutek intensywnego leczenia moczopędnego, ograniczenia soli w diecie, biegunki lub wymiotów. Takie niedobory należy wyrównać przed podaniem produktu leczniczego Losargamma HCT (patrz punkt 4.2 i 4.3).

Zaburzenia równowagi elektrolitowej

Zaburzenia równowagi elektrolitowej występują często u pacjentów z niewydolnością nerek związaną lub nie z cukrzycą. Dlatego należy dokładnie monitorować stężenie potasu oraz klirens kreatyniny, szczególnie u pacjentów z niewydolnością serca i klirensem kreatyniny między 30, a 50 ml/min.

Jednoczesne stosowanie leków moczopędnych oszczędzających potas, suplementów potasu i substytutów soli zawierających potas razem z losartanem/hydrochlorotiazydem nie jest zalecane (patrz punkt 4.5).

Zaburzenia czynności wątroby

W oparciu o dane farmakokinetyczne, które wykazują znaczne zwiększenie stężenia losartanu w osoczu u pacjentów z marskością wątroby, produkt leczniczy Losargamma HCT powinien być stosowany ostrożnie u pacjentów ze stwierdzonym w wywiadzie łagodnym do umiarkowanego upośledzeniem czynności wątroby. Nie ma doświadczenia terapeutycznego z losartanem u pacjentów z ciężkim upośledzeniem czynności wątroby. Z tego powodu produkt leczniczy Losargamma HCT jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby (patrz punkty 4.2, 4.3 i 5.2).

Zaburzenia czynności nerek

W wyniku hamowania układu renina-angitensyna-aldosteron, dochodzi do zmiany w czynności nerek, włączając niewydolność nerek (w szczególności u pacjentów, u których czynność nerek zależy od układu renina-angiotensyna-aldosteron, takich jak pacjenci z ciężką niewydolnością serca lub uprzednio występującymi zaburzeniami czynności nerek).

Tak jak w przypadku innych leków, które wpływają na układ renina-angiotensyna-aldosteron, istnieją doniesienia o zwiększeniu stężenia mocznika we krwi i kreatyniny w surowicy u pacjentów z obustronnym zwężeniem tętnicy nerkowej lub ze zwężeniem tętnicy jedynej nerki; powyższe zmiany w czynności nerek są zwykle odwracalne po zakończeniu leczenia. Losartan należy stosować ostrożnie u pacjentów z obustronnym zwężeniem tętnicy nerkowej lub ze zwężeniem tętnicy jedynej nerki.

Przeszczep nerki

Nie ma danych dotyczących stosowania u pacjentów po przebytym przeszczepie nerki. Hiperaldosteronizm pierwotny

Pacjenci z pierwotnym hiperaldosteronizmem zazwyczaj nie odpowiadają na leki przeciwnadciśnieniowe działające przez zahamowanie układu renina-angiotensyna. Z tego powodu produkt leczniczy Losargamma HCT nie jest zalecany u tych pacjentów.

Choroba wieńcowa serca i zaburzenia mózgowo-naczyniowe

Tak jak w przypadku wszystkich leków przeciwnadciśnieniowych, nadmierne zmniejszenie ciśnienia krwi u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca i zaburzeniami mózgowo-naczyniowymi może spowodować zawała mięśnia sercowego lub udar.

Niewydolność serca

U pacjentów z niewydolnością serca, z lub bez upośledzenia czynności nerek, tak jak w przypadku innych leków działających na układ renina-angiotensyna, występuje ryzyko ciężkiego niedociśnienia tętniczego i niewydolności nerek (często ostrej).

Zwężenie zastawki aortalnej i mitralnej, kardiomiopatia przerostowa ze zwężeniem drogi odpływu Tak jak w przypadku innych leków rozszerzających naczynia, należy zachować ostrożność u pacjentów cierpiących na zwężenie zastawki aortalnej i mitralnej lub na kardiomiopatię przerostową ze zwężeniem drogi odpływu.

Różnice etniczne

Tak jak zaobserwowano to w przypadku inhibitorów konwertazy angiotensyny, losartan i inni antagoniści angiotensyny są zdecydowanie mniej skuteczni w obniżaniu ciśnienia krwi u pacjentów rasy czarnej niż

pacjentów innych ras, prawdopodobnie z powodu większej częstotliwości występowania stanów niskoreninowych u pacjentów rasy czarnej z nadciśnieniem.

Ciąża

Nie należy rozpoczynać stosowania produktu leczniczego Losargamma HCT w okresie ciąży. Jeśli stosowanie produktu leczniczego Losargamma HCT nie jest uznane za konieczne, u pacjentek planujących ciążę należy zmienić leczenie na inne leczenie przeciwnadciśnieniowe, którego profil uznany jest za bezpieczny w okresie ciąży. W przypadku stwierdzenia ciąży, należy bezzwłocznie przerwać stosowanie produktu leczniczego Losargamma HCT i jeśli to konieczne, należy zastosować leczenie alternatywne (patrz punkt 4.3 i 4.6.)

Hydrochlorotiazyd

Niedociśnienie oraz zaburzenia równowagi elektrolitowej i płynów

Tak jak w przypadku innego leczenia przeciwnadciśnieniowego , u niektórych pacjentów może wystąpić objawowe niedociśnienie. Należy monitorować pacjentów pod kątem wystąpienia objawów związanych z zaburzeniami równowagi płynów i elektrolitów np. hiponatremii, zasadowicy hipochloremicznej, hipomagnezemii lub hipokaliemii, które mogą rozwinąć się w trakcie występujących jednocześnie biegunki lub wymiotów. U takich pacjentów należy regularnie kontrolować poziomy elektrolitów w surowicy. U pacjentów z obrzękiem podczas upałów może wystąpić hiponatremia z rozcieńczenia.

Działanie metaboliczne i endokrynologiczne

Stosowanie tiazydów może upośledzić tolerancję glukozy i dlatego może być konieczna modyfikacja dawkowania leków przeciwcukrzycowych, w tym insuliny (patrz punkt 4.5). Utajona cukrzyca może pojawić się w trakcie leczenia tiazydem.

Tiazydy mogą zmniejszać wydalanie wapnia z moczem, powodując umiarkowany i przejściowy wzrost stężenia wapnia w surowicy. Znacząca hiperkalcemia może pojawić się u pacjentów z utajoną nadczynnością przytarczyc. Leczenie tiazydami należy odstawić przed przeprowadzeniem badania czynności wydzielniczej przytarczyc.

Zwiększenie stężenia cholesterolu i trójglicerydów może być związane ze stosowaniem tiazydowych leków moczopędnych.

U niektórych pacjentów stosowanie tiazydów może spowodować nagłe zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi i (lub) napad dny. Ponieważ losartan zmniejsza stężenie kwasu moczowego we krwi, stosowanie losartanu w połączeniu z hydrochlorotiazydem powoduje zmniejszenie hiperurykemii indukowanej przez leki moczopędne.

Upośledzenie czynności wątroby

U pacjentów z upośledzeniem czynności wątroby lub postępującą chorobą wątroby, tiazydy powinny być stosowane z zachowaniem ostrożności ponieważ mogą spowodować cholestazę wewnątrzwątrobową, a łagodne zmiany w równowadze płynów i elektrolitów mogą przyspieszyć śpiączkę wątrobową. Produkt leczniczy Losargamma HCT jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężkim upośledzeniem czynności wątroby (patrz punkt 4.3 i 5.2).

Inne

U pacjentów zażywających tiazydy mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości zarówno przy dodatnim jak i ujemnym wywiadzie alergicznym oraz z astmą oskrzelową w wywiadzie. Po stosowaniu tiazydów opisywano przypadki ujawnienia lub zaostrzenia układowego tocznia rumieniowatego.

Substancje pomocnicze

Produkt Losargamma HCT zawiera laktozę jednowodną. Pacjenci z rzadką dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub złym wchłanianiem glukozy-galaktozy nie powinni stosować tego produktu leczniczego (patrz punkt 6.1).

Losartan

Ryfampicyna i flukonazol obniżają stężenie czynnych metabolitów losartanu. Nie badano klinicznych konsekwencji powyższych interakcji.

Podobnie jak inne leki blokujące angiotensynę II i jej działanie, jednoczesne stosowanie losartanu z lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas (np. spironolaktonen, triamterenem, amilorydem), suplementami potasu lub zamiennikami soli zawierającymi potas może powodować zwiększenie stężenia potasu w surowicy. Takie leczenie skojarzone nie jest wskazane.

Tak jak w przypadku innych leków działających na wydalanie sodu, wydalanie litu może być zredukowane. Dlatego stężenie litu w surowicy należy dokładnie monitorować jeśli sole litu podawane są jednocześnie z antagonistą receptora angiotensyny II.

Podczas jednoczesnego stosowania antagonistów angiotensyny II i niesteroidowych leków przeciwzapalnych (selektywnych inhibitorów COX-2, kwasu acetylosalicylowego w dawkach przeciwzapalnych) oraz nieselektywnych niesteroidowych leków przeciwzapalnych, może nastąpić osłabienie przeciwnadciśnieniowego działania losartanu. Jednoczesne stosowanie antagonistów angiotensyny II lub leków moczopędnych oraz niesteroidowych leków przeciwzapalnych może prowadzić do zwiększonego ryzyka pogorszenia czynności nerek, włączając ostrą niewydolność nerek i zwiększenie stężenia potasu w surowicy, szczególnie u pacjentów z istniejącą już upośledzoną czynnością nerek. Takie skojarzenie należy stosować ostrożnie, szczególnie u osób starszych. Pacjenci powinni być odpowiednio nawadniani, a czynność nerek powinna być monitorowana w trakcie trwania leczenia i okresowo po jego zakończeniu.

U niektórych pacjentów z upośledzoną czynnością nerek, którzy przyjmowali niesteroidowe leki przeciw zapalne, włączając selektywne inhibitory cykloooksygenazy-2, jednoczesne stosowanie antagonistów receptorów angiotensyny II może powodować późniejsze pogorszenie czynności nerek. Działanie to jest zazwyczaj odwracalne.

Inne substancje indukujące niedociśnienie, jak trójcykliczne leki przeciwdepresyjne, leki przeciwpsychotyczne, baklofen, amifostyn: Jednoczesne stosowanie leków, których działaniem lub działaniem niepożądanym jest obniżenie ciśnienia może zwiększać ryzyko wystąpienia niedociśnienia.

Hydrochlorotiazyd

Następujące leki mogą podczas jednoczesnego stosowania wchodzić w interakcje z tiazydowymi lekami moczopędnymi:

Alkohol, barbiturany, leki ogólnie znieczulające lub leki przeciwdepresyjne Może nasilić się niedociśnienie ortostatyczne

Leki przeciwcukrzycowe (doustne i insulina)

Przyjmowanie tiazydu może mieć wpływ na tolerancję glukozy. Może być konieczne dostosowanie dawki leku przeciwcukrzycowego. Metformina powinna być stosowana ostrożnie ze względu na ryzyko kwasicy mleczanowej spowodowanej przez czynnościową niewydolność nerek powiązaną z hydrochlorotiazydem.

Inne leki przeciwnadciśnieniowe Efekt addytywny

Cholestyramina i kolestypol

W obecności żywic jonowymiennych dochodzi do zmniejszenia wchłaniania hydrochlorotiazydu. Pojedyncza dawka cholestyraminy lub kolestypolu może związać hydrochlorotiazyd i zmniejszyć jego wchłanianie z przewodu pokarmowego odpowiednio o 85% i 43%.

Kortykosteroidy, ACTH

Nasilenie utraty elektrolitów, w szczególności hipokaliemia.

Aminy zwiększające ciśnienie krwi (np. adrenalina)

Może dojść do zmniejszenia odpowiedzi na aminy zwiększające ciśnienie krwi, jednak nie w stopniu, który wymagałby zaniechania ich zastosowania.

Niedepolaryzujące leki zwiotczające mięśnie szkieletowe (np. tubokuraryna) Istnieje możliwość zwiększenia wrażliwości na działanie leków zwiotczających.

Lit

Leki moczopędne zmniejszają klirens litu powodując wysokie ryzyko działań toksycznych litu. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania.

Produkty lecznicze stosowane w leczeniu dny moczanowej (probenecyd, sulfinpirazon i allopurynol) Ponieważ hydrochlorotiazyd może podwyższać stężenie kwasu moczowego w surowicy, może być konieczne dostosowanie dawki produktów leczniczych powodujących nadmierne wydalanie kwasu moczowego z moczem. Może być konieczne zwiększenie dawki probenecydu lub sulfinpirazonu. Jednoczesne stosowanie tiazydu może powodować zwiększenie ryzyka wystąpienia reakcji nadwrażliwości na allopurynol.

Leki przeciwcholinergiczne (np. atropina, biperiden)

Zwiększenie biodostępności leków moczopędnych typu tiazydów poprzez zmniejszenie ruchliwości żołądkowo-jelitowej oraz współczynnika opróżniania żołądka.

Leki cytotoksyczne (np. cyklofosfamid, metotreksat)

Tiazydy mogą redukować wydzielanie przez nerki cytotoksycznych produktów leczniczych i zwiększać ich działanie hamujące czynność szpiku.

Salicylany

W przypadku przyjmowania wysokich dawek salicylanów, hydrochlorotiazyd może uwydatniać działanie toksyczne salicylanów na centralny układ nerwowy.

Metyldopa

Opisano pojedyncze przypadki niedokrwistości hemolitycznej w trakcie jednoczesnego stosowania hydrochlorotiazydu i metyldopy.

Cyklosporyna

Jednoczesne stosowanie z cyklosporyną może zwiększać ryzyko wystąpienia hiperurikemii i powikłań typu dny moczanowej.

Glikozydy naparstnicy

Hipokaliemia lub hipomagnezemia spowodowane tiazydami mogą powodować wystąpienie spowodowanej naparstnicą arytmii serca.

Produkty lecznicze, na które maja wpływ zaburzenia stężenia potasu w surowicy

Zaleca się przeprowadzanie okresowych badań stężenia potasu w surowicy oraz EKG podczas podawania losartanu/hydrochlorotiazydu razem z produktami leczniczymi na które maja wpływ zaburzenia stężenia potasu w surowicy (np. glikozydami naparstnicy i lekami przeciwarytmicznymi) z następującymi torsades de pointes (częstoskurcz komorowy) indukowanymi przez leki (włączając niektóre leki przeciwarytmiczne), ponieważ hipokaliemia jest czynnikiem predysponującym do wystąpienia do torsades de pointes (częstoskurcz komorowy):

? Klasa Ia leków przeciwarytmicznych (np. chinidyna, hydrochinidyna, disopyramid)

? Klasa III leków przeciwarytmicznych (np. amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid)

? Niektóre leki przeciwpsychotyczne (np. tioridazyna, chloropromazyna, lewomepromazyna,

trifluoperazyn, cyamemazine, sulpiryd, sultopryd, amisulpryd, tiapryd, pimozyd, haloperidol, droperidol

? Inne (np. bepridyl, cisapryd, difemanil, erytromycyna IV, halofantryn, mizolastyn, pentamidyn, terfenadyna, winakmina IV).

Sole wapnia

Tiazydowe leki moczopędne zwiększają stężenie wapnia w surowicy z powodu obniżonego wydzielania. Jeśli konieczne jest stosowanie suplementów wapnia, należy kontrolować stężenie wapnia w surowicy oraz odpowiednio dostosować dawkę wapnia.

Wpływ na badania laboratoryjne

Tiazydy mogą zaburzać wyniki badań czynności przytarczyc z powodu wpływu na metabolizm wapnia (patrz punkt 4.4).

Karbamazepina

Ryzyko objawowej hiponatremii. Zalecany jest kliniczny i biologiczny monitoring.

Środki kontrastowe zawierające jod

W przypadku odwodnienia spowodowanego lekami moczopędnymi, występuje zwiększone ryzyko ostrej niewydolności nerek, szczególnie przy zastosowaniu produktów zawierających jod. Pacjenci powinni być odpowiednio nawodnieni przed podaniem środków kontrastujących.

Amfoterycyna B (pozajelitowo), kortykosteroidy, ACTH, środki rozwalniające Hydrochlorotiazyd może nasilić brak równowagi elektrolitowej, szczególnie hipokaliemię

Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych. Jednak podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn, należy pamiętać o możliwości wystąpienia zawrotów głowy i senności w trakcie leczenia przeciwnadciśnieniowego, szczególnie na początku tego leczenia lub podczas zwiększenia dawki.

Nie ma specjalnego postępowania dotyczącego leczenia przedawkowania produktu leczniczego Losargamma HCT. Leczenie jest objawowe i wspomagające. Należy przerwać stosowanie produktu leczniczego Losargamma HCT i dokładnie monitorować pacjenta. Zalecane postępowania obejmuje wywołanie wymiotów we wczesnym okresie po przedawkowaniu, leczenie odwodnienia, zaburzenia równowagi elektrolitowej, śpiączki wątrobowej i niedociśnienia z wykorzystaniem standardowych procedur.

Losartan

Dane dotyczące przedawkowania u ludzi są ograniczone. Najbardziej prawdopodobnymi objawami przedawkowania są niedociśnienie i tachykardia; chociaż może wystąpić również bradykardia w wyniku pobudzenia układu przywspółczulnego. Jeśli wystąpi niedociśnienie objawowe, należy zastosować leczenie podtrzymujące.

Losartan i jego czynne metabolity nie poddają się hemodializie.

Hydrochlorotiazyd

Najczęstsze oznaki i objawy przedawkowania były spowodowane utratą elektrolitów (hipokaliemia, hipochloremia, hiponatremia) i odwodnieniem w wyniku zwiększonej diurezy. Jeśli przyjmowana jest równiej naparstnica, istnieje ryzyko wystąpienia poważniejszych następstw hipokaliemi, tj. zaburzeń rytmu serca.

Nie ma danych dotyczących eliminacji hydrochlorotiazydu poprzez dializę.