LEVOXA

Levoxa, 250 mg:

Każda tabletka powlekana preparatu Levoxa zawiera 250 mg lewofloksacyny (Levofloxacinum), co odpowiada 256,23 mg półwodnej lewofloksacyny.

Levoxa,500 mg:

Każda tabletka powlekana preparatu Levoxa zawiera 500 mg lewofloksacyny (Levofloxacinum), co odpowiada 512,46 mg półwodnej lewofloksacyny.

Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza jednowodna.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

• Nadwrażliwość na lewofloksacynę lub inne chinolony lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

• Padaczka.

• Zapalenie ścięgien związane ze stosowaniem fluorochinolonów w przeszłości.

• Stosowanie u dzieci i młodzieży przed zakończeniem okresu wzrostu.

• Ciąża.

• Okres karmienia piersią.

Następujące działania niepożądane obserwowano podczas leczenia lewofloksacyną. Częstość występowania została określona następująco:

Bardzo często (≥1/10) Często (≥1/100 do < 1/10)

Niezbyt często (≥1/1000 do < 1/100)

Rzadko (≥1/10 000 do < 1/1000)

Bardzo rzadko (≤1/10 000, włącznie z pojedynczymi przypadkami)

Zakażenia i zakażenia pasożytnicze

Niezbyt często: nadmierny rozwój grzybów i namnażanie innych opornych drobnoustrojów.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego Niezbyt często: eozynofilia, leukopenia. Rzadko: neutropenia, trombocytopenia. Bardzo rzadko: agranulocytoza.

Pojedyncze przypadki: niedokrwistość hemolityczna, pancytopenia.

Zaburzenia układu immunologicznego

Bardzo rzadko: reakcje alergiczne (obrzęk naczynioruchowy, niedociśnienie, wstrząs rzekomoanafilaktyczny), alergiczne zapalenie płuc.

Pojedyncze przypadki: ciężkie wykwity pęcherzowe, takie jak zespół Stevensa-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka (zespół Lyella) i wysiękowy rumień wielopostaciowy.

Reakcje na skórze i błonach śluzowych oraz reakcje anafilaktyczne lub anafilaktoidalne mogą czasami wystąpić nawet po pierwszej dawce.

Zaburzenia układu nerwowego

Niezbyt często: ból głowy, zawroty głowy (w tym pochodzenia błędnikowego), senność, bezsenność.

Rzadko: parestezje, drżenia, lęk, depresja, reakcje psychotyczne i zachowanie niebezpieczne dla pacjenta, w tym myśli lub próby samobójstwa, pobudzenie, splątanie, drgawki.

Bardzo rzadko: obwodowa neuropatia czuciowa i czuciowo-ruchowa, zaburzenia widzenia i słuchu, zaburzenia smaku i węchu, omamy.

Zaburzenia serca

Rzadko: tachykardia.

Bardzo rzadko: wstrząs (rzekomoanafilaktyczny).

Częstość nieznana: arytmia komorowa i torsades de pointes (zgłaszane przeważnie u pacjentów z czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT), wydłużenie odstępu QT (patrz punkt 4.4 i 4.9).

Zaburzenia naczyniowe

Rzadko: niedociśnienie.

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Rzadko: skurcz oskrzeli, duszność.

Zaburzenia żołądkowo-jelitowe

Często: nudności, biegunka.

Niezbyt często: brak łaknienia, wymioty, ból brzucha, niestrawność.

Rzadko: krwawa biegunka, która bardzo rzadko może świadczyć o zapaleniu jelit, w tym rzekomobłoniastym zapaleniu jelit.

Bardzo rzadko: hipoglikemia, zwłaszcza u pacjentów z cukrzycą.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Często: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (np. AlAT, AspAT). Niezbyt często: zwiększenie stężenia bilirubiny.

Bardzo rzadko: reakcje wątrobowe, takie jak zapalenie wątroby.

Częstość nieznana: ciężkie uszkodzenie wątroby, w tym przypadki ostrej niewydolności wątroby notowano po zastosowaniu lewofloksacyny, głównie u pacjentów z ciężkimi chorobami zasadniczymi (np. posocznica).

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Niezbyt często: świąd, wysypka. Rzadko: pokrzywka.

Bardzo rzadko: nadwrażliwość na światło.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe, tkanki łącznej i kości

Rzadko: ból stawów, ból mięśni, zaburzenia ścięgien, w tym zapalenia ścięgna (np. ścięgna Achillesa), (patrz punkt 4.4).

Bardzo rzadko: zerwanie ścięgna (np. ścięgna Achillesa); to działanie niepożądane może wystąpić w ciągu 48 godzin od rozpoczęcia leczenia i może być obustronne (patrz punkt 4.4). Osłabienie mięśni, które może mieć szczególne znaczenie u pacjentów z miastenią. Pojedyncze przypadki: rabdomioliza.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Niezbyt często: zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy krwi.

Bardzo rzadko: ostra niewydolność nerek (np. z powodu śródmiąższowego zapalenia nerek).

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Niezbyt często: uczucie zmęczenia. Bardzo rzadko: gorączka.

Inne działania niepożądane, które były związane z podawaniem fluorochinolonów obejmują:

Zaburzenia naczyń

Zapalenie naczyń na tle nadwrażliwości.

Zaburzenia układu nerwowego

Objawy pozapiramidowe i inne zaburzenia koordynacji mięśniowej.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Napady porfirii u pacjentów z porfirią.

Czas trwania terapii

Czas trwania terapii różni się w zależności od przebiegu choroby (patrz tabela poniżej). Jak w przypadku każdej kuracji antybiotykami, podawanie preparatu Levoxa tabletki należy kontynuować przez 48 do 72 godzin po ustąpieniu gorączki lub po udowodnieniu likwidacji drobnoustroju.

Sposób podawania

Preparat Levoxa tabletki należy połykać bez rozgryzania i z wystarczającą ilością płynu. Tabletki można dzielić wzdłuż rowka dzielącego, w celu ułatwienia połknięcia. Tabletki można przyjmować w trakcie posiłków lub między posiłkami. Preparat Levoxa tabletki należy zażywać co najmniej

2 godziny przed przyjęciem soli żelaza, preparatów zobojętniających kwas żołądkowy lub sukralfatu lub 2 godziny po ich zastosowaniu, ponieważ leki te mogą zmniejszać wchłanianie (patrz punkt 4.5).

Poniżej zamieszczono zalecenia dotyczące dawkowania preparatu Levoxa.

Dawkowanie u pacjentów z prawidłową czynnością nerek

(klirens kreatyniny > 50 ml/min)

Dawkowanie u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek

(klirens kreatyniny ≤50 ml/min)

Pacjenci z zaburzoną czynnością wątroby

Pacjenci z zaburzoną czynnością wątroby nie byli obserwowani w czasie badań klinicznych. Jednakże korekta dawki nie wydaje się konieczna, ponieważ lewofloksacyna nie jest w istotnym stopniu metabolizowana w wątrobie i jest głównie wydalana przez nerki.

Pacjenci w podeszłym wieku

U pacjentów w podeszłym wieku nie jest konieczna korekta dawki z przyczyn innych niż zaburzenia czynności nerek (patrz punkt 4.4).

Preparat Levoxa nie zawsze jest optymalną terapią pneumokokowego zapalenia płuc, zwłaszcza w cięższych przypadkach.

W szpitalnych zakażeniach wywołanych przez Pseudomonas aeruginosa może być konieczne leczenie skojarzone.

Zapalenie ścięgna i zerwanie ścięgna

Rzadko może wystąpić zapalenie ścięgien. Najczęściej obejmuje ścięgno Achillesa i może prowadzić do jego zerwania. Ryzyko zapalenia ścięgien i zerwania ścięgna zwiększa się u osób w podeszłym wieku i u pacjentów stosujących kortykosteroidy. Zaleca się ścisłą kontrolę tych pacjentów w przypadku stosowania u nich preparatu Levoxa. Każdy pacjent, u którego wystąpią objawy zapalenia ścięgien, powinien niezwłocznie zgłosić się do lekarza. Jeżeli podejrzewa się zapalenie ścięgien, należy natychmiast przerwać stosowanie preparatu Levoxa i rozpocząć odpowiednie leczenie (np. unieruchomienie kończyny).

Choroba związana z Clostridium difficile

Biegunka, zwłaszcza o ciężkim przebiegu, utrzymująca się i (lub) krwawa, występująca podczas lub po zakończeniu stosowania preparatu Levoxa, może być objawem choroby związanej z Clostridium difficile; najcięższą jej postacią jest rzekomobłoniaste zapalenie jelit. Jeśli podejrzewa się rzekomobłoniaste zapalenie jelit, stosowanie preparatu Levoxa należy natychmiast przerwać i poddać pacjenta leczeniu podtrzymującemu oraz w razie konieczności zastosować niezwłoczne specyficzne leczenie (np. doustne podanie wankomycyny). W tej sytuacji klinicznej przeciwwskazane są preparaty hamujące perystaltykę jelit.

Pacjenci ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia drgawek

Preparat Levoxa jest przeciwwskazany u pacjentów z padaczką w wywiadzie i, tak jak inne fluorochinolony, należy go stosować z zachowaniem wszelkich środków ostrożności zarówno u pacjentów ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia drgawek, jak i u pacjentów ze współistniejącymi zmianami w ośrodkowym układzie nerwowym, jednocześnie leczonych fenbufenem lub podobnymi niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, lub preparatami obniżającymi próg drgawkowy, takimi jak teofilina (patrz punkt 4.5).

Pacjenci z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej

Pacjenci z utajonym lub jawnym niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej mogą wykazywać skłonność do reakcji hemolitycznych w trakcie leczenia przeciwbakteryjnymi pochodnymi chinolonu, dlatego lewofloksacynę należy stosować ostrożnie.

Pacjenci z zaburzoną czynnością nerek

Ponieważ lewofloksacyna jest wydalana głównie przez nerki, u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek należy skorygować dawkę preparatu Levoxa.

Zapobieganie reakcjom nadwrażliwości na światło

Chociaż nadwrażliwość na światło występuje bardzo rzadko w trakcie stosowania lewofloksacyny, zaleca się, aby pacjenci unikali zbędnej ekspozycji na silne światło słoneczne lub sztuczne promieniowanie UV (np. lampy kwarcowe, solarium), aby zapobiegać wystąpieniu nadwrażliwości.

Pacjenci leczeni antagonistami witaminy K

Z powodu możliwości zwiększenia wartości wyników badań krzepliwości krwi (PT/INR) i (lub) nasilenia krwawień u pacjentów leczonych preparatem Levoxa oraz antagonistami witaminy K (np. warfaryna), badania krzepliwości krwi należy wykonywać regularnie w trakcie jednoczesnego stosowania tych preparatów (patrz punkt 4.5).

Reakcje psychotyczne

Obserwowano reakcje psychotyczne u pacjentów przyjmujących chinolony, w tym lewofloksacynę.

W bardzo rzadkich przypadkach prowadziły one do myśli samobójczych i zachowań niebezpiecznych dla pacjenta – czasami nawet po pojedynczej dawce lewofloksacyny (patrz punkt 4.8). W przypadku wystąpienia tych reakcji u pacjenta należy niezwłocznie przerwać stosowanie lewofloksacyny i zastosować odpowiednie postępowanie. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas stosowania lewofloksacyny u pacjentów z psychozą lub z chorobą psychiczną w wywiadzie.

Zaburzenia serca

Należy zachować ostrożność podczas stosowania fluorochinolonów, w tym lewofloksacyny, u pacjentów ze stwierdzonym ryzykiem wydłużenia odstępu QT, np. u pacjentów:

- z wrodzonym zespołem długiego odstępu QT,

- jednocześnie stosujących leki wpływające na wydłużenie odstępu QT (np. leki przeciwarytmiczne należące do grupy IA i III, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, makrolity, leki przeciwpsychotyczne),

- z zachwianą równowagą elektrolitową (np. hipokaliemia, hipomagnezemia),

- w podeszłym wieku,

- z chorobami sercowa (np. niewydolność serca, zawał serca, bradykardia).

(Patrz punkt 4.2 Pacjenci w podeszłym wieku, punkt 4.5, punkt 4.8 i punkt 4.9).

Hipoglikemia

Tak, jak w przypadku wszystkich chinolonów, odnotowano przypadki hipoglikemii, zazwyczaj u pacjentów z cukrzycą przyjmujących jednocześnie doustne leki hipoglikemizujące (np. glibenkliamid) lub insulinę. Zaleca się u tych pacjentów dokładne kontrolowanie stężenia glukozy we krwi (patrz punkt 4.8).

Neuropatia obwodowa

U pacjentów otrzymujących fluorochinolony, w tym lewofloksacynę, odnotowano przypadki obwodowej neuropatii czuciowej lub czuciowo-ruchowej, która może wystąpić nagle. Należy przerwać stosowanie lewofloksacyny, jeśli u pacjenta wystąpią objawy neuropatii, aby zapobiec rozwojowi nieodwracalnych zmian (patrz punkt 4.8).

Pacjenci z rzadko występującą wrodzoną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zaburzeniami wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego preparatu.

Preparat Levoxa nie zawsze jest optymalną terapią pneumokokowego zapalenia płuc, zwłaszcza w cięższych przypadkach.

W szpitalnych zakażeniach wywołanych przez Pseudomonas aeruginosa może być konieczne leczenie skojarzone.

Zapalenie ścięgna i zerwanie ścięgna

Rzadko może wystąpić zapalenie ścięgien. Najczęściej obejmuje ścięgno Achillesa i może prowadzić do jego zerwania. Ryzyko zapalenia ścięgien i zerwania ścięgna zwiększa się u osób w podeszłym wieku i u pacjentów stosujących kortykosteroidy. Zaleca się ścisłą kontrolę tych pacjentów w przypadku stosowania u nich preparatu Levoxa. Każdy pacjent, u którego wystąpią objawy zapalenia ścięgien, powinien niezwłocznie zgłosić się do lekarza. Jeżeli podejrzewa się zapalenie ścięgien, należy natychmiast przerwać stosowanie preparatu Levoxa i rozpocząć odpowiednie leczenie (np. unieruchomienie kończyny).

Choroba związana z Clostridium difficile

Biegunka, zwłaszcza o ciężkim przebiegu, utrzymująca się i (lub) krwawa, występująca podczas lub po zakończeniu stosowania preparatu Levoxa, może być objawem choroby związanej z Clostridium difficile; najcięższą jej postacią jest rzekomobłoniaste zapalenie jelit. Jeśli podejrzewa się rzekomobłoniaste zapalenie jelit, stosowanie preparatu Levoxa należy natychmiast przerwać i poddać pacjenta leczeniu podtrzymującemu oraz w razie konieczności zastosować niezwłoczne specyficzne leczenie (np. doustne podanie wankomycyny). W tej sytuacji klinicznej przeciwwskazane są preparaty hamujące perystaltykę jelit.

Pacjenci ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia drgawek

Preparat Levoxa jest przeciwwskazany u pacjentów z padaczką w wywiadzie i, tak jak inne fluorochinolony, należy go stosować z zachowaniem wszelkich środków ostrożności zarówno u pacjentów ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia drgawek, jak i u pacjentów ze współistniejącymi zmianami w ośrodkowym układzie nerwowym, jednocześnie leczonych fenbufenem lub podobnymi niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, lub preparatami obniżającymi próg drgawkowy, takimi jak teofilina (patrz punkt 4.5).

Pacjenci z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej

Pacjenci z utajonym lub jawnym niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej mogą wykazywać skłonność do reakcji hemolitycznych w trakcie leczenia przeciwbakteryjnymi pochodnymi chinolonu, dlatego lewofloksacynę należy stosować ostrożnie.

Pacjenci z zaburzoną czynnością nerek

Ponieważ lewofloksacyna jest wydalana głównie przez nerki, u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek należy skorygować dawkę preparatu Levoxa.

Zapobieganie reakcjom nadwrażliwości na światło

Chociaż nadwrażliwość na światło występuje bardzo rzadko w trakcie stosowania lewofloksacyny, zaleca się, aby pacjenci unikali zbędnej ekspozycji na silne światło słoneczne lub sztuczne promieniowanie UV (np. lampy kwarcowe, solarium), aby zapobiegać wystąpieniu nadwrażliwości.

Pacjenci leczeni antagonistami witaminy K

Z powodu możliwości zwiększenia wartości wyników badań krzepliwości krwi (PT/INR) i (lub) nasilenia krwawień u pacjentów leczonych preparatem Levoxa oraz antagonistami witaminy K (np. warfaryna), badania krzepliwości krwi należy wykonywać regularnie w trakcie jednoczesnego stosowania tych preparatów (patrz punkt 4.5).

Reakcje psychotyczne

Obserwowano reakcje psychotyczne u pacjentów przyjmujących chinolony, w tym lewofloksacynę.

W bardzo rzadkich przypadkach prowadziły one do myśli samobójczych i zachowań niebezpiecznych dla pacjenta – czasami nawet po pojedynczej dawce lewofloksacyny (patrz punkt 4.8). W przypadku wystąpienia tych reakcji u pacjenta należy niezwłocznie przerwać stosowanie lewofloksacyny i zastosować odpowiednie postępowanie. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas stosowania lewofloksacyny u pacjentów z psychozą lub z chorobą psychiczną w wywiadzie.

Zaburzenia serca

Należy zachować ostrożność podczas stosowania fluorochinolonów, w tym lewofloksacyny, u pacjentów ze stwierdzonym ryzykiem wydłużenia odstępu QT, np. u pacjentów:

- z wrodzonym zespołem długiego odstępu QT,

- jednocześnie stosujących leki wpływające na wydłużenie odstępu QT (np. leki przeciwarytmiczne należące do grupy IA i III, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, makrolity, leki przeciwpsychotyczne),

- z zachwianą równowagą elektrolitową (np. hipokaliemia, hipomagnezemia),

- w podeszłym wieku,

- z chorobami sercowa (np. niewydolność serca, zawał serca, bradykardia).

(Patrz punkt 4.2 Pacjenci w podeszłym wieku, punkt 4.5, punkt 4.8 i punkt 4.9).

Hipoglikemia

Tak, jak w przypadku wszystkich chinolonów, odnotowano przypadki hipoglikemii, zazwyczaj u pacjentów z cukrzycą przyjmujących jednocześnie doustne leki hipoglikemizujące (np. glibenkliamid) lub insulinę. Zaleca się u tych pacjentów dokładne kontrolowanie stężenia glukozy we krwi (patrz punkt 4.8).

Neuropatia obwodowa

U pacjentów otrzymujących fluorochinolony, w tym lewofloksacynę, odnotowano przypadki obwodowej neuropatii czuciowej lub czuciowo-ruchowej, która może wystąpić nagle. Należy przerwać stosowanie lewofloksacyny, jeśli u pacjenta wystąpią objawy neuropatii, aby zapobiec rozwojowi nieodwracalnych zmian (patrz punkt 4.8).

Pacjenci z rzadko występującą wrodzoną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zaburzeniami wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego preparatu.

Sole żelaza, leki zobojętniające zawierające sole magnezu lub glinu

Wchłanianie lewofloksacyny jest znacząco zmniejszone podczas jednoczesnego podawania preparatu Levoxa w postaci tabletek z solami żelaza lub preparatami zobojętniającymi zawierającymi sole magnezu lub glinu. Zaleca się, aby preparaty zawierające dwu- i trójwartościowe kationy, takie jak sole żelaza, lub preparaty zobojętniające zawierające sole magnezu lub glinu były przyjmowane 2 godziny przed przyjęciem preparatu Levoxa lub 2 godziny po jego zastosowaniu. Nie stwierdzono interakcji z węglanem wapnia.

Sukralfat

Jednoczesne przyjmowanie sukralfatu znacząco zmniejsza biodostępność preparatu Levoxa. Jeśli pacjent powinien przyjmować oba preparaty jednocześnie, zaleca się przyjmowanie sukralfatu 2 godziny po podaniu preparatu Levoxa w postaci tabletek.

Doustne środki antykoncepcyjne

Niektóre antybiotyki mogą w rzadkich przypadkach zmniejszać skuteczność doustnych środków antykoncepcyjnych poprzez zaburzanie hydrolizy sprzężonych steroidów przez bakterie w jelitach, a następnie wchłanianie zwrotne niesprzężonych steroidów. Stężenie aktywnych steroidów w osoczu krwi może być przez to zmniejszone.

Teofilina, fenbufen lub podobne niesteroidowe leki przeciwzapalne

W badaniach klinicznych nie wykazano interakcji farmakokinetycznych lewofloksacyny z teofiliną. Jednakże w przypadku jednoczesnego stosowania chinolonów z teofiliną, niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi lub innymi preparatami obniżającymi próg drgawkowy może wystąpić wyraźne obniżenie progu drgawkowego. Stężenie lewofloksacyny jest około 13% wyższe w obecności fenbufenu niż wtedy, gdy lewofloksacyna jest podawana jako jedyny preparat.

Probenecyd i cymetydyna

Probenecyd i cymetydyna wywierają istotny statystycznie wpływ na eliminację lewofloksacyny. Klirens nerkowy lewofloksacyny jest zmniejszany przez cymetydynę (24%) i przez probenecyd (34%). Powodem jest blokowanie przez oba leki wydalania lewofloksacyny w cewkach nerkowych. Jednakże w badanym zakresie dawek istotne statystycznie różnice w kinetyce nie wydają się mieć znaczenia klinicznego.

Należy zachować ostrożność podczas podawania lewofloksacyny razem z preparatami zaburzającymi wydalanie w cewkach nerkowych, takimi jak probenecyd i cymetydyna, zwłaszcza u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek.

Cyklosporyna

Okres półtrwania cyklosporyny zwiększał się o 33% podczas jednoczesnego stosowania lewofloksacyny.

Antagoniści witaminy K

Zgłaszano zwiększenie wartości wyników badań krzepliwości krwi (PT/INR) i (lub) występowanie krwawień, które mogą mieć ciężki przebieg, u pacjentów leczonych jednocześnie lewofloksacyną i antagonistami witaminy K (np. warfaryna). Dlatego należy regularnie wykonywać badanie krzepliwości krwi u pacjentów leczonych antagonistami witaminy K.

Posiłki

Nie występuje istotna klinicznie interakcja z pokarmem. Preparat Levoxa w postaci tabletek może być przyjmowany niezależnie od posiłków.

Leki wywierające wpływ na odstęp QT

Lewofloksacynę, podobnie jak inne fluorochinolony, należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów przyjmujących leki wpływające na odstęp QT (np. leki przeciwarytmiczne należące do grupy IA i III, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, makrolidy, leki przeciwpsychotyczne), patrz punkt 4.4.

Badania laboratoryjne

U pacjentów przyjmujących lewofloksacynę mogą podczas oznaczania opioidów w moczu występować wyniki fałszywie dodatnie. Konieczne może być potwierdzenie pozytywnego wyniku testu wykrywającego opioidy poprzez zastosowanie bardziej specyficznej metody.

Inne istotne informacje

Przeprowadzono badania farmakologiczne, aby ustalić możliwość występowania interakcji farmakokinetycznych pomiędzy lewofloksacyną a powszechnie zalecanymi preparatami. Jednoczesne stosowanie lewofloksacyny z takimi preparatami, jak węglan wapnia, digoksyna, glibenklamid, ranitydyna, warfaryna nie zaburzało farmakokinetyki lewofloksacyny w stopniu istotnym klinicznie.

Niektóre działania niepożądane (np. zawroty głowy, senność, zaburzenia widzenia) mogą zaburzać zdolność koncentracji i szybkość reakcji pacjenta, dlatego mogą stanowić ryzyko w sytuacjach, w których te zdolności są szczególnie ważne (np. prowadzenie pojazdów lub obsługiwanie maszyn).

Na podstawie badań toksyczności na zwierzętach lub badań farmakologii klinicznej

przeprowadzonych z zastosowaniem większych dawek niż terapeutyczne, najważniejszymi objawami, których można spodziewać się po ostrym przedawkowaniu preparatu Levoxa w postaci tabletek są objawy dotyczące ośrodkowego układu nerwowego, takie jak splątanie, zawroty głowy, zaburzenia świadomości, oraz drgawki, wydłużenie odstępu QT, a także reakcje żołądkowo-jelitowe, takie jak nudności i nadżerki błony śluzowej.

W przypadku przedawkowania należy zastosować leczenie objawowe. Z powodu możliwości wydłużenia odstępu QT należy monitorować zapis EKG u pacjenta. Można zastosować preparaty zobojętniające kwas żołądkowy, aby chronić błonę śluzową żołądka. Hemodializa, w tym dializa otrzewnowa i ciągła ambulatoryjna dializa otrzewnowa nie są skuteczne w usuwaniu lewofloksacyny z organizmu. Nie istnieje specyficzna odtrutka.