NORVIPREN

Noryipren , 35 mikrogramów/godzinę

Każdy system transdermalny zawiera 20 mg buprenorfiny ( Buprenorphinum ) Powierzchnia zawierająca substancję czynną: 25 cm ² .

Nominalna szybkość uwalniania: 35 mikrogramów buprenorfiny na godzinę (w ciągu 96 godzin).

Norvipren, 52,5 mikrogramów/godzinę

Każdy system transdermalny zawiera 30 mg buprenorfiny ( Buprenorphinum ) Powierzchnia zawierająca substancję czynną: 37,5 cm ² .

Nominalna szybkość uwalniania: 52,5 mikrograma buprenorfiny na godzinę (w ciągu 96 godzin).

Norvipren, 70 mikrogramów/godzinę

Każdy system transdermalny zawiera 40 mg buprenorfiny ( Buprenorphinum ) Powierzchnia zawierająca substancję czynną: 50 cm ² .

Nominalna szybkość uwalniania: 70 mikrogramów buprenorfiny na godzinę (w ciągu 96 godzin).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz CHPL : punkt 6.1.

• Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w CHPL w punkcie 6.1.

• Uzależnienie od opioidów i leczenie narkotykowego zespołu odstawienia.

• Stany z istniejącą lub zagrażającą niewydolnością oddechową.

• Przyjmowanie inhibitorów MAO obecnie lub w ciągu ostatnich 2 tygodni (patrz CHPL : punkt 4.5).

• Miastenia ( myastenia gravis).

• Majaczenie alkoholowe (delirium tremens).

• Ciąża (patrz CHPL : punkt 4.6).

Poniższe działania niepożądane obserwowano podczas badań klinicznych i w okresie po wprowadzeniu buprenorfiny do obrotu.

Częstości określono następująco: bardzo często (> 1/10) często (> 1/100 do < 1/10) niezbyt często (> 1/1000 do < 1/100) rzadko (> 1/10000 do < 1/1000) bardzo rzadko (< 1/10000) częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

Najczęściej zgłaszanymi układowymi działaniami niepożądanymi były nudności i wymioty.

Najczęściej zgłaszanymi miejscowymi działaniami niepożądanymi były rumień i świąd.

Zaburzenia układu immunologicznego

Bardzo rzadko: ciężkie reakcje alergiczne

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

Rzadko: utrata apetytu

Zaburzenia psychiczne

Niezbyt często: splątanie, zaburzenia snu, niepokój, zwłaszcza ruchowy

Rzadko: działanie psychotyczne (np. omamy, niepokój, koszmary senne), zmniejszenie popędu płciowego

Bardzo rzadko: uzależnienie, zmiany nastroju

Zaburzenia układu nerwowego

Często: zawroty głowy, ból głowy

Niezbyt często: uspokojenie polekowe, senność

Rzadko: zaburzenia koncentracji, zaburzenia mowy, drętwienie, zaburzenia równowagi, parestezje (np. odczucie kłucia lub pieczenia skóry)

Bardzo rzadko: drżenia pęczkowe mięśni, nieprawidłowe odczuwanie smaku

Zaburzenia oka

Rzadko: zaburzenia widzenia, niewyraźne widzenie, obrzęk powiek

Bardzo rzadko: zwężenie źrenic

Zaburzenia ucha i błędnika

Bardzo rzadko: ból ucha

Zaburzenia naczyniowe

Niezbyt często: zaburzenia krążenia (tj. niedociśnienie tętnicze lub, rzadko, nawet zapaść krążeniowa)

Rzadko: uderzenia gorąca

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

Często: duszność

Rzadko: zahamowanie czynności oddechowej

Bardzo rzadko: hiperwentylacja, czkawka

Zaburzenia żołądka i jelit

Bardzo często: nudności

Często: wymioty, zaparcie

Niezbyt często: suchość w jamie ustnej

Rzadko: zgaga

Bardzo rzadko: odruchy wymiotne

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Bardzo często: rumień, świąd

Często: osutka, obfite pocenie się

Niezbyt często: wysypka

Rzadko: pokrzywka

Bardzo rzadko: powstawanie krostek, pęcherzyków

Zaburzenia nerek i układu moczowego

Niezbyt często: zatrzymanie moczu, zaburzenia oddawania moczu

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi

Rzadko: zaburzenia wzwodu

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Często: obrzęki, uczucie zmęczenia

Niezbyt często: wyczerpanie

Rzadko: objawy odstawienia, reakcje w miejscu podania

Bardzo rzadko: ból w klatce piersiowej

W niektórych wypadkach występowały opóźnione reakcje alergiczne z widocznymi objawami zapalenia. Należy wówczas przerwać stosowanie buprenorfiny .

Stosowanie buprenorfiny wiąże się z małym ryzykiem uzależnienia. Wystąpienie objawów odstawienia po przerwaniu stosowania jest mało prawdopodobne. Przyczyną jest bardzo powolna dysocjacja buprenorfiny z receptora opioidowego i stopniowe zmniejszanie się jej stężenia w surowicy (zwykle po ponad 30 godzinach od usunięcia ostatniego plastra). Jednak po długotrwałym stosowaniu produktu nie można całkowicie wykluczyć możliwości wystąpienia objawów odstawienia podobnych do tych, które występują po odstawieniu opioidów. Do objawów tych należą: pobudzenie, uczucie lęku, nerwowość, bezsenność, nadmierna ruchliwość, drżenie i zaburzenia żołądka i jelit.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301/faks: + 48 22 49 21 309/e-mail: ndl @urpl.gov.pl

Działania niepożądane można również zgłaszać podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dawkowanie

Pacjenci w wieku powyżej 18 lat

Dawkę należy dostosować do stanu pacjenta (nasilenie bólu, dokuczliwość bólu, indywidualna reakcja). Należy stosować najmniejszą możliwą dawkę zapewniającą skuteczne złagodzenie bólu.

Do tego celu dostępne są trzy systemy transdermalne , plastry o różnej mocy: Noryipren 35 mikrogramów/godzinę, Noryipren 52,5 mikrograma/godzinę oraz Noryipren 70 mikrogramów/godzinę.

Ustalenie dawki początkowej

U pacjentów, u których nie stosowano wcześniej żadnych leków przeciwbólowych, leczenie należy rozpocząć od systemu transdermalnego , plastra o najmniejszej mocy ( Noryipren 35 mikrogramów/godzinę). U pacjentów, którzy otrzymywali uprzednio leki zaliczane przez WHO do I stopnia (leki nieopioidowe) do II stopnia (słabe opioidy) drabiny analgetycznej, leczenie także należy rozpocząć od produktu leczniczego Noryipren 35 mikrogramów/godzinę. Zgodnie z zaleceniami WHO, stosowanie nieopioidowych leków przeciwbólowych można kontynuować w zależności od ogólnego stanu klinicznego pacjenta.

Podczas zamiany produktu leczniczego przeciwbólowego należącego do III stopnia drabiny analgetycznej (silne opioidy) na produkt leczniczy Noryipren oraz wyboru początkowej mocy systemu transdermalnego , należy w celu uniknięcia nawrotu bólu uwzględnić rodzaj wcześniej stosowanego produktu leczniczego, sposób jego podawania i średnią dawkę dobową. Zasadniczo zaleca się stopniowe, indywidualne zwiększanie dawki, rozpoczynając leczenie od systemu transdermalnego o najmniejszej mocy ( Noryipren 35 mikrogramów/godzinę). Doświadczenie kliniczne wykazało, że u pacjentów leczonych uprzednio dużymi dawkami silnie działających opioidów (odpowiadających około 120 mg podawanej doustnie morfiny na dobę) można rozpocząć leczenie od większej dawki zawartej w systemie transdermalnym (patrz CHPL : także punkt 5.1).

W celu umożliwienia indywidualnego dostosowania dawkowania w odpowiednim czasie podczas stopniowego zwiększania dawki, należy stosować dodatkowo produkty przeciwbólowe 0 natychmiastowym uwalnianiu.

Konieczną moc produktu Noryipren należy dostosowywać indywidualnie do potrzeb pacjenta 1 regularnie ją weryfikować.

Po zastosowaniu po raz pierwszy systemu transdermalnego Noryipren stężenie buprenorfiny w surowicy zwiększa się powoli zarówno u pacjentów leczonych, jak i nieleczonych uprzednio przeciwbólowymi produktami leczniczymi. Dlatego w pierwszej fazie leczenia nie należy oczekiwać szybkiego efektu terapeutycznego, a pierwszej oceny działania przeciwbólowego należy dokonać po 24 godzinach.

Stosowany wcześniej przeciwbólowy produkt leczniczy (z wyjątkiem systemów transdermalnych zawierających opioidy) należy podawać w tej samej dawce przez pierwsze 12 godzin po zmianie na system transdermalny Noryipren , a przez następne 12 godzin stosować w razie konieczności krótko działający odpowiedni lek przeciwbólowy.

Ustalanie dawki i leczenie podtrzymujące

System transdermalny Noryipren należy zmieniać co 96 godzin (4 doby).

Dla wygodniejszego stosowania system transdermalny można zmieniać dwa razy w tygodniu, w regularnych odstępach czasu, np. w poniedziałki rano i czwartki wieczorem. Dawkę należy ustalać indywidualnie aż do uzyskania skutecznego działania przeciwbólowego. Jeśli pod koniec okresu stosowania pierwszego systemu transdermalnego działanie przeciwbólowe jest niewystarczające, dawkę można zwiększyć albo przez zastosowanie dodatkowego plastra o tej samej mocy, albo zamianę na system transdermalny o większej mocy. Niezależnie od ich mocy, jednocześnie można zastosować nie więcej niż dwa systemy transdermalne .

Przed zastosowaniem produktu Noryipren w kolejnej mocy należy wziąć pod uwagę całkowitą dawkę opioidów podawanych jako uzupełnienie wcześniejszej terapii systemem transdermalnym w mniejszej dawce, tj. ocenić całkowitą potrzebną dawkę opioidów i dostosować odpowiednio dawkowanie. Pacjenci wymagający dodatkowych leków przeciwbólowych (np. w razie bólu przebijającego) w trakcie leczenia podtrzymującego systemem transdermalnym mogą przyjmować podjęzykowo np. 0,2 mg do 0,4 mg buprenorfiny co 24 godziny. Jeśli konieczne jest regularne stosowanie dodatkowo 0,4 do 0,6 mg buprenorfiny w postaci tabletek podjęzykowych, należy zastosować system transdermalny o większej mocy.

Czas trwania leczenia

Produktu leczniczego Noryipren nie należy w żadnym wypadku stosować dłużej niż to absolutnie konieczne. Jeśli ze względu na rodzaj i nasilenie choroby konieczne jest długotrwałe leczenie bólu produktem leczniczym Noryipren , należy uważnie i regularnie kontrolować stan pacjenta (robiąc w razie konieczności przerwy w leczeniu) w celu ustalenia, czy niezbędne jest dalsze leczenie i jak długo powinno ono trwać.

Przerwanie stosowania produktu Noryipren

Po zdjęciu systemu transdermalnego Noryipren stężenie buprenorfiny w surowicy zmniejsza się stopniowo, więc działanie przeciwbólowe utrzymuje się przez pewien czas. Należy to brać pod uwagę, jeśli po stosowaniu produktu Noryipren zastosowany będzie inny produkt leczniczy zawierający opioidy. Zgodnie z ogólną zasadą nie należy stosować kolejnych produktów leczniczych zwierających opioidy w ciągu 24 godzin od zdjęcia plastra Noryipren . Obecnie dostępne są ograniczone dane dotyczące dawki początkowej innych opioidów stosowanych po zakończeniu stosowania produktu leczniczego Noryipren .

Osoby w podeszłym wieku

Nie jest konieczne dostosowanie dawki produktu leczniczego Noryipren u pacjentów w podeszłym wieku.

Pacjenci z niewydolnością nerek.

Ponieważ niewydolność nerek nie zmienia farmakokinetyki buprenorfiny , może być ona stosowana u pacjentów z niewydolnością nerek, w tym u pacjentów dializowanych.

Pacjenci z niewydolnością wątroby

Buprenorfina jest metabolizowana w wątrobie. Zaburzenia czynności wątroby mogą wpływać na nasilenie i czas działania buprenorfiny . Dlatego stan pacjentów z niewydolnością wątroby należy uważnie monitorować podczas stosowania produktu leczniczego Noryipren .

Dzieci i młodzież

Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Noryipren u pacjentów w wieku poniżej 18 lat ze względu na brak badań w tej grupie wiekowej.

Sposób stosowania

System transdermalny Noryipren należy stosować na płaski obszar niepodrażnionej, czystej, nieowłosionej skóry, bez rozległych zbliznowaceń. Preferowane miejsca na górnej części ciała to: górna część pleców i okolica podobojczykowa klatki piersiowej. Włosy na skórze w planowanym miejscu naklejenia należy usunąć nożyczkami (nie golić). Jeśli skóra wymaga oczyszczenia, należy umyć ją wodą. Nie należy używać mydła ani innych środków myjących. Należy unikać stosowania środków pielęgnujących skórę, które mogłyby zaburzyć przyczepność plastra w miejscu aplikacji.

Przed naklejeniem plastra skóra musi być dokładnie osuszona. Plaster należy nakładać bezpośrednio po wyjęciu z saszetki. Po wyjęciu plastra z saszetki i zdjęciu folii ochronnej należy nałożyć plaster na skórę i mocno przyciskać go dłonią przez około 30 sekund. Plaster nie będzie naruszony podczas kąpieli, natrysku lub pływania.

System transdermalny Noryipren należy nosić maksymalnie przez 4 dni. Po zdjęciu plastra kolejny należy nałożyć w innym miejscu. Należy zachować co najmniej tygodniowy odstęp przed nałożeniem plastra w tym samym miejscu.

Jeśli nie ma możliwości zastosowania wentylacji mechanicznej, buprenorfinę należy stosować ze szczególną ostrożnością u pacjentów z ostrym zatruciem alkoholem, zaburzeniami drgawkowymi, urazami głowy, we wstrząsie, z zaburzeniami świadomości o nieznanej etiologii, ze zwiększonym ciśnieniem śródczaszkowym.

Buprenorfina sporadycznie powoduje zahamowanie czynności oddechowej , dlatego należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami oddychania lub otrzymujących produkty lecznicze, które mogą powodować zaburzenia oddychania.

Buprenorfina ma znacznie mniejszy potencjał uzależniający niż opioidy będące czystymi agonistami. Podczas badań klinicznych u zdrowych ochotników i u pacjentów otrzymujących buprenorfinę nie obserwowano reakcji z odstawienia. Jednak po długotrwałym stosowaniu buprenorfiny nie można wykluczyć możliwości wystąpienia reakcji z odstawienia, podobnych do występujących po odstawieniu innych opioidów (patrz CHPL : punkt 4.8). Do objawów tych należą: pobudzenie, niepokój, nerwowość, bezsenność, nadmierna aktywność ruchowa, drżenie i zaburzenia żołądkowo-jelitowe.

U pacjentów nadużywających opioidów zamiana na buprenorfinę może zapobiegać reakcjom z odstawienia. Ponieważ odnotowano przypadki nadużywania buprenorfiny , dlatego należy zachować szczególną ostrożność przy przepisywaniu produktu leczniczego pacjentom z podejrzeniem uzależnienia od leków.

Buprenorfina metabolizowana jest w wątrobie. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby możliwa jest zmiana siły i czasu działania buprenorfiny . Pacjentów tych należy dokładnie obserwować podczas stosowania buprenorfiny .

Należy poinformować sportowców, że buprenorfina może dawać dodatnią reakcję w kontrolnych badaniach antydopingowych.

Pacjenci z gorączką i (lub) narażeni na zewnętrzne źródła ciepła

Gorączka i wysoka temperatura otoczenia mogą zwiększać przenikanie produktu przez skórę, co teoretycznie może spowodować zwiększenie stężenia buprenorfiny w surowicy podczas jej stosowania. Dlatego podczas leczenia buprenorfiną pacjentów gorączkujących lub o temperaturze skóry zwiększonej z innych powodów należy brać po uwagę możliwość nasilenia działania opioidu.

Systemu transdermalnego nie należy narażać na działanie wysokiej temperatury (np. sauna, promieniowanie podczerwone).

Jeśli nie ma możliwości zastosowania wentylacji mechanicznej, buprenorfinę należy stosować ze szczególną ostrożnością u pacjentów z ostrym zatruciem alkoholem, zaburzeniami drgawkowymi, urazami głowy, we wstrząsie, z zaburzeniami świadomości o nieznanej etiologii, ze zwiększonym ciśnieniem śródczaszkowym.

Buprenorfina sporadycznie powoduje zahamowanie czynności oddechowej , dlatego należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami oddychania lub otrzymujących produkty lecznicze, które mogą powodować zaburzenia oddychania.

Buprenorfina ma znacznie mniejszy potencjał uzależniający niż opioidy będące czystymi agonistami. Podczas badań klinicznych u zdrowych ochotników i u pacjentów otrzymujących buprenorfinę nie obserwowano reakcji z odstawienia. Jednak po długotrwałym stosowaniu buprenorfiny nie można wykluczyć możliwości wystąpienia reakcji z odstawienia, podobnych do występujących po odstawieniu innych opioidów (patrz CHPL : punkt 4.8). Do objawów tych należą: pobudzenie, niepokój, nerwowość, bezsenność, nadmierna aktywność ruchowa, drżenie i zaburzenia żołądkowo-jelitowe.

U pacjentów nadużywających opioidów zamiana na buprenorfinę może zapobiegać reakcjom z odstawienia. Ponieważ odnotowano przypadki nadużywania buprenorfiny , dlatego należy zachować szczególną ostrożność przy przepisywaniu produktu leczniczego pacjentom z podejrzeniem uzależnienia od leków.

Buprenorfina metabolizowana jest w wątrobie. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby możliwa jest zmiana siły i czasu działania buprenorfiny . Pacjentów tych należy dokładnie obserwować podczas stosowania buprenorfiny .

Należy poinformować sportowców, że buprenorfina może dawać dodatnią reakcję w kontrolnych badaniach antydopingowych.

Pacjenci z gorączką i (lub) narażeni na zewnętrzne źródła ciepła

Gorączka i wysoka temperatura otoczenia mogą zwiększać przenikanie produktu przez skórę, co teoretycznie może spowodować zwiększenie stężenia buprenorfiny w surowicy podczas jej stosowania. Dlatego podczas leczenia buprenorfiną pacjentów gorączkujących lub o temperaturze skóry zwiększonej z innych powodów należy brać po uwagę możliwość nasilenia działania opioidu.

Systemu transdermalnego nie należy narażać na działanie wysokiej temperatury (np. sauna, promieniowanie podczerwone).