Sprawdzamy dostępność
leków w 10 928 aptekach
Wszelkie zabiegi zachowawcze i chirurgiczne w stomatologii.
1 ml roztworu zawiera 30 mg mepiwakainy chlorowodorku (Mepivacaini hydrochloridum).
1,8 ml roztworu (1 wkład) zawiera 54 mg mepiwakainy chlorowodorku {Mepivacaini
hydrochloridum).
Pełny wykaz substancji pomocniczych: patrz punkt 6.1.
Nadwrażliwość na którykolwiek ze składników leku.
Działania niepożądane, które mogą wystąpić podczas stosowania mepiwakainy, są podobne do obserwowanych podczas stosowania innych środków miejscowo znieczulających o budowie amidowej. Działania te zależą od dawki i mogą być spowodowane dużym stężeniem leku w osoczu, będącym następstwem przedawkowania, szybkiego wchłaniania lub przypadkowego wstrzyknięcia do naczynia, mogą też być spowodowane nadwrażliwością, idiosynkrazją lub zmniejszoną tolerancją pacjenta.
Opisywano następujące działania niepożądane:
Działania niepożądane przedstawiono zgodnie z klasyfikacją układów i narządów oraz częstością występowania: bardzo często (> =1/10); często (> =1/100 do < 1/10); niezbyt często (> =1/1 000 do < 1/100); rzadko (> =1/10 000 do < 1/1 000); bardzo rzadko (< 1/10 000), nie znana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Zaburzenia układu nerwowego (rzadko):
pobudzenie ośrodkowego układu nerwowego ze stanem podniecenia, drżenia, dezorientacja, zawroty głowy, rozszerzenie źrenic, przyspieszony metabolizm oraz podwyższona temperatura ciała. Po bardzo dużych dawkach: szczękościsk i drgawki.
Zaburzenia naczyniowe (rzadko): rozszerzenie naczyń, nadciśnienie.
Zaburzenia serca (rzadko): zaburzenia rytmu serca, bradykardia.
Zaburzenia układu immunologicznego:
reakcje alergiczne (w najcięższych przypadkach wstrząs anafilaktyczny).
Reakcje uczuleniowe na mepiwakainę występują bardzo rzadko (< 1/10 000); jeśli wystąpią, należy
postępować w sposób typowy.
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia (rzadko):
przyspieszenie oddechu, rozszerzenie oskrzeli.
Zaburzenia żołądka i jelit (często): nudności, wymioty.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej (częstość nie znana): zmiany skórne, pokrzywka, obrzęk, pocenie się.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych {aktualny adres, nr telefonu i faksu ww. Departamentu) e-mail: ndl@urpl.gov.pl.
1 do 2 ml lub więcej, w zależności od potrzeb związanych z zabiegiem, nasiękowo lub jako blokada nerwu obwodowego. Roztwór znieczulający należy wstrzykiwać małymi dawkami z szybkością ok. 1 ml/min., po uprzedniej aspiracji.
U zdrowej osoby dorosłej, która nie otrzymała środków uspokajających, maksymalna dawka podana jednorazowo albo w kilku kolejnych wstrzyknięciach przez okres nie dłuższy niż 90 minut wynosi 7 mg chlorowodorku mepiwakainy na kilogram masy ciała, do całkowitej dawki nie przekraczającej 550 mg substancji.
Dawka maksymalna: 1000 mg mepiwakainy na 24 godziny. U dzieci podane dawki należy zmniejszyć w zależności od masy ciała i wieku.
Opisywano rzadkie przypadki śmierci osób, u których nie stwierdzono uprzednio nadwrażliwości. Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania mepiwakainy w stomatologii zależy od właściwego doboru dawki i sposobu podania leku, oraz od zachowania odpowiednich środków ostrożności. W każdym przypadku należy stosować najniższe dawki i stężenia konieczne do osiągnięcia pożądanego działania. Pacjenta należy starannie obserwować i natychmiast przerwać podawanie leku po wystąpieniu pierwszego niepokojącego objawu (np. zaburzenia narządów zmysłów).
Opisywano rzadkie przypadki śmierci osób, u których nie stwierdzono uprzednio nadwrażliwości. Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania mepiwakainy w stomatologii zależy od właściwego doboru dawki i sposobu podania leku, oraz od zachowania odpowiednich środków ostrożności. W każdym przypadku należy stosować najniższe dawki i stężenia konieczne do osiągnięcia pożądanego działania. Pacjenta należy starannie obserwować i natychmiast przerwać podawanie leku po wystąpieniu pierwszego niepokojącego objawu (np. zaburzenia narządów zmysłów).
Charakterystyka produktu leczniczego Mepidont 3%
Charakterystyka produktu leczniczego wygenerowana została automatycznie na podstawie informacji dostępnych w Rejestrze Produktów Leczniczych.
Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie.
Interakcje tego leku z żywnością mogą wpływać na ograniczenie skuteczności leczenia.
Poniżej znajduje się lista znanych nam interakcji tego leku z żywnością.
Interakcja istotna
Długoterminowe lub przewlekłe spożywanie alkoholu może zmniejszyć wrażliwość na środki znieczulające. W takim przypadku wystarczajace powinno być zwiększenie dawki lub dłuższe odczekanie na wystąpienie efektu
Wybierz interesujące Cię informacje:
