Magnevist roztwór do wstrzykiwań | 469 mg/ml | 10 fiol. po 30 ml

Każdy mililitr roztworu zawiera 469,01 mg (0,5 mmol) gadopentetonianu dimegluminy.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Magnevist jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (GFR < 30ml/min/1,73 m2), u pacjentów w okołooperacyjnym okresie przeszczepienia wątroby, u których wykonano lub planuje się przeszczepienie wątroby oraz u noworodków do 4. tygodnia życia (patrz punkt 4.4).

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa

Ogólny profil bezpieczeństwa produktu Magnevist jest opracowany w oparciu o dane uzyskane od 11 000 pacjentów biorących udział w badaniach klinicznych i z monitorowania produktu po wprowadzeniu do obrotu.

U pacjentów otrzymujących produkt Magnevist najczęściej obserwowanymi działaniami niepożądanymi (≥ 0,4 %) są: • różne reakcje w miejscu podania, • bóle głowy,

• nudności.

Większość działań niepożądanych występujących w badaniach klinicznych miało przebieg łagodny lub umiarkowany.

Najcięższymi działaniami niepożądanymi występującymi u pacjentów otrzymujących Magnevist są:

• nerkopochodne zwłóknienie układowe (NSF),

• reakcja rzekomoanafilaktyczna / wstrząs rzekomoanafilaktyczny.

Rzadko obserwowano opóźnione reakcje nadwrażliwości / rzekomoanafilaktyczne (od kilku godzin do kilku dni) (patrz punkt 4.4).

Działania niepożądane w formie tabelarycznej

Działania niepożądane obserwowane po zastosowaniu produktu Magnevist są przedstawione w poniższej tabeli. Terminologia działań niepożądanych oparta jest na systemie klasyfikacji układów i narządów MedDRA. W celu opisania określonych reakcji oraz ich synonimów i stanów pokrewnych zastosowano najbardziej odpowiedni termin MedDRA.

Działania niepożądane zgłoszone w trakcie badań klinicznych zostały wymienione zgodnie z częstością występowania, którą pogrupowano według konwencji: niezbyt często (≥1/1 000 do < 1/100), rzadko (≥1/10 000 do < 1/1 000). Działania niepożądane zaobserwowane jedynie po wprowadzeniu produktu do obrotu, dla których częstość występowania nie mogła być określona, zostały przedstawione w kolumnie zatytułowanej „Częstość nieznana”.

Tabela 1. Działania niepożądane zgłoszone w trakcie badań klinicznych lub po wprowadzeniu do obrotu

* Zgłaszano przypadki zagrożenia życia i (lub) przypadki zgonów.

** U pacjentów z występującą wcześniej niewydolnością nerek.

^§ Reakcje zidentyfikowane po wprowadzeniu produktu na rynek (częstość nieznana).

Opis wybranych działań niepożądanych

U pacjentów z niewydolnością nerek zależną od dializy, którym podawano Magnevist, często obserwowano opóźnione i przemijające reakcje podobne do zapalenia, takie jak gorączka, dreszcze, podwyższenie poziomu białka C-reaktywnego. Pacjenci ci przechodzili badanie MRI z zastosowaniem produktu Magnevist w przeddzień hemodializy. Zgłaszano przypadki nerkopochodnego zwłóknienia układowego (NSF) podczas stosowania produktu Magnevist (patrz punkt 4.4).

4.2.1 Sposób podawania

Magnevist należy podawać wyłącznie we wstrzyknięciu dożylnym, zgodnie z zaleceniami zawartymi w punkcie 6.6.

4.2.2 Dawkowanie

Dorośli

• MRI głowy i rdzenia kręgowego

0,2 ml/kg mc. produktu Magnevist (równowartość 0,1 mmol gadopentetonianu dimegluminy na kilogram masy ciała).

Maksymalna jednorazowa dawka produktu Magnevist: 0,6 ml/kg mc.

• MRI całego ciała

0,2 ml/kg mc. produktu Magnevist.

Maksymalna jednorazowa dawka produktu Magnevist: 0,6 ml/kg mc.

4.2.3 Dodatowe informacje dotyczące specjalnych grup pacjentów

Dzieci i młodzież

Dzieci: 0,2 ml produktu Magnevist na kilogram masy ciała.

Maksymalna jednorazowa dawka: 0,4 ml produktu Magnevist na kilogram masy ciała. Dzieci poniżej dwóch lat: ograniczone doświadczenie w badaniu MRI całego ciała.

U dzieci poniżej dwóch lat, aby uniknąć obrażeń, zalecaną dawkę należy podawać ręcznie, a nie za pomocą strzykawki automatycznej.

Zaburzenia czynności nerek

Magnevist jest przeciwwskazany do stosowania u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (GFR < 30 ml/min/1,73 m2) oraz u pacjentów w okołooperacyjnym okresie przeszczepienia wątroby (patrz punkt 4.3). Magnevist może być stosowany tylko po wnikliwej analizie stosunku korzyści do ryzyka u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (GFR < 30–59 ml/min/1,73 m2), w dawkach nie większych niż 0,2 ml//kg mc. (0,1 mmol/kg mc.) (patrz punkt 4.4). Podczas jednego badania nie należy stosować więcej niż jednej dawki produktu leczniczego. Z uwagi na brak danych dotyczących wielokrotnego podania leku, nie należy stosować produktu Magnevist w odstępach czasu mniejszych, niż co najmniej 7 dni.

• Noworodki do 4. tygodnia życia, niemowlęta do 1. roku życia i dzieci

Magnevist jest przeciwwskazany do stosowania u noworodków do 4. tygodnia życia (patrz punkt 4.3). Z uwagi na niewystarczająco rozwiniętą czynność nerek u niemowląt do 1. roku życia, Magnevist powinien być stosowany w tej grupie pacjentów jedynie po starannym rozważeniu, w dawce nie większej niż 0,2 ml/kg mc (0,1 mmol/kg mc.). Podczas jednego badania nie należy stosować więcej niż jednej dawki leku. Z uwagi na brak danych dotyczących wielokrotnego podania leku, nie należy stosować leku Magnevist w odstępach czasu mniejszych, niż co najmniej 7 dni.

Badanie całego ciała metodą NMR z podaniem kontrastu nie jest zalecane u dzieci poniżej 6. miesiąca życia.

• Pacjenci w podeszłym wieku (w wieku 65 lat i powyżej)

Podczas stosowania produktu u pacjentów w podeszłym wieku nie ma konieczności dostosowania dawki, należy jednak zachować ostrożność (patrz punkt 4.4).

• Nadwrażliwość

Należy szczególnie uważnie oszacować stosunek korzyści do ryzyka w przypadku pacjentów ze stwierdzoną nadwrażliwością na jakikolwiek ze składników produktu Magnevist.

Jak w przypadku innych środków kontrastowych podawanych dożylnie, podanie produktu Magnevist może być związane z wystąpieniem reakcji rzekomoanafilaktycznych / nadwrażliwości lub innych reakcji idiosynkrazji, charakteryzujących się odpowiedzią ze strony układu sercowo-naczyniowego, oddechowego lub skóry, obejmujących ostre reakcje w tym wstrząs.

Ryzyko reakcji nadwrażliwości jest większe w przypadku:

- wcześniejszej reakcji po podaniu środków kontrastowych, - astmy oskrzelowej w wywiadzie, - zaburzeń alergicznych w wywiadzie.

U pacjentów ze skłonnością do alergii (zwłaszcza w przypadkach wymienionych powyżej w wywiadzie) decyzja dotycząca zastosowania produktu Magnevist musi być podjęta po szczególnie rozważnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka.

Większość z tych reakcji występuje w ciągu co najmniej pół godziny po podaniu środka kontrastowego. Dlatego zaleca się obserwację pacjenta po zakończeniu badania.

Konieczny jest dostęp do leków do leczenia reakcji nadwrażliwości, jak również gotowość do zastosowania działań doraźnych.

Rzadko mogą wystąpić reakcje opóźnione (po kilku godzinach lub po kilku dniach) (patrz punkt 4.8).

Pacjenci z chorobą układu sercowo-naczyniowego są w grupie podwyższonego ryzyka poważnych, ostrych reakcji nadwrażliwości prowadzących nawet do zgonu.

• Zaburzenia czynności nerek

Przed podaniem produktu Magnevist u wszystkich pacjentów należy wykonać badania laboratoryjne w kierunku dysfunkcji nerek.

U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek należy szczególnie rozważyć stosunek korzyści do ryzyka, ponieważ wydalanie środka kontrastowego w takich przypadkach jest opóźnione.

U tych pacjentów, rzadko występowała ostra niewydolność nerek wymagająca dializy lub pogorszenie pracy nerek. Ryzyko wystąpienia tych przypadków jest większe wraz ze wzrostem dawki produktu Magnevist.

Ponieważ gadopentetonian jest wydalany przez nerki należy upewnić się, że zachowano odpowiedni okres czasu na usunięcie produktu z organizmu przed ponownym jego podaniem pacjentom z niewydolnością nerek. Okres półtrwania u pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością nerek wynosi 3 do 4 godzin. Okres półtrwania u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek wynosi około 11 godzin, a około 75% podanej dawki zostało usunięte z moczem w ciągu dwóch dni.

Magnevist może być usunięty z organizmu przez hemodializę.

Po trzech sesjach dializy trwających 3 godziny każda, około 97% podanej dawki została wydalona z organizmu, o około 70% z każdej sesji dializy.

U pacjentów już poddawanych hemodializie należy rozważyć szybkie zastosowanie hemodializy po podaniu produktu Magnevist w celu jego usunięcia.

Odnotowano przypadki nerkopochodnego zwłóknienia układowego (NSF) związane z zastosowaniem gadopentetonianu dimegluminy lub niektórych innych środków cieniujących zawierających związki gadolinu u pacjentów z ostrą lub przewlekłą niewydolnością nerek (GFR < 30ml/min/1,73m2). Pacjenci poddani zabiegowi przeszczepienia wątroby są szczególnie narażeni, ponieważ ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek w tej grupie pacjentów jest wysokie. Dlatego też Magnevist nie powinien być stosowany u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek, u pacjentów w okołooperacyjnym okresie przeszczepienia wątroby oraz u noworodków (patrz punkt 4.3). Brak danych na temat przypadków występowania NSF u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością nerek (GFR 30-59 ml/min/1,73m2). Z tego względu zaleca się ostrożność podczas stosowania produktu Magnevist w tej grupie pacjentów.

Hemodializa na krótko po zastosowaniu produktu Magnevist u pacjentów hemodializowanych może być pomocna w usuwaniu produktu Magnevist z organizmu. Nie ma dowodów, że rozpoczęcie hemodializy u pozostałych, niedializowanych pacjentów zapobiega lub leczy NSF.

• Noworodki i niemowlęta

Magnevist jest przeciwwskazany u noworodków do 4. tygodnia życia (patrz punkt 4.3). Ze względu na nie w pełni rozwiniętą czynność nerek u niemowląt do 1. roku życia, produkt Magnevist należy stosować u tych pacjentów jedynie po starannym rozważeniu.

1

• Pacjenci w podeszłym wieku

Z uwagi na zmniejszoną eliminację gadopentetonianu dimegluminy u osób w podeszłym wieku, należy badać pacjentów w wieku 65 lat i powyżej w kierunku dysfunkcji nerek.

• Napady drgawkowe

W rzadkich przypadkach obserwowano zwiększone ryzyko napadów drgawkowych w związku z podaniem środka kontrastowego Magnevist u pacjentów z napadami drgawkowymi lub zmianami wewnątrzczaszkowymi (patrz punkt 4.8).

• Nadwrażliwość

Należy szczególnie uważnie oszacować stosunek korzyści do ryzyka w przypadku pacjentów ze stwierdzoną nadwrażliwością na jakikolwiek ze składników produktu Magnevist.

Jak w przypadku innych środków kontrastowych podawanych dożylnie, podanie produktu Magnevist może być związane z wystąpieniem reakcji rzekomoanafilaktycznych / nadwrażliwości lub innych reakcji idiosynkrazji, charakteryzujących się odpowiedzią ze strony układu sercowo-naczyniowego, oddechowego lub skóry, obejmujących ostre reakcje w tym wstrząs.

Ryzyko reakcji nadwrażliwości jest większe w przypadku:

- wcześniejszej reakcji po podaniu środków kontrastowych, - astmy oskrzelowej w wywiadzie, - zaburzeń alergicznych w wywiadzie.

U pacjentów ze skłonnością do alergii (zwłaszcza w przypadkach wymienionych powyżej w wywiadzie) decyzja dotycząca zastosowania produktu Magnevist musi być podjęta po szczególnie rozważnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka.

Większość z tych reakcji występuje w ciągu co najmniej pół godziny po podaniu środka kontrastowego. Dlatego zaleca się obserwację pacjenta po zakończeniu badania.

Konieczny jest dostęp do leków do leczenia reakcji nadwrażliwości, jak również gotowość do zastosowania działań doraźnych.

Rzadko mogą wystąpić reakcje opóźnione (po kilku godzinach lub po kilku dniach) (patrz punkt 4.8).

Pacjenci z chorobą układu sercowo-naczyniowego są w grupie podwyższonego ryzyka poważnych, ostrych reakcji nadwrażliwości prowadzących nawet do zgonu.

• Zaburzenia czynności nerek

Przed podaniem produktu Magnevist u wszystkich pacjentów należy wykonać badania laboratoryjne w kierunku dysfunkcji nerek.

U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek należy szczególnie rozważyć stosunek korzyści do ryzyka, ponieważ wydalanie środka kontrastowego w takich przypadkach jest opóźnione.

U tych pacjentów, rzadko występowała ostra niewydolność nerek wymagająca dializy lub pogorszenie pracy nerek. Ryzyko wystąpienia tych przypadków jest większe wraz ze wzrostem dawki produktu Magnevist.

Ponieważ gadopentetonian jest wydalany przez nerki należy upewnić się, że zachowano odpowiedni okres czasu na usunięcie produktu z organizmu przed ponownym jego podaniem pacjentom z niewydolnością nerek. Okres półtrwania u pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością nerek wynosi 3 do 4 godzin. Okres półtrwania u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek wynosi około 11 godzin, a około 75% podanej dawki zostało usunięte z moczem w ciągu dwóch dni.

Magnevist może być usunięty z organizmu przez hemodializę.

Po trzech sesjach dializy trwających 3 godziny każda, około 97% podanej dawki została wydalona z organizmu, o około 70% z każdej sesji dializy.

U pacjentów już poddawanych hemodializie należy rozważyć szybkie zastosowanie hemodializy po podaniu produktu Magnevist w celu jego usunięcia.

Odnotowano przypadki nerkopochodnego zwłóknienia układowego (NSF) związane z zastosowaniem gadopentetonianu dimegluminy lub niektórych innych środków cieniujących zawierających związki gadolinu u pacjentów z ostrą lub przewlekłą niewydolnością nerek (GFR < 30ml/min/1,73m2). Pacjenci poddani zabiegowi przeszczepienia wątroby są szczególnie narażeni, ponieważ ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek w tej grupie pacjentów jest wysokie. Dlatego też Magnevist nie powinien być stosowany u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek, u pacjentów w okołooperacyjnym okresie przeszczepienia wątroby oraz u noworodków (patrz punkt 4.3). Brak danych na temat przypadków występowania NSF u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością nerek (GFR 30-59 ml/min/1,73m2). Z tego względu zaleca się ostrożność podczas stosowania produktu Magnevist w tej grupie pacjentów.

Hemodializa na krótko po zastosowaniu produktu Magnevist u pacjentów hemodializowanych może być pomocna w usuwaniu produktu Magnevist z organizmu. Nie ma dowodów, że rozpoczęcie hemodializy u pozostałych, niedializowanych pacjentów zapobiega lub leczy NSF.

• Noworodki i niemowlęta

Magnevist jest przeciwwskazany u noworodków do 4. tygodnia życia (patrz punkt 4.3). Ze względu na nie w pełni rozwiniętą czynność nerek u niemowląt do 1. roku życia, produkt Magnevist należy stosować u tych pacjentów jedynie po starannym rozważeniu.

1

• Pacjenci w podeszłym wieku

Z uwagi na zmniejszoną eliminację gadopentetonianu dimegluminy u osób w podeszłym wieku, należy badać pacjentów w wieku 65 lat i powyżej w kierunku dysfunkcji nerek.

• Napady drgawkowe

W rzadkich przypadkach obserwowano zwiększone ryzyko napadów drgawkowych w związku z podaniem środka kontrastowego Magnevist u pacjentów z napadami drgawkowymi lub zmianami wewnątrzczaszkowymi (patrz punkt 4.8).